Δεν αντέχω άλλο .....

Καλησπέρα και ευχαριστώ προκαταβολικά για το χρόνο σας
Είμαι 16 χρόνων και τα τελευταία 2 χρόνια περνάω πολύ δύσκολα
Δεν έχει συμβεί πραγματικά τίποτα το κακό στην ζωή μου ,γενικά η ζωή μου είναι το απόλυτο κενό.
Δεν έχω κανέναν ενδιαφέρον για το σχολείο πλέον. Δεν ξέρω τι θέλω να σπουδάσω αλλά ότι και να αποφασίσω δεν θα το καταφέρω γιατί θα τα παρατήσω στην μέση γενικά ότι ξεκιναω να διαβάσω το παρατάω στην μέση
Δεν έχω κοινωνική ζωή έχω μόνο 2 φίλες οι οποίες έχουν και άλλους φίλους και εμένα νομίζω με έχουν γράψει κανονικά τώρα τελευταία
Δεν έχω κάνει τίποτα ποτέ με αγόρι . Στο Γυμνάσιο γενικά μου έκαναν ένα μικρό bullying . Μια φορά με είχε εκνευρίσει ένα παιδί και κάτι τον είχα πει (όχι κάτι χοντρό ) και μου λέει έτσι να λες τα παιδιά σου αα σόρρυ δεν θα κάνεις ποτέ έτσι άσχημη που είσαι ποιον θα βρεις
Γενικά άκουγα τέτοια σχόλια
Αυτοπεποίθηση δεν είχα ποτέ και όχι άδικα
Είμαι 1.57 γιατί να γυρίσουν να με κοιτάξουν
Αυτό που με βαραίνει αρκετά είναι τα ψέματα που λέω
Πχ λέω σε αυτές τις φίλες μου ότι και εγώ έχω άλλους φίλους και βγαίνω έξω μαζί τους ενώ ούτε καν
Δεν ξέρω γτ αλλά δεν θελω να με λυπούνται
Επίσης το τελευταίο διάστημα έχω την τάσεις να χαρακωνομαι . Και παλιά το έκανα αλλά τώρα το κάνω σχεδόν κάθε μέρα
Προσπαθώ να διαβάζω για το σχολείο, να διαβάζω βιβλία εξωσχολικά, να μιλάω λίγο με τις φίλες μου και κάθε μέρα πέφτω για ύπνο και λέω "αύριο δεν θα κάθεσαι όλη μέρα με το κινητό μία ώρα θα διαβάσεις μία ώρα θα κάνεις γυμναστική ..." αλλά ποτέ δεν το κάνω

Δεν μπορώ άλλο ...έχω χάσει πάρα πολλές μέρες .....κουράστηκα ...δεν θέλω να προσπαθήσω για κάτι γιατί ξέρω ότι είναι χαμένο .... έχω το απόλυτο τίποτα

Πρέπει να ερωτευτείς

Να ξέρεις είναι πολύ νωρίς για να βρεις τι σε ενδιαφέρει, πολλοί το ανακαλύπτουν μετά τα 30! Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν διαβάζουν στο σχολείο. Όταν βρεις τι σου αρέσει θα το πάρεις πιο ζεστά.

συμφωνώ με το Ιγκλ Γκάι.
κι επίσης, και τί να λέει που είσαι 1,57; όλες ψηλές είμαστε; και γιατί να είναι οι ψηλές πετυχημένες επειδή είναι ψηλές;
αυτά όλα είναι σχετικά και της ηλικίας, πραγματικά. το σχολείο είναι και ήταν πολύ σκληρό περιβάλλον για το διαφορετικό.
ασχολήθηκες ποτέ με κάτι άλλο εκτός απο τα μαθήματα;

Τι εννοείς ;;; Πώς;;

Και τι θα κάνω με τις πανελλήνιες ;;; Βαρέθηκα να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Να ξέρεις είναι πολύ νωρίς για να βρεις τι σε ενδιαφέρει, πολλοί το ανακαλύπτουν μετά τα 30! Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν διαβάζουν στο σχολείο. Όταν βρεις τι σου αρέσει θα το πάρεις πιο ζεστά.

---

Δεν ξέρω έχω μεγάλο κόμπλεξ με το ύψος μου
Δυστυχώς δεν είχα ποτέ αλλά ενδιαφέρονται εκτός σχολείου

Quote:

---

Originally Posted by user

συμφωνώ με το Ιγκλ Γκάι.
κι επίσης, και τί να λέει που είσαι 1,57; όλες ψηλές είμαστε; και γιατί να είναι οι ψηλές πετυχημένες επειδή είναι ψηλές;
αυτά όλα είναι σχετικά και της ηλικίας, πραγματικά. το σχολείο είναι και ήταν πολύ σκληρό περιβάλλον για το διαφορετικό.
ασχολήθηκες ποτέ με κάτι άλλο εκτός απο τα μαθήματα;

---

ευκαιρία να αποκτήσεις τώρα, χωρίς βίασύνη. τί σε κάνει να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου; τί κάνεις τον ελεύθερο σου χρόνο; πώς ονειρευόσουν τον εαυτό σου πιο μικρή;
το κόμπλεξ είναι πρόβλημα δεν λέω, όμως είναι ένα μοτίβο σκέψης, και τίποτα άλλο. ίσως αν μιλούσες σε κάποιον σχετικά με αυτό, μεγαλύτερο, που εμπιστεύεσαι.

Τι είναι η συνείδηση στην ψυχολογία;

Στο βιβλίο του The Feeling of Life Itself, ο Robert Koch, επικεφαλής επιστήμονας του Ινστιτούτου Allen για την επιστήμη του εγκεφάλου στο Σιάτλ, γράφει, «η συνείδηση είναι οποιαδήποτε εμπειρία, από την πιο αδιάφορη, ως την πιο δοξασμένη».

Αλλά περισσότερο από αυτό, ο Koch συνεχίζει, «είναι το ίδιο το συναίσθημα της ζωής» και χωρίς αυτό «θα ήμουν ένα ζόμπι, ένα τίποτα για τον εαυτό μου».

https://www.psychology.gr/diafora-th...syxologia.html

Πλέον έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για τα πάντα
Πιο παλιά μου άρεσε (και ακόμα μου αρέσει απλά το έχω παρατήσει ) η ζωγραφική και εντάξει μου λένε κιόλας ότι το έχω σχετικά αλλά μην φανταστείτε κάτι ιδιαίτερο . Και ο αθλητισμός μου άρεσε αλλά τώρα ειδικά με την καραντίνα πάνε όλα πίσω. Περισσότερο αγαπώ την μουσική . Έχω τρέλα . Σε σημείο να βάζω ξυπνητήρι 7:30 για να προλάβω να ετοιμαστώ και να μην σηκώνομαι πριν τις 8:00 γιατί ακούω μουσική
Μικρή όταν ήμουν κλασικά ήθελα να γίνω ηθοποιός αλλά εντάξει αυτό δεν γίνεται
Έχω μιλήσει λίγο στην μαμά μου για το θέμα με το ύψος μου λίγο μεταξύ σοβαρού και αστείου αλλά και εκείνη μου είπε ότι και εγω στην ηλικία σου ήθελα να αλλάξω πολλά πράγματα και μετά κατάλαβα ότι και έτσι είμαι αρεστή και τα κλασικά

Καλησπέρα κορίτσι. Θέλω να σου πω να μην στεναχωριέσαι και όλα αυτά που περνάς σύντομα θα γίνουν καλύτερα. Είσαι μόνο 16 χρονών. Η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδο και γίνονται πολλές αλλαγές. Πίστεψε με το ότι είσαι 1,57 δεν έχει καμμία σημασία. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ο κάθε ένας κουβαλάει την δική του ομορφιά. Για το ότι αφήνεις στην μέση πράγματα είναι κάτι που δεν πρέπει να σε στεναχωρεί γιατί εύκολα βελτιώνεται. Είναι θέμα προγραμματισμού. Μικρά βήματα ένα ένα την φορά. Βάλε μικρούς στόχους που μπορείς να καταφέρεις και σιγά σιγά θα χτίζεται το παζλ για τους πιο μεγάλους. Σκέψου τι είναι αυτό που θα ήθελες να πετύχεις, ενδεχομένως να βελτιώσεις κάτι σε εσένα, ένα χόμπυ, να κάνεις όλα όσα επιθυμείς και ξεκινά. Θα δεις ότι η ζωή σου θα αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον, και από την στιγμή που θα αρχίσεις να αποκτάς όλο και περισσότερη ενέργεια αυτοπεποίθηση χαρά και οι άλλοι θα το δουν αυτό. Αλλά μην στέκεσαι σε αυτό. Εσύ κοίταξε να κάνεις πράγματα για σένα. Κάθε μέρα ένα μικρό βήμα μπροστά. Για να πετύχεις όσα εσύ θέλεις. Μην στεναχωριέσαι , και να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις, και όλα θα πάνε τέλεια. Είσαι μοναδική !!![emoji3590][emoji4][emoji108]

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Καλησπέρα και ευχαριστώ προκαταβολικά για το χρόνο σας
Είμαι 16 χρόνων και τα τελευταία 2 χρόνια περνάω πολύ δύσκολα
Δεν έχει συμβεί πραγματικά τίποτα το κακό στην ζωή μου ,γενικά η ζωή μου είναι το απόλυτο κενό.
Δεν έχω κανέναν ενδιαφέρον για το σχολείο πλέον. Δεν ξέρω τι θέλω να σπουδάσω αλλά ότι και να αποφασίσω δεν θα το καταφέρω γιατί θα τα παρατήσω στην μέση γενικά ότι ξεκιναω να διαβάσω το παρατάω στην μέση
Δεν έχω κοινωνική ζωή έχω μόνο 2 φίλες οι οποίες έχουν και άλλους φίλους και εμένα νομίζω με έχουν γράψει κανονικά τώρα τελευταία
Δεν έχω κάνει τίποτα ποτέ με αγόρι . Στο Γυμνάσιο γενικά μου έκαναν ένα μικρό bullying . Μια φορά με είχε εκνευρίσει ένα παιδί και κάτι τον είχα πει (όχι κάτι χοντρό ) και μου λέει έτσι να λες τα παιδιά σου αα σόρρυ δεν θα κάνεις ποτέ έτσι άσχημη που είσαι ποιον θα βρεις
Γενικά άκουγα τέτοια σχόλια
Αυτοπεποίθηση δεν είχα ποτέ και όχι άδικα
Είμαι 1.57 γιατί να γυρίσουν να με κοιτάξουν
Αυτό που με βαραίνει αρκετά είναι τα ψέματα που λέω
Πχ λέω σε αυτές τις φίλες μου ότι και εγώ έχω άλλους φίλους και βγαίνω έξω μαζί τους ενώ ούτε καν
Δεν ξέρω γτ αλλά δεν θελω να με λυπούνται
Επίσης το τελευταίο διάστημα έχω την τάσεις να χαρακωνομαι . Και παλιά το έκανα αλλά τώρα το κάνω σχεδόν κάθε μέρα
Προσπαθώ να διαβάζω για το σχολείο, να διαβάζω βιβλία εξωσχολικά, να μιλάω λίγο με τις φίλες μου και κάθε μέρα πέφτω για ύπνο και λέω "αύριο δεν θα κάθεσαι όλη μέρα με το κινητό μία ώρα θα διαβάσεις μία ώρα θα κάνεις γυμναστική ..." αλλά ποτέ δεν το κάνω

Δεν μπορώ άλλο ...έχω χάσει πάρα πολλές μέρες .....κουράστηκα ...δεν θέλω να προσπαθήσω για κάτι γιατί ξέρω ότι είναι χαμένο .... έχω το απόλυτο τίποτα

---

Έχεις αδέρφια ή αδερφές; Μήπως να μιλήσεις στους γονείς σου; Έχεις σκεφτεί να μιλήσεις με ψυχολόγο; Η εφηβεία είναι κρίσιμη ηλικία για την εξέλιξη της ζωής σου. Μην αφηνεσαι. Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από μικροί να ζητάμε βοήθεια όταν δεν τα καταφέρνουμε μόνοι μας. Ξέρεις κι εσύ ότι πρέπει να αλλάξει κάτι οπότε μη διστάζεις και μην καθυστερείς. Πίστεψέ με ότι μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο αρκεί να ζητήσεις βοήθεια. Μη νομίζεις ότι οι συμμαθητές σου δεν έχουν ανασφάλειες. Θυμάμαι κι εγώ ότι όταν ήμουν μικρός έλεγα ψέματα γιατί δεν είχα αποδεχτεί τον εαυτό μου. Θέλει προσπάθεια να καταφέρει κανείς να αποδεχθεί τον εαυτό του αλλά αξίζει τον κόπο. Μίλα για αυτά που σε βασανίζουν. Μην τα κρατάς μέσα σου

Quote:

---

Originally Posted by homebod

Πρέπει να ερωτευτείς

---

Πρέπει να συμπληρώσω, πρέπει να ερωτευτείς τον εαυτό σου πρώτα απ' όλα,

Τη ζωή που σου έχεις χαρίσει σαν αποτέλεσμα όλων των επιλογών σου μέχρι τώρα

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Και τι θα κάνω με τις πανελλήνιες ;;; Βαρέθηκα να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα

---

Οι πανελλήνιες δεν είναι τόσο σημαντικές όσο νομίζεις τώρα. Πάντως, καλό είναι να διαβάσεις έστω μέτρια για να δεις σε ποια μαθήματα έχεις κλίση. Πολλοί όμως ανακαλύπτουν ότι έχουν κλίση σε άλλα πράγματα και όχι σε μαθήματα, ας πούμε σε τέχνες, αθλήματα, θρησκεία, λογοτεχνία, οτιδήποτε!

Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και για τις συμβουλές σου πραγματικά με έκανες να νιώσω πολύ όμορφα
Μακάρι να μπορέσω όπως και όλοι εδώ να βγω από αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής μου

Quote:

---

Originally Posted by RomeosX

Καλησπέρα κορίτσι. Θέλω να σου πω να μην στεναχωριέσαι και όλα αυτά που περνάς σύντομα θα γίνουν καλύτερα. Είσαι μόνο 16 χρονών. Η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδο και γίνονται πολλές αλλαγές. Πίστεψε με το ότι είσαι 1,57 δεν έχει καμμία σημασία. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ο κάθε ένας κουβαλάει την δική του ομορφιά. Για το ότι αφήνεις στην μέση πράγματα είναι κάτι που δεν πρέπει να σε στεναχωρεί γιατί εύκολα βελτιώνεται. Είναι θέμα προγραμματισμού. Μικρά βήματα ένα ένα την φορά. Βάλε μικρούς στόχους που μπορείς να καταφέρεις και σιγά σιγά θα χτίζεται το παζλ για τους πιο μεγάλους. Σκέψου τι είναι αυτό που θα ήθελες να πετύχεις, ενδεχομένως να βελτιώσεις κάτι σε εσένα, ένα χόμπυ, να κάνεις όλα όσα επιθυμείς και ξεκινά. Θα δεις ότι η ζωή σου θα αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον, και από την στιγμή που θα αρχίσεις να αποκτάς όλο και περισσότερη ενέργεια αυτοπεποίθηση χαρά και οι άλλοι θα το δουν αυτό. Αλλά μην στέκεσαι σε αυτό. Εσύ κοίταξε να κάνεις πράγματα για σένα. Κάθε μέρα ένα μικρό βήμα μπροστά. Για να πετύχεις όσα εσύ θέλεις. Μην στεναχωριέσαι , και να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις, και όλα θα πάνε τέλεια. Είσαι μοναδική !!![emoji3590][emoji4][emoji108]

---

Θέλω πάρα πολύ να μιλήσω και εγώ για να τα βγάλω από μέσα μου αλλά δεν έχω κανέναν
Έχω έναν αδελφό μεγαλύτερο αλλά είναι λίγο στον κόσμο του δεν νομίζω να καταλάβει όπως και οι γονείς μου το ίδιο
Τι τα σε ψυχολόγο που λες θα ήθελα ενδεχομένως στο μέλλον να πάω αλλά όχι τώρα
Μακάρι να μπορούσα να είχα μια καλή φίλη να της μιλήσω αλλά δυστυχώς δεν έχω

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Έχεις αδέρφια ή αδερφές; Μήπως να μιλήσεις στους γονείς σου; Έχεις σκεφτεί να μιλήσεις με ψυχολόγο; Η εφηβεία είναι κρίσιμη ηλικία για την εξέλιξη της ζωής σου. Μην αφηνεσαι. Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από μικροί να ζητάμε βοήθεια όταν δεν τα καταφέρνουμε μόνοι μας. Ξέρεις κι εσύ ότι πρέπει να αλλάξει κάτι οπότε μη διστάζεις και μην καθυστερείς. Πίστεψέ με ότι μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο αρκεί να ζητήσεις βοήθεια. Μη νομίζεις ότι οι συμμαθητές σου δεν έχουν ανασφάλειες. Θυμάμαι κι εγώ ότι όταν ήμουν μικρός έλεγα ψέματα γιατί δεν είχα αποδεχτεί τον εαυτό μου. Θέλει προσπάθεια να καταφέρει κανείς να αποδεχθεί τον εαυτό του αλλά αξίζει τον κόπο. Μίλα για αυτά που σε βασανίζουν. Μην τα κρατάς μέσα σου

---

Δεν ξέρω δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο εκτός από το να δώσω πανελλήνιες
Το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δεν βγάζω καλούς βαθμούς πέρυσι είχα 19.6 το θέμα είναι ότι δεν με γεμίζουν ,με κουράζουν αρκετά και τα βαριέμαι και πιστεύω ότι τώρα τα ψιλό καταφέρνω αλλά φοβάμαι ότι θα αποτύχω στις πανελλήνιες και νομίζω πως δεν έχω άλλη επιλογή

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Οι πανελλήνιες δεν είναι τόσο σημαντικές όσο νομίζεις τώρα. Πάντως, καλό είναι να διαβάσεις έστω μέτρια για να δεις σε ποια μαθήματα έχεις κλίση. Πολλοί όμως ανακαλύπτουν ότι έχουν κλίση σε άλλα πράγματα και όχι σε μαθήματα, ας πούμε σε τέχνες, αθλήματα, θρησκεία, λογοτεχνία, οτιδήποτε!

---

Το forum απευθύνεται σε ενήλικες και παραβιάζεις του όρους χρήσης, καλό είναι να απευθυνθείς στους δικούς σου και να δείτε κάποιον ειδικό.

Αν θες και τη δική μου γνώμη, τo πρόβλημά σου είναι ότι έχεις δύο γονείς που επειδή έβγαζες καλούς βαθμούς ως τώρα, στην καραπ*τσακλάρα τους να προσεγγίσουν το παιδί τους και να καταλάβουν τι του συμβαίνει. Επαναπαύονται εκεί και δεν καταλαβαίνουν τι περνάς. Έχεις πολύ χαμηλή αυτοεικονα και δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις και να σε κατευθύνει πως να την βελτιώσεις και αυτό σου ρίχνει όλο και περισσότερο την ψυχολογία. Λένε οι δικοί σου "περνάει εφηβεία" "είναι λίγο κλειστή κοπέλα" "αρχίζει και ανησυχεί για την εμφάνισή της, μάλλον θα γουστάρει κανένα αγόρι" και δεν βλέπουν ότι το παιδί τους υποφέρει. Κι εσύ δεν τολμάς να μιλήσεις. Μίλα τους! Έχεις την τάση να χαρακώνεσαι και ποιος ξέρει τι άλλο θα σου δημιουργήσει όλο αυτό και δεν ζητάς βοήθεια; Αν δεν ζητήσεις βοήθεια τώρα, πότε;

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Δεν ξέρω δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο εκτός από το να δώσω πανελλήνιες
Το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δεν βγάζω καλούς βαθμούς πέρυσι είχα 19.6 το θέμα είναι ότι δεν με γεμίζουν ,με κουράζουν αρκετά και τα βαριέμαι και πιστεύω ότι τώρα τα ψιλό καταφέρνω αλλά φοβάμαι ότι θα αποτύχω στις πανελλήνιες και νομίζω πως δεν έχω άλλη επιλογή

---

Δεν εισαι ο μονος εφηβος που εχεις αυτες τις ανησυχιες, αυτο να το θυμασαι και να μην βλεπεις την κατσταση σου ενοχικά .

Κατσε και σκεψου ενα πραγμα ,τους βαθμους τους βγαζεις για εσενα ή για τους γονεις σου?

Οι γονεις σου καλος ή κακως εχουν την δουλεια που εχουν απο αυτα που αποκομισαν οταν ηταν στην ηλικια σου.Αν θες να τους μοιάσεις ή ακομα καλυτερα να τους ξεπερασεις θα το κανεις για εσενα χτιζοντας ετσι το δικο σου μελλον ..

και στο κατω κατω επειδη ολοι οι εφηβοι εχετε την καραμελα με πιεζουν οι γονεις μου και το κανω γι αυτους κατι τετοιο δεν ισχυει και το ξερετε πολυ καλα, γιατι στην ηλικια σας πλεον δεν αντιμετωπιζεσται σαν παιδια απο εκεινους .
Εχουν μπροστα τα παιδια τους που ξερουν τι αξιζουν και τι μπορουν να καταφερουν στην ζωη τους και δυστηχως μονο κατω απο συνθηκες πιεσης καμια φορα λειτουργειται .Σταματηστε να βλεπετε τους γονεις σας σαν πιεστικα μεσα ή εχθρους και συζητηστε μαζι τους ..ή τελοσπαντων βρειτε μαζι μια κοινη γραμμη ωστε ουτε εσεις τα παιδια να πιέζεστε αλλα και εκεινοι να βλεπουν πως δεν αδικείται τις δυνατοτητες σας ,οποιες ειναι αυτες .

Ένα να ξερεις αν αυριο μεθαυριο τα πραγματα στον επαγγελματικο σου τομεα δεν πανε καλα οι πρωτοι που θα ριξεις ευθυνες θα ειναι οι γονεις σου γιατι δεν σε πιεσαν ή δεν σε κατυθυναν σωστα ..
Παίρνεις αποφαση ή τωρα θα πιεστής και θα καταφερεις να εχεις ενα στρωτό μελλον ή θα κανεις του κεφαλιου σου και θα εισαι μια ζωη με αποθημενα και ενοχες για τι δεν προσπάθησες οταν επρεπε...


Ζησε τα χρονια σου οπως πρεπει ξένοιαστα και ανεμελα και ασε τις πιέσεις και τα ζορια για οταν πραγματικα θα ερθουν...

Μην ξεχνάς Μαριλού ότι όταν οι γονείς βλέπουν ένα παιδί με δυνατότητες, αρκετές φορές ξεχνάνε να ακούσουν το παιδί τους τι θέλει ή τι άλλο το προβληματίζει. Το να είναι πιο κοντά στα παιδιά τους και να καταλαβαίνουν τις ανάγκες τους πέρα από τις ανησυχίες για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση και να θέτουν μαζί προτεραιότητες, δεν σημαίνει ότι θα αφήσουν εντελώς αυτό το κομμάτι στην άκρη.

Γράφεις πολύ σωστά να μην βλέπει ο έφηβος τους γονείς σαν εχθρούς που τα πιέζουν και να μιλάνε μαζί τους, αλλά γράφεις κι ότι οι γονείς πιέζουν για να λειτουργήσει το παιδί σύμφωνα με τις δυνατότητές του κι ότι αν

Quote:

---

αν αυριο μεθαυριο τα πραγματα στον επαγγελματικο σου τομεα δεν πανε καλα οι πρωτοι που θα ριξεις ευθυνες θα ειναι οι γονεις σου γιατι δεν σε πιεσαν ή δεν σε κατυθυναν σωστα ..
Παίρνεις αποφαση ή τωρα θα πιεστής και θα καταφερεις να εχεις ενα στρωτό μελλον ή θα κανεις του κεφαλιου σου και θα εισαι μια ζωη με αποθημενα και ενοχες για τι δεν προσπάθησες οταν επρεπε...

