διδακτορικό

Γεία σας παιδιά!Θέλω να ρωτήσω τη γνώμη σας, εαν κάποιος που έχει τελειώσει ψυχολογία και έχει κάνει ένα ανάλογο μεταπτυχιακό, είναι σωστό (ηθικά σωστό ή νόμιμο) να γίνει δεκτός να κάνει ένα διδακτορικό ας πούμε σε κάτι τελείως άσχετο, όπως η πυρηνική φυσική. Το ερώτημα θα μπορούσε να είναι και αντίστροφο, δηλαδή αν κάποιος με σπουδές στη φυσική και τη χημεία, αντίστοιχο μεςαπτυχιακό, θα είχε το δικαίωμα να κάνει διδακτορικό στην ψυχολογία, χωρίς καμία προηγούμενη γνώση ψυχολογίας. Θα ήθελα οι απαντήσεις σας να είναι όσο το δυνατόν αυθόρμητες, η πρώτη σκέψη που περνάει απο το μυαλό σας, και φυσικά μετά αν θέλετε να το αναλύσετε.Ευχαριστώ!!

ηθικο δεν νομιζω να μην ειναι..ατοπο ισως..δηλαδη σε τι θα χρησιμευσει πρακτικα στην επαγγελματικη σου εξελιξη το να κανεις διδακτορικο σε ασχετο αντικειμενο?εκτος αν μιλαμε για <απωθημενο>και για αποκτηση εγκυκλοπαιδικων γνωσεων..

Καταρχάς πρέπει να αναρωτηθείς γιατι ενώ σπούδασες το ένα θέλεις να συνεχίσεις το άλλο. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Θα ήταν πιο συνετό να πάρεις βασικό πτυχίο πχ κοινωνιολογίας και μετά ψυχολογίας ή το αντίστροφο. Είσαι θετικιστής ή κοινωνιστής? Σου αρέσει ποιο πολύ ο Δαρβίνος ή ο Φρόυντ? Πως θα χρησιμοποιήσεις τα πτυχία σου και σε ποιόν κλάδο? Νομίζω πως αυτά τα ερωτήματα θα σε κατατόπιζαν περισσότερο στο να αποφασίσεις και να κατευθύνεις την πορεία των σπουδών σου..

Στο ηθικό και νομικό κομμάτι που λες δεν σε κατανοώ? Δηλαδή θεωρείς πως καταπατάς ξένα territories με την επιλογή σου αυτή?

Αυτές είναι μερικές σκέψεις μου. Ακόμα... Εδώ μέσα χλωμό το κόβω να σου απαντήσει κάποιος ειδικός σύμβουλος θετικών επιστημών....είσαι σίγουρος οτι θέλεις να γίνεις πυρηνικός φυσικός απο την στιγμή που ρωτάς μόνο τους ψυχολόγους..?

Εχοντας ενα γνωστικο υποβαθρο θετικων επιστημων, αν αποφασισω να κανω ενα μεταπτυχιακο στην φιλοσοφια ή ενα διδακτορικο εκει, πώς θα μπορεσω να ανταποκριθω στις απαιτησεις του? Το διδακτορικο ειδικα εχει να κανει με την ερευνα. Ειναι απαραιτητο να εχεις καποιες βασικες γνωσεις στο αντικειμενο που πας να εξειδικευτεις. Πώς αλλιως θα γινει?

Προσωπικα, οταν χρειαστηκε να σκεφτω θεμα για διδακτορικο επρεπε να ανατρεξω στο τί γνωριζω κ ποσο καλα για να μπορεσω να ανταποκριθω κ σε ερευνητικο επιπεδο.

Οποτε το βρισκω δυσκολο ακομα κ αν θελω να κανω κατι σε αλλο τομεα, σε τοσο υψηλο επιπεδο, να το κανω. ακομα κ αν θελω κ αν με ευχαριστει.

