Παράξενο φλερτ....μόνο από απόσταση.
Καλησπέρα σε όλους.
Ελπίζω να λάβω τα φώτα σας.
Είμαι ένας νεαρός 25 ετών. Στα ερωτικά τελικά ίσως να τα κάνω τόσο μαντάρα αλλά ταυτόχρονα είμαι και τόσο αδιάφορος στο να δημιουργήσω κάτι με κάποιον. Γενικά δεν αναζητώ σχέση, παρά μόνο κάποιες σεξουαλικές εμπειρίες.
Έχω ένα διαδικτυακό φλερτ εδώ κι έναν μήνα με κάποιον που ζει εξωτερικό λόγω καριέρας. Είναι έλληνας και ενδέχεται να γυρίσει στην Ελλάδα σε δυο μήνες. Ανήκει επαγγελματικά σε επιστημονικό κλάδο και είναι 13 χρόνια μεγαλύτερος. Αυτό το διάστημα δεν εργαζόμαστε και οι δυο και έχουμε πολύ χρόνο για επικοινωνία.
Προέρχομαι από έναν έρωτα ανεκπλήρωτο και ίσως μονόπλευρο που με πονούσε για δυο χρόνια. Οπότε είναι χαρά μου που σε αυτή τη νέα γνωριμία βλέπω ανταπόκριση. Το πρώτο βήμα έγινε από εκείνον, αφού μου εξομολογήθηκε κατευθείαν ότι με είχε ερωτευτεί από το προφίλ μου καιρό πριν, αλλά και μέσα από τα βίντεο που κάνω στο ίντερνετ. Δεν γνωριζόμασταν προσωπικά μέχρι πρότινος. Την πρώτη εβδομάδα επικοινωνίας μου τράβηξε θετικά το ενδιαφέρον. Μιλούσαμε καθημερινά για ώρες με chat, βιντεοκλήσεις και κλήσεις. Με τρόμαξε όμως το ενδιαφέρον του. Πετούσε σεξουαλικά υπονοούμενα και πίστεψα ότι ήθελε μόνο κάτι σεξουαλικό. Δεν μου άρεσε τότε αν ήθελε κάτι σεξουαλικό μόνο, να χρησιμοποιεί κάποιες βαθιές φράσεις όπως το ότι με ερωτεύτηκε, ίσως για να με κρατά. Είχα ξενερώσει και τον είχα μπλοκάρει από παντού. Δεν το δέχτηκε. Λάθος μου, γιατί πριν το μπλοκ δεν του εξήγησα τη φυγή μου, ωστόσο υπήρξαν κάποιες φορές μέσα στη βδομάδα που του έλεγα να σταματήσουμε γιατί δεν ήθελα. Δεν φαινόταν να το κατανοούσε. Και του έδινα ευκαρίες. Μετά από λίγες ώρες, όταν πια ξύπνησε εκείνος άρχισε να με ψάχνει και τελικά πήρα πίσω τα μπλοκ. Μαλώσαμε για τρεις ώρες. Κάπου εκεί αισθάνθηκα πως κάτι ένιωθε για μένα. Κι ο καιρός πέρασε. Τον ξεχώρησα αυτόν τον άνθρωπο. Υπάρχει πολύ σαπίλα στο ίντερνετ και δεν είναι σαν αυτούς, απεναντίας καταβάθος βλέπω έναν αγνό και καθαρό άνθρωπο. Επικοινωνήσαμε έντονα για ώρες καθημερινά, άλλαξα το ωράριο του ύπνου μου (δική μου θέληση) για να μπορούμε να μιλάμε λόγω διαφοράς της ώρας, ξοδέψαμε ώρες στις βιντεοκλήσεις, έγιναν αγαπημένη συνήθεια οι τηλεφωνικές κλήσεις κάθε βράδυ για εκείνον κάθε πρωί δικό μου εως ότου κοιμηθεί, γνωριστήκαμε, άρχισα να νιώθω ερωτευμένος μαζί του, κάναμε σενάρια για τη πρώτη συνάντηση, μαλώσαμε ξανά και προχωρούσαμε σε πιο ερωτικές στιγμές. Τις τελευταίες μέρες, νιώθω να