---

Ναι, αλλά το ίδιο ισχύει κι αν αύριο περάσει το παιδί σε μία σχολή δυνατή, θεωρητικά με ένα σωρό δυνατότητες, αλλά η σχολή είναι ουσιαστικά επιθυμία των γονιών και δεν του ταιριάζει ή έχει το παιδί καταστραμμένη ψυχολογία και θέματα απο την εφηβεία, όπου προσπαθούσε π.χ. στα μαθήματα αλλά σε άλλους τομείς είχε προβλήματα και δεν έδωσε ούτε το ίδιο το παιδί προσοχή ούτε οι γονείς του. Έχουμε και εδώ στο φόρουμ αρκετά παραδείγματα που πρήξανε τον άλλο για μαθήματα και καλές σπουδές, αλλά ψυχολογικά είναι καταστραμμένος.

Έχεις γράψει για την καλή σχέση που έχεις με την κόρη σου. Φαντάζεσαι το παιδί σου στα 14 και στα 16 να μην αισθάνεται άνετα να μοιραστεί μαζί σου κάποια πράγματα τόσο βαριά ή κι αν δεν το κάνει, το παιδί σου να αισθάνεται μέχρι και την ανάγκη να αυτοτραυματιστεί και να μην έχεις καταλάβει σε πόσο άσχημη κατάσταση είναι; Άλλο οι ψυχολογικές μεταπτώσεις και οι προβληματισμοί της εφηβείας κι άλλο να φτάνει ένα άτομο σε αυτοτραυματισμούς. Μιλάμε για σοβαρό θέμα . Και οι άλλοι να μην έχουν πάρει γραμμή; Κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Η υγεία είναι πάνω από όλα, ψυχική και σωματική, όχι οι βαθμοί και οι εξετάσεις! Δεν πρέπει ένας γονιός να επαναπαύεται σε αυτά!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Εχουν μπροστα τα παιδια τους που ξερουν τι αξιζουν και τι μπορουν να καταφερουν στην ζωη τους και δυστηχως μονο κατω απο συνθηκες πιεσης καμια φορα λειτουργειται .Σταματηστε να βλεπετε τους γονεις σας σαν πιεστικα μεσα ή εχθρους και συζητηστε μαζι τους ..ή τελοσπαντων βρειτε μαζι μια κοινη γραμμη ωστε ουτε εσεις τα παιδια να πιέζεστε αλλα και εκεινοι να βλεπουν πως δεν αδικείται τις δυνατοτητες σας ,οποιες ειναι αυτες .

Ένα να ξερεις αν αυριο μεθαυριο τα πραγματα στον επαγγελματικο σου τομεα δεν πανε καλα οι πρωτοι που θα ριξεις ευθυνες θα ειναι οι γονεις σου γιατι δεν σε πιεσαν ή δεν σε κατυθυναν σωστα ..
Παίρνεις αποφαση ή τωρα θα πιεστής και θα καταφερεις να εχεις ενα στρωτό μελλον ή θα κανεις του κεφαλιου σου και θα εισαι μια ζωη με αποθημενα και ενοχες για τι δεν προσπάθησες οταν επρεπε...


Ζησε τα χρονια σου οπως πρεπει ξένοιαστα και ανεμελα και ασε τις πιέσεις και τα ζορια για οταν πραγματικα θα ερθουν...

---

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Μην ξεχνάς Μαριλού ότι όταν οι γονείς βλέπουν ένα παιδί με δυνατότητες, αρκετές φορές ξεχνάνε να ακούσουν το παιδί τους τι θέλει ή τι άλλο το προβληματίζει. Το να είναι πιο κοντά στα παιδιά τους και να καταλαβαίνουν τις ανάγκες τους πέρα από τις ανησυχίες για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση και να θέτουν μαζί προτεραιότητες, δεν σημαίνει ότι θα αφήσουν εντελώς αυτό το κομμάτι στην άκρη.

Γράφεις πολύ σωστά να μην βλέπει ο έφηβος τους γονείς σαν εχθρούς που τα πιέζουν και να μιλάνε μαζί τους, αλλά γράφεις κι ότι οι γονείς πιέζουν για να λειτουργήσει το παιδί σύμφωνα με τις δυνατότητές του κι ότι αν
Ναι, αλλά το ίδιο ισχύει κι αν αύριο περάσει το παιδί σε μία σχολή δυνατή, θεωρητικά με ένα σωρό δυνατότητες, αλλά η σχολή είναι ουσιαστικά επιθυμία των γονιών και δεν του ταιριάζει ή έχει το παιδί καταστραμμένη ψυχολογία και θέματα απο την εφηβεία, όπου προσπαθούσε π.χ. στα μαθήματα αλλά σε άλλους τομείς είχε προβλήματα και δεν έδωσε ούτε το ίδιο το παιδί προσοχή ούτε οι γονείς του. Έχουμε και εδώ στο φόρουμ αρκετά παραδείγματα που πρήξανε τον άλλο για μαθήματα και καλές σπουδές, αλλά ψυχολογικά είναι καταστραμμένος.

Έχεις γράψει για την καλή σχέση που έχεις με την κόρη σου. Φαντάζεσαι το παιδί σου στα 14 και στα 16 να μην αισθάνεται άνετα να μοιραστεί μαζί σου κάποια πράγματα τόσο βαριά ή κι αν δεν το κάνει, το παιδί σου να αισθάνεται μέχρι και την ανάγκη να αυτοτραυματιστεί και να μην έχεις καταλάβει σε πόσο άσχημη κατάσταση είναι; Άλλο οι ψυχολογικές μεταπτώσεις και οι προβληματισμοί της εφηβείας κι άλλο να φτάνει ένα άτομο σε αυτοτραυματισμούς. Μιλάμε για σοβαρό θέμα . Και οι άλλοι να μην έχουν πάρει γραμμή; Κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Η υγεία είναι πάνω από όλα, ψυχική και σωματική, όχι οι βαθμοί και οι εξετάσεις! Δεν πρέπει ένας γονιός να επαναπαύεται σε αυτά!

---

Συμφωνώ μαζί σου σε όλα αυτά που λες για αυτό είπα από κοινού να βρεθεί λύση ..
Και φυσικά αυτό έπρεπε να γίνεται από πάντα πριν καν φτάσει το παιδί σε αυτό το σημείο .

Ένα παιδί όταν φτάνει στα 16 να αυτότραυματιζεται πάει να πει ότι κάτι υποβόσκει μέσα του εδώ και χρόνια ,δεν μπορεί αυτοί οι γονείς να.μην το βλέπουν τόσα χρόνια και να συνεχίσουν να το πιέζουν ..Για εμένα είναι λιγάκι δύσκολο να μιλάμε εδώ για μια χρονια κατάσταση που στο τέλος οδηγήθηκε σε κάτι τέτοιο....
Μας λέει ότι τώρα κουράστηκε να βγάζει τέτοιους βαθμούς και το κυριότερο ότι βαριέται ...Πολύ λογική αντίδραση μου φαίνεται εμένα για ένα παιδί γιατί πραγματικά το σύστημα μας θέλει ένα παιδί ακόμα από το δημοτικό να ρίχνει απίστευτο διάβασμα και όταν φτάνει στις καθοριστικές χρονιές να νοιώθει όλα αυτά ..

Δεν βγάζει πλέον ένα παιδί που έχει θέματα τέτοιους βαθμούς μόνο κάτω από πίεση ..δεν λειτουργεί όσο και να πιέζουν ....
Και ξέρεις γιατί ? Γιατί δεν δουλεύει μόνο του ..Όλα πάνε φροντηστηριο κάνουν ιδιαίτερο ,δεν μπορεί ένας καθηγητής του να μην είδε όλη αυτή την πίεση και την προβληματική συμπεριφορά που μπορεί να εμφάνιζε.Τα φροντηστηρια και οι καθηγητές πλέον είναι τόσο υποψιασμένοι που όταν πας για ενημέρωση πρώτα σου μιλάνε για την συμπεριφορά του παιδιού σου για τις αντιδράσεις που τυχών εμφανίζει όταν τα πιέζουν και εκείνοι με την σειρά τους και μετά για τους βαθμούς τους ...
Είναι ένα πακέτο πλέον όλο αυτό ..Αν προϋπήρχε κάτι νομίζω θα το γνώριζαν οι γονείς και θα υπήρχε σχετική συνεργασία ...

Δεν καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον να βγάζει κάτι άλλο σε αυτά ,ίσως κάνω και λάθος ,άλλωστε μας μίλησε για το παρόν ,δεν ανέφερε κάτι χρόνιο που τον βασσανιζει συν την τωρινή πίεση ,εκτός και αν δεν το είδα...

Εδώ έχεις ένα έφηβο αυτή την στιγμή και μια δική του προσεγγιση σε όλο αυτό .
Ξέρω παιδιά που προχώρησαν σε επιπόλαιους αυτοτραυματισμός μόνο και μόνο για να πάνε κόντρα στους γονείς τους ή για να εκβιάσουν καταστάσεις .
Ένα και μόνο περιστικο ...
Όπως και βλέπω και παιδιά όπως και εσύ εδώ μέσα που όλο αυτό εχει ρίζες από τα παιδικά τους χρόνια και δυστηχως δεν φτάνουν στην εφηβεία για να εκδηλώσουν κάτι τέτοιο ,από πολύ πιο νωρίς εκδηλώνουν παρόμοια θέματα ..

Είναι δυο διαφορετικές περιπτώσεις .
Όπως είπες και εσύ έχω την σχέση που έχω με την κόρη μου ,δεν ξέρω ακόμα αν είναι σωστή ή όχι και αν όλη η δουλειά που έχω κάνει μαζί της θα βγει εκεί που θέλουμε όλοι μας .
Γιατί και εγώ πίεσα και εγώ φώναξα ειδικά σε καθοριστικές στιγμές που ενώ συζητούσαμε και αποφάσιζε άλλα ,πάντα από κοινού με βάση τα θέλω της παράλληλα όμως και με βάση την δική μας λογική που ως γονείς και επαγγελματίες ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει η απόφαση της και μέσα σε μια μέρα τα άλλαζε όλα και ήθελε να τα δώσει όλα μια και να τα ισοπεδώσει ...

Το έκανα όμως σε ένα παιδί που μπορεί να είχε ξεσπάσματα ,να κουραζόταν ,να θύμωνε ,σε ένα παιδί που μαλώναμε ουκ ολίγες φορές ειδικά την τελευταία χρόνια και να αντιδρούσε λίγο απότομα κάτι το οποίο δεν θας είχε συνηθίσει αλλά ήξερα ότι δεν υποβόσκει κανένα ψυχολογικό θέμα ..
Ήξερα ότι δεν θα προχωρούσε σε κάτι τέτοιο ...
ενεργούσα εκ του ασφαλούς γιατί όπως είπα πάντα μα πάντα της είχα περάσει να μας.μιλαει οποία να ήταν η αντίδραση μας ...

Αυτό θέλω να καταλάβουν όλα τα παιδιά , το τονίζω παιδιά που δεν έχουν ιστορικά με χρόνια ψυχολογικά προβληματα ...
Κοινή δουλειά και αποφάσεις σε αυτά τα ζητήματα μόνο με τους γονείς τους και αν και πάλι δεν υπάρχει συμφωνία να μην διστάζουν να προτείνουν τα ίδια να πάνε και σε ένα σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού ή ειδικό ψυχολόγο για αυτές τις περιπτώσεις και να γίνει παρόν του μια τέτοια συζήτηση ..

Πιστεύω ότι κανένας γονιός που ξέρει ,αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του αυτότραυματιζεται να συνεχίζει σε μια τέτοια πίεση ..
Αν είναι ένα καινούργιο γεγονός που εμφάνισε ξ θεματοθετης πρέπει οπωσδήποτε να.μιλησει με τους δικούς της να το ξέρουν και είμαι σίγουρη ότι θα αλλαξει η όλη στάση απέναντι της...

Μόνο με τους γονείς όμως αρχικά με κανένα άλλον ...

