Τα ψυχοφάρμακα δεν κάνουν δουλειά σε μένα. Τι άλλο μπορώ να κάνω;

Έχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και υποχονδρίαση με αποτέλεσμα να είμαι αρνητικός και να τα βλέπω όλα αρνητικά, να έχω άγχος, φοβίες, ιδέες, μίσος, θυμό, απελπισία ,απόγνωση, και όλα τα σχετικά. Είμαι 25 χρόνων, τον Σεπτέμβριο κλείνω 10 χρόνια που πηγαίνω για θεραπεία και τον Νοέμβριο 10 χρόνια που έχω ξεκινήσει τα φάρμακα. Έχω αλλάξει 3 γιατρούς και έχω δοκιμάσει σχεδόν το κάθε είδος φαρμάκου, αντικαθλιπτικα, αντιψυχωτικά, για διάθεση, για ισορροπία, για σεροτονίνη κτλ. Το θέμα όμως είναι πως όχι μόνο δε βλέπω καθόλου αποτέλεσμα αλλά μπορώ να πω με κάνουν και χειρότερα. Ξεκίνησα τον Νοέμβριο του 2011 το πρώτο μου και μοναδικό φάρμακο για την σχολειοφοβια που αντιμετώπιζα και κατέληξα να παιρνω 6 την ημέρα εδώ και 3 χρόνια, έχασα και τα λίγα χόμπι που είχα, απογοητεύτηκα πολύ και από κάποια πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μου, κοινωνικό περίγυρο φίλους και συγγενείς για να αισθανθω λίγο καλύτερα δεν έχω, την κάνανε όλοι τους, εκτως από τους γονείς μου που με νοιάζονται και παλεύουν μαζί μου, ενώ σε κάποιους μάλλον κάνουν δουλειά σε εμένα δυστυχώς δε κάνουν απολύτως τίποτα νιώθω σαν να τα παίρνω τσάμπα και αντί δηλαδή να κερδίσω θεραπεία κερδίζω μόνο τις παρενέργειες τους όπως υπερβολική κούραση και χωρίς λόγο, υπνηλιες, μεγάλη αύξηση βάρους. Και θα ήθελα να ρωτήσω τι άλλο μπορώ να κάνω; Επίσης να αναφέρω πως από τα νεύρα μου δεν τα έχω πάρει εδώ και κάτι μέρες, ένιωθα σήμερα το πρωί κάπως περίεργα με την θερμοκρασία του σώματος και το κεφάλι μου, αλλά όπως και να χει και ζημιά να ειναι αφού τα έκοψα αποτομα, δεν έχω και άλλη επιλογή γιατί ο "αγαπητός" μου ψυχίατρος μου ανέφερε πως δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Οποιαδήποτε απάντηση θα είναι σεβαστή, ευχαριστώ.

Καλημέρα Κλεάνθη, είδα που απάντησες στο θέμα μου, με ευγένεια απαντώ και εγω στο δικό σου..
Δεν νομίζω πως τα φάρμακα που πίνεις ευθύνονται για την μεγάλη αύξηση βάρους που γράφεις.
Πρέπει να το προσέξεις γιατί η αύξηση βάρους είναι αιτία για άλλα προβλήματα υγείας.

Προτείνω να κάνεις γυμναστική όπως σταθερό ποδήλατο ή κυλιόμενο ιμάντα, αυτά μπορείς να αγοράσεις και μεταχειρισμένα, εγω αγόρασα ένα σταθερό ποδήλατο γυμναστικής έβαλα μπροστά στον τοίχο μια τβ και περνάει η ώρα ευχάριστα, κάνοντας 1 ωρα ποδήλατο κάθε μέρα και βλέποντας ντοκιμαντερ ή μουσικά προγράμματα, αυτή είναι η συμβουλή μου. Καλύτερο είναι να περπατάς στην φύση εάν μπορείς..

Για τα άλλα θέματα που έχεις σου προτείνω να βρεις χόμπυ να απασχολείς το πνεύμα σου. Ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις κάτι που δεν ξέρεις. Προτείνω καλές τέχνες όπως μουσική κ ζωγραφική, επεξεργασία ήχου και εικόνας σε η/υ.
Πολύ καλό είναι να μάθεις να μαγειρεύεις ώστε να φροντίζεις εσύ τον εαυτό σου και έτσι να είσαι προετοιμασμένος για άλλες καταστάσεις.

