Καλημέρα
Πες τε μου εμπειρίες από τη ζωή σας με τη νόσο αυτή.παλευεται?
Μπορείτε να διαβάσετε να σπουδάσετε?
Printable View
Καλημέρα
Πες τε μου εμπειρίες από τη ζωή σας με τη νόσο αυτή.παλευεται?
Μπορείτε να διαβάσετε να σπουδάσετε?
Δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα από το iatronet
https://www.iatronet.gr/ygeia/psyxik...imetwpisi.html
Η Σχιζοσυναισθηματική Διαταραχή είναι μια ψυχική νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από μη φυσιολογικές διαδικασίες σκέψης και απορυθμιζόμενα συναισθήματα. Η διάγνωση πραγματοποιείται όταν το άτομο παρουσιάζει συμπτώματα από τη σχιζοφρένεια και τις διαταραχές διάθεσης. Κατέχει, με άλλα λόγια, μια ενδιάμεση θέση στο συνεχές των παραπάνω ασθενειών. Ο διπολικός τύπος παρουσιάζει συμπτώματα μανίας, υπομανίας και μεικτά επεισόδια, ενώ ο καταθλιπτικός τύπος παρουσιάζει μόνο συμπτώματα κατάθλιψης. Επιπλέον συμπτώματα της ασθένειας αποτελούν οι ψευδαισθήσεις, παρανοϊκού τύπου παραισθήσεις, και αποδιοργανωμένος λόγος και σκέψη. Οι γνωστικές δυσλειτουργίες είναι συχνές, όπως οι δυσκολίες στη συγκέντρωση και την προσοχή. Η μείωση στη διαπροσωπική λειτουργικότητα του ατόμου, όπως και η κοινωνική του απομόνωση, είναι αναπόφευκτες συνέπειες της ασθένειας.
Καλημέρα...
Έχω διαγνωστεί με σχιζοσυναισυναισθηματικη ενώ πριν κόψω τα φάρμακα πρόπερσι η διάγνωση ήταν διπολική..
Θέλω να καταθέσω το παράπονό μου ως προς τη λειτουργία του μυαλού μου..
Επειδή τα είχα κόψει μόνη μου για 4 μήνες, και αποτέλεσμα ήταν να νοσηλευτώ 4 φορές μέσα σε ενάμιση χρόνο, αισθάνομαι τώρα το μυαλό μου άδειο!
Θα πάω και σε έναν καινούργιο γιατρό, πάλι μέσω του πατέρα μου, που δεν θέλω να τον έχω ανάγκη αλλά να που τον έχω, δεν ξέρω εγώ κάποιον γιατρό δυστυχώς, και θα πάω και σε μια ψυχοθεραπευτρια όταν τη βρω και αυτήν, γιατί έχω ανεξήγητο θυμό προς τον πατέρα..
Αυτό που θέλω να πω τώρα είναι ότι αισθάνομαι το μυαλό μου άδειο στην κυριολεξία..
Πριν κόψω τα φάρμακα πριν 2 χρόνια δηλ, έγραφα ποίηματα και έπαιζα μουσική, σκαρωνα μελωδίες δηλ, και τώρα αισθανομαι σαν άδειο σακί , σαν ένας αριθμός που περιφέρεται στον κόσμο χωρίς στόχο, χωρίς όνειρα, χωρίς δημιουργικότητα.. Ζω πολύ απλά.. Έχω επανέλθει βέβαια μετά την υποτροπή αλλά η ζωή μου δεν έχει κανένα ενδιαφέρον επειδή το μυαλό μου αδυνατεί να αντιληφθεί έννοιες και να τις επεξεργαστεί όπως παλιά.. Πχ όταν έγραφα ποιήματα μπορούσα να συνδέω λέξεις μεταξύ τους και να μεταφέρεται έτσι στον αναγνώστη μια εικόνα.. Έγραφα με πολλές μεταφορές και έκανα συνειρμούς κάτι που αδυνατώ τώρα να κάνω..
Πραγματικά έχω προσπαθήσει να γράψω κάτι και μου βγαίνουν πολύ απλές προτάσεις σαν παιδιού δημοτικού..
Θεωρώ πως έχω κάψει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα και δεν αντέχω τη ζωή χωρίς κάποιας μορφής δημιουργία για να εκοτονωνομαι.. Και ίσως για αυτό εκτονωνομαι στον πατέρα μου..
Το έχει κανείς άλλος αυτό??
Ευχαριστώ αν με διαβάσατε...
Καλησπέρα @pause. Δυστυχώς και εγώ έχω απώλεια της δημιουργικότητας και της φαντασίας.. Η διάγνωση μου είναι μη-καθορισμένη ψύχωση. Το ψυχωτικό επεισόδιο καθώς και τα ψυχοφάρμακα που παίρνω μου έχουν κάνει το IQ μου, IQ αμοιβάδας. Είμαι αρκετά τυχερός που δεν είμαι φοιτητής και δεν χρειάζεται πλέον διάβασμα και εξετάσεις γιατί αλίμονο μου.. Όταν διαβάζω χρειάζεται να διαβάσω 3-4 φορές την κάθε σελίδα για να καταλάβω. Δεν είσαι μόνος σου. Μαζί μας υπάρχουν και χιλιάδες άτομα που έχουν παρουσιάσει ψυχωτικά συμπτώματα (έχω δει reviews από το φάρμακο που παίρνω και όλοι γράφουν ότι δυσκολεύονται στην σκέψη).Quote:
Originally Posted by pause
Σου εύχομαι ό,τι το καλύτερο στην ζωή σου!
