Εχώ κουραστεί...

Γειά σας,
Το 2017 είχα αρρωστήσει με έντονη κατάθλιψη και ήμουν συνεχώς στεναχωρημένος χωρίς νόημα στην ζωή μου.
Αυτό προήλθε απο συνεχόμενο αγχός λόγω δουλειάς και απογοήτευση στην προσωπική μου ζωή.
Ζήλευα όσους είχαν μια σταθερή δουλειά ενω εγώ τυρανιώμουν για ενα μεροκάματο.
Πήγα σε ψυχίατρο, μου έδωσε αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά και σιγά σιγά επανήλθα στο 0 αλλά σε καμιά περίπτωση καλά όπως παλιά.
Έχω να νιώσω ευχαριστημένος και ευτυχισμένος κοντά 7-9 χρόνια.

Τον τελευταίο μήνα ξανα-αρρώστησα. Λίγο η κλεισούρα, περισσότερο οτι η δουλειά μου δεν πάει καλα, ξανακύλησα.
Πλέον θέλω να πεθάνω, νιώθω οτι ή ζωή μου δεν εχει κανένα νόημα.
Ισα ισα πως με τυραννάει νιώθω.
Κοιμάμαι όσο μπορώ για να ξεφεύγω απο αυτή.
Οταν είμαι σε καλή φάση νιώθω απλά ηρεμία. Ούτε χαρά, ούτε ενθουσιασμό με τίποτα.
Εχω κουραστεί...

Χρειάζεσαι υποστήριξη από νοσηλευτική ομάδα, ψυχίατρος, κοιν. λειτουργό, ψυχολόγο.

Χωρίς αυτούς μην ελπίζεις σε βελτίωση

Χρειαζεσαι ολοκληρο προγραμμα πωσ να ζησεισ τη ζωη σου σαν ανθρωποσ με καταθλιψη

Παίρνω φάρμακα αλλα δεν νομίζω οτι πλέον μου κάνουν τίποτα.
Παίρνω efexor 300mg ημερησίως, rispefar 2 mg και λήθιο.
Εχω απογοητευτεί...

Ρε παιδια ,αυτα που του γραφετε συμφωνω απολυτα οτι ειναι σωστα αλλα θελουν λεφτα!! το κρατος το ΕΟΠΥΥ δεν δινει για τετοιες θεραπειες, με ομαδικες ψυχοθεραπειες! μην του γραφετε τετοια πραματα του ανθρωπου, αφου σας λεει οτι δεν ειναι καλα οικονομικα!! χειροτερα τον κανετε δεν το καταλαβενετε???

Lef1979 λες ζήλευες αυτούς που έχουν σταθερή δουλειά κι εσύ παλεύεις για ένα μεροκάμματο και τώρα η δουλειά σου δεν πάει καλά κτλ. Δεν έχω καταλάβει, είσαι στην ίδια δουλειά ακόμα; Είναι σταθερή ή όχι τελικά; Αν σε χαλάει τόσο πολύ γιατί δεν την αφήνεις; Ξέρω, η οικονομική κρίση είναι συνεχόμενη εδώ και χρόνια, τώρα ήρθε ο κορονοϊός κι άστα να πάνε, αλλά και πριν δεν ήταν ιδανικά τα πράγματα. Ωστόσο αν είναι να καταπιέζεσαι τόσο πολύ, γιατί δεν ψάχνεις για εναλλακτικές; Αν κρίνω από το '79 στο ψευδώνυμο μου ρίχνεις δυο χρονάκια, δεν ξέρω τι υποχρεώσεις έχεις, τι γνώσεις και τι προοπτικές, αλλά πάντα υπάρχει περιθώριο για κάποια αλλαγή και εργασιακή και στη ζωή μας γενικότερα. Ιδανικά ποια αλλαγή θα σε ανακούφιζε εσένα; Τι στόχους έχεις και πως μπορείς να τους πετύχεις;

ΥΓ: Θεωρώ ότι σε περιπτώσεις σαν τις δικές σου η αγωγή είναι παυσίπονο κι όχι λύση στο πρόβλημα. Μην τη σταματάς σε καμία περίπτωση, πάντα συμβουλεύσου κι εμπιστεύσου τον γιατρό, αλλά μην περιμένεις λύσεις μόνο με την αγωγή. Πρέπει με τον εαυτό σου να το δουλέψεις και να τη δεις αλλιώς. Αν δεν μπορείς μόνος σου, με βοήθεια ψυχολόγου.

