Δεν μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου

Καλησπέρα. Είμαι 34 ετών και πριν 3 μήνες βγήκα από μια σχέση τριών χρονων. Τον άνθρωπο αυτόν τον λάτρεψα. Έκανα πάρα πολλές θυσίες γι αυτόν και δεν με εκτίμησε ποτέ! Μόνο με κατηγορούσε και τον ενοχλούσαν όλα σε μένα. Έχω κάνει κάποιες προσπάθειες να τα ξαναβρούμε αλλά αυτός είναι ανένδοτος και μου λέει ότι δεν θέλει. Ούτε εγώ θέλω να είμαστε μαζί με το ζόρι εννοείται αλλά δεν μπορώ να το αποδεχτώ με τίποτα. Έχω αρρωστήσει ψυχικα. Δεν μπορώ να μείνω στιγμή μόνη μου και εκτός από τις ώρες που δουλεύω είμαι όλη μέρα έξω με τις φίλες μου. Αν κάποια στιγμή δεν βρω κάποια να βγω και καθίσω σπίτι με πιάνει ταχυκαρδία και δεν με χωράει ο τόπος. Εννοείται ότι δεν έχω όρεξη να φάω με αποτέλεσμα να χάσω και πολλά κιλά και νιώθω χάλια με τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να ηρεμήσω ούτε λεπτό και δεν μπορώ να κάνω πράγματα που έκανα παλιά γιατί σκέφτομαι ότι οταν τα έκανα ήμουν χαρούμενη ενώ πλέον δεν είμαι. Το ξέρω ότι δεν αξιζει, ότι δεν πρέπει να είμαι έτσι για έναν άνθρωπο ο οποίος απλώς δεν ένιωθε όπως εγώ. Μπορεί ο χρονος να είναι ο καλύτερος γιατρός αλλά αν συνεχίσω έτσι δεν θεωρώ ότι θα το ξεπεράσω γρήγορα. Ποια είναι η γνώμη σας και τι μου προτείνετε να κάνω;

Για ποιο λόγο χωρίσατε? τι σου ειπε?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Για ποιο λόγο χωρίσατε? τι σου ειπε?

---

Μαλώνανε συνέχεια και μετά από καβγά μου λέει χωρίζουμε δεν θέλω να είμαστε μαζί.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Για ποιο λόγο χωρίσατε? τι σου ειπε?

---

Δεν μαλώναμε ποτέ για σοβαρο λόγο. Μόνο επειδή ζήλευε και δεν με άφηνε να κάνω τίποτα. Ο τελευταίος μας καβγάς ήταν γιατί ήθελα να βγω το βράδυ με τις φίλες μου.

Γνώρισε κανεναν άλλον για μένα αυτή είναι μια λύση.

Quote:

---

Originally Posted by Ευλογητός

Γνώρισε κανεναν άλλον για μένα αυτή είναι μια λύση.

---

Δεν μου βγαίνει. Προσπαθώ να παρατηρήσω γύρω μου τον κόσμο αλλά είναι λες και υπάρχει μόνο αυτός. Γενικά δεν είμαι άτομο που μπορώ να κάνω μια καινούργια γνωριμία με κάποιον μόνο και μόνο για να ξεπεράσω τον πρώην μου και χωρίς να μου κάνει το κλικ ο άλλος. Το θέμα είναι ότι μέχρι τώρα δεν μπορώ να δω κανέναν ερωτικά και ούτε θέλω…

Quote:

---

Originally Posted by Xtina

Δεν μαλώναμε ποτέ για σοβαρο λόγο. Μόνο επειδή ζήλευε και δεν με άφηνε να κάνω τίποτα. Ο τελευταίος μας καβγάς ήταν γιατί ήθελα να βγω το βράδυ με τις φίλες μου.

