Quote:
Originally posted by weird
Τα συναισθήματα βρίσκονται και στον εγκέφαλο.
Όντως, παλιότερα πίστευαν ότι η λογική σκέψη αντιστοιχούσε στο νου και τα συναισθήματα στο σώμα.
Σήμερα πλέον πιστεύεται ότι το συναίσθημα παράγεται και από το μεταιχμιακό σύστημα - τμήμα του εγκεφάλου αλλά και από το ίδιο το σώμα.
Το μεταιχμιακό σύστημα του ανθρωπίνου εγκεφάλου, αναπτύχθηκε πρωτύτερα από τον νεοφλοιό αυτού, δηλαδή ο συναισθηματικός εγκέφαλος αναπτύχθηκε στον άνθρωπο πριν από τον λογικό εγκέφαλο.
Όσον αφορά τα ίδια τα συναισθήματα και την βιολογική τους αποτύπωση, γνωρίζω ότι τα νευροπεπτίδια, είναι τα μόρια εκείνα που συνδέονται στους υποδοχείς, σε ορισμένα σημεία δηλαδή που βρίσκονται πάνω στη μεμβράνη των κυττάρων μας. Σε κάθε υποδοχέα μπορούν να συνδεθούν ορισμένα μόνο μόρια, ενώ οι χημικές μεταβολές που παράγονται από την εκάστοτε σύνδεση μορίου – υποδοχέα, είναι αυτό που αποκαλούμε συναισθήματα, ψυχικές διαθέσεις, αισθήματα. Αρα ουσιαστικά, το «πάντρεμα» ενός νευροπεπτιδίου με ορισμένο υποδοχέα, προκαλεί το συναίσθημα.
Τα νευροπεπτίδια, έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη τόσο του εγκεφάλου, όσο και του σώματος ( ονομαζόμενα και ως κομβικά σημεία).
Επομένως, στην παραγωγή συναισθημάτων, μετέχει το σύστημα νους – σώμα.
Κατάσταση αρμονίας είναι εκείνη κατά την οποία τα πληροφοριακά μόρια ( νευροδιαβιβαστές και άλλα νευροπεπτίδια, ρέουν ελεύθερα και οι μοριακοί υποδοχείς, είναι ανοιχτοί, διότι αυτό επιτρέπει τον σωστό συντονισμό των διαφόρων συστημάτων του συμπλέγματος νου –σώμα ( ή για να το πούμε πιο φιλοσοφικά, προάγει την εύρεση ισορροπίας).
Το στρες, η ένταση κλπ. αλλοιώνουν την ροή των νευροπεπτιδίων στο αίμα και στο νευρικό μας σύστημα, οπότε εμφανίζονται δυσλειτουργίες. Ειδικότερα, τα νευροπεπτίδια, όταν εμποδίζεται η ροή τους, αποθηκεύονται στο κυτταρικό επίπεδο. Πρόκειται για τα λεγόμενα απωθημένα ή καταπιεσμένα συναισθήματα, τα οποία δημιουργούν σωματικές εντάσεις κ.α.
Στα απωθημένα συναισθήματα, δεν είναι έυκολο να αποκτήσουμε πρόσβαση.
Προσωπική μου άποψη, από αυτά που έχω βιώσει, είναι ότι χρειάζεται η κατάλληλη ( βιωματική) διεργασία για να εντοπιστούν και να αποφορτιστούν( και όχι μόνο), εκφραζόμενα, τα καταπιεσμένα μας συναισθήματα.
PETRAN Strikes back hah!
Ναι Weird, το μεταιχμιακό σύστημα είναι ποιο \"παλιό\" εξελικτηκά\" και μάλιστα άρχισε να εξελίσεται σαν προέκταση του μέρους που αντιλαμβανόταν την όσφρηση/γεύση (\"γλυκά\" και \"πικρά\" συναισθήματα χε...).
