Κάθε μέρα ίδια

Καλησπέρα σε όλους και συγγνώμη που προκαταβολικά ίσως σας μαυρίσω κι εγώ τέτοιες μέρες! Έχει περάσει ένα δίμηνο σχεδόν που ξεκίνησα ξανά ψυχοθεραπεία καθώς έβλεπα ότι δε με χαροποιούσε τίποτα πλέον. Είμαι πολύ εμφανίσιμη, στα 27, με μεταπτυχιακό πρόσφατα, το οποίο μόλις τελείωσα προχώρησα στο να μετακομίσω από το πατρικό και να μένω μόνη μου εδώ και κάποιους μήνες. Έχω δουλειά (που δε μ'αρέσει ωστόσο και ψάχνω κάτι καλύτερο χωρίς να έχει προκύψει ακόμη), ανεξαρτησία (οικονομικά και υλικά-αμάξι) κι έχω καταφέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση να τηρώ διατροφή/γυμναστική/δραστηριότητες/φροντίδα εαυτού όσο μπορώ, ξεκινώντας παράλληλα κι επαγγελματική πιστοποίηση για να διαβάζω. Είμαι όμως κενή. Έχω τεράστια μοναξιά ετών, τόσο σε φίλους (αν δεν στείλω /πάρω εγώ, δε χτυπάει το τηλέφωνο με αποτέλεσμα να μην έχω μακροχρόνιους φίλους-υποστηρικτικό πλαίσιο) όσο και σε συντροφικότητα (μη σας κουράζω με το ιστορικό, αν θέλετε μπορείτε να δείτε προηγούμενς ποστς μου). Έχω κάνει δύο σχέσεις μέχρι τώρα και απο τον τελευταίο μου χωρισμό περίπου 3 χρόνια πριν, 1 τοξική/χειριστική σχέση με λεκτική κακοποίηση και σχεδόν σωματική λίγων μηνών και περίπου 25 γνωριμίες στο σύνολο, λόγω μικρού κύκλου/δεν φλερτάρουν-ασχολούνται μαζί μου/ μόνο σεξ και ghosting. Οι προσπάθειες μου ενώ έχω τις αγνότερες προθέσεις βουλιάζουν κι απλά δεν κολλάω σε τελειωμένες καταστάσεις ούτε το πολυβασανίζω για τους ανθρώπους που δε θέλουν να μπουν στη ζωή μου. Αυτή η στασιμότητα με έχει εξαντλήσει ψυχικά, νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια μου και δεν έχω συναισθήματα πέρα από την μελαγχολία. Ούτε ερωτική διάθεση, ούτε "στροφάρω" κι απλά εκτελώ μηχανικά την καθημερινότητα. Χαρούμενη έχω να υπάρξω σχεδόν δυο χρόνια....ενώ προχωράω στη ζωή φαινομενικά κι έχω όλα τα χαρίσματα, δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....Ο ψυχολόγος τόνισε τη βαρύτητα που δίνω στη μοναξιά καθώς χρειάζομαι στήριγμα λόγω της γρήγορης ενηλικίωσης μου που έγινε βάσει δυσκολιών, επειδή τίποτα δε μου ήρθε εύκολα μέχρι τώρα (θέματα υγείας/ανεργίας γονιών, ατυχίες κλπ). Επίσης, βρίσκει ότι έχω γνώση εκείνων που μπορώ να ελέγξω και πράττω σωστά ωστόσο θα συστήσει αγωγή που θα είναι στο χέρι μου να πάρω για τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Έχουμε μια τελευταία συνεδρία, αλλά δε νιώθω ότι βοηθήθηκα, νιώθω ακριβώς το ίδιο και παράλληλα στεναχωριέμαι που δεν έχω χαρεί το σπίτι μου και περνάν οι ανούσιες κι ίδιες μέρες μου χωρίς να μου δώσει κάτι χαρά...οτιδήποτε μπορείτε να μου πείτε αν κάποιος/κάποια έχει περάσει κάτι παρόμοιο θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Βλέπω αδιέξοδο, δεν έχω πίστη και δε μ'αρέσει έτσι η ζωή μου. Καλές γιορτές!

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα σε όλους και συγγνώμη που προκαταβολικά ίσως σας μαυρίσω κι εγώ τέτοιες μέρες! Έχει περάσει ένα δίμηνο σχεδόν που ξεκίνησα ξανά ψυχοθεραπεία καθώς έβλεπα ότι δε με χαροποιούσε τίποτα πλέον. Είμαι πολύ εμφανίσιμη, στα 27, με μεταπτυχιακό πρόσφατα, το οποίο μόλις τελείωσα προχώρησα στο να μετακομίσω από το πατρικό και να μένω μόνη μου εδώ και κάποιους μήνες. Έχω δουλειά (που δε μ'αρέσει ωστόσο και ψάχνω κάτι καλύτερο χωρίς να έχει προκύψει ακόμη), ανεξαρτησία (οικονομικά και υλικά-αμάξι) κι έχω καταφέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση να τηρώ διατροφή/γυμναστική/δραστηριότητες/φροντίδα εαυτού όσο μπορώ, ξεκινώντας παράλληλα κι επαγγελματική πιστοποίηση για να διαβάζω. Είμαι όμως κενή. Έχω τεράστια μοναξιά ετών, τόσο σε φίλους (αν δεν στείλω /πάρω εγώ, δε χτυπάει το τηλέφωνο με αποτέλεσμα να μην έχω μακροχρόνιους φίλους-υποστηρικτικό πλαίσιο) όσο και σε συντροφικότητα (μη σας κουράζω με το ιστορικό, αν θέλετε μπορείτε να δείτε προηγούμενς ποστς μου). Έχω κάνει δύο σχέσεις μέχρι τώρα και απο τον τελευταίο μου χωρισμό περίπου 3 χρόνια πριν, 1 τοξική/χειριστική σχέση με λεκτική κακοποίηση και σχεδόν σωματική λίγων μηνών και περίπου 25 γνωριμίες στο σύνολο, λόγω μικρού κύκλου/δεν φλερτάρουν-ασχολούνται μαζί μου/ μόνο σεξ και ghosting. Οι προσπάθειες μου ενώ έχω τις αγνότερες προθέσεις βουλιάζουν κι απλά δεν κολλάω σε τελειωμένες καταστάσεις ούτε το πολυβασανίζω για τους ανθρώπους που δε θέλουν να μπουν στη ζωή μου. Αυτή η στασιμότητα με έχει εξαντλήσει ψυχικά, νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια μου και δεν έχω συναισθήματα πέρα από την μελαγχολία. Ούτε ερωτική διάθεση, ούτε "στροφάρω" κι απλά εκτελώ μηχανικά την καθημερινότητα. Χαρούμενη έχω να υπάρξω σχεδόν δυο χρόνια....ενώ προχωράω στη ζωή φαινομενικά κι έχω όλα τα χαρίσματα, δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....Ο ψυχολόγος τόνισε τη βαρύτητα που δίνω στη μοναξιά καθώς χρειάζομαι στήριγμα λόγω της γρήγορης ενηλικίωσης μου που έγινε βάσει δυσκολιών, επειδή τίποτα δε μου ήρθε εύκολα μέχρι τώρα (θέματα υγείας/ανεργίας γονιών, ατυχίες κλπ). Επίσης, βρίσκει ότι έχω γνώση εκείνων που μπορώ να ελέγξω και πράττω σωστά ωστόσο θα συστήσει αγωγή που θα είναι στο χέρι μου να πάρω για τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Έχουμε μια τελευταία συνεδρία, αλλά δε νιώθω ότι βοηθήθηκα, νιώθω ακριβώς το ίδιο και παράλληλα στεναχωριέμαι που δεν έχω χαρεί το σπίτι μου και περνάν οι ανούσιες κι ίδιες μέρες μου χωρίς να μου δώσει κάτι χαρά...οτιδήποτε μπορείτε να μου πείτε αν κάποιος/κάποια έχει περάσει κάτι παρόμοιο θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Βλέπω αδιέξοδο, δεν έχω πίστη και δε μ'αρέσει έτσι η ζωή μου. Καλές γιορτές!

---

Δεν ειναι στο χερι σου να αλλαξει κατι στη ζωη σου,εσυ συνεχισε που και που να προσσεγγιζεις τις παρεες σου για να βγαινετε εξω και να ξεχνιεσαι.Επισης το θεμα ουσιαστικα το ανοιξες επειδη δεν εχεις γκομενο?Γιατι ολα τα αλλα οπως λες τα εχεις,και φτασμενη επαγγελματικα εισαι και οικονομικα προβληματα δεν εχεις.Δηλαδη αν βρεις μια σχεση μετα δε θα νοιωθεις κενη?Μπορει οντως να υπαρχει αδιεξοδο σε αυτο το θεμα γιατι παιζει ρολο και η τυχη,αλλα νταξει πρεπει να συμβιβαστεις και με την ιδεα οτι μπορει και να μη βρεις καποια σχεση της προκοπης,στη ζωη αλλωστε δε μπορουμε να τα εχουμε ολα,καποιοι δεν εχουν ουτε τα βασικα.Να συμβιβαστεις λοιπον με αυτη την ιδεα οπως κανουν και χιλιαδες αλλοι συνανθρωποι σου και συνεχιζουν να προοδευουν σε αλλους τομεις.Η Ζωη ετσι και αλλιως δεν ειναι ωραια και αυτο το ξερεις και συ απο πρωτο χερι απο οσο καταλαβα

Θα σου έλεγα να πας να κάνεις ψυχοθεραπεία γιατί συνήθως τα θέματα με το πώς διαχειριζόμαστε τις σχέσεις μας φιλικές και ερωτικές έχει να κάνει με βιώματα, με εμπειρίες, με την οικογένεια , τον χαρακτήρα.

Οπότε εάν είναι ένα κουβάρι που σε δυσκολεύει θα σου έλεγα να πας σε έναν ειδικό να το ξεμπερδέψεις. Αλλά το γεγονός ότι μόλις τελειώνεις τη θεραπεία με τον ψυχολόγο και παρόλα αυτά νιώθεις ότι δεν βοηθήθηκες, είναι αποθαρρυντικο. Τελικά όλοι αυτοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι βοηθάνε ή μόνο να τα αρπάζουν ξέρουν; ειλικρινά δεν ξέρω..

Στο θέμα σου τώρα. Πιστεύω ότι όταν βρεις δουλειά ίσως να σου δοθεί η ευκαιρία να δικτύωθεις από εκεί. Είναι τώρα και η καραντίνα που δεν βοηθάει για πολλά πολλά,ούτε συναναστροφές, ούτε εκδηλώσεις. Αλλά δεν είσαι η μόνη που είναι μόνη της.τουλάχιστον αυτή τη περίοδο. Πολύς κόσμος δεν έχει παρέα, δεν έχει σχέση και ούτε προβλέπεται να κάνει στο άμεσο μέλλον. Μέχρι να επιστρέψει η ζωή μας στη κανονικότητα τουλάχιστον. Άρα ουσιαστικά όλοι μας τώρα στη καραντίνα, είμαστε αντιμέτωποι με το θέμα της μοναξιάς, άλλοι περισσότερο αλλοι λιγότερο. Πάντως δεν το ζεις μόνη αυτό. Σκέψου το έτσι,ίσως σε βοηθήσει. Και επίσης σκέψου ότι είσαι μια νέα γυναίκα. Θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Θα υπάρξουν και ευκαιρίες. Δεν γίνεται να είναι όλα μαύρα και μοναχικά σε αυτή τη ζωή. Αρκεί να είσαι σε θέση να δεις τις ευκαιρίες και να τις αξιοποιήσεις.

Θα σου πρότεινα αν σε βοηθούσε να συνεχίσεις λίγο ακομα τις συνεδριες με τον ψυχολόγο σου. Ήσουν όντως ειλικρινής μαζί του; του είπες όσα ήθελες να του πεις και όσα ήθελες να διορθώσεις; πιστεύεις ότι θα μπορούσατε να το ξαναπιασετε το θέμα που σε απασχολεί από την αρχή; Μήπως θα σε βοηθούσε να πας σε κάποιον αλλον;

Εάν στο επιτρέπουν τα οικονομικά σου και σου αρέσουν τα ζώα θα σου πρότεινα να πάρεις ένα σκυλάκι. Θα το φροντίζεις, θα νιώθεις παρέα...θα το βγάζεις και βόλτες και ίσως να σου δώσει και ευκαιρία να πιάσεις μια κουβέντα με άτομα που έχουν κατοικίδιο και να κάνεις γνωριμίες και από εκεί. Εαν σου αρέσει η ιδέα για ένα κουτάβι θα σε βοηθήσει και στη ψυχολογία σου. Σκέψου το. Τουλάχιστον προς το παρόν που δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση λόγω κορονοιου.

