Βρήκα τον παιδικό μου έρωτα, μετά από 18 χρόνια

Γεια σας! Καλώς σας βρήκα στο φόρουμ. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου... Όπως λέει και ο τίτλος, βρήκα τον παιδικό μου έρωτα μετά από πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια, τον είχα βρει και νωρίτερα, αλλά ποτέ δεν είχα κάνει το βήμα να του μιλήσω. Μου μίλησε αυτός, λοιπόν... Μένει εξωτερικό κι εγώ Ελλάδα. Αυτό ήταν το πρώτο αρνητικό γιατί θέλαμε τόσο πολύ να βρεθούμε, αλλά λόγω της κατάστασης δεν μπορούσα να πάω. Ξεκίνησε, λοιπόν, μια επικοινωνία πολύ έντονη και καθημερινή με μηνύματα, βιντεοκλήσεις, φλερτ έντονο και αναπόληση του παρελθόντος. Εγώ είχα πέσει στα πατώματα, έκανα όνειρα πως θα τον δω κάποια στιγμή και θα πέσω στην αγκαλιά του... Ας ήταν και για μια φορά, μου έφτανε. Όσο θερμά ξεκίνησε η επικοινωνία, τόσο ψυχρά έληξε μετά από 5 εβδομάδες.... ήδη, στο ενδιάμεσο μαλώναμε καθώς μου έκανε πολλές φορές παράπονα, και από την αρχή κιόλας, ότι αισθανόταν αδιαφορία, ότι με ήθελε πολύ αλλά δεν άντεχε που ήμασταν μακριά, εγώ φουλ παρορμητική. Όταν δε μου έγραφε κανά δυο μέρες του έστελνα μηνύματα γεμάτα με ένταση και τον ρωτούσα τι συμβαίνει και πάει λέγοντας... Κάποια στιγμή, διακόψαμε μετά από ένα ξέσπασμά μου, εφόσον έβλεπα πως μου απαντούσε μονολεκτικά και, πάνω που πήγα να τον ξεχάσω, εμφανίζεται ξαφνικά. Αρχίζει πάλι καθημερινη επικοινωνία για τρεις μέρες όπου μου έλεγε πόσο με θέλει και να πάω εκεί, αλλά εγώ του έλεγα δεν μπορώ να φύγω έτσι στα καλά καθούμενα και να έρθω εκεί να μείνω σπίτι σου. Γιατί αυτό μου πρότεινε κι εκεί μάλλον ξενέρωσε. Άρχισε να αραιώνει, του έστελνα καληνύχτα και μου απαντούσε μετά από πέντε ώρες, δεν έστελνε εκείνος μηνύματα και μια μέρα του είπα τέλος, κουράστηκα... Μου είπε οκ και έπαθα σοκ που απάντησε τόσο εύκολα. Προφανώς, είχε βρει άλλη, αλλά όταν τον ρωτούσα έλεγε τάχα πως, αν συμβεί κάτι θα μου το πει... Τον γούσταρα πολύ και αυτός, αφού με γέμισε ελπίδες, στο τέλος με άφησε στα κρύα του λουτρού... Έκανα μια εβδομάδα να συνέλθω και ακόμη τον σκέφτομαι... Θέλω πολύ να τον ξαναπροσεγγίσω, αλλά την τελευταία φορά, δεν απάντησε μιας και τον είχα διαγράψει κιόλας.... Είχε απαντήσει νωρίτερα μόνο λέγοντάς μου ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε ένα δεν έρθω εκεί ποτέ έστω και για βόλτα... Τι πήγε λάθος; Πώς να το χειριστώ τώρα; Υπάρχει περίπτωση να με εκδικήθηκε επειδή, στο δημοτικό, πριν χωριστούμε, με κυνηγούσε και εγώ δεν ανταποκρινόμουν σε κάποια φάση, καθώς έπρεπε να ξεκόψω αναγκαστικά; Μήπως είχε απωθημένα από την απόρριψή μου; Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Γεια σας! Καλώς σας βρήκα στο φόρουμ. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου... Όπως λέει και ο τίτλος, βρήκα τον παιδικό μου έρωτα μετά από πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια, τον είχα βρει και νωρίτερα, αλλά ποτέ δεν είχα κάνει το βήμα να του μιλήσω. Μου μίλησε αυτός, λοιπόν... Μένει εξωτερικό κι εγώ Ελλάδα. Αυτό ήταν το πρώτο αρνητικό γιατί θέλαμε τόσο πολύ να βρεθούμε, αλλά λόγω της κατάστασης δεν μπορούσα να πάω. Ξεκίνησε, λοιπόν, μια επικοινωνία πολύ έντονη και καθημερινή με μηνύματα, βιντεοκλήσεις, φλερτ έντονο και αναπόληση του παρελθόντος. Εγώ είχα πέσει στα πατώματα, έκανα όνειρα πως θα τον δω κάποια στιγμή και θα πέσω στην αγκαλιά του... Ας ήταν και για μια φορά, μου έφτανε. Όσο θερμά ξεκίνησε η επικοινωνία, τόσο ψυχρά έληξε μετά από 5 εβδομάδες.... ήδη, στο ενδιάμεσο μαλώναμε καθώς μου έκανε πολλές φορές παράπονα, και από την αρχή κιόλας, ότι αισθανόταν αδιαφορία, ότι με ήθελε πολύ αλλά δεν άντεχε που ήμασταν μακριά, εγώ φουλ παρορμητική. Όταν δε μου έγραφε κανά δυο μέρες του έστελνα μηνύματα γεμάτα με ένταση και τον ρωτούσα τι συμβαίνει και πάει λέγοντας... Κάποια στιγμή, διακόψαμε μετά από ένα ξέσπασμά μου, εφόσον έβλεπα πως μου απαντούσε μονολεκτικά και, πάνω που πήγα να τον ξεχάσω, εμφανίζεται ξαφνικά. Αρχίζει πάλι καθημερινη επικοινωνία για τρεις μέρες όπου μου έλεγε πόσο με θέλει και να πάω εκεί, αλλά εγώ του έλεγα δεν μπορώ να φύγω έτσι στα καλά καθούμενα και να έρθω εκεί να μείνω σπίτι σου. Γιατί αυτό μου πρότεινε κι εκεί μάλλον ξενέρωσε. Άρχισε να αραιώνει, του έστελνα καληνύχτα και μου απαντούσε μετά από πέντε ώρες, δεν έστελνε εκείνος μηνύματα και μια μέρα του είπα τέλος, κουράστηκα... Μου είπε οκ και έπαθα σοκ που απάντησε τόσο εύκολα. Προφανώς, είχε βρει άλλη, αλλά όταν τον ρωτούσα έλεγε τάχα πως, αν συμβεί κάτι θα μου το πει... Τον γούσταρα πολύ και αυτός, αφού με γέμισε ελπίδες, στο τέλος με άφησε στα κρύα του λουτρού... Έκανα μια εβδομάδα να συνέλθω και ακόμη τον σκέφτομαι... Θέλω πολύ να τον ξαναπροσεγγίσω, αλλά την τελευταία φορά, δεν απάντησε μιας και τον είχα διαγράψει κιόλας.... Είχε απαντήσει νωρίτερα μόνο λέγοντάς μου ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε ένα δεν έρθω εκεί ποτέ έστω και για βόλτα... Τι πήγε λάθος; Πώς να το χειριστώ τώρα; Υπάρχει περίπτωση να με εκδικήθηκε επειδή, στο δημοτικό, πριν χωριστούμε, με κυνηγούσε και εγώ δεν ανταποκρινόμουν σε κάποια φάση, καθώς έπρεπε να ξεκόψω αναγκαστικά; Μήπως είχε απωθημένα από την απόρριψή μου; Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

καλημερα..
τι να πηγε λαθος βρε αννα;
ασκησεις επι χαρτου, κανατε...
σε ηθελε, τον ηθελες, λεγατε, ξελεγατε, μονιασατε, νευριασατε, μονο στα λογια...
δεν ειναι σχεση αυτο.
σχεση ειναι το απο κοντα, και μετα..
εσεις το εξελιξατε ολο σαιμπερ και το "απο κοντα" δεν ηρθε ποτε.
ποια απορριψη σου; ΛΟΓΙΑ!! τπτ δεν ειχατε με τον τυπο.
αν αποφασιζες να βρεθειτε, τοτε θα βλεπατε αν υπαρχει το περιθωριο για οτιδηποτε.
ειχες ποτε ολοκληρωμενες σχεσεις;

τι ηλικια εχετε τωρα, και οταν λες παιδικος ερωτας, εννοεις πλατωνικα στο δημοτικο, ή εννοεις οτι οταν εισασταν 17 ειχατε κανονικη σχεση, βγαινατε και ισως ειχατε και σεξουαλικες σχεσεις; απο εκεινον τον παιδικο ερωτα, πως χωρισατε;

