Ποιες πιστευεται πως ειναι οι αιτιες της καταθλιψης ?
Printable View
Ποιες πιστευεται πως ειναι οι αιτιες της καταθλιψης ?
Πιστευω πως συνυπάρχουν πολλά μαζί.Ισως γενετικοί παράγοντες μα πιο σημαντικό είναι οτι οφείλεται σε βιοψυχοκοινωνικούς παράγοντες.Τραυματικά γεγονότα,συνεχόμενο στρες,άτομα που είναι τελειωμανή, άτομα ευαίσθητα,πολύ σκεπτόμενα άτομα.
Η καταθλιψη ερχεται την στιγμη που συνειδητοποιουμε οτι η μεχρι τωρα πορεια μας ειναι λαθος κ δεν οδηγει στην πραγματοποιηση των ονειρων μας.[Οτι κ αν σημαινει αυτο για τον καθενα].
Υπερβολικες προσδοκιες που δεν εκπληρωθηκαν.
Σωστό αυτό. Και ίσως για μερικούς αυτό να είναι το έναυσμα για κάτι καλύτερο..αρκει να θέλουν να μάθουν απο τα λάθη..και να προχωρήσουν πιο προσεκτικά.Quote:
Originally posted by mariafound82
Η καταθλιψη ερχεται την στιγμη που συνειδητοποιουμε οτι η μεχρι τωρα πορεια μας ειναι λαθος κ δεν οδηγει στην πραγματοποιηση των ονειρων μας.[Οτι κ αν σημαινει αυτο για τον καθενα].
Υπερβολικες προσδοκιες που δεν εκπληρωθηκαν.
Από την αποτυχία μαθαίνουμε και από την επιτυχία ξεχνάμε. Χμμ, θα το βάλω στα quotes :)
giota τι θεωρεις τραυματικα γεγονοτα και συνεχομενο στρες?
Quote:
Originally posted by giota
Πιστευω πως συνυπάρχουν πολλά μαζί.Ισως γενετικοί παράγοντες μα πιο σημαντικό είναι οτι οφείλεται σε βιοψυχοκοινωνικούς παράγοντες.Τραυματικά γεγονότα,συνεχόμενο στρες,άτομα που είναι τελειωμανή, άτομα ευαίσθητα,πολύ σκεπτόμενα άτομα.
σνφωνω απολυτα επισης και μεγαλες στεναχωριες,ελειψη χαρας και απογοητευση
Τραυματικό γεγονος είναι ο χαμός ενός αγαπημενου προσώπου, ενας χωρισμός ,σωματική -σεξουαλική κακοποίηση,μια ασθένεια, ενα ατύχημα, μια αναπηρία,ενα φορτισμένο κλιμα στο σπιτι, ασυννενοησία,οικονομική ανέχεια, ελλειψη αγάπης, και τόσα άλλα.
Συνηθως δεν ειναι μονο ενας παραγοντας, αλλα συνδιασμος περισσοτερων. Ετσι άτομα που σαν παιδιά είχαν ζήσει κάποιο γεγονός σημαντικής απώλειας (π. χ. θάνατος γονιού, χωρισμός γονιών κ.λπ.) έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη ως ενήλικοι. Επίσης διάφορες καταστάσεις είτε ψυχολογικές (π. χ. θάνατος αγαπημένου προσώπου, διαζύγιο), είτε κοινωνικές (π. χ. οικονομική ύφεση, συνθήκες διαμονής) φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο για κατάθλιψη.
Πολυ σημαντικος παραγοντας για μενα ήταν ο τρόπος που σκεφτομουν και αντιλαμβανομουν τα καθημερινά ή οχι προβλήματα.
Panos-Kreta ,
Γεια σου και πάλι!
Λοιποοοον…κατάθλιψη
Έχεις ακούσει κάτι ηθοποιούς που λένε σε συνεντεύξεις
< περνάμε καλά στα καμαρίνια…κι αυτό φαίνεται και έξω στον κόσμο !>?
Ε! κατάθλιψη είναι όταν δεν περνάς καθόλου καλά στα καμαρίνια!
Κι αυτό φαίνεται παντού
Δηλαδή στα καμαρίνια της ψυχής σου…κάνεις αρνητικές σκέψεις
Συνεχώς
Για τον εαυτό σου
Τον κόσμο
Και το μέλλον
Όλοι κάνουμε αρνητικές σκέψεις και όλα τα αισθήματα είναι εκεί για να συνθέσουν τη μουσική της ζώης μας…
Απλά στην κατάθλιψη κολλάει το cd
Τώρα…γιατί κολλάει?