απο την μεγαλη μου εμπειρια στο αντικειμενο, εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι 1000 ανθρωποι με το ιδιο προβλημα = 1000 διαφορετικες περιπτωσεις , δεν μπορεις να τσουβαλιασεις ανθρωπους με το ιδιο προβλημα , η παρομοιο, και να περιμενεις ιδια αποτελεσματα με την ιδια θεραπεια ......και απαξ κι ο αγαπητος σου ψυχιατρος δεν αναλαμβανει την ευθυνη, η αλλαζεις ψυχιατρο, η συνεχιζεις ιδιαις δυναμεις ......

ΥΓ εχω φιλη οπου τα φαρμακα ( στην κτθλψη αναφερομαι ) την κανουν χειροτερα ....

καλημερα, αναφερεις ψυχιατρο και φαρμακα. δοκιμασες να κανεις παραλληλα συνεδριες με ψυχολογο, μηπως βελτιωθεις;

Έξι την ημέρα ακούγονται πολλά είναι αλήθεια αλλά ένας λόγος παραπάνω για να μην τα κόψεις μαχαίρι. Εδώ ένα παίρνουμε και όταν πάμε να το κόψουμε αρχίζει το πανηγύρι. Μήπως έστω να κρατήσεις κάποιο ή κάποια από αυτά που έχεις δει ότι σε βοηθάει περισσότερο από τα άλλα; Ίσως σε μικρότερη δόση συντήρησης για να μην έχεις πολλές παρενέργειες; Κανονικά πρέπει με τον γιατρό σου να το δεις το θέμα των φαρμάκων αλλά ξέρω τι εννοείς γιατί κι εγώ στο θέμα αυτό με τους εκάστοτε γιατρούς μου είχα διαφωνίες, κι εγώ δεν άντεχα τις παρενέργειες κλπ. Τώρα παίρνω μια δόση συντήρησης από μόνος μου αλλά συνεχίζω την ψυχοθεραπεία. Γενικά τα φάρμακα αυτά δεν θεραπεύουν, βοηθούν στη μείωση και διαχείριση του προβλήματος ώστε να προχωρήσεις στη ζωή σου χωρίς τεράστια προβλήματα. Έχεις ελέγξει ποτέ θυρεοειδή και επίπεδα βιταμινών; Δέκα χρόνια κάνεις ψυχοθεραπεία και δεν έχει βοηθήσει καθόλου; Από κάποιο σημείο κι έπειτα αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και πορευόμαστε. Με κάποια θέματα μας μπορεί να χρειαστεί να μεγαλώσουμε μαζί τους, τι να γίνει; Όταν μπορείς να ξεχωρίσεις τι από αυτά που αισθάνεσαι οφείλεται στην πάθηση και τι όχι είναι ένα βήμα. Είναι σημαντικό να ξαναρχίσεις να ευχαριστιεσαι πράγματα, χόμπι όπως είπες, κοινωνικά να δραστηριοποιηθείς πάλι κλπ. Σιγά σιγά να προχωρήσεις ακόμη και μαζί με το πρόβλημα. Μην περιμένεις να εξαφανιστεί για να κάνεις κάτι.

Spero, Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Για την αύξηση βάρους δεν ρίχνω όλο το φταίξιμο στα φάρμακα μιας και τρώω αρκετά junk food, αλλά όπως και να έχει περίπου στα 130 κιλά που έχω φτάσει δε νομίζω να έφτανα ποτέ τόσο χωρίς τα φαρμακα, μερικά από τα φάρμακα σε παχαινουν από μόνα τους ενώ άλλα σου ανοίγουν την όρεξη. Επίσης πέρα από το που οι γονείς μου είναι αδύνατοι, και εγώ πριν αρχίσω τις θεραπείες πριν 10 χρόνια δηλαδή ήμουν αρκετά αδύνατος και κάθε χρονιά που πέρναγε όλο και αυξάνονταν τα κιλά σιγά σιγά. Για τη μαγειρική δυστυχώς ποτέ δε μου άρεσε και δεν έχω ιδέα. Και για τα χόμπι έχεις απόλυτο δίκαιο και κάτι λίγα που είχα τα έχασα και αυτά, προσπαθώ να βρω χόμπι κάτι που να με ευχαριστήσει αλλά δυστυχώς δεν είναι όπως παλιά. Παράδειγμα παλιά μου άρεσε πάρα πολύ το playstation, η μουσική, οι ταινίες μέχρι και γυμναστική κάτι έκανα. Τώρα εξακολουθώ να κάνω τα συγκεκριμένα αλλά χωρίς να με ευχαριστούν τόσο όσο παλιά.