λοιπον παιδες μια χαρα ειστε το να αισθανεσθαι οτι το μυαλο ειναι κενο σημαινει διαυγεια μυαλου
τιποτε αλλο μιληστε και με τον γιατρο γι`αυτο το εχω περασει και εγω και τωρα ειμαι καπως διαφορετικα και ξερω
Καλημέρα, όπως είχα γράψει και παλιότερα έχω σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή διπολικου τύπου. Θα γίνουν κάτι εξετάσεις τωρα πιστοποίησης για το ιεκ που έχω τελειώσει..
Κι ενώ τις προηγούμενες μέρες έκανα μια προσπάθεια με διάβασμα, από χθες με έχει πιάσει άρνηση και σκέφτομαι ότι ναι μεν διαλεξα εγώ τη ειδικότητα αλλά δεν με ενδιαφέρει πραγματικά αυτο το αντικείμενο.. Οπότε αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να δώσω αυτές τις εξετάσεις κι όταν το σκέφτομαι αυτό, επόμενο είναι να σταματαω την προσπάθεια..
Μου λέει η μάνα μου να πάρω το χαρτί και βλέπεις μετά γιατί μπορεί να μου ερθει να δουλέψω σε αυτο το αντικείμενο ακόμα κι αν δεν μου αρέσει μόνο και μόνο για να έχω δικά μου χρήματα και να κάνω το βήμα να φύγω απ το σπίτι..
Δεν νομίζω να το κάνω αλλά δύο βδομάδες έμειναν.. Ας πούμε ότι θα διαβάσω όσο μπορώ, ας πούμε κι ότι δίνω τις εξετάσεις...
Τέλος πάντων... Ο λόγος που γράφω βασικά είναι επειδή θελω να πω ότι ο χωρος που θα προτιμούσα να εργάζομαι είναι κάποιος σχετικός με υγιεινή διατροφή και ζωή, βότανα κλπ...
Βρήκα μια εταιρία με βότανα απ το ίντερνετ..
Θεωρείτε φρόνιμο και σωστό να τους πάρω τηλ να τους ρωτήσω αν μπορούν να με εντάξουν στο εργατικό τους δυναμικό? Χωρίς να εχει προηγηθεί κάποια αγγελια απο μέρους τους δηλ χωρίς οι ίδιοι να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για πρόσληψη ατόμων?
Καλησπέρα.... Ελπίζω να είστε καλά ή να την παλεύετε τουλάχιστον...
Βγήκα με μια φίλη σήμερα, η οποία παίρνει κι αυτή αγωγή για δικό της θέμα, και μου είπε ότι έχει μειώσει εδώ και 3 βδομάδες το αντικαταθλιπτικο.. Και ότι αυτό το διάστημα που το έχει μειώσει έχει δει ότι μπορεί να σκεφτεί καλύτερα... Μπορεί και σκέφτεται και συγκεντρώνεται καλύτερα σε αυτό που της λένε, ενώ προηγουμενως χανόταν άμα άκουγε πολλές πληροφορίες.
Τα λέω όλα αυτά γιατί έχω ακριβώς τα ίδια συμπτώματα δηλαδή δεν μπορώ να σκεφτώ, έχω να γράψω ποιήματα από τότε που έπαθα την τελευταία υποτροπη δηλ απ το 2019, απ το 2021 που νοσηλεύτηκα για τελευταία φορά αισθάνομαι έκτοτε το μυαλό μου άδειο και βέβαια έχω και αυτό που έχει η φίλη μου δηλ όταν ακούω πολλές πληροφορίες συνεχόμενες χάνομαι.
Εγώ παίρνω abilify 15mg.
Σκέφτηκα μήπως μειώσω τη δόση στα 10mg... Μήπως και καταφέρει το μυαλό να γεμίσει πάλι όπως έγινε και με τη φίλη μου..
Ξέχασα να πω ότι με το που μείωσε το αντικαταθλιπτικο η φίλη μου, ναι μεν άρχισε να μπορεί να σκέφτεται πιο πολύ αλλά επανήλθαν και οι αρνητικές σκέψεις, οι οποίες με τη μεγαλύτερη δόση ηταν πιο λίγες...
Σχετικά με το μυαλό μου ο γιατρός δεν μου έχει πει ότι υπάρχει πρόβλημα. Ότι ο λόγος που δεν καταλαβαίνω όταν ακουω κάποιον είναι επειδή λέει δεν είμαι συγκεντρωμενη επειδή λέει είτε είναι κάπου αλλού το μυαλό μου είτε αυτό που ακούω δεν με ενδιαφέρει...
Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο... Γιατί μου συμβαίνει με τα πάντα αυτό... Ό,τι κι αν ακούσω... Και στο διάβασμα που είναι πιο ελεγχόμενη πληροφορία κι εκεί αργώ και κολλάω πολύ...
Λόγω του κενού στο μυαλό λοιπόν καταφεύγω σε κατανάλωση πολλών υδατανθρακων για να μου έρθει νύστα και να κοιμηθώ.. Γιατί δεν αντέχω αυτό το κενό όπως είπα...
Ο γιατρός δεν μου μειώνει τη δόση...
Αλλά δεν ξέρω...
Ίσως αν πήγαινα στα 10mg που άλλωστε έπαιρνα και παλιότερα μπορεί να γέμιζε λίγο το μυαλό μου...
Αλλά φοβάμαι λίγο να κάνω τη μείωση μόνη μου...
Εχω περάσει και πολλές υποτροπές από διακοπές...
Βέβαια δεν έχω σκοπό να τα κόψω τελείως... Μόνο να κάνω μια μείωση μπας και επανέλθει το μυαλό μου...
