Printable View
Παιδιά πως νιώθετε μετα την διακοπή την αντικαταθλιπτικων; Αναφέρομαι σε ένα δυο μήνες μετά. Δυστυχώς νιώθω ολα τα συμπτώματα μα επιστρέφουν. Δυσφορία, τρομερή κόπωση, αίσθημα παλμών, ζαλαδες, δυσπνοια κτλ. Με βοήθησαν πολύ πέρυσι που δεν μπορούσα καν να σηκωθώ από κρεβάτι λόγω εκτακτων και ταχυκαρδιων. Και εδώ και 2 εβδομάδες νιωθω πραγματικά πολύ χάλια και σκέφτομαι σοβαρά να τα ξεκινήσω παλι παρα τις παρενέργειες τους. Τα σταμάτησα σταδιακά εντός ένα μήνα με καθοδήγηση γιατρού...
Ποιος ο λογος που τα ξεκίνησες ?Quote:
Originally Posted by Elenas
Βρήκες την πηγή που σε οδήγησε να φτάσεις στην κατάσταση που ήσουν?
Τα ξεκίνησα πρωτη φορά μετά από ένα τραυματικο γεγονός γιατι άρχισα να εχω όλη μερα κρίσεις πανικού. Και έκτοτε τα έχω πάρει άλλες τρεις φορές γιατι για κάποιο διάστημα ειμαι καλα και μετά έχω παρα πολλά ψυχοσωματικα και δεν μπορώ να είμαι λειτουργική. Πέρυσι τέτοιο καιρό ήταν η καραντίνα το πρόβλημα και περασα την χειρότερη περίοδο τηε ζωής μου. Ένα μηνα ακριβώς δεν βγηκα από το σπίτι μου και τον μισό δεν σηκώθηκα καν από το κρεβάτι. Η καρδιά μου τα χε παίξει. Τα πήρα έγινα επιτέλους καλα και τωρα λόγω διακοπής που συνέπεσε με μια σκατα δουλειά στην οποία πιεστηκα παρα πολύ όλα επιστρέφουν και νιώθω ότι μερα με τη μερα γίνεται χειρότερο. Ψυχοθεραπείες και τέτοια έχω κάνει, γιόγκα, διαλογισμό όλα. Δεν βοηθα τιποτα το άγχος μου σωματοποιεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και μάλλον ο εγκέφαλος μου δεν μπορει πλέον χωρίς τα χάπια εφόσον έμαθε με αυτα...
Οταν δεν μιλαει το στομα μιλαει το σωμα λενε και ειναι αυτο που εχουμε οι περισσοτερο με το θεμα του άγχους ...Quote:
Originally Posted by Elenas
Τον εγκεφαλο μας και γενικα το μυαλο μας εμεις τον κατευθεινουμε και τον εκπαιδεύουμε..Δεν ειναι ευκολο και κυριως δεν σταματαμε την αγωγη οταν δεν ειμαστε σιγουροι πως μπορουμε να διαχειριστουμε τα παντα .
Αυτα που εμαθες στην ψυχοθεραπεια δεν σε βοηθάνε ?
Ασκησεις και τροπους να καταπολεμας ολο αυτο το αγχος που πυροδοτει και τα ψυχοσωματικα δεν εχεις κάνει ?
Πεσμου και κατι αλλο , σε ποσο καιρο τα διεκοψες ,γιατι να ξερεις εκ πειρας πλεον στο λεω αυτο ,οσο πιο σταδιακα τα κοβεις τοσο πιο ευκολα διαχειρίσιμα ειναι τα συπτωματα απόσυρσης ...Σου εμφανιζονται μεν αλλα ειναι σε πιο ήπιο βαθμο ωστε να μπορεις να τα διαχειριστής απο μονη σου και φυσικα δεν προχωρας σε περαιτέρω μειωση αν δεν σταθεροποιηθεις στην συγκεκριμενη δοσολογια ..
Καπως ετσι κρίνεις αν εχει κανει δουλιτσα η ψυχοθεραπεια σου και δεν ειναι αποκλειστική δουλεια μονο των χαπιών ολο αυτο που νοιωθεις ...