---

Πιστεύω ότι είσαι τρολ. Αν δεν είσαι υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Η λύση πάντως δεν είναι ούτε να βρεις αμέσως άλλον, ούτε να γυρίσεις σε αυτόν. Είναι να κάτσεις μόνη σου να τα βρεις με τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πιστεύω ότι είσαι τρολ. Αν δεν είσαι υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Η λύση πάντως δεν είναι ούτε να βρεις αμέσως άλλον, ούτε να γυρίσεις σε αυτόν. Είναι να κάτσεις μόνη σου να τα βρεις με τον εαυτό σου.

---

Τρολ από που και ως που; Εγώ έχω το πρόβλημα το ξέρω. Γι αυτό άλλωστε και έγραψα εδώ. Γνωρίζω ότι δεν είναι φυσιολογικό να αισθάνομαι έτσι. Συμφωνώ ότι πρέπει να τα βρω με τον εαυτό μου.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πιστεύω ότι είσαι τρολ. Αν δεν είσαι υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Η λύση πάντως δεν είναι ούτε να βρεις αμέσως άλλον, ούτε να γυρίσεις σε αυτόν. Είναι να κάτσεις μόνη σου να τα βρεις με τον εαυτό σου.

---

Επίσης δεν είναι τόσο εύκολο στην πράξη να τα βρεις με τον εαυτό σου

Ξαναδιάβασε σε παρακαλώ πολύ προσεκτικά το μήνυμά που έκανα παράθεση πριν. Θεωρείς ότι δεν είναι σοβαρό θέμα να μην σε αφήνει να κάνεις τίποτα επειδή ζηλεύει; Να μη μπορείς να βγεις με τις φίλες σου χωρίς να το κάνει θέμα;

Το να αισθάνεσαι άσχημα όταν βγαίνεις μετά από μία σχέση 3 χρόνων είναι φυσιολογικό, είτε ήταν η καλύτερη είτε η χειρότερη. Συχνά όταν σε χωρίζει ο άλλος μπαίνει και ο εγωισμός στη μέση. Αλλά να λες ότι δεν νιώθει όπως εσύ, δεν αξίζει και μετά να λες θες πίσω έναν τέτοιο άνθρωπο κι έχεις κάνει προσπάθειες να τα βρείτε, εκεί υπάρχει πρόβλημα. Δεν βλέπεις την αντίφαση;

Επίσης γιατί θεωρείς ότι δεν σε χωράει ο τόπος όταν μένεις μόνη σου; Εννοώ τι είδους σκέψεις κάνεις;

Η τελευταία φορά που μιλήσατε ποτε ηταν?

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ξαναδιάβασε σε παρακαλώ πολύ προσεκτικά το μήνυμά που έκανα παράθεση πριν. Θεωρείς ότι δεν είναι σοβαρό θέμα να μην σε αφήνει να κάνεις τίποτα επειδή ζηλεύει; Να μη μπορείς να βγεις με τις φίλες σου χωρίς να το κάνει θέμα;

Το να αισθάνεσαι άσχημα όταν βγαίνεις μετά από μία σχέση 3 χρόνων είναι φυσιολογικό, είτε ήταν η καλύτερη είτε η χειρότερη. Συχνά όταν σε χωρίζει ο άλλος μπαίνει και ο εγωισμός στη μέση. Αλλά να λες ότι δεν νιώθει όπως εσύ, δεν αξίζει και μετά να λες θες πίσω έναν τέτοιο άνθρωπο κι έχεις κάνει προσπάθειες να τα βρείτε, εκεί υπάρχει πρόβλημα. Δεν βλέπεις την αντίφαση;

Επίσης γιατί θεωρείς ότι δεν σε χωράει ο τόπος όταν μένεις μόνη σου; Εννοώ τι είδους σκέψεις κάνεις;

---

Το ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό. Αλλά δεν μπορώ και χωρίς αυτόν. Εγώ είμαι ακόμα πιο μη φυσιολογική που εξακολουθώ να τον θέλω στη ζωή μου. Σκέφτομαι αυτόν και πως η ζωή μου είναι κενή και το μέλλον μου μαύρο και λυπηρό. Δεν με γεμίζει τίποτα ότι και αν κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Η τελευταία φορά που μιλήσατε ποτε ηταν?