Παιδιά, ο λόγος που κάνω αυτές τις ερωτήσεις δεν είναι απλά θεωρητικός.Γνωρίζω κάποιον που κάνει διδακτορικό στην ψυχολογία, ενω αυτό που έχει σπουδάσει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο είναι ακόμα πιο άσχετο απο οτι είναι η φυσική και η χημεία!Απλά νιώθω ένα αίσθημα αδικίας γιατι εγώ για να φτάσω σε επίπεδο διδακτορικού ψυχολογίας έπρεπε να κάνω αρκετά χρόνια σπουδές πάνω στην ψυχολογία, ενω κάποιος άσχετος ήρθε απο το μηδέν και κάνει διδακτορικό χωρίς καμία προηγούμενη γνώση. Επίσης,τι μπορεί να σημαίνει αυτο για τον καθηγητή που πήρε αυτόν τον άνθρωπο στο διδακτορικό, έχοντας υπόψη πως τα γραπτά εξετάσεων σε προπτυχιακό επίπεδο τα διορθώνουν πολύ συχνά διδακτορικοί φοιτητές?Περιμένω την κριτική σας για αυτή την κατάσταση,ακόμα και αν θέλετε να με κρίνετε για το αίσθημα αδικίας που νιώθω.Χαιρομαι που το συζητώ με καποιους!

αν και καταλαβαινω οτι μπορει να αισθανεσαι αδικημενος, ριγμενος, κλπ, θεωρεις οτι σε επαγγελματικο επιπεδο σε επηρεάζει καπως αυτο?

μπορω να σου πώ πώς ενας ανθρωπος που κανει στροφη στις σπουδες του, δεν σημαινει οτι τις εξελισσει. Επαγγελματικα σημαινει οτι μαλλον μπερδεμενος ειναι ή απογοητευμενος κ ψαχνει ακομα να βρει τον δρομο του. Δεν κλεινει τον δικο σου δρομο, τον δικο του ψαχνει.

τι σπουδασε αρχικα δηλαδη?

Δε θα ήθελα να μπώ σε περισσότερες λεπτομέριες για το τι έχει σπουδάσει, γιατι δε θα θελα να αποκαλύψω εν μέρει στοιχεία της ταυτότητας αυτού του ανθρώπου.Πάντως σπούδασε κατι ακόμα πιο άσχετο απ΄οτι είναι η φυσικοχημεία.Εμένα τουλαχιστον ως τώρα δε με επηρεάζει επαγγελματικά,και πράγματι η εξέλιξη αυτού του ανθρώπου δεν επηρεάζει τη δική μου,τουλάχιστον οχι άμεσα. Απλά με ενδιαφέρει οχι μόνο η προσωπική μου εξέλιξη,αλλα πάρα πολύ και η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον ευρύτερο χώρο της επιστήμης της ψυχολογίας. Για παράδειγμα..........αν κάποιος είχε απλό πτυχίο ψυχολογίας,δήλωνε αυθαίρετα αναπτυξιακός ψυχολόγος, και εν γνώσει του της ανεπάρκειας των σπουδών του αποφάσιζε να δουλέψει με κάποιο αυτιστικό παιδί, και να μην το παραπέμψει σε κάποιον παιδοψυχολόγο για να μη γίνει ρεζίλι ο ίδιος, τότε σίγουρα αυτό το ζήτημα θα με απασχολόυσε πολύ,ακόμα κι αν δε με επηρεάζει εμένα άμεσα, γιατι σαν φαινόμενο που ενδεχομένως να συμβαίνει κατ\' εξακολούθηση, θα ζημίωνε το χώρο της ψυχολογίας ςω επιστημονικό κλάδο, φυσικά πέρα απο τη ζημιά που θα είχε προκαλέσει στο ίδιο το παιδάκι...