ναι το γεγονος οτι χαραζεις το σωμα σου ειναι μια μορφη αυτοτιμωριας και καλο θα ηταν να μην το ξανακανεις.. οταν δεν τα εχουμε καλα με τον εαυτο μας, υποτιμουμε και στο σωμα στο οποιο ειμαστε... θα ηταν καλο να αφησεις λιγο στην ακρη τα υποτιμητικα σχολια για σενα και να παινεψεις λιγο τον ευατο σου... αρχιζει να σε παιρνει η κατηφορα και αν δεν κρατηθεις θα κατρακυλησεις.. στους γονεις σου δεν μπορεις να μιλησεις? δηλαδη φανταζομαι οτι για να το κανεις εδω σε εμας, δεν το εχεις κανει ουτε στους γονεις σου.. γενικα μην παραδιδεσαι.. ισως θα επρεπε να σε γραψουν σε κανενα αθλημα, εστω βολλευ ωστε να ερχεσαι σε επαφη και με αλλα ατομα, περα αυτα του σχολειου σου

Μια χαρά είσαι 1.57.γυναικα είσαι ας μην είσαι κ 1.80 δε θα πας για μοντελινγκ. Εντωμεταξύ οι περισσότερες κοπέλες εκεί γύρω είναι στο 1.60.σπανια βλέπεις πιο ψηλές. Κοντές είμαστε αλλά ωραίες κοντές κι εγώ 1.55 είμαι αλλά μια χαρά. Σε καταλαβαίνω κι εγώ μικρή είχα διαφορά κόμπλεξ συμβαίνει αυτό όταν δεν ακούς θετικά σχολία στο σπίτι σου αλλά με τον καιρό το ξεπερασα(η αλήθεια είναι ότι η επιτυχία με το άλλο φύλο βοήθησε) υπάρχουν πολλές ωραίες κοπέλες με ύψος 1.57,πανεμορφες κοπέλες οπότε κάτι άλλο σου φταίει στην πραγματικότητα. Το ύψος σου είναι οκ. Διάβασε να περάσεις σε μια σχολή θα γνωρίσεις άλλο κόσμο, καμία σχέση με το σχολειο

Marilou
Θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν ένιωσα πίεση από τους γονείς μου για τους βαθμούς σε άλλα θέματα ίσως ναι αλλά ειδικά για το σχολείο ποτέ . Δίκη μου ήταν η ανάγκη να βγάζω καλούς βαθμούς και νευρίαζα κάθε φορά που κάποιος με περνούσε . Απλά οι γονείς μου όντας βασανισμένοι από την κρίση έχουν το κλασικό στερεότυπο ότι πρέπει να δώσω πανελλήνιες να περάσω σε μια καλή σχολή για να βγάζω λεφτά . Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για αυτό ειδικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα . Απλά και εγώ φοβάμαι ότι θα κάνω λάθος και δεν θα κάνω σωστές επιλογές . Δεν έχω πίστη στο εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω με τις πανελλήνιες αλλά αυτό είναι μια εσωτερική μου φοβία που δεν μου την δημιούργησαν οι γονείς μου . Ίσως όπως αναφέρατε και εσείς το σύστημα να φταίει που με πιέζει και με έχει κάνει πλέον να αδιάφορο
Όσο για τα γεγονότα του παρελθόντος έχω περάσει μια δυσκολη φάση παλιά με τον πατέρα μου που ακόμα και τώρα όταν την σκέφτομαι τρέμω αλλά τώρα όλα καλά .

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Marilou
Θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν ένιωσα πίεση από τους γονείς μου για τους βαθμούς σε άλλα θέματα ίσως ναι αλλά ειδικά για το σχολείο ποτέ . Δίκη μου ήταν η ανάγκη να βγάζω καλούς βαθμούς και νευρίαζα κάθε φορά που κάποιος με περνούσε . Απλά οι γονείς μου όντας βασανισμένοι από την κρίση έχουν το κλασικό στερεότυπο ότι πρέπει να δώσω πανελλήνιες να περάσω σε μια καλή σχολή για να βγάζω λεφτά . Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για αυτό ειδικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα . Απλά και εγώ φοβάμαι ότι θα κάνω λάθος και δεν θα κάνω σωστές επιλογές . Δεν έχω πίστη στο εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω με τις πανελλήνιες αλλά αυτό είναι μια εσωτερική μου φοβία που δεν μου την δημιούργησαν οι γονείς μου . Ίσως όπως αναφέρατε και εσείς το σύστημα να φταίει που με πιέζει και με έχει κάνει πλέον να αδιάφορο
Όσο για τα γεγονότα του παρελθόντος έχω περάσει μια δυσκολη φάση παλιά με τον πατέρα μου που ακόμα και τώρα όταν την σκέφτομαι τρέμω αλλά τώρα όλα καλά .

---

Το ξέρω κορίτσι μου ότι όσο και να πιέζουν κάποιοι γονείς αυτοί οι βαθμοί δεν βγαίνουν έτσι απλά γιατί όπως είπα γνωρίζω από πρώτο χέρι τι γίνεται πλέον με όλο το εκπαιδευτικό σύστημα .
Για να βγάζεις τέτοιους βαθμούς πάει να πει ότι εισαι ένα πανέξυπνο κορίτσι που μπορείς να αποκτήσεις στην ζωή σου μέσα από τις σπουδές σου ένα πολύ καλό επαγγελματικό μέλλον .

Όταν τα παιδιά φτάνουν σε καθοριστικές ηλικίες που πρέπει να πάρουν την καταληκτική απόφαση για το μέλλον τους είναι τόσο πιεσμενα από όλο αυτό που είτε έχουν κουραστεί να προσπαθούν ακόμα περισσότερο, είτε όπως είπες απλά έχουν βαρεθεί και πίστεψέ με μπορώ να σε καταλάβω απόλυτα ..
Εγώ η ίδια κάποιες φορές είχα βαρεθεί όλο αυτό το πρόγραμμα και μου ερχόταν να πω στην κόρη μου παράτα τα λίγο γιατί στο τέλος θα μας τρελλανουν οικογενειακώς αυτοί με τα συστήματα που έχουν καθιερώσει ...


Ειναι απίστευτη η πίεση και απορώ πως τόσα χρόνια δεν βρέθηκε ένας να δει με άλλο μάτι όλο αυτό το σύστημα ..
Ήθελα να ήξερα παιδιά δεν έχουν όλοι αυτοί για να τα δουν πως πιέζονται και τυραννιουνται να ανταπεξέλθουν στα τόσα απαιτητικά μαθήματα ?
Τελοσπαντων δεν είναι ώρα για τέτοιες κουβέντες ...

Εγώ πιστεύω για αυτό οι γονείς σου μπορεί να αντιδρούν έτσι .Ξέρουν ότι έχουν ένα παιδί με πολλές δυνατότητες και όπως έκανα και εγώ στην κόρη μου τις είπα πέντα πράγματα παραπάνω για το τι παίζει στην αγορά εργασίας ώστε να έχει μια ορθή εικόνα ,που καλώς ή κακώς μόνο εμείς οι γονείς ξέρουμε σε τι φάση βρίσκεσται αυτό το κομμάτι.
Αυτό μόνο για καλό το λέμε και για να δώσει μια άλλη οπτική γωνία στην απόφαση σας .

Τώρα όσο αφορά το γεγονός που αναφέρεις με τον πατέρα σου και σε φέρνει σε τέτοια κατάσταση το έχεις συζήτηση με κάποιον δικό σου ή το κρατάς μέσα σου ?

Και τι είναι αυτό το τόσο τρομακτικό για εσένα ώστε να σε επηρεάζει ακόμα μια σήμερα ?

Θέλεις να μου πεις τι φοβάσαι ως προς τις πανελλήνιες ?Ποιες είναι οι σκέψεις σου ,τα θέλω σου και πως έχεις ονειρευτεί τον ευατο σου στο επαγγελματικό κομμάτι .
Έκατσες και σκέφτηκες μέσα σε ποιο επάγγελμα θα έβλεπες το ευατο σου ευτυχισμένο?
Γιατί έτσι πρέπει να ξεκινάς σε ένα επαγγελματικό προσανατολισμό που θα σε γεμίζει αρχικά όρεξη ώστε να τον κατακτήσεις και δημιουργική χαρά όταν θα καταφέρεις και θα βρίσκεσαι μέσα σε αυτόν.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας για το σύστημα είναι ότι πιο ανούσιο υπάρχει. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι στοχεύει στην εκπαίδευση και όχι στην ουσιαστική μόρφωση με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι και αμόρφωτα και χωρίς παιδεία . Όσο για τους υπουργούς που παίρνουν τις αποφάσεις τι να τους ενδιαφέρει αυτούς αφού τα παιδιά τους είναι στα ιδιωτικά και τα στέλνουν για σπουδές στο εξωτερικό . Δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι το παιδί σου να πηγαίνει σε δημόσιο 7 ώρες και να πρέπει μετά να πηγαίνει άλλες 4 φροντιστήριο και όλα αυτά για να μένει άνεργος σε 5 χρόνια . Δεν ξέρω πραγματικά τι θέλω να σπουδάσω . Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη . Δεν έχω κανέναν επάγγελμα αυτήν τη στιγμή στο μυαλό μου τίποτα πραγματικά κενό . Δεν ξέρω καν κατεύθυνση . Πάντως θα ήθελα να φύγω εξωτερικό . Με τους γονείς μου έχουμε συζητήσει και αυτό το ενδεχόμενο δηλαδή να μην κάνω καθόλου φροντιστήρια και να φύγω για σπουδές έξω αλλά δεν ξέρω δεν είναι σίγουρη . Αύριο ανοίγουν και τα σχολεία και έχω πάρα πολύ άγχος γιατί θα μας βάλουν πολλά τεστ μαζί . Δεν θα τα καταφέρω θα πατωσω σε όλα . Ξέρω ότι θα πέσει πολύ η ψυχολογία μου αυτές τις μέρες και με άλλα θέματα . Νομίζω θα περάσω την χειρότερη στιγμή της ζωής μου . Δεν αντέχω άλλο .....

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Καλησπέρα και ευχαριστώ προκαταβολικά για το χρόνο σας
Είμαι 16 χρόνων και τα τελευταία 2 χρόνια περνάω πολύ δύσκολα
Δεν έχει συμβεί πραγματικά τίποτα το κακό στην ζωή μου ,γενικά η ζωή μου είναι το απόλυτο κενό.
Δεν έχω κανέναν ενδιαφέρον για το σχολείο πλέον. Δεν ξέρω τι θέλω να σπουδάσω αλλά ότι και να αποφασίσω δεν θα το καταφέρω γιατί θα τα παρατήσω στην μέση γενικά ότι ξεκιναω να διαβάσω το παρατάω στην μέση
Δεν έχω κοινωνική ζωή έχω μόνο 2 φίλες οι οποίες έχουν και άλλους φίλους και εμένα νομίζω με έχουν γράψει κανονικά τώρα τελευταία
Δεν έχω κάνει τίποτα ποτέ με αγόρι . Στο Γυμνάσιο γενικά μου έκαναν ένα μικρό bullying . Μια φορά με είχε εκνευρίσει ένα παιδί και κάτι τον είχα πει (όχι κάτι χοντρό ) και μου λέει έτσι να λες τα παιδιά σου αα σόρρυ δεν θα κάνεις ποτέ έτσι άσχημη που είσαι ποιον θα βρεις
Γενικά άκουγα τέτοια σχόλια
Αυτοπεποίθηση δεν είχα ποτέ και όχι άδικα
Είμαι 1.57 γιατί να γυρίσουν να με κοιτάξουν
Αυτό που με βαραίνει αρκετά είναι τα ψέματα που λέω
Πχ λέω σε αυτές τις φίλες μου ότι και εγώ έχω άλλους φίλους και βγαίνω έξω μαζί τους ενώ ούτε καν
Δεν ξέρω γτ αλλά δεν θελω να με λυπούνται
Επίσης το τελευταίο διάστημα έχω την τάσεις να χαρακωνομαι . Και παλιά το έκανα αλλά τώρα το κάνω σχεδόν κάθε μέρα
Προσπαθώ να διαβάζω για το σχολείο, να διαβάζω βιβλία εξωσχολικά, να μιλάω λίγο με τις φίλες μου και κάθε μέρα πέφτω για ύπνο και λέω "αύριο δεν θα κάθεσαι όλη μέρα με το κινητό μία ώρα θα διαβάσεις μία ώρα θα κάνεις γυμναστική ..." αλλά ποτέ δεν το κάνω