Άλλοι επιστήμονες λένε άλλα και άλλοι, άλλα
Πιο συγκεκριμένα
Όλοι παραδέχονται ότι είναι πολυπαραγοντικο
Άρα θέμα κ βιολογίας ….ιατρικό το ζήτημα
κ ψυχολογίας εσωτερικής….εσωτερικό ατομικό το ζήτημα
κ κοινωνικών παραγόντων…κοινωνικό το ζήτημα.
Και αναλόγως ο καθένας με αυτά που ξέρει και με ποια οπτική τα βλέπει,
(όταν λέω ο καθένας συμπεριλαμβανομένων κ των επιστημόνων)
λέει φράσεις όπως:
είναι θέμα νευροδιαβιβαστων
είναι θέμα οικογένειας και περιβάλλοντος
είναι θέμα της φύσης του της εσωτερικής του ψυχισμού του
είναι θέμα παιδικών τραυμάτων
είναι θέμα κοινωνικό, έτσι όπως πάμε όλοι κατάθλιψη θα έχουμε σε λίγα χρόνια
εγώ τα πιστεύω όλα
αλλα επειδη μπορει να γραφω ωρες εδώ…
θα πω πως μου φαινεται η αιτια στον ανθρωπο που εγω εζησα την κατάθλιψη του
my brother….
παιρνουμε τα εξης υλικα:
έναν ευαισθητο χαρακτηρα
λιγη προδιαθεση κληρονομικη
μπολικη απαξιωση από τον μπαμπα
τρομερη παρεμβαση στα της ζωης του από τη μαμα
τα ανακατευουμε καλα όλα αυτά μαζι
κι αφου ζυμωθουν καλα και τα αφησουμε λιγη ωρα για να γινουν
στο τελος πασπαλιζουμε με αλλαγες στην ζωη …
δυα κουταλιες της σουπας ενηλικιωση αναλαμβανω ευθυνες τυπου
και μια κουταλια ερωτικη απογοητευση
ψηνουμε σε δυνατο φουρνο
κι εγινε το γλυκο!
(αυτα παντα με την επιφυλαξη της καθαρα προσωπικης υποκειμενικοτατης ματιας)
Αυτααααα……κ στα γραφω γιατι ρωτησες…:
Ποιες πιστευεται (με αι…αρα γενικως) πως ειναι οι αιτιες της καταθλιψης ?
Όχι
Ποιες πιστευετε (με ε…αρα εσεις ) πως ειναι οι αιτιες της καταθλιψης ?
Καταλαβα καλα?
Ελπιζω ναι...αν και εγραψα κ τι πιστευω εγω...
Αν όχι σορυ για τα τοσα πολλα…
καλη συνεχεια panos-Kreta ...και να μαθαινουμε νεα σου αν θελεις :-)
καθως και αν συμφωνεις ή διαφωνεις ή τελος παντων οταν διαμορφωσεις και συ καποια αποψη γι αυτο που ρωτησες θα ηθελα να τη γνωριζω
Πολυ ωραια αλα ....Μαμαλακη περιγραφη της αποψης σου για το θεμα researcher (δεν ξερω το φυλο σου για να σε πω φιλε η φιλη) Σωστη και η γραμματικη παρατηρηση.
Το ιδιο με σενα - απο διαισθηση - πιστευω και γω για τα γενεσιουργα αιτια της καταθλιψης. να εισαι καλα για τη ζεστασια που ακτινοβολεις....
Παντως βαζοντας μια ταμπελα (π.χ. καταθλιψη) βοηθαει μονο στη λεκτικη επικοινωνια ,δεν θεωρω οτι μια ταμπελα υπαγορευει και δρομους.
Η αγαπη σωζει . Τις παρισοτερες φορες τουλαχιστον. Χωρις να ειναι απαραιτητο.
Αν συλλογιστουμε το πληθος των ενδεχομενων παραγοντων που υπεισερχονται σαν αιτιες για να νοσησει καποιος και λαβουμε υπ οψη το ποσοστο συμετοχης του καθε παραγοντα , θα οδηγηθουμε σε νουμερα με πολλα μηδενικα ,οσον αφορα τις πιθανες αιτιες.
Ο γυιος μου παιρνει δυο αντικαταθληπτικα φαρμακα , Εχει ελαχιστη βελτιωση.Δειχνει να θελει να βγει απο αυτη τη κατασταση αλλα δεν μου ενφανιζεται διαθεσιμος να συνεργαστουμε γι αυτο. Ειναι ολο αρνηση ,
Του \"αφηνω χωρο\" . Ειμαι διπλα του οσο μπορω και επιτρεπουν οι αντοχες μου.
researcher και παλι σ ευχαριστω για το ενδιαφερον σου........