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Γεια σας! Καλώς σας βρήκα στο φόρουμ. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου... Όπως λέει και ο τίτλος, βρήκα τον παιδικό μου έρωτα μετά από πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια, τον είχα βρει και νωρίτερα, αλλά ποτέ δεν είχα κάνει το βήμα να του μιλήσω. Μου μίλησε αυτός, λοιπόν... Μένει εξωτερικό κι εγώ Ελλάδα. Αυτό ήταν το πρώτο αρνητικό γιατί θέλαμε τόσο πολύ να βρεθούμε, αλλά λόγω της κατάστασης δεν μπορούσα να πάω. Ξεκίνησε, λοιπόν, μια επικοινωνία πολύ έντονη και καθημερινή με μηνύματα, βιντεοκλήσεις, φλερτ έντονο και αναπόληση του παρελθόντος. Εγώ είχα πέσει στα πατώματα, έκανα όνειρα πως θα τον δω κάποια στιγμή και θα πέσω στην αγκαλιά του... Ας ήταν και για μια φορά, μου έφτανε. Όσο θερμά ξεκίνησε η επικοινωνία, τόσο ψυχρά έληξε μετά από 5 εβδομάδες.... ήδη, στο ενδιάμεσο μαλώναμε καθώς μου έκανε πολλές φορές παράπονα, και από την αρχή κιόλας, ότι αισθανόταν αδιαφορία, ότι με ήθελε πολύ αλλά δεν άντεχε που ήμασταν μακριά, εγώ φουλ παρορμητική. Όταν δε μου έγραφε κανά δυο μέρες του έστελνα μηνύματα γεμάτα με ένταση και τον ρωτούσα τι συμβαίνει και πάει λέγοντας... Κάποια στιγμή, διακόψαμε μετά από ένα ξέσπασμά μου, εφόσον έβλεπα πως μου απαντούσε μονολεκτικά και, πάνω που πήγα να τον ξεχάσω, εμφανίζεται ξαφνικά. Αρχίζει πάλι καθημερινη επικοινωνία για τρεις μέρες όπου μου έλεγε πόσο με θέλει και να πάω εκεί, αλλά εγώ του έλεγα δεν μπορώ να φύγω έτσι στα καλά καθούμενα και να έρθω εκεί να μείνω σπίτι σου. Γιατί αυτό μου πρότεινε κι εκεί μάλλον ξενέρωσε. Άρχισε να αραιώνει, του έστελνα καληνύχτα και μου απαντούσε μετά από πέντε ώρες, δεν έστελνε εκείνος μηνύματα και μια μέρα του είπα τέλος, κουράστηκα... Μου είπε οκ και έπαθα σοκ που απάντησε τόσο εύκολα. Προφανώς, είχε βρει άλλη, αλλά όταν τον ρωτούσα έλεγε τάχα πως, αν συμβεί κάτι θα μου το πει... Τον γούσταρα πολύ και αυτός, αφού με γέμισε ελπίδες, στο τέλος με άφησε στα κρύα του λουτρού... Έκανα μια εβδομάδα να συνέλθω και ακόμη τον σκέφτομαι... Θέλω πολύ να τον ξαναπροσεγγίσω, αλλά την τελευταία φορά, δεν απάντησε μιας και τον είχα διαγράψει κιόλας.... Είχε απαντήσει νωρίτερα μόνο λέγοντάς μου ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε ένα δεν έρθω εκεί ποτέ έστω και για βόλτα... Τι πήγε λάθος; Πώς να το χειριστώ τώρα; Υπάρχει περίπτωση να με εκδικήθηκε επειδή, στο δημοτικό, πριν χωριστούμε, με κυνηγούσε και εγώ δεν ανταποκρινόμουν σε κάποια φάση, καθώς έπρεπε να ξεκόψω αναγκαστικά; Μήπως είχε απωθημένα από την απόρριψή μου; Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

Καλημέρα !!!

Το ενδεχόμενο να βρεθείτε δεν παίζει ?
Δεν έχει σημασία πλέον που είναι εξωτερικό ,με τις απαραίτητες διαδικασίες μπορείς ελεύθερα πλέον να ταξιδέψεις .

Όλα αυτά δεν λύνονται εξ αποστάσεως .Μόνο από κοντά θα δείτε και τι μπορεί να παιχτεί και αν όλα αυτά που νιώθετε -θελετε μπορεί να υφίστανται.

Έχεις απόλυτο δίκιο... Ακριβώς αυτό. Από μακριά δεν υπήρχε ελπίδα να προχωρήσει η κατάσταση. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρεθούμε αυτό το διάστημα που μιλούσαμε, πριν ψυχρανθούμε.... Ήταν απωθημένο μου και, δυστυχώς, θα παραμείνει για μια ζωή, αν δεν τον ξαναδώ... Σε όποιον συναντάω, θα βλέπω εκείνον... Το θέμα είναι πως εκείνος μου έλεγε συνέχεια τον τελευταίο καιρό να πάω να τον δω γιατί με ήθελε. Μέχρι και τα εισιτήρια θα μου πλήρωνε έλεγε, αλλά εγώ είχα αναστολές. Δεν αισθανόμουν άνετα να κοιμηθώ σπίτι του γιατί δεν ήθελα να γίνει κάτι και μετα όταν θα έφευγα να με έβαζε στον πάγο.... Πιστεύω κι ο ίδιος είχε καταλάβει πως δε θα πάω, για αυτό επέμενε.... Γιατί δεν ερχόταν αυτός; Ναι, δουλεύει και δεν μπορεί να φύγει, αλλά μου έλεγε συχνά πυκνά πως αφού δεν έρχομαι εγώ, θα έκανε εκείνος κίνηση.... Τέλος πάντων. Όχι, δεν είχα ποτέ ολοκληρωμένες σχέση γιατί όσοι γνώρισα μέχρι στιγμής ήθελαν μονο σεξ. Κι εγω χωρίς συναισθηματικό δέσιμο και χημεία, δεν πάω παρακάτω. Δεν μπορώ να αφεθώ. Είμαστε 24 κι οι δυο. Όχι, καθαρά πλατωνικό στο δημοτικό. Έκτοτε, δεν ξαναβρεθήκαμε.... Παρόλο που δεν υπήρχαν σεξουαλικές σχέσεις, είχαμε τρομερή χημεία και έλξη. Κοιταζόμασταν και λιώναμε ο ένας για τον άλλο. Υπήρχαν και μερικά χάδια, αλλά μέχρι εκεί. Κόψαμε επαφές στην Πέμπτη δημοτικού, την επόμενη χρονιά, γιατί η μαμά μου δεν ήθελε να συνεχιστεί το λαβ στόρι... Εκείνος προσπαθούσε απεγνωσμένα να με πλησιάσει, μου μιλούσε, αλλα εγω τον έγραφα και τον απέφευγα... Ε, κάποια στιγμή ξενέρωσε και σταμάτησε να με πολιορκεί.... Δεν τον ξεπέρασα ποτέ...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα..
τι να πηγε λαθος βρε αννα;
ασκησεις επι χαρτου, κανατε...
σε ηθελε, τον ηθελες, λεγατε, ξελεγατε, μονιασατε, νευριασατε, μονο στα λογια...
δεν ειναι σχεση αυτο.
σχεση ειναι το απο κοντα, και μετα..
εσεις το εξελιξατε ολο σαιμπερ και το "απο κοντα" δεν ηρθε ποτε.
ποια απορριψη σου; ΛΟΓΙΑ!! τπτ δεν ειχατε με τον τυπο.
αν αποφασιζες να βρεθειτε, τοτε θα βλεπατε αν υπαρχει το περιθωριο για οτιδηποτε.
ειχες ποτε ολοκληρωμενες σχεσεις;

τι ηλικια εχετε τωρα, και οταν λες παιδικος ερωτας, εννοεις πλατωνικα στο δημοτικο, ή εννοεις οτι οταν εισασταν 17 ειχατε κανονικη σχεση, βγαινατε και ισως ειχατε και σεξουαλικες σχεσεις; απο εκεινον τον παιδικο ερωτα, πως χωρισατε;

---

Έχεις απόλυτο δίκιο... Ακριβώς αυτό. Από μακριά δεν υπήρχε ελπίδα να προχωρήσει η κατάσταση. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρεθούμε αυτό το διάστημα που μιλούσαμε, πριν ψυχρανθούμε.... Ήταν απωθημένο μου και, δυστυχώς, θα παραμείνει για μια ζωή, αν δεν τον ξαναδώ... Σε όποιον συναντάω, θα βλέπω εκείνον... Το θέμα είναι πως εκείνος μου έλεγε συνέχεια τον τελευταίο καιρό να πάω να τον δω γιατί με ήθελε. Μέχρι και τα εισιτήρια θα μου πλήρωνε έλεγε, αλλά εγώ είχα αναστολές. Δεν αισθανόμουν άνετα να κοιμηθώ σπίτι του γιατί δεν ήθελα να γίνει κάτι και μετα όταν θα έφευγα να με έβαζε στον πάγο.... Πιστεύω κι ο ίδιος είχε καταλάβει πως δε θα πάω, για αυτό επέμενε.... Γιατί δεν ερχόταν αυτός; Ναι, δουλεύει και δεν μπορεί να φύγει, αλλά μου έλεγε συχνά πυκνά πως αφού δεν έρχομαι εγώ, θα έκανε εκείνος κίνηση.... Τέλος πάντων. Όχι, δεν είχα ποτέ ολοκληρωμένες σχέση γιατί όσοι γνώρισα μέχρι στιγμής ήθελαν μονο σεξ. Κι εγω χωρίς συναισθηματικό δέσιμο και χημεία, δεν πάω παρακάτω. Δεν μπορώ να αφεθώ. Είμαστε 24 κι οι δυο. Όχι, καθαρά πλατωνικό στο δημοτικό. Έκτοτε, δεν ξαναβρεθήκαμε.... Παρόλο που δεν υπήρχαν σεξουαλικές σχέσεις, είχαμε τρομερή χημεία και έλξη. Κοιταζόμασταν και λιώναμε ο ένας για τον άλλο. Υπήρχαν και μερικά χάδια, αλλά μέχρι εκεί. Κόψαμε επαφές στην Πέμπτη δημοτικού, την επόμενη χρονιά, γιατί η μαμά μου δεν ήθελε να συνεχιστεί το λαβ στόρι... Εκείνος προσπαθούσε απεγνωσμένα να με πλησιάσει, μου μιλούσε, αλλα εγω τον έγραφα και τον απέφευγα... Ε, κάποια στιγμή ξενέρωσε και σταμάτησε να με πολιορκεί.... Δεν τον ξεπέρασα ποτέ...