Δεν μπορώ άλλο ...έχω χάσει πάρα πολλές μέρες .....κουράστηκα ...δεν θέλω να προσπαθήσω για κάτι γιατί ξέρω ότι είναι χαμένο .... έχω το απόλυτο τίποτα

---

Aν τωρα που είσαι 16 χρονων ξεκινήσεις δειλά δειλά να πίνεις 2 λίτρα γάλα την ημέρα και να πλακωθεί στις έλξεις θα εκπλαγείς από το ύψος που μπορεί να πάρει το σωμα σου. Αλλα σου λέω πρέπει να κάνεις αυτά τα δυο. Και δεν χρειάζεται γυμναστήριο για να κάνεις έλξεις αλλά μόνο μια μπάρα για να βάλεις στη κασα μιας πορτας

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας για το σύστημα είναι ότι πιο ανούσιο υπάρχει. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι στοχεύει στην εκπαίδευση και όχι στην ουσιαστική μόρφωση με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι και αμόρφωτα και χωρίς παιδεία . Όσο για τους υπουργούς που παίρνουν τις αποφάσεις τι να τους ενδιαφέρει αυτούς αφού τα παιδιά τους είναι στα ιδιωτικά και τα στέλνουν για σπουδές στο εξωτερικό . Δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι το παιδί σου να πηγαίνει σε δημόσιο 7 ώρες και να πρέπει μετά να πηγαίνει άλλες 4 φροντιστήριο και όλα αυτά για να μένει άνεργος σε 5 χρόνια . Δεν ξέρω πραγματικά τι θέλω να σπουδάσω . Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη . Δεν έχω κανέναν επάγγελμα αυτήν τη στιγμή στο μυαλό μου τίποτα πραγματικά κενό . Δεν ξέρω καν κατεύθυνση . Πάντως θα ήθελα να φύγω εξωτερικό . Με τους γονείς μου έχουμε συζητήσει και αυτό το ενδεχόμενο δηλαδή να μην κάνω καθόλου φροντιστήρια και να φύγω για σπουδές έξω αλλά δεν ξέρω δεν είναι σίγουρη . Αύριο ανοίγουν και τα σχολεία και έχω πάρα πολύ άγχος γιατί θα μας βάλουν πολλά τεστ μαζί . Δεν θα τα καταφέρω θα πατωσω σε όλα . Ξέρω ότι θα πέσει πολύ η ψυχολογία μου αυτές τις μέρες και με άλλα θέματα . Νομίζω θα περάσω την χειρότερη στιγμή της ζωής μου . Δεν αντέχω άλλο .....

---

Καταρχήν βάλε τον πανικό το ότι αύριο ανοίγουν τα σχολεία λίγο στην άκρη .
Δεν είσαι η μόνη στο ξαναλέω όλα τα παιδιά πάνω κάτω τις ίδιες σκέψεις έχετε .
Γι αυτό μην απογοητεύεσαι δεν είσαι μόνη σου .

Ένα θα σου πω ότι το σκ ο δικός μου γιος στα 16 έχει λαλήσει στην κυριολεξία γιατί από αύριο και μέσα σε όλη την εβδομάδα γράφει διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα σε όλη αυτή την ύλη που διδαχτηκατε διαδικτυακά...
Κάπως έτσι είναι και πολλά παιδιά γιατί τα συζητάμε και γνωρίζω ...
Να σου πω όμως κάτι που είπα και σε εκείνων?
Γιατί τόσος Πανίκος και άγχος ?Δεν είναι απόλυτα φυσιολογικά μιας και τόσο καιρό ήταν αδύνατον να γράφετε τεστ με αυτή την μέθοδο και όσοι γράψατε τελοσπαντων γνωρίζουμε πολύ καλά και εμείς οι γονείς αλλά και οι καθηγητές σας οτι αυτοί οι βαθμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα για ευνόητους λόγους .
Αφού τα παιδιά που διαβάζεται κανονικά και έχετε βάσεις είστε σωστοί με τις υποχρεώσεις σας ποιος ο λόγος με όλο αυτό τον πανικό?
Δεν είναι σωστό αυτό ,γιατί έτσι δεν θα αδικηθειται κατά κάποιο τρόπο εσείς που προσπαθειτε περισσότερο?

Μήπως η αδράνεια όλων αυτών των ημερών σας έκανε να επαναπαυτειτε λιγάκι περισσότερο και να αρχίσετε να βαριέσται και να κουράζεσται από την όλη κατάσταση και ρίχνεται το φταίξιμο αλλού?

Δες το σαν μια ευκαιρία αύριο να αρχίσει η ζωή σου να μπαίνει σε κανονικούς ρυθμούς ,μπορείς επίσης να το δεις σαν ένα ξεκίνημα να πας αύριο με άλλη αυτοπεποίθηση και διάθεση και για το άλλο κομμάτι που σε ταλαιπωρεί.
Κορίτσι μου μην στέκεσαι σε γεγονότα που θέλουν να υποβαθμίζουν το ποια είσαι .
Σκέψου ότι αυτά γίνονται μοχλός κάποιον ανθρώπων και ιδιαίτερα παίδων που δεν έχουν άλλο τρόπο να σε αντιμετωπίσουν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν ..

Μπορούν αυτά τα παιδιά να συγκριθούν με τους βαθμούς σου και την εξυπνάδα σου?
Δεν νομίζω ...γιατί πολύ απλά αν μπορούσαν δεν θα αντιδρούσαν έτσι προς εσένα .


Τώρα για το θέμα σπουδών έχεις δίκιο και πολύ σωστή η σκέψη σου για τα παιδιά των πολιτικών .
Αλλά να ξέρεις δεν είναι μόνο οι σπουδές είναι και η αποκατάσταση .
Αυτά τα παιδιά είτε εδώ τελειώσουν είτε έξω η επαγγελματική τους αποκατάσταση είναι δεδομένη γιατί έχουν από πίσω έναν μπαμπά που καλώς ή κακώς θα τους βολεψει ...

Ακριβώς την ίδια σκέψη είχαμε και με την κόρη μου όταν τελείωσε την πρώτη Λυκείου.
Ή συνέχιζε κανονικά και χωρίς τα απαραίτητα φροντηστηρια που έπρεπε να ξεκινήσουν από εκείνο το καλοκαίρι τα οποία ήταν απαιτιτικα και σε χρόνο και σε χρήμα ή όλα αυτά τα χρήματα που δεν είναι λίγα έμπαιναν στην άκρη ώστε τελειώνοντας να έφευγε .
Ξέρεις κάτι όμως ?
Όταν τα βάλαμε κάτω και άρχισε να το σκέφτεται σοβαρά δεν ήταν σίγουρη αν θα αντέξει ψυχολογικά να φύγει από Ελλάδα ...Ήταν μεγάλο το ρίσκο γιατί ουσιαστικά αν έφευγε και έβλεπε ότι δεν μπορούσε τι θα έκανε ?
Θα γυρνούσε πίσω να κάνει τι από αυτά που ήθελε εφόσον δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις να δώσει εδώ μιας και δεν έκανε φροντηστηριο ή να το πω πιο καλά δεν έκανε την σωστή προετοιμασία ?

Σίγουρα θα έπρεπε να ξαναδώσει αλλά πριν απ' αυτό θα έπρεπε πάλι να ξαναπάει φροντηστηριο για να καλύψει όλα αυτά τα κενά ....
Ή θα έπρεπε να συμβιμβαστη με κάτι λιγότερο απαιτιτικο για να μπορέσει να μπει σε ένα άλλο επαγγελματικό τομέα ...
Μπορώ να σου πω ότι δεν τις αρέσει η ιδέα και έδωσε κανονικά ..

Οπότε μήπως θα ήταν καλύτερα να κάνεις την οποία προσπάθεια σου χωρίς να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου το εξωτερικό και αν δώσεις και δεν περάσεις εκεί που θες να αρχίσεις να σκέφτεσαι τότε το εξωτερικό?
Και πάλι και έξω να μην τα καταφέρεις να έχεις το περιθώριο να γυρίσεις και να ξαναπροσπαθήσεις αλλά σίγουρα με περισσότερα εφόδια και λιγότερο χρόνο μιας που θα τα έχεις κάνει ήδη όλα κανονικά ?

Είσαι σε μια φάση που δεν ξέρεις ακόμα και ποια κατεύθυνση θα πάρεις .
Γιατί δεν κάνεις ένα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού αυτά που τα βρίσκεις ακόμα και στο ίντερνετ ή ακόμα πες τους γονείς σου να απευθυνθούν στην δευτεροβάθμια για να μιλήσεις με ένα σύμβουλο

Παντού υπάρχουν να το ξέρεις ,ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο σχολείο.
Και αν δεν υπάρχει μεσα στο σχολείο θα σε στείλουν στην πλησιέστερη δευτεροβάθμια και θα εξυπηρετηθείς από εκεί .

Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ όλο αυτό το κομμάτι .
Θα συνειδητοποιήσεις καταρχήν τα ατομικά σου χαρακτηριστικά μέσα από αυτό .
Με λίγα λόγια θα αποκτήσεις αυτογνωσία .
Θα γνωρίσεις τις ικανότητες και τις δεξιότητες σου ώστε αυτό να λειτουργήσει σαν ένα προσχέδιο για να επιλέξεις τις επαγγελματικές διαδρομές που είναι σύμφωνες με τα προσόντα σου ,τις αξίες σου(πολύ σημαντικό)και το κυριότερο τα ενδιαφέροντα σου.

Ύστερα μπορείς να κάνεις και διάφορα τεστ προσωπικότητας ώστε να καταλάβεις και εσύ η ίδια τι άνθρωπος είσαι ανάλογα με την καθημερινότητα σου ,να διαπιστώσεις αυτά που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν μέσα σε αυτή .

Είσαι πολύ μικρή και το κυριότερο είσαι έξυπνη ,αν από τώρα βρεις αυτά τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του ευατου σου μέσα από αυτά που σου προσφέρει ο επαγγελματικός προσανατολισμός εγώ είμαι χίλια τα εκατό σίγουρη ότι θα βρεις τον δρόμο σου .
Άσε που θα βγουν και τυχών άλλα θεματακια που σε απασχολούν και σε οδηγούν σε αυτοτραυματισμους .
Να ξέρεις όσο πιο νωρίς βρεις το κουράγιο και αντιμετωπίζεις ένα προβλημα τόσο πιο εύκολα θα βρεις την λύση του.Μην το αφήνεις και ριζώνει μέσα σου γιατί θα σε δυσκολεύει όλο και πιο πολύ .


Απελπισία και πανικό δεν χρειάζεσαι κοριτσάκι μου και το κυριότερο πήγαινε κάθε φορά που νοιωθεις έτσι στην μητέρα σου και να της λες σταματά το οτιδήποτε κάνεις ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ.ΜΙΛΗΣΩ ,θέλω να με ακούσεις και το κυριότερο θέλω να με ηρεμήσεις όχι με.λογια του αέρα αλλά με χειροπιαστα πράγματα .
Δεν τα ζητάτε αυτά τα πράγματα πλέον στην ηληκια σας ,τα απαιτητε από τους δικούς σας .
Ξέρουμε εμείς οι γονείς ότι σε αυτή την ηλικία δεν ξεγιελιεστε πια με παρυθακια και ωραίες ιστορίες που έχουν αίσιο τέλος .
Όσο σκληρό και να σας φαίνεται πρέπει να μιλάμε δεδομένων των καταστάσεων και δυστηχως κορίτσι μου έτσι έχει η πραγματικότητα.
Πρέπει να δουλεύεται εσείς τα παιδιά ακόμα από τα σχολικά σας χρόνια πολύ σκληρά για να καταφέρεται να πετυχεται πράγματα .
Δυστηχως να ξέρεις τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν και το κυριότερο έχεις ένα βασικό όπλο στα χέρια σου αυτή την στιγμή ,την εξυπνάδα σου!
Έχεις τρομερό προβάδισμα στο να πετυχεις κάτι καλό .

Μίλα κορίτσι μου όμως για το οτιδήποτε και να ζητάς από τους γονείς σου μόνο, αυτό που αναζητά την δεδομένη στιγμή η ψυχούλα σου και το μυαλο σου για να ηρεμείς ,είναι το άλφα και το ωμέγα στην εφηβεία .