Επίσης ίσως σε βοηθούσε να σκεφτείς που κάνεις λάθος και δεν μπορείς να δημιουργήσεις φιλικές και ερωτικές σχέσεις. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου απέξω ως παρατηρητής. Μήπως είσαι πολύ ντροπαλή; Μήπως φοβάσαι να πλησιάσεις γιατί θα σε απορρίψουν; Μήπως είσαι μοναχική αυτή τη περίοδο επειδή δεν έχεις πολλές ασχολίες; Μήπως έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση;

Μήπως δεν θες πραγματικά να κάνεις σχέσεις και προτιμάς τη μοναξιά από τους ανθρώπους, ίσως να είσαι επιλεκτική...κατι θα σου έχει πει ο ψυχολογος για όλα αυτά. Δεν υπάρχει κάτι που να σου είπε και να κράτησες; κάτι που θα μπορούσε να σε βοηθήσει;

Α λες ότι έχεις δουλειά. Δεν έχεις ευκαιρίες να κάνεις νέες παρέες από εκεί;

Εγώ δεν θα σου έλεγα ποτέ να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι θα μείνεις μόνη χωρίς σύντροφο. Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να επιλέξουμε να έχουμε σχέση ή να είμαστε μόνοι. Το τι σχέση όμως θα είναι αυτή, εάν θα είναι ιδανική, εάν θα είναι θετική, εάν θα είναι αυτό που θέλουμε δεν το ξέρουμε, αλλά άμα το θέλει πάρα πολύ κάποιος όλο και κάποιον θα βρει. Το θέμα είναι μήπως επειδή είσαι εμφανισημη όπως λες ,και οικονομικά ανεξάρτητη μήπως βάζεις κάποια κριτήρια για την επιλογή συντρόφου;

Μήπως έχεις κάποιες προϋποθέσεις που σε περιορίζουν αρκετά; Μήπως έχεις συγκεκριμένες απαιτήσεις από φίλους συντροφους κτλ.;

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Α λες ότι έχεις δουλειά. Δεν έχεις ευκαιρίες να κάνεις νέες παρέες από εκεί;

Εγώ δεν θα σου έλεγα ποτέ να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι θα μείνεις μόνη χωρίς σύντροφο. Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να επιλέξουμε να έχουμε σχέση ή να είμαστε μόνοι. Το τι σχέση όμως θα είναι αυτή, εάν θα είναι ιδανική, εάν θα είναι θετική, εάν θα είναι αυτό που θέλουμε δεν το ξέρουμε, αλλά άμα το θέλει πάρα πολύ κάποιος όλο και κάποιον θα βρει. Το θέμα είναι μήπως επειδή είσαι εμφανισημη όπως λες ,και οικονομικά ανεξάρτητη μήπως βάζεις κάποια κριτήρια για την επιλογή συντρόφου;

Μήπως έχεις κάποιες προϋποθέσεις που σε περιορίζουν αρκετά; Μήπως έχεις συγκεκριμένες απαιτήσεις από φίλους συντροφους κτλ.;

---

Στην εργασία μου είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ηλικίες 15 χρόνια+, οπότε και πριν την καραντίνα δεν βγαίναμε, έχουμε τυπικές νορμάλ σχέσεις. Είμαι κοινωνική, πάντα προτείνω εγώ μέχρι που σταματάω γιατί δεν είναι διαθέσιμοι/δε θέλουν /δε μπορούν οπότε γι αυτό το λόγο δεν το έβαλα κάτω και έκανα πράγματα από το να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να μου βγαίνει η ψυχή να περιμένω να κανονίσω. Έχω κάνει ταξίδια μόνη μου και πεζοπορίες με άγνωστες ομάδες, πάντα καταφέρνω να μιλάω με κόσμο, δεν κάθομαι στη γωνιά μου. Ψυχολόγο είχα δοκιμάσει κι άλλους, τουλάχιστον 4-5 από λίγες συνεδρίες κι έκανα διαλείμματα γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν έχω βοηθηθεί, είμαι απόλυτα ειλικρινής και δεν βρίσκουν κάποιο λάθος προσέγγισης πέρα από τα σημεία που τόνισα. Άσε που στερήθηκα πολλά οικονομικά για να κάνω ψυχοθεραπεία για να είμαι όπου ήμουν πριν και να μου λένε για χάπια ως λύση. Υπάρχουν κριτήρια για επιλογή συντρόφου φυσικά, ωστόσο η πλειοψηφία των γνωριμιών δεν μετράνε πάνω από μήνα για να δημιουργηθούν απαιτήσεις, έχουν φύγει πριν καν έχω προσδοκίες ή έχω δει κι εγώ ότι δεν ταιριάζουμε. Κατοικίδιο είχα υιοθετήσει πέντε χρόνια πριν, με είχε βοηθήσει, ωστόσο μεγάλωσε πλέον πολύ και σταμάτησε να βοηθάει , βγήκε μεγαλόσωμη κι ατίθαση ράτσα/φύλακας και δε μπορούσα αρκετά γρήγορα να το διαχειριστώ, έκανα χώρο στο πατρικό και μένει εκεί. Εδώ δεν έχω χώρο για κατοικίδιο ούτε θέλω να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή.Ανιθέτως, απεχθάνομαι τη μοναξιά και ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει, με σκοτώνει καθημερινά που δεν έχω κάποιον να με στηρίξει/ακούσει και να μοιράζομαι πράγματα κι εμπειρίες.Νιώθω ότι έχω τον ανθρποδιώκτη, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω κι έχω σταματήσει να προσπαθώ.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Στην εργασία μου είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ηλικίες 15 χρόνια+, οπότε και πριν την καραντίνα δεν βγαίναμε, έχουμε τυπικές νορμάλ σχέσεις. Είμαι κοινωνική, πάντα προτείνω εγώ μέχρι που σταματάω γιατί δεν είναι διαθέσιμοι/δε θέλουν /δε μπορούν οπότε γι αυτό το λόγο δεν το έβαλα κάτω και έκανα πράγματα από το να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να μου βγαίνει η ψυχή να περιμένω να κανονίσω. Έχω κάνει ταξίδια μόνη μου και πεζοπορίες με άγνωστες ομάδες, πάντα καταφέρνω να μιλάω με κόσμο, δεν κάθομαι στη γωνιά μου. Ψυχολόγο είχα δοκιμάσει κι άλλους, τουλάχιστον 4-5 από λίγες συνεδρίες κι έκανα διαλείμματα γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν έχω βοηθηθεί, είμαι απόλυτα ειλικρινής και δεν βρίσκουν κάποιο λάθος προσέγγισης πέρα από τα σημεία που τόνισα. Άσε που στερήθηκα πολλά οικονομικά για να κάνω ψυχοθεραπεία για να είμαι όπου ήμουν πριν και να μου λένε για χάπια ως λύση. Υπάρχουν κριτήρια για επιλογή συντρόφου φυσικά, ωστόσο η πλειοψηφία των γνωριμιών δεν μετράνε πάνω από μήνα για να δημιουργηθούν απαιτήσεις, έχουν φύγει πριν καν έχω προσδοκίες ή έχω δει κι εγώ ότι δεν ταιριάζουμε. Κατοικίδιο είχα υιοθετήσει πέντε χρόνια πριν, με είχε βοηθήσει, ωστόσο μεγάλωσε πλέον πολύ και σταμάτησε να βοηθάει , βγήκε μεγαλόσωμη κι ατίθαση ράτσα/φύλακας και δε μπορούσα αρκετά γρήγορα να το διαχειριστώ, έκανα χώρο στο πατρικό και μένει εκεί. Εδώ δεν έχω χώρο για κατοικίδιο ούτε θέλω να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή.Ανιθέτως, απεχθάνομαι τη μοναξιά και ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει, με σκοτώνει καθημερινά που δεν έχω κάποιον να με στηρίξει/ακούσει και να μοιράζομαι πράγματα κι εμπειρίες.Νιώθω ότι έχω τον ανθρποδιώκτη, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω κι έχω σταματήσει να προσπαθώ.

---

Ποσο μου αρέσει εμένα προσωπικά που είπες πιο πάνω ότι έχεις πάει εκδρομές μόνη κ πεζοπορία Με άγνωστους... Το έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές γιατί κ εγώ νιώθω πως δεν έχω κάποιον για να πάω η ίσως να μην θέλουν να κάνουν αυτά που θέλω εγώ κ ήθελα να τολμήσω να πάω μόνη μου για εξορμήσεις... Σίγουρα δεν είναι το ίδιο όταν είσαι με μια φίλη η με την σχέση σου τα πράγματα είναι πιο ωραία όταν τα μοιράζεσαι με κάποιον, αλλά για να βρεις κάποιον που αξίζει είναι αρκετά δύσκολο κι όσο πάει θα γίνετε δυσκολότερο.
Είμαι πολύ μοναχικός τύπος εγω, δεν έχω φίλες έχω βγει από μια άσχημη κατάσταση ερωτική...
Νιώθω πως κάνεις δεν με καταλάβαινει και αυτό το λέω όχι για να δώσεις βάση σε εμένα αλλά για να δεις πως δεν είσαι μόνη σου εκεί έξω δεν είσαι η μόνη που νιώθεις μοναξιά και που θα ήθελες να μοιραστείς τόσα με κάποιον άνθρωπο... Αλλά μην απογοήτευσε σε παρακαλώ, δέξου την κατάσταση σου πάρε αγκαλιά την μοναξιά σου μην της πας κόντρα.. Έχεις δουλειά σπίτι αμάξι είσαι μια χαρά γυμνάζεσαι... Έχεις εσενα τον ευατο σου μην του κάνεις κακό επειδή νιώθεις μόνη μηνν του δημιουργείς θλίψη επειδή κάποιοι εκεί έξω δεν μπορούν να εκτιμήσουν εσένα... Δεν φταις εσύ...
Αγάπησε την μοναξιά σου και τον ευατο σου απόλαυσε την φύση της εξόρμησης σου την γυμναστική σου και προσπάθησε για το καλύτερο εκεί έξω κάποιος θα βρεθεί, τα κάνεις όλα σωστά το μόνο λάθος είναι ότι πληγώνεις τον ευατο σου.. Μην πας κόντρα σε εσένα κάτσε ήρεμη και δέξου τα γεγονότα όπως έχουν αντιμετώπισετα και θα δεις πως όλα θα γίνουν καλύτερα!!!

Quote:

---

Originally Posted by Roto el

Ποσο μου αρέσει εμένα προσωπικά που είπες πιο πάνω ότι έχεις πάει εκδρομές μόνη κ πεζοπορία Με άγνωστους... Το έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές γιατί κ εγώ νιώθω πως δεν έχω κάποιον για να πάω η ίσως να μην θέλουν να κάνουν αυτά που θέλω εγώ κ ήθελα να τολμήσω να πάω μόνη μου για εξορμήσεις... Σίγουρα δεν είναι το ίδιο όταν είσαι με μια φίλη η με την σχέση σου τα πράγματα είναι πιο ωραία όταν τα μοιράζεσαι με κάποιον, αλλά για να βρεις κάποιον που αξίζει είναι αρκετά δύσκολο κι όσο πάει θα γίνετε δυσκολότερο.
Είμαι πολύ μοναχικός τύπος εγω, δεν έχω φίλες έχω βγει από μια άσχημη κατάσταση ερωτική...
Νιώθω πως κάνεις δεν με καταλάβαινει και αυτό το λέω όχι για να δώσεις βάση σε εμένα αλλά για να δεις πως δεν είσαι μόνη σου εκεί έξω δεν είσαι η μόνη που νιώθεις μοναξιά και που θα ήθελες να μοιραστείς τόσα με κάποιον άνθρωπο... Αλλά μην απογοήτευσε σε παρακαλώ, δέξου την κατάσταση σου πάρε αγκαλιά την μοναξιά σου μην της πας κόντρα.. Έχεις δουλειά σπίτι αμάξι είσαι μια χαρά γυμνάζεσαι... Έχεις εσενα τον ευατο σου μην του κάνεις κακό επειδή νιώθεις μόνη μηνν του δημιουργείς θλίψη επειδή κάποιοι εκεί έξω δεν μπορούν να εκτιμήσουν εσένα... Δεν φταις εσύ...
Αγάπησε την μοναξιά σου και τον ευατο σου απόλαυσε την φύση της εξόρμησης σου την γυμναστική σου και προσπάθησε για το καλύτερο εκεί έξω κάποιος θα βρεθεί, τα κάνεις όλα σωστά το μόνο λάθος είναι ότι πληγώνεις τον ευατο σου.. Μην πας κόντρα σε εσένα κάτσε ήρεμη και δέξου τα γεγονότα όπως έχουν αντιμετώπισετα και θα δεις πως όλα θα γίνουν καλύτερα!!!

---

Και σινεμά/θέατρο μόνη κι εξωτερικό ταξίδι αρκετές μέρες με γκρουπ! Μάλιστα από κει γνώρισα και μια κοπέλα που με κάλεσε να πάω διακοπές μαζί της καλοκαίρι και το έκανα, δε λέω όχι! Δε γίνεται να βάζεις τον εαυτό σου σε πάυση περιμένοντας τους άλλους , εφόσον δεν υπάρχει ανταπόκριση (με συμβουλές ψυχολόγου τότε) έπαιρνα το ρίσκο κάθε φορά να μου κάνω παρέα και να "αναγκαστώ" να προσαρμοστώ στους ανθρώπους που θα πετύχω-δυνητικούς φίλους χωρίς προσδοκίες. Πια δε θέλω να το κάνω καν, νιώθω σα ζόμπι, θεωρώ ότι δεν απέδωσε τόσο καιρό η προσπάθεια και βαρέθηκα να τα κάνω όλα μόνη. Σ ευχαριστώ για το σχόλιο, απλά θέλω να βρω τη λύση φαντάζομαι....

