Πονοι και ψυχοσωματικα.

Εδω και 2 μηνες δυστυχως ταλαιπωρουμαι απο εντονους εως και πολυ εντονους στην περιοχη του θωρακα, που ξεκινουν ειδικα απο την περιοχη του στομαχου και προς τα πανω και αριστερα. Διαφραγμα, κατωτερο μερος του πνευμονα κλπ και εως κατω απο τη αριστερη μασχαλη ενω ειναι διαμπερεις και φτανουν μεχρι και την κλειδα και ωμοπλατη στο πισω μερος. Ως φυση οι πονοι ειναι στην πλειοψηφεια τους πολυ οξειες σουβλιες, δυνατα τρυπηματα και τσιμπηματα και κατα καποιο τροπο νοιωθω οτι μεταδιδονται ακτινωτα απο το σημειο εκινησης πανω απο το στομαχι προς τα πανω και αριστερα με καποια περιοδικοτητα.

Υπαρχουν στιγμες κατα τη διαρκεια της ημερας που υποχωρουν αλλα επανερχονται αργα η γρηγορα. Συχνα συνδιαζονται και με πονους σε ολοκληρη την κοιλιακη χωρα σημειακα σε πολλα σημεια ταυτοχρονα και με ιδια χαρακτηριστικα, οξεις σουβλιες, κλπ. Ταυτοχρονα συνηθως εχω μετεωρισμο ειδικα στο στομαχι αλλα και στο υπολοιπο γαστρεντερικο και κυριως στο παχυ εντερο ενω σε δυο περιπτωσεις οταν η ενταση των πονων ηταν μεγαλη, κρισεις πανικου ακολουθησαν.

Απο πλευρας εξετασεων εχω κανει λιγο πολυ τα παντα. Τελευταια ειδα γαστρεντερολογο ο οποιος μου ειπε οτι τα συμπτωματα ειναι ατυπα και μετα και απο ψηλαφηση δεν εδειξε να πιστευει οτι ειναι κατι περισσοτερο απο οτι πιστευουν και οι υπολοιποι γιατροι δηλαδη αγχωδης διαταραχη.

Ωστοσο μου εγραψε ενα ηπιο σπασμολυτικο (Doralin) και σε 10 ημερες μαλλον θα κανω καποιες ενδοσκοπησεις (ο νοων νοειτω:)) διοτι δεν βλεπω καμμια διαφορα εως τωρα.

Η δε ψυχιατρος σκεφτεται να μου αλλαξει το Dumyrox με Cymbalta (Duloxetine) πιστευοντας οτι θα ειναι αποτελεσματικοτερο στην καταπολεμηση των ψυχοσωματικων.

Οπως και να χει δεν ειμαι υποχονδριος ουτε βαζω στο νου μου οτι μπορει να εχω την ταδε η δεινα σοβαρη παθηση. Διαβαζοντας φυσικα και μαθαινοντας περισσοτερα εχω σκεφτει διαφορες περιπτωσεις με παρομοια συμπτωματα απο νευρωσεις και ινομυαλγια μεχρι γαστριτιδες, στομαχικα ελκη κλπ. Το ευερεθιστο εντερο το θεωρω σχεδον δεδομενο ομως δυναται να προερχονται πονοι τοσο ψηλα απο εκει?

Τελος παντων, οπως και να χει η αιτια λιγο με απασχολει αυτη τη στιγμη, πραγματικα λεω μεσα μου ας ειναι οτι θελει. Αυτο που χρειαζομαι τωρα ειναι η αντιμετωπιση των συμπτωματων και η ανακουφιση απο τους πονους.

Τα συνηθη SSRI's δεν εχουν κανει καποια διαφορα ως τωρα ενω ειχα και δυσκολια στο να τα ανεχτω οργανικα τα περισσοτερα απο αυτα.

Εαν τα αποτελεσματα των ενδοσκοπησεων βγουν φυσιολογικα υποψιαζομαι αγωγη με καποιο σπασμολυτικο απο τη μια για το εντερο και Cymbalta για τους πονους. Η δικη μου εικονα ειναι οτι οι πονοι εχουν να κανουν και με το στομαχι αλλα δεν φαινεται να βρισκεται κατι εως τωρα εκει οποτε μαλλον δεν θα μου δοθει καποια αγωγη γ'αυτο.

