Η ζωη μου καταστρεφεται

Λοιπον...τον τελευταιο καιρο κυριολεκτικα με παει τρενο.Και οι 2 αρρωστοι γονεις μου βγαζουν συνεχως θεματα.Πιεσεις,παλμοι,τα παντα ολα χορευουν.Μια πανω μια κατω,παρελαση εξετασεων,γιατρων.Εχω εξαντληθει πραγματικα,δουλευω -οποτε φυσικα υπαρχει μεροκαματο-για να πληρωνω γιατρους.Αισθανομαι σαν να μου παιζει η ζωη ενα παιχνιδι γατας-ποντικιου.Σαδιστικο παιχνιδι...πως εφτασα εδω ουτε καν το καταλαβα.Ημουν αρραβωνιασμενος ,ειχαμε ξεκινησει να ετοιμαζομαστε για γαμο,πιασαμε σπιτι,αλλα μια σειρα γεγονοτων και ο πρωην πεθερος μου μας χωρισαν.(και καλως).Ταυτοχρονα εκλεισε η εταιρεια που δουλευα τοτε,(και ηταν καλη δουλεια)και επαθα φλεγμονη στο εντερο που με ταλαιπωρησε καποια χρονια,με πηγε πισω.Αναγκαστηκα να επιστρεψω στο πατρικο μου.Μολις ξεπερασα το θεμα υγειας μου,ξεκινησαν οι δικοι μου.Το ενα μετα το αλλο.Το εγκεφαλικο της μανας μου πριν 3.5 χρονια ηταν το κερασακι στην δηλητηριωδη τουρτα της ζωης μου.Μετα ο πατερας μου εσπασε ισχιο,χειροτερεψε γενικως.Λεφτα για επιπλεον βοηθεια σπιτι δεν υπαρχουν,ουτως η αλλως η μανα μου ειναι πολυ επιθετικη και δεν αφηνει ουτε εμενα πολλες φορες να την ακουμπησω,και εχω γινει σακος του μποξ.Πως στεκομαι στα ποδια μου δεν ξερω.Εχω και τον καθε καρσγκιοζη να μου λεει περι υπομονης και ολα αυτα τα σκατα.Υπομονη...μια λεξη που μισω.Η κηλη που εχω στον αυχενα μου δεν κανει υπομονη...καθολου ομως.Ποναω καθε μερα ,εχω θεματα υπνου,νευρολογικα κ οτι αλλο μπορει κανεις να φανταστει.Μια ζωη για τα σκουπιδια.Πληρης αποτυχια.Σπαω το κεφαλι μου να βρω λυση αλλα δεν...στα προσωπικα αστο καλυτερα...εχω βαρεθει να ακουω τα ιδια...εισαι ωραιο παιδι καλο παιδι αλλα πολλα προβληματα...παλι καλα που εχω την ψυχολογο μου ,και 2-3 ανθρωπους και μιλαω και βγαινω καμια βολτα.Εστω και με βαρια σκια,εστω κ οταν γυρναω σπιτι ψυχοπλακωνομαι και με πιανει ταχυκαρδια.Τα χαλια τα δικα μου δεν τα χω δει σε κανεναν ανθρωπο...και ουτε το ευχομαι φυσικα σε κανεναν.Αυτα τα...ολιγα απο μενα(κανω και μπλακ χιουμορ)...συντομα στις οθονες σας το επομενο επεισοδειο της διαλυμενης ζωης μου.

Είναι αντικειμενικά τα προβλήματα που περιγράφεις... αδέρφια δεν έχεις να βάλουν ένα χέρι βοηθείας με τους γονείς; Μήπως η μητέρα σου χρειάζεται κάποια αγωγή για να είναι πιο ήρεμη; Ξέρω κάποιες τέτοιες περιπτώσεις γι'αυτό το λέω.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Λοιπον...τον τελευταιο καιρο κυριολεκτικα με παει τρενο.Και οι 2 αρρωστοι γονεις μου βγαζουν συνεχως θεματα.Πιεσεις,παλμοι,τα παντα ολα χορευουν.Μια πανω μια κατω,παρελαση εξετασεων,γιατρων.Εχω εξαντληθει πραγματικα,δουλευω -οποτε φυσικα υπαρχει μεροκαματο-για να πληρωνω γιατρους.Αισθανομαι σαν να μου παιζει η ζωη ενα παιχνιδι γατας-ποντικιου.Σαδιστικο παιχνιδι...πως εφτασα εδω ουτε καν το καταλαβα.Ημουν αρραβωνιασμενος ,ειχαμε ξεκινησει να ετοιμαζομαστε για γαμο,πιασαμε σπιτι,αλλα μια σειρα γεγονοτων και ο πρωην πεθερος μου μας χωρισαν.(και καλως).Ταυτοχρονα εκλεισε η εταιρεια που δουλευα τοτε,(και ηταν καλη δουλεια)και επαθα φλεγμονη στο εντερο που με ταλαιπωρησε καποια χρονια,με πηγε πισω.Αναγκαστηκα να επιστρεψω στο πατρικο μου.Μολις ξεπερασα το θεμα υγειας μου,ξεκινησαν οι δικοι μου.Το ενα μετα το αλλο.Το εγκεφαλικο της μανας μου πριν 3.5 χρονια ηταν το κερασακι στην δηλητηριωδη τουρτα της ζωης μου.Μετα ο πατερας μου εσπασε ισχιο,χειροτερεψε γενικως.Λεφτα για επιπλεον βοηθεια σπιτι δεν υπαρχουν,ουτως η αλλως η μανα μου ειναι πολυ επιθετικη και δεν αφηνει ουτε εμενα πολλες φορες να την ακουμπησω,και εχω γινει σακος του μποξ.Πως στεκομαι στα ποδια μου δεν ξερω.Εχω και τον καθε καρσγκιοζη να μου λεει περι υπομονης και ολα αυτα τα σκατα.Υπομονη...μια λεξη που μισω.Η κηλη που εχω στον αυχενα μου δεν κανει υπομονη...καθολου ομως.Ποναω καθε μερα ,εχω θεματα υπνου,νευρολογικα κ οτι αλλο μπορει κανεις να φανταστει.Μια ζωη για τα σκουπιδια.Πληρης αποτυχια.Σπαω το κεφαλι μου να βρω λυση αλλα δεν...στα προσωπικα αστο καλυτερα...εχω βαρεθει να ακουω τα ιδια...εισαι ωραιο παιδι καλο παιδι αλλα πολλα προβληματα...παλι καλα που εχω την ψυχολογο μου ,και 2-3 ανθρωπους και μιλαω και βγαινω καμια βολτα.Εστω και με βαρια σκια,εστω κ οταν γυρναω σπιτι ψυχοπλακωνομαι και με πιανει ταχυκαρδια.Τα χαλια τα δικα μου δεν τα χω δει σε κανεναν ανθρωπο...και ουτε το ευχομαι φυσικα σε κανεναν.Αυτα τα...ολιγα απο μενα(κανω και μπλακ χιουμορ)...συντομα στις οθονες σας το επομενο επεισοδειο της διαλυμενης ζωης μου.

