διπολική, μοναξιά και δυσκολίες

Καλησπέρα σας, είμαι νέο μέλος εδώ κι εύχομαι να είναι ένας όμορφος χώρος ανταλλαγής απόψεων με σεβασμό και ηρεμία και όχι προσβολές όπως σε διάφορα forum.
Είμαι διαγνωσμένη με διπολική διαταραχή τύπου 2 κάποια χρόνια, ακολουθώ αγωγή συστηματικά και με έχει βοηθήσει πολύ και πάντα έκανα παράλληλα και ψυχοθεραπείες από επιλογή μου καθώς θέλω να είμαι ένα λειτουργικό άτομο και το έχω καταφέρει αρκετά καλά. Σπούδασα κι εργάζομαι κανονικά. Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα δεν είναι η ίδια η πάθηση αλλά η ζωή μου που θεωρώ ότι στην πραγματικότητα ''ξύπνησε'' και την πάθηση. Έχω περάσει πολύ δύσκολα τόσο στο σχολικό περιβάλλον με πολλά χρόνια μοναξιάς κι εκφοβισμού, χωρίς φιλίες και παρέες που είναι απαραίτητες για κάθε νέο άνθρωπο. Αργότερα η ατυχία μου στις φιλικές επαφές συνεχίστηκε καθώς είναι και πολύ δύσκολό να βρεις άτομα που να μπορείς να είσαι 100% ο εαυτός σου και να μιλήσω και για το θέμα της διπολικής χωρίς να με κοιτάνε σαν να είμαι κανένας δολοφόνος.
Η μοναξιά αυτή με έχει επηρεάσει πολύ μέσα μου παρ' όλο που ποτέ δε το έβαζα κάτω και προσπαθούσα και να κοινωνικοποιηθώ και να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος προς το καλύτερο. Πλέον τα έχω παρατήσει. Η ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει πολύ άσχημη και στενάχωρη. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά που κουβαλάω από παιδί, βίωσα άσχημη παρενόχληση στον εργασιακό τομέα που με έκανε να χάσω τη γη κάτω απ τα πόδια μου, να μη νιώθω καλά στη σχέση μου με αποτέλεσμα να χωρίσω, να αποσταθεροποιηθώ πολύ ενώ είχα παλέψει άπειρα όλα τα προηγούμενα χρόνια με τον εαυτό μου να είμαι καλά και δυνατή και συν όλα αυτά ήρθε κι ένα θέμα σωματικής υγείας που με ταλαιπωρεί τους τελευταίους μήνες και έχω μείνει με ελάχιστα οικονομικά και μία μικρή δουλειά καθώς απαιτεί χρόνο και αποκατάσταση.
Μέσα σ' όλα αυτά δεν έχω έναν άνθρωπο να νιώθω δικό μου, εμπιστοσύνης να μπορώ να μιλήσω ειλικρινά και να περάσω όμορφα και να συνδεθώ όπως με μία φίλη/ο. Η οικογένεια μου είναι μεγάλοι άνθρωποι πλέον, με πολλά επίσης δικά τους ζητήματα και υγείας που και αυτούς τους βοηθώ. Όσο αναφορά την ψυχοθεραπεία, πέρα απ΄ τον ψυχιατρό μου που είναι άνθρωπος εξαιρετικός και ρυθμίζει τα φαρμακά μου, δυστυχώς δεν κάνει συνεδρίες, δεν έχω καταφέρει να βρω έναν καλό ειδικό να δέσω και να εμπιστευτώ από τότε που η ψυχολόγος που είχα κάποια χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει τελείως το επάγγελμα και να αφοσιωθεί στα οικογενεικά. Νιώθω να πνίγομαι και να είμαι αδύναμη πλέον μπροστά σε όλα αυτά.. Νιώθω πως παρ' όλο που είμαι ένας πολύ σταθερός χαρακτήρας παρ όλη τη διαγνωσή μου αυτή, δεν βρίσκω σταθερότητα στην ίδια τη ζωή και γύρω μου και νιώθω πραγματικά πολύ μόνη πλέον ειδικά σε αυτή τη χώρα όπου εαν πεις τη λέξη διπολική ή οτιδήποτε σχετικά με την ψυχική υγεία αμέσως είσαι δαχτυλοδεικτούμενος και μη έγκυρος σε όσα λες κτλ κτλ.. αυτά.. ευχαριστώ εαν με διαβάσατε.