το να του επιτρεπεις να σου εκφρασει την αρνηση του την αντιθεση του
και να μην το βαζεις στα ποδια
ειναι κι αυτο κομματι του να εισαι διπλα του
και θελει κ πολυ γερα κοτσια κυριε Πανο. ειδικα τωρα στο γολγοθα που περνας
εν ωραις Πασχα :-)
αλλο ενα που μου ρχεται αυτη τη στιγμη
ειναι
μη του ζητας (εννοω σαν σκεψη και πραξη) να χαμογελασει
για να εισαι και συ χαρουμενος.
χαμογελα εσυ πρωτος :-)
ενα πραγμα που με νευριαζε οταν αρχιζα να παθαινω καταθλιψη
ηταν οτι απο ενα σημειο και μετα
ερχοταν ο μπαμπας μου που ολη μερα ηταν μες τη μουντρουχια
επαιρνε ενα χαμογελακι του στυλ εγω γελαω τωρα...
και ελεγε ..θελω να σε βλεπω χαρουμενη...!
αν ειναι δυνατον!
τωρα βεβαια εκανα ψυχοθεραπεια
και το Πασχα που πηγα σπιτι αν και τον ειχε πιασει γιορτοκαταθλιψη
εγω χαμογελουσα και γενικως
τους εχω συγχωρησει...(κεφαλαιο γονεις )
αλλα ρε παιδι μου μην κρεμεσαι απο τον προβλημα του
(Pano σε καμια περιπτωση δε λεω οτι το κανεις-ειλικρινα μου ερχονται σκεψεις ψυγμτα που εχω ζησει και τα λεω)
ζησε κι εσυ
κι αν χαμογελασει δεν θα το κανει για σενα
πιστεψε με
θα το κανει γιατι το αισθανεται κι αυτο θα ειναι καλυτερο.
κι αφου υποτιθεται θες να καταλαβει κ να νιωσει το ωραιο της ζωης
ποιο ειναι το δικο σου παραδειγμα?
φαντασου
αυτος να περιμενει να γελας εσυ κ να χαιρεσαι για να εχει ζωντανο παραδειγμα
εσυ να κρεμεσαι απο το αν θα γελασει αυτος για να εισαι συ χαρουμενος....
λοιπον
αλλα tips
εχε υποστηρικτικο κυκλο (για σενα)
συνεχισε τις δραστηριοτητες σου
και μη βλεπετε ρε παιδι μου την ψυχοθεραπεια λες και ειναι ξερω και γω τι
παρ το σαν ενα κομματι του υποστηρικτικου σου κυκλου
ολοι φοβομαστε τον ψυχοθεραπευτη λες και
θα μας βγαλει τρελους
λες και ειναι κατι τεραστιο
οχι !ενας ανθρωπος ειναι και αυτος που θα σε ακουσει και θα σε στηριξει
εγω το παιρνω σαν ενα κομματι του υποστηρικτικου μου κυκλου
και τιποτα παραπανω
αρκει να σε σεβεται και να ενδιαφερεται πραγματικα
χωρις να κρυβεται πισω απο ταμπελες και
σου ξου μου και δε μιλαω και εγω ξερω καλυτερα
οχι!δε θα ξερει καλυτερα
εαν νιωσεις οτι δεν σε σεβεται και δεν σου δινει
απλα μπορεις να φυγεις
δεν ειναι ισοβια δεσμευση
κινησου διαβασε ψαξε να εισαι ενημερωμενος
και ακολουθησε αυτο που σου λεει η καρδια σου...:-)
αντε πολυ φορα πηρα
αλλα αφου μου ειπες τοσο καλα λογια οτι εκπεμπω ζεστασια
εκφραστηκα ανετως-καθετως.
το ενδιαφερον μου
ειναι καπως πηγαιο
αυτα που λεω ειναι πραγματα που με αφορουν πολυ
και γεννιουνται σε συναρτηση με τον τροπο που και εσυ εκφραζεσαι
οποτε κι εγω σε ευχαριστω
χρειαζεται καποιος χρονος για να φανει η δραση των αντικαταθλιπτικων
researcher :
Μονο να ειναι ευτυχισμενος θελω και ας μη χαμογελαει σε μενα. Μ αρεσει το χαμογελο του .Να του βγαινει θελω και ας εχει αλλους αποδεκτες. Να του βγαινει , θελα , σαν δειγμα υγειας ,οχι αισθητικης.
Ειναι πολυ δυσκολο να του το παιζω χαρουμενος και ...ανετος ,αν και μερικες φορες τα καταφερνω .
Του υποσχδεθηκα οτι θα βρω υποστηρικτικο κυκλο οπως το ειπες . Για μενα
Παντως μπροστα του, δεν εχει ενα παραιτημενο απο τη ζωη μεσηλικα-πατερα ,αλλα ενα ανθρωπο που του αρεσει το καινουριγιο και το αναζητα.. Μπορουν να με κανουν να χαμογελασω και αλλα χαμογελα , του γυιου μου ,το χαμογελο , δεν ειναι μεσον για να χαμογελασω εγω, αλλα δειγμα οτι ειναι ο.κ.
