Printable View
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν βιώνετε κι εσείς μια υποτροπή τώρα που είναι καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι τον Ιούνη κάτι με άγχωσε και αυτό μεταφερόταν και στον ύπνο μου. Μετά με κάτι πιέστηκα και είχα λίγο ζορίσματα, αλλά τίποτα μεγάλο. Τώρα όμως δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, βλέπω έντονα όνειρα και έχω άγχος. Παίρνω φαρμακευτική αγωγή, κάνω ψυχοθεραπεία. Η ψυχολόγος μου μού είπε πως και άλλοι με θέματα ψυχικής υγείας ταλαιπωρούνται και το καλοκαίρι θεωρείται σαν "κόκκινη" σεζόν.
Είχα ανοίξει κι εγώ θέμα πριν λίγο καιρό. Έχω παρατηρήσει πως την Άνοιξη χειροτερεύει η διάθεση μου... κάθε Άνοιξη... ισορροπησα στις διακοπές... εδώ στην πόλη πάλι δύσκολα...
Με συγχωρείς, δεν το είδα. Βέβαια δεν βοηθάει και η πανδημία. Ανάλογα με τα θέματα που έχει ο καθένας στην οικογένειά του όλη αυτή η κατάσταση βάζει κάποιο φρένο και επηρεάζει σίγουρα την ψυχική μας υγεία. Βέβαια κάθε πέρυσι και καλύτερα που λένε, με την έννοια πως όσο πιο νέοι τόσο πιο ξέγνοιαστα ήταν, γιατί είχαμε άγνοια κάποιων προβλημάτων. Πάντως το καλοκαίρι αυτό δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, καταλήγω να γυρνάω πέρα δώθε στο κρεβάτι και ας είμαι κουρασμένη. Δεν είναι πως με επηρεάζει η ζέστη τόσο, απλά κάτι πήγε off. Νιώθω γενικότερα κάπως περίεργα τα καλοκαίρια. Ενώ μόλις αρχίζει το φθινόπωρο που υποσυνείδητα το έχω συνδέσει με την έναρξη της σχολικής ή ακαδημαϊκής χρονιάς, νέα αρχή, γλυκά πρωτοβρόχια.
Κάποια βραδιά δηλαδή και δεν κοιμάμαι και αρχίζω να σκέφτομαι διάφορα θέματα, δηλαδή από ένα χρώμα για τον τοίχο μπορεί εγώ συνειρμικά να σκεφτώ άλλα χίλια δυο θέματα και να είμαι χωρίς ύπνο και αγχωμένη.
Η αγωγή δεν βοηθάει στον ύπνο; Εγώ κάνω το εξής γιατί δυσκολεύομαι από τη ζέστη. Ανοίγω το κλιματιστικό του διπλανού στο υπνοδωμάτιο δωματίου (διαμπερές) για να μην ξυλιασω. Και σκεπάζομαι με σεντόνι, ούτε κρυώνω ούτε ζεσταίνομαι και κοιμάμαι.
Το βράδυ έχουμε βάλει και κάτι για να μην κάνω αγχωμένο ύπνο (είχα κι αυτό το θέμα σε μια φάση). Μου έχει προτείνει και αγχολυτικά για περιπτώσεις που νιώθω οριακά, αλλά δεν θέλω να συνδέσω στο μυαλό μου πως μόνο με αυτά κοιμάμαι γιατί μπορεί να δημιουργηθεί μια μορφή εξάρτησης. Δεν ζεσταίνομαι τόσο, δηλαδή δεν με ενοχλεί αυτό. Έτσι κι αλλιώς σκεπασμένη κοιμάμαι και κάποια πρωινά κρυώνω. Γενικά νιώθω λίγο off.
Καλησπέρα! Εγώ έχω περάσει διαταραχή πανικού με στοιχεία ΙΔΨ και η αλήθεια είναι ότι τώρα το καλοκαίρι έχω πέσει λίγο ψυχολογικά. Βέβαια δε μπορώ να πω ότι φταίει τόσο η εποχή, όσο το ότι περνάω και άλλα προβλήματα...