Παρα ταυτα κανενας δεν φαινεται ακομα να εχει μια σαφη εικονα των αιτιων περα απο τη γενικη ομπρελα της γενικευμενης αγχωδους διαταραχης με αποτελεσμα να μην εχω δει καμμια ουσιαστικη βελτιωση οσον αφορα την ανακουφιση απο τους πονους και απλα να νοιωθω σαν πειραματοζωο.

Να αναφερω επισης οτι και οι παλιοφιλες οι εκτακτες συστολες με ξαναθυμηθηκαν μετα απο αρκετους μηνες και με επισκεπτονται μερικες φορες την ημερα για διαστηματα απο 15 λεπτα εως και μια ωρα. Οχι οτι δινω σημασια πλεον.

Ξερω οτι θετω πολλα και επαναλαμβανομενα θεματα αλλα επειδη δεν εχω δει καμμια ουσιαστικη ανακουφιση απο τους πονους απο τους "ειδικους", εχει κανεις καμμια παρομοια εμπειρια η χρησιμη συμβουλη σχετικα? Αυτο που με ενδιαφερει περισσοτερο ειναι η συμπτωματικη αντιμετωπιση σ'αυτο το σταδιο. Να μπορεσω να αρχισω να λειτουργω ξανα σε οσο το δυνατον πιο φυσιολογικο βαθμο γιατι οι πονοι πραγματικα εχουν χειροτερευσει την ποιοτητα ζωης.

Faust πιστευω ότι οι πόνοι είναι ψυχωσωματικοί εγώ έφτασα στα πρόθυρα του ειλεού με την σπαστική κολίτιδα και να φανταστείς ήμουν 21 χρόνων.Απο τα 30 άρχισαν οι έκτακτες κοιλιακές συστολές στην αρχή όταν ξάπλωνα να κοιμηθώ και σιγά σιγά έγιναν εφιάλτης.Κάθε λεπτό μετρούσα πόσες συστολές είχα νόμιζα ότι πεθαίνω τους έλεγα ότι σταματάει η καρδιά μου και δεν με πίστευαν οι δικοί μου.πολλές φορές πάθαινα δύο συστολές την μια μετά την άλλη αισθανόμουν σαν να είχα πεθάνει.Βέβαια το βεβαίωσε και ο γιατρός με τριπλεξ,τεστ κοπώσεως και στο τέλος με χολτερ 24ωρου.Επινα χάπια για την αρρυθμία, αλλά το καλύτερο φάρμακο είναι το αντικαταθλιπτικά.Οταν κάνω θεραπεία σταματούν και οι συστολές.Και φυσικά δεν είναι της φαντασίας μου γιατί στις εξετάσεις φάνηκαν καθαρά και μάλιστα θυμάμαι στο τεστ κοπώσεως μου είπε ο καρδιολόγος αυτή η συστολή ήταν δυνατή.Πριν υποτροπιάσω λοιπόν πονούσα παντού και ειδικά στα πόδια μου επί 3 μήνες υπέφερα δεν μπορούσα να κατέβω τις σκάλες πήγαινα σε ορθοπαιδικούς μου έδιναν αντιφλεγμωνώδη παυσίπονα και δεν με έπιαναν.Πιστεύω τώρα ότι ήταν μηνύματα που έδινε το σώμα μου ότι κάτι δεν πάει καλά με την ψυχολογία μου,γιατί ξαφνικά όπως ήρθαν οι πόνοι έτσι και έφυγαν.Τώρα με την θεραπεία που κάνω δεν πονάω και δεν έχω συστολές.Να σου πω πως έχω ανεπάρκεια μητροειδούς και τριγλώχινος βαλβίδας που μεταφράζεται σε φύσημα και αυτό με άγχωνε περισσότερο.Ακόμη και για την σπαστική κολίτιδα που προκαλεί μετεωρισμό βοηθάει το αντικαταθλιπτικό.Αυτά όλα τα συμπτώματα που αναφέρεις τα έχω περάσει και δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι ήταν άλλη η αιτία.Σωματοποιείται το αγχος και μιλάει το σώμα με διάφορα συμπτώματα.Ειναι η πρώτη φορά που έχω παραδεχτεί και το ανέφερα Ντρεπόμουν να το ομολογήσω τώρα ήθελα σε πολυ δικούς μου ανθρώπους να το πώ ναι έχω πρόβλημα γιατί πόνάει και η ψυχή.