---

Μανο καλησπερα

Καιρο τραβαει αυτη η ιστορια σου και οσο παει βλεπω αντι για καλυτερα χειροτερευει ..

Να σε ρωτησω ,συνταξεις οι γονεις σου εχουν ?
Μηπως καποιο γηροκομείο ή κεντρο αναλαμβάνει και τα εξοδα τους να καλύπτονται απο τις συντάξεις τους ?

Για να μπορεσεις να ελευθερωθείς και εσυ ,να βρεις μια δουλειά και να κοιταξεις και την υγεια σου ...

Δυστυχως δεν φτανουν τα λεφτα της συνταξης του πατερα μου και του επιδοματος προνοιας της μανας μου για να τους βαλω σε γηροκομειο...το εχω ψαξει εξονυχιστικα,ειναι δυσκολη η περιπτωση ειδικα της μανας μου.Θελει πολυ εξειδικευμενη φροντιδα,προσοχη με τα φαρμακα(τα φαρμακα που μπορουν να την ηρεμησουν κανουν ζημια σε αλλα πρσγματα),προσοχη μετις εισροφησεις...Θελω 2000 περιπου και για τους 2.Δεν ειναι μονο τα λεφτα που δινεις ειναι και για εξωτερικους γιατρους,εξετασεις,διαφορα παρελκομενα..Ουτε καν...σπαω το κεφαλι μου να βρω λυση δεν βρισκω.Οι γιατροι μου λενε οτι μπαινουν στην τελικη ευθεια,αλλα ολα ειναι σχετικα σε αυτη τη ζωη...δεν ξερω ειλικρινα τι να κανω πια.Εχω κανει κ εγω λαθη στη ζωη μου και τα πληρωσα ενα προς ενα πανακριβα.Το χω παρει αποφαση ειμαι μονος σε αυτο,η θα αντεξω η θα με παρει κ εμενα η μπαλα.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Δυστυχως δεν φτανουν τα λεφτα της συνταξης του πατερα μου και του επιδοματος προνοιας της μανας μου για να τους βαλω σε γηροκομειο...το εχω ψαξει εξονυχιστικα,ειναι δυσκολη η περιπτωση ειδικα της μανας μου.Θελει πολυ εξειδικευμενη φροντιδα,προσοχη με τα φαρμακα(τα φαρμακα που μπορουν να την ηρεμησουν κανουν ζημια σε αλλα πρσγματα),προσοχη μετις εισροφησεις...Θελω 2000 περιπου και για τους 2.Δεν ειναι μονο τα λεφτα που δινεις ειναι και για εξωτερικους γιατρους,εξετασεις,διαφορα παρελκομενα..Ουτε καν...σπαω το κεφαλι μου να βρω λυση δεν βρισκω.Οι γιατροι μου λενε οτι μπαινουν στην τελικη ευθεια,αλλα ολα ειναι σχετικα σε αυτη τη ζωη...δεν ξερω ειλικρινα τι να κανω πια.Εχω κανει κ εγω λαθη στη ζωη μου και τα πληρωσα ενα προς ενα πανακριβα.Το χω παρει αποφαση ειμαι μονος σε αυτο,η θα αντεξω η θα με παρει κ εμενα η μπαλα.

---

Να αντέξεις ρε συ Μάνο ..
Τι πάει να πει έχεις κάνει λάθη?
Όλοι κάνουμε δεν είμαστε τέλειοι ....

Δεν ξέρω πως ειλικρινά ..Τι να σου πω υπομονή ?
Ξέρω βλακείες θα λέω ...

Όποιος τα περνάει εκείνος ξέρει πως ούτε η υπομονή δεν βοηθάει ...

Τόσο χάλια είναι που δεν μπορείς να έχεις έστω ένα άτομο για να πηγαίνεις για δουλειά ?
Να ξεφεύγεις για λίγες ώρες και να έχεις και ένα έξτρα εισόδημα ...

Κανείς δεν ξέρει πότε είναι η τελική ευθεία και πόσο καιρό τραβάνε αυτές οι καταστάσεις .
Ούτε μπορείς να ζεις καθημερινά έτσι ..να περιμένεις πότε θα φύγουν από την ζωή για να πάρεις σειρά επιτέλους και εσύ ...

Κράτα ρε συ γερά και μην αφήσεις το μυαλό σου να ξεφύγει ..με όποιο τρόπο μπορείς .
Ζητά βοήθεια από τους συγγενείς ..Δεν μπορεί ,σε τέτοιες καταστασεις πάντα βοηθάμε τους δικούς μας ανθρωπους, ειδικά όταν τους βλέπουμε να βουλιάζουν ψυχολογικά ...

Όσο για τον αυχένα σου και την κήλη ..Αν σου πω σε καταλαβαίνω και ειλικρινά πονάω πάλι όπως πονουσα τότε και εγώ ..
Δεν μπορώ ,γιατί ξέρω τι εστί αυτός ο πόνος που από μόνος του φτάνει και περισσεύει να σε χαντακωνει ψυχολογικά ,όχι τώρα να έχεις και άλλα ..
ΠΡΟΣΕΧΕ μόνο αυτό ..πίστεψέ με δεν έχει χειρότερο χειρουργείο ....
Οι γονείς σου έχουν κάποια ηλικία και καλός ή κακός έχουν αυτά τα προβλήματα .
Εσύ είσαι νέος άνθρωπος!

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Δυστυχως δεν φτανουν τα λεφτα της συνταξης του πατερα μου και του επιδοματος προνοιας της μανας μου για να τους βαλω σε γηροκομειο...το εχω ψαξει εξονυχιστικα,ειναι δυσκολη η περιπτωση ειδικα της μανας μου.Θελει πολυ εξειδικευμενη φροντιδα,προσοχη με τα φαρμακα(τα φαρμακα που μπορουν να την ηρεμησουν κανουν ζημια σε αλλα πρσγματα),προσοχη μετις εισροφησεις...Θελω 2000 περιπου και για τους 2.Δεν ειναι μονο τα λεφτα που δινεις ειναι και για εξωτερικους γιατρους,εξετασεις,διαφορα παρελκομενα..Ουτε καν...σπαω το κεφαλι μου να βρω λυση δεν βρισκω.Οι γιατροι μου λενε οτι μπαινουν στην τελικη ευθεια,αλλα ολα ειναι σχετικα σε αυτη τη ζωη...δεν ξερω ειλικρινα τι να κανω πια.Εχω κανει κ εγω λαθη στη ζωη μου και τα πληρωσα ενα προς ενα πανακριβα.Το χω παρει αποφαση ειμαι μονος σε αυτο,η θα αντεξω η θα με παρει κ εμενα η μπαλα.

---

Θα πω κακία τώρα, αλλά αν υπάρχουν συγγενείς και αδιαφορούν, να δεις πως θα τρέξουν και θα νιαστουν όταν έρθει εκείνη η μαύρη ώρα και μπουν τα κληρονομικά στην μέση, μόνο τότε θα δώσουν σημείο επαφής, σαν κοράκια!!