Ευχαριστώ αν με διαβάσατε..
Και αν έχετε βιώσει ή βιώνετε ακόμα παρόμοια συμπτώματα, θα με ενδιέφερε να σας διαβάσω...
οχι μην μειωσεις την αγωγη παιρνω 6mg risperdal και 200 mg solian αν κοψω η μειωσω κατι απο τα δυο τοτε ειναι που δεν εχω καλη συγκεντρωση και υποτροπιαζω σε διαρκεια λιγων ημερων με ψυχωτικες φοβιες ελλειπης συγκεντρωση.τωρα ειμαι αρκετα ηρεμος και λειτουργικος αν και βραδινος τυπος τωρα παω να σιδερωσω σκεψου εστω και βραδυ και θα σκουπισω και θα σφουγγαριζω το δωματιο μου.ολη αυτη την λειτουργικοτητα που εχω αν εξαιρεσω οτι κοιμαμαι αργα το βραδυ και χανω τις πρωινες δουλειες τις οφειλω σε αυτες τις αγωγες που παιρνω.αν κοψω ή μειωσω κατι απο τα δυο το πολυ σε μια εβδομαδα υποτροπιαζω ειναι θεμα ημερων ουτε μηνων ουτε χρονων και εφοσον παιρνεις μονο 15mg abilify ειναι ελαχιστη η αγωγη παει και 30 και ουτε παχαινει αυτο το φαρμακο.τι να πω εγω που παιρνω δυο αντιψυχωτικα που ανεβαζουν και τα δυο την προλακτινη αλλα ακομα ειμαι ταυρος στο κρεβατι οταν χωρισα με μια κοπελα που τα ειχα οσες φορες συνευρεθηκα μαζι της ημουν ταυρος ποτε δεν μου επεσε και ειχα αρκετη εως πολυ ερωτικη επιθυμια φαντασου να μην επαιρνα αυτα τα δυο φαρμακα που ανεβαζουν την προλακτινη και μειωνουν τις ορμες θα ημουν πιστολι δεν θα μπορουσε να με συγκρατησει κανενας θα ημουν σεξ machine που και ακομα εχω ορμες παρολο που ειμαι πλεον 35 και πρωινες στυσεις καθε ημερα.μακαρι να επαιρνα και γω abilify ουτε παχαινει ουτε ριχνει τις ορμες και ουτε ανεβαζει την προλακτινη αλλα το δοκιμασα και δεν μου εκατσε καλα υποτροπιασαQuote:
Originally Posted by pause
Καλημέρα psychous... Σ ευχαριστώ για την απάντηση...
Με επηρέασες λίγο τώρα... Γιατί η αλήθεια είναι και παλιά που έπαιρνα των 10mg δεν ήμουν τόσο καλά όσο είμαι τώρα. Είχα σαν κατάθλιψη περίπου. Αλλά έγραφα τότε. Τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ..
Τέλος πάντων... Δεν θα το μειώσω οκ... Ένας γιατρός παλιά που τον είχα ρωτήσει σχετικά με τη μείωση και διακοπή, μου είχε πει ότι αν πέσει το φάρμακο κάτω από ένα όριο, όσο σταδιακά κι αν το έχεις μειώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα ξαναπαθεις υποτροπη.
Τι να κάνουμε, θα ζήσουμε με αυτά τα φάρμακα..
Ο γιατρός μου είχε πει ότι έχω λειτουργικότητα ανθρώπου που όντως έχει σοβαρο πρόβλημα και για αυτο δεν κάνει τίποτα... Ενώ εγώ λέει δεν έχω τόσο σοβαρό πρόβλημα για να μην κάνω τίποτα.
Κάτι με μπλοκάρει στα αλήθεια όμως και δεν κάνω πράγματα.
Όσο για την προλακτινη και το abilify λέει ότι την ανεβάζει...
Ίσως είναι χαρακτηριστικό των αντιψυχωσικων φαρμάκων αυτό...
Αλλά δεν ήξερα τι κάνει η προλακτινη...
Οποτε λες έχει σχέση με την ερωτική επιθυμία...
Εσύ ευτυχώς έχεις λες οπότε οκ...
Εγώ πάλι θα έλεγα δεν έχω... Αλλά δεν το είχα συνδέσει με την προλακτινη του φαρμάκου που την ανεβάζει αλλά με την πάθηση γενικότερα. Γιατί από τότε που αρρωστησα δεν έχω ερωτική επιθυμία κατά κύριο λόγο...
Τέλος πάντων... Το abilify είναι ένα καλό φάρμακο όντως.... Αλλά κάθε φορά που θέλω να βρω τι φταίει που είμαι έτσι μη λειτουργική και με το μυαλό άδειο και μειωμένη συγκέντρωση, κατηγορώ το φάρμακο... Ενώ μπορεί απλά να είναι και αρνητικά συμπτώματα της πάθησης όλα αυτά...
Πάντως είμαι καλύτερα ψυχολογικά από παλιότερα...
Τώρα αν διορθωθεί και το ότι δεν κάνω τίποτα, αν αποκτήσω παραπάνω υπομονή όταν ασχολούμαι με κάτι,αν δεν παρατάω ό,τι αρχίζω... Κι αν γεμίσει κάπως το μυαλό μου.... Τότε θα είμαι ακόμα καλύτερα....
Ελπίζω με τον καιρό να φτιάξουν όλα αυτά...
Καλημέρα..