Γιωτα αυτη την περιοδο η ψυχολογια μου ειναι πραγματικα υπο του μηδενος. Ομως ως τωρα δεν με εχει ουσιαστικα βοηθησει κανενα σχημα θεραπειας που ως συνηθως συνδιαζε SSRI\'s με βενζοδιαζεπινες. Και οι πονοι ειναι τοσο οξεις που με κανουν να σκεφτομαι και να διερευνω ολα τα πιθανα σεναρια. Ολοι οι γιατροι μου εχουν πει το ιδιο πραγμα αλλα αυτο που δεν εχουν κανει ειναι να προτεινουν μια αποτελεσματικη θεραπεια. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμο με τα φαρμακα που εχω παρει ως τωρα (περιπου 4 μηνες) με εχουν φερει σε χειροτερο σημειο απο οτι ειμουν πριν την ξεκινησω ενω οι πονοι τελευταια ειναι ανυποφοροι. Μαζι και με τις εκτακτες εχω γενικοτερη αδυναμια, ασταθεια και αλλα δυσαρεστα συμπτωματα που μου δινουν την εντυπωση οτι ξεκινουν απο τους πονους.

Πραγματικα δεν ξερω τι να κανω για να ανακουφιστω, ακομα και το βραδυ με δυσκολια κοιμαμαι πλεον απο τους πονους :(

Κανε κατι που σου αρεσει σαν να μην τα ειχες ολα αυτα...Προσπαθησε να κοροιδεψεις τον εαυτο σου..Κανε τον να να νιωσει σαν \'ντοπαρισμενος\' ενω ασχολεισαι με κατι δημιουργικο που προτιμας...Κοροιδευεται ευκολα! Αληθεια....Αρκει να φαντασιωθεις πραγματικα...

δεν φανταζεσαι ποσο σε καταλαβαινω εχω βαρεθει να ακουω απο τους γιατρους οτι προκεται για ψυχοσωματικα συμπτωματα..οτι θα γινω καλα κ.τ.λ κ.τ.λ πηρα κι εγω για ενα διαστημα αντικαταθλιπτικα ..τα περισσοτερα συμπτωματα περασαν και πιστεψε με ηταν απειρα!!!!!δεν βρικα ομως πραγματικα ακομα το μαγικο χαπι που να περνενε ολα...πιστευω λοιπον πως αυτο το χαπι απλα δεν υπαρχει..πως ηρεμιστικα αντικαταθλιπτικα και πολλα αλλα ψυχοφαρμακα ειναι για προσωρινη ανακουφιση των σωματικων συμπτωματων ..δεν ανταποκρινεται καθε οργανισμος ομως το ιδιο στα ψυχοφαρμακα για αυτο τον λογο καμια φορα ειναι χρονοβορο..καλο ειναι οσο μπορεις να βοηθησεις και εσυ τον εαυτο σου να ανεβασεις την διαθεση σου..οσο μπορεις να βγαινεις και να απασχολεις με κατι το μυαλο σου...μην το αφηνεισ να κανει κουραστικες σκεψεις..ετσι προσπαθω εγω καθημερινα και ειμαι καλυτερα πραγματικα...καλη δυναμη σου ευχομαι ολοψυχα

Ευχαριστω για τις συμβουλες παιδια. Βασικα και εγω δυστυχως επεσα στην παγιδα του \"ολα θα περασουν σε 2-3 βδομαδες\" που ακουγα κατα συρροην απο τους γιατρους ολο το καλοκαιρι. Φυσικα 10 μηνες αργοτερα ΤΙΠΟΤΑ δεν εχει περασει. Αν μη τι αλλο ειμαι χειροτερα.

Η αληθεια ειναι οτι προτου μου συμβουν ολα αυτα οι γνωσεις μου περι παθησεων οπως καταθλιψη, αγχωδεις διαταραχες, κλπ ηταν ελαχιστες. Ποτε μου δεν μπορουσα να φανταστω το ευρος των σωματικων συμτωματων, την ενταση και διαρκεια τους. Σχεδον ενα χρονο αργοτερα εχω μαθει πολλα και εχω συνειδητοποιησει τι συμβαινει.