Μεροκαματα κανω οποτε μπορω,γενικα το παλευω δεν εχω ξεμεινει ποτε τελειως απο δουλεια.Εχω μια γυναικα το πρωι για καποιες ωρες απλα δεν τα βγαζει περα με τιποτα εαν δεν ειμαι εγω...ειναι πραγματικα εξαιρετικα δυσκολη κατασταση.Απο κει και περα,κατι ξαδερφες που εχω με εχουν βοηθησει σε νοσοκομεια κυριως,σπιτι σπανια ερχονται πλεον...θα μπορουσαν κατι παραπανω αλλα τι να πω...ο καθενας οτι μπορει.Θεματα με κληρονομιες και τετοια ουτε καν,ειμαστε αγαπημενοι.Απλα κλεινει η πορτα και νιωθω σαν ναυαγος σε τυφωνα στον ατλαντικο.Πνιγομαι...πλησια ζουμε στην πιο κρισιμη καμπη και γω πρεπει να βρω δυναμεις να αντιμετωπισω αυτα που ερχονται...

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Μεροκαματα κανω οποτε μπορω,γενικα το παλευω δεν εχω ξεμεινει ποτε τελειως απο δουλεια.Εχω μια γυναικα το πρωι για καποιες ωρες απλα δεν τα βγαζει περα με τιποτα εαν δεν ειμαι εγω...ειναι πραγματικα εξαιρετικα δυσκολη κατασταση.Απο κει και περα,κατι ξαδερφες που εχω με εχουν βοηθησει σε νοσοκομεια κυριως,σπιτι σπανια ερχονται πλεον...θα μπορουσαν κατι παραπανω αλλα τι να πω...ο καθενας οτι μπορει.Θεματα με κληρονομιες και τετοια ουτε καν,ειμαστε αγαπημενοι.Απλα κλεινει η πορτα και νιωθω σαν ναυαγος σε τυφωνα στον ατλαντικο.Πνιγομαι...πλησια ζουμε στην πιο κρισιμη καμπη και γω πρεπει να βρω δυναμεις να αντιμετωπισω αυτα που ερχονται...

---

Οκ για τα οικογενειακά εσύ ξέρεις καλύτερα και συγνώμη εάν σε πείραξε το μήνυμα μου!

Καλημέρα Μάνο.

Θυμάμαι είχαμε μιλήσει και πριν καιρό. Θα σου πω πρώτα από όλα ότι ο καθένας μας λέει το μακρύ και το κοντό του και έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε.

Όμως έχεις σκεφτεί Μάνο μήπως έχεις φτάσει σε μία κατάσταση ή αυτοί ή εσύ; Τραγικά ηθικά διλλήματα και μακάρι κανείς να μη τα ζήσει. Αλλά θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά, πραγματικά δεν υπάρχει γηροκομείο να αναλαμβάνει την περίπτωση των γονιών σου με σχετικά οικονομικό αντίτιμο π.χ. αυτό που υπάρχει στην περιοχή σου και το τρέχει νομίζω ο δήμος και η εκκλησία; Ή υπάρχει αλλά δεν μπορούν να σου εγγυηθούν την φροντίδα που θα ήθελες εσύ οπότε ψάχνεις τις πιο ακριβές λύσεις και κάτι παραπάνω; Κανένα γηροκομείο δεν θα προσφέρει την φροντίδα που προσφέρει ένας αφοσιωμένος γιός. Αν τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους όμως, οι υπερβολικές εξετάσεις, τρεξίματα σε γιατρούς κτλ ίσως να προσφέρουν ταλαιπωρία και στους ίδιους τους πάσχοντες παρά αληθινή βοήθεια. Το τόσο ψάξιμο και τρέξιμο ίσως και να είναι μία δική σου ανάγκη ψυχολογική ότι δεν έκανες ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν και καλύτερο για τους δικούς σου ανθρώπους παρά μία πραγματική ανάγκη. Με αποτέλεσμα όμως να αφήνεις τον εαυτό σου και τις δικές σου ανάγκες πίσω. Έχω κάποια κοντινά παραδείγματα που να σου πω την αλήθεια η μία γυναίκα το έχει μετανιώσει πλέον που δεν χειρίστηκε αλλιώς κάποια πράγματα. Διότι έχασε μία κρίσιμη δεκαετία της ζωής της για να φροντίσει τους δικούς της αλλά δεν φρόντιζε εκείνη. Το συζητάτε αυτό το θέμα με την ψυχολόγο;

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Μεροκαματα κανω οποτε μπορω,γενικα το παλευω δεν εχω ξεμεινει ποτε τελειως απο δουλεια.Εχω μια γυναικα το πρωι για καποιες ωρες απλα δεν τα βγαζει περα με τιποτα εαν δεν ειμαι εγω...ειναι πραγματικα εξαιρετικα δυσκολη κατασταση.Απο κει και περα,κατι ξαδερφες που εχω με εχουν βοηθησει σε νοσοκομεια κυριως,σπιτι σπανια ερχονται πλεον...θα μπορουσαν κατι παραπανω αλλα τι να πω...ο καθενας οτι μπορει.Θεματα με κληρονομιες και τετοια ουτε καν,ειμαστε αγαπημενοι.Απλα κλεινει η πορτα και νιωθω σαν ναυαγος σε τυφωνα στον ατλαντικο.Πνιγομαι...πλησια ζουμε στην πιο κρισιμη καμπη και γω πρεπει να βρω δυναμεις να αντιμετωπισω αυτα που ερχονται...

---

Καλημερα

Μανο προτεραιοτητα εχεις εσυ αυτη την στιγμη .Σιγουρα οι συγγενεις θα ερχονται οποτε θελουν και δυστηχως αν δεν το κανουν με την καρδια τους αστο καλυτερα ..

Σε αυτες τις καταστασεις εμεις τα παιδια επωμιζόμαστε ολο το βαρος και ειδικα αν ειναι μονο ενα τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα .
Κατανοητο πως αν εχεις κλινήρης ατομα στο σπιτι ενα ατομο δεν αρκει, ουτε στα αλαγματα ουτε στο να κανουν μπανιο ..Δυστηχως ειναι πολυ δυσκολες καταστασεις και καλα να εισαι θα σακατευτεις στην κυριολεξια αν το επιχειρείς μονο σου .οχι τωρα εσυ που εχεις και τετοιο θεμα .

Ξερω οτι τα γηροκομειο θελουν αρκετα χρηματα και συν τις άλλης τους γιατρους δεν τους γλυτώνεις, οποτε ειναι συν εξτρα χρηματα και μαλιστα θυμαμαι τοτε στην πεθερα μου οτι καθε μηνα το χιλιαρικο το ξεπερνουσαμε ...