Γεια σου! Δεν διάβασα όλα τα μηνύματα οπότε σόρρυ αν κάτι έχει ήδη αναφερθεί. Καταρχάς αναφέρεις για τα τελευταία δύο χρόνια ότι νιώθεις χάλια.. Δηλαδή από τα 14? Ή μήπως συνέπεσε και λιγο η πτώση της ψυχολογίας σου με την έναρξη της καραντίνας? Είναι πολύ λογικό αυτήν την περίοδο να νιώθεις πεσμένη και ανήμπορη. Ολο αυτο το αίσθημα περιορισμού μας πνίγει όλους . Πχ και ένα χόμπι να θες να ξεκινήσεις τώρα είναι πιο δύσκολο. Σχετικά με τα μαθήματα, μην πολυτρελαίνεσαι να γράφεις βαθμάρες, δηλαδή μην επικεντρώνεσαι υπερβολικά σ αυτό. Γιατι είπες οτι ειχες 19,6 άρα ήσουν πολυ επιμελης, εως τελειομανής θα έλεγα. Και εγω τα ίδια ήμουν, μαθήτρια του 20. Αλλά προφανώς δεν είναι μονο οι καλοί βαθμοί που μας κάνουν χαρούμενους σ αυτην τη ζωη, ειδικά όταν δεν σχετίζονται με κάποιο στόχο. Έχεις σκεφτεί να πας σε κάποιον σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού, να σε βοηθήσει να βρεις ποια ειναι η κλίση σου? Να βρεις κάτι που να σου αρέσει λίγο παραπανω απο τα αλλα. To 1.59 πραγματικά γιατι να σε ενοχλει? Υπάρχουν και αγόρια με ανάλογο ύψος και γενικά κάποια αγόρια προτιμούν τις λιγότερο ψηλες κοπέλες. Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε αλλα εμένα μ αρεσει πολύ ο χορός που συνδυάζει την κινηση με τη μουσική και με βοήθησε πολυ στο θέμα της αυτοπεποίθησης, ! Μπορείς να το δοκιμάσεις μετά την καραντινα. Πάντως επειδη λες ότι αυτοτραυματίζεσαι και αυτό ειναι σοβαρο, μην το κρατάς κρυφο από τους γονείς σου και καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε έναν ειδικό γι αυτο το θέμα. Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο. Α και κάτι ακόμα. Μην σκέφτεσαι απο τώρα το ενδεχόμενο της ανεργίας. Ψάξε καταρχας τι θα σου άρεζε να κάνεις που αυτο είναι το βασικό γιατι είσαι μικρή και έχεις περιθώριο να σκεφτείς.. Και σε τελική ανάλυση δουλειές υπάρχουν και στο εξωτερικό αν εδω δε βρίσκεις με τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καταρχήν βάλε τον πανικό το ότι αύριο ανοίγουν τα σχολεία λίγο στην άκρη .
Δεν είσαι η μόνη στο ξαναλέω όλα τα παιδιά πάνω κάτω τις ίδιες σκέψεις έχετε .
Γι αυτό μην απογοητεύεσαι δεν είσαι μόνη σου .

Ένα θα σου πω ότι το σκ ο δικός μου γιος στα 16 έχει λαλήσει στην κυριολεξία γιατί από αύριο και μέσα σε όλη την εβδομάδα γράφει διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα σε όλη αυτή την ύλη που διδαχτηκατε διαδικτυακά...
Κάπως έτσι είναι και πολλά παιδιά γιατί τα συζητάμε και γνωρίζω ...
Να σου πω όμως κάτι που είπα και σε εκείνων?
Γιατί τόσος Πανίκος και άγχος ?Δεν είναι απόλυτα φυσιολογικά μιας και τόσο καιρό ήταν αδύνατον να γράφετε τεστ με αυτή την μέθοδο και όσοι γράψατε τελοσπαντων γνωρίζουμε πολύ καλά και εμείς οι γονείς αλλά και οι καθηγητές σας οτι αυτοί οι βαθμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα για ευνόητους λόγους .
Αφού τα παιδιά που διαβάζεται κανονικά και έχετε βάσεις είστε σωστοί με τις υποχρεώσεις σας ποιος ο λόγος με όλο αυτό τον πανικό?
Δεν είναι σωστό αυτό ,γιατί έτσι δεν θα αδικηθειται κατά κάποιο τρόπο εσείς που προσπαθειτε περισσότερο?

Μήπως η αδράνεια όλων αυτών των ημερών σας έκανε να επαναπαυτειτε λιγάκι περισσότερο και να αρχίσετε να βαριέσται και να κουράζεσται από την όλη κατάσταση και ρίχνεται το φταίξιμο αλλού?

Δες το σαν μια ευκαιρία αύριο να αρχίσει η ζωή σου να μπαίνει σε κανονικούς ρυθμούς ,μπορείς επίσης να το δεις σαν ένα ξεκίνημα να πας αύριο με άλλη αυτοπεποίθηση και διάθεση και για το άλλο κομμάτι που σε ταλαιπωρεί.
Κορίτσι μου μην στέκεσαι σε γεγονότα που θέλουν να υποβαθμίζουν το ποια είσαι .
Σκέψου ότι αυτά γίνονται μοχλός κάποιον ανθρώπων και ιδιαίτερα παίδων που δεν έχουν άλλο τρόπο να σε αντιμετωπίσουν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν ..

Μπορούν αυτά τα παιδιά να συγκριθούν με τους βαθμούς σου και την εξυπνάδα σου?
Δεν νομίζω ...γιατί πολύ απλά αν μπορούσαν δεν θα αντιδρούσαν έτσι προς εσένα .


Τώρα για το θέμα σπουδών έχεις δίκιο και πολύ σωστή η σκέψη σου για τα παιδιά των πολιτικών .
Αλλά να ξέρεις δεν είναι μόνο οι σπουδές είναι και η αποκατάσταση .
Αυτά τα παιδιά είτε εδώ τελειώσουν είτε έξω η επαγγελματική τους αποκατάσταση είναι δεδομένη γιατί έχουν από πίσω έναν μπαμπά που καλώς ή κακώς θα τους βολεψει ...

Ακριβώς την ίδια σκέψη είχαμε και με την κόρη μου όταν τελείωσε την πρώτη Λυκείου.
Ή συνέχιζε κανονικά και χωρίς τα απαραίτητα φροντηστηρια που έπρεπε να ξεκινήσουν από εκείνο το καλοκαίρι τα οποία ήταν απαιτιτικα και σε χρόνο και σε χρήμα ή όλα αυτά τα χρήματα που δεν είναι λίγα έμπαιναν στην άκρη ώστε τελειώνοντας να έφευγε .
Ξέρεις κάτι όμως ?
Όταν τα βάλαμε κάτω και άρχισε να το σκέφτεται σοβαρά δεν ήταν σίγουρη αν θα αντέξει ψυχολογικά να φύγει από Ελλάδα ...Ήταν μεγάλο το ρίσκο γιατί ουσιαστικά αν έφευγε και έβλεπε ότι δεν μπορούσε τι θα έκανε ?
Θα γυρνούσε πίσω να κάνει τι από αυτά που ήθελε εφόσον δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις να δώσει εδώ μιας και δεν έκανε φροντηστηριο ή να το πω πιο καλά δεν έκανε την σωστή προετοιμασία ?

Σίγουρα θα έπρεπε να ξαναδώσει αλλά πριν απ' αυτό θα έπρεπε πάλι να ξαναπάει φροντηστηριο για να καλύψει όλα αυτά τα κενά ....
Ή θα έπρεπε να συμβιμβαστη με κάτι λιγότερο απαιτιτικο για να μπορέσει να μπει σε ένα άλλο επαγγελματικό τομέα ...
Μπορώ να σου πω ότι δεν τις αρέσει η ιδέα και έδωσε κανονικά ..

Οπότε μήπως θα ήταν καλύτερα να κάνεις την οποία προσπάθεια σου χωρίς να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου το εξωτερικό και αν δώσεις και δεν περάσεις εκεί που θες να αρχίσεις να σκέφτεσαι τότε το εξωτερικό?
Και πάλι και έξω να μην τα καταφέρεις να έχεις το περιθώριο να γυρίσεις και να ξαναπροσπαθήσεις αλλά σίγουρα με περισσότερα εφόδια και λιγότερο χρόνο μιας που θα τα έχεις κάνει ήδη όλα κανονικά ?

Είσαι σε μια φάση που δεν ξέρεις ακόμα και ποια κατεύθυνση θα πάρεις .
Γιατί δεν κάνεις ένα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού αυτά που τα βρίσκεις ακόμα και στο ίντερνετ ή ακόμα πες τους γονείς σου να απευθυνθούν στην δευτεροβάθμια για να μιλήσεις με ένα σύμβουλο

Παντού υπάρχουν να το ξέρεις ,ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο σχολείο.
Και αν δεν υπάρχει μεσα στο σχολείο θα σε στείλουν στην πλησιέστερη δευτεροβάθμια και θα εξυπηρετηθείς από εκεί .

Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ όλο αυτό το κομμάτι .
Θα συνειδητοποιήσεις καταρχήν τα ατομικά σου χαρακτηριστικά μέσα από αυτό .
Με λίγα λόγια θα αποκτήσεις αυτογνωσία .
Θα γνωρίσεις τις ικανότητες και τις δεξιότητες σου ώστε αυτό να λειτουργήσει σαν ένα προσχέδιο για να επιλέξεις τις επαγγελματικές διαδρομές που είναι σύμφωνες με τα προσόντα σου ,τις αξίες σου(πολύ σημαντικό)και το κυριότερο τα ενδιαφέροντα σου.

Ύστερα μπορείς να κάνεις και διάφορα τεστ προσωπικότητας ώστε να καταλάβεις και εσύ η ίδια τι άνθρωπος είσαι ανάλογα με την καθημερινότητα σου ,να διαπιστώσεις αυτά που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν μέσα σε αυτή .

Είσαι πολύ μικρή και το κυριότερο είσαι έξυπνη ,αν από τώρα βρεις αυτά τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του ευατου σου μέσα από αυτά που σου προσφέρει ο επαγγελματικός προσανατολισμός εγώ είμαι χίλια τα εκατό σίγουρη ότι θα βρεις τον δρόμο σου .
Άσε που θα βγουν και τυχών άλλα θεματακια που σε απασχολούν και σε οδηγούν σε αυτοτραυματισμους .
Να ξέρεις όσο πιο νωρίς βρεις το κουράγιο και αντιμετωπίζεις ένα προβλημα τόσο πιο εύκολα θα βρεις την λύση του.Μην το αφήνεις και ριζώνει μέσα σου γιατί θα σε δυσκολεύει όλο και πιο πολύ .


Απελπισία και πανικό δεν χρειάζεσαι κοριτσάκι μου και το κυριότερο πήγαινε κάθε φορά που νοιωθεις έτσι στην μητέρα σου και να της λες σταματά το οτιδήποτε κάνεις ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ.ΜΙΛΗΣΩ ,θέλω να με ακούσεις και το κυριότερο θέλω να με ηρεμήσεις όχι με.λογια του αέρα αλλά με χειροπιαστα πράγματα .
Δεν τα ζητάτε αυτά τα πράγματα πλέον στην ηληκια σας ,τα απαιτητε από τους δικούς σας .
Ξέρουμε εμείς οι γονείς ότι σε αυτή την ηλικία δεν ξεγιελιεστε πια με παρυθακια και ωραίες ιστορίες που έχουν αίσιο τέλος .
Όσο σκληρό και να σας φαίνεται πρέπει να μιλάμε δεδομένων των καταστάσεων και δυστηχως κορίτσι μου έτσι έχει η πραγματικότητα.
Πρέπει να δουλεύεται εσείς τα παιδιά ακόμα από τα σχολικά σας χρόνια πολύ σκληρά για να καταφέρεται να πετυχεται πράγματα .
Δυστηχως να ξέρεις τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν και το κυριότερο έχεις ένα βασικό όπλο στα χέρια σου αυτή την στιγμή ,την εξυπνάδα σου!
Έχεις τρομερό προβάδισμα στο να πετυχεις κάτι καλό .