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Έχεις απόλυτο δίκιο... Ακριβώς αυτό. Από μακριά δεν υπήρχε ελπίδα να προχωρήσει η κατάσταση. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρεθούμε αυτό το διάστημα που μιλούσαμε, πριν ψυχρανθούμε.... Ήταν απωθημένο μου και, δυστυχώς, θα παραμείνει για μια ζωή, αν δεν τον ξαναδώ... Σε όποιον συναντάω, θα βλέπω εκείνον... Το θέμα είναι πως εκείνος μου έλεγε συνέχεια τον τελευταίο καιρό να πάω να τον δω γιατί με ήθελε. Μέχρι και τα εισιτήρια θα μου πλήρωνε έλεγε, αλλά εγώ είχα αναστολές. Δεν αισθανόμουν άνετα να κοιμηθώ σπίτι του γιατί δεν ήθελα να γίνει κάτι και μετα όταν θα έφευγα να με έβαζε στον πάγο.... Πιστεύω κι ο ίδιος είχε καταλάβει πως δε θα πάω, για αυτό επέμενε.... Γιατί δεν ερχόταν αυτός; Ναι, δουλεύει και δεν μπορεί να φύγει, αλλά μου έλεγε συχνά πυκνά πως αφού δεν έρχομαι εγώ, θα έκανε εκείνος κίνηση.... Τέλος πάντων. Όχι, δεν είχα ποτέ ολοκληρωμένες σχέση γιατί όσοι γνώρισα μέχρι στιγμής ήθελαν μονο σεξ. Κι εγω χωρίς συναισθηματικό δέσιμο και χημεία, δεν πάω παρακάτω. Δεν μπορώ να αφεθώ. Είμαστε 24 κι οι δυο. Όχι, καθαρά πλατωνικό στο δημοτικό. Έκτοτε, δεν ξαναβρεθήκαμε.... Παρόλο που δεν υπήρχαν σεξουαλικές σχέσεις, είχαμε τρομερή χημεία και έλξη. Κοιταζόμασταν και λιώναμε ο ένας για τον άλλο. Υπήρχαν και μερικά χάδια, αλλά μέχρι εκεί. Κόψαμε επαφές στην Πέμπτη δημοτικού, την επόμενη χρονιά, γιατί η μαμά μου δεν ήθελε να συνεχιστεί το λαβ στόρι... Εκείνος προσπαθούσε απεγνωσμένα να με πλησιάσει, μου μιλούσε, αλλα εγω τον έγραφα και τον απέφευγα... Ε, κάποια στιγμή ξενέρωσε και σταμάτησε να με πολιορκεί.... Δεν τον ξεπέρασα ποτέ...

---

Αννα θα παρεβλεψω το γεγονος οτι ειχε γινει εγινε στο δημοτικο γιατι εκει πραγματικα μιλαμε για κατι πολυ παιδικο και αθωω και θα μεινω στην τωρινα σας σχεση και ελξη .
Οταν θελουμε εναν ανθρωπο τρελλα να το πω απλα δεν κολλαμε πουθενα και παμε να τον βρουμε.Ουτε αποστάσεις ουτε τιποτα αλλο μας εμποδιζει.

Θες να δεις σημερα πω εισαι?
Οτι εγινε παλια εγινε .....Θελεις να υπάρξει μια επιπλεον ευκαιρια να προσπαθησετε και αυτη την φορα απο κοντα ?
Αν οχι ,πιστευεις οτι ολο αυτο θα καταφερεις να το αφησεις πισω σου ή θα το κουβαλας συνεχεια ?

Εδω πρεπει να σταθεις !Εισαι 24 και δεν εχεις ξανανοιωσει ετσι για καποιον αλλον.Δεν ειναι αμελητεο αυτο που λες και εχεις απολυτο δικιο.
Οταν δεν υπαρχει συναισθημα δεν μπορεις να το προχωρησεις με τον οποιοδηποτε .Τουλαχιστον υπαρχει και αυτη η κατηγορια ανθρωπων και πραγματικα να νοιωθεις καλα με αυτο .
Δεν παμε με τον οποιοδηποτε μονο και μονο για να αποκτησουμε εμπειριες ....

εγω πως το βλεπω. Δεν πηγες εξωτερικο γιατι τι θα ελεγε η μαμα σου .... Συγγνωμη αλλα αυτος ο αντρας εχει δοκιμασει τις αντοχες του και τις ικανοτητες του βρισκεται στο εξωτερικο ,θελει μια γυναικα δυναμικη πως να γινει? ειδε οτι δεν κολλανε οι προτεραιοτητες σας και ξεκοψε

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Έχεις απόλυτο δίκιο... Ακριβώς αυτό. Από μακριά δεν υπήρχε ελπίδα να προχωρήσει η κατάσταση. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρεθούμε αυτό το διάστημα που μιλούσαμε, πριν ψυχρανθούμε.... Ήταν απωθημένο μου και, δυστυχώς, θα παραμείνει για μια ζωή, αν δεν τον ξαναδώ... Σε όποιον συναντάω, θα βλέπω εκείνον... Το θέμα είναι πως εκείνος μου έλεγε συνέχεια τον τελευταίο καιρό να πάω να τον δω γιατί με ήθελε. Μέχρι και τα εισιτήρια θα μου πλήρωνε έλεγε, αλλά εγώ είχα αναστολές. Δεν αισθανόμουν άνετα να κοιμηθώ σπίτι του γιατί δεν ήθελα να γίνει κάτι και μετα όταν θα έφευγα να με έβαζε στον πάγο.... Πιστεύω κι ο ίδιος είχε καταλάβει πως δε θα πάω, για αυτό επέμενε.... Γιατί δεν ερχόταν αυτός; Ναι, δουλεύει και δεν μπορεί να φύγει, αλλά μου έλεγε συχνά πυκνά πως αφού δεν έρχομαι εγώ, θα έκανε εκείνος κίνηση.... Τέλος πάντων. Όχι, δεν είχα ποτέ ολοκληρωμένες σχέση γιατί όσοι γνώρισα μέχρι στιγμής ήθελαν μονο σεξ. Κι εγω χωρίς συναισθηματικό δέσιμο και χημεία, δεν πάω παρακάτω. Δεν μπορώ να αφεθώ. Είμαστε 24 κι οι δυο. Όχι, καθαρά πλατωνικό στο δημοτικό. Έκτοτε, δεν ξαναβρεθήκαμε.... Παρόλο που δεν υπήρχαν σεξουαλικές σχέσεις, είχαμε τρομερή χημεία και έλξη. Κοιταζόμασταν και λιώναμε ο ένας για τον άλλο. Υπήρχαν και μερικά χάδια, αλλά μέχρι εκεί. Κόψαμε επαφές στην Πέμπτη δημοτικού, την επόμενη χρονιά, γιατί η μαμά μου δεν ήθελε να συνεχιστεί το λαβ στόρι... Εκείνος προσπαθούσε απεγνωσμένα να με πλησιάσει, μου μιλούσε, αλλα εγω τον έγραφα και τον απέφευγα... Ε, κάποια στιγμή ξενέρωσε και σταμάτησε να με πολιορκεί.... Δεν τον ξεπέρασα ποτέ...

---

κοιτα, αννα...
αν η πιο σημαντικη ερωτικη σου ιστορια και "κολλημα" σου, ηταν ενα πλατωνικο λαβ στορι μεχρι την τεταρτη δημοτικου, κι εκτοτε δεν βρηκες κανεναν να προχωρησεις, και φοβασαι οτι παντα θα σκεφτεσαι εκεινο το 8χρονο και θα βγαζεις σκαρτους τους ανδρες που θα γνωριζεις, εχεις ΠΑΡΑ πολυ σοβαρα θεματα να λυσεις και καλα ειναι να ξεκινησεις να τα λυνεις, για να μην χανεις αδικα τα χρονια σου.
κι οταν λεω να τα λυνεις, εννοω να κανεις ψυχοθεραπεια για να βρεις τι σου συμβαινει και μεχρι που σε μπλοκαρουν οι αναστολες σου...

ο φιλος αυτος, ξερει οτι δενε χεις σεξουαλικες εμπειριες;
ΟΧΙ να μην συμπεραινεις οτι σε προσκαλεσε επειδη ηξερε οτι δεν θα πας. να συμπερανεις οτι ηθελε να πας και γι αυτο σε προσκαλουσε.
εφοσον ηθελες να ερθει εκεινος και οχι να πας εσυ, ας του ελεγες αυτο ακριβως. γιατι αναλωνοσουν σε αρνησεις, αν ηθελες να ερθει;;; πες του "δεν μπορω να ερθω, αλλα θελω να ερθεις εσυ".

ναι, επρεπε να επιδιωξετε να βρεθειτε , αν ηθελες κατι μαζι του, κι αν θελεις ακομα, πες του ακομα και τωρα, οτι θελεις να βρεθειτε.
αλλα νομιζω οτι αυτο που θελεις δεν ειναι να βρεθειτε, αλλα να εχεις ενα αλλοθι για να "κρυφτεις αλλα 10 χρονια απο τους ανδρες και τις ερωτικες σχεσεις παραμυθιαζοντας τονε αυτο σου οτι η μοναδικη περιπτωση να βρεις εσυ τον ερωτα, ηταν το να τα βρειτε με τον πρωην 8χρονο, το απωθημενο του δημοτικου...
δεν ειναι ετσι αννα.. μια δικαιολογια ειναι ο τυπος, για να μην λυσεις τα θεματα σου.