Μανο συμβιμβασμος πλεον με ολη την κατσταση οσο δυσκολη και να ειναι .Δυστηχως δεν εχεις αλλη λυση ...Απλα προσπαθησε να κανεις περισσοτερα πραγματα για εσενα ωστε να περναει ο καιρος σου πιο γρηγορα και οχι φυχοφθορα .
Τι να κανεις ?,να τους παρατησεις δεν γινεται οποτε το μονο που εχεις σαν επιλογη πλεον ειναι να καλυτερεψεις την δικη σου ποιοτητα ζωης με οτι αυτο συνεπαγεται .

Εκεινοι εχουν μια δεδομενη κατασταση δυστηχως μη αναστρεψιμη ,προσπαθησε να τους εχεις τα απαραιτητα ,οχι υπερβολες που κανουμε πολλες φορες εμεις τα παιδια και απο εκει και περα δες τον ευατο σου οσο γινεται .

Τι κανεις με το θεμα του αυχενα σου ?Γυμναζεσαι πουθενα τωρα που ειναι ολα κλειστα ?
Μην το αμελεις καθολου αυτο το θεμα .Δωσε προτεραιοτητα και καλο ειναι αντι για μια γυναικα να βρεις ενα αντρα νοσοκομο να εχει εκεινος ολο το βαρος με το δυσκολο κομματι που χρειαζονται οι δικοι σου ..
Αν σου πω εγω αυτο βλεπω το δυσκολοτερο κομματι σε εσενα αυτη την στιγμη ,ισως γιατι ξερω τις δυσκολες συνεπειες αν δεν προσεξεις ...

βρες τροπους και διεξοδους μονο σου ..Ολοι λεμε υπομονη αλλα ειναι ψυχοφθορο ολο αυτο, κατανοητο .
Το τι να κανεις πλεον ειναι δεδομενο για εσενα ..το θεμα σου ειναι οι δυο γονεις σου το οποιο δυστηχως αυτο ειναι και δεν αλλαζει ..
Το μονο που μπορει να αλλάξει στην ολη υποθεση για να αντεξεις ειναι το πως το βλεπεις ολο αυτο και πως το διαχειριζεσαι .
Εκει ριξε το βαρος ...

Εφοσον αναγνωριζεις μια κατσταση μην την αφηνεις να σε παρασύρει .Αυτο λεει και ο ψυχολογος .Την εχουμε ,την κανουμε δικη μας και την προσαρμοζουμε οσο το δυνατον καλυτερα ωστε να μην μας τρωει στην κυριολεξια .

Και να μιλας συνεχεια ,βγαλε απο μεσα ου τα παντα ακομα και στους δικους σου ανθρωπους .Δεν ειναι γκρινια αυτο για να το αποφευγεις .
Καποιο το βλεπουν ετσι αλλα για τον αλλον που ειναι μεσα στο προβλημα ειναι τροπος διαφυγεις και ελάφρυνσις το να μοιραζεται τους προβληματισμους του και τις ανησυχίες του.
Μιλα οπου νομιζεις οτι μπορεις ωστε να μοιραστει τουλαχιστον αυτο το κομματι .

Με το προγραμμα βοηθεια στο σπιτι του δημου τι γινεται ?
Εχεις ενημερωθει ?

Καλημερα...Η πικρη αληθεια ειναι οτι ειμαι κοντα στο σημειο μηδεν,οπου πλεον απειλουμαι εγω απο αυτη την κατασταση,σωματικα και ψυχικα.Υπαρχουν καποιες δομες προνοιας και εκκλησιας στην περιοχη μου,αλλα δεν μπορουν να αναλαβουν περιστατικα σαν της μανας μου.Ουσιαστικα αναλαμβανουν ανθρωπους μονους και απορους αλλα οχι κατακοιτους.Και στο γηροκομειο Πειραια το ιδιο ισχυει.Γενικα πρεπει να μην εχεις να φας ουσιαστικα για να σου παρεχουν βοηθεια.Υπαρχουν και καποια πιο οικονομικα ιδρυματα,αλλα εκει σε μια εβδομαδα ο ανθρωπος σου εχει ανοιξει...απο κει και περα τωρα,το ολο θεμα ξεκιναει για μενα απο μικρο παιδι.Η πρωτη μου κοπελα,στα 15 μου,η Μαρινα,ειχε μια σπανια αιματολογικη κακοηθεια,απο την οποια πεθανε.Αυτο με σημαδεψε...απο τοτε αρχισα να διαβαζω μανιωδως ιατρικα βιβλια,πιστευοντας στο μυαλουδσκι μου οτι θα μπορουσα να την σωσω...και αυτο σε τελικη αναλυση μου εκανε κακο.Αγχωνομαι με το παραμικρο,εχω εμμονες,τσαντιζομαι με τους γιατρους.(εχω φτασει σε σημειο να τους αγνοω και να κανω εγω αυτο που εχω στο νου μου,η πλακα ειναι οτι δικαιωνομαι..)..και εχω και παθολογικη φοβια (πλεον)με τσ νοσοκομεια.Πραγματικα ουτε να περναω απεξω.Αφηστε δε που 4 μερες πριν το εγκεφαλικο ειχα παει να κανω εισαγωγη τη μανα μου στο τζανειο,και εκανε φασαρια ,δεν μπηκε και ...η συνεχεια γνωστη...εχουν και αυτοι ευθυνες, εχω και γω κακες επιλογες στη ζωη μου και το αναγνωριζω.Με τον αυχενα τωρα κανω φυσικοθεραπειες οσο μπορω συχνοτερα,το παλευω με τη γυμναστικη οσο μπορω επισης.Η κατασταση ειναι οριακη ,εχω πληρη συναισθηση το που παει η ιστορια,φοβαμαι την ωρα των σκληρων αποφασεων.
ΥΓ:Αντρεα ολα καλα,καμια παρεξηγηση!Να σαι καλα!

Κι εγώ έχω γονέα με θέματα υγείας, σωματικά και ψυχιατρικά. Δυστυχώς δεν έχεις πολλές επιλογές. Η ζωή σου ωστόσο δεν καταστράφηκε. Απλώς έχεις μπει σε ένα συγκεκριμένο mind set.