Μίλα κορίτσι μου όμως για το οτιδήποτε και να ζητάς από τους γονείς σου μόνο, αυτό που αναζητά την δεδομένη στιγμή η ψυχούλα σου και το μυαλο σου για να ηρεμείς ,είναι το άλφα και το ωμέγα στην εφηβεία .

---

Καλησπέρα
Τελικά με κατέβαλε το άγχος και δεν έγραψα καθόλου καλά στα διαγωνίσματα . Η αλήθεια είναι πως χαλάρωσα αρκετά με την καραντίνα και το πληρώνω τώρα . Δεν νομίζω πάντως ότι το γεγονός πως έβγαζα καλούς βαθμούς με καθιστά και έξυπνη. Θεωρώ πως αυτά τα δύο δεν συνεπάγονται . Γενικά στο σχολείο δεν περνάω καθόλου καλά . Όλα τα παιδιά στην τάξη μου είναι λίγο πολύ σε μια παρέα και εγώ κάνω παρέα μόνο με 2-3 άτομα αλλά με αυτά μόνο στο σχολείο . Έξω πχ. δεν έχουμε βγει ποτέ και ούτε μιλάμε με μηνύματα . Μια φίλη που είχα και θεωρούσα ως τον πιο κοντινό μου άνθρωπο (και αυτό ίσχυε και από μεριά της μιας και δεν είχε καμία άλλη φίλη ) επειδή δεν είμαστε πλέον στο ίδιο τμήμα έχει βρει μια άλλη φίλη και εμένα δεν μου μιλάει καν στα διαλείμματα . Νιώθω μόνη . Γιατί δεν έχω παρέα ;;; Τι κάνω τόσο λάθος ;;; Είναι και ένα αγόρι μέσα στην τάξη μου που με ενδιαφέρει και θα ήθελα να τον προσεγγίσω αλλά δεν έχουμε μιλήσει ποτέ και δεν ξέρω πως . Άσε που σιγά μην ενδιαφερθεί για εμένα
Για τις σπουδές στο εξωτερικό πιστεύω ότι είμαι σε θέση να φύγω μακριά από την οικογένεια μου. Και στην Ελλάδα και σπουδάσω σε μια άλλη πόλη σίγουρα δεν θα είμαι το παιδί που του στέλνουν οι γονείς του φαγητό . Είμαι πιο ανεξάρτητη γενικά σαν άτομο και δεν μπορώ άλλο την οικογένεια μου. Αρκετά με έχουν καταπιέσει θέλω επιτέλους να κάμω την ζωή μου μακριά τους . Οπότε πιστεύω ότι δεν θα μου είναι και τόσο δύσκολο οι σπουδές στο εξωτερικό . Βέβαια καμιά φορά αυτό που πιστεύουμε με αυτό που πραγματικά ισχύει έχει διαφορά
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά δεν με βοήθησε καθόλου. Το μόνο που ίσως λίγο με κατεύθυνε είναι η κατεύθυνση προς την θεωρητική .Αλλά δεν ξέρω
Δεν νιώθω ότι έχω με την μαμά μου μια σχέση εμπιστοσύνης οπότε δεν θέλω να της μιλήσω. Πραγματικά το κομμάτι αυτό δεν το έχουμε καθόλου . Έχουμε σε πολλά θέματα διαφορετικές απόψεις και θα καταλήξουμε να τσακωθούμε
Αλλά νιώθω μόνη .......δεν έχω κανέναν ...

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Γεια σου! Δεν διάβασα όλα τα μηνύματα οπότε σόρρυ αν κάτι έχει ήδη αναφερθεί. Καταρχάς αναφέρεις για τα τελευταία δύο χρόνια ότι νιώθεις χάλια.. Δηλαδή από τα 14? Ή μήπως συνέπεσε και λιγο η πτώση της ψυχολογίας σου με την έναρξη της καραντίνας? Είναι πολύ λογικό αυτήν την περίοδο να νιώθεις πεσμένη και ανήμπορη. Ολο αυτο το αίσθημα περιορισμού μας πνίγει όλους . Πχ και ένα χόμπι να θες να ξεκινήσεις τώρα είναι πιο δύσκολο. Σχετικά με τα μαθήματα, μην πολυτρελαίνεσαι να γράφεις βαθμάρες, δηλαδή μην επικεντρώνεσαι υπερβολικά σ αυτό. Γιατι είπες οτι ειχες 19,6 άρα ήσουν πολυ επιμελης, εως τελειομανής θα έλεγα. Και εγω τα ίδια ήμουν, μαθήτρια του 20. Αλλά προφανώς δεν είναι μονο οι καλοί βαθμοί που μας κάνουν χαρούμενους σ αυτην τη ζωη, ειδικά όταν δεν σχετίζονται με κάποιο στόχο. Έχεις σκεφτεί να πας σε κάποιον σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού, να σε βοηθήσει να βρεις ποια ειναι η κλίση σου? Να βρεις κάτι που να σου αρέσει λίγο παραπανω απο τα αλλα. To 1.59 πραγματικά γιατι να σε ενοχλει? Υπάρχουν και αγόρια με ανάλογο ύψος και γενικά κάποια αγόρια προτιμούν τις λιγότερο ψηλες κοπέλες. Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε αλλα εμένα μ αρεσει πολύ ο χορός που συνδυάζει την κινηση με τη μουσική και με βοήθησε πολυ στο θέμα της αυτοπεποίθησης, ! Μπορείς να το δοκιμάσεις μετά την καραντινα. Πάντως επειδη λες ότι αυτοτραυματίζεσαι και αυτό ειναι σοβαρο, μην το κρατάς κρυφο από τους γονείς σου και καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε έναν ειδικό γι αυτο το θέμα. Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο. Α και κάτι ακόμα. Μην σκέφτεσαι απο τώρα το ενδεχόμενο της ανεργίας. Ψάξε καταρχας τι θα σου άρεζε να κάνεις που αυτο είναι το βασικό γιατι είσαι μικρή και έχεις περιθώριο να σκεφτείς.. Και σε τελική ανάλυση δουλειές υπάρχουν και στο εξωτερικό αν εδω δε βρίσκεις με τίποτα.

---

Καλησπέρα
Ναι από τα 14 ξεκίνησε η "καταθλιπτική " μου φάση και ο αυτοτραυματισμός αλλά το είχα σταματήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και ένιωθα πολύ καλύτερα αλλά ξανά έπεσα τους τελευταίους 5 μήνες .
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν έβγαλα άκρη και δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε . Το ύψος είναι ένα μεγάλο μου κόμπλεξ πραγματικά δεν ξέρω γιατί . Με τους άλλους λίγο το διακωμοδω αλλά μέσα μου με ταλανίζει .
Ο χορός ....ωραία ιδέα . Πάντα μου αρέσει και ακούγεται πολύ ενδιαφέρον .
Στους γονείς μου δεν θέλω και φοβάμαι να μιλήσω δεν θα με καταλάβουν . Είχα μιλήσει σε μια φίλη μου παλιά αλλά δεν μου είπε κάτι . Πιο πολύ για τρελή με πέρασε και μετά μου μιλούσε και ειρωνικά για αυτό .
Για αυτό φοβάμαι να μιλήσω για αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Καλησπέρα
Ναι από τα 14 ξεκίνησε η "καταθλιπτική " μου φάση και ο αυτοτραυματισμός αλλά το είχα σταματήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και ένιωθα πολύ καλύτερα αλλά ξανά έπεσα τους τελευταίους 5 μήνες .
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν έβγαλα άκρη και δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε . Το ύψος είναι ένα μεγάλο μου κόμπλεξ πραγματικά δεν ξέρω γιατί . Με τους άλλους λίγο το διακωμοδω αλλά μέσα μου με ταλανίζει .
Ο χορός ....ωραία ιδέα . Πάντα μου αρέσει και ακούγεται πολύ ενδιαφέρον .
Στους γονείς μου δεν θέλω και φοβάμαι να μιλήσω δεν θα με καταλάβουν . Είχα μιλήσει σε μια φίλη μου παλιά αλλά δεν μου είπε κάτι . Πιο πολύ για τρελή με πέρασε και μετά μου μιλούσε και ειρωνικά για αυτό .
Για αυτό φοβάμαι να μιλήσω για αυτό

---

Τελεια χαιρομαι που σ'αρεσε η ιδεα του χορου. Ειναι πολυ απελευθερωτικο και αφου σ αρεσει και η μουσικη..μια χαρα! Παντως εισαι σε μια στασιμη κατασταση και δεν εχεις την ευκαιρια να γνωρισεις αλλους ανθρωπους που μπορει να σε καταλαβουν..Αυτο ειναι το προβλημα σου. Σου ευχομαι να βρεθεις και σε καινουρια περιβαλλοντα οπου θα μπορεσεις να ταιριαξεις περισσοτερο με αλλα ατομα. Κι εγω στο σχολειο δεν ειχα τους τελειους φιλους. Αλλαζα ολο παρεες. Ειναι μια κλειστη κοινωνια το σχολειο και σε αναγκαζει να κανεις παρεα με ατομα που μπορει να μη ταιριαζεις και τοσο. Και να ξες οτι τα παντα αλλαζουν. Το πώς νιωθεις τωρα και η κατασταση που βιωνεις τωρα δε σημαινει οτι θα ειναι ετσι για παντα.

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Καλησπέρα
Τελικά με κατέβαλε το άγχος και δεν έγραψα καθόλου καλά στα διαγωνίσματα . Η αλήθεια είναι πως χαλάρωσα αρκετά με την καραντίνα και το πληρώνω τώρα . Δεν νομίζω πάντως ότι το γεγονός πως έβγαζα καλούς βαθμούς με καθιστά και έξυπνη. Θεωρώ πως αυτά τα δύο δεν συνεπάγονται . Γενικά στο σχολείο δεν περνάω καθόλου καλά . Όλα τα παιδιά στην τάξη μου είναι λίγο πολύ σε μια παρέα και εγώ κάνω παρέα μόνο με 2-3 άτομα αλλά με αυτά μόνο στο σχολείο . Έξω πχ. δεν έχουμε βγει ποτέ και ούτε μιλάμε με μηνύματα . Μια φίλη που είχα και θεωρούσα ως τον πιο κοντινό μου άνθρωπο (και αυτό ίσχυε και από μεριά της μιας και δεν είχε καμία άλλη φίλη ) επειδή δεν είμαστε πλέον στο ίδιο τμήμα έχει βρει μια άλλη φίλη και εμένα δεν μου μιλάει καν στα διαλείμματα . Νιώθω μόνη . Γιατί δεν έχω παρέα ;;; Τι κάνω τόσο λάθος ;;; Είναι και ένα αγόρι μέσα στην τάξη μου που με ενδιαφέρει και θα ήθελα να τον προσεγγίσω αλλά δεν έχουμε μιλήσει ποτέ και δεν ξέρω πως . Άσε που σιγά μην ενδιαφερθεί για εμένα
Για τις σπουδές στο εξωτερικό πιστεύω ότι είμαι σε θέση να φύγω μακριά από την οικογένεια μου. Και στην Ελλάδα και σπουδάσω σε μια άλλη πόλη σίγουρα δεν θα είμαι το παιδί που του στέλνουν οι γονείς του φαγητό . Είμαι πιο ανεξάρτητη γενικά σαν άτομο και δεν μπορώ άλλο την οικογένεια μου. Αρκετά με έχουν καταπιέσει θέλω επιτέλους να κάμω την ζωή μου μακριά τους . Οπότε πιστεύω ότι δεν θα μου είναι και τόσο δύσκολο οι σπουδές στο εξωτερικό . Βέβαια καμιά φορά αυτό που πιστεύουμε με αυτό που πραγματικά ισχύει έχει διαφορά
Τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έχω κάνει αλλά δεν με βοήθησε καθόλου. Το μόνο που ίσως λίγο με κατεύθυνε είναι η κατεύθυνση προς την θεωρητική .Αλλά δεν ξέρω
Δεν νιώθω ότι έχω με την μαμά μου μια σχέση εμπιστοσύνης οπότε δεν θέλω να της μιλήσω. Πραγματικά το κομμάτι αυτό δεν το έχουμε καθόλου . Έχουμε σε πολλά θέματα διαφορετικές απόψεις και θα καταλήξουμε να τσακωθούμε
Αλλά νιώθω μόνη .......δεν έχω κανέναν ...