Το θέμα είναι ότι το λιμβικό/μεταιχμιακό σύστημα δεν εξελίχτηκε εως ένα σημείο και μετά σταμάτησε, για να εξελιχθεί ο \"απο-πάνω\" νεο-φλοιός. Τα 2 αυτά (παλαιο-φλοιός/μεταιχμιακό σύστημα και νεο-φλοιός)΄συν-εξελίσονταν μαζί, δηλαδή άρχισαν να γίνονται όλο και ποιο \"πλούσια\" μαζί και όλο να αυξάνονται οι συνδέσεις και οι επικοινωνίες μεταξύ τους. Αυτό έξηγεί το πλούσιο συναισθηματικό ρεπερτόριο του ανθρώπου και ότι χωρίς την ανώτερη σκέψη ΔΕΝ μπορεί να υπάρχει πλούσιο συναίσθημα, όπως άλλωστε εξήγησα και στο προηγούμενο ποστ για το πως δημιουργούνται τα ποιο σύνθετα συναισθήματα όπως η \"νοσταλγία\", το \"μίσος\", η \"ντροπή\" κλπ.
Αυτό με τα νευροπεπτίδια και ότι τα συναισθήματα δημιουργούνται όταν εφάπτονται στο κύτταρο και ότι μαζεύονται και μετά κάνουν απωθημένα συναισθήματα είναι απλά λάθος, που το άκουσες αυτό πάλι λολ? Αυτό τον τομέα τον ονομάζω \"παρα-φυσιολογία\" (ανάλογο με το παρα-ψυχολογία λολ)
Το ότι τα νευρικά κύτταρα (νευρώνες) λειτουργούν με νευροδιαβίβαστες, όπου διασχίζουν το \"συναπτικό κενό\" για να κολλήσουν στη \"μετασυναπτική μεμβράνη\" του επόμενου νευρώνα και έτσι να τον ενεργοποιήσουν είναι η βάση για το πως λειτουργεί το Νευρικό Σύστημα. Δηλαδή δεν γίνεται αυτό μόνο για τα συναισθήματα γίνεται παντού, από το πρως τα που κινείς το χέρι σου μέχρι το πως σκέφτεσαι για το τι θα γράψεις στο e-psychology. Είτε πρόκειται για συναισθήματα, είτε πρόκειται για κίνηση του χεριού, είτε πρόκειται για παραγωγή γλώσσας, όλα αυτά τα γεγονότα δεν είναι το αποτέλεσμα-και-μόνο της προσκόλλησης ενός νευροδιαβιβαστή στο κύτταρο (νευρώνα). Είναι αποτέλεσμα χιλιάδων η μάλλον εκατομμυρίων κυττάρων-νευρώνων που επικοινωνούν μεταξύ τους με πολύπλοκους τρόπους. Η εμπειρία αναδύεται μέσα από αυτή την πολύπλοκη νευρωνική συνεργασία, με τους νευροδιαβιβαστές να έχουν απλά τον ρόλο \"αγγελιοφόρου\" μεταξύ των νευρώνων, \'οχι τον ρόλο του \"ενεργοποιητή εμπεριρων/συναισθημάτων\" την στιγμή που αφάπτονται.
Τα νευροπεπτίδια (όπως η ενδορφίνη, το GABA και η ουσία p κ.α.) αν και υπάρχουν σαν νευροδιαβιβαστές στο μεταιχμιακό σύστημα, φυσικά δεν είναι τα μόνα. Εξίσου συχνα-αν όχι και ποιο συχνά- είναι οι \"βιογενείς αμίνες\" όπως η ντοπαμίνη, η νοερεπινεφρίνη και επινεφρίνη ,(γνωστές και ως νοραδρεναλίνη και αδρεναλίνη) η 5-υδροξυτρυπταμίνη (γνωστή και ως σεροτονίνη), η ισταμίνη και άλλες. Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που όλα σχεδόν τα ψυχοφάρμακα επηρεάζουν κυρίως αυτές τις βιογενείς αμίνες. Είναι γνωστά πιστεύω στο ευρύ κοινό η σχέση της αδρεναλίνης με τον φόβο, την οργή και το στρες (οπότε και με τον πανικό και το άγχος), η σχέση της σεροτονίνης με την μνήμη και την διάθεση κλπ. Επηρεάζοντας λοιπόν την ποσότητα αύτών των νευροδιαβιβαστών (που είναι οι \"αγγελιοφόροι\" μεταξύ των νευρώνων), επηρεάζεται και η κυτταρική επικοινωνία, οπότε και το πόσο πολύ η λίγο πυροδοτούν η δεν πυροδοτούν (ενεργοποιούνται η δεν ενεργοποιούνται) οι νευρώνες. Έτσι είναι σαν να αλλάζουν \"δια της βίας\" θα λέγαμε, κάποιο μέρος την εμπειρίας, με ευεργετικές η με-ευεργετικές πρεκτάσεις (από το Seroxat μέχρι το παραισθησιογόνο LSD).