και δεν εισαι φρουριο για να σε πολιορκουν. ανθρωπος εισαι, και πρεπει να απλωνεις το χερι σου προς οσους θελεις να ειναι στην ζωη σου. δεν πρεπει να περιμενεις να σε παρακαλανε, μεχρι να ξενερωσουν και να απομακρυνθουν..

Αυτη ειναι η αννα που σασ ελεγα την πεφτω 30 χρονια ειναι δικηγοροσ κι ειμαι αγροτησ

Για τουσ αντρεσ που διαβαζουν το ποστ
πρωτον μετα που εφυγε απο το σχολειο τριτη δημοτικου στο σοι μασ το εχουμε οτι οταν γκομενιαζεισ πασ για δουλεια και δευτερον αυτο που πρεπει να ξερουν ολοι οι αντρεσ οτι παρθενα ειναι με κατω απο 10 οπωσ εγω που πηγα με 5 ολεσ κι ολεσ αυτα

Quote:

---

Originally Posted by elis

Αυτη ειναι η αννα που σασ ελεγα την πεφτω 30 χρονια ειναι δικηγοροσ κι ειμαι αγροτησ

---

Όχι, όχι, δεν είμαι εκείνη. Εγώ είμαι φιλόλογος. Έχουμε παρόμοια ιστορία μάλλον;

Ειναι ενα κοριτσι που μ αρεσει απο 8 χρονων αλλα ο μπαμπασ τησ την πηρε απο το σχολειο οταν πηγαμε να εκδηλωθουμε κι εμενα ο πατερασ μου με εβαλε να δουλευω στα χωραφια στο χωριο 3 βδομαδεσ το χρονο δουλευα μαζι με το σχολειο μεχρι να τελειωσω και μολισ τελειωσα δουλευα για μενα σχολη κ δουλεια κι ακομα δουλευω περασαν 30 χρονια

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα !!!

Το ενδεχόμενο να βρεθείτε δεν παίζει ?
Δεν έχει σημασία πλέον που είναι εξωτερικό ,με τις απαραίτητες διαδικασίες μπορείς ελεύθερα πλέον να ταξιδέψεις .

Όλα αυτά δεν λύνονται εξ αποστάσεως .Μόνο από κοντά θα δείτε και τι μπορεί να παιχτεί και αν όλα αυτά που νιώθετε -θελετε μπορεί να υφίστανται.

---

Καλημέρα, Μαριλού μου!!! Χμ, δεν ξέρω... Εγώ φοβάμαι να πάω γιατί δεν έχω κάνει κάτι τολμηρό στη ζωή μου μέχρι στιγμής δυστυχώς... Και του το είπα... Νόμιζε ότι είμαι δυναμική, όπως τότε... Αλλά, τελικά, έχω αλλάξει... Έβρισκα συνέχεια δικαιολογίες. Ότι δε δουλεύω αυτή τη στιγμή και δεν έχω λεφτά να ταξιδέψω, ότι δε θέλω να μου πληρώσεις τα εισιτήρια, ότι είναι ο κορωνοϊός, ότι νιώθω αμήχανα να μείνω σπίτι σου... Μου έλεγε έλα εσύ τώρα και θα έρθω εγώ το καλοκαίρι που θα έχω ρεπό... Ανένδοτη εγώ.. Του είπα κάποιες φορές όχι πολύ ξεκάθαρα να έρθει αυτός πρώτα και μετά θα πάω εγώ, γιατί μου πετούσε κατά καιρούς πως μπορεί ένα ΣΚ να έρθει και να με δει, αλλά μετά ήθελε να πάω μαζί του... Θα σε κλέψω έλεγε αν δεν έρθεις και και... Σιγά μην ερχόταν... Τώρα, δε μου έχει απαντήσει στο τελευταίο μου μήνυμα, Στο οποίο φαινόταν ξεκάθαρα πόσο κολλημένη είμαι μαζί του και εξαρτημένη.... Εχει προχωρήσει παρακάτω πιστεύω, εγώ να δω πώς θα προχωρήσω... Εχω κι εγώ άλυτα θέματα, σίγουρα, αλλά ήθελα να δω από κοντά τι νιώθω... Ε΄χασα την ευκαιρία, αλλά κι αυτός δεν επέμεινε καθόλου... Όποιος έχει συναισθήματα, διεκδικεί... ήταν ο πρώτος που δε μου μίλησε χυδαία, κι ας ήμασταν μακριά. Με έκανε να νιώθω όμορφα, κι ας ήμασταν τελείως διαφορετικοί κόσμοι με τελείως διαφορετική ζωή...

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

... Τώρα, δε μου έχει απαντήσει στο τελευταίο μου μήνυμα, Στο οποίο φαινόταν ξεκάθαρα πόσο κολλημένη είμαι μαζί του και εξαρτημένη.... Εχει προχωρήσει παρακάτω πιστεύω, εγώ να δω πώς θα προχωρήσω... Εχω κι εγώ άλυτα θέματα, σίγουρα, αλλά ήθελα να δω από κοντά τι νιώθω... Ε΄χασα την ευκαιρία, αλλά κι αυτός δεν επέμεινε καθόλου... Όποιος έχει συναισθήματα, διεκδικεί... ήταν ο πρώτος που δε μου μίλησε χυδαία, κι ας ήμασταν μακριά. Με έκανε να νιώθω όμορφα, κι ας ήμασταν τελείως διαφορετικοί κόσμοι με τελείως διαφορετική ζωή...

---

οποιος εχει συναισθηματα, ξεπερναει τις αναστολες του .
ΕΣΥ εισαι το εμποδιο στην ιστορια σας μικρη αννουλα, οχι ο τοτός.. μην μετατοπιζεις τις ευθυνες σου.
ο τοτός σε διεκδίκησε. ποσο ακομα;;;; γιατι να πρεπει να παρακαλαει μια ενηλικη κοπελα; σε λιγο θα κατηγορηθει για παρενοχληση.
αν τον θελεις πραγματικα, στην θεση του ειναι ο τοτός.
πες του οτι εχεις μετανιωσει για τον αρνητισμο σου και θελεις πολυ να βρεθειτε. πως μπορειτε να το κανονισετε; θα ηθελες πολυ να καταφερει εκεινος, να ερθει.

να ερχεται με την αμαξα να σε παιρνει ,να πεταει και τα σκουπιδια .Εναν τετοιο βρειτε κοριτσια. Ασε τον αυτον δεν ειναι για τα "κυβικα"σου

Αννα αμα σου πω τι κανουν οι γυναικεσ τησ ταξησ μου θα φρικαρεισ βασικα ειναι ικανεσ να δουλευουν κρυφα απο τον αντρα τουσ διπλη ζωη κι ετσι

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Καλημέρα, Μαριλού μου!!! Χμ, δεν ξέρω... Εγώ φοβάμαι να πάω γιατί δεν έχω κάνει κάτι τολμηρό στη ζωή μου μέχρι στιγμής δυστυχώς... Και του το είπα... Νόμιζε ότι είμαι δυναμική, όπως τότε... Αλλά, τελικά, έχω αλλάξει... Έβρισκα συνέχεια δικαιολογίες. Ότι δε δουλεύω αυτή τη στιγμή και δεν έχω λεφτά να ταξιδέψω, ότι δε θέλω να μου πληρώσεις τα εισιτήρια, ότι είναι ο κορωνοϊός, ότι νιώθω αμήχανα να μείνω σπίτι σου... Μου έλεγε έλα εσύ τώρα και θα έρθω εγώ το καλοκαίρι που θα έχω ρεπό... Ανένδοτη εγώ.. Του είπα κάποιες φορές όχι πολύ ξεκάθαρα να έρθει αυτός πρώτα και μετά θα πάω εγώ, γιατί μου πετούσε κατά καιρούς πως μπορεί ένα ΣΚ να έρθει και να με δει, αλλά μετά ήθελε να πάω μαζί του... Θα σε κλέψω έλεγε αν δεν έρθεις και και... Σιγά μην ερχόταν... Τώρα, δε μου έχει απαντήσει στο τελευταίο μου μήνυμα, Στο οποίο φαινόταν ξεκάθαρα πόσο κολλημένη είμαι μαζί του και εξαρτημένη.... Εχει προχωρήσει παρακάτω πιστεύω, εγώ να δω πώς θα προχωρήσω... Εχω κι εγώ άλυτα θέματα, σίγουρα, αλλά ήθελα να δω από κοντά τι νιώθω... Ε΄χασα την ευκαιρία, αλλά κι αυτός δεν επέμεινε καθόλου... Όποιος έχει συναισθήματα, διεκδικεί... ήταν ο πρώτος που δε μου μίλησε χυδαία, κι ας ήμασταν μακριά. Με έκανε να νιώθω όμορφα, κι ας ήμασταν τελείως διαφορετικοί κόσμοι με τελείως διαφορετική ζωή...

---

Συμφωνω απολυτα σε αυτο που λες και οχι μόνο διεκδικεί, εγω λεω φερνει τον κοσμο αναποδα και παιρνει αυτο που θέλει.

Εσυ με ολα αυτα που μου λες δεν νομίζεις οτι σε διεκδίκησε αρκετα και οτι εφτασε καποια στιγμη να κουραστεί αφου συνεχεια ,οτι και να σου ελεγε ,παντα έβρισκες μια δικαιολογια ?
Τον απεριπτες συνεχεια ,ποσο να αντεξει ενας ανθρωπος την απόρριψη, παιζει και θεματακι αξιοπρεπειας και εγωισμούμετα απο καποια φαση ...
Δεν μπορουμε να διεκδηκουμε ενα ανθρωπο που συνεχεια τρωμε άκυρο ,βρισκουμε τα κουραγια και την δυναμη οσα αισθηματα και να εχουμε να παμε παρακατω ..