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Και σινεμά/θέατρο μόνη κι εξωτερικό ταξίδι αρκετές μέρες με γκρουπ! Μάλιστα από κει γνώρισα και μια κοπέλα που με κάλεσε να πάω διακοπές μαζί της καλοκαίρι και το έκανα, δε λέω όχι! Δε γίνεται να βάζεις τον εαυτό σου σε πάυση περιμένοντας τους άλλους , εφόσον δεν υπάρχει ανταπόκριση (με συμβουλές ψυχολόγου τότε) έπαιρνα το ρίσκο κάθε φορά να μου κάνω παρέα και να "αναγκαστώ" να προσαρμοστώ στους ανθρώπους που θα πετύχω-δυνητικούς φίλους χωρίς προσδοκίες. Πια δε θέλω να το κάνω καν, νιώθω σα ζόμπι, θεωρώ ότι δεν απέδωσε τόσο καιρό η προσπάθεια και βαρέθηκα να τα κάνω όλα μόνη. Σ ευχαριστώ για το σχόλιο, απλά θέλω να βρω τη λύση φαντάζομαι....

---

Είναι φυσιολογικό να μην σε ικανοποιεί πια όλο αυτό... Όπως είπα ο άνθρωπος έχει ανάγκη την παρέα και κάποιον να τον αγαπάει κ να δίνει αγάπη κ να μοιράζεται στιγμές...
Αλλά μην το βάζεις κάτω μην θλίβεσαι άδικα επειδή σου ξανά λέω ο άλλος δεν σε εκτιμά..
Μπορεί να είχες φίλες να έβγαινες συνέχεια και εκείνες με την πρώτη δυσκολία να έφευγαν..
Μπορεί να είχες ένα αγόρι που σε κοροϊδεύε και άλλα τόσα...
Εννοώ πως και όταν θέλουμε ανθρώπους δεν ξέρουμε αν θα έχουμε και τους σωστούς και μπορεί να περάσουμε χειρότερα μαζί τους πάρα από όσο περνάει κάποιος μόνος του.
Προσπάθησε όσο μππρει να ζεις την ζωή σου με τ; δεδομένα που έχεις... Μια ζωή υπάρχει δεν θα ξανά ζήσεις αφού έχεις την επιλογή να ζήσεις χαρούμενη μην δίνεις προτεραιότητα στην θλίψη γιατί εσύ μπορείς να σε κάνεις να νιώθεις θλίψη αλλά μπορείς να σε κάνεις να νιώθεις σε όποια διποτε κατάσταση χαρούμενη...
Θεωρώ πως όλα θέλουν τον χρόνο τους και θα γνωρισεις κ άλλους ανθρώπους και όλα θα έρθουν... Μην θλίβεσαι χωρίς λόγο!
Όλα είναι στο χέρι σου!!!!!!

Γιατί δεν κάνεις ψυχοθεραπεία;;; αυτό που έκανες για δύο μήνες δε λέγεται ψυχοθεραπεία. Άκου τελευταία συνέδρια; εσύ το αποφάσισες αυτό; ότι δε χρειάζεσαι άλλο θεραπεία; εννοείτε ότι δε θα βοηθηθεί με ψυχοθεραπεία δύο μηνών μονο

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Γιατί δεν κάνεις ψυχοθεραπεία;;; αυτό που έκανες για δύο μήνες δε λέγεται ψυχοθεραπεία. Άκου τελευταία συνέδρια; εσύ το αποφάσισες αυτό; ότι δε χρειάζεσαι άλλο θεραπεία; εννοείτε ότι δε θα βοηθηθεί με ψυχοθεραπεία δύο μηνών μονο

---

Συνολικά έχω κάνει πάνω από 30 τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτή τη στιγμή θα σταματήσω και για οικονομικούς λόγους και γιατί δεν έχω κάτι άλλο να πω και βλέπω ότι δε με βοηθάει, δεν έχουν βρει κάτι που κάνω "λάθος" κι συνέστησε τα χάπια ως "πόρισμα" που αν θέλω θα πάρω. Ανακυκλώνω την ίδια ρουτίνα με τα ίδια ερεθίσματα χωρίς να αποσκοπεί κάπου. Δεν είναι πανάκεια η ψυχοθεραπεία για όλους ως προς την ευτυχία και δε με εξυπηρετεί πλέον.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Συνολικά έχω κάνει πάνω από 30 τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτή τη στιγμή θα σταματήσω και για οικονομικούς λόγους και γιατί δεν έχω κάτι άλλο να πω και βλέπω ότι δε με βοηθάει, δεν έχουν βρει κάτι που κάνω "λάθος" κι συνέστησε τα χάπια ως "πόρισμα" που αν θέλω θα πάρω. Ανακυκλώνω την ίδια ρουτίνα με τα ίδια ερεθίσματα χωρίς να αποσκοπεί κάπου. Δεν είναι πανάκεια η ψυχοθεραπεία για όλους ως προς την ευτυχία και δε με εξυπηρετεί πλέον.

---

Το σώμα μας κ η ψυχή μας όταν κάτι δεν πάει καλά μας προειδοποιουν με τον πόνο που αισθανόμαστε. Όταν πονάς κάπου υπάρχει πρόβλημα. Στον ψυχολόγο δεν πάμε για εξομολόγηση δε φτάνει να πηγαίνεις να μιλάς εσύ κ να φεύγεις. Με τρομάζει που υπάρχουν τέτοιοι ψυχολόγοι. Πόσοι άνθρωποι βασανιζονται ενώ τους πληρώνουν και αυτοί δεν γνωρίζουν την δουλειά τους. Σχετικά τώρα με το θέμα της φιλίας είναι δύσκολο για όλους μας, για να ξεκινήσει μια φιλία πρέπει να υπάρχουν κοινά, στο μεταπτυχιακό δεν είχε κορίτσια; σίγουρα κάνεις κάτι λάθος αλλά το λάθος σου για να το βρούμε θα πρέπει να σε γνωρίζουμε σαν άνθρωπο κ εμείς δε σε ξέρουμε. Εγώ είμαι 3 χρόνια μόνη αλλά είμαι καλά ως προς αυτό το θέμα. Θα ήθελα κάποιον αλλά οκ δεν είναι εύκολο λόγω μικρού κύκλου, όλο εμείς κι εμείς είμαστε αλλά παραδόξως δε μ ενοχλεί. Βασικά δεν είναι παραδόξως είναι μια λογική συνέπεια να μη με ενοχλεί. Όταν ήμουν στην ηληκια σου μ ενοχλούσε κι εμένα, στεναχωριομουν. Τώρα πια είμαι 40 κ είμαι καλύτερα από πότε στη ζωη μου.

Μπράβο σου μια χαρά το διαχειρίζεσαι. Προσωπικά δεν ξέρω τι να πω. Καλά κάνεις που προτείνεις, καλά κάνεις που δεν κλείνεσαι στο καβούκι σου. Έτσι να συνεχίσεις. Και ας τρως και χυλοπιτες δεν πειράζει.

Δεν ξέρω και σαν άνθρωπος πως είσαι. Ίσως να ψάχνεις αληθινές φιλίες, αληθινούς ανθρώπους δίπλα σου και άθελά να σου να έχεις πολλά κριτήρια και πολλές απαιτήσεις από τους άλλους στο μυαλό σου...χωρις να το έχεις καταλάβει. Δεν ψάχνουν όλοι απαραίτητα εκεί έξω για φίλους, πολλοί κάνουν απλώς παρέα επειδή τα φέρνουν οι καταστάσεις, έτσι να μιλάμε να χαζολογαμε αλλα τίποτα παραπάνω. Ή και παρέες που θα υπάρχει κάποιο συμφέρον.

Εσύ μήπως σαν άτομο είσαι καλοπροαίρετος; Μήπως είσαι πιο εσωστρεφής και ώριμη; για τα άτομα της ηλικίας σου; Μήπως τα ενδιαφέροντα σου είναι διαφορετικά από αυτά της πλειοψηφίας; και συν τοις άλλοις μήπως είναι ο χαρακτήρας σου να είσαι κλειστή και να είναι δύσκολο για τους άλλους να σε γνωρίσουν;

Επίσης, μπορείς να συνεχίσεις να προτείνεις σε ανθρώπους αλλα δεν υπάρχει κανένας λόγος να απελπίζεσαι και να περιμένεις πάνω από το τηλέφωνο για το εάν θα σε πάρουν. Πρότεινε αλλα χαλαρά, κάνε τα πράγματα σου παράλληλα και εάν πάρει κάποιος καλώς αν όχι δεν πειράζει. Μπορεί να έχεις τόσο μεγάλη λαχτάρα μέσα σου να κάνεις φίλους που αυτό να βγαίνει άθελά σου προς τα έξω σαν απελπισία.

Ή να είσαι ανασφαλής όταν προτείνεις και έτσι να φαίνεται ότι αυτοσαμποταρεις τον εαυτό σου. Δεν θέλω να σε κατηγορήσω ότι κάνεις εσύ απαραίτητα κάτι λάθος, σίγουρα φταίνε και οι περιστάσεις, και τα άτομα που συναναστρέφεσαι και το τι θέλουν. Αλλά και το τι θες εσύ από τα άτομα αυτά.

Είναι δύσκολο μόνο από τη δουλειά σου να βρεις σε αυτήν την ηλικία φιλίες. Συνήθως οι φιλίες γίνονται σε σχολείο, πανεπιστήμιο και στη δουλειά βέβαια. Αλλά αναλόγως. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλα χάθηκαν.

Δεν είναι αρνητικό ότι έχεις άντρες συναδέλφους και μεγαλύτερους. Εγώ θετικό το βρίσκω. Πέρα από τα τυπικά δεν μπορείς να πιάσεις κουβέντα με μερικούς, να πείτε και δύο κουβέντες παραπανω, να γνωριστείτε λίγο;;Να υπάρχει λίγο "interaction". Όχι ένα ξερό καλησπέρα, καλημέρα και τέλος. Μέσα από το μπιριμπιρι μπορεί να βρεις τίποτα κοινό με κανένα και έτσι να ξεκινήσει μια παρέα. Και αυτό το άτομο να σε γνωρίσει σε άλλο. Μπορεί δίπλα σου να έχεις ένα χαριτωμένο μπαρμπα 68 χρονών πχ. Που γενικά είναι ανοικτός σε συζήτηση

Δεν χρειάζεται να τον απορρίπτεις μόνο και μόνο επειδή είναι άντρας και πολύ μεγαλύτερος σου. Μπορεί να κάνεις κοννε μαζί του και να έχει κάποιον ωραίο γιο που θα σου γνωρίζει, στην ηλικία του.....η κάποια ανηψιά και να κάνετε παρέα.

Οι υπόλοιποι συνάδερφοι κάνουν παρέα μεταξύ τους; βγαίνουν; είναι λίγο δύσκολο εάν είσαι η μοναδική γυναίκα, αλλά και πάλι κάτι μπορεί να γίνει.

Από ξεκαρφωτες δραστηριότητες λίγο δύσκολο να ψαρεψεις κολλητή. Αλλά συμβαίνει. Μην επαναπαύεσαι. Είναι καλό που έχεις χόμπυ.

Προσωπικά πιστεύω ότι οι 30 συνεδρίες σε διαστημα δύο χρόνων είναι πάρα πολύ λίγες. Από τη στιγμή που θες να δουλέψεις με ειδικό πρέπει να επενδύσεις σε λεφτά και χρόνο.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Στην εργασία μου είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ηλικίες 15 χρόνια+, οπότε και πριν την καραντίνα δεν βγαίναμε, έχουμε τυπικές νορμάλ σχέσεις. Είμαι κοινωνική, πάντα προτείνω εγώ μέχρι που σταματάω γιατί δεν είναι διαθέσιμοι/δε θέλουν /δε μπορούν οπότε γι αυτό το λόγο δεν το έβαλα κάτω και έκανα πράγματα από το να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να μου βγαίνει η ψυχή να περιμένω να κανονίσω. Έχω κάνει ταξίδια μόνη μου και πεζοπορίες με άγνωστες ομάδες, πάντα καταφέρνω να μιλάω με κόσμο, δεν κάθομαι στη γωνιά μου. Ψυχολόγο είχα δοκιμάσει κι άλλους, τουλάχιστον 4-5 από λίγες συνεδρίες κι έκανα διαλείμματα γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν έχω βοηθηθεί, είμαι απόλυτα ειλικρινής και δεν βρίσκουν κάποιο λάθος προσέγγισης πέρα από τα σημεία που τόνισα. Άσε που στερήθηκα πολλά οικονομικά για να κάνω ψυχοθεραπεία για να είμαι όπου ήμουν πριν και να μου λένε για χάπια ως λύση. Υπάρχουν κριτήρια για επιλογή συντρόφου φυσικά, ωστόσο η πλειοψηφία των γνωριμιών δεν μετράνε πάνω από μήνα για να δημιουργηθούν απαιτήσεις, έχουν φύγει πριν καν έχω προσδοκίες ή έχω δει κι εγώ ότι δεν ταιριάζουμε. Κατοικίδιο είχα υιοθετήσει πέντε χρόνια πριν, με είχε βοηθήσει, ωστόσο μεγάλωσε πλέον πολύ και σταμάτησε να βοηθάει , βγήκε μεγαλόσωμη κι ατίθαση ράτσα/φύλακας και δε μπορούσα αρκετά γρήγορα να το διαχειριστώ, έκανα χώρο στο πατρικό και μένει εκεί. Εδώ δεν έχω χώρο για κατοικίδιο ούτε θέλω να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή.Ανιθέτως, απεχθάνομαι τη μοναξιά και ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει, με σκοτώνει καθημερινά που δεν έχω κάποιον να με στηρίξει/ακούσει και να μοιράζομαι πράγματα κι εμπειρίες.Νιώθω ότι έχω τον ανθρποδιώκτη, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω κι έχω σταματήσει να προσπαθώ.