---

2 μήνες πριν

Quote:

---

Originally Posted by Xtina

Το ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό. Αλλά δεν μπορώ και χωρίς αυτόν. Εγώ είμαι ακόμα πιο μη φυσιολογική που εξακολουθώ να τον θέλω στη ζωή μου. Σκέφτομαι αυτόν και πως η ζωή μου είναι κενή και το μέλλον μου μαύρο και λυπηρό. Δεν με γεμίζει τίποτα ότι και αν κάνω.

---

Φυσικά και μπορείς χωρίς αυτόν, ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι δεν μπορείς χωρίς αυτόν. Γιατί όμως το νομίζεις; Η ίδια λες ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν σου φερόταν καλά, δεν είχε συναισθήματα αντίστοιχα με τα δικά σου και που έτσι κι αλλιώς δεν θέλει να τα ξαναβρείτε. Άρα ποια ανάγκη σου κάλυπτε αυτή η σχέση; Έχεις φόβο μοναξιάς, κάνεις σκέψεις ότι δεν θα βρεις άλλον ποτέ, σου λείπει τι ακριβώς τώρα που είσαι μόνη σου από τη φάση της σχέσης σας; Και τι σου έλειπε όταν ήσουν σε σχέση που τώρα μπορείς να το κάνεις αφού είσαι μόνη σου και δεν έχεις αυτόν πάνω απ' το κεφάλι σου; Πέρα από τις εξόδους με τις φίλες εννοώ, που είναι πολύ σημαντικές κι αυτές. Γιατί κάνεις μόνο αρνητικές σκέψεις; Σίγουρα υπάρχουν και θετικά να σκεφτείς.

Αυτό το τρίμηνο πως είναι η καθημερινότητά σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Φυσικά και μπορείς χωρίς αυτόν, ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι δεν μπορείς χωρίς αυτόν. Γιατί όμως το νομίζεις; Η ίδια λες ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν σου φερόταν καλά, δεν είχε συναισθήματα αντίστοιχα με τα δικά σου και που έτσι κι αλλιώς δεν θέλει να τα ξαναβρείτε. Άρα ποια ανάγκη σου κάλυπτε αυτή η σχέση; Έχεις φόβο μοναξιάς, κάνεις σκέψεις ότι δεν θα βρεις άλλον ποτέ, σου λείπει τι ακριβώς τώρα που είσαι μόνη σου από τη φάση της σχέσης σας; Και τι σου έλειπε όταν ήσουν σε σχέση που τώρα μπορείς να το κάνεις αφού είσαι μόνη σου και δεν έχεις αυτόν πάνω απ' το κεφάλι σου; Πέρα από τις εξόδους με τις φίλες εννοώ, που είναι πολύ σημαντικές κι αυτές. Γιατί κάνεις μόνο αρνητικές σκέψεις; Σίγουρα υπάρχουν και θετικά να σκεφτείς.

Αυτό το τρίμηνο πως είναι η καθημερινότητά σου;

---

Έχω σοβαρά θέματα αυτοεκτίμησης. Δεν έχω φόβο μοναξιάς. Το ξέρω ότι αν είμαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες θα γνωρίσω κάποιον. Απλώς θέλω μόνο αυτόν. Μόνο αυτός να είναι στη ζωή μου. Δεχόμουν τα πάντα ότι και αν μου έλεγε. Δεν με ενοχλούσε. Εμαθα να ζω με αυτό μόνο και μόνο για να τον έχω στη ζωή μου. Το μόνο που θέλω είναι να είμαστε μαζί. Το δέχομαι οτι αυτός δεν θέλει και δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Η ζωή μου το τελευταίο τρίμηνο είναι ένα μαρτύριο. Βρίσκομαι συνέχεια σε υπερένταση, έχω αδυνατήσει υπερβολικά, αϋπνίες και μονίμως ταχυκαρδία. Περιμένω απλώς να περάσουν οι μέρες αλλά και που περνάνε τίποτα δεν αλλάζει. Ίσως γιατί δεν προσπαθώ εγώ για τον εαυτό μου και δεν χειρίζομαι την κατάσταση οπως θα έπρεπε.