Γεια σου, καταρχάς μπράβο που δουλεύεις με διπολική! Τι θεωρείς ότι φταίει και δεν έχεις φίλους? Είσαι ας πούμε ντροπαλή, είσαι άτυχη στο ποια άτομα σου έτυχαν ή κάτι άλλο?

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Γεια σου, καταρχάς μπράβο που δουλεύεις με διπολική! Τι θεωρείς ότι φταίει και δεν έχεις φίλους? Είσαι ας πούμε ντροπαλή, είσαι άτυχη στο ποια άτομα σου έτυχαν ή κάτι άλλο?

---

Καλησπέρα, σ’ ευχαριστώ πολύ!
Είμαι πολύ άτυχη.. έχω προσπαθήσει τα πάντα από μικρή ηλικία μέχρι πρόσφατα. Αλλά δε τα έχω καταφέρει να βρω άτομα να νιώσω όμορφα και να δημιουργηθεί μια φιλία που να κρατήσει.
Συν όλα τα υπόλοιπα που μου τυχαίνουν συνεχώς ατυχίες προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μη λυγίζω.

Έχοντας ιδεοψυχαναγκαστική και αγχώδη διαταραχή από μικρή και διαγνωσμένη επίσημα λίγους μήνες (δόθηκαν απαντήσεις σε πολλά θέματα του παρελθόντος), πια δεν θα έκανα παρέες που δεν θα μπορούσα να εκφράσω αυτό που έχω και να δείξουν κατανόηση. Εμένα με βοηθάει αν έχω ιδεοληψία να πω στον άλλον ξέρεις είναι ιδεοληψία, κατανοώ με την λογική τι ισχύει. Έτσι το εκλογικεύω. Για μένα αυτό το πρόβλημα είναι η πραγματικότητά μου που παλεύω, δεν μπορώ να προσποιούμαι πως είμαι κάτι άλλο.

Και εμένα, με εχουν διαγνωσει με διπολική αλλα οκ δεν το λέω σε άλλους βαριεμαι να εξηγώ τι ειναι και απο τη στιγμή που δεν μπορουν να αντιληφθουν κάτι δεν έχει νόημα να το πω. Φαρμακα παιρνω και δεν παιρνω τα αποφεύγω γενικά και παίρνω, μονο αν νιώσω πως μου έρχεται επεισόδιο, εν τω μεταξύ και η πρώην μου διπολική είναι και έχει μειώσει τα φάρμακα στο ελάχιστο με σκοπό το καλοκαίρι να τα σταματήσει. Και αυτή ξεκίνησε δουλειά αθλείται και γενικά ούτε εκείνη το λέει.
Ξέρεις άσχετα με το στίγμα δεν υπάρχει λόγος να ξέρουν οι άλλοι αν είσαι διπολική. Εκτός αν θέλεις εσύ να το συζητάς με εκείνους αλλιώς γιατι;
Κοίτα να σου πω κάτι εγω κανω ζιου ζιτσου, η πρώην μου κανει το ίδιο αλλά και μαι τάι και έχω παρατηρήσει πως σε τέτοιους χώρους δημιουργείται μια μορφή οικογενειας οποτε θα μπορούσες για παράδειγμα να βρεις κάτι τέτοιο να ασχοληθείς και να συνάψεις φιλίες με άτομα που σου ταιριάζουν εκτός φυσικά από το ότι σου αλλάζει άρδην τη ζωή κάτι τέτοιο ειδικά τη ψυχολογία πέρα από το σώμα. Ειναι διαφορετική τελειως η φιλοσοφία σε σχέση με ενα γυμναστήριο που μπαίνεις σε ένα χώρο κανεις όργανα και τελείωσε η ένα χόμπι άλλο πχ πεζοπορία ορειβασία αναρρίχηση κάτι που να σε φέρνει σε επαφή με σταθερό κόσμο που θα τον συναντάς συχνά.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Έχοντας ιδεοψυχαναγκαστική και αγχώδη διαταραχή από μικρή και διαγνωσμένη επίσημα λίγους μήνες (δόθηκαν απαντήσεις σε πολλά θέματα του παρελθόντος), πια δεν θα έκανα παρέες που δεν θα μπορούσα να εκφράσω αυτό που έχω και να δείξουν κατανόηση. Εμένα με βοηθάει αν έχω ιδεοληψία να πω στον άλλον ξέρεις είναι ιδεοληψία, κατανοώ με την λογική τι ισχύει. Έτσι το εκλογικεύω. Για μένα αυτό το πρόβλημα είναι η πραγματικότητά μου που παλεύω, δεν μπορώ να προσποιούμαι πως είμαι κάτι άλλο.

