Καλησπέρα σε όλους. Γράφω εδώ γιατί έχω μεγάλη ανάγκη να συζητήσω κάτι. Είμαι 30 χρονών, έχω σχέση 8 χρόνια με μια κοπέλα. Έχουμε πει και να παντρευτούμε. Όχι συγκεκριμένη ημερομηνία αλλά είναι στα σχέδια μας. Είμαι γιατρός σε ένα νοσοκομείο και ήρθε ένα παιδί 26χρονών για εκπαίδευση ας πουμε. Από την πρώτη στιγμή τον συμπάθησα. Κατά μια έννοια είμαι αυτός που τον εκπαιδεύει. Δεν ξέρω πως έγινε αλλά έχω φτάσει να τον σκέφτομαι συνέχεια. Επιδιώκω να μαι μαζί του. Παίρνω ευχαρίστηση ακόμα και που είναι στο χώρο. Κάποια φάση τον κέρασα και ήθελε να πληρώσει και του είπα ότι τον βλέπω σαν τον μικρό μου αδερφό δεν μπορώ να τον αφήσω να πληρώσω (αυτό το κάνω με όλους που είναι στη φάση του δεν μου είναι κάτι να πάρουμε καφέδες και να πληρώσω εγώ στη δουλειά). Από τότε ξεκίνησε ένα αστειάκι και όταν είμαστε οι 2 μας με λεει αδερφούλη. Τις προάλλες ήρθε στο γυμναστήριο μου και κάναμε κροσφιτ και πιάστηκε παντου. Μέχρι και αντιφλεγμονώδη του έδινα. Πήγα από το σπίτι του (μένει με γονείς) για να τονδω, του έκανα μασαζ να ηρεμίσει και τον πήρε ο ύπνος. Είχα μείνει 10 λεπτά και απλά τον κοίταζα και μετά έφυγα. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.