Όσοι έχουν θέματα αυτοεκτίμησης συχνά μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο, να μπλέκουν με άτομα που τους επιβεβαιώνουν την "χαμηλή" εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Γιατί είναι άσχημη εικόνα και κατάσταση, αλλά είναι γνώριμη. Ενώ οι αλλαγές σε "ζορίζουν" κι ας είναι προς το καλύτερο. Για να πάει μπροστά ο καθένας μας όμως πρέπει να βγει από το comfort zone του κι ας είναι οξύμωρο να θεωρείται comfort zone μία άβολη και κακοποιητική κατάσταση.

Εσύ αυτό πρέπει να θέσεις σαν προτεραιότητα, να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Αν δεν μπορείς μόνη σου, ζήτα βοήθεια κάποιου ειδικού.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όσοι έχουν θέματα αυτοεκτίμησης συχνά μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο, να μπλέκουν με άτομα που τους επιβεβαιώνουν την "χαμηλή" εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Γιατί είναι άσχημη εικόνα και κατάσταση, αλλά είναι γνώριμη. Ενώ οι αλλαγές σε "ζορίζουν" κι ας είναι προς το καλύτερο. Για να πάει μπροστά ο καθένας μας όμως πρέπει να βγει από το comfort zone του κι ας είναι οξύμωρο να θεωρείται comfort zone μία άβολη και κακοποιητική κατάσταση.

Εσύ αυτό πρέπει να θέσεις σαν προτεραιότητα, να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Αν δεν μπορείς μόνη σου, ζήτα βοήθεια κάποιου ειδικού.

---

Ίσως πρέπει να ζητήσω την βοήθεια κάποιου ειδικού. Γενικά όλες μου οι προηγούμενες σχέσεις είχαν την ίδια κατάληξη με τον ίδιο τρόπο. Ο ίδιος τύπος ανθρώπου που στην αρχή ηταν καλός και στην πορεία άρχιζαν τα αρνητικά σχόλια και η ταπείνωση. Απλώς αυτή τη φορά μου είναι τόσο δύσκολο γιατί ηταν η πιο σοβαρή και μακροχρόνια σχέση που έχω κάνει.

Ακολουθείς ένα συγκεκριμένο μοτίβο . .. Με άτομα που σέ ταπεινώνουν σού φέρονται άσχημα, θέλουν νά σέ ελέγχουν...

Τήν αιτία αυτού βρες (που συνήθως εντοπίζεται στην παιδική ηλικία και πώς έχουμε μάθει νά σχετιζομαστε-να αντιμετωπιζομαστε από γονείς..)
καί έπειτα σπάσε αυτή τή συμπεριφορά ώστε νά αποφευχθεί ξανά στο μέλλον.

Γιατί επιλέγουμε άτομα που μας απορρίπτουν; μας υποτιμούν;μας φέρονται άσχημα;;

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Ακολουθείς ένα συγκεκριμένο μοτίβο . .. Με άτομα που σέ ταπεινώνουν σού φέρονται άσχημα, θέλουν νά σέ ελέγχουν...

Τήν αιτία αυτού βρες (που συνήθως εντοπίζεται στην παιδική ηλικία και πώς έχουμε μάθει νά σχετιζομαστε-να αντιμετωπιζομαστε από γονείς..)
καί έπειτα σπάσε αυτή τή συμπεριφορά ώστε νά αποφευχθεί ξανά στο μέλλον.