Οστοσο δεν μπορω να πω οτι δεν το εχω παλαιψει. Παρ\'οτι ολο αυτο το διαστημα εχω περιοριστει πολυ λογω των ψυχοσωματικων εντουτοις εχω κανει προσπαθειες. Ταξιδια, εξοδοι, ασχολιες εκτος σπιτιου, κλπ. Πολλες φορες με πονους, ζαλη, αδυναμια και πολλα αλλα συμπτωματα. Δυστυχως στο τελος το κρεββατι φανταζε ως η μονη λυση.

Οπως και να χει αυτη η καταστασει μου εχει κλεψει εναν χρονο απο τη ζωη μου. Δουλεια, σπιτι, αυτοκινητο ολα πλεον στον αερα. Δυστυχως ζω και εργαζομαι στο εξωτερικο αλλα η διαταραχη με επιασε οταν ειμουν στην Ελλαδα και απο τοτε δεν εχω επιστρεψει. Η αυτοπεποιθηση οτι θα μπορεσω να ανταπεξελθω στα εργασιακα μου καθηκοντα μετα απο ολα αυτα ηταν και ως ενα βαθμο συνεχιζει να ειναι ανυπαρκτη. Δεν μπορουσα καν να φανταστω τον εαυτο μου να μπαινει σε αεροπλανο μετα απο τις κρισεις πανικου που ειχα.

Εν παση περιπτωση βαζω την υγεια μου ιεραρχικα πανω απο ολα. Ολα τα αλλα ξαναγινονται και ξαναποκτουνται. Το προβλημα ομως ειναι οτι δεν βλεπω βελτιωση. Ουτε τα φραρμακα φαινεται να κανουν δουλεια ουτε και η ψυχοθεραπεια εχει επιτυχια ως τωρα. Οποτε αρχισα να σκεπτομαι τισ πιθανοτητες σωματικης προελευσης των συμπτωματων. Εστω και αν οι γιατροι με καθησυχαζουν οτι δεν υπαρχει σωματικο αιτιο κατα τα φαινομενα, εντουτοις θελω να κανω τισ απαραιτητες ενδοσκοπησεις γιατι αν μη τοι αλλο το γαστρεντερικο συστημα δεν μπορει να ελεγχθει με ακριβεια εξωτερικα και τα συμπτωματα ευερεθιστου εντερου που εχω συμπιπτουν και με αρκετες αλλες παθησεις.

Ξερω οτι εν\'πολλοις εξαρταται απο μενα αλλα η υποστηριξη ειδικου ειναι εξισου σημαντικη και αυτη τη στιγμη δεν νομιζω οτι την εχω στον βαθμο που χρειαζεται. Καλα τα βιβλια αυτοβοηθειας και η διαχειρηση των πνευματικων δυναμεων του ατομου αλλα οταν ο πονος εχει σωματικη υποσταση τοτε η φαρμακευτικη ιατρικη πρεπει να ειναι ικανη να βοηθησει εστω και σε επιπεδο ανακουφισης.

Πολυ φοβαμαι οτι οι γνωσεις και οι ικανοτητες των \"ειδικων\" δεν ανταποκρινονται συχνα στο ρολο και την ευθυνη τους απεναντι στον ασθενη.

Faust, λυπαμαι για την ολη ταλαιπωρια σου...φαινεται απο το γραπτο σου πώς πολυ εχεις ταλαιπωρηθει και το παλευεις ακομα! Μπραβο σου....

Θα θελα να σε ρωτησω, αν στην πορεια της ολης σου προσπαθειας εχεις μεινει σε ψυχοθεραπεια με εναν μονο ειδικο, εννοω παρα την στασιμοτητα της καταστασης σου αν εχεις σκεφτει να αλλαξεις ειδικο....Ποσο καιρο ταλαιπωρεισαι?

Σ ευχαριστω εκ των προτερων....