---

Όταν λες ότι προτείνεις μόνο εσύ μέχρι που βαριέσαι και το παρατάς εννοείς ότι όντως βρίσκεις άτομα να κάνετε παρέα, να βγαίνετε για καφέδες αλλα πάντα εσύ έκανες τη πρόταση;μέχρι που το παράτησες,

Μήπως τους έκανες πρόταση να βγαίνετε πιο συχνά από ότι ήθελαν και απο ότι μπορούσαν;; Γιατί αυτοί που βρήκες μπορεί να έχουν άλλους φίλους, άλλες προτεραιότητες και να μην τους ενδιαφέρει εάν θα κάνετε πχ κανα μήνα για να βγείτε. Ενώ εσύ επειδή θες παρέα μπορεί να τους πρότεινες σχεδόν κάθε εβδομάδα. Η αλήθεια είναι ότι όταν δεν έχεις φίλους και προσπαθείς να βρεις παρέα ενώ οι άλλοι έχουν, είσαι σε πιο μειονεκτική θέση. Γιατί εσύ μπορεί να δείχνεις μονίμως διαθέσιμη και αυτό να το "εκμεταλλεύονται" και λίγο κάποιοι, ώστε να σε βάζουν στη καβατζα και να βγαίνουν οποτε δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν. Αλλά όταν τους θες εσύ να μη γουστάρουν.

Ίσως με τον τρόπο σου επειδή προσπαθεις να πιάστεις από ανθρώπους να δείχνεις άθελά σου διαθέσιμη και δεδομένη. Και αυτό δεν είναι καλό. Γιατί οι άλλοι το μυρίζονται και δεν μπαίνουν στην διαδικασία να σε κηνηγησουν. Ξέρουν ότι αν σου προτείνουν κατά 90% θα είσαι πρόθυμη να δεχτείς.

Άσε τους και λίγο να σε διεκδικήσουν.

καλησπρα κι απο εμενα Ντινα.
Θα ξεκινησω με τα θεματα της θεραπειας, ψυχολογους και τετοια. Κοιτα, στην χωρα μας λογο του οτι δεν ειναι πολλα τα χρονια που γινοντε ψυχοθεραπειες - ψυχαναλησεις -σε αντιθεση με την ευρωπη που γινοντε πολλα χρονια - και οπως καταλαβαινεις αυτου του ειδους η επιστημη εκτως πο την θεωρια θελει και αρκετη εμπειρια ,ετσι ειναι καπως δυσκολο να βρεις στην Ελλαδα καλους ψυχαναλυτες. Οχι ομως οτι δεν υπρχουν η οτι ειναι παρα πολλοι λιγοι! θελει να κανεις ερευνα αγορας που λενε, μπορεις δλδ να ρωτησεις και απο το φορουμ εαν επιτρεπετε να σου γραψουν ονοματεπονυμα .Ειδαλως υπαρχουν φορουμ και απο το συλογικοτους οργανο να παρεις συμβουλες.
Οσο κι σν ειναι εμποδιο να βρεις, μη τα παρατας, προσωπικα επειδη εχω κανει τετοια θεραπεια, διαβαζωντας εσενα να λες οτι ειχες πολυ ασχημα παιδικα χρονια ,παει να πει οτι και την εχεις αναγκη αυτη τη θεραπεια, αλλα και αν την κανεις κυριολεκτικα θα μεταμορφωθεις σε μια αλλη γυναικα! θα εντυπωσιαστεις με τις αλλαγες που θα νιωσεις πανω σου! Συγουρα η φραση " τι εχασα τοσα χρονια! γιατι δεν το εκανα πιο πριν " ειναι μια φραση που θα την πεις και εσυ οπως σχεδον ολοι μας!
Διοτις Ντινα, σαν μαθεις οτι πρωτα απο ολα ,δεν φταις εσυ για καποια λαθη που κανεις στη ζωη σου! η οταν μαθεις την αιτια για τους λογους που παιρνεις για παραδηγμα λσθος σποφασεις σε καποια θεματα, αφου τους λογους ενδεχεται και συνηθως του ξερουμε, αυτο που δε ξερουμε ,κι που ειναι σημαντικο ειναι η "ΑΙΤΙΑ" και μρυβεται στο υποσυνειδητο σου Ντινα.! Βλεπεις αυτα μπορει να ειναι καπως μερδεμενα, περυπλοκα, αλλα ολα μαζι εχουν κοινο το υποσυνειδητο μας! αυτο το κλειδη αν το βρεις θα βρεις και απαντησεις σε πολλα προβληματα σου, θα ερχοντε μονες τους οι απαντησεις . Βεβαια ,για να μην γινομαι και υπερβολικος, δλδ δεν παει να πει οτι ο γιατρος-θεραπευτης ειναι ο μαγος , η ο μεντρορ που θα τα αλλαξει μονομιας, μπορεις και μονη σου με ασκησεις να φτασεις στις πυλες του υποσυνειδητου σου, το θεμα ειναι σαν το ανοιξεις, σαν μπεις στο ασυνειδητο σου,να εισαι προετιμασμενη και να μην τρομαξεις με αυτα που θα "βρεις" διοτς δε φανταζεσαι τι δυναμικα κι βαρβαρα ενστικτα μπορει να κρυνουμε εκει μεσα βαθυα! αλλα αυτ ειναι παναρχαια αντανακλαστικα ρπιβιωσης του ανθρωπινου ειδους! ,δεν σημαινει δλδ οτι ειμαστε αιμοσταγεις δολοφονοι.
Πντος το οτι γραφεις οτι εισαι αρκετα εμφανισημη, η οτι εισαι πολυ καλη στη δουλεια σου, οτι εχεις καταφερει πολλα επιτευματα σε σχεση με τπ νεαρπ της ηλικιας σου αλλα και με τις δυσκολιες της εποχης,δειχνει οτι εχεις υπεριφανια για τον εαυτο σου! δειχνει οτι δεν εισαι ανασφαλης η "κακομοιρα" που κλεγεται γισ την μοιρσ τη με σκοπο να κερδηει λογια παρηγοριας απο εμας , υποκρινωντας δλδ ωστε να "ταισει" το "ΕΓΩ" της! εσυ δεν εχεις αναγκη ,δεν αναζηταε τετοιο ειδος βοηθηθειας το κανεις μονη σου , προσωπικα αυτο το χαρακτηριστικο σε μια γυναικα το θαυμαζω!
Αυτο που νομιω οτι ειναι λαθος σου - συγνωμη και με ολο το θαρρος - ειναι οτι συνεχως εχεις μια αναγκη να μην κουραζεις τους γυρο με τα προβληματα σου, επειδη αυτο ακριβως το ειχα κι εγω- κι ακομα δυστυχως μερικες φορες το ξανα καμω - μην αγχωνεσαι! δεν θα ταπεπορηθουν ! ,πιστεψεμε αν δεν θελουν κλεινουν τα αυτακια τους κι ,"περα βρεχει" δεν θα παρατησουν τις δουλειες τους, η τη ζωη τουε για εμας!
Ενα αλλο αρκετα ομοιο θεμαπου εχουμε, και σε καταλαβαινω απολυτα ειναι οτι σχετικα προσφατα και εγω μετακομισα,κι αυτην την φοραα οπως κι εσυ δεν ξερω γιατι αλλα δεν την χαρηκα τοσο οσο φανταζομουνα!!αυτο δε μπορω να το εξηγησω!
Οπως εν μπορω και να καταλαβω το παραξενο με τις σχεσεις μου τελευταια με τους αλλους ανθρωπους γυρο μου, προσφατσ εκανα μι γνωριμια σχεση με μι κοπελα κα χωρις να το καταλαβω τελειωσε! δε ξερω τι ργιν, βεβαια ειναι και οι καραντηνες, που εχουν γινει "καραμπινες " για τις νθρωπινες σχεσεις, τις πυροβολουν συνεχως.
Ντινα, ερωτηση, εισαι διατεθυμενη να ψαξεις μεσα σου να ανακαληψεις υποσυνειδητο και ασδυνειδητο?

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα σε όλους και συγγνώμη που προκαταβολικά ίσως σας μαυρίσω κι εγώ τέτοιες μέρες! Έχει περάσει ένα δίμηνο σχεδόν που ξεκίνησα ξανά ψυχοθεραπεία καθώς έβλεπα ότι δε με χαροποιούσε τίποτα πλέον. Είμαι πολύ εμφανίσιμη, στα 27, με μεταπτυχιακό πρόσφατα, το οποίο μόλις τελείωσα προχώρησα στο να μετακομίσω από το πατρικό και να μένω μόνη μου εδώ και κάποιους μήνες. Έχω δουλειά (που δε μ'αρέσει ωστόσο και ψάχνω κάτι καλύτερο χωρίς να έχει προκύψει ακόμη), ανεξαρτησία (οικονομικά και υλικά-αμάξι) κι έχω καταφέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση να τηρώ διατροφή/γυμναστική/δραστηριότητες/φροντίδα εαυτού όσο μπορώ, ξεκινώντας παράλληλα κι επαγγελματική πιστοποίηση για να διαβάζω. Είμαι όμως κενή. Έχω τεράστια μοναξιά ετών, τόσο σε φίλους (αν δεν στείλω /πάρω εγώ, δε χτυπάει το τηλέφωνο με αποτέλεσμα να μην έχω μακροχρόνιους φίλους-υποστηρικτικό πλαίσιο) όσο και σε συντροφικότητα (μη σας κουράζω με το ιστορικό, αν θέλετε μπορείτε να δείτε προηγούμενς ποστς μου). Έχω κάνει δύο σχέσεις μέχρι τώρα και απο τον τελευταίο μου χωρισμό περίπου 3 χρόνια πριν, 1 τοξική/χειριστική σχέση με λεκτική κακοποίηση και σχεδόν σωματική λίγων μηνών και περίπου 25 γνωριμίες στο σύνολο, λόγω μικρού κύκλου/δεν φλερτάρουν-ασχολούνται μαζί μου/ μόνο σεξ και ghosting. Οι προσπάθειες μου ενώ έχω τις αγνότερες προθέσεις βουλιάζουν κι απλά δεν κολλάω σε τελειωμένες καταστάσεις ούτε το πολυβασανίζω για τους ανθρώπους που δε θέλουν να μπουν στη ζωή μου. Αυτή η στασιμότητα με έχει εξαντλήσει ψυχικά, νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια μου και δεν έχω συναισθήματα πέρα από την μελαγχολία. Ούτε ερωτική διάθεση, ούτε "στροφάρω" κι απλά εκτελώ μηχανικά την καθημερινότητα. Χαρούμενη έχω να υπάρξω σχεδόν δυο χρόνια....ενώ προχωράω στη ζωή φαινομενικά κι έχω όλα τα χαρίσματα, δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....Ο ψυχολόγος τόνισε τη βαρύτητα που δίνω στη μοναξιά καθώς χρειάζομαι στήριγμα λόγω της γρήγορης ενηλικίωσης μου που έγινε βάσει δυσκολιών, επειδή τίποτα δε μου ήρθε εύκολα μέχρι τώρα (θέματα υγείας/ανεργίας γονιών, ατυχίες κλπ). Επίσης, βρίσκει ότι έχω γνώση εκείνων που μπορώ να ελέγξω και πράττω σωστά ωστόσο θα συστήσει αγωγή που θα είναι στο χέρι μου να πάρω για τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Έχουμε μια τελευταία συνεδρία, αλλά δε νιώθω ότι βοηθήθηκα, νιώθω ακριβώς το ίδιο και παράλληλα στεναχωριέμαι που δεν έχω χαρεί το σπίτι μου και περνάν οι ανούσιες κι ίδιες μέρες μου χωρίς να μου δώσει κάτι χαρά...οτιδήποτε μπορείτε να μου πείτε αν κάποιος/κάποια έχει περάσει κάτι παρόμοιο θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Βλέπω αδιέξοδο, δεν έχω πίστη και δε μ'αρέσει έτσι η ζωή μου. Καλές γιορτές!