Σίγουρα υπάρχει και το υπόβαθρο, δηλαδή προβλήματα ή μια δύσκολη φάση γενικά, αλλά δεν ξέρω με το που μπήκε το καλοκαίρι για τα καλά λες και άλλαξε ένας διακόπτης. Προφανώς τώρα και να πέσω έχω καλύτερη αντίδραση σε σχέση με πριν αρχίσω ψυχοθεραπεία ή αγωγή, αλλά και πάλι. Βέβαια τώρα που άρχισε και ο καύσωνας άστα να πάνε.
Η Lana πάντως σε έχει προλάβει προ πολλού...χαχαχα!!!Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
https://www.youtube.com/watch?v=mGH19_KjWY0
Γενικά πέρα από την όλη κοινωνική αναταραχή που επικρατεί, την οποία αν κάτσεις και αναλύσεις θα καταλήξεις με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη, θεωρώ πως παίζει ρόλο και το γεγονός πως υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος, άρα περισσότερος χρόνος για υπερανάλυση και η υπερανάλυση δυστυχώς μας ρίχνει. Προσωπικά, από τότε που τελείωσα με εξεταστική, έχω εισέλθει σε μια κατάσταση βαρεμάρας και μελαγχολίας. Μπορεί να κοιμάμαι πάρα πολλές ώρες μέσα στη μέρα και να νιώθω ακόμα κουρασμένη, σαν να έχω αποφορτιστεί.
Σε ευχαριστώ γιατί μου θύμισες ένα τραγούδι που μου αρέσει.
Δεν έχεις και άδικο, σίγουρα η εξεταστική σε απασχολεί σε μεγάλο βαθμό. Πάντως προτιμώ να μην κοιμάμαι καλά από το να έχω εξεταστική. Η σχολή και τα τελευταία μαθήματα πυροδότησαν όλους τους ψυχαναγκασμούς και έφεραν στην επιφάνεια ψυχοσωματικά, μέχρι το μεγάλο mental breakdown. Είναι το πρώτο καλοκαίρι χωρίς σχολή ή εξεταστική. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μου ήρθε και η περίοδος, ανέβασα και πυρετό μετά την 2η δόση. Όλα τα καλά και τα τυχερά σε μένα. Χαχα.
Α τελειωσες με σχολή οριστικα; Κοίτα, ειναι και η σχολη μια απασχόληση...τουλάχιστον το άγχος σου εστιαζεται περισσότερο στην εξεταστική και ξεχνιέσαι λιγο με τις αλλες σκέψεις. Βέβαια, τα ψυχοσωματικά και τα νευρα βρισκονται στο κόκκινο.Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Το εμβολιο γιατί το εκανες; Έχεις και τασεις αυτοκτονίας;;χαχα
Προσωπικά, θα σε συμβούλευα να πας διακοπες αν ειναι εφικτο!
Οσο για την περιοδο, περαστικα και υπομονή!!!
Ναι, τελείωσα πέρυσι την σχολή, βέβαια το τι νομίζουν άλλοι για αυτό τον τομέα ή αυτό το επάγγελμα και τι ισχύει απέχουν πολύ. Πέρασα και μια απογοήτευση/"πένθος" όταν κατάλαβα πως αυτό που σπούδασα δεν μου ταιριάζει τελικά, αν και στα τελευταία έτη το ήξερα μέσα μου. Βέβαια σαν επιστήμη έχει ενδιαφέρον.
Πήγα διακοπές δύο εβδομάδες εκεί τέλη Ιούνη και αρχές Ιούλη. Από φθινόπωρο μάλλον ξανά, μπας και φύγει αυτό το καλοκαίρι και έρθουμε στα ίσια μας (όσοι έχουμε αυτό το summertime sadness).