Καλημέρα pause παρουσιάζω τα ίδια ακριβώς προβληματα παίρνω και εγώ 15 mg abilify αλλά τίποτα δεν έχει διορθωθεί τα τελευταία δύο χρόνια που δεν εχω πάθει υποτροπη και φαντάζομαι και τα υπόλοιπα πως έτσι θα είναι.Και εμένα ο γιατρός μου λέει πως δεν είμαι συγκεντρώνενος αλλά δεν ισχύει.κουραζεται ευκολα το μυαλο μου και δε μπορω να σκεφτω και να συμμετάσχω για πολύ ώρα σε μια κουβέντα.οπψς καταλαβαινεις έχω έρθει σε απόγνωση μιας και ετσι νιωθω αναπηρος και με έχει ρίξει συναισθηματικά.Εσυ πως κατάφερες να νιώσεις καλυτερα;γιατί εγώ το χω πάρει βαρια αυτό που μου συμβαίνει είχαμε μιλήσει και παλιοτερα
Καλημέρα pano..
Κι εμένα με έχει ρίξει συναισθηματικά η όλη κατάσταση η οποία είναι χρόνια..
Κι εγώ αισθάνομαι σε ένα βαθμό ανάπηρη και ανίκανη πλέον να λειτουργήσω όπως ο άλλος κόσμος με σβελταδα, οργανωτικότητα, ομιλητικοτητα κλπ... Δεν έχω τίποτε από όλα αυτά..
Εγώ ένιωσα καλύτερα από το 21 και μετά (μετά δηλ απ την τελευταία μου υποτροπή που ήταν το '20), και ένιωσα καλύτερα γιατί μου έφυγαν όλες οι σκέψεις οι αρνητικές αφού ξέχασα τι σκεφτόμουν μέχρι τότε... Έπαθα σοκ με την υποτροπή αυτή και μετά ήταν να σα να προσπαθούσα απ την αρχή να βρω τρόπους να υπαρξω και να επικοινωνήσω στον κόσμο...
Αλλά μαζί με τις αρνητικές σκέψεις έφυγαν και οι πιο δημιουργικες για αυτό και δεν έχω γράψει τίποτα έκτοτε... Συνήθιζα να γράφω ποιήματα...
Κι εγώ δεν μπορώ να συμμετέχω για πολλή ώρα σε μια κουβέντα... Συνήθως μιλάνε οι άλλοι... Εγώ ακούω.. Εκτός αν είμαι μόνο με ένα άτομο που τότε αναγκαστικά συμμετέχω πιο πολύ...
Οπότε επανέρχομαι στην ερώτησή σου... Ενιωσα καλύτερα γιατί άδειασε το μυαλό μου και με δεν είχα σκέψεις να με βασανίζουν αλλά την ίδια στιγμή πάλι άρχισα να στενοχωριεμαι που το μυαλό μου ήταν και είναι άδειο...
Είμαι από κινητό και δεν μπορώ για κάποιο λόγο να πάω πίσω να ελέγξω τι έγραψα...
Κι εμένα κουράζεται εύκολα το μυαλό μου και το σώμα μου..
Για αυτό και όλη μέρα που δεν κάνω τίποτα δεν μου φαίνεται τραγικό και το αντέχω...
Ενώ αν ήμουν πιο λειτουργική και φυσιολογική αυτό, θα με ενοχλουσε γιατί θα είχα ενέργεια οπότε θα ήθελα να, κάνω πράγματα...
Μαλιστα πρέπει να είμαστε λίγοι με αυτό το πρόβλημα και δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί μακροχρόνια.Νομιζω με αυτό το πρόβλημα δε θα καταφέρω να κάνω σχέση αφού θα φανεί ότι κάτι έχω και θα φάω σουταρισμα.Ειναι πολύ δύσκολο για μένα πλέον όλο αυτό και βασανιζομαι γιατί είμαστε νέα παιδιά και βασανιζομαστε.τεσπα τι να πω ανίατη περίπτωση
Pano με τους γονείς σου πώς τα πας?
Εγώ έχω σοβαρό θέμα και με τους δύο πλέον. Πιο πολύ με ενοχλούσε ο πατέρας μου αλλά και η μάνα μου δεν πάει πίσω.
Πριν λίγο με είπε τύραννο και ότι της έχω φάει τη ζωή. Και ότι εγώ δεν συμφωνώ ούτε με τα άντερά μου. Και αυτή τη φράση την έλεγε και τη λέει ακόμα καμία φορά για τον πατέρα μου. Και μου λέει τα ίδια που λέει και στον πατέρα μου. Και περιμένει... Τι περιμενει από μένα?? Να την αγκαλιάσω?? Να της πω τι ωραία λόγια που μου λέει??
Ασφυκτιω εδώ μέσα. Θέλω να μείνω σε ένα σπιτι μόνη μου αλλά δεν έχω δουλειά. Πρώτα βρίσκουμε δουλειά και μετά νοικιάζουμε σπίτι.
Οπότε αναγκαστικά μένω εδώ με τους γονείς μου και τρώγομαι μαζί τους και με τρώνε με τις γκρίνιες τους γιατί ποτέ δεν ήταν αγαπημένοι. Πάντα υπήρχε ειρωνεία μεταξύ τους.
Και μου είπε πριν λίγο η μάνα μου:
Ότι εγώ λέει δεν έχω δικαίωμα να κρίνω τους γονείς μου ενώ αυτοί έχουν το δικαίωμα να με κρίνουν γιατί είναι γονείς μου.
Δηλ ότι τι?? Έχουν θέση εξουσίας?? Ετσι βλέπουν τη γονεικη τους θέση?
Μου ρχεται να φύγω από δω και να πάρω τους 5 δρόμους.
Αλλά κάθομαι.
Γιατί έξω πιο δύσκολα θα είναι...
Τώρα αυτά που είπα είναι άσχετα με το θέμα.
