Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑ!

ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΕΦΤΑΣΑ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΟΛΟΥ! ΣΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ...
ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΒΙΟΓΑΡΦΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ.. ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΞΑΝΑ. ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ "ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ". ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ, ΑΤΥΧΗ, ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ! ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΝ ΗΜΟΥΝ 20 ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ. ΕΙΜΑΙ 30 ΚΑΙ ΖΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΜΟΝΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ ΖΩΗΣ!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΒΡΩ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΥΣΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΩ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

καλως ορισες!

δεν ειμαι και στην καλυτερη ψυχολογικη φαση

αλλα ηθελα ετσι να σου γραψω

τελικα τι ειναι αυτο που θα επρεπε να εχει επιτευχθει η αλλαξει στα τριαντα?

γιατι ενα τετοιο παραμυθι αιωρειται γενικως,

η δεν ειναι παραμυθι?

ξερω γω...

ποιο ειναι αυτο το αυθαιρετο οριο που μας βαζει τρικλοποδια?

λεω μας γιατι τα πλησιαζω...

και λοιπον?

δεν ειμαι εγω?

δεν ειμαι η ιδια?

ως δια μαγειας δηλαδη ολοι οι αλλοι φτανοντας στα τριαντα εχουν λυσει τα προβληματα τους

και μεις οχι?

μοναξια πονος ανησυχια για το μελλον

τι θα γινω..τι θα γινω....

ενας γερος που θα νοσταλγει τα νειατα του....

sorry αν σου χαλασα το ποστ

πολυ με προβληματισες

η μαλλον μου ξαναθυμισες τους προβληματισμους μου...

Δεν υπαρχουν ετοιμες λυσεις del . Αναζητησε χωρους με κοσμο .Ενα ορειβατικο συλλογο θα σου προτεινα .Ισως σου φαινεται λιγο ....ακραιο αλλα σε πολους εχει αλλαξη τη ζωη. Σου μιλαω εκ πειρας.. Ο γερο Αινσταιν ειχε πει καποτε οτι δεν θα λυσουμε τα προβληματα που μας ταλανιζουν αν μεινουμε στους ιδιους τροπους προσπαθειας επιλυσεις τους . Ας δοκιμασουμε το καινουριο.....

researcher ευχαριστώ για όσα έγραψες.. δεν υπάρχουν όρια ηλικίας λες?? κι όταν οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν σαν αποτυχημένη κι εσύ δεν έχεις τη ψυχική δύναμη να τους πεις το αντιθετο?? όταν μέχρι τώρα δεν έχω τίποτα σταθερό στη ζωή μου?? όταν νιώθω πως ότι κάνω είναι αποτυχία?? όταν κλείνομαι στον ευατό μου και νιώθω \"μεγάλη\" άρα και ανσφαλής να γνωρίσω κάποιον?? τέλικα η κοινωνία μάλλον μας βάζει όρια ή εγώ έχω αυτή την εντύπωση?? δε ξέρω πείτε μου.. pano ίσως έχεις δίκιο πως πρέπει να ξεκινίσω κάτι καινούριο στη ζωή μου, όμως οι χώροι με κόσμο που μου προτείνεις με φοβίζουν! να κι ένας λόγος που νιώθω τόση θλίψη μέσα μου.. γιατί δεν έχω τίποτα ενδαιφέρον για τη ζωή μου για να πω, να συστηθώ.. τίποτα! ούτε δουλειά, ούτε φιλίες, ούτε προσωπική ζωή.. νιώθω να βρίσκομαι σε αδιέξοδο!

Ακομα και αν υποθεσουμε οτι δεν εχει να πεις τιποτα ενδιαφερον για τη ζωη σου, τοτε γνωρισε ατομα που ειναι στην ιδια μοιρα με σενα και κανε νεες παρεες. Η μια, εστω και μικρη, αλλαγη στη ζωη σου θα σε κανει να δεις τα πραγματα διαφορετικα και μετα θα αλλαξεις και σε κατι αλλο κτλ. Αν το θες στο χερι σου ειναι να τα αλλαξεις ολα.
Τους τελευταιους 8 μηνες απεκτησα νεους φιλους μεγαλυτερους σε αριθμο απο οσους ειχα μεχρι τωρα στη ζωη μου. Αν θες μια ιδεα επειδη οπως λες δεν εχεις δουλεια τοτε πανε σε ενα σεμιναριο πανω στο αντικειμενο που υποθετω οτι εχεις σπουδασει

ναι να πάω και σε σεμινάριο και να ψάξω απεγνωσμένα για δουλεια όπως κάνω τελευταία. αν και με φοβίζει πια κι αυτό.. περίοδος κρίσης και οι πόρτες κλειστές! και μένω και σε επαρχία.. τον φόβο της ηλικίας πως διώχνω απο μέσα μου? πως έπρεπε ήδη να έχω βάσεις στη ζωή μου που δυστυχώς δεν κατάφερα ως τώρα?