---

Γεια σου, ευχαριστω για την απαντηση σου! Ευχομαι να εχεις ατομα που να μπορεις να το εκφρασεις και να σε καταννοουν και να σε στηριζουν! Φυσικα ειναι πολυ δυσκολο να προσποιουμαστε κατι που δεν ειμαστε.
Ευχομαι να μη χρειαζεται να το κανεις :)

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Και εμένα, με εχουν διαγνωσει με διπολική αλλα οκ δεν το λέω σε άλλους βαριεμαι να εξηγώ τι ειναι και απο τη στιγμή που δεν μπορουν να αντιληφθουν κάτι δεν έχει νόημα να το πω. Φαρμακα παιρνω και δεν παιρνω τα αποφεύγω γενικά και παίρνω, μονο αν νιώσω πως μου έρχεται επεισόδιο, εν τω μεταξύ και η πρώην μου διπολική είναι και έχει μειώσει τα φάρμακα στο ελάχιστο με σκοπό το καλοκαίρι να τα σταματήσει. Και αυτή ξεκίνησε δουλειά αθλείται και γενικά ούτε εκείνη το λέει.
Ξέρεις άσχετα με το στίγμα δεν υπάρχει λόγος να ξέρουν οι άλλοι αν είσαι διπολική. Εκτός αν θέλεις εσύ να το συζητάς με εκείνους αλλιώς γιατι;
Κοίτα να σου πω κάτι εγω κανω ζιου ζιτσου, η πρώην μου κανει το ίδιο αλλά και μαι τάι και έχω παρατηρήσει πως σε τέτοιους χώρους δημιουργείται μια μορφή οικογενειας οποτε θα μπορούσες για παράδειγμα να βρεις κάτι τέτοιο να ασχοληθείς και να συνάψεις φιλίες με άτομα που σου ταιριάζουν εκτός φυσικά από το ότι σου αλλάζει άρδην τη ζωή κάτι τέτοιο ειδικά τη ψυχολογία πέρα από το σώμα. Ειναι διαφορετική τελειως η φιλοσοφία σε σχέση με ενα γυμναστήριο που μπαίνεις σε ένα χώρο κανεις όργανα και τελείωσε η ένα χόμπι άλλο πχ πεζοπορία ορειβασία αναρρίχηση κάτι που να σε φέρνει σε επαφή με σταθερό κόσμο που θα τον συναντάς συχνά.

---

Καλησπερα και σε σενα κι ευχαριστω για την απαντηση! Το θεμα μου ειναι να μπορω να ειμαι ο εαυτος μου με τον αλλο και να μπορω να μιλησω ειλικρινα για ολα επομενως εφοσον υπαρχει η διπολικη στη ζωη μου θα ηθελα να μπορω να μιλαω και γι αυτη :)
Οχι οτι χρειαζεται απλως εαν ειμαι πεσμενη πχ κτλ θα ηθελα να μπορω να πω ευθεως ναι δεν ειναι απλα μια φαση αλλα εχω αυτο κι αυτο.
Αυτη τη στιγμη δε μπορω ν ασχοληθω με ενα τετοιο αθλημα ισως πεζοπορια και σ ευχαριστω για τις ιδεες θα το κοιταξω.

Προσποιούμουν εδώ και χρόνια, γιατί πίστευα πως έτσι έπρεπε. Βέβαια έχω την τύχη να μην είμαι μοναχοπαίδι και να είμαστε κοντά ηλικιακά. Κατά τα άλλα μετά από μήνες ψυχοθεραπείας ξεκαθάρισα κάποια πράγματα από μέσα μου. Θεωρώ άδικο να μπορεί ο άλλος να λέει για ό,τι κατεβάσει το μυαλό του κι εγώ να μην μπορώ για κάτι που είναι μέρος του εαυτού μου.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Προσποιούμουν εδώ και χρόνια, γιατί πίστευα πως έτσι έπρεπε. Βέβαια έχω την τύχη να μην είμαι μοναχοπαίδι και να είμαστε κοντά ηλικιακά. Κατά τα άλλα μετά από μήνες ψυχοθεραπείας ξεκαθάρισα κάποια πράγματα από μέσα μου. Θεωρώ άδικο να μπορεί ο άλλος να λέει για ό,τι κατεβάσει το μυαλό του κι εγώ να μην μπορώ για κάτι που είναι μέρος του εαυτού μου.

