Άγχος φόβος φασαριας

Έχω πολλές φοβίες
Χαιροφοβια
Εργοφοβια.
Αλλά αυτή που με απασχολεί περισσότερο είναι η φοβία με τους προβληματικούς γείτονες. Τους φασαριοζους. Κάθε μέρα.
Δεν μπορώ αγχώνομαι από τότε που είχαμε έναν προβληματικό. Κάθε φορά που μετακομίζουν καινούργιοι φοβάμαι ότι θα είναι σαν και αυτόν. (Αλκοολικος όλα τα υπολοιπα) μου εμείνε στο υποσυνειδητο μου.( Ευτυχώς εφυγε/τον έδιωξαν). Δεν μπορώ να ακούσω πλέον τη παραμικρή φασαρια, κάνω εμετο.
Κάτι καινούργιοι που μετακόμισαν πρόσφατα κατά κει πηγαίνει το πράγμα. Δεν δουλεύουν. Και πίνουν. Δηλ με πιο σκεπτικό τους Νοίκιασαν Σπίτι. Εντωμεταξυ όλη η οικογένεια μου είμαστε ήρεμοι και δεν μας αρέσουν οι φασαρίες. Και δεν μπορούμε να κάνουμε σύσταση κάποιου.
Δεν μπορώ λέμε αρρωσταίνω.
Εντωμεταξύ έψαξα για ψυχολόγο, βρήκα μια που φαίνεται οκ. Τώρα αν θα πάω που είναι το δεύτερο βήμα θα δείξει.

Τη ζημιά την έκανε εκείνος ο πρώτος.
Μουσική στη διαπασων κάθε μέρα από το απόγευμα μέχρι τις 12. Φωνές, όλη μέρα να παραπονιέται. Να πίνει να μεθάει. Και δεν πλήρωνε ούτε ενοίκιο. Αλλά τον άφηναν γιατί τον λυποντουσαν. Έλεος. Κόντεψα να αρρωστήσω, πήγα στο νοσοκομείο με κρίση πανικού νόμιζα ότι θα πεθάνω. Ζούμσαμε σε ήσυχη περιοχή μέχρι που αποφάσισαν να μετατρέψουν παλιά Σπίτια σε διαμερίσματα. Ολοι ειχαν παραπονο αλλα κανενας δεν εκανε. Μέχρι που βάλαμε κάτω την.ντροπη μας και πήγαμε και παρακάλεσαμε.τον ιδιοκτήτη.
Από εκείνο τον.καιρο και μετά όταν ακούω μουσικές στη γειτονιά παθαίνω κρίσεις άγχους. Δεν αντέχεται. Δεν θέλω να αρρωστήσω πάλι.

Καλησπέρα. Τι σε κάνει να διστάζεις να πας σε ψυχολόγο;

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Καλησπέρα. Τι σε κάνει να διστάζεις να πας σε ψυχολόγο;

---

Ειναι 50 ευρω μια ώρα. Δεν έχει πιο φθηνό εδώ που μένω.
Φοβάμαι πως δεν βοηθήσει.
Θελω να το ξεπερασω μόνη μου που δεν γίνεται κιόλας. Είναι αδυναμία.
Θα με λένε διάφορα πιθανόν.
Οι γονείς είναι αρνητικοι.

Ένας ψυχολόγος θα βοηθησει;
Νομίζω θα πάω μια φορά να δω. Γράφω συνέχεια τώρα συγγνώμη ( είναι και τα αρμονικά δεν είμαι καλα) με το γράψιμο νιώθω ότι εκτονώνεται το άγχος. Και με το να μου μιλά Κάποιος και να απαντώ.
Φοβάμαι πολύ. Δεν θέλω να πάθω τα ίδια.
Ευτυχώς βρήκα μια δουλίτσα και απασχολούμαι.
Φοβάμαι. Γα#%^%το για μένα. Μακάρι να είχα λεφτά να ξεπερνά Σπίτι νε ένα χιλιόμετρο μακριά από γείτονες.