Δεν φοβαμαι την ψυχαναλυση -για μενα- το αντιθετο μαλιστα , ισως η αρρωστια του γυιου μου- σ αυτη της
την εξαρση -να χτυπησε το καμπανακι του κινδυνου και για μενα , ισως να την ευγνωμονουμε ολοι στο τελος αυτη την εξαρση..... αν ολα πανε καλα
Μπορει να κανω κ λάθος, αλλα εχω την εντυπωση οτι τον αντιμετωπιζετε ως \"καϊμενο\". Δεν ειναι.
Κ κατι ακομα: δεν θα συνεργαστειτε. Αν θα συνεργαστει με καποιον θα ειναι ο εαυτος του κ ο ψυχιατρος ή/και ψυχοθεραπευτης.
Η αρνηση ειναι μεσα στο \"πνευμα\" της καταθλιψης.
Εγω εδινα κ δινω λιγη βαση στα γενεσιουργα αιτια της καταθλιψης, αλλωστε με άλλα θα παλεψεις, μ αυτα ετσι κ αλλιως δεν μπορεις....
Panos-Kreta
μου αρεσε το μυνημα σου
ειναι φυσικο να θελεις να τον βλεπεις ευτυχισμενο
και μου αρεσει που μπορουν και αλλα χαμογελα να σε κανουν να χαμογελασεις επισης
ακομα και η προοπτικη που λες αυτη η εξαρση να ειναι και μια ευκαιρια ταυτοχρονα
διακρινεις την ευκαιρια πλαι πλαι με τον πονο :-)
φυσικο ειναι να σε μπουκωνει ο πονος και η αγωνια
αλλα μην φανερωνεσαι μπροστα του και καλα ευτυχης.
η διαισθηση λειτουργει ξερεις σε ολους
το αυθεντικο το καταλαβαινουμε
ετσι αυθεντικα λεω να κινεισαι αλλα οπως μπορεις
ευχομαι υπομονη
και αγαπη
και χαμογελα
Pano σου ειχα γραψει ενα πολυ μεγαλο και προσεγμενο μυνημα και ειχα κουραστει και μολις το τελειωσα κατι εγινε και σβηστηκε..κριμα..τσατιστηκα ,,,τωρα σου εγραψα αυτο ομως
να εχεις ενα καλο βραδυ :-)
θα θελατε αν γινοταν να αναλαβετε μονος σας να εξολοθρευσετε την καταθλιψη ?
με τις δικες σασ δυναμεις η δυνατον να μην παλεψει ταλαιπωρηθει καθολου το παιδι σας η καταλαβα λαθος?
Εισαι πολυ καλη και ευγενικη researcher . Το αυθεντικο μετρα και μια ευαισθητη ψυχη το αντιλαμβανετε αμεσως.
Παντα να αναβλυζει το εσωτερικο σου χαμογελο.
Helena
Νομιζω πως θα απαντουσα με ενα μεγαλο ΝΑΙ . Χωρις να θεωρω τοδι μου \"καυμενο\" που εγραψε η sofιa
pano, δεν το εγραψα κακοπροαιρετα ή με διαθεση επικριτικη....πολλες φορες στην αναγκη μας (και υποθετω ειδικα οταν εισαι γονιος) να παρουμε το βαρος απο αυτον που αγαπαμε, μπορει να συμπεριφερθουμε στον αλλο σαν να ειναι αναπηρος, ή μειωμενων ικανοτητων.
Καταλαβαινω απολυτα πώς θα θελες να παρεις ολο το βαρος απο πανω του κ να το κουβαλησεις εσυ. Αλλα ειναι κατι δικο του...που μονος του θα το περασει. Ναι, υπάρχουν συνοδοιποροι αλλα ταυτοχρονα ειναι κ κατι πολυ προσωπικο. Τουλαχιστον ετσι ενιωσα εγω.
Quote:
Originally posted by Sofia
pano, δεν το εγραψα κακοπροαιρετα ή με διαθεση επικριτικη....
πολλες φορες στην αναγκη μας
(και υποθετω ειδικα οταν εισαι γονιος)
να παρουμε το βαρος απο αυτον που αγαπαμε,
μπορει να συμπεριφερθουμε στον αλλο
σαν να ειναι αναπηρος, ή μειωμενων ικανοτητων.
Καταλαβαινω απολυτα πώς θα θελες να παρεις
ολο το βαρος απο πανω του κ να το κουβαλησεις εσυ.
Αλλα ειναι κατι δικο του...που μονος του θα το περασει.
Ναι, υπάρχουν συνοδοιποροι
αλλα ταυτοχρονα ειναι κ κατι πολυ προσωπικο.