mandragora,εχω δει κ εχω ακουσει να γινονται \"εγκληματα\" (δεν ξερω εντος ή εκτος εισαγωγικων αν ειναι το σωστο) απο επαγγελματιες με αρτιες σπουδες. Πραγματικα δεν πιστεύω πώς το συστημα προφυλάσσει τους τυχον ασθενεις, απο τη στιγμη που επιτρεπει σε εναν ψυχολογο (απο οσο γνωριζω) με τις βασικες τετραετεις σπουδες (χωρις εκπαιδευση σε καποια ψυχοθεραπευτικη προσεγγιση) να ανοιγει ενα γραφειο κ να αναλαμβανει ασθενεις με καθε νοσο. Αντιθετα, δινει το ελευθερο στο να επικρατει η προχειροτητα κ οι αρπαχτες.

Ακόμα και οι κανίβαλοι ξέρουν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους....->\"Καλύτερα να μπεις στην κοιλιά του φίλου σου, παρά να σε καταπιεί η κρύα γη.\" Παροιμία του Αμαζονίου

Οι υπόλοιποι πολιτισμένοι κανίβαλοι δεν ξέρουν.... απλά πετάνε την λέξη ανταγωνισμό και αισθάνονται πως έτσι είναι τα πράγματα, πως έτσι λειτουργεί η κοινωνία και οτι ο ανταγωνισμός είναι δεδομένος εφόσον η ατομική διάκριση και νίκη απαιτεί την εξάληψη των ανταγωνιστών.

Κάτι τέτοιο βλέπω και εδώ...έτσι όπως τα λες.

Quote:

---

Originally posted by mandragorasΘέλω να ρωτήσω τη γνώμη σας, εαν κάποιος που έχει τελειώσει ψυχολογία και έχει κάνει ένα ανάλογο μεταπτυχιακό, είναι σωστό (ηθικά σωστό ή νόμιμο) να γίνει δεκτός να κάνει ένα διδακτορικό ας πούμε σε κάτι τελείως άσχετο, όπως η πυρηνική φυσική. Το ερώτημα θα μπορούσε να είναι και αντίστροφο, δηλαδή αν κάποιος με σπουδές στη φυσική και τη χημεία, αντίστοιχο μεςαπτυχιακό, θα είχε το δικαίωμα να κάνει διδακτορικό στην ψυχολογία, χωρίς καμία προηγούμενη γνώση ψυχολογίας.

---

Aν είχε τα κότσια γιατί όχι?Ποιο είναι το πρόβλημά σου?Καθένας κάνει ότι μπορεί και μερικές φορές τα πτυχία δεν αντιπροσωπεύουν το είναι του άλλου.Δλδ αν αυτός μπόρεσε να ανταπεξέλθει με προσωπική δουλειά κ.λ.π

Όσο για τα κυκλώματα στα διδακτορικά γνωστότατα αλλά δεν είναι κριτήριο το διαφορετικό πτυχίο για μένα.

mandragoras δεν το βλέπω καθόλου ανήθικο κάποιος με ένα χ background να μπαίνει σε διδακτορικό διαφορετκού αντικειμένου αρκεί να έχει να προσφέρει κάτι (οπότε θα πρέπει να έχει και τις προηγούμενες γνώσεις και άμα τις έχει αποκτήσει μόνος του-fare enough). Στην Αμερική μάλιστα όπου τα bachelor είναι ποιο χαλαρού \"θέματος\" (π.χ από major ψυχολογία, minor δασοκομία λολ), τα διδακτορικά μπορούν να πάρουν από ένα ευρύ background και στο μαστερ μου θυμάμαι έπρεπε να γράψω για ένα θέμα οπτικής αντίληψης και ο τύπος που είχε αναπτύξει την θεωρία (δεν θυμάμαι το όνομά του) ήταν πτυχιούχος φυσικής. Επίσης και οι ποιο πολοί νευροεπιστήμονες στον κόσμο είναι με πτυχία ψυχολογίας, αλλά φαντάζομαι ότι αυτά τα δύο ταυτίζονται (τουλάχιστον για τις συμπεριφορικές και γνωστικές νευροεπιστήμες όχι τόσο για τις μοριακές και κυτταρικές)