Για το οικονομικό, κάτι που βλέπω πολύ συχνά πλέον είναι fund raising online στο φβ. Βλέπω πολλές τέτοιες καμπάνιες για θέματα υγείας. Εκτός αυτού ψάξε το ισως στην προνοια ή για σύνταξη αναπηρίας; Ξερω άτομο με πολύ καλή οικονομική κατάσταση που παίρνει επίδομα από την πρόνοια , αν δεν κάνω λάθος, λόγω διαβήτη. Δεν είμαι σίγουρος πως λειτουργει όμως αυτό και τι δικαιολογητικά θέλεις.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Καλημερα...Η πικρη αληθεια ειναι οτι ειμαι κοντα στο σημειο μηδεν,οπου πλεον απειλουμαι εγω απο αυτη την κατασταση,σωματικα και ψυχικα.Υπαρχουν καποιες δομες προνοιας και εκκλησιας στην περιοχη μου,αλλα δεν μπορουν να αναλαβουν περιστατικα σαν της μανας μου.Ουσιαστικα αναλαμβανουν ανθρωπους μονους και απορους αλλα οχι κατακοιτους.Και στο γηροκομειο Πειραια το ιδιο ισχυει.Γενικα πρεπει να μην εχεις να φας ουσιαστικα για να σου παρεχουν βοηθεια.Υπαρχουν και καποια πιο οικονομικα ιδρυματα,αλλα εκει σε μια εβδομαδα ο ανθρωπος σου εχει ανοιξει...απο κει και περα τωρα,το ολο θεμα ξεκιναει για μενα απο μικρο παιδι.Η πρωτη μου κοπελα,στα 15 μου,η Μαρινα,ειχε μια σπανια αιματολογικη κακοηθεια,απο την οποια πεθανε.Αυτο με σημαδεψε...απο τοτε αρχισα να διαβαζω μανιωδως ιατρικα βιβλια,πιστευοντας στο μυαλουδσκι μου οτι θα μπορουσα να την σωσω...και αυτο σε τελικη αναλυση μου εκανε κακο.Αγχωνομαι με το παραμικρο,εχω εμμονες,τσαντιζομαι με τους γιατρους.(εχω φτασει σε σημειο να τους αγνοω και να κανω εγω αυτο που εχω στο νου μου,η πλακα ειναι οτι δικαιωνομαι..)..και εχω και παθολογικη φοβια (πλεον)με τσ νοσοκομεια.Πραγματικα ουτε να περναω απεξω.Αφηστε δε που 4 μερες πριν το εγκεφαλικο ειχα παει να κανω εισαγωγη τη μανα μου στο τζανειο,και εκανε φασαρια ,δεν μπηκε και ...η συνεχεια γνωστη...εχουν και αυτοι ευθυνες, εχω και γω κακες επιλογες στη ζωη μου και το αναγνωριζω.Με τον αυχενα τωρα κανω φυσικοθεραπειες οσο μπορω συχνοτερα,το παλευω με τη γυμναστικη οσο μπορω επισης.Η κατασταση ειναι οριακη ,εχω πληρη συναισθηση το που παει η ιστορια,φοβαμαι την ωρα των σκληρων αποφασεων.
ΥΓ:Αντρεα ολα καλα,καμια παρεξηγηση!Να σαι καλα!

---

Η ιστορια ειναι αν προφυλακτης απο το βάρος και αν κανεις συνεχείς ενδυναμωση με γυμναστικη και φυσιοθεραπειες θα παει καλα .
Ψαξου λιγακι και με φαρμακευτικη αγωγη και εχε σαν έσχατη λυση το χειρουργειο ,εκτος και αν υπαρχει σοβαρος λογος νευρολογικης βλαβης και παραλυσης .

Αλλιως μιλα με ατομα που εχουν χειρουργηθει στον αυχενα και θα καταλαβεις τι εννοώ ..Παλεύεις με νυχια και με δοντια για εσενα πλεον ..Ασε τα λαθη του παρελθοντος ,το τι εφταιξε και το τι πηγε στραβα και εφτασες στο σημερα και κοιτα πως θα συνεχισεις απο εδω και περα ...
Πρωτα ο Μανος και μετα οι αλλοι.

Καλημερες,σημερα εχω τα γενεθλια μου.41 και μυαλο δεν εβαλα...:D
Βρεθηκε μια προσωρινη δουλεια,επιπλεον με τα οποια μεροκαματα κανω(οχι κατι φοβερο),θα δω τωρα μηπως βρω και μια βοηθεια για τα απογευματα μπας και ξεμπλοκαρει η κατασταση.Ο αυχενας στασιμος αποτι ειπε ο γιατρος,θα προγραμματισω φυσικοθεραπειες πριν το πασχα,και μετα θα ξεκινησω το κολυμπι που ειναι οτο καλυτερο για το θεμα μου.Και βλεπουμε...

Χρόνια Πολλά Μάνο, ότι καλύτερο σου εύχομαι με υγεία και αισιοδοξία!

Πολυχρονος και παντα χαμογελαστος να εισαι Μανο !
Καλη αρχη και στην δουλεια σου!

Χρόνια πολλά Μάνο καλές δουλειές!!

Σας ευχαριστω ολους να στε καλα!

Καλημερες...πραγματικα οτι και να κανω δεν εχει αποτελεσμα .Δεν πηγε καλα με τη δουλεια,κανω αυτα τα λιγα μεροκαματα και τιποτε αλλο.Στο σπιτι η κατασταση ειναι τραγικη,επιπλεον βοηθεια ουτε καν...ειναι ακραια δυσκολη κατασταση,καμια γυναικα δεν μπορει να τα βγαλει περα.Δεν κοιμαμαι καλα,εχω φουλ ψυχοσωματικα,νευρολογικα,τ ο εντερο μου παλι αρχιζει να με ενοχλει οπως παλια.Ειμαι στη χειροτερη στιγμη της ζωης μου.Ειλικρινα δεν ξερω αν και πως θα αντεξω αλλο πια.Δεν ξερω αν θα ξαναβρω τη δυναμη να ξαναγραψω πια οτιπδηποτε εδω,ηθελα τωρα να τα βγαλω απο μεσα μου αλλα δεν ξερω εαν εχει πια και νοημα...κανεις δεν μπορει να με βοηθησει...εχω χασει την πιστη μου πια...τα παντα ...ετσι οπως παει δεν ξερω.. απογνωση μονο κ απελπισια νιωθω.

Καλημερα Μανο. Ορισμενα πραγματα δεν αλλαζουν αλλα ευτυχως μπορει ν αλλαξει η οπτικη μας απεναντι σ αυτα. Σε καθε δημο υπαρχει μια υπηρεσια που λεγεται "βοηθεια στο σπιτι" ειναι δωρεαν, νοσηλευετες, ανθρωποι που μπορουν να σου προσφερουν καθημερινη υποστηριξη. Επισης στις ενοριες υπαρχουν καποιες κυριες που αισθανονται ευχαριστηση οταν προσφερουν βοηθεια. Ν αποτανθεις και στα 2. Αμα ανακουφιστεις καπως απο την ασχημη καθημερινοτητα του σπιτιου σου , να προσεξεις λιγο και τον εαυτο σου. Λιγοτερο αγχος κι ολα θα πανε καλα ή οπως πρεπει να πανε.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Καλημερες...πραγματικα οτι και να κανω δεν εχει αποτελεσμα .Δεν πηγε καλα με τη δουλεια,κανω αυτα τα λιγα μεροκαματα και τιποτε αλλο.Στο σπιτι η κατασταση ειναι τραγικη,επιπλεον βοηθεια ουτε καν...ειναι ακραια δυσκολη κατασταση,καμια γυναικα δεν μπορει να τα βγαλει περα.Δεν κοιμαμαι καλα,εχω φουλ ψυχοσωματικα,νευρολογικα,τ ο εντερο μου παλι αρχιζει να με ενοχλει οπως παλια.Ειμαι στη χειροτερη στιγμη της ζωης μου.Ειλικρινα δεν ξερω αν και πως θα αντεξω αλλο πια.Δεν ξερω αν θα ξαναβρω τη δυναμη να ξαναγραψω πια οτιπδηποτε εδω,ηθελα τωρα να τα βγαλω απο μεσα μου αλλα δεν ξερω εαν εχει πια και νοημα...κανεις δεν μπορει να με βοηθησει...εχω χασει την πιστη μου πια...τα παντα ...ετσι οπως παει δεν ξερω.. απογνωση μονο κ απελπισια νιωθω.