Ελα τωρα δεν εισαι αντρας ωστε να πρεπει σωνει και καλα να εχεις σιγουρη δουλεια κτλ. Το θεμα ειναι να βρεις τι μπορει να σε βοηθησει και οχι να ψαξεις απεγνωσμενα για δουλεια. Πχ αν πας σε σεμιναριο φροντισε να ειναι καποιο που να σου δινει μορια για το δημοσιο

Τι είναι αυτά που διαβάζω ? Αν στην ηλικία των \"ούτε -κάν- τριάντα\", τελειώνουν όλα και μας πιάνει μαύρη απελπισία, τότε εγώ που οσονούπω φτάνω το μισό αιώνα (sic) δεν έχω άλλη επιλογή και το μόνο που μου μένει να κάνω , είναι ν\' ανοίξω δυό μέτρα στο χώμα, να μπω μέσα στη κάσα και να κλείσω και το καπάκι από πάνω.....

Λοιπόν φίλη μου del, σε πληροφορώ πως ακόμη και στα 50 και στα 60 και στα 160, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει όνειρα για το αύριο, πόσο μάλλον στα τριάντα του.. Έχω ένα συνομήλικο φίλο μου που ονειρεύεται πότε να βγει στη σύνταξη, να πάρει μια βαρκούλα και να πηγαίνει κάθε μέρα στο ψάρεμα. Αντιδρώ σε μια τέτοιου είδους αντίληψη, πρώτ\' απ\' όλα γιατί εκείνο που είναι σημαντικό , είναι το να ζει έντονα κανείς την κάθε του μέρα, να \"αρπάζει την κάθε στιγμή\" απ\' τα μαλλιά και να της ρουφάει την κάθε της ικμάδα (carpe diem) . Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω πως η βαρκούλα κι ο άπλετος χρόνος ηρεμίας και ξεκούρασης, μακριά από το άγχος και την ανασφάλεια της κάθε παραγωγικής ηλικίας, δεν παύει να αποτελεί για τον φίλο μου μια προοπτική κι ένα όνειρο ζωής !!

Κάνε όνειρα, βάλε στόχους, γνώρισε τους ανθρώπους, μάθε να εμπιστεύεσαι τα ένστικτα σου, δες την κάθε μέρα με περισσότερη αισιοδοξία...

Όχι μόνο δεν σε πήραν τα χρόνια, αλλά είσαι πολύ μικρή για να απαξιώνεις ένα μέλλον που σου ανήκει...

Quote:

---

Originally posted by sabb
Τι είναι αυτά που διαβάζω ? Αν στην ηλικία των \"ούτε -κάν- τριάντα\", τελειώνουν όλα και μας πιάνει μαύρη απελπισία, τότε εγώ που οσονούπω φτάνω το μισό αιώνα (sic) δεν έχω άλλη επιλογή και το μόνο που μου μένει να κάνω , είναι ν\' ανοίξω δυό μέτρα στο χώμα, να μπω μέσα στη κάσα και να κλείσω και το καπάκι από πάνω.....

Λοιπόν φίλη μου del, σε πληροφορώ πως ακόμη και στα 50 και στα 60 και στα 160, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει όνειρα για το αύριο, πόσο μάλλον στα τριάντα του.. Έχω ένα συνομήλικο φίλο μου που ονειρεύεται πότε να βγει στη σύνταξη, να πάρει μια βαρκούλα και να πηγαίνει κάθε μέρα στο ψάρεμα. Αντιδρώ σε μια τέτοιου είδους αντίληψη, πρώτ\' απ\' όλα γιατί εκείνο που είναι σημαντικό , είναι το να ζει έντονα κανείς την κάθε του μέρα, να \"αρπάζει την κάθε στιγμή\" απ\' τα μαλλιά και να της ρουφάει την κάθε της ικμάδα (carpe diem) . Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω πως η βαρκούλα κι ο άπλετος χρόνος ηρεμίας και ξεκούρασης, μακριά από το άγχος και την ανασφάλεια της κάθε παραγωγικής ηλικίας, δεν παύει να αποτελεί για τον φίλο μου μια προοπτική κι ένα όνειρο ζωής !!

Κάνε όνειρα, βάλε στόχους, γνώρισε τους ανθρώπους, μάθε να εμπιστεύεσαι τα ένστικτα σου, δες την κάθε μέρα με περισσότερη αισιοδοξία...

Όχι μόνο δεν σε πήραν τα χρόνια, αλλά είσαι πολύ μικρή για να απαξιώνεις ένα μέλλον που σου ανήκει...

---

Συμφωνώ απόλυτα.Στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες.στα 30 πρέπει να έχεις μια σταθερή δουλειά,να έχεις οικογένεια κ.λ.π.Τους κανόνες(στόχους)τους βάζουμε εμείς σύμφωνα με αυτά που θέλουμε,ονειρευόμαστε κ ...αυτό συμβαίνει μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής μας!

