Κίνητρα και πάθος για ζωή
Γεια σας!
Τα τελευταία 3 χρόνια ζω στο εξωτερικό. Πριν φύγω βίωσα ένα θάνατο προσφιλέστατου για μένα προσώπου, μια ερωτική απόρριψη που με ισοπέδωσε γιατί το είχα παλαίψει πολύ να ευδοκιμήσει η όλη φάση, και το απόλυτο τίποτα στα επαγγελματικά μου για αρκετά χρόνια. Επίσης, ενώ μέχρι τότε έκανα καθημερινά γυμναστήριο, περνούσα πολύ όμορφα και το χαιρόμου, είχα φτιάξει και ένα ωραίο κορμί με τα υπέροχα τότε 54 κιλά μου, επειδή ξεκίνησα αγωγή λογω έλλειψης συγκέντρωσης και αδυναμίας να εργαστώ - η δουλειά μου έχει να κάνει με διάβασμα με συγκέντρωση και γράψιμο - σταμάτησα το γυμναστήριο διότι δεν είχα την ενέργεια να παω, άρα πάχυνα, άρα μετά από 3χρόνια είμαι αισίως στα 74 κιλά με κορμί μπόγο, μαγουλάκια και τελείως ασεξουαλ εμφάνιση....
Είμαι 41 στα 42. Εδώ που βρίσκομαι τώρα, εδώ και 3 χρόνια, έχω τόση ενέργεια όση χρειάζεται για να μένω στη δουλειά που έχω, δεν έχω εξαιρετική επίδοση, είναι φορές που σέρνομαι και βαριέμαι αφόρητα, δεν βρίσκω νόημα σε όσα κάνω ενώ έχω την επίγνωση ότι κάνω το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω όντας εδώ, και ναι έχω ευκαιριες αλλά δεν τις εκμεταλλεύομαι σωστά. Εννοείται δεν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα, έκλεισε το κεφάλαιο αυτό για μένα. Αλλά τί στο καλό μου συμβαίνει και δεν μπορώ να βάλω τα θέλω μου, το μυαλό μου σε μια σειρά και να ορμήξω με πάθος και όρεξη για ζωή στις ευκαιρίες? να διεκδικήσω? έχω βαρεθεί να μου λένε ότι έχω μυαλό και δεν το χρησιμοποιώ ή ότι είμαι πολύ φιλόδοξη αλλά το έργο μου δεν φτάνει στο ύψος της φιλοδοξίας μου....
baby steps κάνω....οκ προχωράω αργά, μερικές φορές πολύ αργά αλλά τσουλάω.....το θέμα είναι τί στο καλό να κάνω να πάρει μπρος η μηχανή και να γκαζώσει?? βαρέθηκα να είμαι μέτρια και χλιαρή στη ζωή μου.....
