Δεκέμβρης, γιορτές, κατάθλιψη

όσο και να θες να το ξεχάσεις, να το απωθήσεις, όλοι και όλα στο θυμίζουν... αρχίζει ο μήνας των Χριστουγέννων, των εορτών και της χαράς... κι εσύ δεν μπορείς να χαρείς... έχεις πάψει εδώ και χρόνια...
δεν θέλω να βλέπω τη φωτισμένη πόλη, τα αναμμένα λαμπιόνια στα μπαλκόνια, τα ψευτοδέντρα στα σαλόνια, τους αλβανούς αηβασίληδες, τις τουαλέτες με παγιέτες για το ρεβεγιόν, τις προτάσεις για απόδραση σε χιονισμένα σαλέ, το χρηματικό και ψυχικό ανάλωμα...
θέλω να φορέσω τις πυτζάμες μου, να ξαπλώσω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω στις 2 του γενάρη :(

Πρώτα αλώνιζα τα μαγαζιά για να βρω την κατάλληλη \'χριστουγεννιάτικη πυτζάμα\', συνηθως ήταν κόκκινη με μεγάλα καρώ, συνοδευόμενη με την ανάλογη ρόμπα δωματίου.

Οπως οι άλλες γυναίκες εψαχναν το φόρεμα της ρεβεγιον, με το ίδιος πάθος έγω έψαχνα τις πυτζάμες της κατάθλιψης. Στου συναδέλφους και φίλους έλεγα ότι πηγαινα ταξιδι αφηνωντας να περιπλανάται αρκετό μυστήριο για τον \" συνοδό\" μου.

Και κλεινόμουν , που λες Panick μου, στο διαμέρισμα - έμενα στο 26ο όροφο -ποιος να με βρισκε εκεί πάνω! και χωνόμουν στο κρεβάτι. Κουκουλωνόμουν και έκλαιγα με τη ψυχή μου και με μεγάλη ευχαρίστηση. Στάση εμβρύου μέσα στο κρεβάτι. Επιστροφή στη μήτρα λένε οι ψυχαναλυτές..

Εχασα πολλα όμως Panick κλεισμένη στο δωμάτιο με την ακριβή μου πυτζάμα. Εχασα τη ζεστασιά ανθρώπων που πέρναγαν μαζί τα γιορτινά βράδυα, έχασα κινηματογραφικά έργα, έχασα βόλτες στην Grand Place, έχασα το χαμόγελο απο τα παιδιά που κοιταζαν εκστατικά τις βιτρίνες, έχασα τον καλό και τον άσχημο λόγο απο γνωστούς και φίλους, έχασα τις ευχές, τα δώρα. Δεν εδινα δώρα, δεν έπερνα δώρα....

Κρίμα! Επρεπε να προσπαθησω περισσότερο. Να μην χάνομαι στον κόσμο μου, να χάνουμαι στον κόσμο έπρεπε..

Panick μου οσο και αν η ιδέα της πυτζάμας σε ελκύει, αντιστάσου . Κάνε μικρά βηματάκια , μια βόλτα στα γιορτινά μαγαζιά , ένα αρωματικό τσάι, μια καλησπέρα σε έναν άγνωστο, μια κωμωδία στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, κέρασε ένα δείπνο τον εαυτό σου.. Κανε κάτι μικρό αλλά όμορφο! Μην πιεστείς , όσο αντέχεις τη φορά.

Χριστούγεννα και γιορτές δεν είναι μόνο όσα περιγράφεις, είναι και πολλά άλλα ακόμα,απλά , καθημερινά πραγματάκια να! σαν το γαργαλιστικό άρωμα ενός \"πανετόνε\" έξω απο ενα ζαχαροπλαστείο...

Quote:

---

Originally posted by Black Rose
Πρώτα αλώνιζα τα μαγαζιά για να βρω την κατάλληλη \'χριστουγεννιάτικη πυτζάμα\', συνηθως ήταν κόκκινη με μεγάλα καρώ, συνοδευόμενη με την ανάλογη ρόμπα δωματίου.