Γιώργο, δεν ζούμε σε τέλειο κράτος που θα σε πάρει από το χεράκι και θα σου προσφέρει έτοιμα όσα χρειάζεσαι, δυστυχώς. Αλλά αν το ψάξεις, υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας, υπάρχουν ψυχίατροι του ΕΟΠΥ, υπάρχουν ιδιωτικοί φορείς και ομάδες για ομαδικές ψυχοθεραπείες δωρεάν ή με μικρό αντίτιμο... Αν το ψάξεις μόνος σου κάπου θα βρεις μία άκρη.

Ελφ ποσο φυσιολογικοσ εισαι δεν φανταζεσαι

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ελφ ποσο φυσιολογικοσ εισαι δεν φανταζεσαι

---

*lef

θαμπζ απ και προσυπογράφω.
είμαστε τόσο συνηθισμενοι που ξεχνάμε το ουσιώδες. είμαστε φυσιολογικοί!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Lef1979 λες ζήλευες αυτούς που έχουν σταθερή δουλειά κι εσύ παλεύεις για ένα μεροκάμματο και τώρα η δουλειά σου δεν πάει καλά κτλ. Δεν έχω καταλάβει, είσαι στην ίδια δουλειά ακόμα; Είναι σταθερή ή όχι τελικά; Αν σε χαλάει τόσο πολύ γιατί δεν την αφήνεις; Ξέρω, η οικονομική κρίση είναι συνεχόμενη εδώ και χρόνια, τώρα ήρθε ο κορονοϊός κι άστα να πάνε, αλλά και πριν δεν ήταν ιδανικά τα πράγματα. Ωστόσο αν είναι να καταπιέζεσαι τόσο πολύ, γιατί δεν ψάχνεις για εναλλακτικές; Αν κρίνω από το '79 στο ψευδώνυμο μου ρίχνεις δυο χρονάκια, δεν ξέρω τι υποχρεώσεις έχεις, τι γνώσεις και τι προοπτικές, αλλά πάντα υπάρχει περιθώριο για κάποια αλλαγή και εργασιακή και στη ζωή μας γενικότερα. Ιδανικά ποια αλλαγή θα σε ανακούφιζε εσένα; Τι στόχους έχεις και πως μπορείς να τους πετύχεις;

ΥΓ: Θεωρώ ότι σε περιπτώσεις σαν τις δικές σου η αγωγή είναι παυσίπονο κι όχι λύση στο πρόβλημα. Μην τη σταματάς σε καμία περίπτωση, πάντα συμβουλεύσου κι εμπιστεύσου τον γιατρό, αλλά μην περιμένεις λύσεις μόνο με την αγωγή. Πρέπει με τον εαυτό σου να το δουλέψεις και να τη δεις αλλιώς. Αν δεν μπορείς μόνος σου, με βοήθεια ψυχολόγου.

Γιώργο, δεν ζούμε σε τέλειο κράτος που θα σε πάρει από το χεράκι και θα σου προσφέρει έτοιμα όσα χρειάζεσαι, δυστυχώς. Αλλά αν το ψάξεις, υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας, υπάρχουν ψυχίατροι του ΕΟΠΥ, υπάρχουν ιδιωτικοί φορείς και ομάδες για ομαδικές ψυχοθεραπείες δωρεάν ή με μικρό αντίτιμο... Αν το ψάξεις μόνος σου κάπου θα βρεις μία άκρη.

---

SONIA! καλησπερα, συμφωνω οτι υπαρχει τεραστιο προβλημα στην Ελλαδα σχετικα με το κοινωνικο κρατος.Ψυχιατρους προσφερει ο ΕΟΠΥΥ ,κι γενικα το κρατος με δωρεαν η με συμετοχη, γενικα οτι εχει να κανει ε γιατρους το δινει.Το προβλημα ειναι οτι δεν υπαρχει τυποτα η πολυ σπανια απο το κεντρικο κρατος οσο αφορα τους θεραπευτες η ειδικοτητες οπως ψυχοθεραπευτες, γνωστικιστκες ψυχοθεραπειες, ομαδικες ψυχοθεραπειες κι αλλα τετοια, δυστυχως αυτα μπορει να τα βρει μοναχα σε θεμα τοπικης αυτοδιοικησης.
Αυτο συμβαινει για πολλους λογους ενας απο αυτους ειναι τα σωματια γιατρων οπου δεν θελουν να τους παρουν την δουλεια οι ψυχολογοι ,ειναι και η αποψη του κρατους οτι δεν εχουν σπουδασει την γενικη ιατρικη , μετα ειναι και οι φαρμακευτικες "κομπανιες" οπου θα χασουν εκατομυρια εαν υπαρξουν θεραπειες χωρις φαρμακα.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Επισκέφτηκα πρόσφατα ψυχίατρο του δημοσίου και δεν με άκουσε ούτε 5 λεπτά.
Μου έγραψε άλλο ένα χάπι στα γρήγορα και με σούταρε.
Ο παλιός τουλάχιστον με άκουγε 15 λεπτά αλλα δυστυχώς πήρε συνταξη.
Πήγα και σε ψυχολόγο ιδιώτη και έμεινα αρκετά ευχαριστημένος.