---

Το θεμα ειναι να εχουμε εστω εναν ανθρωπο να μπορουμε να ειμαστε 100% ο εαυτος μας και οι δυο πλευρες. Ειναι πολυτιμο. Αν εισαι ετσι με τον αδερφο/ την αδερφη σου πραγματικα ειναι πολυ ομορφο! Κοιταξε να το εξελιξεις κ να εχετε παντα ομορφες επαφες κι αληθινες :)

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πια στην οικογένειά μου είναι απόλυτα ειλικρινής. Δεν θα κάτσω να κλάψω μόνη μου ή να απομονωθώ. Θα πάω να μοιραστώ αυτό που αισθάνομαι για να μην το γιγαντώσω. Βέβαια αυτό μου πήρε παρά πολλά χρόνια. Πια είμαι ο εαυτός μου σε μεγάλο βαθμό.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πια στην οικογένειά μου είναι απόλυτα ειλικρινής. Δεν θα κάτσω να κλάψω μόνη μου ή να απομονωθώ. Θα πάω να μοιραστώ αυτό που αισθάνομαι για να μην το γιγαντώσω. Βέβαια αυτό μου πήρε παρά πολλά χρόνια. Πια είμαι ο εαυτός μου σε μεγάλο βαθμό.

---

Χαιρομαι παρα πολυ! Ειναι πολυ ομορφο που μπορεις και το κανεια αυτο! Εγω δυστυχως δε μπορω. Οι γονεις μου ειναι μεγαλοι και με δικα τους θεματα και δε μπορω να επικοινωνησω, χρειαζονται δηλαδη αυτοι την δικια μου φροντιδα που παντα εδινα ακομα κ απο παιδι.
Χαιρομαι πραγματικα για εσενα!

Είσαι πολύ ευγενική. Μην νομίζεις πως είναι όλα ιδανικά, απλά χαίρομαι που έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου πως δεν χρειάζεται να αλλοιώνομαι, όπως παλιά. Δυστυχώς είχα ένα τοξικό συγγενή που διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τι αξίζω και τι όχι, πως έπρεπε να είναι στις επαφές μου και τα συναφή. Κατάφερα τόσα χρόνια μετά να τον απομακρύνω και να προχωρήσω με βάση αυτά που πιστεύω εγώ. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το παρελθόν. Μόνο παρόν.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Είσαι πολύ ευγενική. Μην νομίζεις πως είναι όλα ιδανικά, απλά χαίρομαι που έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου πως δεν χρειάζεται να αλλοιώνομαι, όπως παλιά. Δυστυχώς είχα ένα τοξικό συγγενή που διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τι αξίζω και τι όχι, πως έπρεπε να είναι στις επαφές μου και τα συναφή. Κατάφερα τόσα χρόνια μετά να τον απομακρύνω και να προχωρήσω με βάση αυτά που πιστεύω εγώ. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το παρελθόν. Μόνο παρόν.

---

Σ ευχαριστω παρα πολυ! Κι εσυ το ιδιο! Δειχνεις ενας πολυ ευαισθητος και συνειδητοποιημενος ανθρωπος που αξιζεις πραγματικα καταννοηση και σεβασμο και χαιρομαι που το διεκδικεις πλεον. :)
Ευχομαι κ εγω να το καταφερω και να σκεφτομαι κ εγω μονο το παρον.

Θα τα καταφέρεις. Εμένα με βοήθησε το γεγονός πως έκανα ψυχοθεραπεία από τον Ιούνη και εστιάζαμε στο τώρα ή τις επιπτώσεις του παρελθόντος στο παρόν να συνηθίσω να μην σκέφτομαι για το παρελθόν και τι δεν έγινε.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Θα τα καταφέρεις. Εμένα με βοήθησε το γεγονός πως έκανα ψυχοθεραπεία από τον Ιούνη και εστιάζαμε στο τώρα ή τις επιπτώσεις του παρελθόντος στο παρόν να συνηθίσω να μην σκέφτομαι για το παρελθόν και τι δεν έγινε.

