Δεν έχω φίλους εδώ και 5 χρόνια (σχεδόν)...
Καλησπερα, ειμαι αγορι 23 και απο τοτε που τελειωσα το σχολειο δεν εχω φιλους. Ειχα παιδικους φιλους μεχρι την τριτη λυκειου αλλα ο ενας απο ζηλεια την επεσε στην τοτε κοπελα μου, το καλοκαιρι μετα τις πανελληνιες, και μαλωσαμε. Οι υπολοιποι φιλοι μου πηραν το μερος του γιατι ολοι εκτος απο εναν περασαν στην ιδια πολη. Πονεσα πολυ γιατι περα απο το οτι σε δυο μερες εχασα ολους μου τους φιλους, μετα απο 2 μηνες με παρατησε και η κοπελα μου και οταν βγηκαν τα αποτελεσματα των πανελληνιων δε περασα πουθενα. Με καταθλιψη παλεψα και εδωσα δευτερη φορα πανελληνιες, ημουν σα ζομπι εκεινη τη χρονια, περασα επιτυχως στη δευτερη μου επιλογη. Κι εκει που χαρηκα που περασα στο πανεπιστημιο, το πρωτο ετος κολλησα με μια παρεα. Η παρεα αυτη ηταν πολυ τοξικη. Επισης, μια κοπελα της παρεας με γουσταρε αλλα επειδη εγω δεν ηθελα τους απομακρυνε ολους. Στα φοιτητικα μου χρονια ειναι ζητημα να εχω βγει 25 φορες για καφε και καμια 10αρια για ποτο. Πηγαινα παρολα αυτα σχολη μπας και γνωρισω νεα ατομα αλλα ηταν αργα, οι παρεες ειχαν δημιουργηθει. Εφτασα 5ο ετος και δεν εχω παρεα. Επισης, εχω να κανω σχεση απο το λυκειο. Στα χρονια του πανεπιστημιου ημουν τον περισσοτερο καιρο κλεισμενος στο σπιτι γιατι στην περιοχη που ζω εχασα ολους μου τους φιλους και στο πανεπιστημιο δεν εκανα νεους. Θυμωνω επισης γιατι ο ''φιλος'' που την επεσε στην τοτε κοπελα μου, εκει που δεν ειχε τιποτα, τα εχει ολα. Ειναι αντικειμενικα ασχημος και βρηκε κοπελα, εκει που δεν τον πλησιαζε καμια, και κανει ακομα παρεα με τους φιλους που μου εκλεψε (βασικα για να μην πηραν το μερος μου, δε θα ηταν ποτε φιλοι μου) και γνωρισε ενα σωρο κοσμο στη σχολη του. Ειχε την αυτοπεποιθηση και τον αποδεχτηκαν ολοι στη σχολη του. Εγω τι αυτοπεποιθηση να εχω που σε δυο μηνες μου κατεστρεψε τη ζωη; Το παραδεχομαι, στη σχολη δεν ημουν πολυ κοινωνικος και ειδικα τα τελευταια δυο χρονια εχω κλειστει στον εαυτο μου. Πλεον γυρισαν και οι ''παιδικοι φιλοι'' μου και εχω να αντιμετωπισω και αυτους. Οποτε με βλεπουν στο δρομο (σπανια, γιατι και προ κοβιντ δεν εβγαινα πολυ) με κοιτανε περιεργα και γελανε. Ειμαι ενα εμφανισιμο ατομο που θα μπορουσα να εχω και κοπελα και φιλους αλλα με αυτα που μου εκανε αυτο το καθικι μαζι με τους αλλους, εχασα την αυτοπεποιθηση μου. Ειχα πολλη αυτοπεποιθηση παλια. Δυστυχως πλεον για να κανεις παρεες και σχεση χρειαζεσαι πολυ θρασος και αυτοπεποιθηση, εγω τα εχασα αυτα τα δυο, μου τα κλεψαν. Κλαιω καθε μερα για τα χαμενα χρονια. Στο παρελθον, προσπαθησα να να γραφτω σε διαφορα χομπυ να γνωρισω κοσμο αλλα με αντιμετωπισαν ολοι σα παρρισακτο. Μονο κατι κοπελες με φλερταραν αλλα ντραπηκα και δε το συνεχισα. Λογω της καλης μου εμφανισης πιστευω εχασα και τους φιλους μου γιατι παντα με ζηλευαν γιατι ειχα περαση στα κοριτσια. Ακομα εχω αλλα οποτε εβγαινα ραντεβου με κοπελα, οταν ελεγα οτι δεν εχω φιλους (η συζητηση το εφερνε, και δεν ηθελα να λεω ψεμματα) η εκαστοτε κοπελα εξαφανιζονταν γιατι πιστευε οτι ολο και καποιο κουσουρι θα εχω. Δεν εχω κανενα κουσουρι. Ειμαι κοινωνικος απλα εχω πεσει το τελευταιο διαστημα γιατι δεν εχω φιλους. Εχω 2-3 ατομα απο το πανεπιστημιο που βγαινουμε που και που αλλα νομιζω τωρα με την αποσταση και τον κοβιντ θα χαθουμε οριστικα γιατι εχουν προτεραιοτητα οι παρεες τους. Εκεινοι σχεδον τελειωσαν και εγω χρωσταω τα μισα μαθηματα της σχολης. Α, ξεχασα να πω οτι λογω καταθλιψης ανα διαστηματα την παρατουσα τελειως τη σχολη. Οποτε ανεβαινα ψυχολογικα, συνεχιζα. Με κουρασε η κατασταση, οτι δεν εχω φιλους να λεμε καμια μπουρδα να περασει η ωρα. Οταν εχω φιλους, δε μασαω, δηλαδη ειμαι αλλος ανθρωπος. Ευδιαθετος με χιουμορ κλπ. Πρεπει να βρω μια σταθερη παρεα...Η κοπελα θα ερθει, δε με φοβαμαι, αν εχω καλη παρεα. Πεντε χρονια θα μπορουσα να βγαινω καθε μερα και να κανω πολυ σεξ αλλα δεεν...Οποιος μπηκε στον κοπο να διαβασει αυτο το σεντονι και θελει να βοηθησει, ας μου γραψει τη γνωμη του για το προβλημα μου. Ευχομαι καλες γιορτες σε ολους!