και γω τα ιδια.και νομιζα οτι ειμαι 28 ακομα .ελεος.τον δεκεβριο κλεινω τα 30 :(

Καλως ήρθες del:)

Καταλαβαινω γιατι μιλας, για ποιες αγωνιες κ ποια αγχη μιλας καθως ειμαι κοντα στην δικη σου ηλικια κ υπάρχουν διαστηματα που ειμαι σε αναζητηση εργασιας καθως ακολουθω ελευθερο επαγγελμα. Δε νομιζω πώς υπάρχει ανθρωπος που θελει να στεκεται στα ποδια του οικονομικα, δημιουργικα (οσο γινεται) κ να μην θελει να εργαστει. Να μπορει, να θελει αλλα να μη βρισκει. Ξερω ποσο ασχημο ειναι κ ποσο εξοντωτικο επισης. Και ειδικα σε μια τοσο δημιουργικη ηλικια....Ομως σκεψου πώς δυστυχως ή ευτυχως δεν ειναι κατι για το οποιο ευθυνεσαι αποκλειστικα η ιδια. Ειναι κ οι συνθηκες που επικρατουν, ειδικα στη χωρα μας, ειναι κ η εποχη....Για αυτους ολους τους λογους εχεις σκεφτει αντι να περιμενεις τη δουλεια που απτεται των προσδοκιων σου να απασχοληθεις με κατι παρεμφερες ή εστω ασχετο?

Σε οτι αφορα τον γαμο εχεις σκεφτει γιατι δυσανασχετεις? Ειναι που χωρισες? Ειναι που θελεις να παντρευτεις αφου ολες οι γυναικες στην ηλικια σου πανω κατω κανουν το ιδιο? Εχεις σκεφτει αν ειναι ο γαμος η αναγκη σου πανω απο ολα αυτη τη στιγμη?

Υπάρχει βεβαια κ μια συγκριση με αλλες φιλες κ γνωστες. Ειναι ομως κατι που θες να κανεις γιατι κανουν κ οι υπολοιποι ή ειναι κατι που πραγματικα θελεις? Ή ειναι πώς αισθανεσαι πώς μειονεκτεις διπλα σε καποια που εχει καλυψει το τριπτυχο της ευτυχιας:δουλεια-γαμο-παιδια?

Ειναι ισως μια καλη αφορμη τα 30 για μια καλη ανασκοπηση: τί θελω πραγματικα, πώς μπορω να το έχω κ σε τί φαση βρισκομαι για να το αποκτησω.

Αγαπητή del, αν κοιτάξω πίσω νιώθω ότι σε καταλαβαίνω, γιατί θυμάμαι πολύ καλά πως όταν πλησίαζα τα 30 νόμιζα πως ο χρόνος τέλειωνε, για κάποια θέματα δε πίστευα πως είχε ήδη τελειώσει! Τώρα που πλησιάζω τα 40 νιώθω απαλλαγμένη από τα άγχη σχετικά με το τι \'πρέπει\' να γίνει σε κάθε ηλικία και περνάω πολύ καλύτερα. Αν μου έλεγαν ότι υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος να ξαναγυρίσω στα 20 δεν θα γύρναγα. Το μόνο \'εμπόδιο\' είναι το δικό μας μυαλό και στα 20 ήταν πολύ περιορισμένο! Χρησιμοποίησε το μυαλό που έχεις τώρα για να δεις τι θέλεις να κάνεις και γιατί, πώς μπορείς να το αποκτήσεις. Δεν \'έχασες\' κανένα τρένο, είσαι μέσα στο δικό σου τρένο και καλό είναι να ξεκινήσεις να το οδηγείς...

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Ο γερο Αινσταιν ειχε πει καποτε οτι δεν θα λυσουμε τα προβληματα που μας ταλανιζουν αν μεινουμε στους ιδιους τροπους προσπαθειας επιλυσεις τους . Ας δοκιμασουμε το καινουριο.....

---

Πράγματι! Γιατί ακόμα κι αν ξαναγινόσουν 20 χρονών, del, ακολουθώντας την ίδια πορεία πιθανότατα σε δέκα χρόνια θα κατέληγες στο ίδιο σημείο που είσαι σήμερα. Άρα, κάτι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο που αντιδράς στις καταστάσεις που αντιμετωπίζεις. Σίγουρα στην επαρχία είναι πιο έντονη η \"απαίτηση\" να παντρευτείς και μάλιστα νωρίς, αλλά πίστεψέ με, έχεις πολύυυυυυ χρόνο μπροστά σου. Προσπάθησε να δεις πώς μπορείς να φτιάξεις τη ζωή σου όπως θέλεις εσύ και μην αφήνεις τις \"απαιτήσεις της κοινής γνώμης\" να σε ρίχνουν.
Τα 30 τα πέρασα πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια. Τώρα που πλησιάζω τα 50, εξακολουθώ να αισθάνομαι ότι κάθε ηλικία έχει τη δική της χάρη. Εξακολουθώ να ξεφυλλίζω με ενθουσιασμό το βιβλίο της ζωής σελίδα-σελίδα. Και κάθε σελίδα που γυρνάω, μου φέρνει και κάτι καινούριο - όχι απαραίτητα κάτι συνταρακτικό, αλλά μια νέα σκέψη, μια νέα συνειδητοποίηση ίσως, που με γεμίζει και με κάνει να περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη σελίδα. Και δεν σκοπεύω με τίποτα να κλείσω το βιβλίο πριν διαβάσω το τέλος του!

