οριακη διαταραχη - borderline disorder

Καλησπερες σε ολα τα μελη του φορουμ, τους τελευταιους μηνες παρατηρησα οτι εχω πολλα συμπτωματα απο αυτο, και ισως με ανυσηχησε, χρονιο κενο και πεσμενη διαθεση συνεχεια που εχω απο παιδικη ηλικια, δεν ειχα και τα καλυτερα παιδικα χρονια και ισως να μου βγηκε μετα σαν μηχανισμος αμυνας στην συμπεριφορα ή στον τροπο σκεψης μου πχ να παιρνω διαφορετικα οτι πει ο αλλος πραγμα που συμβαινει συνεχεια χωρις να το ελεγχω, οπως και οι εναλλαγες διαθεσης που δεν τις ελεγχω σκοπιμα μου βγαινει ετσι να ειμαι. οταν ημουν 12 με ειχαν παει ψυχολογο γιατι ειχα αντικοινωνικη συμπεριφορα θυμαμαι, δεν μιλαγα με αλλα παιδια και δεν ειχα φιλους αλλα δεν το συνεχισα επειδη μου φανηκε αδιαφορο οτι εκανε ή ισως ενιωθα οτι με πηγαν απροετοιμαστα. Σκεφτομαι απο την μια να παω σε ειδικο αλλα απο την αλλη δεν θελω, σε εσας πως σας εγινε η διαγνωση; πηγατε απο μονοι σας;

Πόσων ετών είσαι; Αυτά που λες δεν αποδεικνύουν κάτι. Να πας σε ειδικό είναι το καλυτερο που μπορείς να κανεις.

δεν ξερω αν οντως αποδεικνειουν κατι, ηθελα να τα πω ολα μηπως λαβω καμια συμβουλη, νιωθω μπερδεμενο, με πεσμενη διαθεση και κενο μεσα μου απο μικρη ηλικια. θυμαμαι οτι ειχα αποκοπει με φιλους, και δεν ετρωγα σε βαθμο να φτασω σε διατροφικη διαταραχη, πολλα κιλα κατω απο το οριο. αυτο που με δυσκολευει γενικα στην ζωη μου και το παρατηρησα φετος ειναι οτι εχω ολο διαφορετικες και αποψεις πανω σε καποιο ατομο, μια μου φαινεται καλος και απο την αλλη δεν το εμπιστευομαι και αλλαζω σταση, μερικες φορες με θυμωνουν απο πριν καν μιλησουν. Ολα αυτα τα μαζεψα τα συγκεντρωσα μαζι για να το ψαξω τους τελευταιους μηνες και καταλαβα οτι τελικα τα ειχα απο μικρη ηλικια, δεν τα ειχα συνηδειτοποιησει, ειδα οτι παιζει ρολο και η παιδικη ηλικια η οποια ηταν δυσκολη εμενα ειχε πολλες εντασεις και φωνες. και ειδα οτι εχω σχεδον ολα τα σημαδια, τωρα πλεον που ειμαι 24. Θυμαμαι οτι εκανα εντασεις συχνα με αλλους. Ενα παραδειγμα ειναι σε σχεσεις μου, εκρηξεις θυμου και μου λεγαν οτι αλλαζω συχνα αποψεις για την εικονα μου. θυμωνω για το τιποτα και οι εναλλαγες διαθεσης μου ηταν πολυ παραξενο μου λεγαν γινομουν αλλος ανθρωπος. μια ειχα εμμονες και στρεςς και μετα ημουν απλα οκ.. απλως δεν το ελεγχω... και δεν καταφερα να κανω σταθερες σχεσεις. ειχα παντα θεματα εμπιστοσυνης, με ολους ειμαι ετσι. καποιες φορες κλεινομαι μεσα για μηνες στο δωματιο δεν θελω να ερχομαι σε επαφη με αλλα ατομα ουτε να βγαινω.

Quote:

---

Originally Posted by geokaz

καποιες φορες κλεινομαι μεσα για μηνες στο δωματιο δεν θελω να ερχομαι σε επαφη με αλλα ατομα ουτε να βγαινω.

---

Σου φέρνει κανένας φαγητό αυτούς τους μήνες ή πέφτεις σε χειμερία νάρκη και ξυπνάς το καλοκαίρι να πας Γαύδο;

οχι, μαγειρευω εγω φαγητο γιατι; το θεμα ειναι οτι δεν μαρεσει να ειμαι ετσι μεσα στην καταθλιψη ολα τα χρονια αλλα απο την αλλη φοβαμαι να παω σε ειδικο και ηθελα να ακουσω απο καποιον αν θελει να πει, πως εκανε το πρωτο βημα, γιατι ξερω οτι το εχω αφησει πολυ..