Ποτε δεν ειναι αργα να ασχοληθείς με αυτο που σ'αρεσει και σου ταιριαζει.Τι έχεις σπουδάσει, αν επιτρέπεται;Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Αχ, ασε ουτε εγω ξερω τι φαση περναω παλι γαμω και ενω μου χει ανεβασει την αγωγη η ψυχιατρος, ακομη περναω φασεις μελαγχολίας, λυπης και γενικα μεσα στην μερα αλλαζω 200 διαθεσεις:( Της το πα και μου λεει ειναι θέμα προσωπικότητας αυτο.Πφφ
Προσπαθησε να μην επηρεαζεσαι απο τις εξωτερικες συνθηκες (τι μαλακιες λεω κι εγω χαχαχ), πανε κανε κατι που σ'αρεσει, ξεκινα κανα χόμπυ, γενικα μην μενεις σε αδρανεια γιατι ειναι χειροτερο.
Θα σου στείλω σε προσωπικό μήνυμα τι έχω σπουδάσει. Η αλήθεια είναι πως έχοντας ζήσει τόσα χρόνια ως ΙΔΨ χωρίς να ξέρω ότι αυτό που με ταλαιπωρούσε είχε όνομα, βλέπω πως ουσιαστικά από πέρυσι τον Οκτώβρη που το βρήκαμε με την ψυχολόγο από σπόντα προσπαθώ να ζω χωρίς ιδεοληψίες. Δεν έχω μάθει δηλαδή να μην έχω μόνιμο άγχος ή ατελείωτες σκέψεις. Έχω κάνει πρόοδο, απλά δεν ξέρω, κάποιες φορές έρχεται και η κούραση. Αλλά πιστεύω πως θα πάνε καλά τα πράγματα, το αξίζω.
Η δική μου ΙΔΨ ενεργοποιείτε με τη δουλειά οπότε τα καλοκαίρια και γενικά οπότε είμαι off work είναι η καλύτερη μου. Ούτε εμένα μου αρέσει η δουλειά μου και ίσως αυτός να είναι ένας λόγος που έχω τόσο έντονα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτή. Ψάχνω να βρώ τη δύναμη να παραιτηθώ. Προς το παρόν κερδίζει η ανασφάλεια για το αύριο...
Έτσι είναι δυστυχώς. Παίρνουμε φάρμακα, συμπληρώματα, κάνουμε τα πάντα για να διατηρήσουμε την αίσθηση ασφάλειας και συνεχίζουμε να υποφέρουμε. Αν δεν αλλάξουμε πράγματα στη ζωή μας δεν θα γίνουμε ποτέ καλά.Quote:
Originally Posted by Stress28580
4 χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία και τώρα ξεκίνησα και τα χάπια γιατί ενώ υπάρχει μια μικρή βελτίωση συνεχίζω και δεν μπορώ να το ελέγξω. Ξέρω πλέον πως χειροτερευω λόγω της δουλειάς, αλλά δεν μπορώ να ελπω με βεβαιότητα ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και κάπου αλλού ή για άλλο λογο. Έχω δώσει στον εαυτό μου ένα περιθώριο μέχρι να με πιάσει η αγωγή. Ίσως τελικά καταφέρω να το ελέγξω και να ηρεμήσω. Το εύχομαι,για όλους μας.
Κι εγώ τα ίδια είμαι με τη δουλειά. Επειδή περνάω χάλια εκει, όταν δουλεύω γίνομαι χειρότερα ενώ το καλοκαίρι είμαι πολύ καλύτερα….Quote:
Originally Posted by Stress28580
Δυστυχώς δεν μπορώ εύκολα να το ελέγξω και προσπαθώ να βρω τρόπο να αλλάξω δουλειά αλλά σε ηλικίες μετά τα 40 δεν είναι καθόλου εύκολο κάτι τέτοιο…
Στα 40 είμαι κι εγώ και καταλαβαίνω τι εννοείς. Υπάρχει τρομερή ανασφάλεια για το οικονομικό ειδικά όταν υπάρχει πίσω και οικογένεια. Αν προσθέσουμε και το ότι η αλλαγή καριέρας είναι πολύ δύσκολη στην εποχή που ζούμε η απόφαση γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Προσωπικά προσπαθώ να επιβεβαιώσω το τι μου φταίει. Αν η ΙΔΨ μου δημιουργεί όλη αυτή τη δυσφορία ή όντως φταιει το αντικείμενο απασχόλησης. Αναγκαστικά κάνω υπομονή.