Macgyver, καλημέρα και ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, δυστυχως οι περισσότεροι ψυχολογοι-ψυχιατροι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βάλουν τα λεφτά στη τσέπη τους σου λένε και καλά 2 συμβουλές και τόσο. Πολύ σημαντικό αυτό που ανέφερες για τη φίλη σου. Επίσης να αναφέρω πως ο συγκεκριμένος γιατρός μου πρότεινε μια θεραπεία με rtms όπου σου βάζουν κάτι μαγνητακια με παλμούς ξέρω γω όπου βοηθάνε πολύ από όσο λέει στην καταθλιψη και στη ψυχαναγκαστική διαταραχή. Πρέπει να πάω 30 συνεχόμενες φορές για τη θεραπεία με κόστος 1600 ευρώ. Έχω ανοίξει και θέμα για το rtms εδώ στο φόρουμ αν το έχει δοκιμάσει κανείς, αλλά πραγματικά έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου σε όλα αυτά, να πληρώσω 1600 για κάτι που δε ξέρω και μπορεί να μην κάνει απολύτως τίποτα δε ξέρω.

Remedy καλημέρα και ευχαριστω πολύ για την απάντηση. Προς το παρόν παίρνω dumirox, risperdal, depakin, zoloft αλλά πρέπει να τα έχω δοκιμάσει όλα στο παρελθόν, απλά μερικά μου δίνανε πιο πολλές παρενέργειες και μια τα έπαιρνα μια τα έκοβα και έπαιρνα αλλα. Σε γιατρούς δε ξέρω αν κάνει να αναφέρω ονόματα αλλά δε πειράζει θα αναφέρω, ο πρώτος γιατρός ήταν ψυχιατρος-ψυχαναλυτης-ψυχολογος και ήταν διευθυντής στον Γεννηματά με όνομα Χρήστος Ζερβης. Μέχρι που ήμουν στον συγκεκριμένο μέχρι το 2017 δηλαδή έπαιρνα θεραπεία με τρία φάρμακα. Όταν πήγαμε σε ιδιωτικό στην Κηφισιά τον Γιώργο Αλεβιζόπουλο όπου επίσης κάπου ήταν διευθυντής και αυτός, μου αύξησε τη δόση των φαρμάκων μέχρι που έφτασε τα 6, υποστηρίζοντας πως πρέπει να συμπληρωθεί ένα υγρό η σεροτονίνη που μου λείπει από τον εγκέφαλο, όπου χωρίς αυτό το υγρό τα βλέπεις όλα αρνητικά. Συνέχισα και σε αυτόν μέχρι τέλη του 2020 χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα και τώρα πηγαίνω σε έναν στην γειτονιά μου στα άνω Πετράλωνα Πασχάλης Γκίκας λέγεται και κάνει και γνωσιακή συμπεριφεριακη.

Niels καλημέρα και ευχαριστω πολύ για την απάντηση. Δεν ήθελα να τα κόψω μαχαίρι αλλά σιγά σιγά που ήθελα να τα κόψω δεν αναλαμβάνει την ευθύνη ο καλός μου ο γιατρός. Εδώ και 10 χρόνια με τόσες αλλαγές φαρμάκων, γιατρών δε γίνεται τίποτα, ξεκίνησα αρχικά τη θεραπεία για τη σχολειοφοβια που είχα και κατέληξα να έχω άλλα τόσα. Τα επίπεδα βιταμινών μου είναι οκ νομίζω, όμως έχω και θέμα με τον θυροειδή όταν το είχα ελέγξει μου είχε βγει η εξέταση πως είχα θυροειδή και αρκετό. Έχεις απόλυτο δίκιο για τα χόμπι δυστυχώς τα χόμπι μου από παλιά όπως playstation, μουσική, ταινίες δε με ευχαριστούν όπως παλιά και επίσης συμφωνώ πως δε πρέπει να περιμένω να εξαφανιστεί το πρόβλημα για να κάνω κάτι, απλά με τόσο μεγάλη δόση φαρμάκων περίμενα κάτι καλύτερο. Για αυτό κιόλας πήρα την απόφαση να τα κόψω γιατί έτσι πως το πάω θα συνεχίζω μια ζωή με αυτά.