Αλλωστε ετσι ειναι πλεον και η τακτική των γιατρών ..εκεινοι δινουν δοσολογίες και εσυ τους ενημερώνεις πότε θα περάσετε στο επόμενο σταδιο ...
Τιποτα δεν έμαθα στην ψυχοθεραπεία και έχω κάνει με 3 διαφορετικούς. Το μόνο που μου έκανε ήταν να νιώθω ότι όλοι οι γύρω μου ευθύνονται για αυτό που ζω. Τα φάρμακα έπειτα από συζήτηση με τον γιατρό,αποφασίσαμε να τα κόψουμε και μου είπε μέσα σε ένα μήνα θατα παίρνεις μερα παρα μερα και αν είσαι καλά την πρώτη του άλλου μήνα τελος. Τον ρώτησα μήπως πιο σταδιακά μου είπε οχι μην πιστεύεις ότι ακούς.
Το μέρα παρά μέρα πρώτη φορά το ακούω σαν μέθοδο διακοπής. Τέλος πάντων ειδικός δεν είμαι. Αυτό που σου συνέβη είναι το πιο συνηθισμένο, δηλαδή να επανέλθουν τα συμπτώματα. Εφόσον δεν έχει συνοδευθεί με αλλαγή τρόπου σκέψης και ζωής η βελτίωση προφανώς οφειλόταν στην αγωγή οπότε όταν την σταμάτησες άρχισαν τα προβλήματα. Αν συνεχίσουν μη διστάσεις να την ξαναρχίσεις με καθοδήγηση του γιατρού. Δεν αξίζει να υποφέρεις. Ίσως να πρέπει να παίρνεις τουλάχιστον μια δόση συντήρησης για να μην κάνεις υποτροπές.
Αν δω ότι χειρότερευω θα τα αρχίσω δεν έχω επιλογή. Πήρα τωρα κάτι βιταμίνες κάτι σιδηρα ελπίζοντας ότι αυτα φταίνε αν δεν βοηθήσουν παλι χαπια θα πάρω. Και εμένα δεν μου ακούστηκε πολύ οκ το μερα παρα μερα και μετά απότομη διακοπή αλλα τι να έλεγα. Ειπα να μην αμφισβητήσω τον γιατρό. 10 χρόνια σπουδών είναι αυτα. Εδώ που μένω δεν έχω και επιλογή σε γιατρούς. 3 είναι όλοι κι όλοι και τους έχω δοκιμάσει. Αυτή την φορά λεω να πάω σε νευρολόγο παίζει να ξέρουν περισσότερα από τουε ψυχιατρους.
Quote:
Originally Posted by Elenas
Καλημέρα !
Ναι το χάπι όταν είναι κάψουλα ή δεν υπάρχει τρόπος να το κάνεις μισό το παίρνεις μέρα παρά μέρα και εγώ έτσι το σταμάτησα .
Απλά ο μήνας είναι πολύ μικρό διάστημα και φαντάζομαι ότι η θεραπεία σου κράτησε παραπάνω από έξι μήνες ..
Εγώ ήμουν μέρα παρά μέρα ,μετά ανα δύο μέρες ,ανά τρεις και στο τέλος το διέκοψα ..
Όλο αυτό με είχε πάρει γύρω στο εξάμηνο ...
Αλλά να ξέρεις ότι το τράβηξα τόσο γιατί έβλεπα ότι αν το σταματούσα θα υποτροπιαζα, ηταν και λίγο ο φόβος ότι εγώ θα πονούσαν κιόλας ,αλλά δεν έχει σημασία ,ο γιατρός μου έλεγε ένα βήμα την φορά και μην σε αγχωνει πότε θα το σταματήσεις ..
Άσε που όταν το σταμάτησα μου είπε ότι όταν το επερνα δύο φορές περίπου την εβδομάδα ήταν σαν να μην το επερνα και όλο αυτό ήταν στο μυαλό μου ..
Ήταν η ανασφάλεια πιο πολύ παρά τα συμπτώματα απόσυρσης ..