Αυτό με τα νευροπεπτίδια που όταν δεν χρησιμοποιούνται αποθηκεύονται και έτσι έχουμε δήθεν καταπιεσμένες αναμνήσεις είναι απλά αερολογία λολ. Διαβάζεις new-age πράγματα έτσι? Αυτά τα πράγματα τέτοιες new-age ψευδο-απόψεις μου φέρνουν στο μυαλό. Ομολογώ όμως ότι σε κάποιες φάσεις μ\'αρέσει η new-age μουσική, με χαλαρώνει.
Quote:
Χμμμ, με ρωτάς τι είναι η ψυχή και το πνεύμα… δεν μπορώ να στα αποδείξω επικαλούμενη επιστημονικά πειράματα, ούτε να σου τα εξηγήσω. Υπάρχουν έννοιες που δεν «καταλαβαίνονται» γνωστικά, απλά νιώθονται. Οπότε δεν έχει νόημα και να συζητάμε πάνω σε θέματα απόδειξής τους. Φυσικά ο καθένας πιστεύει ως σωστό αυτό που καταλαβαίνει ή νιώθει ο ίδιος ( αν και , είμαι υπέρ της αυτό-αμφισβήτησης, γιατί όπως είπες κι εσύ, στην φιλοσοφία της λογικής υπάρχει το λάθος \"appeal to belief\").
Ναι, εγώ καταλαβαίνω ότι μπορεί να βοηθήσει τα πιστεύω και έτσι τις ζωές ανθρώπων, να τους δώσει κουράγιο και λίγο δύναμη. Όμως επιστημονικά και φιλοσοφικά πρέπει να κυνηγάμε μόνο την αλήθεια...και δεν υπάρχει λογική απόδειξη (από την πλευρά της φιλοσοφίας) ούτε επιστημονική/εμπειρική απόδειξη (από την πλευρά της επιστήμης) για την ύπαρξη της ψυχής, ίσα ίσα όλα συνηγορόύν εναντίον της ύπαρξής της. Ούτε χρειάζεται να υπάρχει ψυχή, είναι πραγματικά ένα πλεόνασμα που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι που σαν εγωιστές που είναι φοβούνται την ανυπαρξία και ονειρεύονται αιώνιες ζωές και παραδείσους. Αν και υπάρχει η άποψη ότι οι μεταφυσικές πεποιθήσεις και η θρησκεία είναι ένστικτα που έχει εξελιχθεί με κάποια χρησιμότητα, και αυτή είναι η ένωση της φυλής κάτω από ένα κοινό (μεταφυσικό) παράγωντα.Η αγαπημένη σου εξελικτική ψυχολογία ξανά!
Quote:
Η ανθρώπινη επαφή φυσικά και λειτουργεί θεραπευτικά. Υπάρχει μια δύναμη, η δύναμη του «μαζί» ή πιο επιστημονικά, η δύναμη της συνένωσης και της συνθέσεως. Αυτή η δύναμη, βρίσκεται παντού διάχυτη στην φύση, κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου και κοιτάξεις, θα την δεις. Είναι η δύναμη της συνοχής. Το πλησίασμα, η ένωση, είναι πηγή κάθε εξέλιξης και δημιουργίας. Η ίδια η μεγάλη έκρηξη προκλήθηκε από την έντονη συσπείρωση διαφόρων συμπαντικών στοιχείων ( σύντηξη), τα οποία τώρα διαστέλλονται για να ενωθούν πάλι σε ένα νέο σύμπαν που θα γεννηθεί στο απώτερο μέλλον. Γενικά οι δυνάμεις της σύνθεσης, του πλησιάσματος, της επαφής, κατά τη γνώμη μου είναι αδιαμφισβήτητες. Άλλο τόσο, υπάρχουν γύρω μας οι δυνάμεις της διάσπασης και της απώθησης ( το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι παρά μια νησίδα μέσα στο σύμπλεγμα των αλληλοαπωθούμενων συμπαντικών μεγεθών- νησίδα στα πλαίσια της οποίας όμως κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους δυνάμεις έλξεις και συνοχής! Και ιδού ο νόμος των αντιθέσεων που φέρουν μέσα τους την δημιουργία.).