Το πιο σημαντικό σ'αυτή τη φάση είναι να μην πάθεις κάνα στερητικό σύνδρομο (rebound φαινόμενο) από την απότομη διακοπή τόσων φαρμάκων. Γι'αυτό μίλησα για σταδιακό κόψιμο έστω από μόνος σου κι ας μην αναλαμβάνει την ευθύνη ο γιατρός ή να κρατήσεις κάποιο σε δόση συντήρησης. Να προσέχεις.

https://www.euroclinic.gr/proion/rtms-katathlipsi/


Αγαπητε Κλεανθη, οριστε αυτα τα 'μαγνητακια ' που ανεφερε ο γιατρος σου, με ρωταει κι η φιλη μου ( αυτη που αναφερω οτι την κανουν χειροτερα ταντικαταθλιπτικα ) δεν ξερω ομως αν κανουν δουλεια ........ θαναι βλακεια μου να σου πω 'κανε αυτο κι αυτο ' δεν ξερω τι να κανεις ....... να κοψεις τα φαρμακα ? να πας σε αλλο γιατρο ? να πας σε ψυχολογο ? δεν ξερω , καταλαβαινω οτι δεν βοηθω , αλλα οπως προανεφερα 1000 ανθρωποι,= 1000 διαφορετικες περιπτωσεις ...το μονο που ξερω ειναι οτι γενικως ταντιψυχωωσικα παχαινουν ....η αποτομη διακοπη ωρισμενων φαρμακων δεν ειναι καλη ιδεα , εκει πρεπει να σε κατευθυνει ψυχιατρος ......ποιος ? καποιος υπευθυνος ,..........

Niels ίσως ζητήσουμε από το γιατρό να μας δώσει μια λίστα πόσα φάρμακα και κάθε πότε να κόβω κάθε φορά. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, σε ευχαριστώ πολύ πάντως.

Macgyver ίσως ζητήσουμε από το γιατρό να μας δώσει μια λίστα με το τι να κόψω και κάθε πότε, να δούμε αν αναλάβει την ευθύνη. Τα αντιψυχωτικά δυστυχώς ούτε εμένα μου κάνουν δουλειά και έχω δοκιμάσει άπειρα εδώ και 10 χρόνια και το μόνο που έχω κερδίσει είναι οι παρενέργειες τους. Η φίλη σου θα είναι σε μια κατάσταση που και αυτή δε ξέρει τι να κάνει, καταλαβαίνω, από δω τα φάρμακα τίποτα από δω λέει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο μήπως δει αποτέλεσμα, αλλά όπως και να χει να πας εκεί 30 φορές και να πληρώσεις ένα σοβαρό πόσο για τις μέρες μας των 1600 ευρώ, δεν είναι απλό πράγμα και από τη στιγμή που δε γνωρίζεις αν όντως αυτό το μηχάνημα κάνει και δουλειά είναι ρίσκο. Συν ότι νομίζω πως δεν αρκεί μια φορά πρέπει δηλαδή να το ξανακάνεις και άλλη φορά έχω ακούσει. Ευχαριστώ για τη βοήθεια και κουράγιο στη φίλη σου.

Quote:

---

Originally Posted by Κλεάνθης

. Προς το παρόν παίρνω dumirox, risperdal, depakin, zoloft ...........κάπου ήταν διευθυντής και αυτός, μου αύξησε τη δόση των φαρμάκων μέχρι που έφτασε τα 6, υποστηρίζοντας πως πρέπει να συμπληρωθεί ένα υγρό η σεροτονίνη που μου λείπει από τον εγκέφαλο, όπου χωρίς αυτό το υγρό τα βλέπεις όλα αρνητικά..