---

Ναι η αληθεια ειναι οτι δεν εχω καταφερει εδω και πολυ καιρο να βρω εναν καλο ειδικο και να κανω συνεχομενη ψυχοθεραπεια. Πετυχαινα συνεχεια οτι να ναι ατομα απο τοτε που εχασα μια που ειχα σταθερα αρκετα χρονια κ με βοηθουσε πολυ. Ευχομαι να τα καταφερω οπως τα λες :) σ ευχαριστω πολυ για την εμψυχωση!

Κι εγώ θετική εμπειρία μόνο με την τελευταία ψυχολόγο έχω. Είναι θέμα τύχης μάλλον.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Κι εγώ θετική εμπειρία μόνο με την τελευταία ψυχολόγο έχω. Είναι θέμα τύχης μάλλον.

---

Αχ αυτη η τυχη ρε γμτ μας εχει φαει! Ευχομαι να μου χαμογελασει λιγο κ εμενα κ να βρω εναν ανθρωπο να δουλεψω κ εγω.

Όταν δεν το περιμένεις, συμβαίνει. Εγώ τον Ιούνη ήμουν χάλια, φαντάσου να είσαι χρόνια ιδεοψυχαναγκαστική, να μην το ξέρεις και να έχεις ένα μοτίβο ιδεοληψιών. Τον τελευταίο μήνα έχω δει αισθητή διαφορά, αλλά και πάλι είναι ένα πρόβλημα που ζεις με αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Όταν δεν το περιμένεις, συμβαίνει. Εγώ τον Ιούνη είμαι χάλια, φαντάσου να είσαι χρόνια ιδεοψυχαναγκαστική, να μην το ξέρεις και να έχεις ένα μοτίβο ιδεοληψιών. Τον τελευταίο μήνα έχω δει αισθητή διαφορά, αλλά και πάλι είναι ένα πρόβλημα που ζεις με αυτό.

---

Σε θαυμαζω για ολη σου την προσπαθεια αληθεια! Και χαιρομαι που τα πας καλυτερα! Μου δινεις δυναμη με οσα γραφεις.
Ναι σιγουρα μια ψυχικη παθηση ειναι κατι που ζεις με αυτο αλλα εαν το ελεγχεις και δε το αφηνεις και το καταννοεις καλυτερα πιστευω μπορεις να ζεις ανετα με αυτο. Εμενα περισσοτερο με δυσκολευει η ιδια η ζωη μου κ οι ατυχιες της παρα η παθηση. Την παθηση την εμαθα, τη διαχειριζομαι, τη βαζω σε ταξη, τη μαθαινω. Τους ανθρωπους δε μπορω να καταλαβω και τη ζωη. Νιωθω οτι σ εμας δινουν τη ταμπελα μιας παθησης αλλα γυρω μας επικρατει τελικα πολυ αλλοκοτη συμπεριφορα και ασταθης και χωρις καμια διαγνωση..

Ακριβώς τα ίδια νιώθω κι εγώ. Πχ. από την έκτη δημοτικού μεγαλώνω με ένα γονιό που έχει χρόνιο πρόβλημα υγείας, μέσα έξω σε νοσοκομεία και τώρα σε μια κατάσταση μη αναστρέψιμη αλλά έστω αξιοπρεπή. Ατυχίες, άσχημες εμπειρίες που ο μέσος νέος άνθρωπος δεν έχει ζήσει. Αλλά όταν άρχισα να εστιάζω στο τώρα σταμάτησα να καταναλώνω ενέργεια στο παρελθόν.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Ακριβώς τα ίδια νιώθω κι εγώ. Πχ. από την έκτη δημοτικού μεγαλώνω με ένα γονιό που έχει χρόνιο πρόβλημα υγείας, μέσα έξω σε νοσοκομεία και τώρα σε μια κατάσταση μη αναστρέψιμη αλλά έστω αξιοπρεπή. Ατυχίες, άσχημες εμπειρίες που ο μέσος νέος άνθρωπος δεν έχει ζήσει. Αλλά όταν άρχισα να εστιάζω στο τώρα σταμάτησα να καταναλώνω ενέργεια στο παρελθόν.

---

Λυπαμαι πολυ που κι εσυ εχεις ζησει τοσες δυσκολιες. Σε καταλαβαινω απολυτα. Βεβαια και βοηθαει να εστιαζουμε στο τωρα και οχι στο παρελθον. Ετσι πρεπει. Απλα καποιες φορες ειναι δυσκολο αν δεν εχεις καμια στηριξη κ καταννοηση. Αλλα ελπιζω να το πετυχω κ εγω σιγα σιγα. Σ ευχαριστω πολυ για τη στηριξη σου αληθεια :)

Χαρά μου. Το γεγονός ότι προσπάθησες για να καταφέρεις όσα θεωρείς σημαντικά παρά τις δυσκολίες είναι όντως αξιέπαινο. Μην το θεωρείς δεδομένο.