Επειδή ξέφυγα λίγο και θα μου θυμώσεις. Οι υγιείς ανθρώπινες επαφές, είναι πιστεύω ένας από τους ουσιώδεις παράγοντες για την ψυχική υγεία του ατόμου. Το σχεσιακό περιβάλλον ενός ατόμου με ορισμένη ψυχοπαθολογία, είναι σε πολλές περιπτώσεις προβληματικό.
Η ανθρώπινη επαφή ίσως να μην είναι αποκλειστικός παράγοντας της ίασης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι αναγκαίος παράγοντας αυτής.
Γενικά, κατά την προσωπική μου γνώμη και αντίληψη, καλό είναι η «δουλειά» να γίνεται και στο προσωπικό και στο διαπροσωπικό επίπεδο.
Ωστόσο, δεν θέλω να σου επιβάλλω τίποτα, αυτή είναι η άποψή μου και σέβομαι ότι η δική σου είναι απλά διαφορετική.
Τέλος, αναφέρεις ότι « θα γιατρευόντουσαν αυτόματα», επέτρεψε μου ωστόσο να σου επιστήσω την προσοχή σε κάτι.
Το να επέλθει η ίαση πρώτα, είναι απαιτούμενο προκειμένου να χαρείς την υγεία ( τις υγιείς σχέσεις, την υγιεινή τροφή). Το πώς θα επέλθει η ίαση όμως, αυτό, είναι το κομμάτι της θεραπείας και απαιτεί κάτι παραπάνω από το να παρέχονται στον οργανισμό, όλα όσα θα του αρκούσαν, αν βρισκόταν σε κατάσταση υγείας ( πχ. υγιείς ανθρώπινες επαφές, υγιεινή διατροφή).
Πολύ φλυαρία λολ. Ok συμφωνώ ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι θεραπευτικές, απλά δεν είναι και το μοναδικό κριτήριο οπότε μάλλον συμφωνούμε εδώ! (Ουαου!)
Αυτό που λέω ότι θα \"γιατρευόντουσαν αυτόματα\" είναι η ψυχαναλυτική/freuδική άποψη για το πως έρχεται η ίαση. Δηλαδή αν βγουν στην επιφάνεια οι δήθεν εσωτερικές συγκρούσεις γιατρεύεσαι.
Quote:
Το να διακρίνω τον νου με το συναίσθημα, δεν σημαίνει ότι υποστηρίζω πως το συναίσθημα κατοικεί στην καρδιά, ή ότι αυτά τα δύο δεν αλληλεπιδρούν στενά, με την έννοια ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα λειτουργούν αμφίδρομα, καθώς το ένα μπορεί να δημιουργήσει το άλλο . Ωστόσο αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται. Το σύνηθες είναι ότι ο συνειδητός νους δεν νιώθει τα συναισθήματα.
Σίγουρα, καθώς το σύστημα σώμα- νους, είναι ενιαίο, η εξέλιξη της νόησης και της δομής του εγκεφάλου επηρεάζει και την εξέλιξη των συναισθημάτων, χωρίς όμως να συνεπάγεται αυτό την ταύτιση των δύο εννοιών. ( μεταξύ τους δε, υπάρχει σχέση αμφίδρομου ετεροκαθορισμού).
Χμμ μάλλον συμφωνούμε εδώ λολ! Ο συνειδητός νους γενικά δεν συνειδητοποιεί τίποτα εκτός και αν το περιεχόμενο (της σκέψης η του συναισθήματος) είναι τόσο σημαντικό που θα του επιστήσει την προσοχή.. Δηλαδή μπορεί να μην συνειδητοποιήσει μια σκέψη αν δεν \"ενδοσκοπήσει\" εκείνη την στιγμη (εε τι σκέφτηκα τώρα...?Η τι αισθάνθηκα τώρα?). \'Οταν όμως η σκέψη είναι πολλή σημαντική η το συναίσθημα πολύ έντονο (εε πανικός!!!) τότε αυτά \"αρπάζουν\" την προσοχή από άλλα tasks και τότε ο νους τα συνειδητοποιεί. Μάλιστα, κάποιος θα πάει στον ψυχολόγο η στον ψυχίατρο όταν τα (αρνητικά συνήθως!) συναισθήματα είναι πολύ έντονα και τα συνειδητοποιεί συνέχεια, κάνοντας την κατάσταση ανυπόφορη.