Είχα ανάγκη να μιλήσω όμως γιατί μόλις τσακώθηκα με τη μάνα μου.
Πάντα είχα πρόβλημα με τον πατέρα μου και η μάνα μου βέβαια δεν πάει πίσω είναι ύπουλη και ψυχρή.εγω δουλεύω αλλά δεν φτάνουν να νοικιάσω οπότε αναγκαστικά όπως καταλαβαίνεις μένω με αυτούς που ούτε αγαπήθηκαν ποτέ απλά για συμφέρον έκαναν ότι έκαναν και την πληρώνω εγώ τώρα για τις παπαριες τους.Ειμαι δυστυχισμένος λόγω τραγικων λαθών των γονιών μου που μου κατέστρεψαν τη ζωή και εγώ φυτοζωω βαριεμαι το οτιδήποτε.Παντα έχω την ανάγκη να μιλήσω κάπου αλλά δεν έχω που να τα πω
Σε καταλαβαίνω. Γιατί και με μενα κάπως έτσι είναι η κατάσταση με τους γονείς μου. Μια ζωή τσακώνονταν, μια ζωή η μάνα μου γκρίνιαζε για τον πατέρα μου και αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι έχω μνησικακια.
Δηλαδή θυμάμαι όλες τις κακές στιγμές, ό,τι κακό μου έχει πει ο ο πατέρας μου ή η μάνα μου... (βασικά πολύ λίγα θυμάμαι αλλά υπήρξαν πολλά στη ζωή μου απλά λόγω κακής μνήμης τα έχω ξεχάσει)..
Σκέφτομαι συνέχεια αυτό που λέει η εκκλησία να συγχωρούμε... Αλλά δεν μπορώ ούτε στο παραμικρό να τους συγχωρεσω και να τους αγαπήσω...
Εχω κουραστεί εδώ μέσα...
Μπορείς να μιλάς εδώ.... Αν και δεν είναι ό,τι καλύτερο να τα βγάζουμε σε ένα φόρουμ όλα αυτά...
Εγώ κατά καιρούς σκέφτομαι διάφορες λύσεις... Από το να μείνω στο δρόμο μέχρι να πάω εξωτερικό να βρω εκεί μια δουλειά..
Αλλά μετά λέω αφού δεν μπορώ εδώ στη χώρα μου να βρω δουλειά θα μπορέσω σε μια ξένη χώρα?
Εσύ μπράβο πάντως που έχεις δουλειά.... Είναι κι αυτό κάτι που δεν είναι δεδομένο για όλους...
Αν είχες εναν συγκάτοικο και μοιραζόσασταν το νοίκι?
Βέβαια κι αυτό δύσκολο είναι στην πράξη γιατί καλύτερα να μένεις μόνος ή με την κοπέλα σου παρά με συγκάτοικο που μπορεί να μην ταιριάζετε... Μπορείς να προτείνεις σε ένα φίλο σου να μείνετε μαζί... Εχεις φίλους?
Έχω φίλους αλλά δεν ψήνονται για συγκατοίκηση.Αυτο που μου λείπει είναι μια κοπέλα και με αυτά και με αυτά φοβαμαι να ξεκινήσω κάτι για τους λόγους που ανέφερα πριν.Και εγώ εδώ μπαίνω σπάνια πλέον θα προτιμούσα να με ακούει κάποιος και να τα λέμε αλλά τεσπα.Υπομονη λέω στον εαυτό μου αλλά και αυτή εξαντλειτε
Καλησπέρα! Εύχομαι να είστε όλοι καλά ! Στην αρχή διαγνώστηκα με διπολική διαταραχή (από το 2022) και πριν λίγο καιρό η ψυχίατρος μου, μου είπε ότι τελικά έχω σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή. Δυσκολεύομαι αρκετά με τη σχολή μου γιατί λόγω των φαρμάκων έχω υπνηλία και δε μπορώ να συγκεντρωθω όπως παλιά. Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει πιθανότητα να φτιάξει η όλη κατάσταση και να επανέλθω στον παλιό μου εαυτό
Καλησπέρα.Εγω πάσχω από ψυχωση και η αλήθεια ειναι πως ούτε εγώ μπορώ να συγκεντρωθω από όλο αυτό που έγινε.Παιρνω το αμπιλιφαι όπου είναι για την ψυχωση και απλά δεν έχω συμπτωματα θετικά πάντα.Τωρα αν επιστρέψεις πάλι στον εαυτό σου είναι δύσκολο έως ακατορθωτο αν κρίνω από μένα διότι άλλαξα τελείως μετά από όλο αυτό έχω γίνει πιο αναίσθητος.Τι να πω καλή τύχη.Τι φάρμακα παιρνεις;
Κατάλαβα ...παίρνω 1 rispelen το πρωί και 1.5 το βράδυ, 1 ladose το πρωί , 2 depakine chrono το πρωί και 2 το βράδυ και 1 akineton το πρωί και ένα το βράδυ
Προσωπικά πιστεύω πως θα φτιάξει η κατάσταση σταδιακα, δώστε χρόνο σε αγωγή και σε εργασίες που θα κάνετε με τον εαυτό σας και θα βελτιωθείτε.
Γεια σου pause .Quote:
Originally Posted by pause
Οι γονεις εχουν μονο ασχημες αντιδρασεις απεναντι σου ?Ισχυει και με τον υπολοιπο περιγυρο τους? Τα ανδρογυνα μαλωνουν γιατι καποια στιγμη δεν ηταν ειλικρινεις μεταξυ τους . Ανεκπληρωτοι ευσεβεις ποθοι . Και τα απονερα περνανε στον διαδοχο .