Το πρώτο βήμα για εμένα ξεκίνησε από το φαγητό, είχα τρομερή δυσκολία να μαγειρέψω λόγω υπερβολικού άγχους και στοιχείων παράνοιας.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα, ήθελα να φτιάξω μακαρόνια με κιμά.
Μου έπαιρνε ώρες η διαδικασία γιατί ξεψάχνιζα τον κιμά στο μπωλ νομίζοντας ότι το μοσχάρι μπορεί να είχε καρκίνο και ήθελα να αφαιρέσω τα ύποπτα κομμάτια
Έπλενα το σέλερι συνέχεια νομίζοντας ότι μπορεί να το είχε κατουρήσει κάποιος αρουραίος του αγρού.
‘Εβραζα και ξαναέβραζα τα ξυλάκια της κανέλας στο μπρίκι γιατί έρχονται από Βιετναμ και ήθελα να τα καθαρίσω από υπολοίματα επικίνδυνων εντομοκτόνων που χρησιμοποιούν εκεί.
Κοιτούσα με μεγευθυντικό φακό το σημείο που έκοβα την συσκευασία του πουμαρό με την τριμένη ντομάτα γιατί φοβόμουν ότι αν δεν το κόψω καλά θα μπούνε σαν τρίματα στο φαγητό μικροπλαστικά αλουμίνιο και χρώματα.
Επίσης είχα πρόβλημα με το αλκοόλ, όση ώρα κρατάγανε τα παραπάνω συν ότι ο κιμάς πρέπει να σιγοβράσει, έπινα 4 μεγάλες μπύρες και το κρασί που περίσευε από την σάλτσα.
Τελικά γινόμουνα λίπασμα, κοιμόμουνα στον καναπέ και μου καιγότανε το φαγητό, στο τέλος παράγγελνα σουβλάκια.
Έτσι ξεκίνησα να ψάχνω τι μπορεί να έχω….

Με το μαγείρεμα έχω κι εγώ πρόβλημα (όχι τόσο πολύ όσο ο mantelas, αλλά έχω) λόγω ψυχαναγκασμών όμως, όχι οριακής. Καταλαβαίνω τι λες. Νομίζω όμως ότι αυτά εντάσσονται στην ιδεοψυχαναγκαστική και όχι στην οριακή, έτσι δεν είναι;

το εψαξα οτι λετε, ακουγεται σοβαρο. εγω δεν εχω θεμα με το φαγητο, μαγειρευω κανονικα. Το θεμα μου ειναι οτι δεν εχω χαρει την απλη καθημερινοτητα απο αυτα που περιγραψα στην αρχη, μπορει να δουλευω σε δουλεια που μαρεσει και να μην νιωθω ευχαριστιση, και καμια φορα εχω απο το πουθενα στρες και στεναχωρια ταυτοχρονα, με πιανει θυμος και απλα δεν μπορω να το διαχειριστω, μετα στεναχωριεμαι παλι και νιωθω τυψεις. ολο δεν εχω σταθερη εικονα για τον αλλον ή ακομα και για τον εαυτο μου... κανω αρνητικες σκεψεις ή καχυποπτες με κατι που θα μου πουν οι αλλοι, αναλογα πως συμπεριφερονται οι αλλοι, με βασανιζουν οι σκεψεις αυτες επειδη νιωθω δεν μπορω να νιωσω σταθεροτητα για κατι. Τα συγκεντρωσα ολα αυτα τα στοιχεια τους τελευταιους μηνες οσο ειχαμε καραντινα για να το ψαξω να δω τι εχω, νιωθω οτι το εκανα λιγο αργα, και θα ηθελα να μαθω αν υπαρχει κανεις σαν εμενα, γιατι ολο το αφηνω το θεμα του να παω σε ειδικο, αυτο εννοουσα οταν ειπα το εχω αφησει πολυ. με τρομαζει η ιδεα να παω σε ειδικο και να μου πει οτι εχω κατι..

Μήπως περνάς long covid ? Τα ίδια συμπτώματα με την οριακή έχει.