Τώρα που μιλάμε έκανα εμετό. Νιώθω ότι με πιάνει πάλι η κρίση άγχους. Νιώθω ρίγος και τρέμουλο. Γι αυτά μιλάω για λέω ότι φοβάμαι. Αυτό είναι το άγχος που με πιάνει. Δεν κοροϊδεύω ,

μήπως καλύτερα σε ψυχίατρο να έπαιρνες μια αγωγή; είναι κρίμα να τυραννιέσαι, είναι θορυβοφοβία και όπως κάθε φοβία θέλει βοήθεια.

Φαρμακευτικη Αγωγή....επειδή ενοχλείται από τον θόρυβο;;!

Εμ, αντι να πας σε ψυχιατρο θα βοηθούσε να πας στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σου να κάνεις καταγραφή των περιστατικών θορύβου και να ζητήσεις να του γίνει σύσταση για να σταματήσει. Αν δεν σταματήσει κάνεις και μια μήνυση και ξεμπερδεύεις.

Από την άλλη, το να αντιδράς τόσο έντονα σε περιστατικό θορύβου είναι υπερβολικό αλλά εξαρτάται και από την ένταση. Αν είναι 24ωρες το 24ωρο είναι λογικό να σου έχουν σπάσει τα νεύρα ειδικα αν έχεις κάποια τραυματική εμπειρία από παλαιότερα. Κι εγώ έχω μετατραυματικό στρες και με ενοχλεί η φασαρία .
Το να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο σιγουρα θα βοηθουσε αλλά το πρώτο βήμα κατά τη γνώμη μου είναι να γίνει σύσταση σε αυτόν που δημιουργεί το πρόβλημα μέσω αστυνομίας.

Η και ωτοασπίδες σιλικόνης...
Τις χρησιμοποιώ και εγώ, με καταπληκτικό αποτέλεσμα κατά της ηχορύπανσης, και για ένα ήσυχο υπνο!

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Η και ωτοασπίδες σιλικόνης...
Τις χρησιμοποιώ και εγώ, με καταπληκτικό αποτέλεσμα κατά της ηχορύπανσης, και για ένα ήσυχο υπνο!

---

Ποιες χρησιμοποιείς; εγώ βάζω κάτι κερινες αλλά εξωτερικός δυνατούς ήχους (πχ τα έξι σκυλιά του γείτονα) εξακολουθώ να τους ακούω παρόλο που έχω και θέμα στην ακοή μου. Αλλά κάποια στιγμή θα κάνω ασφαλιστικά για να φύγουν τα σκυλιά , δεν είναι ζωή αυτή να έχεις συνέχεια ηχορύπανση δίπλα σου , σίγουρα επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία και σε κρατάει συνέχεια σε κατάσταση επιφυλακης.
Είναι και επικίνδυνα και επιτίθενται στις γάτες μου.

Γειά σου,
Τις κλασικές ωτοασπίδες σιλικόνης από το φαρμακείο.

Ειναι πιο φιλικές για το δέρμα του αυτιού, τις πλαθεις έτσι ώστε να φραζουν καλά όλο τον έξω ακουστικό πόρο ,χωρίς όμως να εισέρχονται πιο βαθιά ,και τις αλλάζεις κάθε περίπου 10 ήμερες.

Εάν καλύψεις όλο το έξω άνοιγμα, και πιέσεις ελαφρά, δεν ακούς τίποτα.

Βέβαια τις χρησιμοποιώ μόνο στον ύπνο , για να αισθάνομαι αποκομενος από το περιβάλλον, και να με παίρνει ο ύπνος εύκολα !

Δεν έχω ευτυχώς θορυβώδες περιβάλλον στο σπίτι μου .

Για συνεχη παρενόχληση με θόρυβο,
καλά θα κάνεις να ενεργήσει όπως λες ...

Καλησπέρα.