---

Μάνο καλημέρα

Το ξέρω τα λόγια είναι αέρας αλλά εμείς είμαστε εδώ ακόμα και να τα γράφεις και να φεύγουν από μέσα σου .

Μίλα άμεσα σε ένα γιατρό και για εσένα .Χρειάζεσαι πολύ περισσότερο τώρα και εσύ ψυχολογική υποστήριξη ίσως και κάποια αγωγή που να σε κρατήσει για λίγο καιρό .
Δεν είναι θετικές σκέψεις όλες αυτές και μην τις αφήσεις να γίνονται χειρότερες .


Στο δήμο πηγές που σου είπα ?
Ρώτησες για βοήθεια στο σπίτι?Η γυναίκα ναι είναι δύσκολο αλλά υπάρχουν και άντρες που κάνουν τέτοιες δουλειές .
Στην τελική βάλε κάποια αγγελία στην εφημερίδα ακριβώς με αυτό που ψάχνεις και με τις ώρες ψάχνεις .

Ξέρεις πόσος κόσμος αυτή την περίοδο ψάχνει έστω και κάτι για να συμπληρώνει τα εισοδήματα του ?

Δεν φτανουν μόνο οι γνωστοί σε αυτές τις περιπτώσεις.

Εδώ είμαστε να μας τα λες ,έστω και με το ζόρι ,μην παραίτηθεις από τίποτα .

Είχα κοντινό μου άνθρωπο για πολλά χρόνια τετραπληγικό που έμενε κάπου στην Αττική. Τα τελευταία χρόνια το ψάξανε πολύ με τα γραφεία και καταφέρνανε και βρήκαν πρώτα μία γυναίκα χειροδύναμη που πήγαινε καθημερινά αρκετές ώρες και βοηθούσε και μετά όταν αυτή έφυγε από την Αθήνα, έναν άνδρα που έμενε μαζί τους. Νοσοκόμος δεν ήταν ο άνθρωπος αλλά και εξειδικευμένη βοήθεια και λίγα λεφτά δεν πάνε μαζί. Τροφή, στέγη και κάνα 500-600αρι το μήνα νομίζω έπαιρνε. Προσαρμόστηκε, έμαθε τι έπρεπε να κάνει, είχε ατελείωτη υπομονή και έζησε κοντά τους 7-8 χρόνια μέχρι το τέλος. Πρέπει να ρίξεις λίγο νερό στο κρασί σου για το τι μπορείς να κάνεις με τους γονείς. Πας να καταστραφείς για να ζήσουν -όπως ζουν- αυτοί. Δεν χωράνε δυο καρπούζια κάτω από τη μία μασχάλη Μάνο. Το να πάνε σε κάποια δομή ή να το παλέψεις με κάποια βοήθεια πιο ανειδίκευτη δεν σημαίνει ότι τους παραπετάς ή κάτι. Τους έχεις φροντίσει και με το παραπάνω. Εσένα ποιος θα σε φροντίσει;
Εύχομαι να βελτιωθεί η καθημερινότητά σου, ειλικρινά, δεν στο παίζω έξυπνη, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Καλησπερες...σας ευχαριστω για τα μηνυματα στηριξης...σπαω το κεφαλι μου να βρω λυση τις τελευταιες μερες.Η κατασταση εχει ως εξης,εχω 2 ανθρωπους πολυασθενεις.Μεχρι στιγμης οσες γυναικες εχω φερει σπιτι η εχω μιλησει τηλεφωνικα μολις βλεπουν την κατασταση αυτη ,η τους εξηγω απο τηλεφωνο,απλα δεν αναλαμβανουν.Δεν μπορουν να τα βγαλουν περα με τιποτα.Η αληθεια ειναι οτι οι γονεις μου ειναι για κλινικη.Ειδικα η μανα μου,που εχει ανοια επιθετικου τυπου,δεν συνεργαζεται με τιποτα .Ειναι ασθενης εφιαλτης πραγματικα.Δεν ξερεις απλα τι να κανεις.Προστιθονται συνεχως προβληματα,οπως τωρα που επαθε καποιο προβλημα με την κυκλοφορια του αιματος στο ποδι,φλεβικο κ αρτηριακο και κανει πληγες.Ουδεις και ποτε λοιπον δεν αναλαμβανει.Πες λοιπον την βαζω καπου...στην καλυτερη περιπτωση των καλυτερων ,αντε να μου στοιχισει 900-1000 ευρω.Και ειναι αισιοδοξο αυτο.Πες οτι βρισκω μια δουλεια απο το πρωι ως το βραδυ για να πληρωνω.Ο πατερας μου;;;Πολυασθενης και αυτος,θελει ανθρωπο ολη μερα να τον προσεχει.Αλλα λεφτα απο κει.Τα βαζω κατω ,τα ξαναβαζω,οπως και να τα κανω ΔΕΝ βγαινει.Δεν ειμαι αρνητικος,ειμαι ρεαλιστης.Δεν ψαχνω υπερλουξ φροντιδα ,τα στοιχειωδη.Απλα ειναι ασθενεις με τεραστιες απαιτησεις...Δυστυχως τα πιονια στηθηκαν ασχημα στη σκακιερα ...πρεπει να βρω τη δυναμη να αντεξω,γιατι το χρωσταω στον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.Υπαρχουν πραγματικα ανθρωποι που με νοιαζονται και με αγαπανε,συγγενεις μου,φιλοι μου,ανθρωποι που εχω χασει τα τελευταια χρονια λογω των καταστασεων γενικως..Σημερα εμαθα οτι ο νονος μου,που τον αγαπαω σαν πατερα μου,πεθαινει απο μια νευροεκφυλιστικη ασθενεια με ραγδαια εξελιξη...μιλησα με τις κορες του που εχουμε χαθει με ολα αυτα που ζουμε,ποσο μου εχουν λειψει...και πολλα αλλα πραγματα...το χωριο μου...Χρωσταω λοιπον στον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,που τοσο εχω βρισει και εχω κατακρινει,να παλεψω ,να ζησω ξανα αυτα που εχω στερηθει.Να ΖΗΣΩ απλα.Το αν θα τα καταφερω....ειναι μια αλλη ιστορια.Αλλα η μαχη θα δοθει,και θα ειναι λυσσαλεα,επικων διαστασεων.Οπως Στον Αρχοντα των Δαχτυλιδιων...σας ευχαριστω ολους κ παλι,δωστε μου θετικη ενεργεια εστω κ νοερα...οπως και γω το κανω για ολους εδω μεσα που μαχονται και που παλευουν ,με οτι και αν ειναι αυτο.