Sofia
οι γονεις θελουν να βοηθησουν
το παιδι ειναι στην αρνηση κ στην αρνητικοτητα
ποια η ευθυνη των συνοδοιπορων?
ποια η ευθυνη η προσωπικη του παιδιου-ενηλικα?
πραγματικα τοσο λεπτες οι ισοροπιες
αλλα κ τοσο ουσιαστικες
εγω το εχω νιωσει αυτο
και να σου πω κ κατι?
ειχα τσατιστει οταν οι γονεις μου χορευαν και χορευουν στο χορο του αδελφου μου ....κ μονο στο δικο του ρυθμο.
οχι φιλε.δηλαδη εμεις οι υπολοιποι?
και οταν ρωτουσα και το ελεγα κιολας εμεις δηλαδη
εγω δεν εχω αξια?
ναι αλιμονο και βεβαια εχεις... σ εχουμε στο κλασιμο απλα γιατι προεκυψε προβλημα τωρα...δε βλεπεις?
τους χορευει κανανονικα
και αυτο οντως τελικα δεν ειναι βοηθεια...να σε καψω Γιαννη μου να σε αλειψω λαδι ειναι...
οχι φιλε αυτο ειναι ευθυνη δικη σου τελος.
αυτο δικη μου.
ναι εκανα λαθη
ναι σε πληγωσα εκει και εκει
συγγνωμη
αλλα μεχρι εκει.
οχι να αναλαβω εγω ολες τισς ευθυνες σου και απο πισω να σε βριζω ξερω γω...
αλλα τους χορευε και πριν απο ο,τι καταλαβα. Ολο μαζι του ασχολιοντουσαν και πριν.
οχι Pano
δεν ειναι πιο σημαντικος απο ολους τους αλλους
ο εχων καταθλιψη
εχετε ολοι σημαντικοτητα και ζωη
μη χορευευετε μονο στον δικο του χορο
θελει πολλη προσοχη αυτο.
ειναι πολυ ευκολο να γινει μεσα στο μυαλο μας καποιος
..καημενος..
αλλα τωρα
μεχρι που βοηθας
και που αποσυρεσαι Ι DO NOT KNOW....
researcher,Quote:
Originally posted by researcher
Sofia
οι γονεις θελουν να βοηθησουν
το παιδι ειναι στην αρνηση κ στην αρνητικοτητα
ποια η ευθυνη των συνοδοιπορων?
ποια η ευθυνη η προσωπικη του παιδιου-ενηλικα?
πραγματικα τοσο λεπτες οι ισοροπιες
αλλα κ τοσο ουσιαστικες
εγω το εχω νιωσει αυτο
και να σου πω κ κατι?
ειχα τσατιστει οταν οι γονεις μου χορευαν και χορευουν στο χορο του αδελφου μου ....κ μονο στο δικο του ρυθμο.
οχι φιλε.δηλαδη εμεις οι υπολοιποι?
και οταν ρωτουσα και το ελεγα κιολας εμεις δηλαδη
εγω δεν εχω αξια?
τους χορευει κανονικα
μ αρεσαν τα οσα εγραψες γιατι μου εδειξες και μια αλλη σκοπια.
Μπορω να καταλαβω αυτο που λες, οτι αισθανθηκες παραμελημενη, ή \"εκτος\"....Και πανω σ αυτο εχω διαμορφωσει μια αποψη μεσα απο αυτα που εζησα κ ως παρατηρητης ανθρωπου που επασχε στην οικογενεια, αλλα κ ως η ιδια ασθενης (και οδοιπορος..χεχε).
Ετσι λοιπον εγω νομιζω πώς η αληθεια κ η επικοινωνια μπορει να βοηθησει. Τί εννοω: πιστεύω πώς βοηθαει να πεις σ αυτον που πασχει, οτι ανησυχεις, οτι φοβάσαι οπως επισης βοηθαει να τον ακουσεις εφοσον το θελησει κ το εχει αναγκη. Να τον βοηθησεις δλδ να αισθανθει πώς τον νοιαζεσαι.
Απο κει κ περα ομως, το να τον ρωτας συνεχεια πώς ειναι, το να κανεις πως δεν τρεχει τπτ, το να δινεις ακαταπαυστα συμβουλες ή στο αλλο ακρο να δειχνεις με τον εναν ή τον αλλο τροπο πώς ηρθε το τελος του κοσμου, μονο χειροτερα μπορει να κανει τα πραγματα.
Η λυπηση δεν βοηθαει. Κ το βαρος δεν μπορει να το κουβαλησει κανενας αλλος παρα ο ιδιος ο ασθενης. Οσο κ να το θελει το περιβαλλον του, αν δεν το θελει ο ιδιος παλι δεν γινεται κατι.