Ευχαριστώ πολύ που δεν με κρίνετε γι αυτό.
Αυτός ο γείτονας έχει φύγει. Εδώ και περίπου 2 χρόνια. Όμως ακόμα δεν μπορώ να το ξεπερασω.
Τώρα μετακόμισαν κάποιοι άλλοι. Δεν δουλεύουν, κάθονται όλη μέρα στο μπαλκόνι.
Το θέμα είναι ότι φοβάμαι μήπως πάθουμε τα ίδια με τότε.

Εγινα πολύ ευαίσθητη Στους θορύβους από τότε.
Και η παραμικρή φασαρία έξω από τα συνηθισμένα με ενοχλεί.
Και όταν αγχώνομαι με κτυπάει στο στομάχι.

Quote:

---

Originally Posted by Skiouros8

Εμ, αντι να πας σε ψυχιατρο θα βοηθούσε να πας στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σου να κάνεις καταγραφή των περιστατικών θορύβου και να ζητήσεις να του γίνει σύσταση για να σταματήσει. Αν δεν σταματήσει κάνεις και μια μήνυση και ξεμπερδεύεις.

Από την άλλη, το να αντιδράς τόσο έντονα σε περιστατικό θορύβου είναι υπερβολικό αλλά εξαρτάται και από την ένταση. Αν είναι 24ωρες το 24ωρο είναι λογικό να σου έχουν σπάσει τα νεύρα ειδικα αν έχεις κάποια τραυματική εμπειρία από παλαιότερα. Κι εγώ έχω μετατραυματικό στρες και με ενοχλεί η φασαρία .
Το να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο σιγουρα θα βοηθουσε αλλά το πρώτο βήμα κατά τη γνώμη μου είναι να γίνει σύσταση σε αυτόν που δημιουργεί το πρόβλημα μέσω αστυνομίας.

---

Τότε κάναμε καταγγελία αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεν ήταν μόνο η μουσική. Από τις 5 ξυπνούσε(Δεν κοιμόταν ποτέ νομιζω) και έβριζε , έπινε και νομίζω έκανε κ ουσιες και πουλούσε κιόλας. Δεν καταλανμβαινε τιποτα. Την αστυνομία τη φοβόταν επειδή έκλεβε κιόλας αλλα ήρθε μόνο μια φορά μετά δεν ξανάρθε.
Να πω κιόλας ότι δεν πλήρωνε ενοίκιο γιατί τον λυπήθηκαν και εκείνος τους κορόιδευε πίσω από την πλάτη τους ή ότι θα φύγει σε ένα μήνα. Κτλ κτλ.
Δεν μπορουσαμε να ανοίξουμε την πόρτα.
Τέλος πάντων μας λυπήθηκε ο Θεός και ξεκουμπιστηκε.
Ολοι μας κοντεψαμε να αρρωστήσουν τότε.

Τώρα αυτό είναι μετατραυματικό στρες.;
Σκεφτόμουν ότι δεν ταίριαζε στην ενότητα για να το γράψω.
Λογικά είναι, γιατί νιώθω όλα τα συναισθήματα από τότε. Μην τυχών και είναι το ίδιο.

Τη ψυχολόγο θελω και δεν θέλω να την επισκεφθώ.. Απλά τη μια μέρα είμαι καλά και λέω δε χρειάζεται την άλλη μέρα ειμαι χαλια και λέω ότι χρειαζεται. Φοβάμαι κιόλας.
Χθες ας πούμε ειμουν μια χαρά μέχρι και σήμερα το απόγευμα. Μετά όχι.
Ειναι η μόνη που επηρεάζεται τόσο πολύ. Μαζί με τη μικρότερη αδελφή μου. Αλλά εγώ έχω και ευαίσθητο στομάχι.

Ξανάρχισαν οι κρίσεις άγχουςαποψε.δεν μπορω να κοιμηθω
Να πω και την αλήθεια η ψυχολόγος είναι κάτι σαν αδυναμία για μένα ότι απέτυχα στη ζωή. Αυτό ένιωσα όταν πήγα να κλείσω ραντεβού. Πριν δεν μπορώ να ελέγξω ή ίδια την ζωή μου. (Που δεν μπορω) ενώ δεν με νοιάζει να μιλάω για το άγχος και τις κρίσεις σε Αλλά άτομα, η ταμπέλα ψυχολόγος με ενοχλει.