Quote:

---

Originally posted by del
researcher ευχαριστώ για όσα έγραψες..
δεν υπάρχουν όρια ηλικίας λες??
κι όταν οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν σαν αποτυχημένη
κι εσύ δεν έχεις τη ψυχική δύναμη να τους πεις το αντιθετο?? όταν μέχρι τώρα δεν έχω τίποτα σταθερό στη ζωή μου?? όταν νιώθω πως ότι κάνω είναι αποτυχία??
όταν κλείνομαι στον ευατό μου και νιώθω \"μεγάλη\" άρα και ανσφαλής να γνωρίσω κάποιον??
τέλικα η κοινωνία μάλλον μας βάζει όρια ή εγώ έχω αυτή την εντύπωση??
δε ξέρω πείτε μου.. pano ίσως έχεις δίκιο πως πρέπει να ξεκινίσω κάτι καινούριο στη ζωή μου, όμως οι χώροι με κόσμο που μου προτείνεις με φοβίζουν!
να κι ένας λόγος που νιώθω τόση θλίψη μέσα μου.. γιατί δεν έχω τίποτα ενδαιφέρον για τη ζωή μου για να πω, να συστηθώ.. τίποτα!
ούτε δουλειά, ούτε φιλίες, ούτε προσωπική ζωή...
νιώθω να βρίσκομαι σε αδιέξοδο!

---

ξερεις τι πιστευω?

πως δεν σε γεμιζει η ολη υποθεση

πως κατι σου λεει πως δεν θελεις να ζεις ετσι

και το μοναδικο οριο που βλεπω

ειναι το οριο του δεν παει αλλο!

κατι πρεπει να αλλαξει.

ναι υπαρχουν ορια ηλικιας

στα 20 γαμος

στα 30 διαζυγιο

στα 35 αφου εχεις ριξει και πεντε χρονια γυμναστηριο μαζι με το σιχτιρισμα για το γαιδουρι που παντρευτηκες

πας διακοπες με το γκομενο σου ως γκομεναρα κι εσυ
αδιαφορη κι ανεμελη

γιατι τωρα πια δε σε νοιαζει τι λεει η κοινωνια....

ξερω γω μωρε!

εγω και στα 22 μου μεγαλη αισθανομουνα.

δε συμμετειχα σε παρεες γιατι ξερεις τι ελεγα μεσα μου

ολοι θα νομιζουν οτι ψαχνω για αντρα

κατι οι απαξιωσεις του μπαμπα μου

κατι η ψιλοκαταθλιψη

με εμποδιζαν απο το να ζω! να ζω!

να ζω ρε παιδι μου

οχι τον ερωτα μονο...την παρεα!

τους ανθρωπους!

εμενα!

τη ζωη μου! ολα!

ναι υπαρχουν ορια

ποια ειναι αυτα ομως?

ο μλ@κοπιτουρας που ξεφωνιζει πως η γυναικα πανω απο τα δεκαοχτω ειναι γρια?

ε κατσε να σου βαλει αυτος το οριο.

η προηγουμενη γενια που εχει το γαμο σαν τη μονη λυση?

ε δεν ειναι η μονη λυση.

ολες οι φιλες σου που παντρευτηκαν?
και μενα με ταραζουν ακομα τα νεα πως παντρευεται η ταδε να σου πω την αληθεια. αλλα ρε γμτ ειναι η δικη της ζωη.αυτο τη γεμιζει.αυτο! η ετσι κι αυτοι νομιζουν πως θα δωσουν τη λυση στο <αδιεξοδο> που περιγραφεις.δεν ξερω.

και τι κανεις απο δω και περα?

εγω παντως εκανα ψυχοθεραπεια!

χε χε!

και ειδα οτι ολα αυτα ηταν σκεψεις που τις ειχα πολλα χρονια.

μη σου πω κι απ το δημοτικο...

ναι ναι..
σκεψεις που στη βαση τους βρισκεται το

δεν αξιζω

δεν αξιζω γιατι ειμαι τοσων χρονων
γιατι ειμαι τοσων κιλων
γιατι δεν εχω αυτο γιατι ο αλλος παντα ειναι καλυτερος απο μενα.

ε οχι ρε φιλε!

δεν το δεχομαι πλεον!

αξιζω..για το τωρα το πριν το μετα και το παντα!

σου ευχομαι ο,τι καλυτερο απο τα βαθη της καρδιας μου!

υ.γ. μερικες φορες λεω πως αντιμετωπισα η πως βλεπω εγω καποια πραγματα.αλλα εχω επισης την αναγκη να γραψω οτι ειναι καθαρα πως το βλεπω εγω. και αντιλαμβανομαι σε ολο της το μεγαλειο τη φυση της υποκειμενικοτητας των οσο εκθετω εδω. :-) ασχετα αν εκφραζομαι σε δευτερο προσωπο η με προστακτικο τροπο.