Γραφεις: \"τους χορευει κανονικα\", ναι συμφωνω. Ειναι ενας τροπος εστω ασυνειδητα με την καταθλιψη να τραβηξεις την προσοχη, να φωναξεις κατι, να δειξεις κατι. Αλλα ειναι κ ενα καλο σημα για αλλαγη πορειας οπως πολυ ομορφα ειχες γραψει. Αν το δουν αυτο οι γυρω τοτε θα διευκολυνουν τον ανθρωπο που πασχει, απο το να μην ανακατευονται κ να παρουν τις απαραιτητες αποστασεις.
Η καταθλιψη ειναι μια καλη ευκαιρια για να παρει κανεις επιτελους την ευθυνη του εαυτου του στα χερια του.
σωστο...
ωστοσο στην δικη μου περιπτωση οι γονεις
εχουν τοσο τρομοκρατηθει απο τις ενοχες τους
που τρεχουν συνεχως απο πισω του
συμμετεχοντας σε φαυλους κυκλους
η μητερα μου ευτυχως..αρχισε ψυχοθεραπεια...
ο πατερας μου επιμενει...αυτος ειναι ο τρελος...οχι εγω(για τον εαυτο του)
ε ενταξει συνενοησου τωρα....
και παλι ομως επιφυλασσομαι και μου θυμιζω την υποκειμενικοτητα μου
και οσο μπορω και γω σκεφτομαι οτι ο καθενας την ευθυνουλα του και γω με τη δικη μου...
τοσο μπορουν οι ανθρωποι
τοσο ξερουν
και ειναι και γλυκυτατοι στο κατω κατω!
τους αγαπω πολυ
και χαιρομαι που μπορω και τους αγαπω
και αγαπω και μενα λιγο...ελπιζω περισσοτερο στο μελλον....:-)
μου βγαζετε κατι πολυ γλυκο και προστατευτικο..ειναι πολυ τρυφερο και ωραιο ο γονιος να θελει η δυνατον να παρει μονος του ολο το βαρος της στεναχωριας ,της καθε δυσκολιας που περναει το παιδι του.. ισως και λογο ενοχων καμια φορα?πολυ ωραιο αλλα ξερετε... οσο και αν αγαπατε το παιδι σας στην προκειμενη περιπτωση το μεγαλο <λουκι>το περναει αυτος και μονο αυτος..ο αγωνας για να σταθει στα ποδια του ..το πεισμα οτι πρεπει να συνελθει θα δοθει κυριως απο τον ιδιο..δυστυχως ετσι ειναι..εσεις μπορειτε να ειστε διπλα του... να ειστε διαθεσιμος καθε στιγμη που θα σας ζητησει βοηθεια ...να τον στηριξετε ηθικα..υλικα.. αλλα η κυριως δουλεια πρεπει να γινει απο τον ιδιο ..
Quote:
Originally posted by researcher
και ειναι και γλυκυτατοι στο κατω κατω!
τους αγαπω πολυ
και χαιρομαι που μπορω και τους αγαπω
και αγαπω και μενα λιγο...ελπιζω περισσοτερο στο μελλον....:-)
τωρα λεω..τι το εγραψα αυτο εδω
λες και η αγαπη διακυβευεται..
αλλα και ατσι να ειναι
μια τετοια φραση δε δηλωνει και πολλα
τους αγαπω...
ολοι αυτο λεμε και πληγωνουμε με χιλιους δυο τροπους
και πληγωνομαστε με χιλιους δυο τροπους απο αυτους πυ μας το λενε...
δεν εννοω μονο γονεις..
αλλα μηπως αυτα πανε ολα μαζι;πληγωμτα και αγαπες;
μπορει....
ή μπορει να εχουμε (ή μας εχουν) μαθει πώς πανε μαζι....Quote:
Originally posted by researcher
αλλα μηπως αυτα πανε ολα μαζι;πληγωμτα και αγαπες;
μπορει....
Πιστεύετε πως υπάρχει αγάπη που να μην εμπεριέχει καθόλου πόνο,σε καμιά στιγμή?
Γιατί πάντα η αγάπη έχει κ κομμάτια πληγώματος?
Πιστεύω πώς ειναι λογικο να πληγωνομαστε απο καταστασεις στις οποιες εμπλεκονται ατομα που αγαπαμε κ μας αγαπουν. Ειναι λογικο να αποκτα μια πραξη απο αγαπημενο μας προσωπο αλλη βαρυτητα.
Αυτο ομως που δεν πιστεύω ειναι πώς πρεπει να ανεχομαστε τον πονο, απο αγαπημενα ατομα, στο ονομα της αγαπης που μας εχουν. Ο πονος εχεις κ αυτος ενα οριο.
προσδοκιες...
