Ζωή σαν ταινία...

Printable View

16-05-2009, 03:49
anwnimi

Ζωή σαν ταινία...

Τον τελευταίο καιρό, μερικές φορές κάνω μια απαθανάτιση της στιγμής, σαν καρέ μιας ταινίας.

Για παράδειγμα, μπορεί να είμαι στη δουλειά ή με φίλους και να συμβεί μια απλή ευχάριστη στιγμή, συνήθως άνευ σημασιας.
Και στη συνέχεια εγώ να παρατηρώ τους άλλους και ότι υπάρχει γύρω μου σαν να το παγώνω με ένα κλικ, να κάθομαι από έξω να το παρατηρώ, να χαίρομαι με αυτό...
Σαν να το βάζω σε ένα κάδρο:)

Μετά πολλές φορές κάνω την σκέψη αν ,πριν από 5 χρόνια ή λιγότερο ή περισσότερο, θα μπορούσα να συγκρίνω ένα τοτε καρέ με ένα τωρινό, πόσο διαφορετικό θα μου φαινόταν!

Ή μήπως απλά εγώ το νομίζω τώρα έτσι, δηλαδή τόσο διαφορετικό, επειδή ζω στο σήμερα και όχι στο παρελθόν;

Κάποιες άλλες φορές αναρρωτιέμαι...
Ποια θα είναι τα καρέ που θα απαθανατίζω μετά απο 5 ή περισσότερα χρόνια;

Σας έχει συμβει;
16-05-2009, 17:51
Arsi

Εμένα μου έχει συμβεί φωτογραφικό καρέ...
Υπάρχουν στιγμές που αποτυπώθηκαν σαν φωτογραφίες.Πολλές φορές άνευ σημασίας.
Αυτές οι \'φώτο\' παραμένουν αναλοίωτες με το χρόνο(σαν όντος να φωτογραφήθηκαν)κ όταν σκέφτομαι μια συγκεκριμένη περίοδο περνάνε μπροστά μου σα φλασάκια.
Το πότε θα γίνει το \'κλικ\' απροσδιόριστο....
Όλες είναι διαφορετικές μεταξύ τους κ συλλέγουν ένα άλμουμ με την ως τώρα πορεία της ζωής μου...

Σίγουρα πιστεύω ανώνυμη υπάρχουν διαφορές πριν μετά 5 χρόνια,κ όσο πιο σημαντικά γεγονότα έχουν μεσολαβήσει τόσο πιο σημαντικές....

Αλλά όντος...φαντάζεσται πως θα είμαστε μετά από 5 χρόνια?

Να αναφέρω ένα καλό αλλά λίγο άσχετο?Ηξερα ένα άτομο που δε μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του μετά από χρόνια.Με τίποτα.Γι αυτό το λόγο δε μπορούσε κ να ονειρευτεί ή να σχεδιάσει το μέλλον του ώσπου μια μέρα του έγινε ένα κλικ με την πρόταση μιας φίλης του:\'βάλε ένα στόχο να κάνεις ένα δώρο στον εαυτό σου στα 50\'.Δεν ξέρω γιατί με κόλησε κ μένα αυτή η φράση.Δεν είναι κάπως?
16-05-2009, 18:33
Sofia

νομιζω πώς αλλαζουμε μεσα στον χρονο οποτε ναι, ειναι λογικο (για μενα) να φαινονται αλλαγες. εστω και σαν εικονες. Αλλαγες σε μας τους ιδιους, τις συνθηκες που ζουμε στις δεδομενες χρονικες περιοδους. Οτι τις συνοδευει...ο χρονος δεν φευγει αλλωστε μονος του, αλλα κ εμεις δεν ειμαστε αλωβητοι απο το περασμα του. Οσο κ αν θελουμε να τον αγνοησουμε ή να θεωρησουμε μικρη τη συμβολη του, ειναι εκει. Ενας παραγοντας σημαντικος αλλα κ αναμεσα σ αλλους...