Το γεγονός ότι θα ήμουν μόνη χωρίς την έξτρα βοήθεια ..
Και όμως εκείνος μου είπε να το κάνουμε έτσι, γιατί κακά τα ψέματα στο μυαλό γίνεται το παιχνίδι όλου αυτού ...
Μου έδωσε το σχεδιάγραμμα αλλά το χρονικό περιθώριο μου το είχε αφήσει ελεύθερο λέγοντας μου ότι κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά γι αυτο δεν υπάρχει προκαθορισμένο χρόνος διακοπής ..
Ξεκινάς και βλέπεις ...
Να αναφέρω ότι εμένα ήταν νευρολόγος και ο μοναδικός που βρήκε και τον τρόπο και την αγωγή που με βοήθησε στο θέμα μου ...
Τώρα όσο αφορά την θεραπεία σου ,οκ έφτασες σε ένα συμπέρασμα όπως λες ,ότι όλοι οι άλλοι ευθύνονται για αυτό που ζεις ..
Έπειτα ?
Από εκεί και πέρα δεν δουλέψατε ώστε να δυναμώσεις και να φύγεις από αυτό το τοξικό περιβάλλον ?
Αν νομίζεις ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις χωρίς θεραπεία ξαναμίλησε με τον γιατρό σου να ξεκινήσεις και μην βασανιζεσαι .
Καντω σωστά όμως αυτή την φορά .
Όταν ξανανοιωσεις καλά δούλεψε λιγάκι με τον ευατο σου .
Προσπάθησε να γίνεις πιο δυνατή και να μην αφήνεις τρίτους να επηρεάζουν την ζωή σου και κατ επέκταση την ψυχολογία σου .
Και το κυριότερο μην βλέπεις ενοχικά ότι είσαι σε μια θεραπεία ..Όλοι οι άνθρωποι κάτι έχουμε και χρειάζεται να παίρνουμε έστω ένα χαπάκι .
Άλλος για την καρδιά ,άλλος για το στομάχι ..
Κάποιοι χρειάζονται για την ψυχική τους ηρεμία .
Καντω δικό σου όλο αυτό ,αγάπησε το και μην το βλέπεις ενοχικό .
Αν χρειάζεται να είσαι σε αγωγή για να είσαι ήρεμος και παραγωγικός άνθρωπος θα είσαι χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις ...
Ότι δεν μπορούμε να το πολεμήσουμε και να το διώξουμε ,το αγκαλιάζουμε ,το κάνουμε δικός μας και είμαστε ήρεμοι μαζί με αυτό .
Αλλιώς μια ζωή θα μας τρώει ...
Ο γιατρός σου είπε να πάρεις τη μισή δόση για έναν μήνα και μετά να το κόψεις, εμένα δε μου ακούγεται παράλογο. Ο γιατρός πίστεψε ότι μπορείς και χωρίς το φάρμακο.
Η άθληση πιστεύω θα μπορέσει να σε βοηθήσει στα σωματικά. Και στον ύπνο δοκίμασε να κοιμηθείς μόνο ανάσκελα για ένα διάστημα.
Εσυ Μαριλου τα έπαιρνες λόγω ψυχοσωματικων;
Ευλογητε γιατι μονο ανάσκελα; Γυμνάζομαι αλλα κατά την διάρκεια νιώθω ότι αποχαιρετώ τον κόσμο αυτο και δεν είναι ότι καλύτερο..
Πιστεύετε παιδιά οτι θα φύγουν όλα αυτά που νιωθω; Απαξ και δει ο εγκέφαλος ότι αντικαταθλιπτικο δεν θα του δώσω;
Ανάσκελα είναι διαφορετικός ο ύπνος και μπορεί να σε βοηθήσει με τα σωματικά. Να ξέρεις τα φάρμακα δεν είναι λύση να γίνεις καλά είναι η λύση χωρίς φάρμακα.