Αυτό που θα ήταν ανήθικο και αντιδεοντολογικό θα ήταν να γίνονταν εφαρμοσμένος ψυχολόγος όπως λες, δηλαδή κλινικός η σχολικός ψυχολόγος κλπ. Αλλά όπως πάλι λες στην Ελλάδα που δεν έχουν αναγνωριστεί οι ειδικότητες και τα κριτήρια για το ποιος είναι ψυχολόγος και ποιος δεν είναι, ο κάθε πτυχιούχος ψυχολογίας μπορεί να βάλει μια τέτοια ταμπέλα! Πόσο ηθικό είναι αυτό?


Οπότε για θέμα διδακτορικού, έρευνας και ακαδημαικής καριέρας δεν το βρίσκω καθόλου κακό, ανήθικο η οτιδήποτε. Αρκεί βέβαια να έχει να προσφέρει κάτι και να μην μπήκε γιατί είχε στανταρ θέση η κάτι τέτοιο.

Απ΄οτι καταλαβαίνω, αν κάποιος δηλαδή έμπαινε πρώτα στο διδακτορικό και αμέσως μετά ξεκινούσε να κάνει συγχρόνως και το πτυχίο της ψυχολογίας (το πώς θα έμπαινε στη σχολή ειναι ένα αλλο ακόμα θέμα) , τελειώνοντας σε 3-4 χρόνια παράλληλα πτυχίο και διδακτορικό και διορθώνοντας πολλές φορές ο ίδιος τα γραπτά του,αλλα και εξετάσεις τελειοφοιτων ψυχολογίας,χωρίς να έχει ακόμα ίδιος γνώσεις ψυχολογίας, τοτε,αν ολα αυτα συνέβαιναν,δε θα υπήρχε πρόβλημα να υποθέσω,ούτε με αυτό τον άνθρωπο,ούτε με τον καθηγητή που θα τον επέβλεπε,σωστα?!Υποθετικά μιλωντας πάντα φυσικά!..

Quote:

---

Originally posted by mandragoras
Απ΄οτι καταλαβαίνω, αν κάποιος δηλαδή έμπαινε πρώτα στο διδακτορικό και αμέσως μετά ξεκινούσε να κάνει συγχρόνως και το πτυχίο της ψυχολογίας (το πώς θα έμπαινε στη σχολή ειναι ένα αλλο ακόμα θέμα) , τελειώνοντας σε 3-4 χρόνια παράλληλα πτυχίο και διδακτορικό και διορθώνοντας πολλές φορές ο ίδιος τα γραπτά του,αλλα και εξετάσεις τελειοφοιτων ψυχολογίας,χωρίς να έχει ακόμα ίδιος γνώσεις ψυχολογίας, τοτε,αν ολα αυτα συνέβαιναν,δε θα υπήρχε πρόβλημα να υποθέσω,ούτε με αυτό τον άνθρωπο,ούτε με τον καθηγητή που θα τον επέβλεπε,σωστα?!Υποθετικά μιλωντας πάντα φυσικά!..

---

Δεν μπαίνει με κάποιο κριτήριο στο διδακτορικό?
Αν το καλύπτει ποιο το πρόβλημα?
Απλά είναι πολύ δύσκολο.