Το θεμα εδω ειναι Αννα μου οτι αυτος βρηκε το κουραγιο και πηγε παρακάτω και δεν αφησε αυτο το γεγονος να επηρεάσει την μετεπειτα ζωη του
Εσυ όμως ?
Εχεις σκεφτει πως θα συνεχίσεις αφου δεν αρπαξες την ευκαιρια να κανεις αυτο που επρεπε?
Οτι εδω και τοσα χρονια εισαι στην σκια ολου αυτου και το γεγονος οτι δεν βρεθηκε αλλος αντρας να σε ξεκλειδώσει οφειλεται καθαρα σε αυτο το απωθημένο?

Μηπως ηρθε η ωρα να κανεις κατι τολμηρο επιτελους στην ζωη σου και αν σου βγει σου βγηκε .Αν παλι οχι,δεν εχεις να χασεις κατι ,ισα ισα δεν θα σου εχει μεινει ενα μεγαλο απωθημένο και ενα μεγαλο γιατί .


Τι λες μπορεις ?Εισαι σε θεση να βαλεις στην ακρη ολα τα υποτιθεμενα εμποδια σου και να του του στειλεις ενα μυνημα και να τους πεις ερχομαι οτι ωρα θελησεις ,ακομη και αυριο?

Δεν θες να το ζησεις εστω και τωρα ,αν φυσικα υπαρχουν οι ευνοϊκές συνθήκες !
Ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα να το ξερεις ......

αυτο το οτι ωρα θελησεις ακομη και αυριο δεν δημιουργει τις ευκαιριες. Το θεμα ειναι να αξιοποιεις τις ευκαιριες οχι να τις τσακιζεις σε μικροπρεπειες.
Ισα ισα θα πει καλα εκανα και ξεκοψα μην παθει και τιποτα στο εξωτερικο και με τρεχουν οι δικοι της.

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

αυτο το οτι ωρα θελησεις ακομη και αυριο δεν δημιουργει τις ευκαιριες. Το θεμα ειναι να αξιοποιεις τις ευκαιριες οχι να τις τσακιζεις σε μικροπρεπειες.
Ισα ισα θα πει καλα εκανα και ξεκοψα μην παθει και τιποτα στο εξωτερικο και με τρεχουν οι δικοι της.

---

Τις ευκαιριες τις δημιουργουμε και μονοι μας,αρκει να το θελουμε , οταν ειμαστε πλεον ετοιμοι να τις αξιοποιησουμε σωστά .
Δεν εχει κανενα νοημα να αρπαξεις μια ευκαρια οταν δεν νοιωθεις ετοιμος ,χαμενη θα παει ή και οχι ...ποτε δεν ξερεις και ποτε δεν μιλας με σιγουρια για κατι τετοιο ...

Τι εννοεις μικροπρεπεια δεν καταλαβα σε τι αναφερεσαι ?
Εκτος και αν εννοεις ολες αυτες τις αναστολες της Αννας....Αν εσυ τις θεωρεις μικροπρεπειες ,κατι το οποιο δεν ισχυει τουλαχιστο για καποιους απο εμας ...
Αρα ο καθενας μας ενεργει με αυτα που εχει.......

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Γεια σας! Καλώς σας βρήκα στο φόρουμ. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου... Όπως λέει και ο τίτλος, βρήκα τον παιδικό μου έρωτα μετά από πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια, τον είχα βρει και νωρίτερα, αλλά ποτέ δεν είχα κάνει το βήμα να του μιλήσω. Μου μίλησε αυτός, λοιπόν... Μένει εξωτερικό κι εγώ Ελλάδα. Αυτό ήταν το πρώτο αρνητικό γιατί θέλαμε τόσο πολύ να βρεθούμε, αλλά λόγω της κατάστασης δεν μπορούσα να πάω. Ξεκίνησε, λοιπόν, μια επικοινωνία πολύ έντονη και καθημερινή με μηνύματα, βιντεοκλήσεις, φλερτ έντονο και αναπόληση του παρελθόντος. Εγώ είχα πέσει στα πατώματα, έκανα όνειρα πως θα τον δω κάποια στιγμή και θα πέσω στην αγκαλιά του... Ας ήταν και για μια φορά, μου έφτανε. Όσο θερμά ξεκίνησε η επικοινωνία, τόσο ψυχρά έληξε μετά από 5 εβδομάδες.... ήδη, στο ενδιάμεσο μαλώναμε καθώς μου έκανε πολλές φορές παράπονα, και από την αρχή κιόλας, ότι αισθανόταν αδιαφορία, ότι με ήθελε πολύ αλλά δεν άντεχε που ήμασταν μακριά, εγώ φουλ παρορμητική. Όταν δε μου έγραφε κανά δυο μέρες του έστελνα μηνύματα γεμάτα με ένταση και τον ρωτούσα τι συμβαίνει και πάει λέγοντας... Κάποια στιγμή, διακόψαμε μετά από ένα ξέσπασμά μου, εφόσον έβλεπα πως μου απαντούσε μονολεκτικά και, πάνω που πήγα να τον ξεχάσω, εμφανίζεται ξαφνικά. Αρχίζει πάλι καθημερινη επικοινωνία για τρεις μέρες όπου μου έλεγε πόσο με θέλει και να πάω εκεί, αλλά εγώ του έλεγα δεν μπορώ να φύγω έτσι στα καλά καθούμενα και να έρθω εκεί να μείνω σπίτι σου. Γιατί αυτό μου πρότεινε κι εκεί μάλλον ξενέρωσε. Άρχισε να αραιώνει, του έστελνα καληνύχτα και μου απαντούσε μετά από πέντε ώρες, δεν έστελνε εκείνος μηνύματα και μια μέρα του είπα τέλος, κουράστηκα... Μου είπε οκ και έπαθα σοκ που απάντησε τόσο εύκολα. Προφανώς, είχε βρει άλλη, αλλά όταν τον ρωτούσα έλεγε τάχα πως, αν συμβεί κάτι θα μου το πει... Τον γούσταρα πολύ και αυτός, αφού με γέμισε ελπίδες, στο τέλος με άφησε στα κρύα του λουτρού... Έκανα μια εβδομάδα να συνέλθω και ακόμη τον σκέφτομαι... Θέλω πολύ να τον ξαναπροσεγγίσω, αλλά την τελευταία φορά, δεν απάντησε μιας και τον είχα διαγράψει κιόλας.... Είχε απαντήσει νωρίτερα μόνο λέγοντάς μου ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε ένα δεν έρθω εκεί ποτέ έστω και για βόλτα... Τι πήγε λάθος; Πώς να το χειριστώ τώρα; Υπάρχει περίπτωση να με εκδικήθηκε επειδή, στο δημοτικό, πριν χωριστούμε, με κυνηγούσε και εγώ δεν ανταποκρινόμουν σε κάποια φάση, καθώς έπρεπε να ξεκόψω αναγκαστικά; Μήπως είχε απωθημένα από την απόρριψή μου; Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

Καλησπέρα Άννα!! Το θέμα της εκδίκησης δεν υφίσταται!Δεν είστε πλέον παιδιά!
Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: Υποθέτοντας ότι βρισκόσασταν από κοντά κ αισθανοσασταν κ οι δυο όμορφα..οι προοπτικές ποιες θα ήταν; Θα είχατε σχέση από απόσταση; Θα βρισκοσασταν μόνο όποτε εκείνος επέστρεφε Ελλάδα; Εσυ θα μπορούσες να τον επισκέπτεσαι κάποιες φορές; Ζει μόνιμα στο εξωτερικό ή σκέφτεται να επιστρέψει; Ποιο θα ήταν το ιδανικότερο σενάριο για σένα;
Με τη συμπεριφορά του δείχνει ότι δεν του αρκούν τα μηνύματα..θέλει κάτι παραπάνω..κ αφού δείχνεις να μην είσαι ιδιαίτερα πρόθυμη γι’αυτο σταματά από νωρίς την επικοινωνία. Δείχνει να ξέρει τι θέλει. Εσυ ξέρεις τι θέλεις;
Η διστακτικότητα που έχεις δε μου φαίνεται αφύσικη! Δεν έχεις ακόμα πολλές εμπειρίες ούτε είσαι ανεξάρτητη κ υποθέτω το να μπεις σε ένα αεροπλάνο για να συναντήσεις κάποιον που ουσιαστικά δε γνωρίζεις καλά σε γεμίζει άγχος κ ανασφάλεια. Σε αντίθεση με εκείνον που δείχνει σίγουρος για τον εαυτό του.
Προτείνω να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να δεις τι θέλεις..Κ σε παρακαλώ μη το δεις σαν απόρριψη!
Μπορεί να σας δωθεί η ευκαιρία να μιλήσετε από κοντά όταν επιστρέψει Ελλάδα..Γιατί αλλιώς είναι να βρίσκεσαι πίσω από την ασφάλεια μιας οθόνης κ αλλιώς όταν έχεις τον άλλον απέναντι σου..
Όσο όμορφα κ να σου μιλάει δεν διακρίνω συναισθηματισμό από τη πλευρά του..Δεν πιστεύω ότι θέλει να τον επισκεφτείς απλά για να σε ξεναγήσει..Καταλαβαίνεις..Κ αφού δε μπορεί να έχει αυτό τα αλλά τα θεωρεί περιττά.
Άποψη μου να προχωρήσεις κ συ παρακάτω..Να βρεις αυτό που πραγματικά θα σε κάνει να αισθανθείς όμορφα!! (Οποίος θέλει μπορεί, οποίος δε θέλει βρίσκει δικαιολογίες)