αυτο μου ερχεται στου μυαλο μου τωρα
πως το πληγωμα ερχεται ως αποτελεσμα των προσδοκιων που εχουμε απο τους αλλους
εαν εσυ εδω πεις κατι προσβλητικο η κατι που μου προκαλει ασχημα συναισθηματα αυτο θα με πληγωσει λιγο
εαν πει ομως κατι αναλογο ο ανθρωπος μου , αυτο θα με πληγωσει πολυ
γιατι?
γιατι σε εκεινον εχω επενδυσει αλιως
περιμενω αλλα...
αρα εχω προσδοκιες...
εσυ Σοφια με ποιο σκεπτικο ρωτησες αυτο που ρωτησες για το πληγωμα;
οτι ετσι μηπως μας μαθαινουν;
Η Arsi εγραψε μια σκεψη της....εγω μια δικη μου σκεψη, με αφορμη τη δικη της. Δεν ηταν ερωτημα. Πιστευω πολυ στα μηνυματα που παιρνουμε απο τα πρωτα κιολας χρονια μας. Και ενα πολυ συνηθισμενο ειναι η ταυτιση της αγαπης με τον πονο.
ειπα ρωτησες σορρυQuote:
Originally posted by Sofia
ή μπορει να εχουμε (ή μας εχουν) μαθει πώς πανε μαζι....Quote:
Originally posted by researcher
αλλα μηπως αυτα πανε ολα μαζι;πληγωμτα και αγαπες;
μπορει....
αυτο εννοουσα το μυνημα.
δεν ξερω
δε λεω πως η αγαπη ταυτιζεται με τον πονο
αλλα πως το αγαπω μας εχει αλλο νοημα για μας και αλλο για τους αλλους
και οτι μπορει γενικως να υπαρχουν αντιφατικα συναισθηματα για τα ιδιο προσωπο...
Πέρα όμως απ\'τα μηνύματα,ακόμα κ αν πάρουμε θετικά μηνύματα στα πρώτα χρόνια της ζωής μας κ μετέπειτα,δεν έχω γνωρίσει ποτέ άνθρωπο που να μην έχει πληγωθεί έστω μια φορά στη ζωή του από κάποιον που αγαπάει.
Τι συμβαίνει?Γιατί πληγωνόμαστε επειδή δεν αγαπάμε χωρίς να αναμένουμε κάτι?επειδή αναζητάμε την επιβεβαίωση της αγάπης?από ανασφάλεια?από φόβο?
ναι, ολες οι λεξεις πιστευω εχουν διαφορετικο νοημα για τον καθενα μας. ακομα κ τωρα αν βγουμε εξω, εσυ μπορει να μου πεις πώς εχει κρυο ενω εγω να ειμαι οκ.
τοσο σχετικα ειναι ολα. ποσο μαλλον θεμελιωδη ζητηματα οπως ειναι η αγαπη. πώς την αντιλαμβανεται ο καθενας μας. πώς την εκφραζει. πώς την αντιλαμβανεται. μπορει να ειναι τοσο διαφορετικη στο μυαλο δυο ανθρωπων, στην καρδια τους....που σχεδον να προκειται για αντιθετες εννοιες.
μου εχει τυχει να γνωρισω ανθρωπους που υποστηριζαν οτι αγαπουν ανθρωπους που τους εξευτελιζαν με διαφορους τροπους. αν κ πιστεύω οτι το εννοουν, πιστευω ταυτοχρονως οτι βρισκονται σε μια επικινδυνη συγχιση. τουλαχιστον. την ιδια συγχιση σε αλλο ισως επιπεδο βιωνουν κ τα ατομα που δεχονται την οποια υποτιμηση. και οι δυο πλευρες μιλουν για αγαπη.
Arsi μ αρεσουν τα ερωτηματα αυτα...μ εχουν προβληματισει κ με προβληματιζουν χρονια ολοκληρα:)Quote:
Originally posted by Arsi
Πέρα όμως απ\'τα μηνύματα,ακόμα κ αν πάρουμε θετικά μυνήματα,δεν έχω γνωρίσει ποτέ άνθρωπο που να μην έχει πληγωθεί έστω μια φορά στη ζωή του από κάποιον που αγαπάει.
Τι συμβαίνει?Γιατί πληγωνόμαστε επειδή δεν αγαπάμε χωρίς να αναμένουμε κάτι?επειδή αναζητάμε την επιβεβαίωση της αγάπης?από ανασφάλεια?από φόβο?
Καταρχην δεν βρισκω κακο να περιμενουμε κατι απο αυτον που αγαπαμε. Οχι να ναι ο αυτοσκοπος, αλλα ειναι απολυτα φυσιολογικο να περιμενουμε κατι....η μαγεια αλλωστε στο δινω κ παιρνω δεν ειναι?
Παραλογο βρισκω κι εγω το να μην περιμενουμε να πληγωθουμε ειδικα απο ανθρωπους που αγαπαμε.