Καταγγελία εννοείς μήνυση; Αν εννοείς μήνυση θα γινόταν δικαστήριο αρα κάνατε απλώς αναφορά στην αστυνομία. Την αστυνομία αν δεν την πιέσεις δεν ενδιαφέρεται. Έπρεπε να πιέσετε για διοικητικό πρόστιμο για να μαζευτεί. Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ τα ίδια και χειρότερα περνάω.

Σε καθε περίπτωση, ναι θα μπορούσε να είναι μετατραυματικό στρες στο υπέδαφος κάποιας άλλης αγχωδους διαταραχής αλλά διάγνωση μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να κανει.

Ο ψυχολόγος δεν είναι ένδειξη αποτυχίας. Ίσως το βλέπεις μέσα από τα μάτια της κοινωνικής πρόσληψης γιατι οι πολλοί βλέπουν την ψυχική υγεία με στίγμα. Ωστόσο πολυς κόσμος πάει σε ψυχολόγο. Μπορείς να το δοκιμάσεις.

Κατά τα άλλα έχεις κάποιο άγχος; Είσαι δηλαδή γενικά αγχώδης και είχες και στο παρελθόν κρίσεις άγχους ή όλα ξεκίνησαν με τον πρώτο θορυβώδη γείτονα;

Quote:

---

Originally Posted by Skiouros8

Καταγγελία εννοείς μήνυση; Αν εννοείς μήνυση θα γινόταν δικαστήριο αρα κάνατε απλώς αναφορά στην αστυνομία. Την αστυνομία αν δεν την πιέσεις δεν ενδιαφέρεται. Έπρεπε να πιέσετε για διοικητικό πρόστιμο για να μαζευτεί. Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ τα ίδια και χειρότερα περνάω.

Σε καθε περίπτωση, ναι θα μπορούσε να είναι μετατραυματικό στρες στο υπέδαφος κάποιας άλλης αγχωδους διαταραχής αλλά διάγνωση μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να κανει.

Ο ψυχολόγος δεν είναι ένδειξη αποτυχίας. Ίσως το βλέπεις μέσα από τα μάτια της κοινωνικής πρόσληψης γιατι οι πολλοί βλέπουν την ψυχική υγεία με στίγμα. Ωστόσο πολυς κόσμος πάει σε ψυχολόγο. Μπορείς να το δοκιμάσεις.

Κατά τα άλλα έχεις κάποιο άγχος; Είσαι δηλαδή γενικά αγχώδης και είχες και στο παρελθόν κρίσεις άγχους ή όλα ξεκίνησαν με τον πρώτο θορυβώδη γείτονα;

---

Ναι ειμαι πολυ αγχωδης. Παθαινα και στο παρελθον ομως οχι τοσο εντονες. Επιδεινωθηκαν μετά από αυτόν. Αν δεν το ζήσει δεν μπορεί κάποιος να το καταλαβει.
Ναι οκ έχω πρόβλημα όμως και οι υπόλοιποι γιατί δεν σέβονται βασικούς κανόνες. Όχι για μενα δεν είναι σωστό να βάζει κάποιος το Ραδιόφωνο στο μπαλκόνι του. Αν θέλει να ακούσει μουσική να βάζει ακουστικά. Γιατί πρέπει να ακούω ότι ακούει.
Όπως Εγώ βάζω ακουστικά όταν ακούω μουσική και δεν ενοχλώ.