---

Να ήξερες πόσο σε νιώθω.. σχεδόν 20 και δεν έχω ούτε μια κολλητή.. έχω λίγους φίλους αλλα μακριά μου και συναισθηματικα μακριά και χιλιομετρικά αλλά κυρίως συναισθηματικα.. δεν νιώθω σχεδόν κανέναν φίλο μου και αυτό συμβαίνει από τα 18..σχεδόν αντικοινωνική θα έλεγα πως έχω γίνει καθώς λόγω απογοητευσης από τους ανθρώπους δεν θέλω να βάλω στην ζωή μου κανέναν. Μήπως έπαθες το ίδιο; Μήπως είσαι τέρμα επιλεκτική κ εσύ;

Προς όλα τα παραπάνω: Δεν είναι ότι δε μιλάω με άνθρωπο και μεμψιμοιρώ ή δεν έχω γνωστούς. Ίσως το διατύπωσα λάθος για τους συναδέλφους. Με τους μισούς από αυτούς τα πηγαίνω καλά κι εκτός δουλειάς δλδ έχω βγει με τις κοπέλες/γυναίκες τους μια δυο φορές, τους έχω εμπιστευτεί πράγματα εκτός δουλειάς και καθημερινά η συζήτησή μας ξεφεύγει από της δουλειάς, δεν είναι τύπου καλημέρα καληνύχτα. Με βοήθησαν και για την πιστοποίηση που κάνω τώρα τόσο ως προς την ενθάρρυνση όσο και πρακτικά για να συντάξω το απαραίτητο εισαγωγικό letter για παράδειγμα ώστε να επιλεγώ και τους έχω εμπιστευτεί πχ ότι θέλω κάτι καλύτερο για δουλειά. Ωστόσο δεν κάνουμε "παρέα" τύπου να έχεις έναν άνθρωπο να κανονίσεις εύκολα. Δε βγαίνουν κι εκείνοι γενικότερα. Ως προς το χόμπι γνώρισα κοπέλα και κάναμε μαζί και διακοπές το καλοκαίρι κι ακόμα έχουμε επαφή. Απο παιδική ηλικία έχω μόνο μια φίλη που έχει διοριστεί μακριά αυτό το διάστημα, είναι κι αυτή με τις φάσεις τις. Σχολείο /σχολή όχι γιατί δυο που κάναμε παρέα παντρέυτηκαν από τα 20, κάναν παιδί στα 22 και χάθηκαν στην οικογενειακή τους ζωή. Γενικότερα θέλω ανθρώπους δίπλα μου αληθινούς, σταθερούς, να είναι εκεί για μένα κ εγώ γι αυτούς να μοιραζόμαστε εμπειρίες, όχι απλά να έχω κάτι να λέω ανούσια ,αν δεν περνάω καλά δε μπαίνω στη διαδικασία απλά να είμαι με πλήθος ατόμων και να βαριέμαι. Και στη σχολή είχα προσεγγίσει 3 κοπέλες, και είχα και γνωριμία με ένα παιδί αλλά δεν ευδοκίμησε τίποτα για ανώριμους λόγους και ξεκόψαμε. Γενικότερα σε ό,τι περιβάλλον και να με βάλεις ,θα βρω τρόπο να προσαρμοστώ να συνυπάρξω,να ακούσω, να γνωρίσω ωστόσο είναι αγκάθι μέσα μου που δε δημιουργούνται ουσιαστικές σχέσεις ενώ τις θέλω πολύ. Κι όσο περνάν τα χρόνια γίνεται πιο έντονο. Προτάσεις έκανα πχ αν έβλεπα μια παράσταση που μου άρεσε, μια συναυλία, ένα ταξίδι, μια δραστηριότητα, λέγανε θα καονίσουμε και μαντέψτε, το πολύ μια φορά να πηγαίναμε. Γι αυτό τα έκανα μόνη μου....Είμαι όντως σε μειονεκτική θέση γιατί όταν έχεις ήδη τον κύκλο σου που νιώθεις οικεία, δε θα δώσεις προτεραιότητα σε εμένα και ίσως φαίνεται άσχημο που δεν έχω επιλογές. Αλλά δεν είμαι εσωστρεφής, το αντίθετο. Δε θέλω να ταίσω κανένα εγώ μου όντως για κανένα λόγο, ουσιαστικές σχέσεις θέλω σε συντρόφους και φίλους και μου έχει στοιχίσει πια, με ανάγκη που έγινε πιο εμφανής με την καραντίνα και τη μετακόμιση μόνη μου.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Προς όλα τα παραπάνω: Δεν είναι ότι δε μιλάω με άνθρωπο και μεμψιμοιρώ ή δεν έχω γνωστούς. Ίσως το διατύπωσα λάθος για τους συναδέλφους. Με τους μισούς από αυτούς τα πηγαίνω καλά κι εκτός δουλειάς δλδ έχω βγει με τις κοπέλες/γυναίκες τους μια δυο φορές, τους έχω εμπιστευτεί πράγματα εκτός δουλειάς και καθημερινά η συζήτησή μας ξεφεύγει από της δουλειάς, δεν είναι τύπου καλημέρα καληνύχτα. Με βοήθησαν και για την πιστοποίηση που κάνω τώρα τόσο ως προς την ενθάρρυνση όσο και πρακτικά για να συντάξω το απαραίτητο εισαγωγικό letter για παράδειγμα ώστε να επιλεγώ και τους έχω εμπιστευτεί πχ ότι θέλω κάτι καλύτερο για δουλειά. Ωστόσο δεν κάνουμε "παρέα" τύπου να έχεις έναν άνθρωπο να κανονίσεις εύκολα. Δε βγαίνουν κι εκείνοι γενικότερα. Ως προς το χόμπι γνώρισα κοπέλα και κάναμε μαζί και διακοπές το καλοκαίρι κι ακόμα έχουμε επαφή. Απο παιδική ηλικία έχω μόνο μια φίλη που έχει διοριστεί μακριά αυτό το διάστημα, είναι κι αυτή με τις φάσεις τις. Σχολείο /σχολή όχι γιατί δυο που κάναμε παρέα παντρέυτηκαν από τα 20, κάναν παιδί στα 22 και χάθηκαν στην οικογενειακή τους ζωή. Γενικότερα θέλω ανθρώπους δίπλα μου αληθινούς, σταθερούς, να είναι εκεί για μένα κ εγώ γι αυτούς να μοιραζόμαστε εμπειρίες, όχι απλά να έχω κάτι να λέω ανούσια ,αν δεν περνάω καλά δε μπαίνω στη διαδικασία απλά να είμαι με πλήθος ατόμων και να βαριέμαι. Και στη σχολή είχα προσεγγίσει 3 κοπέλες, και είχα και γνωριμία με ένα παιδί αλλά δεν ευδοκίμησε τίποτα για ανώριμους λόγους και ξεκόψαμε. Γενικότερα σε ό,τι περιβάλλον και να με βάλεις ,θα βρω τρόπο να προσαρμοστώ να συνυπάρξω,να ακούσω, να γνωρίσω ωστόσο είναι αγκάθι μέσα μου που δε δημιουργούνται ουσιαστικές σχέσεις ενώ τις θέλω πολύ. Κι όσο περνάν τα χρόνια γίνεται πιο έντονο. Προτάσεις έκανα πχ αν έβλεπα μια παράσταση που μου άρεσε, μια συναυλία, ένα ταξίδι, μια δραστηριότητα, λέγανε θα καονίσουμε και μαντέψτε, το πολύ μια φορά να πηγαίναμε. Γι αυτό τα έκανα μόνη μου....Είμαι όντως σε μειονεκτική θέση γιατί όταν έχεις ήδη τον κύκλο σου που νιώθεις οικεία, δε θα δώσεις προτεραιότητα σε εμένα και ίσως φαίνεται άσχημο που δεν έχω επιλογές. Αλλά δεν είμαι εσωστρεφής, το αντίθετο. Δε θέλω να ταίσω κανένα εγώ μου όντως για κανένα λόγο, ουσιαστικές σχέσεις θέλω σε συντρόφους και φίλους και μου έχει στοιχίσει πια, με ανάγκη που έγινε πιο εμφανής με την καραντίνα και τη μετακόμιση μόνη μου.

---

Από αυτά που γράφεις φαινεσαι έξυπνη και στοχευμένη. Θεωρώ ότι το διαχειρίζεσαι καλά το θέμα.
Φίλους αληθινούς κανένας δεν κάνει εύκολα. Δεν είσαι η εξαίρεση.

Άρα εφόσον δεν είσαι τελείως μόνη τι σου λείπει; Μήπως έχεις στο μυαλό σου εξιδανικευμένες παρέες και φίλους που θα είστε αυτοκολλητοι, θα γελάτε θα κλαιτε μαζί και θα κάνετε πάρτυ; όπως στις ταινίες; δεν υπάρχει αυτό.

Εάν σου φταίει ότι αυτοί δεν σε ψάχνουν και δεν έχουν διάθεση να κάνετε πράγματα αυτό σημαίνει ότι καπου αλλού είναι η βάση τους. Ότι βγαίνουν με άλλους φίλους. Και εσένα σε έχουν σαν γνωστή που άμα τύχει θα βγείτε. Μπορει κιόλας να προτιμουν να βγαίνουν σε παρέες και όχι μεμονωμενα μαζί σου. Οι άνθρωποι πάνε εκεί που είναι το "μπουγιο" εκεί που είναι ο κοσμος, οι άντρες...οι παρέες οι μεγάλες. Εάν εσύ προτείνεις σε κάποια γνωστή σου να βγείτε κάπου οι δύο σας και έχει παράλληλα και πρόταση να βγει για ποτο σε μεγάλη παρέα που θα υπάρχουν και γκόμενοι, προφανώς και θα επιλέξει να βγει μαζί τους και όχι μαζί σου. Προσπάθησε να χωθεις σε παρέες και όχι να πιάνεις μεμονωμένα άτομα για παρέα.

Κυριως παρεακια που θα προτείνουν κάθε σκ προκύπτουν από τα σχολείο όπως είπα.. απο το Πανεπιστήμιο, από κάποια κοινή δραστηριότητα πχ με την ομάδα του χορού που πας χρόνια.

Βέβαια οι άνθρωποι που για κάποια περίοδο δεν έχουν κάποια σταθερή βάση τι σημαίνει; ότι θα μιζεριασουν στο καναπέ και θα μείνουν μόνοι;

Όχι...αλλα μη τα περιμένεις και όλα. Συμβιβασου όπως έρχονται οι καταστάσεις,βγες όποτε προκύψει και αν κάτι τύχει, αν κάποιος σου πει να βγείτε μη τον απορρίψεις πχ επειδή δεν ταιριάζετε ή επειδή δεν είναι σούπερ ουαου παρέα....ίσως αν το γνωρίσεις αυτό το άτομο καλύτερα να βρεις κοινά μαζί του.

Κάπου βρίσκεται το θέμα σε σένα. Που δεν το προσεγγίζεις με αποτελεσματικό τρόπο. Από αυτά που γράφεις νομίζω ότι μέσα στο μυαλό σου έχεις πολλά στάνταρ για τους ανθρώπους και ότι δεν συμβιβάζεσαι γενικά εύκολα. Ίσως μέσα σου να προτιμάς τη μοναξιά από το να αναλώνεσαι σε ανούσιες συναναστροφές που δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα. Ίσως είναι στον χαρακτήρα σου να είσαι κάπως απόμακρη, ή να δείχνεις απόμακρη παρόλο που έχεις στόχο να γνωρίσεις άτομα. Και επιλεκτική.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει εγώ θα σου έλεγα να κάνεις περισσότερες συνεδριες με τον ψυχολόγο

Ίσως να σου λείπει μια σχέση και όχι τόσο φίλοι. Μπορεί να θες έναν σύντροφο να νιώσεις εσύ πράγματα έτσι ώστε να έρθει ο ενθουσιασμός στη ζωή σου.

Μπορεί το πρόβλημα να βρίσκεται αλλού σε σένα. Μπορεί να έχεις χάσει το κίνητρο της ζωής σου. Να έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου και το νόημα της ζωής, κάπου να νιώθεις κενό και να προσπαθείς να το καλύψεις με τους φίλους και με σχέση.

Υπάρχουν πράγματα στη ζωή σου αυτή τη περίοδο που να σε γεμίζουν; που να σε κάνουν χαρούμενη;; είναι σημαντικό να το σκεφτείς.

Σχετικά με τις γνωστές που λες. Εάν είναι στην ηλικία σου και ελεύθερες μπορεί να μη βγαίνουν μαζί σου επειδή προτιμούν να πηγαίνουν σε μέρη που θα γνωρίσουν υποψήφιους γκόμενους. Εάν μάλιστα είσαι και εμφανισημη όπως γράφεις μπορεί να μη θέλουν να βγαίνουν μαζί σου, επειδή σε βλέπουν ανταγωνιστικά. Ότι θα τους τη χαλάσεις εάν γνωρίσετε άντρες μαζί.