Εκτος των άλλων, ειμαι σιγουρη πώς η ματια μας, ηταν διαφορετικη τοτε, απο οτι τωρα. Ακομα κ αν αλλαξαν ελαχιστα πραγματα....δημιουργουν μια νεα εικονα.
17-05-2009, 00:16
anwnimi

Quote:

Originally posted by Sofia
Ακομα κ αν αλλαξαν ελαχιστα πραγματα....δημιουργουν μια νεα εικονα.

Συμφωνώ Σοφία.

Μπορεί να μην κουνιέται φύλλο που λένε, να υπάρχει εξωτερικά ρουτίνα, αλλά ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, οι σκέψεις σου, η επεξεργασία τους να αλλάζει... και η νέα εικόνα που λες να δημιουγείται.

Ακόμα και η ρουτίνα για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελός μας:)

Για να εμπλουτίσει το άλμπουμ της ζωής μας όχι με νέες φωτογραφίες ή απαθανατίσεις της στιγμής αλλά με πιο έντονα χρώματα ή χρήσιμες λεζάντες, προετοιμάζοντας το χώρο για πιο όμορφες φωτό...
17-05-2009, 00:29
anwnimi

Quote:

Originally posted by Arsi
Να αναφέρω ένα καλό αλλά λίγο άσχετο?Ηξερα ένα άτομο που δε μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του μετά από χρόνια.Με τίποτα.Γι αυτό το λόγο δε μπορούσε κ να ονειρευτεί ή να σχεδιάσει το μέλλον του ώσπου μια μέρα του έγινε ένα κλικ με την πρόταση μιας φίλης του:\'βάλε ένα στόχο να κάνεις ένα δώρο στον εαυτό σου στα 50\'.Δεν ξέρω γιατί με κόλησε κ μένα αυτή η φράση.Δεν είναι κάπως?

Καθόλου άσχετο Άρση. Κι εγώ έτσι είμαι:(
Η μοναδική φάση στη ζωή μου που σχεδίαζα είναι όταν τελείωνα το σχολέιο που σχεδίαζα το ότι θέλω να σπουδάσω.

Αυτή η πρόταση που λες μου άρεσε πολύ κι εμένα. Θα την εφαρμόσω. Όταν το συγκεκριμενοποιείς αυτό που ζητάς, σημαίνει ότι ξέρεις τι θέλεις και αυτό που μένει είναι ο τρόπος να το κατακτησεις.

Και όχι μόνο για τα 50, αλλά για κάθε χρόνο.
Μμμμ, κλείνω τα μάτια και εύχομαι το δώρο μέχρι τον επόμενο χρόνο στον εαυτό μου να είναι... (αχ θελω πολλά:) )
17-05-2009, 00:36
Arsi

Quote:

Originally posted by anwnimi

Quote:

Originally posted by Arsi
Να αναφέρω ένα καλό αλλά λίγο άσχετο?Ηξερα ένα άτομο που δε μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του μετά από χρόνια.Με τίποτα.Γι αυτό το λόγο δε μπορούσε κ να ονειρευτεί ή να σχεδιάσει το μέλλον του ώσπου μια μέρα του έγινε ένα κλικ με την πρόταση μιας φίλης του:\'βάλε ένα στόχο να κάνεις ένα δώρο στον εαυτό σου στα 50\'.Δεν ξέρω γιατί με κόλησε κ μένα αυτή η φράση.Δεν είναι κάπως?

Καθόλου άσχετο Άρση. Κι εγώ έτσι είμαι:(

Aμ εγώ???
Άσε που τις πιο πολλές φορές που πήγα να σχεδιάσω ο Θεός γελούσε(έτσι δεν το λένε?)...
17-05-2009, 00:58
anwnimi

:)))
Ναι ακριβώς.

Τότε λοιπόν ας κάνουμε όνειρα κι ας γελάει ο Θεός:) Κάποια μπορεί να γίνουν ποτέ, κάποια όμως μπορεί και να γίνουν!
17-05-2009, 01:15
Arsi

Quote:

Originally posted by anwnimi
:)))
Ναι ακριβώς.