απομακρύνεται. Περιορισμένα μυνήματα, ελάχιστες βιντεοκλήσεις που απλά κοιταζόμαστε ή κοιτάμε κάτι άλλο, η ώρα ελάχιστη στο τηλέφωνο κάθε φορά, ερωτικά δεν ολοκληρώνουμε μαζί παρότι προχωράμε σε τέτοιες στιγμές, κυρίως αφήνει μόνο εμένα να τελειώνω. Μου είχε πει πως θέλει πολύ σχέση μαζί μου, αλλά από συμφραζόμενα κατάλαβα πως δεν το εννοεί. Του είχα πει πως ήθελα να φύγω απο το νησί μου μετά από όλο αυτό με τον covid γιατί δεν υπάρχουν πολλές προοπτικές εδώ για εργασία, αλλά έπαψα να περνάω και καλά. Ήθελα να σπουδάσω και δημοσιογραφία, παλιό απωθημένο, παρότι έχω κάνει ήδη σπουδές στα τουριστικά. Σαν ενδεχόμενο έχω την μετακόμιση είτε Αθήνα είτε Θεσσαλονίκη. Προς το παρόν δεν θα αφήσω το νησί, πάνε 4 μήνες που νοίκιασα σπίτι και ζω μόνος και θέλω να το χαρώ όλο αυτό πρώτα εδώ. Τον ρώτησα σε μια βιντεοκλήση πως τελικά καταλήγω για Αθήνα. Στη πρωτεύουσα ενδέχεται να συνεχίσει τη καριέρα του. Ξαφνιάστηκε με αυτό. "Δεν θα έχω χρόνο". "Δεν μου αρέσει να είμαι στην ίδια πόλη και στην ίδια στέγη με τον άλλον". "Θα χρειάζεται πότε να έρχομαι σπίτι σου και πότε εσύ στο δικό μου ώστε να κοιμόμαστε κάποιες νύχτες". "Μείνε στο νησί και κάνε τη δουλειά σου όπως τη ξέρεις". Μερικές φράσεις του που με χάλασαν γιατί δεν ενδιαφέρθηκε να θυμηθεί ακριβώς γιατί του το λέω, ενώ εμένα θα μου αρκούσε έστω να είχα κάποια ελεύθερη σύνδεση μαζί του και να μπορούσα εύκολα να τον συναντήσω για κάποιες ώρες και ταυτόχρονα να είχα βελτιστοποιήσει την καθημερινότητα μου, τουλάχιστον από εργασία και διασκέδαση. Και ευκολία στις σπουδές.
Του είπα πως αισθανόμουν. Ότι ίσως άρχισε να χάνεται το ενδιαφέρον και τον ρώτησα αν με βαρέθηκε ή αν ξενέρωσε και πως αν δεν προχωράει αν θέλει να πάψουμε. Δεν ήθελα με τη πλευρά μου να πιέζω τη κατάσταση. Συγχρόνως ήταν και μια ερώτηση προς τον εαυτό ώστε να βεβαιωθώ αν ενδιαφέρομαι ακόμη, γιατί στις τελευταίες συνομιλίες μας, δεν μου έβγαινε καν να ανοίξω ένα θέμα ή να τον ρωτήσω κάτι και δεν ξέρω πως μπορεί να το πήρε αυτό. Πολλές φορές δεν είχε κάτι ο ένας να πει στον άλλον. Είπε απλά πως έχουμε φτάσει σε χαλαρότερες στιγμές και πως αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι θα χαλάσει μεταξύ μας. Δεν έχω άγχος με την απόρριψη ή μήπως πάει κάτι στραβά, όλα είναι μες στο παιχνίδι, αλλά είναι κακό και η καλησπέρα να βγαίνει σχεδόν με το ζόρι. "Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε 24/7 για να βγει κάτι." Μετά ξαφνικά είχε μια συνάντηση και με έκλεισε. Έπειτα πουθενά