---

δεν το πιστεύω!!!! έχω ακριβώς ΑΥΤΗ την πυτζάμα, χωρίς ρόμπα :P
κοίτα, δεν έζησα ευτυχισμένα παιδικά χριστούγεννα, δεν στολίζαμε δέντρο, δεν έχω αναμνήσεις ευχάριστες...
έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι μιά μέρα όπως όλες, απλά μας βάζουν στο τριπάκι τα μαγαζιά για να ξεσκαρτάρουν... είμαι κυνική, αλλά το προτιμώ, χτίζω τον κόσμο μου όπως μπορώ :)

Panic, δεν υπάρχει τίποτα να σε ευχαριστεί? Εγώ παρακολουθώ ταινίες στο dvd ( κυρίως θρίλερ ) και λέω θα έρθουν καλύτερες μέρες. Για ψώνια δε βγαίνω, αλλά σκέψου πως η 5χρονη κόρη μου με έχει ανάγκη, άρα τουλάχιστον για μια μέρα πρέπει να το κάνω. Μήπως θέλεις να έρθεις?

όσο σκέφτομαι ότι πρέπει να κατέβω άρον-άρον στα μαγαζιά για να πάρω κάτι για τη βαφτισιμιά μου τρελλαίνομαι... έχεις δίκιο όμως, δε φταίνε τα παιδιά για τη δική μου/μας μιζέρια:)

Καλημέρα!

Δε σε πρόλαβα!

Εγώ έδω και χρόνια δεν μπορώ να χαρώ τις γιορτές, δεν ξέρω γιατί. Ομως τώρα πρέπει οποσδίποτε να κάνω πως χαίρομαι γιατι έχω ένα παιδάκι 5 χρονών.
Σηκώνομαι κάθε μέρα απο το κρεβάτι μου και προσπάθώ να χαμογελάσω και ας στριγγλίζω μέσα μου. Δεν θέλω να το ξέρει δεν πρέπει. Μέχρι στιγμής το έχω καταφέρει.

Ειναι στο νήπιο, σε λίγες μέρες θα κανουν την γιορτούλα τους, θα πρέπει να διοργανώσω ένα σωρό πράγματα γιατι είμαι στο σύλλογο του Νηπιαγωγείου ( και πρόεδρος μαλιστα) και δεν έχω καθόλου όρεξη.
Ομως δεν θα τα βάλω κάτω..ίσως..ΙΣΩΣ κάπου μέσα μου να λάψει μια μικρή χαρά όταν δω το παιδάκι μου να λεει το ποιματάκι της και να με κοιτάζει στα μάτια. Οταν ξυπνήσει να δεί τι δώρο τις έφερε ο Αγιος Βασίλης ( ας μην πουμε οτι φοβάμαι να βγω να της πάρω δώρο αυτη είναι μια άλλη ιστορία αγοραφοβίας) Να φωνάζει με χαρά όταν στολίζει το δένδρο και να λάμπουν τα ματάκια της όταν περπαταει στο δρόμο και βλεπει όλα τα στολισμένα.
Να τρελλαίνετε να αγοράζουμε δωράκια και να φτιαχνουμε γλυκά. Να την βλέπω να είναι τρελλή απο χαρά και εγώ να θελω να παω να κρυφτώ στην ντουλάπα.

Αλλα το κάνω. Κάθε χρόνο προσπαθώ δεν έπαθα ποτέ τίποτα αλλα σίγουρα δεν θα κάτσω να κλαίω την μοίρα μου όσο και να το θέλω.
Αυτό που είπες για τους Αγιο Βασίλιδες Αλβανούς ήταν ρατσιστικό αλλα γέλασα τόσο πολύ γιατί εχεις απόλυτο μα απόλυτο δίκιο!

Παιδιά,

το ότι δεν μας αρέσουν οι γιορτές δεν σημαίνει ότι είμαστε και άρρωστοι. Δεν ξέρω γιατι ντε και καλα πρέπει να μας αρέσουν. Οποιος βγαίνει απο το μαντρι του καταναλωτισμού δηλαδή είναι προβληματικός?

Μια αρχή να έχουμε : να μην κάνουμε τίποτε που δεν μας αρέσει !

Μπορουμε να ψωνίσουμε δώρα μέσω Internet , ή να δώσουμε μια μικρή επιταγή. Πάντα υπαρχουν εναλλακτικές λύσεις, δεν μπορούμε να πηγαίνουμε όπου μας παει το ρέμα.

Ξέρετε γιατι τα περνάμε όλα αυτά? Γιατί διαφέρουμε απο τη μάζα, γιατί είμαστε πιο ευαίσθητοι, γιατι δεν θέλουμε να σκύψουμε το κεφάλι στα \"πρέπει\" .Και το σύστημα μας τσακίζει.