Τότε λοιπόν ας κάνουμε όνειρα κι ας γελάει ο Θεός:) Κάποια μπορεί να γίνουν ποτέ, κάποια όμως μπορεί και να γίνουν!

Άλλες φορές πάλι λέμε δε θα γίνουν κ έρχονται εκπλήξεις απ\'το πουθενά.Μια γοητεία της ζωής είναι που είναι απρόβλεπτη....

Πιστεύω πάντως σε μια κλασσική φράση \'το σύμπαν συνομωτεί για τα όνειρά μας\' ακόμα κ αν νομίζουμε το αντίθετο.Κ την κατάλληλη στιγμή αυτό που θέλουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μέσα μας συμβαίνει.
17-05-2009, 01:29
anwnimi

Όντως Άρση...

Ελπίζω το σύμπαν από δω και στο εξής να συνομωτεί περισσότερο μαζί μας
17-05-2009, 01:31
weird

Quote:

Originally posted by anwnimi
Όντως Άρση...

Ελπίζω το σύμπαν από δω και στο εξής να συνομωτεί περισσότερο μαζί μας

Νομίζω πως το νιώθει κανείς να συμβαίνει, όταν είναι σε επαφή με αυτό που πραγματικά επιθυμεί.

:)
17-05-2009, 01:35
anwnimi

Σε επαφή λοιπόν.

Που σημαίνει φανταζομαι να ξέρεις τι πραγματικά θέλεις από εσένα, από τη ζωη σου...
17-05-2009, 01:57
Arsi

Quote:

Originally posted by anwnimi
Σε επαφή λοιπόν.

Που σημαίνει φανταζομαι να ξέρεις τι πραγματικά θέλεις από εσένα, από τη ζωη σου...

Μιας κ είμαστε κ των σχεδίων....χεχεχε....
Επανερχόμαστε στο απλό,ένα δωράκι στον εαυτό μας του χρόνου που θέλουμε πολύ.Να δούμε πόσο θα συνομωτήσει το σύμπαν...
Κάτι που θέλουμε πραγματικά πολύ όμως.
17-05-2009, 02:01
anwnimi

Λες τελικά να είμαστε των σχεδίων αλλά να μη ξέρουμε πως να τα σχεδιάσουμε; :)

Άρση πρέπει να διαλέξουμε μόνο ένα; Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα! :):)

Αλλά όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα δε λένε; Πως να επικεντρωθείς σε πολλές κατευθύνσεις παράλληλα; Και πως να δώσεις το κατάλληλο για σένα βάρος σε κάθε επιθυμία σου ώστε να τις ιεραρχίσεις;
17-05-2009, 02:30
Arsi

Σίγουρα είμαστε,φαίνεται άλλωστε απ\'τη μέχρι τώρα πορεία.....
Eγω λέω να τα σχεδιάσουμε όλα..Άλλωστε παιχνιδάκι ο σχεδιασμός κ ειδικά η τήρησή του χεχεχε...

Πέρα απ\'την πλάκα(γιατί το μνμ σου είχε 2 όψεις,απ\'τη μια γέλασα μόνη μου όταν το διάβασα...μου φαίνεται αστείο να είμαι των σχεδίων κ να χω πρόβλημα πως να ιεραρχήσω τα σχέδια αλλά απ\'την άλλη όψη είναι πολύ ουσιαστικά αυτά που λες κ σοβαρά κ με πολύ περιεχόμενο)είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε σχέδια.Χωρίς σχεδιασμό τίποτα δε γίνεται.Όλα δωράκια απ\'τον ουρανό θα μας έρθουν?
Κ αν το καλοσκεφτείς σχεδιάζουμε ήδη έτσι δεν είναι?έστω κάποια πράγματα?
Τουλάχιστον εγώ πρέπει να εξασκηθώ στο σχεδιασμό.Στο δημοτικό είμαι ακόμα,άντε α\'γυμνασίου....
17-05-2009, 02:44
anwnimi

Ακριβώς Άρση μου. Κι εγώ με αστεία χροιά το έγραψα γιατί λίγο πολύ έχω βαλτώσει και συνειδητοποίησα ότι ουτε καν σχεδιάζω αυτά που επιθυμώ, μένω απλά στις σκέψεις.