Αλλα το μεγαλο θεμα για μενα δεν ειναι αν θα πληγωθουμε: αλλα πώς θα προκυψει αυτο. Εχει μεγαλη σημασια αυτο. Κ για ποια ειδους σχεση μιλαμε. Γονεϊκες σχεσεις? Ερωτικες? Φιλικες?
πολυ με βρισκει συμφωνη αυτο που γραφεις
εαν π.χ. ρωτησεις τον πατερα μου εαν αγαπα τον γυιο του
θα σου πει:
οχι μονο τον αγαπω αλλα θα εδινα και τη ζωη μου γι αυτον!
και πιστευω πως θα το εκανε.θα θυσιαζοταν.
ωστοσο στην καθημερινη ζωη
εαν στθεις απο μια πλευρα και ακουσεις ποσο επιδεξια προσβαλλει τον γυιο αυτον
θα ελεγες πως δεν υπαρχει ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη που τον μισει περισσοτερο...
και συνεχιζω : μπορει να πληγωθω επειδη με εχει υποτιμησει ο αλλος, με εχει κοροϊδεψει, εχει προδωσει την εμπιστοσυνη μου. ακομα επειδη σε καποιο ζητημα που εγω βρισκω καιριο ο αλλος το βρισκει γελοιο...δλδ χασμα στην επικοινωνια κ στις αντιληψεις. Αυτα νομιζω ειναι ικανες προυποθεσεις για να μας πληγωσουν. πληγη μπορει να επιφερει ο χρονος κ πως δρα στις σχεσεις μας, μια απωλεια...
Φυσικα κ υπάρχουν κ αλλες πιο σκληρες: η σωματικη κακοποιηση , η ψυχολογικη, οι εκβιασμοι κλπ....
Γι αυτο μιλησα πριν για τροπους.
Θα απαντήσω στο θέμα που άνοιξα για να μη χαλάμε το θέμα του Πάνου.....οκ?
researcher, δυστυχως δεν χρειαζεται να σταθω σε καποια πλευρα. εχω ακουσει πολλες τετοιες περιπτωσεις, δυστυχως, τοσο που αναρωτιεμαι ποσες οικογενειες μεγαλωνουν τα παιδια τους σε σχετικα φυσιολογικες συνθηκες.Quote:
Originally posted by researcher
πολυ με βρισκει συμφωνη αυτο που γραφεις
εαν π.χ. ρωτησεις τον πατερα μου εαν αγαπα τον γυιο του
θα σου πει:
οχι μονο τον αγαπω αλλα θα εδινα και τη ζωη μου γι αυτον!
και πιστευω πως θα το εκανε.θα θυσιαζοταν.
ωστοσο στην καθημερινη ζωη
εαν στθεις απο μια πλευρα και ακουσεις ποσο επιδεξια προσβαλλει τον γυιο αυτον
θα ελεγες πως δεν υπαρχει ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη που τον μισει περισσοτερο...
ετσι καταληγω στο συμπερασμα πώς υπάρχουν παρα πολλοι ανθρωποι αλλα λενε μα αλλα κανουν. Απο τα πιο απλα πραγματα, μεχρι τα πιο μεγαλα. Εχω προσεξει ανθρωπους να λενε: \"Εγω σεβομαι τον αλλο\" κ σε ενα λεπτο του μιλανε με εναν τροπο κ μια απαξιωση που μονο σεβασμο δεν θυμιζει.
Οταν λοιπον ο καθε πατερας ή γονιος μεγαλωνει το παιδι του λεγοντας του ποσο το λατρευει, μα ειναι ετοιμος ανα πασα στιγμη να τον προσβαλει με αθλιο τροπο, τοτε ειναι λογικο το παιδι να συνδεσει την αγαπη με την προσβολη.
Το δυσκολο ειναι μεγαλώνοντας να αποσυνδεσει τις εννοιες αυτες. οχι μονο με την λογικη του βεβαια....
Μάλλον δεν μιλάτε για αγάπη αλλά για κάτι άλλο...?
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7
γιατι το λες αυτο vince?
προσωπικα
δεν ξερω αν εχω συνδεσει την αγαπη με τον πονο
απλα εχω να πω πως ειτε λεει καπιος πως αγαπα ειτε οχι
αυτο που εει να δωσει ειναι ακρως συνυφασμενο με την εσωτερικη του ποιοτητα
το αναλογο βεβαια ισχυει και για μενα.
επισης τα λογια διαφερουν απο την πραξη πολυ...
αυτο εχω καταλαβει
μα ναι! συμφωνω απολυτα:) κ μ αρεσει πολυ οπως το διατυπωνεις....ετσι ειναι!Quote:
Originally posted by researcher
απλα εχω να πω πως ειτε λεει καπιος πως αγαπα ειτε οχι
αυτο που εει να δωσει ειναι ακρως συνυφασμενο με την εσωτερικη του ποιοτητα