Μπορούμε με τον δικό μας τρόπο να προτείνουμε άλλα πράγματα για τη διασκέδαση, για τις οικογενειακές συναναστροφές, για τις σχέσεις με τους φίλους.

Επειδη και εγω τα φοβομουν ολα αυτά, ανακάλυψα ότι με τη μαγειρική μπορουσα να τους φέρνω στο σπίτι μου (ή μαγείρευα και στα δικά τους σπιτια) και ετσι δεν πιεζόμουν με την αγοραφοβία και τον κόσμο. Μια άλλη κοπελιά που φοβόταν να αγοράζει δώρα ανακάλυψε ότι μπορει να δημιουργεί φοβερές συνθέσεις με χαρτί, αποξηραμένα φυτά κλπ.

Σκεφτείτε κάτι άλλο, κάτι που θα σας αρέσει γιατί αν σας αρέσει θα αρέσει και στους άλλους. Κριτήριο για όλα είναι ΠΩΣ εσεις θα αισθάνεστε και όχι πως θα αισθάνεται ο άλλος γιατί ποτε εξάλλου δεν ξερουμε τα συναισθηματα του άλλου.

Αυτό που μας συμβαίνει ας το δουμε σαν μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα ταλέντα μας, να δουμε σε τι διαφέρουμε απο τους άλλους και όχι σαν \'αρρωστια\". Είμαστε ξεχωριστοί, είμαστε μοναδικοί, έχουμε νέες ιδέες. Η κατάσταση μας πνιγει, δεν μας αρέσει αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα τον τρόπο να την αλλάξουμε.

Τις προάλες ένας φίλος που ασχολείται με τη λειτουργια του εγκεφάλου μου είπε ότι οταν ο εγκέφαλος εργάζεται πυρετωδώς να ανακαλύψει νέα πεδία επικοινωνίας προκαλουνται οι ψυχικές παθήσεις. Μόλις βρουμε τον \"δρόμο\" μας , σαν απο θαυμα γινόμαστε καλά, ο εγκέφαλος έχει βρει τη \"διαδρομη\" επικοινωνίας.

Αυτό ειναι το μάθημα που θα πάρουμε απο τη ζωή! Ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας ισοπεδώσει! Ειναι η δικιά μας ζωή!

Είμαστε ξεχωριστοί! είμαστε ζωντανοί ! είμαστε ευαίσθητοι!

καλημερα.Στην ιδια κατασταση ημουν εγω περσι.Δεν ηθελα ουτε δεντρο να στολισουμε,ουτε να βλεπω τιποτα που να θυμιζει Χριστουγεννα.Εβλεπα τους περισσοτερους να ειναι χαρουμενοι,να στολιζουν τα σπιτια τους κ εγω ημουν κλεισμενη στο σπιτι κ δεν εκανα τιποτα.Δεν ειναι οτι δε μ\'αρεσαν οι γιορτες απλα δε μ\'αγγιζαν,ενιωθα τοσο μονη μεσα μου κ δεν μπορουσα να βρω κανενα νοημα σε ολα αυτα που γινονται την περιοδο των γιορτων.Κ τωρα δεν μπορω να πω οτι μ\'ευχαριστει ιδιαιτερα κ οτι εχω ορεξη να μπω σε ολο υτο το κλιμα αλλα πρεπει να κανουμε μια προσπαθεια.Αλλωστε προβληματα θα υπαρχουν παντα ομως σκοπος ειναι να μην τα αφηνουμε να υπερισχυουν.Ισως κατι ξερει ολος αυτος ο κοσμος που αυτη την εποχη κοιταει το πως θα περασει καλα.Μην απογοητευσε λοιπον,πηγαινε στα μαγαζια,ψωνισε κ προσπαθησε να βρεις πραγματα που θα σε γεμιζουν εστω κ λιγο.Φιλακια!;)

ποτέ δεν στολίσαμε δέντρο σπίτι μου, παιδιά δικά μου δεν έχω για να πιεστώ να τους μεταδώσω τη χαρά των ημερών, κι ούτε λεφτά για να πάω στα μαγαζιά έχω.... γιατί να νοιώθω καλά??
οκ, λίγες μέρες είναι θα περάσουν... όπως όλες... :)

Orion, καλή η ιδέα σου να οργανώσουμε κάτι, αλλά αν πάρω παράδειγμα από τον ευατό μου που ακυρώνω ένα ραντεβού τρεις φορές, φοβάμαι μήπως παραστεί ένας μόνος του. Ας πουν και οι υπόλοιποι τη γνώμη τους.