Τώρα έχεις δίκιο, τα συναισθήματα και η σκέψη δεν ταυτίζονται αλλά παρ\'όλα αυτά αλληλοκαθορίζονται. Δηλαδή η σκέψη καθορίζει το συναίσθημα (π.χ νιώθω οργή γιατί ο χ έκανε αυτό στον/στη ψ που με την σειρά του ο/η ψ σχετίζεται με μένα, η, νιώθω ντροπή γιάτί \"έσπασα ένα κοινωνικό συμβόλαιο\" γλιστρώντας μπροστά σε κόσμο όταν τα κοινωνικά πρέπει λένε ότι δεν πρέπει να γλιστρήσω. Δηλαδή πρέπει να έχω το \"δυναμικό\" της ανώτερης σκέψης για να μπορέσω να αισθανθώ τέτοια σύνθετα συναισθήματα), με της σειρά τους τα συναισθήματα \"χρωματίζουν\" την σκέψη (ποιον δρόμο να επιλέξω...τον αριστερό γιατί έτσι αισθάνομαι). Οπότε ο αμφίδρομος ετεροκαθορισμός που λες ισχύει ναι!
Quote:
Οσο για τα θαμμένα/ απωθημένα συναισθήματα, το καίριο είναι να τα «καταλάβει» κανείς με την συναισθηματική και όχι με την διανοητική του λογική, και να τα επαναβιώσει, μετατρέποντάς τα έτσι σε πιο λειτουργικά συναισθήματα και συνακόλουθα, πεποιθήσεις. Δίνω μεγάλη βάση στο βιωματικό στοιχείο και την εκδραμάτιση ( κι όχι στην απλή σωκρατικού τύπου εκμαίευση που αναφέρεις) διότι πέρα από το να τα αντιληφθεί κανείς γνωστικά, καλό είναι να μπει μέσα τους συγκινησιακά, συναισθηματικά, βιωματικά. Αυτή είναι η βαθύτερη φύση της δουλειάς, με τα βαθύτερα αποτελέσματα.
Συμφωνώ ότι εν τω μέσω μιας κρίσης, η δουλειά πρέπει να γίνεται σε διάφορα επίπεδα, γι αυτό και είμαι υπέρ της συνδυαστικής μεθόδου. Έτσι, όπως λες κι εσύ, πρώτα από όλα πρέπει να βρει έναν τρόπο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, ενδυναμώνοντας τον εαυτό του, και μετά, να αποκτήσει την γνώση του πώς οδηγήθηκε και γιατί σε αυτή την κατάσταση, κάνοντάς την εμπειρία που θα του μάθει το «μάθημά» του.
Οσο για το aha moment, το έζησα μόνη μου σαν ξαφνική έκλαμψη- συνειδητοποίηση ενός συμπτώματος ή μιας κατάστασης ή κάποιας συμπεριφοράς μου, που ήταν εκεί κι απλά εγώ μέχρι τότε δεν άντεχα να τα δω.
Τέλος, σχετικά με τις εύστοχες λέξεις του θεραπευτή, δεν θεραπεύουν αυτές, αλλά, εν τω μέσω μιας ολόκληρης διεργασίας που γίνεται, προωθούν και εξελίσσουν καίρια την δουλειά, με το να δίνουν την κατάλληλη ώθηση.
Η συζήτησή μας με έκανε να σκεφτώ βαθύτερα κάποια πράγματα.
Εντάξει, έχουμε τις διαφωνίες μας, αλλά, πάντα δεν θ α υπάρχουν αυτές??
Δεν ξέρω κανένα καθολικά και αδιαμφισβήτητα σωστό πράγμα.
;)
Συμφωνούμε για το ότι πρώτα πρέπει να χτυπήσεις τα προβλήματα και μετά να πας ποιο βαθιά. Η Becκ στο διάσημο βιβλίο \"Cognitive Therapy\" έγραφε ότι η Σωκρατική μέθοδος είναι πολλή καλή για τις αρνητικές αυτόματες σκέψεις στην αρχή, όμως μετά όταν προχωράμε ποιο \"βαθιά\" στις πεποιθήσεις, συνιστά την μέθοδο Gestalt και στοιχεία ψυχοδράματος σαν ποιο αποτελεσματικά και ουσιαστικά, θεωρώντας το βιωματικό στοιχείο πολύ σημαντικό σε αυτά τα στάδια.
Hey EIRD (exmm Weird λολ) είσαι cool!
lol