Μην υιοθετείς συμπεριφορές χωριού. Αποτυχημένοι είναι αυτοί που ενώ έχουν προβλήματα δεν τα παραδέχονται και δεν κάνουν τίποτα γι'αυτα παρόλο που μπορεί να έχουν αντίκτυπο και συνέπειες και για τους άλλους ανθρώπους. Όταν κάποιος έχει υψηλή πίεση και πάει στον γιατρό είναι αποτυχημένος; Αμάν πια με το ταμπού της ψυχικής υγείας.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Μην υιοθετείς συμπεριφορές χωριού. Αποτυχημένοι είναι αυτοί που ενώ έχουν προβλήματα δεν τα παραδέχονται και δεν κάνουν τίποτα γι'αυτα παρόλο που μπορεί να έχουν αντίκτυπο και συνέπειες και για τους άλλους ανθρώπους. Όταν κάποιος έχει υψηλή πίεση και πάει στον γιατρό είναι αποτυχημένος; Αμάν πια με το ταμπού της ψυχικής υγείας.

---

Εντάξει ναι έχεις δίκαιο. Με τον εαυτό μου τα έχω που είμαι έτσι. Άλλωστε δεν θα ημουν εδώ σ'αυτό το φόρουμ.
Και για μενα ειναι καινουργιο αυτο μολις πριν λιγους μηνες αντιληφθηκα οτι ισως και να τον χρειαζομαι. Σε μικρή πόλη μένω σαν χωριό. Οι γονείς μου δεν τα ειχαν αυτά. Αφού όταν συζητούμε και τους λέω ότι σκέφτομαι να επισκεφθώ κάποιον για το άγχος μου μου λένε το κλασσικό. Οτι είσαι μια χαρά δεν χρειαζεσαι τίποτα. Ολοι αγχωνομαστε. Δεν το λένε από κακία, ίσως από άγνοια. Την ίδια άγνοια που έχω και γω

Και αυτά είναι ένας από τους λόγους που προτιμω το χειμώνα. Ολοι μέσα στα σπίτια τους.

Δηλ πρέπει να φεύγω από το σπίτι μου για να ηρεμω; Εγώ γίνομαι με τα νεύρα που φέρνουν το κάθε αλκοολικό. Όχι αυτοί. Που σκέφτομαι να μετακομίσω εξαιτίας του κάθε ανεύθυνου

Quote:

---

Originally Posted by Meli-meli

Εντάξει ναι έχεις δίκαιο. Με τον εαυτό μου τα έχω που είμαι έτσι. Άλλωστε δεν θα ημουν εδώ σ'αυτό το φόρουμ.
Και για μενα ειναι καινουργιο αυτο μολις πριν λιγους μηνες αντιληφθηκα οτι ισως και να τον χρειαζομαι. Σε μικρή πόλη μένω σαν χωριό. Οι γονείς μου δεν τα ειχαν αυτά. Αφού όταν συζητούμε και τους λέω ότι σκέφτομαι να επισκεφθώ κάποιον για το άγχος μου μου λένε το κλασσικό. Οτι είσαι μια χαρά δεν χρειαζεσαι τίποτα. Ολοι αγχωνομαστε. Δεν το λένε από κακία, ίσως από άγνοια. Την ίδια άγνοια που έχω και γω

---

Αν δεν πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσουν για να πας (αυτό θα συνέβαινε στην περίπτωση που δεν είχες δικά σου λεφτά) μην το αφήσεις να σε επηρεάζει. Γενικά οι γονείς δεν καταλαβαίνουν. Και όσο περνούν τα χρόνια το λεγόμενο χάσμα γενεών μεγαλώνει. Και ανεξάρτητα από γονείς υπάρχει μια δυσκολία στο να κατανοήσει κάποιος κάτι που δεν έχει νιώσει και ίσως και για λόγους άμυνας δεν μπαίνει στη διαδικασία καν να προσπαθήσει να καταλάβει. Το σημαντικό μάλλον είναι να δουλέψεις με τον εαυτό σου γενικότερα γιατί τις περισσότερες φορές όταν περάσει μια φοβία ή έμμονη ιδέα παίρνει τη θέση της μια άλλη.