Κι εγώ συμμαθήτρια!
17-05-2009, 02:56
Arsi

Quote:

Originally posted by anwnimi
Κι εγώ συμμαθήτρια!

Λες να πάμε κ φροντιστήριο?
Έχει κ εξετάσεις από βδομάδα.....
17-05-2009, 03:01
anwnimi

χαχαχα:)
πωπω θα μείνουμε!
17-05-2009, 03:08
Arsi

Σαν βρεγμένη γάτα θα πάω...άντε πάλι 3η χρονιά στην α΄γυμνασίου...
στόκος....
17-05-2009, 03:24
anwnimi

Έλα άρσι μου μετά από τόσες επανλήψεις τάξεων θα περάσουμε, που θα πάει!:)

Μια γλυκιά καληνύχτα!
17-05-2009, 03:26
Arsi

Καληνύχτα συμμαθήτρια.....μου άρεσε που μιλήσαμε,πέφτω για ύπνο...
όνειρα γλυκά να έχουμε,ελπίζω να μη δω κανένα εφιάλτη ότι έμεινα πάλι:)))))
17-05-2009, 03:28
anwnimi

Έλα μη στενοχωριέσαι είμαστε πολύ κακοί μαθητές στο τμήμα. Θα κάνουμε παρέα:))
17-05-2009, 09:37
weird

Απολαμβάνω πολύ την συζήτησή σας κορίτσια.
Είστε μια ζωηρή νότα, και μια φωτεινή πινελιά....

Είναι θαυμάσιο το τί μπορεί να δώσει η μίξη δύο διαφορετικών ψυχών...

Διαφορετικών, αλλά εξίσου όμορφων, με τον δικό της, ιδιαίτερο τρόπο η κάθεμιά.

:)))
17-05-2009, 09:47
weird

Quote:

Originally posted by anwnimi
Τον τελευταίο καιρό, μερικές φορές κάνω μια απαθανάτιση της στιγμής, σαν καρέ μιας ταινίας.

Για παράδειγμα, μπορεί να είμαι στη δουλειά ή με φίλους και να συμβεί μια απλή ευχάριστη στιγμή, συνήθως άνευ σημασιας.
Και στη συνέχεια εγώ να παρατηρώ τους άλλους και ότι υπάρχει γύρω μου σαν να το παγώνω με ένα κλικ, να κάθομαι από έξω να το παρατηρώ, να χαίρομαι με αυτό...
Σαν να το βάζω σε ένα κάδρο:)

Μετά πολλές φορές κάνω την σκέψη αν ,πριν από 5 χρόνια ή λιγότερο ή περισσότερο, θα μπορούσα να συγκρίνω ένα τοτε καρέ με ένα τωρινό, πόσο διαφορετικό θα μου φαινόταν!

Ή μήπως απλά εγώ το νομίζω τώρα έτσι, δηλαδή τόσο διαφορετικό, επειδή ζω στο σήμερα και όχι στο παρελθόν;

Κάποιες άλλες φορές αναρρωτιέμαι...
Ποια θα είναι τα καρέ που θα απαθανατίζω μετά απο 5 ή περισσότερα χρόνια;

Σας έχει συμβει;

Μου έχει συμβεί αλλά λίγες φορές...
Να αποστασιοποιούμαι απο τον χρόνο και να κοιτώ την στιγμή σαν εξωτερικός παρατηρητής....

Απο τα γραφόμενά σου, μου έμεινε η φράση \"να κάθομαι απ έξω αν το παρατηρώ\"....