Τι εννοεις ψυχοσωματικα ?Quote:
Originally Posted by Elenas
Ψυχοσωματικα ολοι εχουμε ,δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην εχει θεμα ειτε με το στομαχι του ,την καρδια του και πολλα αλλα που να ειναι αποτελεσμα του αγχους και τις πιεσης που νοιωθει ..
Αν υπαρχει τοτε μαλλον θα ανηκει στο αλλο ακρο ,της αναισθησίας ...
Κύριος λογος της αγωγης μου ηταν ο νευροπαθητικος πονος αλλα ειχε καλυψει και το θεμα άγχους,κρισης πανικου ..
Ολα πλεον ειναι διαχειρησημα και η αγωγη μου ειναι πλεον ελαχιστη και αφορα καθαρα τον πονο ..Κρισης πανικου ,αγχος και καποια σκαμπανεβασματα οταν εχω χοντρα θεματα που αφορουν καθαρα την υγεια ή την δουλεια μου επανερχονται που και που αλλα πλεον τα κατευθυνω εγω και οχι εκείνα εμενα ...
Αλλωστε ποιος ανθρωπος που δουλευει εχει οικογενεια παιδια και υποχρεωσεις δεν εχει αγχος σημερα ?
Αυτο δεν σημαινει οτι ολοι καταφευγουμε στα χαπια εφ ορου ζωης ..Προσπαθουμε να βρουμε τροπους να ηρεμουμε κανοντας παραλληλα με τις υποχρεωσεις μας και πραγμτα για εμας .
Αυτο ειναι το φαρμακο για εμενα ..Οσο πιεστικη να ειναι μια μερα θα βρω εστω μια ωρα και θα ειναι μονο για εμενα ..Θα παρατησω τα παντα και ακομα και στο τηλεφωνο που λεει ο λογος να μιλήσω με τον ανθρωπο που θελω και ξερω οτι θα με κανει να γελασω ή να νοιωσω διαφορετικα μου ειναι αρκετο αν δεν μπορω να βγω ή να παω για γυμναστικη ..
Κανεις πραγματα για τον ευατο σου ?
Δεν έχω άγχος με κάτι. Όλα όσα νιωθω είναι αποτέλεσμα τραύματος και δεν ξεπερνιουνται μονο χειροτερεύει. Τα πάντα προσπαθώ να κάνω. Ταξίδια, γυμναστική, διάβασμα , φύση κτλ κτλ Δεν κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου συνέχεια. Αλλα υπάρχουν φορές που τα ψυχοσωματικα μου με λυγίζουν. Όσο δυνατός και να είναι κάποιος δεν μπορεί να αντέξει να μην μπορεί να κοιμηθεί πχ η αλλα ακόμα χειρότερα που δεν περιγράφονται καν.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα !Quote:
Originally Posted by Elenas
Καταλαβαίνω τι λες δυστηχως ...Είναι φορές που ότι κάνουμε δεν δουλεύει και εκεί πραγματικά χρειάζεται η αγωγή ...
Το τραύμα αν δεν μπορούμε να το "διώξουμε," το αφομοιώνουμε ,το κάνουμε δικό μας ,το αποδεχόμαστε και προχωράμε παράλληλα με αυτό ..
Εφόσον το γεγονός δεν μπορούμε να το αφήσουμε πίσω μας ,αλλά ΔΕΝ πρέπει να το έχουμε και συνέχεια μπροστά μας ,το φέρνουμε δίπλα μας στο δρόμο της ζωή μας και όταν αυτό μας ξεπερνά και μας εμποδίζει να συνεχίσουμε βαζουμε τα δυνατά μας να το ξαναφέρουμε στα μέτρα μας ..
Όταν το έχουμε δίπλα μας πολλές φορές δεν το δίνουμε καμία σημασία ..Το θεωρούμε αμελητέο και ακίνδυνο ...
Αν αυτές τις μέρες νομίζεις ότι δεν τα καταφέρνεις μόνη σου ,τότε σκέψου πως ο μοναδικός σου σύμμαχος είναι η αγωγή σου .
Μην θυσιάζεις ούτε μέρα παραπάνω που να είσαι χάλια και να σε βγάζει από τον δρόμο σου ..