Καλές οι γυναικείες φιλίες αλλα εάν νιώθεις πως από τις γυναικες δεν έχεις πολλά να πάρεις, θα σου έλεγα να αρχίσεις να ψάχνεις για άντρες φίλους. Οι άντρες είναι διαφορετικοί. Μπορεί εάν πετύχεις καλά τυπακια να σε καλύψουν περισσοτερο από ότι οι γυναίκες σε φιλικό επίπεδο.

Φυσικά και υπάρχει η πιθανότητα εάν είσαι όμορφη κοπέλα ,θηλυκή και έξυπνη, με καλό χαρακτήρα να σε βλέπουν ανταγωνιστικά οι γυναίκες γύρω σου και να μη θέλουν να σε κάνουν εύκολα φίλη τους. Κανείς δεν θέλει να νιώθει κόμπλεξ μπροστά σε έναν άλλον που υπερεχει από αυτούς. Εκτός και εάν είναι εξίσου όμορφες σαν εσένα και ακομπλεξαριστες

Πάντως τώρα με τη καραντίνα έχουν παγώσει όλα. Οπότε για όλους όσους επιθυμούν να διευρύνουν τον κύκλο τους ,αυτό δεν προβλέπεται μέχρι να επιστρέψουμε στη κανονικότητα...

Από το καλοκαιρι δηλαδή και μετά υπολογιζω....μεχρι τότε κανε πράγματα για τον εαυτό σου.

Οι προτεραιότητες αυτή τη στιγμή για μένα είναι καριέρα-σχέση-φίλοι. Ανέκαθεν έτσι ήταν, με τη διαφορά ότι έδινα στην αυτοεξέλιξη-καριέρα μου μεγαλύτερη βάση από τις σχέσεις (φιλικές και συντροφικές) γιατί είχα δεχθεί ότι δε θα βρω προκοπή από εκεί ειδικά μετα τον τελευταίο μου χωρισμό, οπότε αφοσιώθηκα σε μένα τελείως με προοπτική ότι θα "δικαιωθώ" επαγγελματικά ως ανταμοιβή και θα χαρώ έτσι, θα βρω κίνητρο κι ενθουσιασμό ξανά. Και οι τρεις τομείς είναι στη χειρότερή τους φάση σχεδόν ένα έτος τώρα, με τον δεύτερο τομέα ουσιαστικά ανύπαρκτο, προφανώς τα ψυχικά αποθέματα έχου μειωθεί εφόσον δεν αντισταθμίζει ο ένας τομέας τον άλλον. Μόνο εγώ μου έμεινα κι απλά κουράστηκα πολύ με αποτέλεσμα να μη μπορώ να βρω χαρά κι ελπίδα σε κάτι και να θεωρώ ότι αυτή είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ίσως γι΄αυτό και θα μου προτείνει ο ψυχολόγος φαρμακευτική θεραπεία, δεν γνωρίζω. Αλλά σ'ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου, τα θεωρώ πού to the point και συμβαδίζουν με το θεραπευτή ως προς το ότι τα πράγματ απου μπορώ να ελέγξω αυτή τη στιγμή τα διαχειρίζομαι όσο καλύτερα μπορώ.

Γράφεις στο αρχικό σου μυνημα 25 γνωριμίες τα τελευταία 3 χρόνια η λάθος κατάλαβα; κ ότι όλοι θελαν μόνο σεξ;

Όχι το σύνολο. Οι γνωριμίες αυτές είναι από την πρώτη μου φορά στα 20 μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεών μου (η μία σχέση 3,5 χρόνια, η άλλη 1 χρόνο και η μία τοξική 4 μηνών) και όλων των ραντεβού που έχω βγει (γνωριμιών που δεν προχώρησαν σε σχέση μέχρι 1-2 μήνες έκαστη, ραντεβού χωρίς σεξ και one night stands). Έχω γράψει παλαιότερα αντίστοιχα ποστ για κάποιες περιπτώσεις,δεν υπάρχει λόγος να μακρυγορώ για πράξεις άλλων. Η πλειψηφία αυτών δεν ασχολείται/επιδιώκει/θέλει/μπορεί για κάτι περισσότερο, οι λίγοι που ήθελαν δεν ταιριάζαμε δλδ δεν μ'άρεσαν εμένα για περαιτέρω, με αποτέλεσμα η κάθε προσπάθεια να λήγει άδοξα.

Ίσως σε ελκύουν άντρες που δεν είναι διάθεσησιμοι συναισθηματικά για σχεση

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Γράφεις στο αρχικό σου μυνημα 25 γνωριμίες τα τελευταία 3 χρόνια η λάθος κατάλαβα; κ ότι όλοι θελαν μόνο σεξ;

---

Ε δεν είναι και δύσκολο να πετύχεις άντρες που θέλουν κυρίως σεξ. Ειδικά όταν δεν έχεις κοινωνικό κυκλο. Και τους ψαρευεις απο το ίντερνετ. Από φεις και τέτοια.

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Ε δεν είναι και δύσκολο να πετύχεις άντρες που θέλουν κυρίως σεξ. Ειδικά όταν δεν έχεις κοινωνικό κυκλο. Και τους ψαρευεις απο το ίντερνετ. Από φεις και τέτοια.

---

Άλλο έλεγε η κοπέλα όμως. Εννοούσε από τα 20 περίπου έως τα 27 της. Τώρα αν κάποια θέλει κ χρησιμοποιήσει το ίντερνετ μόνο για σεξ τότε όχι 25 αλλά 365 άντρες τον χρόνο θα γνωρισει

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Οι προτεραιότητες αυτή τη στιγμή για μένα είναι καριέρα-σχέση-φίλοι. Ανέκαθεν έτσι ήταν, με τη διαφορά ότι έδινα στην αυτοεξέλιξη-καριέρα μου μεγαλύτερη βάση από τις σχέσεις (φιλικές και συντροφικές) γιατί είχα δεχθεί ότι δε θα βρω προκοπή από εκεί ειδικά μετα τον τελευταίο μου χωρισμό, οπότε αφοσιώθηκα σε μένα τελείως με προοπτική ότι θα "δικαιωθώ" επαγγελματικά ως ανταμοιβή και θα χαρώ έτσι, θα βρω κίνητρο κι ενθουσιασμό ξανά. Και οι τρεις τομείς είναι στη χειρότερή τους φάση σχεδόν ένα έτος τώρα, με τον δεύτερο τομέα ουσιαστικά ανύπαρκτο, προφανώς τα ψυχικά αποθέματα έχου μειωθεί εφόσον δεν αντισταθμίζει ο ένας τομέας τον άλλον. Μόνο εγώ μου έμεινα κι απλά κουράστηκα πολύ με αποτέλεσμα να μη μπορώ να βρω χαρά κι ελπίδα σε κάτι και να θεωρώ ότι αυτή είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ίσως γι΄αυτό και θα μου προτείνει ο ψυχολόγος φαρμακευτική θεραπεία, δεν γνωρίζω. Αλλά σ'ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου, τα θεωρώ πού to the point και συμβαδίζουν με το θεραπευτή ως προς το ότι τα πράγματ απου μπορώ να ελέγξω αυτή τη στιγμή τα διαχειρίζομαι όσο καλύτερα μπορώ.

---

Εγώ νομιζω ότι το κενό που νιώθεις δεν είναι κυρίως από την ελλειψη φίλων ... νομίζω πηγάζει από μέσα σου. Έχεις χάσει την ουσία της ζωής. Το κίνητρο σου. Λες ότι κάνεις πράγματα στη καθημερινότητα σου διεκπεραιωτικα, μηχανικά. Αυτό φταίει.

Πρέπει να βρεις ξανά ένα κίνητρο, έναν λόγο για να σε χαροποιεί η πραγματικότητα σου. Το κενό σου προσπαθείς να το αποδώσεις στην έλλειψη φίλων, το εξιδανίκευεις μέσα σου, σου γίνεται εμμονή και πιστεύεις πως εάν πετύχεις αυτόν τον στόχο τοτε όλη η ζωή σου θα αλλάξει. Δεν είναι απαραίτητα έτσι. Σίγουρα οι ποιοτικές κοινωνικες σχέσεις μας κάνουν γεμάτους. Αλλά τις περισσότερες φορές για όλους μας οι φιλικές και οι ερωτικές σχέσεις που μπορεί να έχουμε, ίσως είναι ανιαρές, μέτριες ή ακόμα και ψυχοφθόρες. Εκεί δηλαδή που είχαμε προβλήματα να γνωρίσουμε και ακατάλληλα άτομα που θα μας φέρουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Δεν είναι ρόδινα δηλαδή.

Ακόμα και εάν βρεις καλες φιλίες και καλό σύντροφο. Δεν λέω ιδανικό γιατί το ιδανικό δεν υπάρχει. Μπορεί κάπου να δυσφορεις ή να μην είσαι γεμάτη. Δεν θα σου αλλάξει τη ζωή σου,τόσο ριζικά όσο νομίζεις.

Καθένας βρίσκει από μονος του τον λόγο για να ζει. Ένα προσωπικό κίνητρο για να φέρνει σε πέρας τη καθημερινότητα. Ανεξάρτητα από τους άλλους.

Δούλεψε παραπανω με τον ψυχολόγο. Μέχρι να φτάσεις στο σημείο η ψυχολογία σου να είναι πιο ανάλαφρη και καλή. Ώστε να ξυπνάς κάθε πρωί και να κάνεις με ενδιαφέρον τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να επικεντρωθείς να παίρνεις χαρά από τα μικρά πράγματα. Από τη μέρα που θα αποφασίσεις να βάλεις χαλαρά τη μουσικούλα σου και να κάνεις γενική σπιτιου, μέχρι να κάτσεις μόνη σου ήρεμα ένα απόγευμα και να δοκιμάζεις μακιγιάζ και χτενίσματα. Δεν θέλεις παρέα για αυτά. Εγώ πιστεύω πως αυτά τα μικρά πράγματα τα κάνεις χωρίς να παίρνεις τη παραμικρή χαρά. Ίσως και όταν τα κάνεις η σκέψη σου να είναι αλλού. Να έχεις τάσεις φυγής από τη καθημερινότητα.

Δεν είναι οι φίλοι και οι έρωτες αυτοσκοπός. Μάθε να απολαμβάνεις τη ζωή μόνη σου ,με όσα έχεις,χαλάρωσε, συνέχισε τη κοινωνικοποίηση και θα βρεις άτομα να σε ακολουθήσουν. Να μη σου γίνεται εμμονή όμως γιατί αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Επαναπροσδιορισε τη ζωή και βρες νεους τρόπους και λόγους να εκτελείς τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.

Εγώ επιμένω επειδή περιγράφεις ότι γενικά στη ζωή σου δεν είχες πολλούς φίλους και είναι χρόνια η μοναξιά που νιώθεις. Ότι ευθύνεται στο γεγονός πως έχεις παγιώσει ένα συγκεκριμένο τρόπο που επικοινωνείς με τους άλλους, ο οποίος για κάποιους λόγους δεν είναι αποτελεσματικός. Βρες το με το ψυχολογο.

Λες για τις γνωριμίες ότι είναι χλιαρες και ότι θέλουν κυρίως σεξ. Εσύ είσαι θετική, είσαι ανοιχτή στο να ξεκινήσεις χαλαρά μια σεξουαλική σχέση με έναν τύπο που θα γνωρίσεις; με την ιδέα να δεις στη πορεία αν θα σε βγάλει κάπου;;

Ή περιμένεις για κάτι ιδιαίτερο που θα σε ίντριγκαρει να προχωρήσεις;

Επίσης πιστεύω ότι δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου. Μήπως πρέπει να αρχίσεις να σε "νταντευεις" περισσότερο; Μήπως πρέπει να αρχίσεις να κάνεις πράγματα για σένα μικρά για πάρτυ σου; που θα τα χαίρεσαι γιατί θα σε προσέχεις;

Μήπως πρέπει να δεις τον εαυτό σου σαν ένα μικρό παιδί που θα θες να το καλομαθαινεις και να το έχεις στη πένα; τότε ίσως βρεις ένα νόημα στο να εκτελεί μικρά πράγματα της καθημερινότητας και αυτο να σε γεμίσει.

Αγαπά τον εαυτό σου λένε για να σε αγαπήσουν και οι άλλοι

Κοίτα μην το παίρνεις βαριά είσαι μικρή ακόμα, ναι ωραίο είναι να έχεις έναν σύντροφο που να αγαπιεστε όμως μη έχεις την εντύπωση ότι αυτό είναι συχνό στη ζωή μας. Κι εγώ τώρα έφτασα στα 40 κι έχω κάνει σχέσεις άλλη κράτησε 7 χρόνια άλλες περίπου 2 χρόνια άλλες ήταν μόνο για μήνες κι άλλες απλά ραντεβού και στην ηλικία σου στεναχωριομουν γιατί ουσιαστικά κατά βάθος είχα την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα γνωρίσω κάποιον θα με αγαπάει θα τον αγαπάω και ζησανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Πια δε με νοιάζει δεν έχω προσδοκίες από κανέναν πέρα από τον εαυτό μου. Οι φίλες μου είναι όλες από 34 έως 43 η μεγαλύτερη κ άλλες είναι μόνες, άλλες σε σχεση, αλλά κ παρόλο που είναι σε σχέση δεν είναι σιαμαιοι, βλεπόμαστε κ μιλάμε συχνά. Στα λέω αυτά για να δεις λίγο κ τις ζωές άλλων ανθρώπων, να μη σκέφτεσαι αααα γιατί εγώ να είμαι μόνη.. Τώρα κ λόγω κορόναιός είναι δύσκολα αλλά να έχουμε υγεία κ όλα θα γινουν

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Εγώ νομιζω ότι το κενό που νιώθεις δεν είναι κυρίως από την ελλειψη φίλων ... νομίζω πηγάζει από μέσα σου. Έχεις χάσει την ουσία της ζωής. Το κίνητρο σου. Λες ότι κάνεις πράγματα στη καθημερινότητα σου διεκπεραιωτικα, μηχανικά. Αυτό φταίει.