Αραγε το να παρατηρείς, περιορίζει την δυνατότητα του να το ζεις και να μετέχεις ολοκληρωτικά σε αυτό?
Μια μοναξιά βλέπω, σαν απομόνωση, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος... εσύ θα μου πεις:)

Θα σου φαινόταν διαφορετικό πριν 5 χρόνια το καρέ
και αναρωτιέσαι για τα μελλοντικά καρέ....

Αυτό που έχω σαν αίσθηση απο τα όσα γράφεις τελευταία ( και στολίζεις με αυτά το φόρουμ;)) είναι ότι σε απασχολεί αρκετά το μέγεθος του χρόνου..

Οι υπαρξιακές ανησυχίες πάντα με οδηγούσαν σε σημαντικά μέρη μέσα μου....και φαίνεται να περνάς κάτι τέτοιο κι εσύ:)

Οσο για τα καρε,
αν τα εξηγήσω σαν την απεικόνιση της υποκειμενικής μου (συναισθηματικής)αντίληψης των στιγμων της ζωής μου, τότε αυτά, αλλάζουν διαρκώς, γιατί ακόμα και η ανάμνηση της στιγμής, αλλοιώνει την ίδια την στιγμή.

Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο ατόφιο παρελθόν, παρά μόνο μέσα απο το παρόν.
Γι αυτό, ακόμα και η υφή των αναμνήσεών μας, αλλοιώνεται απο τις παροντικές μας συνθήκες και την παροντική μας αντίληψη.

Το παρελθόν μπερδεύεται με την ιδέα που σχηματίζουμε γι αυτό.

Είναι λίγο τρομακτικό, αλλά το πιστεύω και μάλιστα πολύ.

Με τον ίδιο τρόπο, κάτι που μας φαίνεται αδιανόητο ή και αποκρουστικό, μπορεί σε 5 χρόνια να αποτελεί στόχο μας!

Η αντίληψή μας για τα πράγματα αλλάζει εξαιρετικά, όταν είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή και σίγουρα με την παροδο του χρόνου.
Γι αυτό και αποφεύγω τα \"μεγάλα σχέδια\",
μένοντας στα μιρκά και ρεαλιστικά, που δεν αφορούν το απώτερο μέλλον.
17-05-2009, 16:59
anwnimi

Νομίζω weird ότι η απαθανάτιση αυτή γινόταν σαν εκτίμηση της στιγμής...
Τις περισσότερες φορές να χαίρομαι για το διαφορετικο καρέ που ζούσα, που φωτογράφιζα.

Νομίζω ότι με το να αποθανανατίζω ίσως το χαιρόμουν πιο πολύ.
Από την άλλη με τρόμαζε. Ακολουθούσε η σκέψη. Θα είναι και τα επόμενα καρέ όμορφα; ανέμελα; ουσιαστικά;

Έχεις δίκιο!:) Με απασχολεί το μέγεθος του χρόνου. Άλλες φορές κυλάει όμορφα αργά και άλλες φορές βασανιστικά γρήγορα.

\"Το παρελθόν μπερδεύεται με την ιδέα που σχηματίζουμε γι αυτό.\"
Και σε αυτό συμφωνώ. Η αντίληψή μου για το τότε που τότε ήταν το παρόν μου θα ήταν διαφορετική. Όπως και η αντίληψή μου για το τώρα που θα αποτελεί πλέον παρελθόν στο μέλλον θαείναι ίσως πάλι διαφορετική.

Αυτό μου έφερε στο νου και έναν στίχο: Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν\". Ελπίζω όχι και τόσο ίδια:)

Ανοιχτοί στην αλλαγή λοιπόν. Αυτό είναι το κλειδί. Όσος φόβος κι αν υπάρχει.
19-05-2009, 17:41
weird

Quote:

Originally posted by anwnimi
Νομίζω weird ότι η απαθανάτιση αυτή γινόταν σαν εκτίμηση της στιγμής...
Τις περισσότερες φορές να χαίρομαι για το διαφορετικο καρέ που ζούσα, που φωτογράφιζα.