Εγω πασχω απο διπολικη διαταραχη τυπου β και οριακη διαταραχη προσωπικοτητας , η διαγνωσεις εγιναν πολυ καιρο μετα απο την συνεχομενη μου θεραπεια σε ψυχολογους και ψυχιατρους για σορια προβληματων που με απασχολουσαν αλλα και εντελως δυσλειτουργικες διαπροσωπικες σχεσεις που αντιμετωπιζα με εντονα ψυχοσωματικα προβληματα ως απορροια ανελεητης εντασης που βιωνα καθημερινα . Κοιτα το να αντιλαμβανεσαι διαφορετικα και να παρεξηγεις τα λεγομενα και τις πραξεις των αλλων ειναι ενα χαρακτηριστικο της οριακης διαταραχης και το εχω βιωσει στον υπερτατο βαθμο , το δουλεψα ομως παρα πολυ και μπορω περιφανα να πω πλεον πως σπανια θα μου συμβει . Οι εναλλαγες διαθεσης απο την αλλη ειναι χαρακτηριστικο της διπολικης διαταραχης ( και απο αυτο εχουμε , αμεεεε ) το οποιο συνεχιζω να βιωνω οχι σε πολυ μεγαλο βαθμο οπως παλια , που μπορει να ξυπνουσα καλα , να επεφτα σε καταθλιψη λιγη ωρα μετα , να βρισκομουν επειτα σε μια μεγαλη ευφορια που δεν υπηρχε εξηγηση , επειτα αγχος , επειτα χαρα , επειτα θλιψη , ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΕΡΑ μια ατελειωτη κυκλοθυμια ατελειωτη . Αυτο που μου τονιζει ο ψυχοθεραπευτης μου ειναι πως δεν εχει και τοσο σημασια η διαγνωση αλλα κυριως η θεραπεια και η αποκατασταση . Αμα νοιωθεις την αναγκη να πας σε εναν ειδικο να το πραξεις , γιατι να φοβασαι αμα σου πει οτι κατι μπορει να εχεις , δεν ειναι και τοσο σοβαρο οσο νομιζεις , η οριακη με την καταληλη θεραπεια μπορει να ιανθει

Γειά σου Βικτώρια, είσαι καλά αυτή την εποχή; Πάντως οι εναλλαγές διάθεσης που περιγράφεις είναι χαρακτηριστικές της οριακής. Η διπολική έχει εναλλαγές αλλά όχι απότομες και σίγουρα όχι μέσα στην ίδια μέρα. Υπάρχουν διαστήματα (διάρκειας αρκετών ημερών ή εβδομάδων) κατάθλιψης που εναλλάσσονται με διαστήματα ευφορίας.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Γειά σου Βικτώρια, είσαι καλά αυτή την εποχή; Πάντως οι εναλλαγές διάθεσης που περιγράφεις είναι χαρακτηριστικές της οριακής. Η διπολική έχει εναλλαγές αλλά όχι απότομες και σίγουρα όχι μέσα στην ίδια μέρα. Υπάρχουν διαστήματα (διάρκειας αρκετών ημερών ή εβδομάδων) κατάθλιψης που εναλλάσσονται με διαστήματα ευφορίας.

---

Γεια σου Εψιλον και καλο υπολοιπο καλοκαιριου , ναι δεν εχεις καθολου αδικο πως ειναι και κυριο χαρακτηριστικο της οριακης ιδιαιτερα με τοσο μεγαλη εναλλαγη . Πως ειμαι ? γενικα μπορω να πω πως παω αρκετα καλυτερα , εχω επαναπροσδιορισει παρα πολλα πραγματα και πτυχες της προσωπικοτητας μου αλλα κυριως των διαπροσωπικων σχεσεων αλλα και το πως αντιλαμβανομαι εγω τους αλλους , ομως καπου εκει ερχεται η διπολικη και μας τα χαλαει αφου μολις νοιωσω λιγακι πιεσμενη απο οποιαδηποτε αφορμη , βεβαια ειναι αρκετα σοβαρες οι αφορμες που λαμβανω , τοτε κλαταρω και πεφτω σε μια καταθλιψη η ακομα και ενα παροξυσμο γραψιματος , οτιδηποτε μπορω ωστε να αποφευγω την πραγματικοτητα κλεισμενη σε ενα δικο μου κοσμο . Ειμαι ομως πολυ πολυ σταθεροτερη και καλυτερη με τους αληθινους φιλους που εχω την τυχη να υπαρχουν στη ζωη μου . Παντα σταθερη αξια τα παιδια μου , εκει ειναι λες και ειμαι ενας αλλος ανθρωπος .