εγω δεν το κριβω και οσοι με εχουν δει μσν ενω ειμαι 30 φαινομαι 19-20 το πολυ.και μαρεσει ναουμε :P

Quote:

---

Originally posted by del
ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ. ΕΦΤΑΣΑ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΟΛΟΥ! ΣΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ...
ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΒΙΟΓΑΡΦΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ.. ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΞΑΝΑ. ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ \"ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ\". ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ, ΑΤΥΧΗ, ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ! ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΝ ΗΜΟΥΝ 20 ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ. ΕΙΜΑΙ 30 ΚΑΙ ΖΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΜΟΝΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ ΖΩΗΣ!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΒΡΩ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΥΣΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΩ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

---

ΓΕΙΑ ΣΟΥ DEL,
ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΟΥ ΜΝΜ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΣ!
ΕΙΜΑΙ 37.
ΣΤΑ 30 ΜΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ!!!!
ΕΙΧΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΣΠΟΥΔΕΣ, ΕΙΧΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΣΕ, ΕΙΧΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ, ΕΙΧΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ, ΕΙΧΑ ΜΠΕΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑ, ΕΙΧΑ ΦΑΕΙ ΚΑΜΜΙΑ 50 ΜΗΝΕΣ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΑΚΑΛΥΠΤΕΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, ΜΕΝΑΜΕ ΣΕ ΕΝΟΙΚΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΓΑΜΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ 250.000ΔΡΧ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ

ΣΟΥ ΚΙΝΗΣΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ;

Quote:

---

Originally posted by researcher
ναι υπαρχουν ορια ηλικιας

στα 20 γαμος

στα 30 διαζυγιο

στα 35 αφου εχεις ριξει και πεντε χρονια γυμναστηριο μαζι με το σιχτιρισμα για το γαιδουρι που παντρευτηκες

πας διακοπες με το γκομενο σου ως γκομεναρα κι εσυ
αδιαφορη κι ανεμελη

γιατι τωρα πια δε σε νοιαζει τι λεει η κοινωνια....

.................................................. ....................................

δεν αξιζω γιατι ειμαι τοσων χρονων
γιατι ειμαι τοσων κιλων
γιατι δεν εχω αυτο γιατι ο αλλος παντα ειναι καλυτερος απο μενα.

ε οχι ρε φιλε!

δεν το δεχομαι πλεον!

αξιζω..για το τωρα το πριν το μετα και το παντα!

---

χμ...αυτός είναι συνήθως ο κύκλος ζωής των ανθρώπων που \'πρόφτασαν το τρένο\'? Για να καταλήξουν ότι \'δεν με νοιάζει πια τι λέει η κοινωνία\'....λάθος τρένο δηλαδή είχαν πάρει :)

Α ναι, τελικά στη βάση είναι συχνά το \'δεν αξίζω\' σε σχέση με τους άλλους....κι όταν πω \'αξίζω\' σταματάω και να τρέχω :)

Quote:

---

Originally posted by marina38
Δεν \'έχασες\' κανένα τρένο, είσαι μέσα στο δικό σου τρένο και καλό είναι να ξεκινήσεις να το οδηγείς...

---

Τελειο?

τελειο!

Πάντα μου άρεσαν τα τρένα.....I\'m going off the rails on a crazy train..τραλαλα :)

Σας ευχαριστώ πραγματικά όλους για όσα γράφετε. Ναι όντως είναι μέχρι να το πάρω είδηση και πάψω να σκέφτομαι έτσι όπως σκέφτομαι .. όμως αυτή η ψυχική δύναμη πού είναι κρυμμένη δε ξέρω. Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι και πολλές φορές τα καταφέρνω. Τι γίνεται όμως τις στιγμές που σε πέρνει απο κάτω και λες \" μα πόσο ακόμα\"? Θέλω επιτέλους κι εγώ δυο τρια σταθερά πράγματα στη ζωή μου.. να ισορροπήσω! Και ναι είναι δικό μου \"τρενο\" και να αρχίσω να το οδηγώ. Για πού όμως?? Για ποιόν προορισμό? Κι αν τα τριάντα είναι καλή εποχή σκέψης και επαναπροδιορισμού του εαυτού μας, γιατί ποτέ κανεις δεν έμαθε τον εαυτό του απόλυτα? Πότε επιτέλους θα ξετυλίξω το κουβάρι?????????

Quote:

---

Originally posted by del
δεν υπάρχουν όρια ηλικίας λες?? κι όταν οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν σαν αποτυχημένη κι εσύ δεν έχεις τη ψυχική δύναμη να τους πεις το αντιθετο?? όταν μέχρι τώρα δεν έχω τίποτα σταθερό στη ζωή μου?? όταν νιώθω πως ότι κάνω είναι αποτυχία?? όταν κλείνομαι στον ευατό μου και νιώθω \"μεγάλη\" άρα και ανσφαλής να γνωρίσω κάποιον?? τέλικα η κοινωνία μάλλον μας βάζει όρια ή εγώ έχω αυτή την εντύπωση?? δε ξέρω πείτε μου..