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Χαρά μου. Το γεγονός ότι προσπάθησες για να καταφέρεις όσα θεωρείς σημαντικά παρά τις δυσκολίες είναι όντως αξιέπαινο. Μην το θεωρείς δεδομένο.

---

Εχεις δικιο και σ ευχαριστω τοσο πολυ για τα λογια σου και τη συζητηση μας αυτη. :) χαιρομαι που μιλαω με καποιον που καταλαβαινει.

Quote:

---

Originally Posted by Lalaland

Καλησπερα και σε σενα κι ευχαριστω για την απαντηση! Το θεμα μου ειναι να μπορω να ειμαι ο εαυτος μου με τον αλλο και να μπορω να μιλησω ειλικρινα για ολα επομενως εφοσον υπαρχει η διπολικη στη ζωη μου θα ηθελα να μπορω να μιλαω και γι αυτη :)
Οχι οτι χρειαζεται απλως εαν ειμαι πεσμενη πχ κτλ θα ηθελα να μπορω να πω ευθεως ναι δεν ειναι απλα μια φαση αλλα εχω αυτο κι αυτο.
Αυτη τη στιγμη δε μπορω ν ασχοληθω με ενα τετοιο αθλημα ισως πεζοπορια και σ ευχαριστω για τις ιδεες θα το κοιταξω.

---

Κοίτα όταν φτάσεις σε ένα σημείο να έχεις ένα άτομο απέναντι σου που ενδιαφέρεται για σένα και δεν λέω ερωτικά αλλά φιλικά εκεί θα μπορείς να το μοιραστείς και να το εξηγήσεις. Αν έχεις όμως κάποιον απεναντι σου που δεν σε ξέρει καλά και του το πεις θα του έρθει καπως δυστυχώς έτσι γίνεται.

Καλημερα και απο μενα . Και εγω εχω διαγνωστει με διπολικη διαταραχη τυπου β εδω και καποια χρονια , Μαζι με αυτο υποφερω και απο οριακη αλλα εχω περασει και απο διαφορες καταστασεις οπως αγοραφοβια , κρισεις πανικου , αρρωστοφοβια κ.α . Η αληθεια ειναι οτι δεν ειμαι και τοσο πολυ λειτουργικη , ανα περιοδους βεβαια , αλλα η διαγνωση ενωσε πολλα απο τα κομματια του παζλ της παιδικης και εφηβικης μου ηλικιας και με εκαναν να κατανοησω ολο και περισσοτερο τον εαυτο μου καθως δεν ημουνα απλα ενα τεμπελικο , μοναχικο και απομωνομενο παιδακι αλλα ολα αυτα ηταν απορροια της καταστασης μου την οποια κουβαλαω απο τοτε πανω μου . Λογω κακοποιητικης σωματικης και λεκτικης συμπεριφορας απο τους γονεις και συγγενεις μου . Και εγω καταφερα και σπουδασα , εκανα οικογενεια αλλα ειναι αδυνατον να εργαστω σε συγκεκριμενο εργασιακο περιβαλλον . Ειμαι συγγραφεας και πολλες φορες μου ειναι αδυνατον να παω ακομα και στις παρουσιασεις που χρειαζεται . Απο εκει και περα , εχω αναπτυξει καποιες κοινωνικες συναναστροφες , και οι μονες σταθερες στη ζωη μου ειναι ο αντρας μου και τα τρια μας παιδια , οι οποιοι λειτουργουν σωτηριοι και οι τεσσερις για μενα βγαζοντας απο μεσα μου τον χωρις διπολικη εαυτο μου . Βιωνω ομως μεγαλη δυσλειτουργικοτητα σε ολες τις υπολοιπες σχεσεις μου . Και ειναι ενας συναισθηματικος συρφετος που με κουραζει και αναλωνει απιστευτα . Επιλεγω φιλους που δεν εχω κοινα σημεια ταυτισης μαζι τους με αποτελεσμα να μην μπορω να συννυπαρξω μαζι τους . Βεβαια ολες και ολες 4 φιλες εχω κρατησει στη ζωη μου , δυστυχως την μια την εχασα απο καρκινο πριν απο λιγα χρονια . Οι υπολοιπες 3 , ειναι μεν κολλητες , αισθανομαι αγαπη για εκεινες αλλα δεν νοιωθω οτι ταυτιζομαι τοσο εγω οσο και εκεινες μαζι μου . Βεβαια γνωριζουν για την παθηση μου , οι δυο απο αυτες . αμα με ρωτουσες , θα επελεγα να ειμαι μονη , μονο με την οικογενεια μου .