Γιατί επιλέγουμε άτομα που μας απορρίπτουν; μας υποτιμούν;μας φέρονται άσχημα;;

---

Δεν έχω κάποιο παραπονο από τους γονείς μου. Ίσως φταιει το γεγονός ότι ακόμα και η πρώτη μου σχέση στο λύκειο ήταν με ένα τέτοιο άτομο και η επόμενη και η μεθεπόμενη. Δεν ξέρω τι θα πει σεβασμός σε μια σχέση απο τη μεριά του άλλου. Μόνο ταπείνωση, κέρατο, απόρριψη και λεκτική κακοποίηση. Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιλέγω να είμαι με τέτοια άτομα. Αλλά δεν νομίζω να οφείλεται στην παιδική μου ηλικία. Ίσως ήμουν άτυχη και απλώς εμαθα έτσι στις πρώτες μου σχέσεις και μετά συνέχισα με αυτά τα πρότυπα. Το θέμα είναι ότι ο πρώην μου στην αρχή ήταν υπέροχος και πολύ δοτικής. Έλεγα επιτέλους βρήκα έναν καλό άνθρωπο με συναισθήματα αλλά στην πορεία δεν ξέρω αν εγώ του έβγαλα αυτή τη συμπεριφορά επειδή δεν έβαζα όρια. Δεν ξέρω αν γενικά είναι έτσι ή αν θα είναι έτσι με κάποια άλλη γυναίκα στο μέλλον. Έχω μεγάλη απορία αν είναι οντως έτσι αυτοί οι άνθρωποι που επιλέγω ή αν εγώ τους ωθώ να γίνουν έτσι.

Μπορεί νά μήν σού φέρονταν οι δικοί σου έτσι (ταπεινωτικά κλπκλπ), μπορεί νά ήταν η μεταξύ τους σχέση όμως έτσι. Ή μπορεί νά είχες έναν απορριπτικο γονεα... ή απών....
Δεν ξέρω τί. Ας τά συζητήσουμε Με τους ψυχοθεραπευτες αυτά [emoji28]

Αυτες οι συμπεριφορές, σου είναι οικείες καί σέ αυτές επιστρέφεις, αυτές θέλεις χωρίς νά τό καταλαβαίνεις.
Αν αυτά τά ίδια άτομα ξαφνικά άλλαζαν χαρακτήρα καί γίνονταν κάτι άλλο..."έστρωναν"... γίνονταν ευγενικοί...κλπκλπ... μπορεί καί νά τούς χωριζες...

Λοιπόν υπόθεσεις κάνω .... φέτος έχω Πεσει και εγώ ακριβώς σέ αυτή τήν παγίδα.... Καί απορώ και εγώ πώς έμενα Με κάποιον που Με υποτιμούσε... Με έβριζε ούτε ήξερα γιατί... Μου φερόταν άσχημα. Πήγαινα πάλι πίσω... ξανά τά ίδια...
Ώσπου αντί νά τόν χωρίσω εγώ.... Με χώρισε αυτός!!
Ύστερα έχουμε νά διαχειριστούμε καί τήν απόρριψη.

Δεν έχουμε αυτοεκτίμηση δυστυχώς... δν δίνουμε αξία στον εαυτό μας.
Θά πρέπει νά σκεφτούμε αγαπητή... τί κάνουμε... γιατί τό κάνουμε..
Είμαστε χαρούμενες έτσι;
Ας δίνουμε σημασία σέ αυτές τίς κόκκινες σημαίες στην αρχή τής γνωριμίας...
Ας ακούμε τό ένστικτο μας..
. καί ας αλλάξουμε τό pattern ώστε νά έχουμε κάποτε υγιείς σχέσεις..

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ΌΝΤΩΣ έτσι ΔΕΝ τους κάνουμε εμείς έτσι....
Κάτι άλλο που κάνουμε είναι ότι παίρνουμε ευθύνες για συμπεριφορές που ΔΕΝ είναι δικές μας... ζητάμε καί συγνώμη ενώ δεν φταίμε.
Πόσες φορές σέ έχει κάνει νά ζητάς συγνώμη ή νά σού λέει ότι"εσύ φταίς" που τον έφερες στα όρια του καί σέ έβρισε!!??
Φαντάζομαι πολλές...