Δυστυχώς κι εγώ παιδιά είμαι από επαρχιακή πόλη... Οπότε φαντάζομαι αν βρισκόσασταν θα ήταν όμορφα...

Επανέρχομαι σε αυτά που είπατε παραπάνω: κι εγώ afroditi και panick δεν έχω πολύ καλές αναμνήσεις από τα χριστούγεννα με την οικογένεια. Ή οι δικοί μου θα μάλωναν ή τα πράγματα θα ήταν ήρεμα αλλά όχι ιδιαίτερα χαρούμενα.
Πάντως μ\'αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα και πιστεύω, επειδή έχω ζήσει άσχημες γιορτές, ότι όταν έρθει η ώρα - αν ποτέ έρθει :) - να κάνω στα παιδιά μου τις καλύτερες γιορτές. Και πιστεύω ότι προς το παρόν δεν αξίζω άλλο να μελαγχολώ τα χριστούγεννα, αρκετά μελαγχόλησα όταν ήμουν μικρή!

Chiara είσαι αξιοθαύμαστη. Μπράβο σου!

Φέτος, αυτό που εύχομαι είναι να μπορώ και του χρόνου να γιορτάσω με την οικογένειά τα χριστούγεννα κι ας είναι μουντά. Αρκεί να είναι μαζί μου! Υγιείς!

Quote:

---

Originally posted by afroditi
sorry αν ξεφευγουμε λίγο από το topic..
θα μπορούσαμε αν βρίσκαμε έναν ψυχοθεραπευτή που να έχει όρεξη,
να φτιάχναμε μια ομάδα ψυχοθεραπείας.

---

Αφροδίτη,
εδώ και μερικά χρόνια συντονίζω ομάδες υποοστήριξης για βουλιμία, παχυσαρκία αλλά και ομάδες υποστήριξης ανθρώπων που πάσχουν από διαβήτη τύπου Α, καθώς και για τις οικογένειες αυτών. Επίσης, πρόσφατα έγινα συντονιστής (διευκολυντής συνηθίζουμε να το λέμε) σε μια ομάδα δεξιοτήτων επικοινωνίας. Εμπιστεύομαι πάρα πολύ τη δουλειά που γίνεται στις ομάδες και μάλιστα πρόθεση μου είναι σύντομα να περιορίσω τις ατομικές συνεδρίες στο ελάχιστο. Οι στατιστικές από την Ευρώπη και την Αμερική είναι ιδιαίτερα ενθαρυντικές αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των ομάδων υποστήριξης αλλά και η δική μου μέχρι στιγμής εμπειρία λέει πως πραγματικά αναπτύσσονται δυναμικές πολύ ισχυρές ώστε να βιώνονται σημαντικές \"αλλαγές\" στους συμμετέχοντες.

Οι παραπάνω ομάδες διοργανώνονται στη Θεσσαλονίκη (επόμενη ημερομηνία έναρξης ομάδας είναι η 30 Ιανουαρίου). Η διάρκεια της συνάντησης είναι 2μιση ώρες και συνολικά πραγματοποιούνται 15 συνεδρίες.

Μέσα στις άμεσες προθέσεις μου είναι η δημιουργία \"ομάδας πανικού\". Αν τελικά προκύψει, θα σας ενημερώσω σύντομα γι αυτό μέσω του e-psychology.gr

Τώρα, για να μπω και στο θέμα της παρούσας συζήτησης, αν ενδιαφέρεστε για κάποιου τύπου ομάδες και αν νομίζετε ότι θα μπορέσουμε να μαζέψουμε έναν αριθμό 8(minimum) με 12 (maximum) ατόμων, πείτε μου για τι τύπου ομάδες ενδιαφέρεστε και νομίζω ότι θα μπορέσουμε να οργανώσουμε κάτι, στη Θεσσαλονίκη πάντα. Μπορούμε, για να διευκολύνουμε αυτούς που έρχονται από επαρχία να κάνουμε τις συναντήσεις ανά δεκαπέντε μέρες (και όχι ανά εβδομάδα) και η διάρκεια αντί για 2.5 ώρες να είναι 4 ώρες.