Σοφια εγω παλι βλεποντας στο forum ατομα που ταλαιπωρουνται πολυ περισσοτερο καιρο απο εμενα με παρομοια συμπτωματα και παρ\'ολα αυτα ειναι πιο λειτουργικα με κανει να εχω τυψεις οτι δεν προσπαθω αρκετα ενω ξερω οτι αυτο δεν ειναι αληθεια. Νοιωθω οτι περναω πολυ χρονο στο κρεββατι, οτι δεν πιεζομαι αρκετα για να ειμαι πιο δραστηριος, κλπ. Σ\'αυτο εν μερει συμβαλει και οι αδυναμια ενος μεγαλου μερους του κοινωνικου περιγυρου μου να κατανοησει τι μου συμβαινει. Οχι οτι τους αδικω βεβαια αφου εδω εγω, ενα χρονο αργοτερα και εξακολουθω να εχω ενα σωρο αμφιβολιες. Οσο και να τους εξηγω ομως γιατι δεν θελω/δεν εχω διαθεση να βγω εξω η να κανω κατι μαζι τους, πολλες φορες δεν δειχνουν να καταλαβαινουν και νομιζουν οτι απλα βαριεμαι η τους αποφευγω η κατι παρομοιο.

Εντωμεταξυ δεν κανω απολυτως τιποτα για να αποκρυψω τα προβληματα μου, ισα-ισα μιλωντας γ\'αυτα αλλα και εξηγοντας τι συμβαινει με κανει να νοιωθω καλυτερα εστω και αν τελικα δεν φαινεται να το κατανοουν αυτο. Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το να υποφερεις και οταν σε ρωτανε οι φιλοι σου \"τι κανεις\" να πρεπει να απαντας \"μια χαρα\" υποκριτικα. Εχω σταματησει εδω και μηνες να λεω κατι τετοιο, πλεον λεω τα πραγματα με το ονομα τους. Αν μη τοι αλλο ειναι καλο για την δικη μου ψυχικη ισορροπια.

Οπως ανεφερα παραπανω ειμαι απογοητευμενος με την αδυναμια των εως τωρα φαρμακευτικων αγωγων να μου παρεχουν καποια βελτιωση στην καταπολεμηση τουλαχιστον των συμπτωματων. Δεν περιμενω να γινω καλα με τη μια βεβαια αλλα θα περιμενα τουλαχιστον να δω σταδιακη βελτιωση. Αυτη, οσον αφορα την φαρμακευτικη αγωγη, δεν εχει ερθει.

Οσον αφορα την αλλαγη ειδικου ειναι φυσικα κατι που το σκεφτομαι εδω και καιρο. Εχω μια καλη σχεση μαζι του ως τωρα και οι συνεδριες γινονται παντα σε καλο κλιμα αλλα δυστυχως δεν βλεπω ουτε μεθοδο ουτε συστημα και εν τελει ουτε αποτελεσματα. Το προβλημα ομως ειναι οτι λογω επαρχιας δεν υπαρχει αλλος καταλληλος ειδικος στην περιοχη οποτε θα πρεπει να βρω καποιον σε αλλη πολη το πιθανοτερο αρκετα μακρια (τουλαχιστον 40-50 χιλιομετρα μακρια) η και ακομη μακρυτερα για καποιον καλο. Αν και ειμαι σχεδον ετοιμος να το κανω σκεφτομαι τισ δυσκολιες που πιθανον θα αντιμετωπισω σε περιπτωση που λογω καταστασης δεν μπορω να κανω τις απαραιτητες μετακινησεις και δεδομενου του φορτωμενου προγραμματος των περισσοτερων στις μεγαλυτερες πολεις φοβαμαι οτι δεν θα μπορω να τον επισκεπτομαι οσο συχνα θα ηθελα η οσο συχνα θα χρειαζονταν.

Εν παση περιπτωση ειπα να δωσω και καποιον χρονο εφοσον γνωριζω οτι μια ολοκληρωμενη ψυχοθεραπεια απαιτει τουλαχιστον ενα τριμηνο και κατα τη γνωμη μου ενα εξαμηνο το ελαχιστο. Στην περιπτωση μου ομως τα αποτελεσματα ειναι χειροτερα ακομα και σε σχεση με το πως ειμουν οταν ξεκινησα οποτε νομιζω η αλλαγη ειδικου με ολες τις δυσκολιες που προανεφερα ειναι δυστυχως μονοδρομος.

Ευχαριστω και παλι για τισ χρησιμες συμβουλες και τα λογια συμπαραστασης.