Με εχουν διαγνωσει κατα σειρα , γενικευμενη αγχωδη διαταραχη , διαταραχη υπνου , ψυχωτικος , ατυπη σχιζοφρενεια , συναισθηματικη διαταραχη . Και αγχωδης να μην εισαι με τον τηλεφωνικο καταλογο διαγνωσεων γινεσαι .Δε μπορουν να συμφωνησουν 4 νοματαιοι με τις ιδιες σπουδες για τον ιδιο ανθρωπο . Εμενα με τρελαινει που δεν εχω διαγνωση ! Λαμβανω 100 mg Seropin καθε βραδυ ως υπναγωγο και θελω τουλαχιστο 500 mg για να πεσω ξερος . Την αυπνια την εχω 30 χρονια και δε μπορω να τη χωρισω !
Χρειαζεται και λιγο να αυτοσαρκαζομαστε για να ακουσει το μυαλο το γελιο μας .
Καποιες μερες καλο ειναι να μειωνουμε την ενταση .
Καλο σου Βραδυ pause .
Πανο καλησπερα .Quote:
Originally Posted by panos_77
Ξερεις ποσοι ενηλικες αντρες θεωρουν οτι η καταστροφη τους οφειλεται στους γονιους τους ? Εκατομμυρια το διχως αλλο . Καποτε ημουν και εγω στη θεση σου . Ειμαι 45 χρονων χωρις γονεις , χωρις δουλεια , χωρις δικια μου οικογενεια . Οσο ηταν υγιης η μητερα μου , εγω εβραζα μεσα μου εναντιον της. Οταν αρρωστησε , εκλαιγα γοερα μονος μου . Οταν ηταν προς στα τελευταια της την εβγαζα για καφε και τη ρωτουσα για τη ζωη της . Ηρεμησα απιστευτα και η μητερα μου το καταλαβε οτι το πιο δυσκολο παιδι που θα μπορουσε να της τυχει θα ηταν και το τελευταιο που θα εβλεπε .Νοεμβρη του 2012 . Τη αποζητω καθε μερα , Παναγιωτη .
Ο πατερας μου ηταν κυριαρχικος . Δεν εχω βρισει ανθρωπο τοσο χυδαια και απροκαλυπτα οσο τον πατερα μου . Δεν ηρθαμε ποτε στα χερια . Και ευγνωμονω το Θεο που δεν το επραξε . Ο πατερας μου ειχε πολλα λογικα προβληματα , οπως και η μητερα μου . Οταν μεθουσε ο πατερας μου ετρεχες να κρυφτεις . Ηθελε να γινονται ολα με τον δικο του τροπο , αυτον που σου εδειχνε . Ηθελε να αλλαξει ολο το ντουνια προς το καλυτερο . Ηταν τερας συγκεντρωσης . Τους τρομαζε ολους . Απο οσο γνωριζω μονο εμενα δε τρομαζε . Οταν μου ειπε θα φυγω σε λιγο , τοτε τρομαξα . Εκανα να κοιμηθω 5 μερες . Πρωτη φορα στη ζωη μου πανικοβληθηκα . Εκτοτε καθε βραδυ παρακολουθουσα τον υπνο του . Για 9 μηνες τον ρωτουσα για τα μετακατοχικα χρονια , την ζωη του με τα προβατα , τα χρονια στα καραβια . Ιστοριες χιλιοειπωμενες αλλα δεν τις χορταινα . Οσο ηταν στο νοσοκομειο μου ζητουσε οχι και τα πιο καταλληλα για ανθρωπο με σοβαρα κλινικα προβληματα υγειας . Τηγανητες πιπεριες , τουρσι , καυτερα . Οταν οι γιατροι μας ειδοποιησαν οτι ειναι καιρος παρολο τον πληρη αποπροσανατολισμο του , ειδε τα 2 διμετρα παλικαρια του πλαι πλαι και ειδα μια τοσοδουλικη λαμψη στα ματια του . Αυτη τη εικονα κραταω . Μαρτιος του 21 . Μου λειπουν αφανταστα οι ιστοριες του . Αν και εβγαλε το δημοτικο , η αφηγηση του ηταν ανατριχιαστικα χρονολογικα δομημενη .
Εγω ειμαι παραδειγμα προς αποφυγη , Παναγιωτη Εκανα εξοφθαλμα λαθη . Ημουν φαουλ σχεδον παντα . Μεχρι και πριν 9 μηνες ειχα σοβαροτατο προβλημα . Δε θελω να το ζησει κανεις .
Επειτα κατι αλλαξε μεσα μου και αναδυθηκε μια απιστευτη νοσταλγια . Και μισησα τον εαυτο μου . Ασβεστο μισος .Αλλα οχι για πολυ . Το μισος λειτουργησε ευεργετικα πανω μου .Απο την αρχη του τρεχοντος ετους εχω μαλακωσει πολυ και με κατεκλυσαν μονο ομορφες σκηνες του παρελθοντος με τους γονεις μου . Αρχιζω και γινομαι καλος μαθητης . Κατι μου αφησαν ως μαθημα . Σημερα απλα μουτζωνομαι στο καθρεπτη . Απεχω πολυ απο την αγαλλιαση αλλα η καρδια μου και η ψυχη μου ειναι αναπαντεχα ηρεμες οταν θυμαμαι τους γονεις μου .
Καλο σου βραδυ , Παναγιωτη .
KleinosBrekias καλησπέρα.... Διάβασα τα δύο τελευταία σου posts..
Έχω να σου πω ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα με τους γονείς μου..