Νομίζω ότι με το να αποθανανατίζω ίσως το χαιρόμουν πιο πολύ.
Από την άλλη με τρόμαζε. Ακολουθούσε η σκέψη. Θα είναι και τα επόμενα καρέ όμορφα; ανέμελα; ουσιαστικά;

Έχεις δίκιο!:) Με απασχολεί το μέγεθος του χρόνου. Άλλες φορές κυλάει όμορφα αργά και άλλες φορές βασανιστικά γρήγορα.

\"Το παρελθόν μπερδεύεται με την ιδέα που σχηματίζουμε γι αυτό.\"
Και σε αυτό συμφωνώ. Η αντίληψή μου για το τότε που τότε ήταν το παρόν μου θα ήταν διαφορετική. Όπως και η αντίληψή μου για το τώρα που θα αποτελεί πλέον παρελθόν στο μέλλον θαείναι ίσως πάλι διαφορετική.

Αυτό μου έφερε στο νου και έναν στίχο: Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν\". Ελπίζω όχι και τόσο ίδια:)

Ανοιχτοί στην αλλαγή λοιπόν. Αυτό είναι το κλειδί. Όσος φόβος κι αν υπάρχει.

Σαν να βγαίνεις για λίγο έξω απο τη στιγμή και να την εκτιμάς...

Σαν να βγαίνεις, \"εκτός χρόνου\", για να ανησυχήσεις, για τον χρόνο... ( αυτό κολλάει στον τρόμο που αναφέρεις).

Ελπίζεις όχι και τόσο ίδια...
Ορίστε λοιπόν! Η ανάγκη σου για αλλαγή....για μπροστά..

Φόβος.... κάποιες φορές ο χρόνος κυλά βασανιστικά γρήγορα...

Ορίστε η ανάγκη για μη - αλλαγή....

Εμένα μου φαίνεται, σαν να παλεύεις με τον χρόνο, κι απο τη μία να τον βλέπεις φίλο ( μ αυτά που φέρνει στο διάβα του, την αλλαγή. το νέο)
απο την άλλη σαν εχθρό ( που τρέχει και πρέπει να τον ακολουθήσεις στο διάβα του... και που σε παίρνει μακριά απο το τότε, που όλα τα αλλάζει...)
19-05-2009, 17:45
weird

Αχ... ο νόμος των αντιθέσεων της Ύπαρξης ( το κάθε καλό είναι και κακό απο κάποια άποψη και αντίστροφα ή αλλιώτικα, ουδέν καλό αμιγές κακού)
και ο νόμος των εσωτερικών συγκρούσεων( έχουμε διαφορετικές μεταξύ τους ανάγκες μέσα μας, που όλες ζητούν ικανοποίηση, όμως κάποιες συγκρούονται μεταξύ τους)
συνθέτουν ένα απο τα πιο σκληρά και ( ωφέλιμα επέτρεψέ μου) κομμάτια του προσωπικού μας αγώνα...

Του αγώνα για ένωση, εναρμόνιση και εξισορρόπηση :)
20-05-2009, 23:59
anwnimi

Η ανάγκη για αλλαγή και η ανάγκη για μη-αλλαγή.
Διαβάζοντας το δεύτερο ανατρίχιασα.

Αυτή η ανάγκη για μη-αλλαγή πόσο μεγάλη επιτέλους είναι;
21-05-2009, 12:49
weird

Quote:

Originally posted by anwnimi
Η ανάγκη για αλλαγή και η ανάγκη για μη-αλλαγή.
Διαβάζοντας το δεύτερο ανατρίχιασα.

Αυτή η ανάγκη για μη-αλλαγή πόσο μεγάλη επιτέλους είναι;

Οσο μεγάλη της επιτρέπουμε εμείς ;)
23-05-2009, 18:41
anwnimi

Μερικές φορές η αλήθεια είναι τόσο μπροστά μας
κι εμείς την ψάχνουμε αριστερά, δεξιά, πίσω μας!:)