Βρήκες τον τρόπο για να είσαι καλά ..
Έχει σημασία αν είναι παρέα με κάποια αγωγή ή όχι?
Εμένα η αγωγή μόνο καλό μου έκανε και ειλικρινά μπορεί να ενοιωθα ενοχικά για όλο αυτό ,ίσως και ανίκανη κάποιες φορές γιατί νόμιζα ότι δεν έχω δύναμη και ωριμότητα σκέψης για να τα καταφέρω από μόνη μου ,αλλά τώρα πλέον ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια απλή βλακεία να στο πω χύμα ...
Κανένας άνθρωπος που είναι σε αγωγή είναι λιγότερο έξυπνος ,σκεπτόμενος ,υπεύθυνος από έναν που δεν είναι ..
Όποιος το σκέφτεται και το υποστηρίζει αυτό ,μάλλον ο ίδιος έχει μεγαλύτερο θέμα από όλους εμάς ..
Αυτό να το βάλουμε όλοι καλά στο μυαλό μας και να μας δυναμώσει ακόμα περισσότερο .
Ναι έχουμε μια αδυναμία ..Και τι έγινε ?
Είμαστε καλά με τον ευατο μας ?
Έχουμε ανθρώπους γύρω μας που μας κάνουν χαρούμενους και ευτυχισμένους ?
Έχουμε φτιάξει την επαγγελματική μας ζωή ?
Δίνουμε και εισπρατουμε αγάπη και σεβασμό ?
Τότε νομίζεις ότι όλα αυτά δεν αξίζουν να γίνονται παρέα με ένα χαπάκι ?
Μην χάνεις χρόνο ,ξανακέρδισε την ζωή που είχες ..Αν αυτή είναι με αγωγή δεν ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ .
και μόνο που είσαι όρθια και έχεις παλέψει ένα τραύμα χωρίς να καταπατας αξίες ,ιδανικά και ότι άλλο υπάρχει σε άλλους ανθρώπους είσαι πολύ γενναίο άτομο και πραγματικά σου αξίζει το καλύτερο .
Εγω τα επαιρνα 11 χρονια και τα έκοψα με την βοηθεια ενός γκρουπ στο φβ παρα πολυ σιγά μετρώντας τις μπιλιτσες μεσα στην κάψουλα.
Δεν μπορω να πω οτι ημουν καλα ομως καλυτερα απο τωρα. Περασα covid και ειμαι ακομη χαλια. Εχω και ειχα προβλημα με πονοκεφάλους απο τον σβέρκο, τωρα ειναι καθημερινό. Το στομάχι μου με σφίγγει, με ποναει λιγο, μου ερχεται πολυ χαλια. Σκεφτομαι να τα αρχίσω παλι κι εγω, δεν μπορω αλλο να ειμαι ετσι. Ολο μούδιασμα τα εχω εδω κι εκει, πόνους σε ολο το σώμα ή και σε συγκεκριμένα σημεία, με πιανει κατάθλιψη με αυτη τη δυσφορία. Μην ανησυχεις δεν θα πάθεις τιποτα, ομως ξερω οι ενοχλήσεις ειναι τοσο έντονες που πεθαίνουμε μεσα μας σιγά σιγά. Και κανενας δεν καταλαβαίνει.
Μαλλον δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πόσο αργά τα κόβεις. Αργά η γρήγορα με το παραμικρό τριγκαρισμα όλα επανέρχονται. Φαντάζομαι όπως καο με τα χαπια του θηροειδη και της υπέρτασης απαξ και τα ξεκινήσεις μια φορά δεν τα ξανακοβεις γιατι ο οργανισμός γίνεται τεμπέλης...πιθανότατα τπ ίδιο συμβαίνει και με αυτπ το σημείο του εγκεφάλου
Άρα είμαστε καταδικασμένοι στα ψυχοφάρμακα για πάντα;;;
Δεν θέλω να το πιστέψω ρε παιδιά αυτό. Υπάρχει κόσμος που τα έχει κόψει και δεν τα ξανάρχισε. Υποθέτω...