Μπήκα στο φόρουμ και έγραψα με θυμό μετά από τσακωμο με τη μητέρα μου.. Ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη..
Άλλες φορές όπως και τώρα που σου γράφω, τους σκέφτομαι με αγάπη τους γονείς μου.. Όσο αντιφατικο κι αν ακούγεται αυτό με τα όσα έχω γράψει για αυτούς εδώ μέσα ειδικά για τον πατέρα μου...
Δεν σου κρύβω ότι πολύ συχνά, κι επειδή δεν απασχολουμαι με δουλειά, πολύ συχνά λοιπόν σκέφτομαι πώς θα είναι όταν θα φύγουν οι γονείς που απ τη ζωή...
Γιατί μεγαλώνουν... Μεγαλώνω κι εγώ μαζί τους... Και ο καθένας παίρνει τη σειρά του, στοιχιζεται πίσω από άλλους που είναι πιο μπροστά από αυτόν και προηγούνται να, πεθάνουν...
Και συγκινούμαι αφάνταστα στη σκέψη ότι θα χάσω τους γονείς μου...
Είναι ό,τι πιο κοντινό έχω... Είναι οι μόνοι άνθρωποι που με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα τόσο πολύ... Οι μόνοι που μ αγάπησαν τόσο πολύ... Οι μόνοι που θυσίαζαν πάντα την προσωπική τους καλοπέραση για τη δική μας πρόοδο... (της δικιάς μου και της αδερφής μου)..
Οπότε κλαίω από τώρα για κάτι που ξέρω πως θα γίνει... Για το θάνατό τους δηλαδη...
Δεν ξέρω αν έχει νόημα κάτι τέτοιο, δεν ξέρω αν το προκαταβολικο κλάμα αν μπορεί να μετριάσει το μελλοντικό που θα υπάρξει ετσι κι αλλιώς...
Αλλά με πιανει κάποιες φορές..
Νομίζω ότι θα υπάρχει ένα απέραντο κενό μετά το χαμό τους... Δυσαναπληρωτο ειδικά απ τη στιγμή που είμαι και μόνη μου χωρίς σχέση και παιδιά ώστε να στρέψω εκεί την προσοχή μου...
Οπότε τις τελευταίες μέρες δεν είμαι τόσο θυμωμένη...
Μάλλον οι σκέψεις περί θανάτου των γονιών μου μετρίασαν το θυμό μου..
Όσο για σένα, μήπως η αϋπνία σου ξεκίνησε από το διάστημα που παρακολουθούσες τον ύπνο του πατέρα σου? Οταν σου είπε ότι θα φύγει σε λίγο καιρό? Κι εσύ έκανες λες 5 μέρες να κοιμηθείς...
Αλλά πιο πάνω λες ότι την αϋπνία την έχεις 30 χρόνια... Οπότε μάλλον άκυρο αυτό που είπα..
Ισως όμως η διαταραχή σου, όποια κι αν είναι αυτή, να ξεκίνησε με αφορμή την απώλεια των γονιών σου, της μητέρας σου πρώτα και του πατέρα σου στη συνέχεια..
Κι εμένα η αρχική διάγνωση ήταν κατάθλιψη και νευρική ανορεξία..
Μετά πήρα απότομα κιλά οπότε φύγαμε από αυτή τη διάγνωση... Δεν ήξερα ούτε μου έλεγαν τι είχα... Κάπου είχα δει γραμμένο ότι είχα πάθει οξύ ψυχωσικο επεισόδιο... Το 2012..
Μέτα η διάγνωση έγινε διπολική διαταραχή και τώρα σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή διπολικου τύπου...
Αλλά τώρα πραγματικα ό,τι κι αν έχουμε παίρνουμε φάρμακα τα οποία πολλές φορές είναι κοινά για πολλές διαγνώσεις...
Σημασία επίσης έχει να είμαστε καλά με κάποιο τρόπο.. Και σε αυτο λιγο βοηθάει το να ξέρουμε την ακριβή διάγνωση ειδικά όταν πρόκειται για ψυχικες παθήσεις..
Εγώ το ίδιο φάρμακο παίρνω και τώρα που διάγνωση είναι σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή.. Το ίδιο που έπαιρνα και όταν η διάγνωση ήταν διπολική...
Συγκινήθηκα με την περιγραφή σου για τους γονείς σου στο τελευταίο σου post...
Και χαίρομαι ειλικρινά που η ψυχή σου είναι ήρεμη όταν θυμάσαι τους γονείς σου...
Αυτό σημαίνει ότι είναι κι αυτοί ήρεμοι εκεί που είναι... Είναι κάπου καλά.. Κι αυτό επειδή πρόλαβες και δούλεψες τη σχέση σου μαζί τους έστω και όταν ήταν στα τελευταία τους... Οπότε ξέρουν οι γονείς σου πως δεν έχουν αφήσει εκκρεμότητες με σένα στην εδώ ζωή... Και πιστεύω για αυτό ότι είναι κάπου καλά..
Η μεγάλη έγνοια της μάνας μου είναι να φύγει ήσυχη... Με την αδερφη μου είναι ήσυχη ότι τα βγάζει πέρα... Εγώ δεν έχω πάρει ακόμα τη ζωή στα χέρια μου... Και ανησυχεί για μένα... Μην πέσω κάπου άσχημα όταν θα έχει φύγει απ τη ζωή... Μην με εκμεταλλευτουνε...
Ελπίζω να έχω καταφέρει να είμαι πιο δυνατή όταν θα έρθει εκείνη η ώρα να χάσω τους γονείς μου... Να έχω καταφέρει να στεκομαι στα πόδια μου.. Για να φύγουν κι αυτοί ήσυχοι... Ότι έκαναν το χρέος τους... Πού το έχουν κάνει και με το παραπάνω αλλά λέμε τώρα πώς θα το αισθάνονται οι ίδιοι τότε...