---

Εντάξει και τι έγινε αν δεν έγραψες καλά .
Άλλωστε δεν είσαι η μόνη πολλά παιδιά πλέον προσπαθούν ακόμα να προσαρμοστούν στην φετινή κατσταση .
Σας έχει επηρεάσει όλους ανεξαιρέτως οπότε η φετινή χρονιά δεν μπορεί να είναι βάση για να κρίνεις αν έχεις δυνατότητες ή αν είσαι έξυπνη ή όχι .

Να σου πω και κάτι?
Εγώ πλεον με όλα αυτά που βλέπω νομίζω δεν υπάρχει σημερινό παιδί που δεν ειναι έξυπνο .
Όλα είστε τετραπέρατα ,απλά κάποια ξεχωρίζουν γιατί έχουν θέληση για διάβασμα και κάποια άλλα απλά τεμπελιαζουν ή δεν τους αρέσει.
Αυτό δεν τα καθιστα λιγότερα έξυπνα ή αμυαλα ...
Οπότε να ξέρεις ο χαρακτηρισμός έξυπνο ή άμυαλος ή κουτός ,χαζός όπως θέλετε να λέτε κάποιον που δεν διαβάζει δεν ισχύει ...

Τώρα από το γεγονός και μόνο ότι πιστεύεις στον ευατο σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις και μόνη σου στο εξωτερικό μου δείχνει ένα πολύ δυνατό παιδί .
Ένα παιδί που προκειμένου να αποκτήσει την ανεξαρτησία του έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει και δύσκολες καταστάσεις .

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια πως κάποιο παιδί που διστάζει και μόνο στην ιδέα για κάτι τέτοιο είναι λιγότερο δυνατό από εσένα .

Τώρα για τις παρέες σου μήπως πρέπει να γίνεις περισσότερο διεκδητικη σε αυτό που θες και σου αρέσει ?Δεν νομίζεις ότι ήρθε ο καιρός να προτείνεις και εσύ να πηγαίνεις καμιά βόλτα και όχι να περιμενεις να σε καλέσουν?

Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση και πρότεινε να πάτε κάπου με ένα κορίτσι που απλά κάνετε παρέα μέσα στο σχολείο .

Καλά όχι τώρα δεδομένων των συνθηκών αλλά όταν επανέλθουμε πλήρως μην διστάζεις να προτείνεις εσύ πράγματα .
Ειναι προτιμότερο από το να περιμένεις από τον άλλον .

Τώρα όσο αφορά τον προσανατολισμό σου έχεις ήδη κατά κάποιο τρόπο την κατευθυνση ,ουσιαστικά έχεις ένα ξεκάθαρο τοπίο σε ποια μαθήματα πρέπει να δώσεις βάση .
Από εκεί και πέρα μπες μέσα και δες ότι η θεωριτικη τουλάχιστον έχεις παρά πολλές σχολές και καλύπτει σχεδόν όλο το επαγγελματικό φάσμα .
Κάτι θα αρχίσει να σε ιντριγκάρει περισσότερο από όλα αυτά που θα διαβάσεις και έτσι όσο μελετάς θα καταλάβεις περίπου προς τα πού να κατευθυνθείς...

Τώρα για τις σχέσεις σου με τους γονείς δεν ξέρω αν είναι μόνο αυτό που μας είπες ή και κάτι άλλο και σε έχει φτάσει σε αυτό το σημείο ..
Κάποιο άλλο κοντινό σου οικογενειακό μέλος που να του έχεις εμπιστοσύνη δεν υπάρχει για να συζητήσεις ?

Και αν βρεθεί τι είναι αυτό που θες τόσο πολύ να μοιραστείς με εκείνον ,είναι προσωπικά θέματα ,είναι θέματα που αφοράν το σχολικό σου περιβάλλον ?
Τι έχεις ανάγκη περισσότερο να βγάλεις αυτή την περίοδο από μέσα σου ?

Θα σου πω μια δουλειά την οποία δεν μπορείς να την κάνεις στην Ελλαδα ειναι δύσκολη απαιτητική σωματικά και ψυχικά και επικίνδυνη και άκρως ανταγωνιστική αλλα οποιν και αν ρωτήσεις που τη κανει αν του αρέσει θα σου πει την αγαπώ. Σου ταιριάζει λογω ύψους αλλα πρέπει να είσαι χαμηλοβαρη

https://brs.org.uk/careers/jockey/

Όχι δεν είμαι δυνατή ....τίποτα δεν είμαι . Όλα τα κάνω λάθος και απομακρύνω τους ανθρώπους γύρω μου . Δεν μπορώ άλλο ......δεν αντέχω να μιλάω με τους ανθρώπους , κάνεις δεν με καταλαβαίνει .....κανένας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για εμένα .
Όλοι οι καθηγητές μου δεν με συμπαθούν (γιατί είμαι υπερβολικά εσωστρεφής και δεν εκφράζω τα συναισθήματα μου) και δεν μου βάζουν τους βαθμούς που αξίζω . Οι γονείς μου με έχουν παρατήσει κανονικά. Ενδιαφέρονται μόνο για τον αδελφό μου και γενικά για οτιδήποτε άλλο εκτός από εμένα . Φίλους δεν έχω . Μόνο γνωστούς . Δεν θέλω πλέον να βγαίνω έξω . Φοβάμαι....δεν ξέρω αλλά κάθε φορά που κανονίζω με κάποιον να βγω έχω μεγάλο άγχος και ταχυκαρδία. Πολλές φορές έχω αρνηθεί και εξόδους χωρίς ουσιαστικό λόγο έτσι επειδή δεν ένιωθα καλά . Δεν αντέχω άλλο στο σχολείο . Μαθες μέρα κλαίω , νιώθω μια ταχυκαρδία και ένα άγχος όταν είμαι στην τάξη. Δεν συμμετέχω στο μάθημα τόσο πολύ όσο παλιά γιατί φοβάμαι να μιλήσω παρόλο που ξέρω την απάντηση. Κάθε μέρα χαράζω και χτυπάω το σώμα μου και άλλες φορές δεν με αφήνω να φάω πολύ και ότι θέλω γιατί πιστεύω ότι δεν μου αξίζει . Τίποτα δεν αξίζω . Δεν έχω καταφέρει τίποτα στην ζωή μου ..... Σκέφτομαι να τα τελειώσω όλα .... Να πάρω χάπια και να τελειώνω . Δεν θέλω άλλο πια τίποτα .....κουράστηκα να ζω . Και αν είναι να ζω έτσι μόνη , με φόβο για τα πάντα ,μέσα στην μοναξιά και να κλαίω κάθε μέρα καλύτερα έτσι......Δεν θα λυπηθεί κανένας άλλωστε ....

Ελπίζω να μην τα εννοείς τα τελευταία σου λόγια!!Ξεχνα ότι το είπες κ μη το ξανασκεφτείς ποτέ!!Ποτε όμως!!
Κ για όνομα του θεού είσαι μόλις 16!!Τι θα ήθελες να είχες καταφέρει;Είσαι ακόμα στην αρχή της ζωής σου..Έχεις χρόνο να δοκιμάσεις,να κανεις λάθη,να χαρείς,να ζήσεις..θα έρθουν κ οι επιτυχίες..οι φιλίες..θα έρθει κ ο έρωτας..Απλά χαλάρωσε κ απόλαυσε την εφηβεία σου..
Να είσαι σίγουρη ότι σε αγαπάνε οι γονείς σου!!Δοκίμασες να τους μιλήσεις για αυτά που αισθάνεσαι;Νομίζω θα σε ακούσουν..Απλά κάνε το βήμα..Πολλές φορές οι γονείς θέλουν αλλα δεν ξέρουν πως να πλησιάσουν τα παιδιά τους..ειδικά στην εφηβεία είναι κάπως πιο δύσκολη η επικοινωνία..Επίσης θα μπορούσες να μιλήσεις κ σε κάποιον ψυχολόγο να σε καθοδηγήσει ώστε να καταλάβεις γιατί αισθάνεσαι έτσι..
Συμφωνα με αυτά που λες είσαι κ ένα ταλαντούχο κορίτσι που μπορεί κ ζωγραφίζει..Γιατί δε προσπαθείς να ασχοληθείς κ με αυτό;Θα ήταν ένας υπέροχος τρόπος να εκφραστείς!!
Όλα καλά θα πάνε!!

Quote:

---

Originally Posted by Vass

Σκέφτομαι να τα τελειώσω όλα .... Να πάρω χάπια και να τελειώνω . Δεν θέλω άλλο πια τίποτα .....κουράστηκα να ζω . Και αν είναι να ζω έτσι μόνη , με φόβο για τα πάντα ,μέσα στην μοναξιά και να κλαίω κάθε μέρα καλύτερα έτσι......Δεν θα λυπηθεί κανένας άλλωστε ....

---

Θα λυπηθώ εγώ...
Είσαι απλά διαφορετική,γι'αυτό υποφέρεις...
Embrace your deviance.

Να πληγωσουμε κανενα εγωισμο για χαβαλε εγω αυτα ουτε τα υπολογιζω αλλα για σασ εχουν σημασια με υψοσ 157 σημαινει οτι του δωσεσ και καταλαβε στην εφηβεια αντι να ψηλωνεισ αυτα

Quote:

---

Originally Posted by Maria36

Ελπίζω να μην τα εννοείς τα τελευταία σου λόγια!!Ξεχνα ότι το είπες κ μη το ξανασκεφτείς ποτέ!!Ποτε όμως!!
Κ για όνομα του θεού είσαι μόλις 16!!Τι θα ήθελες να είχες καταφέρει;Είσαι ακόμα στην αρχή της ζωής σου..Έχεις χρόνο να δοκιμάσεις,να κανεις λάθη,να χαρείς,να ζήσεις..θα έρθουν κ οι επιτυχίες..οι φιλίες..θα έρθει κ ο έρωτας..Απλά χαλάρωσε κ απόλαυσε την εφηβεία σου..
Να είσαι σίγουρη ότι σε αγαπάνε οι γονείς σου!!Δοκίμασες να τους μιλήσεις για αυτά που αισθάνεσαι;Νομίζω θα σε ακούσουν..Απλά κάνε το βήμα..Πολλές φορές οι γονείς θέλουν αλλα δεν ξέρουν πως να πλησιάσουν τα παιδιά τους..ειδικά στην εφηβεία είναι κάπως πιο δύσκολη η επικοινωνία..Επίσης θα μπορούσες να μιλήσεις κ σε κάποιον ψυχολόγο να σε καθοδηγήσει ώστε να καταλάβεις γιατί αισθάνεσαι έτσι..
Συμφωνα με αυτά που λες είσαι κ ένα ταλαντούχο κορίτσι που μπορεί κ ζωγραφίζει..Γιατί δε προσπαθείς να ασχοληθείς κ με αυτό;Θα ήταν ένας υπέροχος τρόπος να εκφραστείς!!
Όλα καλά θα πάνε!!

---

Δεν μπορώ άλλο .... Δεν αξίζω . Και για πάντα έτσι θα είναι τα πράγματα . Δεν μπορώ όμως άλλο να ξυπνάω κάθε μέρα και να μισώ τον εαυτό μου . Πρέπει να το κάνω .....μάλλον ....δεν χρειάζομαι εγώ...σε κανέναν δεν θα λείψω . Και καλύτερα ..
Αλλά έχω και ένα φόβο μέσα μου.

Εγώ έζησα ακόμα χειρότερη εφηβεία, αλλά ποτέ δε σκέφτηκα την αυτοκτονία! Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν μπορούν να κουνηθούν ή έχουν χρόνια καρκίνο και δε σκέφτονται την αυτοκτονία! Ο καθένας βέβαια είναι διαφορετικός και έχει άλλες αντοχές, αλλά από προσωπική εμπειρεία σου λέω ότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα βελτιωθεί η ζωή σου όταν θα είσαι ενήλικη και θα βρεις σταδιακά το δρόμο σου. Είναι πολύ νωρίς ακόμα