Υπαρχει κατι στην Αθηνα? θα ηθελα πολυ να παρω μερος!

Παιδιά ηρεμήστε. ΔΕν είμαστε δεσμευμένοι να είμαστε μες στην καλή χαρά ημερολογιακά. Και για σκεφτείτε ποιός μπορεί άρρωστος ή μη. Τι άγχος είναι αυτό, έχρονται οι γιορτές έ και. Θα περάσουν και αυτές όπως όλες οι άλλες και το μόνο για το οποίο πρέπει να ευχόμαστε είναι να είμαστε γεροί εμείς και οι δικοίθ μα ς΄ναθρωποι. ¨Ολα τα άλλα θα συμβούν ή όχι .

Εγώ μάλλον χαίρομαι όταν έρχονται γιορτές. Ίσως γιατί όλοι αυτή η εορταστική ατμόσφαιρα που επικρατεί με \"βγάζει\" καμιά φορά από την δικιά μου μιζέρια.
Όσον αφορά στο θέμα δώρων, παλιά είχα την συνήθεια να αγοράζω δώρα σε όλους. Εδώ και δύο χρόνια,το σταμάτησα γιατί πρώτον δεν το άντεχε άλλο η τσέπη μου και δεύτερον γιατί από τα 10 άτομα που τους δώριζα κάτι,μόνο το ένα ανταπέδιδε!
Ξέρω ότι θα φανεί εγωιστικό και αλήθεια λέω ότι δεν έκανα δώρα με σκοπό να μου κάνουν κι εμένα. Αλλά πέρα από το τυπικό \"ευχαριστώ\" χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, δεν εισέπρεττα τίποτε άλλο. Κάποια στιγμή το ξανασκέφτηκα και είπα ότι δεν έχει νόημα να αγοράζω δώρα γιατί έτσι και κάτι άχρηστο μπορεί να πάρω στον άλλον και τον βάζω στο τρυπάκι να μου κάνει κι εκείνος. Και δεν θέλω να υποχρεώνω τον άλλον να κάνει κάτι που δεν θέλει ή δεν μπορεί.
Άλλωστε το καλύτερο δώρο είναι να κάνεις πράξη όσα δεν έκανες την χρονιά που πέρασε. Πράγματα και για σένα αλλά και για τους άλλους.

Μου αρεσαν οι γιορτες...μετα ενα διαστημα ετων ημουν πολυ χαλια και αυτο χειροτερευε με τις γιορτες...αλλα τωρα μπορω να πω οτι εδω και χρονια χαιρομαι που ερχονται...δεν ξερω μια μικρη μελαγχολια μαλλον ειναι φυσιολογικη...μελαγχολια ομως οχι μαυριλα.

Και εμενα παντα μου αρεσαν οι γιορτες! Ημουν ευτυχισμενος με δικα μου ατομα... Τα τελευταια 2-3 χρονια οποτε ερχονται γιορτες το μονο που θελω ειναι να μεινω μονος μου, με την μοναξια μου....