Όχι δεν φταις εσύ που φέρονται έτσι.
Αυτοί είναι έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Μπορεί νά μήν σού φέρονταν οι δικοί σου έτσι (ταπεινωτικά κλπκλπ), μπορεί νά ήταν η μεταξύ τους σχέση όμως έτσι. Ή μπορεί νά είχες έναν απορριπτικο γονεα... ή απών....
Δεν ξέρω τί. Ας τά συζητήσουμε Με τους ψυχοθεραπευτες αυτά [emoji28]

Αυτες οι συμπεριφορές, σου είναι οικείες καί σέ αυτές επιστρέφεις, αυτές θέλεις χωρίς νά τό καταλαβαίνεις.
Αν αυτά τά ίδια άτομα ξαφνικά άλλαζαν χαρακτήρα καί γίνονταν κάτι άλλο..."έστρωναν"... γίνονταν ευγενικοί...κλπκλπ... μπορεί καί νά τούς χωριζες...

Λοιπόν υπόθεσεις κάνω .... φέτος έχω Πεσει και εγώ ακριβώς σέ αυτή τήν παγίδα.... Καί απορώ και εγώ πώς έμενα Με κάποιον που Με υποτιμούσε... Με έβριζε ούτε ήξερα γιατί... Μου φερόταν άσχημα. Πήγαινα πάλι πίσω... ξανά τά ίδια...
Ώσπου αντί νά τόν χωρίσω εγώ.... Με χώρισε αυτός!!
Ύστερα έχουμε νά διαχειριστούμε καί τήν απόρριψη.

Δεν έχουμε αυτοεκτίμηση δυστυχώς... δν δίνουμε αξία στον εαυτό μας.
Θά πρέπει νά σκεφτούμε αγαπητή... τί κάνουμε... γιατί τό κάνουμε..
Είμαστε χαρούμενες έτσι;
Ας δίνουμε σημασία σέ αυτές τίς κόκκινες σημαίες στην αρχή τής γνωριμίας...
Ας ακούμε τό ένστικτο μας..
. καί ας αλλάξουμε τό pattern ώστε νά έχουμε κάποτε υγιείς σχέσεις..

---

Δεν θα τον χώριζα. Τον λάτρευα. Στην αρχή που μου φερόταν καλα, πάλι τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα. Ήμουν χαρούμενη που ήμουν μαζί του και μου αρκούσε αυτό και ας καταπιεζόμουν. Εσένα το μετάνιωσε ποτέ; Ζήτησε συγνώμη; Έχεις καιρό που χωρισες;

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ΌΝΤΩΣ έτσι ΔΕΝ τους κάνουμε εμείς έτσι....
Κάτι άλλο που κάνουμε είναι ότι παίρνουμε ευθύνες για συμπεριφορές που ΔΕΝ είναι δικές μας... ζητάμε καί συγνώμη ενώ δεν φταίμε.
Πόσες φορές σέ έχει κάνει νά ζητάς συγνώμη ή νά σού λέει ότι"εσύ φταίς" που τον έφερες στα όρια του καί σέ έβρισε!!??
Φαντάζομαι πολλές...

Όχι δεν φταις εσύ που φέρονται έτσι.
Αυτοί είναι έτσι.

---

Ζητούσα συνέχεια συγνώμη και έφτανα στο σημείο να απολογούμαι για πράγματα παράλογα.

Αυτό εδώ όμως που λες είναι απίστευτο... ελπίζω να αναζητήσεις βοήθεια.. νά βρείτε τους λόγους πίσω από αυτά... νά καταφέρει να τά ξεπεράσει ώστε νά μήν ξανά πέσει στα ίδια λάθη.... διαφορετικά θά συμβαίνει τό ίδιο [emoji53]

Quote:

---

Originally Posted by Xtina

Ζητούσα συνέχεια συγνώμη και έφτανα στο σημείο να απολογούμαι για πράγματα παράλογα.