Πρέπει να βρεις ξανά ένα κίνητρο, έναν λόγο για να σε χαροποιεί η πραγματικότητα σου. Το κενό σου προσπαθείς να το αποδώσεις στην έλλειψη φίλων, το εξιδανίκευεις μέσα σου, σου γίνεται εμμονή και πιστεύεις πως εάν πετύχεις αυτόν τον στόχο τοτε όλη η ζωή σου θα αλλάξει. Δεν είναι απαραίτητα έτσι. Σίγουρα οι ποιοτικές κοινωνικες σχέσεις μας κάνουν γεμάτους. Αλλά τις περισσότερες φορές για όλους μας οι φιλικές και οι ερωτικές σχέσεις που μπορεί να έχουμε, ίσως είναι ανιαρές, μέτριες ή ακόμα και ψυχοφθόρες. Εκεί δηλαδή που είχαμε προβλήματα να γνωρίσουμε και ακατάλληλα άτομα που θα μας φέρουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Δεν είναι ρόδινα δηλαδή.

Ακόμα και εάν βρεις καλες φιλίες και καλό σύντροφο. Δεν λέω ιδανικό γιατί το ιδανικό δεν υπάρχει. Μπορεί κάπου να δυσφορεις ή να μην είσαι γεμάτη. Δεν θα σου αλλάξει τη ζωή σου.

Καθένας βρίσκει από μονος του τον λόγο για να ζει. Ένα προσωπικό κίνητρο για να φέρνει σε πέρας τη καθημερινότητα. Ανεξάρτητα από τους άλλους.

Δούλεψε παραπανω με τον ψυχολόγο. Μέχρι να φτάσεις στο σημείο η ψυχολογία σου να είναι πιο ανάλαφρη και καλή. Ώστε να ξυπνάς κάθε πρωί και να κάνεις με ενδιαφέρον τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να επικεντρωθείς να παίρνεις χαρά από τα μικρά πράγματα. Από τη μέρα που θα αποφασίσεις να βάλεις χαλαρά τη μουσικούλα σου και να κάνεις γενική σπιτιου, μέχρι να κάτσεις μόνη σου ήρεμα ένα απόγευμα και να δοκιμάζεις μακιγιάζ και χτενίσματα. Δεν θέλεις παρέα για αυτά. Εγώ πιστεύω πως αυτά τα μικρά πράγματα τα κάνεις χωρίς να παίρνεις τη παραμικρή χαρά. Ίσως και όταν τα κάνεις η σκέψη σου να είναι αλλού. Να έχεις τάσεις φυγής από τη καθημερινότητα.

Δεν είναι οι φίλοι και οι έρωτες αυτοσκοπός. Μάθε να απολαμβάνεις τη ζωή μόνη σου ,με όσα έχεις,χαλάρωσε, συνέχισε τη κοινωνικοποίηση και θα βρεις άτομα να σε ακολουθήσουν. Να μη σου γίνεται εμμονή όμως γιατί αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Επαναπροσδιορισε τη ζωή και βρες νεους τρόπους και λόγους να εκτελείς τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.

Εγώ επιμένω επειδή περιγράφεις ότι γενικά στη ζωή σου δεν είχες πολλούς φίλους και είναι χρόνια η μοναξιά που νιώθεις. Ότι ευθύνεται στο γεγονός πως έχεις παγιώσει ένα συγκεκριμένο τρόπο που επικοινωνείς με τους άλλους, ο οποίος για κάποιους λόγους δεν είναι αποτελεσματικός. Βρες το με το ψυχολογο.

Λες για τις γνωριμίες ότι είναι χλιαρες και ότι θέλουν κυρίως σεξ. Εσύ είσαι θετική, είσαι ανοιχτή στο να ξεκινήσεις χαλαρά μια σεξουαλική σχέση με έναν τύπο που θα γνωρίσεις; με την ιδέα να δεις στη πορεία αν θα σε βγάλει κάπου;;

Ή περιμένεις για κάτι ιδιαίτερο που θα σε ίντριγκαρει να προχωρήσεις;

---

Ψυχολόγο θα σταματήσω αυτη τη στιγμή όπως έχω ήδη πει. Ξεκινάω με καθόλου προσδοκίες, βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται καν να προσπαθήσουν/να φλερτάρουν/να διεκδικήσουν μέχρι να το κάνουμε βέβαια. Μετά ή εξαφανίζονται ή δεν ταιριάζουμε ως άνθρωποι για κάτι παραπάνω και δεν τους βγαίνει , ξεκαθαρίζω κι εγώ ότι δε θα είμαι καβάτζα φυσικά κανενός και ξεκόβουμε κάπως έτσι. Γενικά πολλή δυσκολία με το καλημέρα κάνουν λες και είναι τρόπαια που απλά επειδή υπάρχουν πρέπει να χαιρόμαστε και αυτομάτως θεωρούν αυτονόητο ότι τους θέλουμε για σχέση. Δεν έρχεται φυσικά το πράγμα επομένως δεν πιέζω τίποτα, ούτε πληγώνομαι εφόσον το περιμένω ήδη. Απλά παρακολουθώ, ακούω/βλέπω σε νέα γνωριμία, δίνω προσοχή και χρόνο μόνο σε μία γνωριμία κάθε φορά φυσικά. Δεν εκπλήσσομαι δηλαδή, ούτε έχω εκτεθεί συναισθηματικά για να μου στοιχίσει κιόλας, ούτε επιμένω περαιτέρω πλέον για τα "γιατί". Κάνω ό,τι μπορώ, δίνω ευκαιρίες αν με προσελκύσουν και είναι αμοιβαίο, βλέποντας και κάνοντας, χωρίς να φτάνω στο στάδιο να ενθουσιαστώ/ερωτευτώ καν πλέον χρόνια τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Ψυχολόγο θα σταματήσω αυτη τη στιγμή όπως έχω ήδη πει. Ξεκινάω με καθόλου προσδοκίες, βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται καν να προσπαθήσουν/να φλερτάρουν/να διεκδικήσουν μέχρι να το κάνουμε βέβαια. Μετά ή εξαφανίζονται ή δεν ταιριάζουμε ως άνθρωποι για κάτι παραπάνω και δεν τους βγαίνει , ξεκαθαρίζω κι εγώ ότι δε θα είμαι καβάτζα φυσικά κανενός και ξεκόβουμε κάπως έτσι. Γενικά πολλή δυσκολία με το καλημέρα κάνουν λες και είναι τρόπαια που απλά επειδή υπάρχουν πρέπει να χαιρόμαστε και αυτομάτως θεωρούν αυτονόητο ότι τους θέλουμε για σχέση. Δεν έρχεται φυσικά το πράγμα επομένως δεν πιέζω τίποτα, ούτε πληγώνομαι εφόσον το περιμένω ήδη. Απλά παρακολουθώ, ακούω/βλέπω σε νέα γνωριμία, δίνω προσοχή και χρόνο μόνο σε μία γνωριμία κάθε φορά φυσικά. Δεν εκπλήσσομαι δηλαδή, ούτε έχω εκτεθεί συναισθηματικά για να μου στοιχίσει κιόλας, ούτε επιμένω περαιτέρω πλέον για τα "γιατί". Κάνω ό,τι μπορώ, δίνω ευκαιρίες αν με προσελκύσουν και είναι αμοιβαίο, βλέποντας και κάνοντας, χωρίς να φτάνω στο στάδιο να ενθουσιαστώ/ερωτευτώ καν πλέον χρόνια τώρα.

---

Εχμμ μην τους βγάζουμε και παράλογος που νομίζουν ότι θέλουμε σχέση. Εάν εσύ βγαίνεις μαζί τους με τη προοπτική μιας σχέσης το καταλαβαίνουν,όπως εσύ καταλαβαίνεις όταν εκείνοι θέλουν κάτι χαλαρό.

Ίσως να μην είχες κοινά με τους άντρες που βγήκες. Αν ήταν και γνωριμίες ξεμπαρκες και όχι μέσα από παρέες λογικο να μη ταιριάζετε. Θεωρώ πως μέσα από δραστηριότητες και από παρέες ή από τη δουλειά μπορεί να βρεις κάτι ενδιαφέρον.

Με τις φίλες σου αυτά τα συζητάς; η δε νιώθεις ότι είστε τόσο κοντά να ανοιχτέις τόσο;

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Με τις φίλες σου αυτά τα συζητάς; η δε νιώθεις ότι είστε τόσο κοντά να ανοιχτέις τόσο;

---

Ανοίγομαι, τα συζητάω.Πιστεύουν ότι μεγαλοποιώ το πρόβλημα και ότι δε θα "έπρεπε" να νιώθω έτσι και να ζω τη στιγμή.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Ανοίγομαι, τα συζητάω.Πιστεύουν ότι μεγαλοποιώ το πρόβλημα και ότι δε θα "έπρεπε" να νιώθω έτσι και να ζω τη στιγμή.

---

Και για το γεγονός που είσαι τόσο καιρό μόνη τι σου λένε;

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Και για το γεγονός που είσαι τόσο καιρό μόνη τι σου λένε;

---

Ότι αυτά δεν έρχονται με παραγγελία ούτε πάει με το πόσο αξιόλογος άνθρωπος είσαι, είναι πολύ θέμα τύχης και timing, η σχέση θέλει δύο, ότι είχα περιορισμένες επιλογές κι από αυτές ήμουν άτυχη, ότι πώς θα τους γνωρίσω αφού δε βγαίνω (λες κι όταν έβγαινα με φλερτάραν σωρηδόν) και ότι ένας άντρας δε θα μου λύσει τα προβληματα κι ότι μου έχει γίνει εμμονή.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Ότι αυτά δεν έρχονται με παραγγελία ούτε πάει με το πόσο αξιόλογος άνθρωπος είσαι, είναι πολύ θέμα τύχης και timing, η σχέση θέλει δύο, ότι είχα περιορισμένες επιλογές κι από αυτές ήμουν άτυχη, ότι πώς θα τους γνωρίσω αφού δε βγαίνω (λες κι όταν έβγαινα με φλερτάραν σωρηδόν) και ότι ένας άντρας δε θα μου λύσει τα προβληματα κι ότι μου έχει γίνει εμμονή.

---

Τώρα δηλαδή οι φίλες σου σου λένε πως θα τον βρεις αφού δε βγαίνεις;;;; ενώ εσύ μας έλεγες πριν ότι εσύ είσαι αυτή που τους λες να βγείτε... Κοίτα με μπερδεύεις... Αυτες δηλαδή βγαίνουν; κ μετά εσένα σου λένε που να τον βρεις αφού δε βγαίνεις; ξέρεις τι πιστεύω; ότι δεν ανοίγεσαι, φοβάσαι. Ίσως να έχεις καλή σχέση με την νύφη σου κ να ανοίγεσαι σ αυτή, αλλά εδώ είναι μικρό το ρίσκο κ μικρές κ οι απολαβές. Αν θες να δημιουργήσεις ουσιαστικές σχέσεις με άλλα άτομα έξω απ το οικογενειακό περιβάλλον θα πρέπει να ρισκάρεις. Ποιες είναι αυτές οι φίλες σου που πάντα έχουν κάτι άλλο να κάνουν κ δε βγαινεται; ποιες είναι αυτές που σου λένε ότι είναι λογικό που είσαι μόνη αφού δε βγαίνεις.