Υπάρχει κανεις εδώ να μας πει αντίστοιχη εμπειρία;;
Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν να τα σταμάτησε και να μην τα ξανάρχισε . Η μάνα μου πχ τα πήρε μια φορά έγινε καλα τα έκοψε γιατι δεν θελει φάρμακα δεν ξαναπήρε αλλα δεν έγινε και πότε ξανά καλα. Υποφέρει χρονια ολη μερα κάθε μέρα από απειρα ψυχοσωματικα. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη αλλα 3 χρονια τωρα κόβω και ξεκινω συνέχεια λαντοζ και χωρίς αυτό δεν τα βγάζω περα.
να πω και τις δικες μου εμπειρίες ,
έχω ξεκινήσει συστηματικά αγωγές και σταματήσει , με αντικαταθλιπτικά που μου έκατσαν καλά δε βάζω μέσα τις δοκιμές με αντικαταθλιπτικά που μου έβγαζαν παρενέργειες και τα πήρα για λίγο καιρό , 2 φορές
την πρώτη φορά με zoloft για κανένα χρόνο αν θυμάμαι καλά , όταν το σταμάτησα δεν μου βγήκαν "στερητικά" ή πισωγυρίσματα τότε
ίσως φταίει ότι τότε που το σταμάτησα σε όλους του προσωπικούς τομείς όλα πήγαιναν καλά
τη δεύτερη φορά πάλι με zoloft και xanax μερικούς μήνες , έκοψα το zoloft γιατί μου έβγαλε παρενέργεια γουργούριζαν συνέχεια τα έντερα μου ασταμάτητα...και γενικά δεν μου έκανε και ιδιαίτερη βελτίωση
το άλλαξα σε trittico για μερικούς μήνες στην αρχή παρενέργειες μετά το ψιλοσυνήθισα , τέλος το έκοψα απότομα και με μάμησε....πήγα δεκαετίες πίσω και δεν το πίστευα τόσο χάλι , αρνητικές σκέψεις , κατάθλιψη , να μην μπορώ να κάτσω πολύ ώρα με φίλους , να μη βρίσκω νόημα σε τίποτα...μαυρίλα
ευτυχώς μετά από μερικές μέρες και με βοήθεια xanax επανήλθα.
ξανάρχισα trittico αλλά μου έβγαλε ασταμάτητους πονοκεφάλους και το ξαναέκοψα
βάση αυτές τις εμπειρίες , για μένα μιλάω πάντα , έχω αποθαρυνθεί από τα αντικαταθλιπτικά και φοβάμαι να ξαναμπώ στη διαδικασία με νέο φάρμακο...
τώρα xanax σε μικρές δόσεις και γυμναστική καθημερινά , έτσι τη βγάζω...
Φίλοι και φίλες εγώ μέχρι τα 41 που είμαι τώρα, ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία μου. Τι εννοώ;
Εννοώ ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στο άγχος λόγω επιληψίας μέχρι τα 22 μου όπου και σταμάτησαν εντελώς οι επιληπτικές κρίσεις μου και από τα 25 μου ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού και η αγοραφοβία. Ξεκίνησα τότε αγωγή με την εντολή νευρολογου, ladose για δύο χρόνια.
Δεν είχα ούτε παρενέργειες στην αρχή, με έπιασε σχεδόν αμέσως το φάρμακο, και στο τέλος της 2ετιας που το έκοψα σταδιακά δεν είχα ούτε στερητικά.
Από τότε μέχρι τώρα στα 41 μου υποτροπίασα με κρίσεις πανικού, αγοραφοβία και αρρωστοφοβία άλλες δύο φορές.
Και τις δύο φορές πήγα για μια συνέδρια στον εκάστοτε ψυχίατρο για να μου γράψει τα ladose και δεν ξανά πήγα. Τα πήρα και τις δύο φορές μόνος μου για ένα 6μηνο την μία φορά και για ένα 3μηνο την δεύτερη και τα έκοβα μόνος μου. ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ!!!!