Η δουλειά μου δεν παει άσχημα, σίγουρα βγάζουμε ενα βασικό μηνιατικο. Το θέμα είναι τι σε μια κουριερ σε καθημερινή βάση πρέπει να ειναι κάποιος υπεύθυνος για τις αποστολές του κόσμου. Αυτά που στέλνουν οι πελάτες μου. Άγχος να μην χαθεί κάτι, να πάνε στην ώρα τους, να μην γίνει ζημιά. Σίγουρα πολλοί συνάδελφοι ειναι αδιάφοροι αλλα εγω εχω αυτο το κακό να είμαι φιλότιμος.

Χρειάζεται εκλογίκευση στη δουλεια. Κάνεις ότι καλύτερο περνάει από το χέρι σου, προσέχεις και αγχώνεσαι για αυτά που είναι στον έλεγχό σου. Για αυτά που δεν είναι, δεν έχει νόημα να αγχώνεσαι. Επειδή είμαι παθιασμένη στο θέμα δουλειά σε καταλαβαίνω, αλλά από κάποιο σημείο και μετά πρέπει να το φιλοσοφούμε, όχι να σκάμε! Εσύ ο ίδιος πρέπει να δεις πως θα κουλάρεις λίγο, αυτό καμία αγωγή δεν θα το κάνει.

Quote:

---

Originally Posted by lef1979

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Επισκέφτηκα πρόσφατα ψυχίατρο του δημοσίου και δεν με άκουσε ούτε 5 λεπτά.
Μου έγραψε άλλο ένα χάπι στα γρήγορα και με σούταρε.
Ο παλιός τουλάχιστον με άκουγε 15 λεπτά αλλα δυστυχώς πήρε συνταξη.
Πήγα και σε ψυχολόγο ιδιώτη και έμεινα αρκετά ευχαριστημένος.

Η δουλειά μου δεν παει άσχημα, σίγουρα βγάζουμε ενα βασικό μηνιατικο. Το θέμα είναι τι σε μια κουριερ σε καθημερινή βάση πρέπει να ειναι κάποιος υπεύθυνος για τις αποστολές του κόσμου. Αυτά που στέλνουν οι πελάτες μου. Άγχος να μην χαθεί κάτι, να πάνε στην ώρα τους, να μην γίνει ζημιά. Σίγουρα πολλοί συνάδελφοι ειναι αδιάφοροι αλλα εγω εχω αυτο το κακό να είμαι φιλότιμος.

---

Καλημερα

Σε ολες τις δουλειες οταν εισαι συνειδητοποιημενο και υπευθυνο ατομο συμβαινει αυτο .Απλα πρεπει να μαθεις να το διαχειριζεσαι ωστε να μην σε τρωει .
Το ιδιο αγχος εχω και εγω που ειναι δικη μου δουλεια ,ειναι μεγαλη ευθυνη, ειτε εισαι εργοδοτης, ειτε εισαι υπαλληλος και ετσι πρεπει να ειναι ειδικα αν ο εργοδοτης σου σε βλεπει σαν συνεργατη και οχι σαν απλο υπαλληλο .
Αυτο εχει μεγαλη διαφορα και να ξερεις ,σου μιλαω καθαρα απο την πλευρα του εργοδοτη πλεον ,οταν εχουμε στο δυναμικο μας τετοια ατομα , προσπαθουμε να τα εχουμε ικανοποιημενα και χρηματικα και απο θεμα ευθυνών .
Ο λογος ?Τον ειπες ηδη ...Γιατι οι πιο πολλοι πλεον ειναι αδιαφοροι και το μονο που τους νοιαζει ειναι ποτε θα ερθει η ωρα να σχολάσουν ,ποτε θα παρουν αδεια και γενικα να περναει το οχταωρο και να φευγουν χωρις να τους νοιαζει η αποδοτικοτητα τους και μαλιστα να εχουν και οικονομικες απαιτήσεις πολυ περισσοτερες απο την αποδοτικοτητα τους ...