Quote:

---

Originally posted by mandragoras
Απ΄οτι καταλαβαίνω, αν κάποιος δηλαδή έμπαινε πρώτα στο διδακτορικό και αμέσως μετά ξεκινούσε να κάνει συγχρόνως και το πτυχίο της ψυχολογίας (το πώς θα έμπαινε στη σχολή ειναι ένα αλλο ακόμα θέμα) , τελειώνοντας σε 3-4 χρόνια παράλληλα πτυχίο και διδακτορικό και διορθώνοντας πολλές φορές ο ίδιος τα γραπτά του,αλλα και εξετάσεις τελειοφοιτων ψυχολογίας,χωρίς να έχει ακόμα ίδιος γνώσεις ψυχολογίας, τοτε,αν ολα αυτα συνέβαιναν,δε θα υπήρχε πρόβλημα να υποθέσω,ούτε με αυτό τον άνθρωπο,ούτε με τον καθηγητή που θα τον επέβλεπε,σωστα?!Υποθετικά μιλωντας πάντα φυσικά!..

---

Η Ιατρική Αθηνών πρόσφατα ξεκίνησε ένα μεταπτυχιακό (+διδακτορικό) πρόγραμμα κλινικής νευροψυχολογίας, για απόφοιτους ψυχολογίας και ιατρικής. Δεν είναι κάτι παρόμοιο αυτό? Δηλαδή αν και πρόγραμμα ψυχολογίας, αυτό είναι στην ιατρική και οι διδακτορικοί προφανώς θα πρέπει να διορθώνουν κυρίως προπτυχιακούς φοιτητές ιατρικής (φαντάζομαι σε σχετικά προπτυχιακά μαθήματα για τον εγκέφαλο κλπ.)

Τώρα δεν ξέρω αν κάποιος ψυχολόγος που θα περνούσε και στο προπτυχιακό ιατρικής (ενώ είναι στο διδακτορικό) θα διόρθωνε και τον εαυτό του λολ.

Quote:

---

Originally posted by mandragoras
Απ΄οτι καταλαβαίνω, αν κάποιος δηλαδή έμπαινε πρώτα στο διδακτορικό και αμέσως μετά ξεκινούσε να κάνει συγχρόνως και το πτυχίο της ψυχολογίας (το πώς θα έμπαινε στη σχολή ειναι ένα αλλο ακόμα θέμα) , τελειώνοντας σε 3-4 χρόνια παράλληλα πτυχίο και διδακτορικό και διορθώνοντας πολλές φορές ο ίδιος τα γραπτά του,αλλα και εξετάσεις τελειοφοιτων ψυχολογίας,χωρίς να έχει ακόμα ίδιος γνώσεις ψυχολογίας, τοτε,αν ολα αυτα συνέβαιναν,δε θα υπήρχε πρόβλημα να υποθέσω,ούτε με αυτό τον άνθρωπο,ούτε με τον καθηγητή που θα τον επέβλεπε,σωστα?!Υποθετικά μιλωντας πάντα φυσικά!..

---

προσωπικα θα με ενδιεφερε να παρω μια απαντηση απο σενα, αφου οπως λες ενδιαφερεσαι για την κατασταση που επικρατει στο χωρο της ψυχολογιας. Υποθετω πώς εισαι αποφοιτος ψυχολογιας. Θα ηθελα να μαθω λοιπον αν εισαι εξισου ευαισθητος κ στο θεμα χαλαροτητας που υπάρχει στη χωρα μας αναφορικα με το οτι καθε αποφοιτος ψυχολογιας μπορει να ανοιγει γραφειο κ να κανει ψυχοθεραπεια χωρις την απαραιτητη εκπαιδευση.