Σου έχω στείλει κάποια U2U ελπίζω να τα δείς κ να μου πεις τη γνώμη σου.

γεια σας ..faust τι εκανες με το θεμα που ειχες?γιατι η μαμα μου εχει ακριβως τα ιδια συμπτωματα που ειπες και δεν μπορουμε να βρουμε απο που ειναι ,πηγαμε σε γιατρους την ειπαν απο το αγχος και της εδωσαν αυτο το dolarin για δεκα μερες .. εσυ βρηκες θεραπεια? σε περασε? σε παρακαλω απαντησε μου...

Κατά πάσα πιθανότητα είναι ψυχοσωματικά. 'Οταν λες όμως οι παλιόφιλες έκτακτες??? Τί πρόβλημα είχες παλαιότερα και πόσο παλιά είχες έκτακτες? Και εγώ 2μιση μήνες ταλαιπωρούμαι και προσπαθώ να βρω άκρη γαστροσκόπηση έκανες, χάπια γιατί τόσα πολλά από αρχή??

Quote:

---

Originally Posted by linaki-4-

γεια σας ..faust τι εκανες με το θεμα που ειχες?γιατι η μαμα μου εχει ακριβως τα ιδια συμπτωματα που ειπες και δεν μπορουμε να βρουμε απο που ειναι ,πηγαμε σε γιατρους την ειπαν απο το αγχος και της εδωσαν αυτο το dolarin για δεκα μερες .. εσυ βρηκες θεραπεια? σε περασε? σε παρακαλω απαντησε μου...

---

Το dolarin το πήρε 10μέρες?

Παιδια το θεμα ειναι παμπαλαιο.
Παντως , εγω ειχα πονους στο στερνο δυνατους και δεν εδινα σημασια γιατι πιστευα πως ειναι ψυχοσωματικα , αλλα τελικα υπηρχε και παθολογικος παραγοντας.

Τι εννοείς παθολογικός?

Quote:

---

Originally Posted by dcat

Τι εννοείς παθολογικός?

---

Εννοω οτι δεν ηταν ψυχοσωματικο , υπαρχει καποιο προβλημα που δημιουργει αυτους τους πονους.

Ναι εννοώ τι ακριβώς?

Εχει σημασια??????
Eχω διαφραγματοκοιλη και τοτε ειχα και ελαφρια οισοφαγιτιδα.

Ρωτάω γιατί μπορεί να είναι κάτι που δεν έχουμε ελέγξει..

ακομα δεν ολοκληρωσε 10 μερες ειναι στην εβδομη μερα αλλα συνεχιζει να ποναει πολυ..

Λινάκι περιμένετε να τελειώσει τη θεραπεία, ως τότε προσπαθείτε να μη την αφήνετε ώρα μόνη και να μην πέφτει η διάθεση της. Τι γιατρούς έχετε επισκεφτεί?

Θα περιμενουμε ..πρωτα έκανε υπέρηχο πανω και κάτω κοιλιάς το οποίο δεν έδειξε τίποτα συγχρόνως κάναμε και εξετάσεις αιματος αλλά παλι δεν φαίνεται τίποτα.απο γιατρούς πηγαμε σε γαστροεντερολογος, ουρολόγος για τα νεφρά ο οποίος μας είπε για μια ασήμαντη πέτρα στα νεφρά,σε γυναικολογο αλλά και σε χειρουργο...σε αυτους ως τώρα..

Καταρχήν πρέπει να κάνει γαστροσκόπηση ο υπέρηχος δε δείχνει το εσωτερικό του στομάχου... αν έχει ελικοβακτηρίδιο για παράδειγμα.. από αίμα τι έκανε? Επίσης να ξέρεις οτι είναι μεγάλη η πιθανότητα του ψυχοσωματικού κυρίως τα γαστρεντερικά χτυπάει, πάντως μην αγχώνεσαι να είστε δίπλα της και όλα θα πάνε καλά.

Θα πάμε αν είναι να κάνουμε και γαστροσκόπηση..απο τις εξετασεις αίματος ολα πολύ καλα ..παρακαλαω να γίνει όσο το γρηγοροτερο καλά να μην πονάει ..σ ευχαριστω παρα πολύ για τις συμβουλες και που με απαντας...

Να είσαι καλά κοριτσάκι μου μη φοβάσαι όλα καλά!