---

Κλεανθη, περιεργο κοκτεηλ φαρμακων αυτο, το risperdal ειναι αντιψυχωσικο, το depakin ειναι αντιεπιληπτικο, το παιρνω κι εγω που ειχα μια δευτερογενη επιληπτικη κριση , το zoloft ειναι γνωστο αντικαταθλιπτικο ssri , το dumyrox αν δεν κανω λαθος ειναι επισης ssri , σαν το zoloft , τωρα πως ταιριαζουν δυο ssri δεν ξερω , κανονικα δεν ταιριαζουν ,... ο γιατρος σου ειπε , απ οτι λες εσυ , για την σεροτονινη , η εσυ δεν καταλαβες καλα , οτι ειναι ενα υγρο, ειναι ενας νευροδιαβιβαστης που μεταφερει μηνυματα ευχαριστησης στον εγκεφαλο , ασχετη η ορολογια υγρο.....με νευροδιαβιβαστες επικοινωνουν οι εγκεφαλικοι νευρωνες .......μην κοιταζεις θαλεγα τις περγαμηνες και τα διαπιστευτηρια του εκαστοτε γιατρου, ειναι ποιος σου ταιριαζει εσενα για καλος γιατρος .....κοινως ποιος σου γεμιζει το ματι.....

η φιλη μου εχει πλεον απελπιστει, εχει απο μικρη κτθλψη και αγχος , ειναι στα mid 30s τωρα .....

τα 1600 ευρω ειναι ενα σοβαρο ποσον για οποιονδηποτε , αν συνυπολογισουμε τα αμφιβολα αποτελεσματα , αν ειχε ομως σιγουρα αποτελεσματα θα τοχα κανει πρωτος εγω ....

Macgyver, για τα φάρμακα δεν είμαι ο κατάλληλος για να κρίνω μιας και το είχαμε αφήσει στα χέρια των γιατρών, το σίγουρο είναι πως 6 φάρμακα την ημέρα εγώ δεν πρόκειται να ξαναπάρω, αυτές τις μέρες το μόνο που παίρνω είναι το risperdal. Μπορεί να συζητήσω σοβαρά αυτές τις μέρες με τον γιατρό να μου δώσει ένα πρόγραμμα για να τα κόψω σιγά σιγά, θα δω. Για τη σεροτονίνη μας είχε αναφέρει για εγκεφαλικούς νευρώνες που νομίζω ο ένας σε μένα δεν είναι ανεπτυγμένος, αλλά σίγουρα είχε αναφέρει και ένα υγρό, δε ξέρω τι σύνδεση μπορεί να μου έχει πει θα σε γελασω αλλά μου είχε αναφέρει και κάτι για υγρό. Τη φίλη σου τη καταλαβαίνω, συνήθως αυτά παρουσιάζονται σε μικρό βαθμό στην παιδική ηλικία και όταν μεγαλώνεις επιδεινώνονται,. Ο ξάδερφος μου είχε ψυχολογικά με τις μαγείες και τις αρρώστιες, σε όχι τόσο μεγάλο βαθμό αλλά το ένα φάρμακο που παίρνει εδώ και χρόνια τον έχει βοηθήσει πολύ. Εγώ 10 χρόνια όπου τα τελευταία παίρνω 6, όχι μόνο δε βλέπω διάφορα αλλά νομίζω πως το μόνο που κερδίζω από αυτά είναι οι παρενέργειες. Για το rtms έχω διαβάσει κάποια θετικά σχόλια σε φόρουμ του εξωτερικού που έχει κάνει δουλειά, αλλά όμως πέρα από το μεγάλο ποσό νομίζω χρειάζεται επανάληψη πράγμα που σε κρατάει πίσω να το κάνεις. Εδώ στην Ελλάδα δεν έχω ακούσει κάποιον να το έχει κάνει.