Ντινα, το θεμα σου μου εχει τραβηξει την προσοχη για τον εξης λογο .Ποσο αδικο ειναι ,και ταυτοχρονα ποσο παραξενο μια τοσο πνευματικα σταθερη και υγειες νεα κοπελα να μην εχει γυρο τους παρεες απο νεα παιδια σαν αυτην! Δεν ξερω αν αυτο συμβαινει λογο του κοροναιου ,και λογο των απαγορευσεων , οπου συγουρα αυτο τον καιρο φταιει αυτο το πραγμα, διοτις τα πιο πολλα που αναφερεις, δυστυχως απαγορευοντε λογο πριορισμων.Το θεμα ειναι οταν ξανα γινουμε κανωνικα σαν κοινωνια, εαν γινουμε ξανα βεβαια, τοτες λοιπον να εχεις ολες αυτες τις παρεες που λες, μπορει να μην ερθουν ολα μονομιας, και εδω ειναι που θα πρεπει ναα μαθεις λιγακι βρε κοπελα μου στην υπομονη! ξερω, κι σε καταλαβαινω λογο της ηλικιας σου θελεις να γινουν ολα γρηγορα! αλλα πρεπει να κανεις λιγο υπομονη. Θα ερθουν ολα, αρκει να περιμενεις λιγακι, μαι οχιβιαστικες κινησεις διοτις εκει γινοντε τα λαθη .
Μερικες φορες σκεφτομαι και λεω οτι για καθαρα λογος τυχης, συμπτωσης μια ολοκληρη γενια αδικητε , ζει αυτα που εμεις, αν μας τα εδειχναν σε ταινια θα λεγαμε υπερβολες, κι ομως για 10-15 χρονια διαφορα ζειτε σε αλλο κοσμο, μπορει να εχετε τρομερες τεχνολογικες ευκολιες γυρο σας, αφου εμεις ειμασταν οι πρωτη γενια του φεισμπουκ και το βλεπαμε σαν τρομερο, απο την αλλη ομως εχουν ελλατωθει οι ρεαλιστικες επαφες, η πλατεια που λεγαμε .
Γυρνωντας παλυ σε εσενα Ντινα, απο οσα γραφεις ,δειχνεις ενα υπερβολικα καλοσυνατο κοριτσι, μια κοπελα με τα ολα της ,που διακρινω βεβααια μια μελαγχωλια στα γραπτα σου αλλα δεν ειναι κατις τρομαχτικο απεναντιας ειναι φυσιολογικο ναμην νιωθεις χαρουμενη με οσα συμβαινουν.Αυτο που εχω να σου πω ειναι να προσεχεις τις επυλογες σου, ειδικα στους ανδρες, διοτις εισαι "λαχειο", εισαι αξιολογη και αργα η γρηγορα θα σ κυνηγουν αρκετοι ανδρες,προσπαθησαι λοιπον να κανεις και διαφορες δοκιμασιες , να τσεκαρεις δλδ ποιος ειναι ο αληθεινος πο σε θελει και ποιος εχει το ταλεντο της ποιησης μοναχα.

Πάντως να ξέρεις ότι όλα ξεκινάνε από εμάς. Βλέπουμε την πραγματικότητα ανάλογα με το ποιοι είμαστε σαν άνθρωποι κ δημιουργούμε την πραγματικότητα ανάλογα με το ποιοι είμαστε. Αν εσύ οπως λες είσαι κοινωνική κ κάνεις δραστηριότητες κ γνωρίζεις κόσμο αλλά κάπου σκαλώνει το πράγμα κ δεν κάνεις σχέση κ δεν δημιουργείς ουσιαστικές φιλίες κάπου κάνεις λάθος. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση τα αίτια των επιτυχίων μας να τα αποδίδουμε σε μας κ τα αίτια των αποτυχιων μας να τα αποδίδουμε στους άλλους όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική γιατί πάντα επιλέγουμε. Επιλέγαμε αν θα κάνουμε κάτι αν δε θα κάνουμε κάτι, τι θα κάνουμε, τι θα πούμε, πως θα το πούμε, είσαι εκεί που είσαι ως αποτέλεσμα των επιλογών που έκανες κι αν δε σ αρέσει δε σε γεμίζει τότε έχεις δύο επιλογές η θα κάνεις κάτι γι αυτό να το αλλάξεις να βρεις τι δεν κάνεις σωστά, που ίσως σου πάρει πολύ χρόνο αν το κάνεις μόνη σου ή αν θεωρείς ότι εσύ τα κάνεις όλα σωστά κ δε χρειάζεται να αλλάξεις κάτι τότε αποδέχεσαι την κατάσταση κ εξασκείς περισσότερο την αρετή της ευγνωμοσύνης για όσα εχεις

Εγώ διάβασα και άλλα θέματα σου. Και μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι παραπονιέσαι για μοναξιά τα τελευταία 3 χρόνια σχεδόν. Μάλλον κάποια στιγμή στη ζωή σου να έχεις περάσει δύσκολα και να σε έκανε να φοβάσαι τους ανθρώπους, να βάζεις άμυνες και να φοβάσαι να ανοιχτείς ουσιαστικά. σε σημείο όμως να μη το καταλαβαίνεις.

Ίσως είσαι επιλεκτική. Θεωρώ πως είσαι από αυτά που έχεις γράψει. Δηλαδή είναι αυτό που είπα ότι δεν θες να συμβιβαστείς και στα μέτρια. Προσπαθείς να βρεις το τελειο και ποιοτικό για σένα αυτό δεν είναι κακο αλλα σίγουρα έχεις βάλει αρκετα στάνταρ στο μυαλό σου για τις φιλίες, τους άντρες, τις σχέσεις. Ψάχνεις κάτι ιδιαίτερο και μπορεί και εσύ η ίδια να απορρίπτεις γρήγορα. Εγώ πιστεύω πως αν κοιτάξεις καλύτερα στο παρελθόν θα δεις ότι είχες ευκαιρίες που προσπέρασες χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.

Ίσως είσαι και λίγο τραβατε με και ας κλαίω. Από τη μια θες να είναι όλα ωραία να έχεις καλούς φίλους , να έχεις σχέση αλλα παράλληλα να μη μπορείς στη πράξη να τα διεκδικησεις ή να μη θέλεις κιόλας μέσα σου να ξεβολευτεις από τη μοναξιά σου.

Η μοναξιά είναι παγίδα. Όσο κλείνεσαι τόσο βολεύεσαι. Γιατί εκεί έξω υπάρχει το ρίσκο.

Δεν θεωρώ ότι γύρω σου υπάρχουν τόσο εξιδανικευμενες φιλίες όσο νομίζεις. Όλοι παρέα κάνουν, πολλοί για να μη βαριούνται. Μη στοχευεις στη δημιουργία σταθερών μακροχρόνιων φιλιών μόλις γνωριζεις ένα άτομο. Γιατί εάν το έχεις αυτό ως απώτερο στόχο είναι λογικό να έχεις και περισσότερες απαιτήσεις από το άτομο που προσεγγίζεις,και πολύ περισσότερες πιθανότητες να απογοητευτείς καθώς δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε όλα εσύ έχεις στο κεφάλι σου.

Στόχευε στο να περνάς απλά τα χρόνο σου με άτομα που γνωρίζεις ακόμα και εάν δεν γίνει μακροχρόνια φιλία όπως την έχεις στο μυαλό σου. Θα είναι πιο εύκολο να είσαι ικανοποιημένη και να μη πιέζεις και τους άλλους με τις κρυμμένες "απαιτήσεις " που έχεις και τη συμπεριφορά σου...περιμενοντας τα όλα από τους άλλους.

Δεν είναι κακο να μη συμβιβαζομαστε εύκολα, να έχουμε απαιτήσεις και να θέλουμε ποιοτικά πράγματα. Απλά εάν ανακαλύψεις ότι όντως έτσι είσαι, τότε θα πρέπει να αναγνωρίσεις ότι από εσένα μπορεί να ξεκινάει το θέμα. Που τα βλέπεις και τα θες όλα σοβαρά. Και στην εντέλεια. Χαλάρωσε. Μιλά με κόσμο απλά για να περάσεις τον χρόνο σου χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και ότι είναι να γίνει θα γίνει.

Προσπαθω πάντως να βοηθήσω δεν μπορείς να πεις. Θεωρώ πως είσαι εσωστρεφής ανθρώπος από τη φύση σου. Και ίσως όχι τόσο επικοινωνιακή. Κοινωνικός δεν είναι μονο όποιος προτείνει για καφέδες αλλα είναι αυτός που επικοινωνεί τον εαυτό του,που είναι προσιτός και ανοικτός και αυτός που γενικά θέλει να μοιράζεται πράγματα με τους άλλους, που γεμίζει τις μπαταρίες του επικοινωνώντας με τους άλλους. Από μια απλή ψιλοκουβεντουλα χωρίς απώτερο σκοπό για να περάσει η ώρα, μέχρι και σε παρέες έτσι για να πουν μια μπούρδα επειδή δεν αντέχουν να περάσουν την ώρα μόνοι τους

Εσύ καταβαθος δεν νομίζω ότι φοβάσαι τόσο να περάσεις λίγη ώρα μόνη για αυτό και φιλτράρεις πολύ τους ανθρώπους. Αποφασίζεις εσυ που θα σπαταλήσεις την ενέργεια σου και δεν σου αρέσει να την σπαταλάς από εδώ και από εκεί.Αλλιώς θα κρεμιοσουν από όποιον έβρισκες για λίγη παρέα. Ο πραγματικά απελπισμένος βρίσκει για παρέα ακόμα και τη κουτσή Μαρία. Αν ήσουν όντως απελπισμένη δεν θα ήσουν μόνη. Άρα κάπου σε βολεύει η μοναχικοτητα σου. Ή τουλάχιστον η ανάγκη σου για να πετύχεις το ποιοτικότερο να είναι τόσο μεγάλη που να μη σε νοιάζει τόσο αν θα μείνεις μόνη μέχρι να βρεις αυτο που θες.

Επίσης πόσους ανθρώπους προσεγγιζεις; δεν είπες Αν είσαι σε ένα χώρο με 15 άτομα και από τους 15 συμπαθείς και προσεγγίζεις μόνο έναν τότε είναι λογικό να φας άκυρο. Άνοιξε τον ορίζοντα σου. Πρότεινε σε περισσότερους. Ή μήπως πρέπει όλα τα άτομα που θα λάβουν πρόταση για καφέ να είναι του στυλ σου; αποκλειστικά της ίδιας φιλοσοφίας με σένα; και να βρίσκονται στο ίδιο ψυχικό επίπεδο με σενα ; και ωριμότητα με σενα;

Είσαι ανοικτή σε ανθρώπους που μπορεί να είναι διαφορετικοί ή να μη σου μοιάζουν τόσο όσο θα ήθελες; δεν λέω να πας να κάνεις παρέα με εγκληματίες. Αλλά ακόμα επιμένω ότι καπου στο κεφάλι σου έχεις βάλει φίλτρα και περιόριζεσαι αρκετά. Εσύ θα το βρεις

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....

---

Λοιπον καλα κανεις και κανεις ψυχοθεραπεια,το αν αισθανθεις σε καποια στιγμη οτι δε σε καλυψε,μπορεις να τη συνεχισεις ή μπορεις να αλλαξεις ειδικο,αυτο νομιζω ειναι κατι απλο,ακριβως για να βοηθηθεις.
Απο κει και περα πρεπει και εσυ η ιδια να αρχιζεις να βαζεις τα λιθαρακια της ευτυχιας σου να το πω ετσι για να νιωθεις ωραια και με αυτο που κανεις και με την καθε μερα γενικοτερα.
Το παραπανω αποσπασμα σου το υπογραμμισα γιατι δειχνει ακριβως αυτο,δεν πιστευεις οτι θα αγαπηθεις.Μα γιατι να μην πιστευεις το αντιθετο? λεω εγω.Εισαι μια χαρα,εχεις καταφερει σημαντικα πραγματα που αλλοι δεν τα εχουν κανει καν,και παρολο αυτα νιωθεις ημιτελης,σιγουρα παιζει το ερωτικο το ρολο του σε νιωθω,εχω υπαρξει και σε μοναξια και ξερω.
Ξεκινας να αγαπας εσενα,να λες μπραβο στον εαυτο σου για οσα καταφερες.Αξιζεις!
Πιστεψε το!
Και ξεκινας να νιωθεις ευγνωμων για ολα οσα εχεις στη ζωη σου,και να κανεις αυτο που θελεις και σου αρεσει.
Υπαρχουν ενα σωρο ανθρωποι εκει εξω εσυ γιατι να βγαζεις το πορισμα οτι δε θα αγαπηθεις ποτέ?Δεν ειναι λιγο αδικο?
Κανε γνωριμιες και θα δεις τι εχει ο καθενας να δωσει και τι εχεις κι εσυ,αν προχωραει το μεταξυ σας.
Μην επιλεγεις ευκολες λυσεις ,το συνεχεια σεξ ενταξει υπαρχει με διαφορετικους συντροφους εννοω και αναφερομαι στο one night stand με την εννοια ,οτι γνωριμιες τετοιες μπορει να σου δινουν απολαυση σε γεμιζουν ομως με ενα κενο μοναξιας που δεν αναπληρωνεται,γυριζεις σπιτι και εισαι μονη.
Γνωμη μου ειναι να αρχισεις να κανεις νεες γνωριμιες απο απο εσυ θεωρεις οτι μπορεις να βρεις και να προσπαθεις και να βλεπεις αν ταιριαζεις,καπως ετσι παει.
Και συνεχιζεις να ζεις οπως σου αρεσει.
Δεν ειναι κατι που δε διορθωνεται ολο αυτο,απλα αλλαζεις κανεις γνωριμιες και βλεπεις.
Και σκεφτεσαι θετικα οτι ειμαι μια χαρα,εχω καταφερει τοσο,ε σε οποιον αρεσουμε στην τελικη.
Μη χαλιεσαι.
Να περνας ομορφα!