---

Εμένα είναι πολύπλοκο του πράγμα... πολλές εντάσεις όλη τήν ώρες δεν ήξερε γιατί αρπαζοταν, με μείωνε, ήταν καχύποπτος, έβριζε, καί τά λοιπά... όλα αυτά πάρα πολύ μακριά από εμένα...
Καί πάρα πολύ ασχολήθηκα...
Καί όχι δεν θέλω νά γυρίσω.
Βέβαια....αν έδινε ένα σημάδι... δεν ξέρω τί θά έκανα... Γιατί και εγώ τόν σκέφτομαι όλη τήν ώρα... καί ζοριζομαι... αλλά γνωρίζω ότι δεν θά μου κάνει καθόλου καλό

Είν'Κ σίγουρο ότι όσες φορές καί νά γυρίσεις τό ίδιο θα γίνεται συνέχεια!! όσο πιο πολύ τό τραβάς όμως τόσο χειρότερα γίνεσαι... Τόσο μειώνεται η αξιοπρέπεια σου η αυτοεκτίμηση σου... καί στο τελος... Θά χρειαστείς περισσότερα χρόνια στην ψυχοθεραπεία.....
Πρόσεχε καλή μου, καί ξεκίνα γρήγορα νά πάρεις βοήθεια

Quote:

---

Originally Posted by Xtina

Δεν θα τον χώριζα. Τον λάτρευα. Στην αρχή που μου φερόταν καλα, πάλι τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα. Ήμουν χαρούμενη που ήμουν μαζί του και μου αρκούσε αυτό και ας καταπιεζόμουν. Εσένα το μετάνιωσε ποτέ; Ζήτησε συγνώμη; Έχεις καιρό που χωρισες;

---

Quote:

---

Originally Posted by ladybird12

Εμένα είναι πολύπλοκο του πράγμα... πολλές εντάσεις όλη τήν ώρες δεν ήξερε γιατί αρπαζοταν, με μείωνε, ήταν καχύποπτος, έβριζε, καί τά λοιπά... όλα αυτά πάρα πολύ μακριά από εμένα...
Καί πάρα πολύ ασχολήθηκα...
Καί όχι δεν θέλω νά γυρίσω.
Βέβαια....αν έδινε ένα σημάδι... δεν ξέρω τί θά έκανα... Γιατί και εγώ τόν σκέφτομαι όλη τήν ώρα... καί ζοριζομαι... αλλά γνωρίζω ότι δεν θά μου κάνει καθόλου καλό

Είν'Κ σίγουρο ότι όσες φορές καί νά γυρίσεις τό ίδιο θα γίνεται συνέχεια!! όσο πιο πολύ τό τραβάς όμως τόσο χειρότερα γίνεσαι... Τόσο μειώνεται η αξιοπρέπεια σου η αυτοεκτίμηση σου... καί στο τελος... Θά χρειαστείς περισσότερα χρόνια στην ψυχοθεραπεία.....
Πρόσεχε καλή μου, καί ξεκίνα γρήγορα νά πάρεις βοήθεια

---

Έχουμε ξαναχωρισει στο παρελθόν όχι όμως για τόσο πολύ καιρό. Πρώτη φορά επιμένει τόσο στο ότι δεν θέλει. Δεν μπορώ να σταματήσω να θέλω να είμαι μαζί του. Λες και όλη μου η ζωή και η ευτυχία εξαρτάται από αυτόν.

Xtina,

ένας χωρισμός πολλές φορές μπορεί να είναι ένα τραυματικό γεγονός. Και σίγουρα χρειάζεται τον χρόνο του για να επουλωθεί πληγή. Ζούμε σε μία εποχή που περιμένουμε όλα να γίνονται γρήγορα και απλά. Σε πολλά θέματα όμως δεν υπάρχει εύκολος και απλός δρόμος. Ο χωρισμός είναι μια διαδικασία, που έχει διάφορα στάδια. Είναι πολύ δύσκολο τώρα, το κατανοώ, εχεις συνηθίσει να ζεις πλάι σε κάποιον και να μοιράζεσαι τα πάντα.
Όμως, η στενή σχέσ βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη και την έλξη. Η σχέση που πριγράφεις ήταν εξαρτητική. Αποδέχομαι ότι μου κάνεις αρκεί να είμαι μαζί σου.
Εδώ χρειαζεται μια διερεύνηση από εσένα την ίδια. Γιατί έχεις τόσο πολύ ανάγκη έναν άνθρωπο που δεν σε φροντίζει και δεν σε σέβεται;