https://www.mayoclinic.org/tests-pro...t/pac-20384625

Εδώ γράφει ότι η βιολογία της μεθόδου δεν είναι εντελώς κατανοητή ακόμη. Όταν διαβάζω τέτοια δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη ακόμη, ιδιαίτερα με τόσο μεγάλο κόστος που έχει και δε γνωρίζω καν αν καλύπτεται από το κράτος ή το φορτώνεται όλο ο ασθενής. Επίσης αν έχουν γίνει έρευνες για τυχόν παρενέργειες σε βάθος χρόνου; Αυτό το γνωρίζεις;

Merlot, σε φόρουμ στο εξωτερικό γράφανε μερικοί πως το είχανε κάνει και είχανε δει αποτελέσματα, άλλοι μετά γράφανε πως δεν αρκεί μια φορά και χρειάζεται επανάληψη πράγμα που κάνει ακόμα πιο δυσκολη την απόφαση του ασθενή, εδώ στην Ελλάδα πρέπει να είναι πολύ λίγοι οι αριθμοί που το έχουνε κάνει μπορεί και καθόλου. Επίσης το ποσό το φορτώνεται όλο ο ασθενής. Μου είχε πει ο γιατρός για παρενέργειες όπως που μετά τη θεραπεία θα νιώθω έναν μικρό πόνο στο κεφάλι σαν χτύπημα Τρυποκάρυδου αλλά δεν θα ενοχλεί επίσης υπάρχουν και κάποιες πιο σοβαρές παρενέργειες οι οποίες έχουν υπερβολικά ελάχιστες πιθανότητες να συμβούν. Όπως και να χει λεφτά θέλουν όλοι και μπορεί να λένε κάνα ψεματακι, ένα πράγμα που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν πως από τους 3 ψυχιάτρους συν κάποιους ψυχολόγους που έχω πάει στο παρελθόν, μόνο ένας μου το πρότεινε. Αλλά να πω την αλήθεια μου είπε κιόλας πως με τις ίδιες σκέψεις και τον ίδιο τρόπο ζωής το μηχάνημα δε μπορεί να κάνει και πολλά, πράγμα που επίσης με κάνει να το σκεφτώ ξανά.

Τι θα μπορούσες να αλλάξεις στον τρόπο ζωής σου λοιπόν και στον τρόπο σκέψης σου, θα έλεγα να επικεντρωθείς σε αυτά. Μικρές και σταθερές αλλαγές εφόσον έχεις καιρό σε αυτή την κατάσταση, ποιες θα σκεφτόσουν ότι χρειάζεσαι να κάνεις; Τι θα ήθελες να αλλάξεις και πώς;

Merlot, ένα πράγμα που θα με βοηθούσε αρκετά θα ήταν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μου όπως φίλοι. Δυστυχώς όμως πάντα είχα δυσκολία και στην επικοινωνία στο να βρω δηλαδή αλλά και να τους κρατήσω. Είχα κάποιους φίλους στο παρελθόν οι οποίοι με κάποιους χώρισαν οι δρόμοι, άλλοι συμπεριφέρθηκαν σκάρτα δηλαδή την κάνανε στα δύσκολα, άλλοι κάτι τους ξυνίζει σε μένα κάτι τους βρωμιζει. Με το σόι παρόλο που βγήκα και καλά τυχερός που είχα πολλά ξαδέρφια θείους θείες με κάποιους τσακωθηκαμε άσχημα για οικογενειακά θέματα, άλλοι είναι συμφεροντολογοι, άλλοι είναι μόνο για τυπικές σχέσεις. Στα λέω τόσο αναλυτικά γιατί όπως μου λέει ο καθένας που του τα λέω αυτά, μου λέει πολύ απλά αν θες φίλους βρες. Αλλά μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο γιατί πέρα από του ότι έχω κενά σε πολλούς τομείς γιατί δεν έχω κάνει με παρέες και πολύ, είναι κάτι που δεν εξαρτάται σχεδόν καθόλου από μένα αλλά από τους άλλους αν θα με δεχτούν.