Quote:

---

Originally Posted by Maria36

Καλησπέρα Άννα!! Το θέμα της εκδίκησης δεν υφίσταται!Δεν είστε πλέον παιδιά!
Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: Υποθέτοντας ότι βρισκόσασταν από κοντά κ αισθανοσασταν κ οι δυο όμορφα..οι προοπτικές ποιες θα ήταν; Θα είχατε σχέση από απόσταση; Θα βρισκοσασταν μόνο όποτε εκείνος επέστρεφε Ελλάδα; Εσυ θα μπορούσες να τον επισκέπτεσαι κάποιες φορές; Ζει μόνιμα στο εξωτερικό ή σκέφτεται να επιστρέψει; Ποιο θα ήταν το ιδανικότερο σενάριο για σένα;
Με τη συμπεριφορά του δείχνει ότι δεν του αρκούν τα μηνύματα..θέλει κάτι παραπάνω..κ αφού δείχνεις να μην είσαι ιδιαίτερα πρόθυμη γι’αυτο σταματά από νωρίς την επικοινωνία. Δείχνει να ξέρει τι θέλει. Εσυ ξέρεις τι θέλεις;
Η διστακτικότητα που έχεις δε μου φαίνεται αφύσικη! Δεν έχεις ακόμα πολλές εμπειρίες ούτε είσαι ανεξάρτητη κ υποθέτω το να μπεις σε ένα αεροπλάνο για να συναντήσεις κάποιον που ουσιαστικά δε γνωρίζεις καλά σε γεμίζει άγχος κ ανασφάλεια. Σε αντίθεση με εκείνον που δείχνει σίγουρος για τον εαυτό του.
Προτείνω να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να δεις τι θέλεις..Κ σε παρακαλώ μη το δεις σαν απόρριψη!
Μπορεί να σας δωθεί η ευκαιρία να μιλήσετε από κοντά όταν επιστρέψει Ελλάδα..Γιατί αλλιώς είναι να βρίσκεσαι πίσω από την ασφάλεια μιας οθόνης κ αλλιώς όταν έχεις τον άλλον απέναντι σου..
Όσο όμορφα κ να σου μιλάει δεν διακρίνω συναισθηματισμό από τη πλευρά του..Δεν πιστεύω ότι θέλει να τον επισκεφτείς απλά για να σε ξεναγήσει..Καταλαβαίνεις..Κ αφού δε μπορεί να έχει αυτό τα αλλά τα θεωρεί περιττά.
Άποψη μου να προχωρήσεις κ συ παρακάτω..Να βρεις αυτό που πραγματικά θα σε κάνει να αισθανθείς όμορφα!! (Οποίος θέλει μπορεί, οποίος δε θέλει βρίσκει δικαιολογίες)

---

Καλησπέρα, Μαρία!! Τις ίδιες σκέψεις έκανα κι εγώ... Δεν είχα αναστολές μόνο λόγω της έλλειψης εμπειριών, αλλά λόγω και όλων αυτών που προανέφερες. Έλεγα, τον γουστάρω. Οκ. Πηγαίνω τον βρίσκω, συζητάμε, βλέπουμε αν υπάρχει χημεία, γίνεται και το άλλο και μετά τι; Μπορεί να δένουν μαζί του και αυτός να εξαφανιζόταν. Μένει μόνιμα εξωτερικό κι έχει στρωμένη ζωή. Δουλεια, φίλους, πολλές περιπέτειες. Είναι μια χαρά. Εγώ ακόμη δεν έχω κάνει πολλά από αυτά που πρέπει για νιώσω πιο ανεξάρτητη. Άρα, και να πήγαινα εκεί να μείνω, θα τα έβρισκα σκούρα χωρίς κανέναν δικό μου άνθρωπο. Κι αν το διαλύαμε, θα ένιωθα μόνη εντελώς. Κι όπως είπες κι εσύ δε με ήθελε για σχέση. Μόνο για να καλύψει το άλλο κομμάτι με ήθελε. Μου έλεγε ότι ξέρει τι θέλει. Εγώ δε νομίζω ότι ήξερε. Ή μάλλον ήξερε αλλά μου έλεγε μόνο ό,τι ήθελα να ακούσω. Ήθελε να περάσει καλά μαζί μου, ενώ εγώ του έδειχνα ότι ψάχνω για σοβαρή σχέση. Δεν έχω βρει ακόμη τον εαυτό μου, όμως, πιστεύω ότι σε έναν βαθμό ξέρω τι θέλω από έναν άνδρα, αλλά λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης και ανασφάλειας, ελκυω πάντα όσους είναι μη συναισθηματικά διαθέσιμοι. Υπήρχαν φορές που πίστευα αυτά που έλεγε, κι άλλες όχι. Πολλές φορές γελούσε, έκανε πλάκα. Φερόταν ανώριμα και το ένιωθα... Επίσης, κάτι που δεν ανέφερα, σε μια συζήτηση είχε πετάξει υπονοούμενα ότι έχει περίεργες συναναστροφές... Μέχρι και για μαφία υποψιάστηκα. Δε μου είπε κάτι ξεκάθαρο, αλλά χαζή δεν είμαι. Είχε πλακωθεί στο παρελθόν με άντρα επειδή φλέρταρε μια πρώην σχέση του.. και γενικά παρεξηγείτε εύκολα και είχε νεύρα πολλά... Πώς να νιώσω ασφαλεια να μείνω μαζί του έστω και για τρεις μέρες... Τρία χρώματα άλλαξα όταν άκουσα όλα αυτά... Πιστεύω βέβαια ότι κάτι ένιωθε. Μια φορά που είχε πιει λίγο παραπάνω, μου έκανε κατάθεση ψυχής για τη ζωή του και ήταν η πρώτη φορά που μου είπε συγγνώμη που έγινα πιεστικός να έρθεις, απλώς σε θέλω πολύ και δεν μπορώ μακριά σου... Εκεί έκλαψα... Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι...

Το κινητρο σου να εισαι μαζι του ειναι τι θα γινει μετα? Ξεκινας λαθος. Το οτι σου ειπε συγγνωμη και σου ανοιχτηκε, ειναι ξεκαθαρος. Δεν σου λεω να πας κατευθειαν να μεινεις μονιμα εκει, κανε ενεσεις να κρατιεται μια σχεση και μετα θα τα φερει η ζωη πως θα εξελιχθει. Εχω δικο μου ατομο που ετσι εγινε και τελικα γυρνανε μονιμα Ελλαδα. Τι πιο ομορφο!

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

Το κινητρο σου να εισαι μαζι του ειναι τι θα γινει μετα? Ξεκινας λαθος. Το οτι σου ειπε συγγνωμη και σου ανοιχτηκε, ειναι ξεκαθαρος. Δεν σου λεω να πας κατευθειαν να μεινεις μονιμα εκει, κανε ενεσεις να κρατιεται μια σχεση και μετα θα τα φερει η ζωη πως θα εξελιχθει. Εχω δικο μου ατομο που ετσι εγινε και τελικα γυρνανε μονιμα Ελλαδα. Τι πιο ομορφο!

---

Της ζήτησε συγγνώμη ενώ ήταν μεθυσμένος!!Αν πράγματι αισθανόταν οτι την πίεζε δε θα σταματούσε ξαφνικά την επικοινωνία..όταν πραγματικά θες κάποιον ναι γίνεσαι πιεστικός αλλά σε καμία περίπτωση δε σταματάς να επικοινωνείς..κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον..υπάρχουν τρόποι..μέχρι να έρθει η στιγμή να βρεθούν από κοντά..Κ υποτίθεται αυτός ξέρει τι θέλει..
Οι γνωστοί σου τι ηλικία έχουν; Το ότι η δική τους ιστορία είχε αίσια έκβαση δε σημαίνει ότι είναι ο κανόνας..Μπορεί να είχαν διαφορετική αφετηρία απο αυτή της θεματοθετριας..
Το δικαίωμα να αμφιβάλει της το έδωσε ο ίδιος!!

Η μανα τησ που δεν τον ηθελε που πηγε βαλε τα εσυ με γονεισ

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

Το κινητρο σου να εισαι μαζι του ειναι τι θα γινει μετα? Ξεκινας λαθος. Το οτι σου ειπε συγγνωμη και σου ανοιχτηκε, ειναι ξεκαθαρος. Δεν σου λεω να πας κατευθειαν να μεινεις μονιμα εκει, κανε ενεσεις να κρατιεται μια σχεση και μετα θα τα φερει η ζωη πως θα εξελιχθει. Εχω δικο μου ατομο που ετσι εγινε και τελικα γυρνανε μονιμα Ελλαδα. Τι πιο ομορφο!