Καλημέρα !

Χαίρομαι τουλάχιστον που αυτό το μήνυμα σου είναι πιο αισιόδοξο από το προηγούμενο.
Ήμουν σίγουρη πως ήταν μια στιγμή που όλοι οι άνθρωποι λυγίζουν και δικαιούται να έχουν τέτοια ξεσπασματα όταν περνάνε τόσο μεγάλα ζόρια .

Είσαι δυναμη όμως ρε συ Μάνο και το δείχνεις ακόμα μια φορά .
Απλά respect,ειλικρινά !
Δεν τα βγάζουν όλοι πέρα και δεν έχουν την δική σου δύναμη πίστεψέ με .

Σκέψου να βάλεις μια αγγελία όπως σου είπα και πιο πάνω ...
Αν δώσεις αυτά τα 1000 ευρώ σε να άτομο το οποίο όμως θα είναι στο σπίτι και θα προσέχει και τους δύο ,είμαι σίγουρη ότι θα βρεθούν όχι ένα αλλά περισσότερα.
Μην ξεχνάς ότι άλλοι δουλεύουν σε γηροκομεία και περνάνε όλα αυτά με περισσότερα άτομα και μπορεί και χειρότερες καταστάσεις με 600 ευρώ τον μήνα και όμως αντέχουν και πηγαίνουν γιατί χρειάζονται τα χρήματα ..

Το χιλιάρικο σαν μηνιαίο εισόδημα είναι ένα ισχυρό κίνητρο για κάποιον που δεν έχει δουλειά να αντέξει πολλά .
Αν νομίζεις ότι μπορείς να το δώσεις βάλε αγγελία και θα δεις θα βρεις .

Επισης σαν καποια λυση, αν δεν μπορεις ν ανταπεξελθεις ουτε με τα 1000 ευρω ειναι το ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ. Ειναι δωρεαν και βρισκεται καπου στην Κυψελη νομιζω. Επικοινωνησε μαζι τους. Καλη τυχη.

Καλημέρα! Όσον αφορά την μητέρα σου, μήπως πρέπει να την πας στον γιατρό μήπως της δώσει κάποια ηρεμιστικά-αντικαταθλιπτικά;
Για το θέμα της γυναίκας στο σπίτι, καλό θα ήταν να μην ζητάς να κάνει τα πάντα αλλά να αναλάβει κάποιες συγκεκριμένες φροντίδες. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν να αναλάβει μία γυναίκα και τους δύο γονείς και την φροντίδα του σπιτιού και να μπορείς να λείπεις όσο θέλεις ξέγνοιαστα. Αυτό ξέχνα το!
Θα ιεραρχήσεις στο μυαλό σου τα βασικότερα και τα πιο αναγκαία για να μπορείς να κάνεις τις δουλειές σου και αυτά θα ζητήσεις να κάνει μία γυναίκα που θα πληρώσεις.
Στο λέω γιατί το αντιμετώπισα κι εγώ με τον πατέρα μου όταν έσπασε το πόδι του. Επειδή έπρεπε να τον σηκώνει άνθρωπος με προσοχή και με ειδικό τρόπο φέραμε μία νοσοκόμα η οποία όμως ξεκαθάρισε ότι θα κάνει μόνο αυτό κι αυτό, όχι δουλειές στο σπίτι, όχι μαγείρεμα ή άλλα πράγματα. Και για να την βρούμε πήραμε καμιά δεκαριά "όχι" από άλλες, παρ' όλο που ο πατέρας μου ήταν εύκολη περίπτωση. Θέλει ψάξιμο αλλά θα βρεις.

Quote:

---

Originally Posted by katran

Επισης σαν καποια λυση, αν δεν μπορεις ν ανταπεξελθεις ουτε με τα 1000 ευρω ειναι το ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ. Ειναι δωρεαν και βρισκεται καπου στην Κυψελη νομιζω. Επικοινωνησε μαζι τους. Καλη τυχη.

---

Νομίζω ότι στα ιδρύματα δέχονται δωρεάν μόνο άπορους.
Ωστόσο, καλό είναι να ψάξει. Ξέρω ότι η Εκκλησία έχει γηροκομεία που δέχονται ανθρώπους με λίγα χρήματα ή καθόλου και με πολύ καλή φροντίδα. Αν πάει εκεί και εξηγήσει την κατάσταση θα βρεθεί λύση.
Δεν γνωρίζω όμως την περιοχή που μένει υπάρχουν τέτοιες μονάδες φροντίδας.

Καλησπερες...σε οτι εχει να κανει με δημοσια ιδρυματα,εκει πανε μονο μονο οι αποροι που δεν εχουν να φανε καν.Το ιδιο ισχυει και με την εκκλησια,αφηστε δε που δεν δεχονται περιστατικα με ανοια,κατακλισεις,εισροφησ εις.Δεν ειναι ευκολο να χειριστεις τετοιους ασθενεις.Εγω την πλενω ,την ταιζω ,διοτι θελει μεγαλη προσοχη με τις εισροφησεις στους πνευμονες,εγω περιποιουμαι τυχον πληγες,εγω τους κανω κ στους 2 αναπνευστικη φυσικοθεραπεια να βγαζουν τα φλεματα,εγω πολλες φορες ξεσκατιζω τη μανα μου.Ολα αυτα που μου λετε τα εχω κοιταξει πολυ καιρο τωρα πριν.Εχω 2 πολυασθενεις ταυτοχρονα.Ειναι μια ακραια κατασταση,καθολου φυσιολογικη πιστεψτε με.Εχω μια γυναικα σπιτι τις ωρες 7 με 1.30 -2 περιπου,μαγειρευει,καθαριζ ει,ασχολειται κυριως με τον πατερα μου και με βοηθαει και με τη μανα μου.Ειναι οτι καλυτερο μπορω να βρω .Οσες φορες εψσξα εξτρα βοηθεια απλα δεν αναλαμβανουν.Εστω λιγες ωρες.Δουλευα με συμβαση στην περιφερεια αττικης και ημουν κοντα στο σπιτι κ ετσι πετσγομουν οποτε υπηρχε αναγκη.Τωρα οτι κατσει.Ακομα και νυχτερινα ξεφορτωμστα κανω,με η χωρις κορονοιο στη μεση,οικοδομες,βαψιματα οτι κατσει.Θα συνεχισω να παλευω.Η θα αντεξω η με παρουν με φορειο η αντε να με μαζεψουν σε κανενα δρομο...καληνυχτα σε ολους

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Καλησπερες...σε οτι εχει να κανει με δημοσια ιδρυματα,εκει πανε μονο μονο οι αποροι που δεν εχουν να φανε καν.Το ιδιο ισχυει και με την εκκλησια,αφηστε δε που δεν δεχονται περιστατικα με ανοια,κατακλισεις,εισροφησ εις

---

ΜΑΝΟ εχεις ρωτησει ή απλα υποθετεις? Γιατι τυχαινει να ξερω απο πρωτο χερι πως δεν δεχονται μονο απορους και μαλιστα το αντιθετο δεχονται μονο βαρια περιστατικα γι αυτο αλλωστε λεγεται ΑΝΙΑΤΩΝ. Εκτος αν θελεις απλα να βγαλεις οσα περνας απο μεσα σου και γραφεις εδω.