Εγώ μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας έχω καταλήξει ότι επειδή η επαφή και οι σχέσεις μου προκαλούν αγχος αποφεύγω να συσχετίζομαι. Γενικά σπάνια φταίει μόνο ένα πράγμα ή η μία πλευρά. Οι σχέσεις είναι περίπλοκο πράγμα στις μέρες μας, όπως βγαίνει άλλωστε κι από όσα είπες κι εσύ (κάποιοι την κάναν στα δύσκολα, με κάποιους παρεξηγηθηκατε για οικογενειακά θέματα, κάποιοι είναι μόνο για τυπικές σχέσεις και θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε διάφορους λόγους δυσλειτουργίας). Οπότε θα έλεγα ότι από την στιγμή που δεν πρόκειται οι σχέσεις αυτές να πέσουν από τον ουρανό καλό είναι να αρχίσεις να σκέφτεσαι σε πρακτικό επίπεδο τι θα ήθελες να κάνεις με το οποίο θα μπορούσες να γνωρίσεις και κόσμο π.χ. δουλειά, χόμπι κλπ. Επίσης καλό είναι να έχεις μερικούς ανθρώπους να μπορείς να εμπιστευτείς, να βγεις κλπ ( θυμάμαι κάποιος πριν πολλά χρόνια μου είχε πει ότι είναι σημαντικό στη ζωή να έχουμε αρκετούς διαφορετικούς ανθρώπους στη ζωή μας, έκαστο για άλλη χρήση, αλλά δεν άκουσα τη συμβουλή του γιατί δεν ήμουν εκείνος, δηλαδή δεν διαθέτω αυτή την ευκαμψία με τους ανθρώπους που θα μου επέτρεπε κάτι τέτοιο, υπάρχουν πράγματα/συμπεριφορές που με ενοχλούν πολύ και δεν αντέχω κλπ) αλλά είναι ίσως ακόμη πιο σημαντικό να βρεις μέσα σου μια ισορροπία, να αισθάνεσαι άνετα με τον εαυτό σου. Τέλος, όλοι έχουν κενά κι ας μην το δείχνουν. Μην το σκέφτεσαι και βούτα σε ο,τι πραγματικά επιθυμείς. 25 είσαι, μη σκέφτεσαι τόσο πολύ και μη φοβάσαι. Και με πράγματα που δεν σου δίνουν την ίδια ευχαρίστηση κλπ που έλεγες σε άλλη ανάρτηση μπορείς να επιμείνεις ή να βρεις και νέα ενδιαφέροντα. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη που λένε. Κι εγώ σήμερα σηκώθηκα και είχα κακή διάθεση, brain fog, αδυναμία αλλά πήγα για τρέξιμο και ένιωσα πολύ καλύτερα, δεν χρειάζεται να νιώθουμε υπέροχα για να κάνουμε πράγματα.

Πολύ βοηθητική η απάντηση σου, μου το λένε πολύ οι δικοί μου πως πρέπει να το βρω με τον εαυτό μου. Έχω προσπαθήσει να το κάνω αλλά δε τα πολυκαταφερα. Εβγαινα παλιά μόνος μου καθόμουν σε παγκάκια στις πλάτειες, αλλά το βαρέθηκα, έχω ασχοληθεί με την γυμναστική πήγαινα δηλαδή γυμναστήριο πριν κάποια χρόνια όμως μετά από μερικές φορές πάλι βαρέθηκα, δοκίμασα πριν περίπου 2 μήνες τρέξιμο έκανα 2-3 φορές, μπορώ να πω πως μετά το τρέξιμο ένιωθα τρομερή αναζωογόνηση και ενέργεια, όμως το κακό ήταν πως με πέθαινε, κούραση, πόνοι σε διάφορα σημεία, δεν βοηθούσε και πολύ το που κάπνιζα και ήμουν αρκετά κιλά παραπάνω από ότι πρέπει και το άφησα και αυτό. Πιστεύω αν είχα κάποιες παρέες θα πέρναγα καλύτερα όχι πολλές, απλά τόσες ώστε να έσπαγε η μονοτονία. Επίσης συμφωνώ απόλυτα πως πρέπει να ασχοληθώ με κάτι για να αποκτήσω κοινωνικές επαφές, το θέμα είναι όμως πως εδώ που θέλω να έχω φίλους, δυσκολεύομαι να μπω στην επικοινωνία λόγω άγχους η ντροπαλοτητας.

Ωραίο ποστ @Niels, ισορροπημένο και βοηθητικό!

Να' σαι καλά. Καλή μας Ανάσταση