---

Το εκτιμώ αυτό πολύ, το ότι μου ανοίχτηκε και ζήτησε συγγνώμη, αλλά γιατί δεν έμπαινε τόσον καιρό λίγο και στη δική μου θέση; Να καταλαβαινε ότι κι εγώ δεν μπορούσα να τα παρατήσω όλα τώρα και να πάω σπίτι του για μια εβδομάδα, να γίνει ό,τι γίνει και μετά να γυρίσω και να με γράψει... Γιατί πιστεύω ότι αυτό θα γινόταν. Έχω παράδειγμα γνωστού μου που ξαναβρήκε την παιδική του αγάπη και τώρα έχει αλλάξει και θέλει να την ξανακερδίσει. Αυτοί εχουν είκοσι λεπτά απόσταση μεταξύ τους, αλλά η κοπέλα του κάνει σκωτσέζικο ντους για κάποιον λόγο. Αλλά αυτός εκεί, επιμένει μας λέει γιατί θέλει να την ξανακερδίσει. Μέχρι και στο ραντεβού τον έστησε και δεν πήγε και ακόμη επιμένει... Αν ήθελε κι ο άλλος, θα περίμενε μέχρι το καλοκαίρι. Θα έκανε μια προσπάθεια να έρθει να πιούμε έναν καφέ, να πάμε μια βόλτα να δούμε τι νιώθουμε. Να ξαναγνωριστουμε. Κι αν δεν μας έβγαινε, δε θα πήγαινα Γερμανία. Αλλιώς, θα δοκίμαζα να πάω εγώ μετά έστω για λίγες μέρες. Προοπτική δεν ξέρω αν είχαμε βέβαια διότι αυτός Ελλάδα μου το δήλωσε δε γυρίζει. Γιατί να πάω εγώ Γερμανία δηλαδή; Έχω εδώ την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τώρα άλλες υποχρεώσεις. Εκεί ποιον θα είχα αν το διαλύαμε; Μου το ζητούσε με τέτοια ευκολία και δε με καταλάβαινε... Μια εμφανιζόταν, μια εξαφανιζόταν και το τέλος του έγραφα Καληνύχτα μωρό μου, μου λείπεις. Απαντούσε μετά από πέντε ώρες και πολύ ψυχρά. Ενώ άλλες μέρες ξημερωνόμασταν να μιλάμε... Άρα, είχε ήδη άλλη κι εγώ ήμουν καβαντζα... Έτσι και του έγραφα έρχομαι, θα πατούσε και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειάς μου... Πιστεύω... Μόνο σε στιγμές αδυναμίας έβγαζε συναισθηματισμό στο βλέμμα του...

Quote:

---

Originally Posted by Maria36

Της ζήτησε συγγνώμη ενώ ήταν μεθυσμένος!!Αν πράγματι αισθανόταν οτι την πίεζε δε θα σταματούσε ξαφνικά την επικοινωνία..όταν πραγματικά θες κάποιον ναι γίνεσαι πιεστικός αλλά σε καμία περίπτωση δε σταματάς να επικοινωνείς..κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον..υπάρχουν τρόποι..μέχρι να έρθει η στιγμή να βρεθούν από κοντά..Κ υποτίθεται αυτός ξέρει τι θέλει..
Οι γνωστοί σου τι ηλικία έχουν; Το ότι η δική τους ιστορία είχε αίσια έκβαση δε σημαίνει ότι είναι ο κανόνας..Μπορεί να είχαν διαφορετική αφετηρία απο αυτή της θεματοθετριας..
Το δικαίωμα να αμφιβάλει της το έδωσε ο ίδιος!!

---

Ακριβώς... Αν με ήθελε πραγματικά, δε θα με άφηνε μόλις του είπα τέλος γιατι κουραστήκα... Βρήκε την τέλεια λύση. Γράψιμο δύο μέρες για να βαρεθώ και να τα παρατήσω εγώ ώστε να πει ότι εγώ φταίω... Πάντα εμένα κατηγορούσε για όλα... Ήμουν υπερβολική, περίεργη. Και στο τέλος μου είπε κιόλας ότι ας κλείσει το θέμα εδώ. Να επικοινωνήσω ξανά μαζί του μόνο εάν θελήσω να πάω εκεί να τον δω. Γιατί όποιος θέλει, είπε, βρίσκει τρόπο... Αυτός που μου έλεγε από τις πρώτες μέρες ότι θα έρθει εκείνος, ότι δεν τα παραταει τόσο εύκολα και επιμένει, τι έπαθε;; Ψεύτης ήταν κι εγώ θύμα μεγάλο... Γιατί ένιωθα, αυτός δεν ένιωθε... Μια εβδομάδα έκλαιγα και του έλεγα μου λείπεις κι εκείνος άφαντος...

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

Ακριβώς... Αν με ήθελε πραγματικά, δε θα με άφηνε μόλις του είπα τέλος γιατι κουραστήκα... Βρήκε την τέλεια λύση. Γράψιμο δύο μέρες για να βαρεθώ και να τα παρατήσω εγώ ώστε να πει ότι εγώ φταίω... Πάντα εμένα κατηγορούσε για όλα... Ήμουν υπερβολική, περίεργη. Και στο τέλος μου είπε κιόλας ότι ας κλείσει το θέμα εδώ. Να επικοινωνήσω ξανά μαζί του μόνο εάν θελήσω να πάω εκεί να τον δω. Γιατί όποιος θέλει, είπε, βρίσκει τρόπο... Αυτός που μου έλεγε από τις πρώτες μέρες ότι θα έρθει εκείνος, ότι δεν τα παραταει τόσο εύκολα και επιμένει, τι έπαθε;; Ψεύτης ήταν κι εγώ θύμα μεγάλο... Γιατί ένιωθα, αυτός δεν ένιωθε... Μια εβδομάδα έκλαιγα και του έλεγα μου λείπεις κι εκείνος άφαντος...

---

κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει οτι αν συναντιοσασταν, μετα θα συνεχιζατε μαζι.. κι αυτο, οχι γιατι ειχε εξ αρχης σκοπο να σε κοροιδεψει, αλλα γιατι αν δεν κανεις παρεα και σεξ με καποιον, δεν ξερεις αν σου α ρεσει να εισαι μαζι του σε αποκλειστικη σχεση. αυτο δεν σημαινει οτι θα επρεπε να το κανετε με το καλημερα, φυσικα. απλα δεν υπαρχουν εγγυησεις σε καμια γνωριμια εξ αρχης οτι θα συνεχιστει.
τον κουρασες, φιλη. βαρεθηκε να σε παρακαλαει.
εσυ λες οτι επρεπε να παρακαλεσει κι αλλο. εκεινος λεει οτι ε πρεπε να δεχτεις νωριτερα.
το αποτελεσμα ειναιτ ο ιδιο. το κουρασατε..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

κοιτα, αννα...
αν η πιο σημαντικη ερωτικη σου ιστορια και "κολλημα" σου, ηταν ενα πλατωνικο λαβ στορι μεχρι την τεταρτη δημοτικου, κι εκτοτε δεν βρηκες κανεναν να προχωρησεις, και φοβασαι οτι παντα θα σκεφτεσαι εκεινο το 8χρονο και θα βγαζεις σκαρτους τους ανδρες που θα γνωριζεις, εχεις ΠΑΡΑ πολυ σοβαρα θεματα να λυσεις και καλα ειναι να ξεκινησεις να τα λυνεις, για να μην χανεις αδικα τα χρονια σου.
κι οταν λεω να τα λυνεις, εννοω να κανεις ψυχοθεραπεια για να βρεις τι σου συμβαινει και μεχρι που σε μπλοκαρουν οι αναστολες σου...

ο φιλος αυτος, ξερει οτι δενε χεις σεξουαλικες εμπειριες;
ΟΧΙ να μην συμπεραινεις οτι σε προσκαλεσε επειδη ηξερε οτι δεν θα πας. να συμπερανεις οτι ηθελε να πας και γι αυτο σε προσκαλουσε.
εφοσον ηθελες να ερθει εκεινος και οχι να πας εσυ, ας του ελεγες αυτο ακριβως. γιατι αναλωνοσουν σε αρνησεις, αν ηθελες να ερθει;;; πες του "δεν μπορω να ερθω, αλλα θελω να ερθεις εσυ".

ναι, επρεπε να επιδιωξετε να βρεθειτε , αν ηθελες κατι μαζι του, κι αν θελεις ακομα, πες του ακομα και τωρα, οτι θελεις να βρεθειτε.
αλλα νομιζω οτι αυτο που θελεις δεν ειναι να βρεθειτε, αλλα να εχεις ενα αλλοθι για να "κρυφτεις αλλα 10 χρονια απο τους ανδρες και τις ερωτικες σχεσεις παραμυθιαζοντας τονε αυτο σου οτι η μοναδικη περιπτωση να βρεις εσυ τον ερωτα, ηταν το να τα βρειτε με τον πρωην 8χρονο, το απωθημενο του δημοτικου...
δεν ειναι ετσι αννα.. μια δικαιολογια ειναι ο τυπος, για να μην λυσεις τα θεματα σου.

και δεν εισαι φρουριο για να σε πολιορκουν. ανθρωπος εισαι, και πρεπει να απλωνεις το χερι σου προς οσους θελεις να ειναι στην ζωη σου. δεν πρεπει να περιμενεις να σε παρακαλανε, μεχρι να ξενερωσουν και να απομακρυνθουν..

---

να σου πω την αλήθεια, τόσα χρόνια με τις υποχρεώσεις που είχα παίζει να μην περνούσε από το μυαλό μου στιγμή... Ούτε καν πέρυσι με την πρώτη καραντίνα... Φέτος, ξαφνικά κάτι έπαθα, μάλλον λόγω μοναξιάς, και άρχισα να τον ψάχνω... Αλλά πάλι εκείνος έκανε πρώτη κίνηση όταν είδε το όνομά μου στα στόρις του... Εκεί έπαθα μπλακ άουτ... Ήθελε, ναι, λογικά. Αλλά για άλλον λόγο. Καθαρά σεξουαλικό. Δεν είναι κακό. Κι εγώ θα το ήθελα, αλλά φοβόμουν ότι θα με απέρριπτε μετά εφόσον κατά λάθος του είπε ότι δεν είχα ολοκληρωμένη ερωτική ζωή... Θα με εκμεταλλευόταν πολύ πιθανόν. Χρειάζομαι σίγουρα ψυχοθεραπεία...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει οτι αν συναντιοσασταν, μετα θα συνεχιζατε μαζι.. κι αυτο, οχι γιατι ειχε εξ αρχης σκοπο να σε κοροιδεψει, αλλα γιατι αν δεν κανεις παρεα και σεξ με καποιον, δεν ξερεις αν σουα ρεσει να εισαι μαζι του. αυτο δεν σημαινει οτι ερπεπε να το ακνετε με το καλημερα, φυσικα. απλα δεν υπαρχουν εγγυησεις σε καμια γνωριμια εξ αρχης οτι θα συνεχιστει.
τον κουρασες, φιλη. βαρεθηκε να σε παρακαλαει.
εσυ λες οτι επρεπε να παρακαλεσει κι αλλο. εκεινος λεει οτιε πρεπε να δεχτεις.
το αποτελεσμα ειναιτ ο ιδιο. το κουρασατε..