Σήμερα, μέσα απ\'τη θαλπωρή του σπιτιού μας, καθισμένοι στις άνετες πολυθρόνες και στους καναπέδες μας, θα υποδεχτούμε το νέο χρόνο. Ζεστούλα, φαγητό άφθονο, ανέσεις....Κι όμως, όλο γκρινιάζουμε και για κάτι παραπάνω. Μια τέτοια μέρα λοιπόν, ετοιμάστηκα κι εγώ για το ρεβεγιόν. Μαλάκι, ντύσιμο, όλα να είναι στην τρίχα. Πάντα βέβαια μέσα στην γκρίνια, όπως οι περισσότεροι από μας. Κάτι μου έλειπε κι εμένα. Και τα μουτράκια πεσμένα, η διάθεση το ίδιο. Μέχρι πριν μια ώρα. Έμαθα κάτι που με συνέφερε για τα καλά. Ένα παιδί, ένα δεκατετράχρονο παιδί, μιας γνωστής οικογένειας, θέλησε να δώσει τέλος στη ζωή του. Σκέφτηκα τον πατέρα του, τη μάνα του, τι αγωνία περνάνε τώρα έξω απ\'την εντατική. Πόσο δεδομένα θεωρούμε τελικά ορισμένα πράγματα όπως η υγεία, η ψυχική και η σωματική. Πόσο αχάριστοι είμαστε! Ποιος ξέρει τι πέρασε απ\'το μυαλό αυτού του παιδιού και το οδήγησε σ\'αυτή την απελπισμένη κίνηση! Ποιος ξέρει, μέσα σε όλες τις ανέσεις τι του έλειπε! Το γεγονός αυτό μ\'έβαλε σε πολλές σκέψεις. \"Τι κάθεσαι και παραπονιέσαι;\" μονολογούσα. Όλα τα καλά τα έχεις. Έχεις την υγεία σου, μια καλή δουλειά, τη μητέρα σου, φίλους, κάπου να πας απόψε. \"Μήπως ζητάς πολλά;\"\"Μήπως ξέχασες να λες δόξα συ ο Θεός;\". Αυτές οι μέρες είναι κατάλληλες για περισυλλογή και αυτοκριτική. Κάτι τέτοια γεγονότα μου δίνουν γερή σφαλιάρα και συνέρχομαι από τις μαύρες σκέψεις. Το μυαλό μου πήγε μακριά. Ταξίδεψε κοντά σε ανθρώπους που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα απόψε. Φαγητό, στέγη, υγεία. Ευχαρίστησα το Θεό για ότι μου δίνει, και τελικά μου δίνει πολλά. Κι ίσως το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε όλοι μας αυτές τις μέρες. Μια προσευχή ευχαριστίας και ευγνομωσύνης για ότι μας δίνει η ζωή μας. Ότι να ναι κι αυτό. Τελικά, ο άνρθρωπος είναι αχόρταγος από τη φύση του και πλεονέκτης. Μόλις εκπληρώσει κάποια ανάγκη εφευρίσκει αμέσως μια ανώτερη για να την κατακτήσει. Έτσι είμαστε φτοιαγμένοι. Σε όποιο σκαλί της βαθμίδας όμως και αν βρισκόμαστε, θα πρέπει να κοιτάμε και καμμιά φορά προς τα πίσω. Στα χρόνια που δεν είχαμε τόσα αγαθά. Ή δίπλα, στους συνανθρώπους μας που τους λείπουν τα απαραίτητα. Ή πάνω, στον ουρανό, στους δικούς μας ανθρώπους που έχουν φύγει. Τελικά, είμαστε πλούσιοι, πολλοί πλούσιοι και δεν το έχουμε καταλάβει. Και ο μεγαλύτερος θησαυρός απ\'όλους,είναι η αγάπη.Κι αυτήν όμως με τσιγκουνιά τη χαρίζουμε, όχι απλόχερα. Έλα όμως που αυτό το αγαθό πολλαπλασιάζεται μόνο όταν το ξοδεύεις απλόχερα! Όση αγάπη θα δώσεις, άλλη τόση επιστρέφεται. Είμαστε τσιγκούνηδες, όχι μόνο στα χρήματα που θα δώσουμε για φιλανθρωπία, αλλά και στα αισθήματα. Είμαστα φτωχοί, όχι στο πορτοφόλι, αλλά στην καρδιά, κι αυτή η φτώχια δεν παλεύεται με τίποτε! Εύχομαι μέσα απ\'την ψυχή μου καλή ανάρρωση σ\'αυτό το αγγελούδι που χαροπαλεύει και δύναμη και κουράγιο στους γονείς του. Εύχομαι, πρώτα απ\'όλα για τον εαυτό μου, και μετά για όλους τους άλλους, ο νέος χρόνος να μας κάνει περισσότερο ανθρώπους. ΑΝθΡΩΠΟΥΣ στην ουσία, όχι μόνο στ\'όνομα. Τελικά, τίποτε παραπάνω δεν αξίζει απ\'την αγάπη. Ίσως και αυτό το παιδί, έπαιρνε αγάπη, αλλά δεν το καταλάβαινε, ίσως δεν το πίστευε. Εύχομαι σε όλους να φέρει ο νέος χρόνος αυτό που επιθυμούν, και πάνω από όλα υγεία. Αυτή που θεωρούμε αυτονόητη και όμως καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμη είναι μόνο όταν τη χάσουμε. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Χρόνια πολλά σε όλους.
Είμαι και πάλι στην Αθήνα οπότε σε τυχόν συνάντηση μελών είμαι μέσα.
Καλή χρονιά.