Quote:

---

Originally Posted by Art_Phil

Xtina,

ένας χωρισμός πολλές φορές μπορεί να είναι ένα τραυματικό γεγονός. Και σίγουρα χρειάζεται τον χρόνο του για να επουλωθεί πληγή. Ζούμε σε μία εποχή που περιμένουμε όλα να γίνονται γρήγορα και απλά. Σε πολλά θέματα όμως δεν υπάρχει εύκολος και απλός δρόμος. Ο χωρισμός είναι μια διαδικασία, που έχει διάφορα στάδια. Είναι πολύ δύσκολο τώρα, το κατανοώ, εχεις συνηθίσει να ζεις πλάι σε κάποιον και να μοιράζεσαι τα πάντα.
Όμως, η στενή σχέσ βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, την κατανόηση, την εμπιστοσύνη και την έλξη. Η σχέση που πριγράφεις ήταν εξαρτητική. Αποδέχομαι ότι μου κάνεις αρκεί να είμαι μαζί σου.
Εδώ χρειαζεται μια διερεύνηση από εσένα την ίδια. Γιατί έχεις τόσο πολύ ανάγκη έναν άνθρωπο που δεν σε φροντίζει και δεν σε σέβεται;

---

Επειδή απλά τον αγαπάω. Δέχομαι την επιλογή του να είναι μακριά μου. Αλλά δεν μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου. Περιμένω απλώς και ελπίζω. Τον έχω ανάγκη γιατί είναι αυτός που είναι. Υπήρξαν και καλές στιγμές. Είχε αρκετά θετικά. Αλλά το ξέρω ότι δεν με σεβάστηκε. Έχω σοβαρο πρόβλημα… Αλλά αλήθεια δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Απλώς υποφέρω και αφήνω τον καιρό να περάσει.

Μπορεί να βρεθείτε καπου πχ στο δρόμο, σε δουλειά, σε παρέα κλπ ή μένετε αντίθετα?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μπορεί να βρεθείτε καπου πχ στο δρόμο, σε δουλειά, σε παρέα κλπ ή μένετε αντίθετα?

---

Πολύ πιθανό! Μενουμε σε μια μικρή πόλη. Αλλά γενικά το αποφεύγω. Αν μάθω ότι είναι κάπου δεν θα πάω.

Xtina,

σαν άνθρωπος θεωρώ πως είναι σημαντικός να δουλέψεις λίγο πρώτα ατομικά, να βρεις την αυτοεκτίμησή σου, να μάθεις να βάζεις τα όριά σου, και σε δεύτερο επίπεδο έρχεται η σχέση.
Η σχέση είναι λάθος να βιώνεται σαν αποκούμπι των δικών μας αδυναμιών.
Αν δεν κάνεις την δουλειά μόνη σου, δεν πιστέψεις σε σένα, δεν τα βρεις με σένα, θα περιφέρεσαι διαρκώς γύρω από σχέσεις μη υγιείς που δεν θα υπάρχει σεβασμός.
Και όταν χάνεται ο σεβασμός χάνεται και η αγάπη.
Εάν εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, πώς περιμένεις να σε σεβαστεί ο άλλος.
Και δεν αναιρώ πως ένας χωρισμός μπορεί να είναι μια διαδικασία επιπονη από μόνη της, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να βιώνεις την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και τελείως διαφορετικό να αισθάνεσαι πως χωρίς το άλλο πρόσωπο δεν είσαι ικανή να ζήσεις.
Εάν κάτι είναι βέβαιο σε αυτή τη ζωή είναι ότι μέχρι να πεθάνουμε έχουμε ως παντοτινό σύντροφο τον εαυτό μας.