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Κοίτα όταν φτάσεις σε ένα σημείο να έχεις ένα άτομο απέναντι σου που ενδιαφέρεται για σένα και δεν λέω ερωτικά αλλά φιλικά εκεί θα μπορείς να το μοιραστείς και να το εξηγήσεις. Αν έχεις όμως κάποιον απεναντι σου που δεν σε ξέρει καλά και του το πεις θα του έρθει καπως δυστυχώς έτσι γίνεται.

---

Καλησπερα και παλι, σαφως ναι πρεπει καποιος να ενδιαφερθει γι εσενα για να μιλησεις για κατι τετοιο καθως και για οποιοδηποτε βαθυτερο θεμα δε γινεται εξ αρχης καταμουτρα. Αλλα αυτο εννοω, οτι δεν εχω καταφερει να βρω ατομα που να φτασει να χτιστει μια ουσιαστικη φιλια και να φτασει σε ενα βαθυτερο επιπεδο οπου θα μπορεις να μιλησεις με τον αλλο τοσο βαθεια και ουσιαστικα. Οι περισσοτερες επαφες απλα μενουν στην επιφανεια και στην φαση καφε, ποτου, μιας βολτας αντε κ να πεις τπτ γκομενικα το πιο βαρυ δλδ κ τελος.

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Καλημερα και απο μενα . Και εγω εχω διαγνωστει με διπολικη διαταραχη τυπου β εδω και καποια χρονια , Μαζι με αυτο υποφερω και απο οριακη αλλα εχω περασει και απο διαφορες καταστασεις οπως αγοραφοβια , κρισεις πανικου , αρρωστοφοβια κ.α . Η αληθεια ειναι οτι δεν ειμαι και τοσο πολυ λειτουργικη , ανα περιοδους βεβαια , αλλα η διαγνωση ενωσε πολλα απο τα κομματια του παζλ της παιδικης και εφηβικης μου ηλικιας και με εκαναν να κατανοησω ολο και περισσοτερο τον εαυτο μου καθως δεν ημουνα απλα ενα τεμπελικο , μοναχικο και απομωνομενο παιδακι αλλα ολα αυτα ηταν απορροια της καταστασης μου την οποια κουβαλαω απο τοτε πανω μου . Λογω κακοποιητικης σωματικης και λεκτικης συμπεριφορας απο τους γονεις και συγγενεις μου . Και εγω καταφερα και σπουδασα , εκανα οικογενεια αλλα ειναι αδυνατον να εργαστω σε συγκεκριμενο εργασιακο περιβαλλον . Ειμαι συγγραφεας και πολλες φορες μου ειναι αδυνατον να παω ακομα και στις παρουσιασεις που χρειαζεται . Απο εκει και περα , εχω αναπτυξει καποιες κοινωνικες συναναστροφες , και οι μονες σταθερες στη ζωη μου ειναι ο αντρας μου και τα τρια μας παιδια , οι οποιοι λειτουργουν σωτηριοι και οι τεσσερις για μενα βγαζοντας απο μεσα μου τον χωρις διπολικη εαυτο μου . Βιωνω ομως μεγαλη δυσλειτουργικοτητα σε ολες τις υπολοιπες σχεσεις μου . Και ειναι ενας συναισθηματικος συρφετος που με κουραζει και αναλωνει απιστευτα . Επιλεγω φιλους που δεν εχω κοινα σημεια ταυτισης μαζι τους με αποτελεσμα να μην μπορω να συννυπαρξω μαζι τους . Βεβαια ολες και ολες 4 φιλες εχω κρατησει στη ζωη μου , δυστυχως την μια την εχασα απο καρκινο πριν απο λιγα χρονια . Οι υπολοιπες 3 , ειναι μεν κολλητες , αισθανομαι αγαπη για εκεινες αλλα δεν νοιωθω οτι ταυτιζομαι τοσο εγω οσο και εκεινες μαζι μου . Βεβαια γνωριζουν για την παθηση μου , οι δυο απο αυτες . αμα με ρωτουσες , θα επελεγα να ειμαι μονη , μονο με την οικογενεια μου .