---

εγω λεω πώς υπάρχουν ορια ηλικιας, κ πως η φυση πολλες φορες οριζει καποια απο αυτα...οπως κ δεν ειναι τυχαιο πώς πολλοι ανθρωποι παθαινουν αυτο που λεμε κριση ηλικιας κοντα σε συγκεκριμενες ηλικιες-σταθμους (προσεγγιστικα).

Οποτε γι αυτο κ εγραψα πως ειναι μια καλη ευκαιρια να κανεις τη δικη σου ενδοσκοπηση κ να δεις τί θελεις....κ κυριως πώς να το αποκτησεις.

Σ αυτο που μενω γιατι μου εκανε εντυπωση, ειναι πώς νιωθεις μεγαλη για να κανεις μια νεα γνωριμια. Κ αναρωτιεμαι απο που προκυπτει αυτο? Απο σενα?Ειναι δικη σου αντιληψη? Ή καποιου άλλου?

Λες πώς ζεις σε επαρχια, ειλικρινα δεν ξερω ποση διαφορα υπάρχει σε σχεση με καποιο αστικο κεντρο, μα οι ηλικιες που οι ανθρωποι παντρευονται πλεον ειναι πανω απο τα 30 τοσο για τις γυναικες οσο κ για τους αντρες. Οποτε, αν σε απασχολει ο μεσος ορος, αυτο δεν σε καθησυχαζει?

Γραφεις πώς οι αλλοι σε αντιμετωπιζουν ως αποτυχημενη, να σου πω απο τα οσα μας, λες εσυ η ιδια μοιαζει να το κανεις πρωτα πρωτα. Σαν να ξοφλησες....Αυτη η κουραση προκυπτει απο την ασταθεια που λες πώς υπάρχει στη ζωη σου? Κ απο το τπτ ενδιαφερον που δεν εχεις να παρουσιασεις? Το ενδιαφερον πώς το φανταζεσαι? Μια δουλεια κ ενας γαμος? Καταλαβαινω πώς ειναι δυο πολυ σημαντικα θεματα για τη ζωη πολλων ανθρωπων, αλλα εσυ η ιδια ως ανθρωπος περα απο αυτα δεν μπορεις να εχεις και αλλες σταθερες?

del, εχεις ακουσει να λεει κανεις πώς ξερει τον εαυτο του απολυτα?

Agapiti mou Del makari mesa apo osa tha akouseis se afto to forum na se voithisoun na vreis ti lysi pou thes.
prepei omos na katalaveis kati.o kathenas grafei ti dikia tou simvouli pou vgainei mesa apo dikes tou empeiries kai tropous zois.afto pou tha prepei na skefteis,einai ti exeis zisei esy mexri tora kai ti allo tha itheles na ziseis.sigoura tha yparxoun pragmata pou theleis na kaneis.de katalavaino giati tha prepei na ziseis stin ilikia ton 30 pragmata pou kanoun synomilikoi sou kai oxi pragmata pou gemizoun esena.ti nohma exei na ziseis gia tous allous?giati opos katalavaino,se epireazei poly i gnomi tou ypoloipou kosmou.ti stigmi pou tha diavazeis afto to minima,prospathise na skefteis taftoxrona pou tha itheles na eisai tora kai ti tha itheles na kaneis.ESY ti tha itheles.OXI kapoios allos.kai skepsou tora.einai toso dyskolo na petyxeis afta pou thes?an nai,ti xaneis na kaneis tin prospatheia?ti einai kalytero na les?prospathisa kai apetyxa h sikosa ta xeria psila kai paradothika?an kaneis aitiseis kai viografika kai de se pairnoun,xereis toulaxiston oti prospathises.an eisai moni erotika isos na einai epeidi de vrikes akoma afto pou se symplironei pragmatika.pou pistevo pos einai kalytero apo to na zeis me kapoion pou aplos symvivastikes.i diki mou filosofia einai kalytera na palepseis gia ta oneira sou kai an de sou vgoun,de sou vgikan, para na perimeneis na ziseis se enan metrio tropo zois epeidi tha aresei stous gyro sou.kai sto kato kato,an apotyxeis na ftaseis kapoio oneiro,de xathike kai o kosmos.mporeis na valeis allous stoxous kai alla oneira.kai afto pistevo pos einai to oraio.na kynigas kati monadiko pou an to katafereis tha se gemisei gia panta.se efxaristo an diavases oti sou egrapsa kai na thymasai panta pos i epiloges einai dikes sou kai aforoun esena.oti sou lene oi ypoloipoi einai aplos symvoules.kala na pernas...

mavrako με κατέπληξες! τελικά δεν περίμενα οτι μέσα απο αυτό το forum θα μιλούσα με ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και άρα τρόπο ζωής. Γιατί με όσα διαβάζω αντιλαμβάνομαι πως όλα είναι στο μυαλό μας και αυτό πρέπει να ανακαλύψουμε!

Del μου έκλεισα τα 30 πριν από λίγες μέρες...
Τα σκεφτόμουν αρκετούς μήνες πριν τα γενέθλιά μου αυτά...Στο όνειρό μου ειχα δει ότι βρισκόμουν μόνη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο να τα γιορτάσω και ήμουν σε απόγνωση...