Σοφία, συμφωνώ μαζί σου, είναι απαράδεκτη η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας,όταν με το πτυχίο αποκτά κάποιος αδεια ασκήσεως και τη δυνατότητα να ανοίξει δικό του γραφείο κάνοντας παντός είδους ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Δεν είναι τυχαίο που στη χώρα μας ο κλάδος είναι τελείως απαξιωμένος στη συνείδηση του κόσμου.Και δεν είναι τυχαίο που στην Αμερική που τουλάχιστον στον τομέα της ψυχολογίας ειναι μερικές δεκαετίες μπροστά απο εμάς, για να λάβει κάποιος τον τίτλου του ψυχολόγου και την άδεια ασκήσεως πρέπει να έχει πτυχίο,μεταπτυχιακό και διδακτορικό στην ψυχολογία.Και στις περισσότερες χώρες αυτό ισχύει τουλάχιστον για το μεταπτυχιακό επίπεδο.Εξάλλου στην Ελλάδα το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή δεν είναι κατοχυρωμένο επαγγελματικά, και όποιος επικαλείται πως ασκεί αυτό το επάγγελμα νομικά τουλάχιστον διαπράττει αδίκημα γιατί παραπλανεί(σύμφωνα με το νόμο) τον κόσμο, αφού το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή δεν είναι κατοχυρωμένο (δεν υφίσταται).Κατά συνέπεια,τα μόνα επαγγέλματα που δικαούνται να προσφέρουν ψυχοθεραπευτική βοήθεια είναι τα 2 μοναδικά επαγγέλματα που προβλέπυν νομικά κάτι τέτοιο, το επάγγελμα του ψυχολόγου και του ψυχιάτρου.

Υ.Γ. δε συνεχίζω άλλο με τον διδακτορικό αυτόν.Αν όμως τον ακούγαμε να λέει τη φράση \"εγώ θέλω να πάρω τον τίτλο του διδάκτορα,να ανοίξω ένα γραφείο και να λέω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι\",τότε απλά αυτη η ιστορία θα αποδεκνυόταν πόσο λανθασμένη ήταν τελικά εκ του αποτελέσματος.Βέβαια όλα αυτά είναι υποθετικά.............

Και απο ότι γνωρίζω για να γίνεις ψυχοθεραπευτής στην Ελλάδα παρακολουθείς ιδιωτικό κολλέγιο μόνο μεταπτυχιακό στην ψυχολογία κάνεις στο πανεπιστήμιο.Ψυχοθεραπεία ούτε ο ψυχίατρος μπορείνα κάνει αν δεν έχει εξειδικευτεί.

Για το θέμα του διδακτορικού, να πω ότι γνωρίζω άτομο που ξεκίνησε από τελείως άσχετο με την ψυχολογία κλάδο και προχώρησε συνδυάζοντας τον τομέα του σε επίπεδο μεταπτυχιακού και τώρα διδακτορικού, με την ψυχολογία. Επειδή όμως ο ίδιος ένιωθε πως είχε κενά, παράλληλα με το διδακτορικό έχει ξεκινήσει και προπτυχιακό στην ψυχολογία.

Η άποψη μου είναι πως δεν μπορείς να γίνεις ψυχολόγος (practitioner) μόνο με ένα ερευνητικό μεταπτυχιακό-διδακτορικό, όπως κι εγώ δεν μπορώ να γίνω π.χ. αρχιτέκτονας και να ασκώ το επάγγελμα, παρόλο που θα μπορούσα να έχω ένα μεταπτυχιακό στην αρχιτεκτονική. Το πρώτο πτυχίο είναι η απαραίτητη βάση. Αυτό όμως που βλέπω σαν πρόβλημα, είναι πως στην Ελλάδα αν δεν αποφασίσεις από τα 18 τι θέλεις να σπουδάσεις, μετά είναι δύσκολο, πόσο μάλλον αν επιθυμείς να σπουδάσεις κάτι άλλο ή να κάνεις στροφή στην καριέρα σου.