Εγω ήμουν τυχερός βέβαια. Και τις δύο φορές πάλι με έπιασε το φάρμακο αμέσως χωρίς αρχικές παρενέργειες και χωρίς στερητικά όταν το σταματούσα μόνος μου.
Επίσης πολεμούσα την αρρωστοφοβία μου με χωρίς λόγο εξετάσεις σε γιατρούς. Για παράδειγμα είχα 'σουβλιές' στο στήθος, πήγαινα αμέσως στον καρδιολόγο. Με εξέταζε, μου έλεγε όλα καλά και τότε ηρεμούσα και τότε σταματούσε το άγχος και τότε σταματούσαν και οι σουβλιές. Είχα πονοκέφαλο που κρατούσε μέρες, πήγαινα για αξονική για να ηρεμήσω. Δεν καταλάβαινα τότε ότι όλο αυτό είναι φαύλος κύκλος.
ΑΛΛΑ δεν αντιμετώπισα ποτέ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ.
Εδώ και 2 μήνες περίπου ξανά υποτροπίασα με κρίσεις πανικού στον ύπνο. Αυτή την στιγμή είμαι στην 49η μέρα με 1 ladose το πρωί και μισό remeron και ένα xanax το βράδυ για να κοιμηθώ.
Αλλά αυτή την φορά μαζί με την αγωγή κάνω και γνωσιακή ψυχοθεραπεία.
Αυτή την φορά όμως είχα φουλ αρνητικές παρενέργειες τις πρώτες 25 μέρες αλλά έκανα υπομονή στην κόλαση. Έκανα σκέψεις συνέχεια να αλλάξω γιατρό, να αλλάξω αγωγή, γιατί είμαι χειρότερα ενώ παίρνω αγωγή, θα τρελαθώ, δεν αντέχω άλλο κτλ.
Και το φάρμακο φαίνεται ότι αρχίζει να κάνει λίγο δουλίτσα τις τελευταίες δύο τρεις μέρες.
Θεωρώ ότι όσοι είμαστε χρόνια σε αυτό το 'κουρμπέτι' των αγωγών πρέπει να έχουμε υπομονή όταν δοκιμάζουμε αγωγές και να αποδεχτούμε ότι ενδέχεται είτε σε διαδικασία συντήρησης είτε με 'μπες - βγες' να έχουμε 'παρέα' τα φάρμακα για μια ζωή.
Μπορεί και όχι βέβαια αν κάποια στιγμή καταφέρουμε και εντοπίσουμε την αιτία του 'κακού' σε ψυχολογικό επίπεδο και την καταπολεμήσουμε.
Αυτό βέβαια είναι υποκειμενικό γιατί μπορεί να είναι πιο έντονο το παθολογικο πρόβλημα με τους νευροδιαβιβαστες στο μυαλό μας και χωρίς αγωγή να μην γίνεται δουλειά.
Είναι γεγονός ότι σχεδόν όλοι μας, και μερικές φορές ακόμη και οι γιατροί μας, έχουμε και έχουν κάνει λάθη.
Κάντε υπομονή μέχρι να βρείτε μια αγωγή που να σας ταιριάζει, βρείτε συγχρόνως έναν ψυχοθεραπευτή που να σας ταιριάζει, δοκιμάστε τα πάντα μέχρι να γίνετε αρκετά καλά ώστε να μπορέσετε τουλάχιστον να παλέψετε το ψυχολογικό παράγοντα.
Γιατί η ουσία είναι να είμαστε όσο πιο καλά γίνεται την κάθε μέρα. Αφήστε το μέλλον στην άκρη και κάντε τα πάντα ώστε να γίνετε καλά. Στις παρενέργειες παλέψετε το.
Πολλά φάρμακα μέχρι να δουλέψουν σου βγάζουν τον αδόξαστο.
Πολλα φάρμακα όταν τα διακόψετε βγάζουν στερητικά για πάνω από 2-3 μήνες ίσως και παραπάνω. Και όταν δεν έχει αντιμετωπιστεί ούτε καν η ψυχολογική αιτία, τότε ενδέχεται να ξανά γυρίσετε πάλι στην αγωγή.