Μόλις έφτασαν δεν το σκέφτηκα, τη χάρηκα εκείνη την ημέρα ώς μια μέρα που ακούω τις πιο όμορφες ευχές από τους φίλους μου που με θυμήθηκαν επειδή με αγαπάνε...

Τώρα από εκεί και πέρα τι γίνεται;

Το θέμα είναι ότι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ένιωθα πολύ μικρή και παιδί - λιγότερο κατασταλλαγμένη σε σχέση με την ηλικία μου ή σε σχέση με αυτό που πίστευα πως θα έπρεπε να είμαι και νιώθω. Σε αυτό συμβάλει άλλωστε και η \"παιδική\" μου διάθεση και εμφάνιση:) Και παράλληλα όμως ένιωθα πολύ μεγάλη για να κάνω κάποιες μεγάλες αλλαγές που φοβόμουν να τολμήσω...Και στα 23 και στα 25 και στα 27...
Και φαντάζομαι πως αν συνεχίσω έτσι και φτάσω πχ στα 35 θα γυρίζω πίσω και θα σκέφτομαι πως στα 30 πάλι αισθανόμουν αρκετά μεγάλη για οτιδήποτε. Δηλαδή ένας φαύλος κύκλος που συνεχώς μεγαλώνει...

Και πριν από 1-2 χρόνια είπα στοπ. Ποτέ δεν είναι αργά για οτιδήποτε, ποτέ δεν είμαι μεγάλη για οτιδήποτε, φτάνει να προσπαθώ να πραγματοποιώ αυτό που με γεμίζει την κάθε στιγμή - που μπορεί να διαφέρει από περίοδο σε περίοδο της ζωής μου - φτάνει να ζω την κάθε μέρα. Αποφάσισα να μην καταπιεστώ και να προβώ σε επιλογές που δε με εκφράζουν, που θα με καταπιέσουν μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τις κοινωνικές πιέσεις αλλά και τις δικές μου ανασφάλειες, γιατί πολύ απλά θα εξακολουθώ να μην είμαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ, όπως δηλαδή δεν ήμουν ούτε στα 25 που και τότε ένιωθα πολυυυυ μεγάλη...
Αν κάνω κάτι που δε θα με κάνει εμένα ευτυχισμένη θα δυστυχήσουν και οι γύρω μου μαζί μου.

Αποφάσισα να ξεχάσω για αρκετό καιρό το περιοριστικό θέμα ηλικία και να κάνω πράγματα μόνο για μένα, να μάθω εμένα όσο γίνεται και όλα τα άλλα θα γίνουν...

Γλυκιά μου όπως σου πρότειναν και τα παιδιά, ξεκίνα με μικρούς στόχους για να είσαι εσύ καλά, όσο χρονών και να είσαι. Η ζωή είναι πολύ μικρή και οσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο ουσιαστικότερα θα την ξοδεύουμε...

Μη νομίζεις, κι εγώ στον αγώνα είμαι. Στην συνειδητοποίηση αυτών που σου έγραψα και στον αγώνα να τα κάνω πράξη και στάση ζωής.

παρατηρω ποσο αγαπαμε καποιες φορες να καταφευγουμε στα ορια, και ποσο πολυ αλλες φορες τα μισουμε....

Τα μισούμε γιατί μας περιορίζουν, μας βάζουν στερεότυπα, μας φυλακίζουν, μας κάνουν ανελεύθερους, δέσμιους.

Τα αγαπάμε άραγε γιατί;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Τα μισούμε γιατί μας περιορίζουν, μας βάζουν στερεότυπα, μας φυλακίζουν, μας κάνουν ανελεύθερους, δέσμιους.

Τα αγαπάμε άραγε γιατί;

---

Τα \"αγαπάμε\" όταν μας προσδιορίζουν
και τα \"μισούμε\" όταν μας περιορίζουν θα έλεγα.

Quote:

---

Originally posted by weird

Τα \"αγαπάμε\" όταν μας προσδιορίζουν
και τα \"μισούμε\" όταν μας περιορίζουν θα έλεγα.

---

Μπραβο weird!!
Απιθανη απαντηση!!

Quote:

---

Originally posted by boubourina

Quote:

---

Originally posted by weird

Τα \"αγαπάμε\" όταν μας προσδιορίζουν
και τα \"μισούμε\" όταν μας περιορίζουν θα έλεγα.

---

Μπραβο weird!!
Απιθανη απαντηση!!

---

Συνέβαλε η γόνιμη παρατήρηση της Σοφίας
και η γόνιμη απορία της Ανώνυμης:)

Νιώθω πολύ όμορφα που με ακούτε, με βοηθάτε, μοιραζεστε πράγματα και εμπειρίες. Δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Τελικά οι ανθρωποι δε χάθηκαν, ας το πάρουμε είδηση.

Σ\'ευχαριστώ weird μου για την γόνιμη απάντησή σου.
Μμμ, να την επεξεργαστώ!:)


Del μου κι εγώ νιώθω μεγάλη ανακούφιση όταν συναντώ ανθρώπους να με νιώθουν. Ο πόνος όταν μοιράζεται λιγοστεύει και η χαρά διπλασιάζεται:)

και γω να σε ευχαριστησω del

που ειχες το θαρρος να μοιραστεις τις σκεψεις σου!