χρόνος, τα μυνήματα περιορίστηκαν, κλείσιμο γιατί έχει έξοδο με φίλους, το τηλέφωνο του δεν σταματάει να χτυπά. Αυτά είναι πράγματα στα όποια δείχνω φουλ κατανόηση από την αρχή γιατί προφανώς έχουμε και ζωή ταυτόχρονα και καθημερινότητα, αλλά όταν γίνονται έντονα και σε στυλ αποφυγής, καταλαβαίνω μόνο ότι έγινα δεδομένος. Στέλνει όμως να δει πως είμαι, είπε πως δεν με βαριέται. Άφησε να υπονοηθεί ότι έχω προσκολληθεί μαζί του. Σε κάποιο βαθμό ίσως να ισχύει, αλλά ταυτόχρονα έχω κι εγώ ζωη. Δεν έχω κολλήσει ποτέ με κανέναν και δεν έχω αφήσει πίσω την καθημερινότητα μου ποτέ για να αφιερωθώ σε κάποιον και εν τέλη να του γίνω βεντούζα. Κι εκείνος όμως στις αρχές είχε προσκολληθεί μαζί μου, από ότι νιώθω. Τυπικό παράδειγμα από ένα βράδυ, που νύσταζα και ήθελα να τον κλείσω ώστε να δω κάτι στο netflix και να αποκοιμηθώ και τον ενόχλησε, ενώ είχαμε φτάσει να μαλώνουμε για ώρες με αποκορύφωμα τη φράση του "Προτιμούσα καλύτερα να μαλώσουμε από το να μην μιλήσουμε απόψε και να με κλείσεις". Προσπαθούσα να δίνω τα περιθώρια, χρόνο από το χρόνο μου, διάθεση για επικοινωνία και ευκαιρίες. Με το να καταλήξω να τον ερωτευτώ. Δεν επιδίωξα μια 24/7 επικοινωνία και δεν γίνεται να την έχουμε. Του είχα στείλει ξανά πως νιώθω και πρότεινα πως θα ήταν καλύτερα να μη μιλάμε πια τόσο συχνά και να γίνεται μόνον όταν προκύψει. Ίσως να είναι και μια ένταση αυτό που νιώθω λόγω του ενδιαφέροντος που έχω για εκείνον και που δεν ξεσπάει αλλιώς λόγω απόστασης.
Για να υποχωρήσω πάλι και να πάρω πίσω αυτή τη πρόταση.
Τον θέλω πολύ και μου αρέσει επίσης. Θέλω πολύ να προσπαθήσω για εκείνον και δεν θέλω να τον πληγώσω. Τον ξεχώρισα αρκετά και επιθυμώ κάποια συνέχεια μαζί του. Αλλά ίσως σαν άμυνα, δεν ξέρω ακριβώς αν είναι έτσι, μου βγαίνει να μην του δείχνω πολύ ενδιαφέρον κι όντως εν μέρη μέσα μου έχει πέσει κάπως. Του κάνω λίγο σαν αντανάκλαση, αυθόρμητα, στη κατάσταση. Αργώ να απαντήσω στα μηνύματα ή δεν απαντώ, απαντώ τα τυπικά και δεν ασχολούμαι πολύ. Ταυτόχρονα το λάθος που κάνω είναι να μην στέλνω πρώτος, γιατί μπορεί να το παίρνει σαν ότι να σταμάτησα να προσπαθώ. Νιώθω ανασφάλεια μετά απο αυτό που μου είπε πως δεν είναι ανάγκη να μιλάμε 24/7 και κολλάω ώστε να του στείλω πρώτος.
Αλλά βάζω και κάποια όρια, να του δείξω ότι δεν επιθυμώ να είμαι δεδομένος και ούτε πάντοτε διαθέσιμος.
Με στεναχωρεί όπως φτάσαμε γιατί αισθάνομαι ότι με αγαπάει και ενδιαφέρεται, αλλά δεν ξέρω αν είναι υγιές όλο αυτό.
Ευχαριστώ που το διαβάσατε.