Κρατα αυτο το στοιχειο σου ,αλλα προσπαθησε να το δουλεψεις ωστε να μην σε φθείρει ψυχολογικά .

Εμένα μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι σου έχει βάλει και ένα αντιψυχωτικο στην μέση... Το risperdal είναι αντιψυχωτικο, σε έχει διάγνωση με ψύχωση και στο έγραψε;

Quote:

---

Originally Posted by lef1979

Παίρνω φάρμακα αλλα δεν νομίζω οτι πλέον μου κάνουν τίποτα.
Παίρνω efexor 300mg ημερησίως, rispefar 2 mg και λήθιο.
Εχω απογοητευτεί...

---

Quote:

---

Originally Posted by menis_644

Εμένα μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι σου έχει βάλει και ένα αντιψυχωτικο στην μέση... Το risperdal είναι αντιψυχωτικο, σε έχει διάγνωση με ψύχωση και στο έγραψε;

---

Υποτίθεσε για το αγχος.

Quote:

---

Originally Posted by lef1979

Γειά σας,
Το 2017 είχα αρρωστήσει με έντονη κατάθλιψη και ήμουν συνεχώς στεναχωρημένος χωρίς νόημα στην ζωή μου.
Αυτό προήλθε απο συνεχόμενο αγχός λόγω δουλειάς και απογοήτευση στην προσωπική μου ζωή.
Ζήλευα όσους είχαν μια σταθερή δουλειά ενω εγώ τυρανιώμουν για ενα μεροκάματο.
Πήγα σε ψυχίατρο, μου έδωσε αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά και σιγά σιγά επανήλθα στο 0 αλλά σε καμιά περίπτωση καλά όπως παλιά.
Έχω να νιώσω ευχαριστημένος και ευτυχισμένος κοντά 7-9 χρόνια.

Τον τελευταίο μήνα ξανα-αρρώστησα. Λίγο η κλεισούρα, περισσότερο οτι η δουλειά μου δεν πάει καλα, ξανακύλησα.
Πλέον θέλω να πεθάνω, νιώθω οτι ή ζωή μου δεν εχει κανένα νόημα.
Ισα ισα πως με τυραννάει νιώθω.
Κοιμάμαι όσο μπορώ για να ξεφεύγω απο αυτή.
Οταν είμαι σε καλή φάση νιώθω απλά ηρεμία. Ούτε χαρά, ούτε ενθουσιασμό με τίποτα.
Εχω κουραστεί...

---

Λευτέρη έχοντας και εγώ περάσει από στάδιο κατάθλιψης, έχω καταλάβει το εξής: Αν πραγματικά αναζητήσεις και βρεις τον λόγο που στην προκάλεσε και μετέπειτα βάλεις όση δύναμη διαθέτεις σαν άνθρωπος στο να βελτιώσεις ή να εξαλείψεις αυτή την αιτία, τότε θα επέλθει η ευδαιμονία στον εγκέφαλο σου.

Δεν είναι εύκολο. Θέλει τεράστια δύναμη, αλλά πιστεύω ότι όλοι μας τη διαθέτουμε σε ένα κρυφό ντουλαπάκι...

Quote:

---

Originally Posted by erimitis44

Λευτέρη έχοντας και εγώ περάσει από στάδιο κατάθλιψης, έχω καταλάβει το εξής: Αν πραγματικά αναζητήσεις και βρεις τον λόγο που στην προκάλεσε και μετέπειτα βάλεις όση δύναμη διαθέτεις σαν άνθρωπος στο να βελτιώσεις ή να εξαλείψεις αυτή την αιτία, τότε θα επέλθει η ευδαιμονία στον εγκέφαλο σου.

Δεν είναι εύκολο. Θέλει τεράστια δύναμη, αλλά πιστεύω ότι όλοι μας τη διαθέτουμε σε ένα κρυφό ντουλαπάκι...

---

Φίλε το πρόβλημα μου το προκαλεί η δουλειά.
Οχι ακριβώς η δουλειά δουλειά αλλα το αγχος που περνάω κάθε μέρα αν θα έχω δουλειά, η απόριψη απο το κόσμο (ώς προς την δουλειά) κτλπ.
Κάθε μέρα είναι ενας τεράστιος γολγοθάς.
Πλέων πάω με το ζόρι στην δουλειά, και έχω τάση να αυτοκαταστρέψω αυτό το λίγο που έχω χτίσει.
Δεν βρίσκω ρε γαμώτο και τίποτα να με ευχαριστεί να ξεδίνω εκεί.
Θα μού έκανε καλο...