Εγω τα τελευταια χρονια απεκτησα θεμα με τους θορύβους. Δεν μπορώ καθόλου.
Κάνω ελαφρύ ύπνο, και Αν ακούσω ομιλίες στο μεσο της νυχτας αμέσως αγχώνομαι, εκνευρίζομαι. Θελω ηρεμία, δοκίμασα και τις ωτοασπίδες (Όχι αυτές με τη σιλικονη) αλλά πάλι ακούω. Νιωθω ένα συναισθημα άγχους, ανησυχίας, αναγούλα, σφίξιμο στο στομάχι. Η αδελφή μου μου λέει ότι έχω πρόβλημα ψυχολογικό. Αυτό με αγχώνει ακόμα περισσότερο όταν μου το λέει.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Αν δεν πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσουν για να πας (αυτό θα συνέβαινε στην περίπτωση που δεν είχες δικά σου λεφτά) μην το αφήσεις να σε επηρεάζει. Γενικά οι γονείς δεν καταλαβαίνουν. Και όσο περνούν τα χρόνια το λεγόμενο χάσμα γενεών μεγαλώνει. Και ανεξάρτητα από γονείς υπάρχει μια δυσκολία στο να κατανοήσει κάποιος κάτι που δεν έχει νιώσει και ίσως και για λόγους άμυνας δεν μπαίνει στη διαδικασία καν να προσπαθήσει να καταλάβει. Το σημαντικό μάλλον είναι να δουλέψεις με τον εαυτό σου γενικότερα γιατί τις περισσότερες φορές όταν περάσει μια φοβία ή έμμονη ιδέα παίρνει τη θέση της μια άλλη.

---

Niels. Εσύ κάνεις ψυχοθεραπεια; Πόσο καιρό; βοηθαει;

Κάνω τέσσερα χρόνια. Θέλει υπομονή και επιμονή. Είχα κυρίως άγχος, κατάθλιψη και διάφορα θέματα που με μπερδευαν σε σημείο που έμενα στάσιμος σε διάφορους τομείς. Με έχει βοηθήσει σίγουρα να καταλάβω κάποια πράγματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζομαι αγωγή πότε πότε για την αϋπνία και την κατάθλιψη.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Κάνω τέσσερα χρόνια. Θέλει υπομονή και επιμονή. Είχα κυρίως άγχος, κατάθλιψη και διάφορα θέματα που με μπερδευαν σε σημείο που έμενα στάσιμος σε διάφορους τομείς. Με έχει βοηθήσει σίγουρα να καταλάβω κάποια πράγματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζομαι αγωγή πότε πότε για την αϋπνία και την κατάθλιψη.

---

Τώρα έχεις προχωρήσει στους τομείς που λες ότι έμενες στάσιμος. Γιατί βλέπω και τη τους γύρω μου να προχωρούν και εγω όχι.

Είναι λίγο σύνθετο. Σε κάποιους τομείς προχώρησα και ξαναυποχωρησα, σε άλλους έχω προχωρήσει, σε άλλους δεν έχω προχωρήσει. Κατάλαβα όμως εκεί που δεν προχωρώ ότι δεν προχωρώ γιατί δεν έχω καθαρή, πραγματική επιθυμία να το κάνω. Όπου η επιθυμία μου είναι καθαρή, χωρίς σύγχυση τότε προχωρώ στην υλοποίηση. Εν τέλει το θέμα είναι να αισθάνεσαι πιο άνετα με τον εαυτό σου και τις επιλογές σου. Όχι να γίνεις κάτι που δεν είσαι ή να κάνεις πράγματα μόνο λόγω της κοινωνικής πίεσης που δεν τα νιώθεις ως πραγματική επιθυμία. Ακόμη δεν έχω φτάσει στο σημείο να πω ότι είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Ακόμη κι αυτό όμως είναι ζήτημα βιωμάτων και ιδιοσυγκρασίας πιο πολύ. Γενικά δεν πρέπει να περιμένει κανείς θαύματα αλλά βοηθάει. Θέλει προσπάθεια πάντως, υπομονή, επιμονή και να βρεις καλό θεραπευτή