μας αγγιξαν οπως βλεπεις.

και ειδικα εμενα.

λεω θαρρος γιατι θελει θαρρος εστω και ανωνυμα που γινεται...

σου ευχομαι να βρισκεις το δρομο σου

το δικο σου χαμογελο

και τη δικη σου φωνη

χαμενη κατω απο τοσες αλλες.

και σε μενα το ευχομαι...if you don t mind :-)

Quote:

---

Originally posted by researcher

σου ευχομαι να βρισκεις το δρομο σου

το δικο σου χαμογελο

και τη δικη σου φωνη

χαμενη κατω απο τοσες αλλες.

---

Η καλύτερη ευχή είναι αυτή researcher!

Θα την υιοθετήσω προσωπικά ως γενέθλια ευχή των 30
αν και είναι λίγο πλέον ετεροχρονισμένη για μένα μόνο τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά:)))

Quote:

---

Originally posted by anwnimi

Quote:

---

Originally posted by researcher

σου ευχομαι να βρισκεις το δρομο σου

το δικο σου χαμογελο

και τη δικη σου φωνη

χαμενη κατω απο τοσες αλλες.

---

Η καλύτερη ευχή είναι αυτή researcher!

Θα την υιοθετήσω προσωπικά ως γενέθλια ευχή των 30
αν και είναι λίγο πλέον ετεροχρονισμένη για μένα μόνο τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά:)))

---

με χαροποιεις!

στο ευχομαι και σε σενα τοτε!

και στην τριανταχρονη μεσα σου που ψαχνει κι αυτη ουσιαστικα τη φωνη της και το χαμογελο της...
και στην σημερινη anwnimi...

και σε μενα...one more time...

Από την πλευρά μου θυμάμαι ότι εκεί γύρω στα 30 βίωσα μια \'ξαφνική\' αλλαγή στον τρόπο σκέψης μου και ομολογώ ότι δεν το περίμενα ούτε το φανταζόμουν. Οι άλλοι ανέκαθεν με θεωρούσαν \'πιο ώριμη\' από την ηλικία μου και έτσι ένιωθα κι εγώ σε σύγκριση με τους συνομήλικους, αλλά το τι πραγματικά σημαίνει \'ωρίμασα\' το ένιωσα εκεί γύρω στα 30...ίσως είχε να κάνει με αυτά που έγραψε και η researcher....

Quote:

---

Originally posted by marina38
Από την πλευρά μου θυμάμαι ότι εκεί γύρω στα 30 βίωσα μια \'ξαφνική\' αλλαγή στον τρόπο σκέψης μου και ομολογώ ότι δεν το περίμενα ούτε το φανταζόμουν.

---

Το παραθετω ετσι απλα χωρις να το σχολιασω γιατι και εγω ενιωσα αναλογα

Σε σχεση με ποια ακριβως λες που εγραψα marina38 ?

Και με ποια εννοια εννοεις ωριμασες?

Εαν θελεις λες φυσικα...

Quote:

---

Originally posted by researcher
σου ευχομαι να βρισκεις το δρομο σου

το δικο σου χαμογελο

και τη δικη σου φωνη

---

Σε σχέση με αυτά...ναι θα μπορούσα να πω ότι εν μέρει έτσι ένιωσα, ότι αυτά τα βρήκα. Να το πω επίσης πιο κατασταλαγμένη, πιο απελευθερωμένη, πιο βέβαιη για το ποιος είναι ο \'εαυτός\' μου, πιο ήρεμη επίσης? Όλα σωστά είναι, αλλά η φράση που μέσα μου το περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια είναι κάτι που άκουγα μικρή \'όταν θα πήξει το μυαλό σου...\'. Ε, τότε ένιωσα ότι \'έπηξε\', όλα τα συστατικά ήταν εκεί από πριν, αλλά κάτι έγινε και \'έδεσε\' η κρέμα! :)

Quote:

---

Originally posted by marina38

Quote:

---

Originally posted by researcher
σου ευχομαι να βρισκεις το δρομο σου

το δικο σου χαμογελο

και τη δικη σου φωνη

---

Σε σχέση με αυτά...ναι θα μπορούσα να πω ότι εν μέρει έτσι ένιωσα, ότι αυτά τα βρήκα. Να το πω επίσης πιο κατασταλαγμένη, πιο απελευθερωμένη, πιο βέβαιη για το ποιος είναι ο \'εαυτός\' μου, πιο ήρεμη επίσης? Όλα σωστά είναι, αλλά η φράση που μέσα μου το περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια είναι κάτι που άκουγα μικρή \'όταν θα πήξει το μυαλό σου...\'. Ε, τότε ένιωσα ότι \'έπηξε\', όλα τα συστατικά ήταν εκεί από πριν, αλλά κάτι έγινε και \'έδεσε\' η κρέμα! :)

---

επηξε το μυαλο σου...φραση που την ξερω.
ολα αυτα στην ηλικια των τριαντα?

ανυπομονω!