---

όντως, το κούρασαμε... Κι ήταν λάθος που ξεκινήσαμε να επικοινωνούμε ερωτικά. Έπρεπε να το πάμε πιο φιλικά. Να γνωριστούμε ξανά. Ε, στο τέλος, βαρεθήκαμε...

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

να σου πω την αλήθεια, τόσα χρόνια με τις υποχρεώσεις που είχα παίζει να μην περνούσε από το μυαλό μου στιγμή... Ούτε καν πέρυσι με την πρώτη καραντίνα... Φέτος, ξαφνικά κάτι έπαθα, μάλλον λόγω μοναξιάς, και άρχισα να τον ψάχνω... Αλλά πάλι εκείνος έκανε πρώτη κίνηση όταν είδε το όνομά μου στα στόρις του... Εκεί έπαθα μπλακ άουτ... Ήθελε, ναι, λογικά. Αλλά για άλλον λόγο. Καθαρά σεξουαλικό. Δεν είναι κακό. Κι εγώ θα το ήθελα, αλλά φοβόμουν ότι θα με απέρριπτε μετά εφόσον κατά λάθος του είπε ότι δεν είχα ολοκληρωμένη ερωτική ζωή... Θα με εκμεταλλευόταν πολύ πιθανόν. Χρειάζομαι σίγουρα ψυχοθεραπεία...

---

δυστυχως αννα, σου εχουν βαλει στο μυαλο, οτι το σεξ ειναι εκμεταλλευση της γυναικας.
γι αυτο και εισαι παρθενα στα 24, κι οχι επειδη δεν εχεις επιθυμιες.
πως θα σε εκμεταλλευοταν δηλαδη; θα σε πουλουσε στα παζαρια της ανατολης;

στους ενηλικες αννα, η συνεχεια μιας σχεσης εξαρταται απο το αν θα ταιριαξουν στην παρεα που θα κανουν. στην παρεα αυτη, περιλαμβανεται και το σεξ. αν δεν ταιριαζεις στο σεξ, δεν κανεις σχεση ειτε ανδρας εισαι, ειτε γυναικα. αυτο δεν σημαινει οτι το σεξ γινεται για να φυγει καποιος.
αν περνατε καλα, θα μεινει. αν δεν περνατε καλα, θα φυγει. δεν φταιει το οτι του εκατσες γι αυτο.
και οι ανδρες θελουν σχεσεις,δ εν θελουν μονο οι γυναικες.
αλλα κανεις δεν θα σου κανει συμβολαιο μολις σε γνωρισει οτι θα κανετε και σχεση. αν δεν περναει καλα, δεν θα κανετε..

Quote:

---

Originally Posted by AnnaP

όντως, το κούρασαμε... Κι ήταν λάθος που ξεκινήσαμε να επικοινωνούμε ερωτικά. Έπρεπε να το πάμε πιο φιλικά. Να γνωριστούμε ξανά. Ε, στο τέλος, βαρεθήκαμε...

---

επρεπε να συναντηθειτε πριν το πατε στο ερωτικο. να γνωριστειτε απο κοντα. και με σκετο φιλικο, παλι θα το κουραζατε.

Αννα τοσο δραματικη εισαι στη ζωη σου ειναι προβλημα αυτο να ξεσ πηγε ηρθε τι θα εκανεσ στη γερμανια με τον μπατιροφτωχο δεν μασ ειπεσ το προβλημα ειναι τα λεφτα το ξερουν ολοι αυτο εχεισ εσυ δεν εχει αυτοσ τελειωνει εκει το θεμα τι το θεσ κ το γυριζεισ και το πασ εδω κι εκει φταιει που δεν εχει λεφτα καταλαβαμε

Το προβλημα που ειναι ολοι ξερουν οι φτωχοι οτι οι γυναικεσ θελουν λεφτα δεν υπαρχει φτωχοσ που να μην το ξερει ξερουν κι αλλα για τουσ πλουσιουσ πωσ γινονται οποτε αστο αυτο

Quote:

---

Originally Posted by elis

Αννα τοσο δραματικη εισαι στη ζωη σου ειναι προβλημα αυτο να ξεσ πηγε ηρθε τι θα εκανεσ στη γερμανια με τον μπατιροφτωχο δεν μασ ειπεσ το προβλημα ειναι τα λεφτα το ξερουν ολοι αυτο εχεισ εσυ δεν εχει αυτοσ τελειωνει εκει το θεμα τι το θεσ κ το γυριζεισ και το πασ εδω κι εκει φταιει που δεν εχει λεφτα καταλαβαμε

---

Φίλε, εγώ δεν κοιτάω αν έχει πολλά ή λίγα λεφτά κάποιος. Κοιτάζω την ψυχή του και τον χαρακτήρα του. Δεν είμαι τέλεια και έχω ελλαττωματα όπως όλοι μας. Ψάχνω απλώς άνθρωπο που να με σέβεται και να με εκτιμάει για αυτό που είμαι... Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ποτέ δεν κοίταξα τα λεφτά. Και μάλιστα ο συγκεκριμένος, πίστεψέ με, επειδή δουλεύει πολύ και ζει στο εξωτερικό, βγάζει αρκετά λεφτά. Το ξέρω. Αλλά δεν τον προσέγγισα για αυτό. Για τα μάτια του, το χαμόγελό του και την ψυχή του τον ήθελα. Μάλλον, σου έχει αφήσει τραύμα η δική σου ιστορία και τα γράφεις αυτά. Σε καταλαβαίνω... Πρέπει να έχεις περάσει δύσκολα. Αγάπησες και πονέσες πολύ. Διάβασα αυτό που έγραψες. Αξίζεις πολλα και θα βρεις μια γυναίκα που να σε αγαπάει για αυτό που είσαι, αν δεν την έχεις βρει ήδη. Αυτός που αγαπάει αληθινά, δεν κοιτάζει εάν κάποιος είναι αγρότης, δικηγόρος. Αν έχει λίγα ή πολλά λεφτά. Αυτό ξέρω και το εννοώ.

Νομίζω πως όταν επιστρέψει Ελλάδα θα σε ξανά θυμηθεί..

Quote:

---

Originally Posted by Maria36

Της ζήτησε συγγνώμη ενώ ήταν μεθυσμένος!!Αν πράγματι αισθανόταν οτι την πίεζε δε θα σταματούσε ξαφνικά την επικοινωνία..όταν πραγματικά θες κάποιον ναι γίνεσαι πιεστικός αλλά σε καμία περίπτωση δε σταματάς να επικοινωνείς..κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον..υπάρχουν τρόποι..μέχρι να έρθει η στιγμή να βρεθούν από κοντά..Κ υποτίθεται αυτός ξέρει τι θέλει..
Οι γνωστοί σου τι ηλικία έχουν; Το ότι η δική τους ιστορία είχε αίσια έκβαση δε σημαίνει ότι είναι ο κανόνας..Μπορεί να είχαν διαφορετική αφετηρία απο αυτή της θεματοθετριας..
Το δικαίωμα να αμφιβάλει της το έδωσε ο ίδιος!!

---

28 χρονων και οι δυο

Αννα εγω εχω παιδια κ μπορει κι εγγονακι ειμαι 45 εσασ προσπαθω να βοηθησω

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

28 χρονων και οι δυο

---

Εγώ στα 26 μου γνώρισα τον άντρα μου μέσω social media..εκεινος στο εξωτερικό εγώ Αθηνα. Θα ερχόταν Αθηνα σε 2 μήνες για να φύγει μετά μόνιμα για νησί..Τους μήνες που μεσολάβησαν είχαμε συχνή επικοινωνία χωρίς να μιλάμε για πιθανή σχέση. Όταν συναντηθήκαμε περάσαμε πολλές μέρες μαζί..πήγαμε διακοπές κ γενικά περνούσαμε πολύ όμορφα..Έφυγε κ εγώ έμεινα πίσω..Δε βάλαμε ταμπέλα..περνούσαμε όμορφα κ συνεχίσαμε να έχουμε καθημερινή επικοινωνία..Τα πράγματα εξελίχθηκαν μόνα τους..
Στη περίπτωση της θεματοθετριας ο άντρας δε κρίνει απαραίτητη την επικοινωνία από τη στιγμή που δεν δέχεται να πάει στη χώρα που ζει για να τον συναντήσει..ή έστω έχει ενδοιασμούς..Αν πραγματικά ενδιαφερόταν θα φρόντιζε να κρατάει έστω μια στοιχειώδη επικοινωνία μεταξύ τους. Νομίζω κ οι δυο πίεσαν πολύ τα πράγματα κ ο ένας τον άλλον αντί να το αντιμετωπίσουν χαλαρά.. 5 εβδομάδες δεν είναι αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να δημιουργηθούν αισθήματα..