Καλημέρα Βικτώρια. Πάντως, μην νομίζεις, το να καταφεύγουμε σε ένα δικό μας κόσμο λίγο πολύ το κάνουμε όλοι όσοι είμαστε ψυχικά ευάλωτοι, άσχετα από οριακή και διπολική (θεωρώ πως όσοι γράφουμε σε αυτή τη σελίδα τα έχουμε τα θεματάκια μας). Και τώρα με τον covid, ακόμα και όσοι δεν είχαν θέματα, έχουν αποκτήσει. Το καλοκαίρι δεν μου αρέσει, η ζέστη με εξουθενώνει. Εσένα; Να χαίρεσαι τα παιδιά σου και να παλεύεις πάντα.

Quote:

---

Originally Posted by mantelas nelson

Μήπως περνάς long covid ? Τα ίδια συμπτώματα με την οριακή έχει.

---

δηλαδη λες οτι εχω long covid 12 χρονια?

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Εγω πασχω απο διπολικη διαταραχη τυπου β και οριακη διαταραχη προσωπικοτητας , η διαγνωσεις εγιναν πολυ καιρο μετα απο την συνεχομενη μου θεραπεια σε ψυχολογους και ψυχιατρους για σορια προβληματων που με απασχολουσαν αλλα και εντελως δυσλειτουργικες διαπροσωπικες σχεσεις που αντιμετωπιζα με εντονα ψυχοσωματικα προβληματα ως απορροια ανελεητης εντασης που βιωνα καθημερινα . Κοιτα το να αντιλαμβανεσαι διαφορετικα και να παρεξηγεις τα λεγομενα και τις πραξεις των αλλων ειναι ενα χαρακτηριστικο της οριακης διαταραχης και το εχω βιωσει στον υπερτατο βαθμο , το δουλεψα ομως παρα πολυ και μπορω περιφανα να πω πλεον πως σπανια θα μου συμβει . Οι εναλλαγες διαθεσης απο την αλλη ειναι χαρακτηριστικο της διπολικης διαταραχης ( και απο αυτο εχουμε , αμεεεε ) το οποιο συνεχιζω να βιωνω οχι σε πολυ μεγαλο βαθμο οπως παλια , που μπορει να ξυπνουσα καλα , να επεφτα σε καταθλιψη λιγη ωρα μετα , να βρισκομουν επειτα σε μια μεγαλη ευφορια που δεν υπηρχε εξηγηση , επειτα αγχος , επειτα χαρα , επειτα θλιψη , ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΕΡΑ μια ατελειωτη κυκλοθυμια ατελειωτη . Αυτο που μου τονιζει ο ψυχοθεραπευτης μου ειναι πως δεν εχει και τοσο σημασια η διαγνωση αλλα κυριως η θεραπεια και η αποκατασταση . Αμα νοιωθεις την αναγκη να πας σε εναν ειδικο να το πραξεις , γιατι να φοβασαι αμα σου πει οτι κατι μπορει να εχεις , δεν ειναι και τοσο σοβαρο οσο νομιζεις , η οριακη με την καταληλη θεραπεια μπορει να ιανθει

---

αυτο με τις εναλλαγες διαθεσης το παθαινω ολη μερα οπως εγραψα και στην αρχη, μπορει να νιωθω αγχος, λυπη, χαρα και μετα ξανα λυπη και εχω ασταθη εικονα για μενα και για τους αλλους αναλογα το περιβαλλον που βρισκομαι, πραγμα που με δυσκολευει στις σχεσεις με αλλους ανθρωπους, μονο ψυχολογο με εχουν παει γιατι ημουν αντικοινωνικο παιδι, αλλα δεν ηθελα να συνεχισω να πηγαινω αλλο.

Μπορειτε να μου προτεινετε εναν ψυχοθεραπευτη για οριακη?

Όταν φτανεις στα ακρα και δεν αντέχεις άλλο πέφτεις στο πάτωμα και θες βοήθεια θα πας από μόνος σου .
Μέχρι να φτάσεις στα ακρα της κενης άθλιας συναισθηματικης ζωής σου δηλαδή. Μιλάω εμπειρικά απο μένα αφού γενικά όλοι οι οριακοι ταυτιζομαστε .
Όχι σε ψυχολογους εμείς θέλουμε κάτι πιο ιατρικό.