Quote:

---

Originally Posted by katran

ΜΑΝΟ εχεις ρωτησει ή απλα υποθετεις? Γιατι τυχαινει να ξερω απο πρωτο χερι πως δεν δεχονται μονο απορους και μαλιστα το αντιθετο δεχονται μονο βαρια περιστατικα γι αυτο αλλωστε λεγεται ΑΝΙΑΤΩΝ. Εκτος αν θελεις απλα να βγαλεις οσα περνας απο μεσα σου και γραφεις εδω.

---

Μπορεί να έχει τις επιφυλάξεις του και δικαιολογημένα, τί φροντίδα μπορεί να έχουν οι γονείς του εκεί. Διότι, να σου πω την αλήθεια, εγώ που επισκεπτόμουν ένα άσυλο ανιάτων κάθε Κυριακή παλιότερα δεν είχα καλές εντυπώσεις.
Αυτό ήταν δημόσιο και στεγαζόταν σε ένα ξενοδοχείο στον Ασπρόπυργο. Μετά έκλεισε και οι ασθενείς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της Αγίας Βαρβάρας. Πηγαίναμε εκεί με γυναίκες της ενορίας μου κάθε Τετάρτη ή Κυριακή και φροντίζαμε λίγο τους ασθενείς.
Δηλαδή, ταΐζαμε αυτούς που δεν μπορούσαν για να μπορέσουν να φάνε σαν άνθρωποι και τους κάναμε μπάνιο.
Λοιπόν, δεν ήταν καθόλου καλά! Το προσωπικό ήταν λίγο και ασθενείς έμεναν κάποιες φορές λερωμένοι και μέσα στα κόπρανα για πολλές ώρες. Την ώρα του φαγητού όσοι δεν μπορούσαν να φάνε περίμεναν να τους ταΐσουν οι νοσηλευτές που είχαν τόσο λίγο χρόνο που όταν τάΐζαν το έκαναν τόσο γρήγορα που ήταν σα να γεμίζουν σωλήνες.

Εχω ρωτησει σε ιδρυματα της εκκλησιας δεν αναλαμβανουν περιστατικα σαν το δικο μου.Ουτε σε οποιαδηποτε δημοσια δομη.Και οπως λεει και η Κασσανδρα στα περισσοτερα ιδρυματα απο αυτα η κατασταση ειναι τραγικη.Και να βαλεις τον ανθρωπο σου εκει,θελει καποιον να τον φροντιζει.Το να βαλεις τον ανθρωπο σου εκει,να ανοιξει και να σαπισουν οι πληγες ειναι απανθρωπο δεν θα το εκανα ποτε στη μανα μου.Αυτες οι δομες ειναι για απορους ανθρωπους που ειναι στα ΠΟΔΙΑ τους.Το οτι υπαρχουν και κατακοιτοι εκει που πεθαινουν μεσα στον εμετο τα ουρα και τα κοπρανα ειναι μια αλλη πονεμενη ιστορια.Και ειλικρινα δεν περιμενω απο κανεναν εδω μεσα να μου δωσει λυση,διοτι το εχω ψαξει μονος μου .Γραφω μονο και μονο να βγει απο μεσα μου ο πονος που εχω μεσα μου.Παλιοτερα,εβαζες για καποια διαστηματα ηλικιωμενο ανθρωπο σε κλινικες,και πληρωνες συμμετοχη με το ασφαλιστικο ταμειο.Τωρα δεν υπαρχει αυτο.Εν πασει περιπτωσει,αλλο το να βαλεις τον ανθρωπο σου καπου με στοιχειωδη αξιοπρεπεια και αλλο να τον πετας στα σκατοδοχεια.Πιστεψτε με τα εχω ψαξει και πολυ καλα μαλιστα,εδω και 3 χρονια σχεδον.

Σημερα ειχα ενα επεισοδειο ζαλης και κατερρευσα.Το πρωτο καμπανακι ηχησε.Στο δευτερο βγαινω οφσαιντ...αλλα δεν πειραζει.Βαρεθηκα.Ας ειναι.

Οπότε, έχουμε και λέμε. Πρέπει να είσαι σπίτι. Πρώτο δεδομένο. Γιατί δε θες και δεν μπορείς οικονομικά να τους πας κάπου αλλά και δε βρίσκεις άνθρωπο να βοηθάει (νοσοκόμο/νοσοκόμα κατ' οίκον βοηθό και τα λοιπά). Μία δουλειά από το σπίτι, θα μπορούσες να κάνεις κάτι στο ίντερνετ. Υπάρχουν τρόποι αν το ψάξεις. Δεύτερον, κι εσύ δεν είσαι καλά, οπότε σκέψου αν εσύ πάθεις κάτι, γιατί σε βλέπω λίγο μοιρολατρία, τι θα γίνουν οι γονείς; Οπότε φρόντισε τον εαυτό σου για να μπορείς να ανταπεξέλθεις. Αν δε γίνεται να πληρώνεις μήνα, πλήρωσε για μέρες μέσα στο μήνα που θα τις έχεις για σένα. Και θα αλαφρύνει λίγο το φορτίο σου.

Νομιζω οτι ηταν να πω το ειπα το θεμα εξαντληθηκε.Μοιρολατρια ουδεις και ποτε εγω...το θεμα το δικο μου μονο εαν το ζησεις μπορεις να καταλαβεις τι γινεται ακριβως,οποτε δεν κατηγορω κανεναν.Απο δουλεια οσο μπορω δουλευω,οικονονικα τα φερνω βολτα με μια γυναικα πρωι μμεσημερι,απλως για να αναλαβουν περιστατικα σαν τα δικα μου θελουν 1000 τον καθενα ακατεβατα,διοτι δεν ειναι οτι πληρωνεις στο ιδρυμα,αλλα και γιατροι εξτρα,φαρμακα,,εξετασεις,ια τρικες πραξεις(πχ τραχειοβροχγικη αναρροφηση)και ενα σωρο αλλα πραγματα που προκυπτουν σε αυτες τις δομες,διοτι η νοσηροτητα αυξανεται για τους ασθενεις.Δεν εχετε ιδεα πιστεψτε με.Ουτε τον εξυπνο κανω απλως μονο εαν το ζησεις μπορει να καταλαβεις.2 πολυασθενεις ειναι με 10 διαφορετικα θεματα ο καθενας,που θελω αλλα 10 μηνυματα να αναλυσω.Δεν ειχα και δεν εχω επιλογη καμια.Ουτε τα συνηθη κλισε χωρανε στην δικη μου περιπτωση.Αυτα και τελος απο μενα δεν ξαναεπανερχομαι στο θεμα.Παρακαλω τον αντμιν να το κλειδωσει .