Γεια σας...
Χρειαζομαι συμβουλες γιατι δεν ξερω τι να κανω.
Ημουν-ειμαι με ενα παιδι εδω και 5 χρονια.
Πριν απο λιγο καιρο πηρα αποφαση πως επρεπε να χωρισω και οτι δεν πηγαινε αλλο.Εσκασα απο την πιεση τις ζηλιες το να μην θελει να βγαινουμε να εχει νευρα και να εχει κολληματα με φιλους μου να μην θελει να τους μιλαω παρολου που αρκετους δεν τους εχει γνωρισει ΠΟΤΕ.Κρινει τα παντα χωρις να γνωριζει και εγω επειδη τον αγαπαω να του κανω τις χαρες και να μην μπορω να χωρισω ενω ηξερα και εβλεπα οτι αυτο θα γινοταν καποτε.Ξυπνησα αποτομα οταν καποια στιγμη με πηρε τηλ και μου φωναζε γιατι δεν εχω βαλει κωδικο στο λαπτοπ ωστε να μην μπορει να το παιρνει ο αδερφος μου.Επαθα φρικη και ειχα φτασει στα ορια.
Τελη Φεβρουαριου του ειπα οτι θελω να χωρισουμε και τοτε αρχισαν ολα..,να κλαιει να λεει οτι θα αλλαξει οτι θα κανει τα παντα για να μην με χασει μονο μια δευτερη ευκαιρια ζητουσε.Εγω εξηγησα πως δεν θελω πια δεν μπορω και οτι και να προσπαθησουμε δεν ξερω αν θα ειμαι σε θεση να θελω αυτην την σχεση.
Τελικα με επεισε και εδωσα την ευκαιρια..Προσπαθουσε να αλλαξει δεν μπορω να πω καναμε περισσοτερα πραγματα..μεχρι που ξαφνικα ενω ειχε τσαντιστει επειδη ενας γνωστος μου μου ειπε ορεβουαρ οπως τσακωνομασταν χτυπησε το χερι στον τοιχο και το εσπασε και τρεχαμε νοσοκομειο.
Τις επομενες 2 βδομαδες περιπου δεν τον αντεχα.Δηλαδη δεν πηγαινε αλλο.Τον αγαπαω αλλα πνιγομαι μαζι του και μου κανει κακο αυτη η σχεση το ξερω.
Ετσι πριν 2 βδομαδες παλι του ειπα πως τελικα δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι οτι ολο τσακωνομαστε και δεν περναω καλα.
Παλι κλαμα να ερχεται με λουλουδια να πεφτει στα ποδια μου κ να με παρακαλαει να μην τον αφησω.Ξαφνικα καποια στιγμη που παλι με ειχε παρει τηλ του ξεφυγε κατι οτι ψαχνει μερος..εκεινη την ωρα κολλησα.Τον ρωτησα τι εννοουσε κ ειπε τιποτα καταλαθος το ειπα αυτο.Τον επεισα και μου ειπε οτι ψαχνει να αυτοκτονησει.
Ειναι δυνατον?????
Λεει η μαζι η τιποτα.Τον μονο που τον ανησυχει ειναι μην παθει κατι ο μπαμπας του αμα το κανει.Και εγω ειμαι σε σκεψη αν θα ειμαστε η οχι μαζι...οτι το σκεφτομαι και γι αυτο ειναι ακομα εν ζωη περιμενει την απαντηση μου.
Του εξηγω οτι ειναι εκβιασμος αυτο και οτι απο μενα δηλαδη εξαρταται η ζωη του.Και λεει οχι οτι εγω δεν εχω καμμια ευθυνη για οτι κανει.Του λεω να παμε σε ψυχολογο και λεει πως δεν εχει προβλημα.Λεει οτι δεν θελει να περασει αυτο που εχει οτι το μονο που τον νοιαζει ειναι αν θα ειμαστε μαζι.
Δεν ετρωγε και δεν κοιματαν και τον ταιζα με το ζορι και του ειχα πει να μεινει σπιτι μου για να κοιμηθει.Σαν να προσεχω ενα παιδι.
Ειμαι χαλια εγω και υποτιθεται τωρα οτι ειμαστε μαζι η προσπαθουμε τουλαχιστον κι ετσι τον εχω σε μια αναμονη να μην παει να αυτοκτονησει.Δεν φιλιομαστε και τετοια γιατι του ειχα πει οτι υστερα απο ολα αυτα και απο αυτες τις δηλωσεις δεν μπορω ξαφνικα να ειμαι οπως ημουν.
Συγνωμη για το τοσο μεγαλο μηνυμα αλλα ειμαι μπρος γκρεμος και πισω ρεμα!!!!
Δεν θελω να ειμαστε μαζι αλλα δεν μπορω να χωρισω γιατι θα αυτοκτονησει.Το πιστευω πως θα το κανει.
Ετσι εγω ειμαι σκατα και πνιγομαι οσο ποτε.
Τι να κανω??