Αχχ τι κουβέντα πιάσαμε..
Συλλυπητήρια για τους γονείς σου...
Καλησπέρα... Μια βοήθεια όποιος μπορεί και θέλει..
Νομίζω ότι έχω γίνει χαζή. Ότι από κάπου χάνω. Δεν ξέρω αν φταίει η πολλή στενοχώρια γιατί μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να κλαίει... Από μικρή... Κάτι φταίει πάντως...
Ισως στο γραπτό λόγο τα πάω καλύτερα γιατί έχω χρόνο να σκεφτώ τι θα πω και να διορθώσω κάτι αν θέλω...
Αλλά όταν επικοινωνώ προφορικά αισθάνομαι σα να έχω έρθει από άλλο πλανήτη..
Κοιτάζω τους άλλους σαν χάνος..
Από ευγένεια γνεφω καταφατικά τις περισσότερες φορές αλλά στην ουσία δεν έχω καταλάβει τι μου έχουν πει...
Σήμερα πάλι κάτι μου είπε μια κοπέλα σε ένα κατάστημα, πελάτισσα κι αυτή, κι εγώ σαν χαζή της είπα : ναι ναι συμφωνώ... Ενώ δεν θυμάμαι καν τι μου είπε.. Ούτε εκείνη την ώρα κατάλαβα τι μου είπε...
Η πωλήτρια δε κάποια στιγμή μου είπε μετρητά ή κάρτα? Κι εγώ ασυναίσθητα είπα μετρητά... Ενώ στο μυαλό μου είχα να πληρώσω με κάρτα...
Τέτοια δυσκολία στην επικοινωνία έχω χρόνια αλλά νομίζω ότι όσο περνάει ο καιρός χειροτερεύει το πράγμα..
Δεν ασχολούμαι με κάτι, δεν δουλεύω και ίσως φταίει αυτό...
Εχω νοσηλευτει αρκετές φορές..
Και έχω πάθει πολλά πατατράκ με το μυαλό μου...
Κάποιες φορές λέω πάλι καλά που τουλάχιστον δεν κατέληξα μόνιμα στο ψυχιατρείο...
Αλλά και πάλι νομίζω ότι μου έχουν αφήσει κουσούρια στο μυαλό οι πολλές νοσηλείες...
Θέλω να πω, συνήθως μου μιλάνε κι εγώ δεν καταλαβαίνω τι μου λένε...
Ή είμαι κάπου αλλού συνέχεια... Ή έχω γίνει χαζή..
Αν είναι πολλές οι πληροφορίες χάνομαι τελείως...
Όταν ακούω ειδήσεις επίσης σπάνια να πιάσω το νόημα...
Συνήθως πιάνω φράσεις μεμονωμένες τις οποίες δεν μπορώ να συνδυάσω κι έτσι χάνω το νόημα της είδησης στο τέλος.
Μου συμβαίνει παντού με τα πάντα και τους πάντες. Κι όταν μου μιλάνε οι γονείς μου πάλι το ίδιο...
Νομίζω ότι πρέπει να το κοιτάξω..
Λόγω αυτού δυσκολεύομαι να βρω και δουλειά...
Υπάρχει κάποιος που να ξέρει αν υπάρχει κάποια εξέταση που να δείχνει την κατάσταση του εγκεφάλου?
Πριν 4 χρονια είχα κάνει ηλεκτρεγκεφαλογραφημα αλλά δεν είχε δείξει κάτι...
εχω διαγνωστεί κι εγώ με σχιζοσυναισθηματική διαταραχή,παίρνω το Zyprexa και το cymbalta,δεν είναι τίποτα,με φαρμακευτική αγωγή + ψυχοθεραπεία έρχεσαι στα ίσια σου!!
Ειναι μια διαταραχη προσωπικοτητας που με την καταλληλη υποιστηριξη εισαι πληρως λειτουργικος σε ολους τους τομεις .
Δυσλειτουργεις αν δεν εισαι μεσα σε ψυχοθεραπευτικο πλαισιο
eipes pos eisai pia anaisthitos,prospathise sinexos na les ston eafto sou na min apelpizetai,katafton ton tropo tha βγάζεις αντίδραση,και θα είσαι ευαισθητοποιημενος από εδώ και στο εξής.Το ότι υποστηρίζεις πως σε καταβάλει απελπισία,είναι μεν αλήθεια,ομως δυνασαι να μην απελπίζεται λέγοντας λέξεις οι οποίες θα σε ξεμπλοκαρουν από τον φαύλο κύκλο της στεναχώριας αρκεί πάντοτε να ελπίζεις.Quote:
Originally Posted by panos_77
[
Δε μπορώ να δουλέψω πουθενά δε μπορώ να συγκεντρωθω δε στέκομαι πουθενά
Αδυναμία συγκέντρωσης; Οταν λες δεν στέκεσαι πουθενα, εννοεις οτι σε καμια δουλεια δεν μπόρεσες να παραμείνεις;Quote:
Originally Posted by Danay1997athens1987
Αυτές είναι οι παρενέργειες αυτής της ασθένειας γι' αυτό παίρνει και 67% αναπηρία.Quote:
Originally Posted by Danay1997athens1987
Παίρνεις αγωγή;
Εγώ είμαι στην ευχάριστη θέση να είμαι λειτουργική με αγωγή φυσικά και δεν έχω τα συμπτώματα των παραισθήσεων και της αποδιοργανωμένης σκέψης.