Όσο για την ψυχοθεραπεία, φυσικά συμφωνώ ότι δεν είναι λογικό να παίρνεις άδεια και το δικαίωμα να εργάζεσαι οπουδήποτε με οποιονδήποτε ως ψυχολόγος, μετά από το βασικό πτυχίο και μόνο. Το οποίο όμως, ναι θα έπρεπε να είναι προϋπόθεση για την όποια ψυχοθεραπευτική μετεκπαίδευση. Αυτή τη στιγμή υπάρχει το απόλυτο χάος, έχουμε αδειούχους ψυχολόγους χωρίς περαιτέρω εκπαίδευση που ασκούν το επάγγελμα, \'ψυχοθεραπευτές\' που στερούνται βασικής εκπαίδευσης, άτομα που δηλώνουν ψυχοθεραπευτές χωρίς καμία εκπαίδευση και πολλά άλλα. Πρόσφατα συνάντησα φίλη ψυχίατρο που δηλώνει στην κάρτα της και ψυχοθεραπεύτρια και όταν τη ρώτησα μου είπε πως το έγραψε απλά για να τραβά τους πελάτες (!)... Και βέβαια σε όλα αυτά να σημειώσω πως δεν μου αρέσει καθόλου που οι απόφοιτοι ψυχολογίας προωθούνται σε πάσης φύσεως ιδιωτικά κέντρα για μετεκπαίδευση...

Τέλος να πω ότι η εκπαίδευση σε ψυχοθεραπευτική παρέμβαση, σαφώς μπορεί να γίνει στο πλαίσιο ενός μεταπτυχιακού, αν αυτό αφορά σε κλάδο της εφαρμοσμένης ψυχολογίας, συμπεριλαμβάνει πρακτική και εποπτευόμενη άσκηση του επαγγέλματος. Αυτό γίνεται σε αρκετά μεταπτυχιακά του εξωτερικού.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Πρόσφατα συνάντησα φίλη ψυχίατρο που δηλώνει στην κάρτα της και ψυχοθεραπεύτρια και όταν τη ρώτησα μου είπε πως το έγραψε απλά για να τραβά τους πελάτες (!)... Και βέβαια σε όλα αυτά να σημειώσω πως δεν μου αρέσει καθόλου που οι απόφοιτοι ψυχολογίας προωθούνται σε πάσης φύσεως ιδιωτικά κέντρα για μετεκπαίδευση...

---

Αφου το επιτρεπει η συνειδηση της και δεν υπάρχει κ κανενας ελεγκτικος ή αλλος μηχανισμος, τί να πω?......Μπραβο!!!

Σε οτι αφορα τους αποφοιτους ψυχολογιας την εκπαιδευση τους σε καποια προσεγγιση, τί επιλογες εχουν εκτος των ιδιωτικων κεντρων?

Αυτα διαβαζω (οπως αυτο με τη φιλη σου) κ μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι....κ να σκεφτει κανεις οτι υπάρχουν επαγγελματα που δεν ειναι νομικα κατοχυρωμενα, κι ομως τιτλους για τα επαγγελματα αυτα, δινουν τα ελληνικα ανωτατα εκπαιδευτικα ιδρυματα....Ειναι οντως εντυπωσιακη η χωρα μας...@@!!!

Δυστυχώς το πρόβλημα είναι αυτό ακριβώς, ότι δεν υπάρχει κανένας κεντρικός ελεγκτικός μηχανισμός και κατοχυρωμένες από το Ελληνικό κράτος προϋποθέσεις.

Εδώ μπορεί κάποιος με ένα μονοετές θεωρητικό μεταπτυχιακό στην αναπτυξιακή ψυχολογία να κάνει θεραπείες σε παιδιά και βέβαια κανείς δεν μπορεί να του ζητήσει το λόγο εφόσον κατέχει άδεια! Στην εφορία μπορείς να κάνεις έναρξη ως \'ψυχοθεραπευτής\' ή \'σύμβουλος ψυχικής υγείας\' ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εκπαίδευση ή άδεια άσκησης.

Χωρίς βέβαια να θέλω να πω ότι δεν υπάρχουν και ιδιωτικά κέντρα που κάνουν αξιόλογη δουλειά, αλλά αυτό άπτεται της ευσυνειδησίας του ιδιοκτήτη, των συνεργατών, των σπουδαστών και σε κάποιες περιπτώσεις υπόκειται στον έλεγχο συνεργαζόμενων φορέων.