---

Αρχικα πολλα μπραβο που εχεις μια ομορφη οικογενεια και 3 μαλιστα παιδια! Αυτο ειναι κατι που εγω προσωπικα με αυτη την παθηση κιολας δε θα κανω ποτε, ουτε θα το ρισκαρα καθως φοβαμαι μηπως ειτε κληρονομηθει σε αυτα καθως ειναι μια κληρονομικη παθηση αλλα και ειτε κατα τη διαρκεια μιας εγκυμοσυνης χειροτερεψει και εξελιχθει σε αλλα πραγματα που δε θα μπορω να ελενξω. Χαιρομαι πολυ που το καταφερες και μαλιστα 3 φορες! Δεν εχει σημασια η εργασια ειδες ο καθενας μας στο δικο του κομματι κατι εχει καταφερει με την προσπαθεια του :)
Λυπαμαι πολυ για τη φιλη που εχασες. Ειναι ατιμη αρρωστια, παρ ολα αυτα ειναι σημαντικο που εχεις εστω και δυο καλες φιλες που και γνωριζουν για εσενα και σε αγαπουν απ οτι καταλαβαινω συν εναν καλο συζυγο και καλα παιδια! Εχεις πολυτιμα πραγματα.
Καταλαβαινω πως ναι αν νιωθεις πως εκεινες δε σε καλυπτουν καπου μεσα σου για καποιον λογο λογικο να μην τις επιζητας το ιδιο οσο τον συζυγο σου που απ οτι καταλαβαινω ταιριαζετε πολυ! Αλλα αυτο εχει σημασια εν τελη.. το οτι εχεις οχι απλα εναν αλλα 4 ανθρωπους δλδ συζυγο και παιδια που νιωθεις τοσο κοντα σου και ζεστα μαζι τους :)
Ευχομαι να ειχα εστω ενα ατομο να το νιωθω αυτο.

καλησπερα η γυναικα μου εχει διαγνωστη με δυπολικη και καταθληψη απο τ 2017 αγωνιζετε. ο ψυχιατρος της εχει χωρηγηση φαρμακα. απο το 1/2020 εχει παρει την κατο βολτα δεν ειναι καλλα την πιανει γλυκομανια και εχει παρει πολλα κυλα. δεν ξερι πως να την βοηθησω. ξερει κανεις καποιον καλο αλλο ψυχιατρο να την βοηθησω. η κατι αλλο να αντιμετοπ. τα γλυκα

Καλησπέρα με λένε Γιάννη έχω διάγνωση και εγώ με διπολική διαταραχή περνώ Zyprexa και ειμαι καλά είχα περάσει και εγώ πολύ δύσκολα από μικρή ηλικία το κλίμα στο σπίτι μου ήταν άθλιο αναγκαζόμουν να μπω στην μέση για πολλά ώστε να σώσω τον αδερφό μου που εν τέλη τα κατάφερα...Περασα ένα επεισόδιο το όποιος μου κόστισε αρκετά και κατέληξα σε συνταγή...ενας άνθρωπος με ανάγκασε να μου κάνει στοματικό...απειλοντας με ότι είχε ανθρώπους από πίσω και παρακολουθούσε την ζωή μου.Νομιζω ακόμα και σήμερα πως το λάθος που έκανα την δικό μου που ενέδωσε και με τυραναει έχει αφοπλίσει τελείως την σεξουαλική μου ικανότητα και πέραν όλων αυτόν με καινούριες νην σχέσεις που συναναστρέφομαι καταλήγουν άσχημα.
Όλες οι σχέσεις που είχα από μικρός με έχουν εγκαταλείψει μόλις το δημοσίευσα αυτό και είναι κάτι που με στεναχωρεί.Εργαζομαι δύο δουλειές όμως νιώθω δυνατός και μπορώ να τα καταφέρω να επιβιώσω. Δυστυχώς θα ήθελα και εγώ έναν άνθρωπο δίπλα μου ,μια γυναίκα να με νιώσει και να νιώσω ξανά πιο σίγουρος είμαι απελπισμένος όλα αυτά συνέβησαν σε λίγο καιρό και γύρισαν όλα μπούμερανγκ