Originally Posted by
Sonia
Μην ξεχνάς Μαριλού ότι όταν οι γονείς βλέπουν ένα παιδί με δυνατότητες, αρκετές φορές ξεχνάνε να ακούσουν το παιδί τους τι θέλει ή τι άλλο το προβληματίζει. Το να είναι πιο κοντά στα παιδιά τους και να καταλαβαίνουν τις ανάγκες τους πέρα από τις ανησυχίες για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση και να θέτουν μαζί προτεραιότητες, δεν σημαίνει ότι θα αφήσουν εντελώς αυτό το κομμάτι στην άκρη.
Γράφεις πολύ σωστά να μην βλέπει ο έφηβος τους γονείς σαν εχθρούς που τα πιέζουν και να μιλάνε μαζί τους, αλλά γράφεις κι ότι οι γονείς πιέζουν για να λειτουργήσει το παιδί σύμφωνα με τις δυνατότητές του κι ότι αν
Ναι, αλλά το ίδιο ισχύει κι αν αύριο περάσει το παιδί σε μία σχολή δυνατή, θεωρητικά με ένα σωρό δυνατότητες, αλλά η σχολή είναι ουσιαστικά επιθυμία των γονιών και δεν του ταιριάζει ή έχει το παιδί καταστραμμένη ψυχολογία και θέματα απο την εφηβεία, όπου προσπαθούσε π.χ. στα μαθήματα αλλά σε άλλους τομείς είχε προβλήματα και δεν έδωσε ούτε το ίδιο το παιδί προσοχή ούτε οι γονείς του. Έχουμε και εδώ στο φόρουμ αρκετά παραδείγματα που πρήξανε τον άλλο για μαθήματα και καλές σπουδές, αλλά ψυχολογικά είναι καταστραμμένος.
Έχεις γράψει για την καλή σχέση που έχεις με την κόρη σου. Φαντάζεσαι το παιδί σου στα 14 και στα 16 να μην αισθάνεται άνετα να μοιραστεί μαζί σου κάποια πράγματα τόσο βαριά ή κι αν δεν το κάνει, το παιδί σου να αισθάνεται μέχρι και την ανάγκη να αυτοτραυματιστεί και να μην έχεις καταλάβει σε πόσο άσχημη κατάσταση είναι; Άλλο οι ψυχολογικές μεταπτώσεις και οι προβληματισμοί της εφηβείας κι άλλο να φτάνει ένα άτομο σε αυτοτραυματισμούς. Μιλάμε για σοβαρό θέμα . Και οι άλλοι να μην έχουν πάρει γραμμή; Κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Η υγεία είναι πάνω από όλα, ψυχική και σωματική, όχι οι βαθμοί και οι εξετάσεις! Δεν πρέπει ένας γονιός να επαναπαύεται σε αυτά!