Υπομονή, επιμονή, δοκιμές μέχρι κάτι να σας ταιριάξει και όχι λάθη.
Επίσης καλή διατροφη, αερόβια άσκηση, ασκήσεις αναπνοής και γιόγκα.
Αποδεδειγμένα λίγο ή πολύ όλα αυτά βοηθάνε.
Επίσης η φάρμακολογία στην επόμενη 5ετια θεωρώ θα φέρει καινούρια φάρμακα και νέες θεραπείες. Άρα παλέψετε το και μην απογοητεύεστε.
Για τέλος ξέρω ανθρώπους που ήταν μαύρα χάλια για πολλά χρόνια με κατάθλιψη, ΓΑΔ, ΙΔΨ που έγιναν καλά.
Είτε κάποια αγωγή τελικά έκανε την δουλειά, είτε ο κατάλληλος ψυχοθεραπευτης είτε ακόμη και η ηλικία η ίδια.
Ξέρω άνθρωπο που στα 46 χρόνια του η κατάθλιψη του απλά πέρασε!
Είχε από τα 19 του με αγωγές, ψυχοθεραπείες, υποτροπές και ξαφνικά η κατάθλιψη απλά τον βαρέθηκε.
Η απάντηση του όταν τον ρωτησα ήταν: 'νομίζω ότι απλά ωρίμασα αρκετά και άλλαξε η οπτική μου για το ποιος είμαι και το πώς αντιμετωπίζω τα πάντα. Και απλά η κατάθλιψη πέρασε'. 'Ακόμη και ο ψυχίατρος μου σήκωσε τα χέρια ψηλά'.
Μην απογοητεύεστε και παλέψτε το.
Μακάρι όλοι μας κάποια στιγμή να ζήσουμε όπως μας αξίζει γιατί είμαστε όλοι και όλες μας τεράστιοι μαχητές!!
Αυτό που ζούμε αν κάποιος δεν το ζήσει δεν μπορεί να το κατανοήσει.
Αλλά από την στιγμή που είμαστε ακόμη εδώ σημαίνει ότι υπάρχει μέλλον, υπάρχει ελπίδα και πρέπει να το παλέψουμε σωστά!
Πολύ αισιόδοξο το μήνυμα σου!Quote:
Originally Posted by Unlucky1980
Ας κρατήσουμε ότι υπάρχει ελπίδα και πρέπει να το παλέψουμε ...
Καλημερα !Quote:
Originally Posted by Unlucky1980
Αυτο το μηνυμα σου να το τυπώσεις και να το κρεμάσεις στον καθρέπτη σου !
Να το διαβαζεις καθε φορα που θα νοιωθεις οτι πεφτεις για να θυμασαι την δυναμη ολων αυτων που εγραψες !
2 και 50. Ήρθα για καφέ πάλι στην πλατεία του ΟΤΕ με τους δύο φίλους που ήμουν και χθες.
Αισθάνομαι κάτι σαν νευρικότητα. Μια τάση για τρέμουλο.
Παιδιά άκυρο. Είναι για το ημερολόγιο για screenshot για να τα γράψω σε χαρτί μετά. Δεν γίνεται να βγάλω στυλό και τεφτέρι εδώ στον καφέ.... χαχαχαχα. Αλλά όντως έχω μια νευρικότητα αλλα το παλεύω....
παιδια τα φαρμακα τα παιρνουμε και ταυτοχρωνο προσπαθουμε να κανουμε θεραπεια! δεν ειναι τα χαπια παντα αποκλιστικα η θεραπεια, αλλα υπαρχουν και μαζι η γνωστικιστικη θεραπεια κι πολλες αλλες! οταν τελειωσουμε τη θεραπεια και μας πει ο γιατρος ολα καλα, τοτε τα κοβουμε και πολυ πολυ σιγα! οχι μαχαιρι!, εξαρτησεις εχουν πολυ λιγες, το θεμα ειναι να μην σκεφτομαστε συνεχως πως θα ειμοασταν με τα φαρμακα, αλλα αν κανουμε υπομονη ποσο καλα θα ειμαστε και χωρις τα φαρμακα!