Διαγνώστηκα με ΙΔΨ μετά από χρόνια που υπέφερα από άγχος κλπ. Ξεκίνησα θεραπεία με ladose αλλά ακόμα με βασανίζουν οι σκέψεις. Δεν αντέχω. Θα περάσει ποτέ ή η ζωή μου θα είναι πάντα έτσι;
Printable View
Διαγνώστηκα με ΙΔΨ μετά από χρόνια που υπέφερα από άγχος κλπ. Ξεκίνησα θεραπεία με ladose αλλά ακόμα με βασανίζουν οι σκέψεις. Δεν αντέχω. Θα περάσει ποτέ ή η ζωή μου θα είναι πάντα έτσι;
Καλησπέρα, παθούσα και εγώ με ΙΔΨ από τα 7 μου. Ποσο καιρό παίρνεις τα λαντοζ; Θεωρείς πως σε έχουν πιάσει;Quote:
Originally Posted by Stress28580
Σε γενικές γραμμές (εξαρτάται ο κάθε οργανισμός, η θεραπευτική παρέμβαση και ο προσωπικός αγώνας του καθενός), η ΙΔΨ είναι μια διαταραχή που «θεραπεύεται» σε ένα ποσοστό στην καλύτερη των εκδοχών 70-80%. Και αυτό με συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγης και ψυχοθεραπείας . Είναι μια πολύ δύσκολη διαταραχή που μπορεί να κάνει τη ζωή του πάσχοντα πραγματικά πολύ δυσλειτουργική.
Εγώ είμαι 3 χρόνια σε φάρμακα και 6 χρόνια συνολικά ψυχοθεραπεία και οι σκέψεις έχουν υποχωρήσει κατά πολύ.
Μην το βάζεις κάτω! Υπάρχει ελπίδα να νιώσεις καλύτερα…
Ψυχοθεραπεία κάνω 4χρονια αλλά τα χάπια τα ξεκίνησα τώρα. Ένα μήνα περίπου έχω. Δεν ξέρω αν με έπιασαν. Οι σκέψεις είναι διαρκώς στο κεφάλι μου. Ο ψυχίατρος είπε θα με βοηθήσει αλλά να κάνω υπομονή. Δεν θέλω να απελπίζομαι αλλά φαντάζομαι καταλαβαίνεις πως δεν είναι εύκολο. Απλά θέλω να σταματήσει...
Έχει δίκιο ο γιατρός είναι νωρίς ακόμα, θέλει χρόνο για να δράσουν.Quote:
Originally Posted by Stress28580
Μακάρι. Το χειρότερο είναι πως σκέφτομαι ότι πρέπει να σκέφτομαι όλα αυτά γιατί αλλιώς θα μου συμβεί κάτι πολύ κακό. Σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση.
Ναι είναι νόμος αυτό στην ΙΔΨ: πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε όλα αυτά τα αρνητικά γιατί είναι σαν να μην μπορούμε η να μην μας επιτρέπεται να ζούμε χωρίς αυτά…Quote:
Originally Posted by Stress28580
Κι όμως μας αξίζει να ζήσουμε χωρίς αυτά η έστω χωρίς τα περισσότερα απ’αυτα.
Θα δεις θα τα καταφερεις, να έχεις εμπιστοσύνη σε σένα ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Στο λέω έχοντας περάσει από τα πιο σκοτεινά τούνελ της ζωής μου και έχοντας καταφέρει να ζήσω χωρίς τις αρνητικές σκέψεις που είχα πριν.
Απλά θέλει τον χρόνο του στον καθένα μας. Εχε υπομονή και θα πάνε όλα καλύτερα!
Σε ευχαριστώ πολύ. Είναι αυτό ακριβώς που λες. Νιώθω ότι μου αξίζει να ζω έτσι... Μόνο κάποιος που το έχει περάσει καταλαβαίνει πως είναι και τι νιώθω. Οι δικοί μου όσο και να θέλουν δυστυχώς δεν μπορούν να καταλάβουν. Ελπίζω στις μέρες που δεν θα μου επιβάλλω όλη αυτή τη μαυρίλα.
Εγώ πιστεύω πως αν το πιάσεις σε μικρή ηλικία υπάρχει μια προοπτική. Εγώ ένα χρόνο παίρνω αγωγή και ψυχοθεραπεία, νιώθω πως σε κάθε ευάλωτη στιγμή είναι επιρρεπής σε υποτροπή. Κουράστηκα. Γιατί βλέπω και το παρελθόν μου που το έζησα σαν ΙΔΨ χωρίς να έχω διάγνωση.
Έτσι νιώθω κι εγω. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η κατάσταση γιατί τώρα ξεκίνησα την αγωγή. Από μόνη της η ψυχοθεραπεία βοήθησε αλλά δεν έλυσε όλο το πρόβλημα. Έχω δρόμο ακόμα όμως ελπίζω. δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Κι εγώ αυτό βλέπω, πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου με ιδεοληψίες, είναι μια νέα αρχή να προσαρμοστώ σε μια ζωή χωρίς αυτές. Έχει γίνει πρόοδο με την ψυχοθεραπεία, αλλά προχθές είχα μια μεγάλη υποτροπή- επεισόδιο, σαν αυτό που έπαθα πέρυσι που έπιασα πάτο. Βέβαια τώρα κράτησε μια μέρα που είναι μια πρόοδος σε σχέση με πέρυσι που κράτησε εβδομάδες. Λίγο έχω κουραστεί, αλλά θα προσπαθήσω να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτό το έχω κουραστεί είναι τόσο γνώριμο. Υπάρχουν βραδιά που απλά αφήνομαι και κλαίω απελπισμένη γιατί δεν μπορώ να σταματήσω όλο αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι μου. Γιατί νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο. Σκέψου όμως αυτό που λες. Κράτησε μια μέρα κι όχι βδομάδες!! Αυτό είναι πρόοδος, σωστά; Και το καλύτερο είναι ότι μπορείς να το αντιληφθείς!! Όλα θα μας πάνε καλά!
Απλά εκείνη την ημέρα είπα πολλά λόγια που στεναχώρησαν και τους δικούς μου, αλλά προφανώς δεν ήμουν ο εαυτός μου. Η αλήθεια είναι πως αν είμαι αγχωμένη έχω την τάση για ιδεοληψίες, δηλαδή στην καθημερινότητά μου τις έχω αποβάλει πολύ ή λίγο. Βέβαια δεν ξέρω αν είναι θετική πρόοδος ή απλά είμαι κουρασμένη και δεν έχω διάθεση ούτε για την ΙΔΨ.
Και εγώ παιδιά βλέπω να ξαναξεκινώ αγωγή γιατί με έχουν πιάσει περιέργες ιδεοληψίες που οδηγούν σε κρίσεις πανικού κλπ. Σα να προσπαθώ να βγάλω τον εαυτό μου τρελό, έχω αποπραγματοποίηση αποπροσωποίηση όλα μαζί και με βυθίζουν ψυχικά. Προσπαθώ να κάνω πράγματα καθημερινά και να οργανώνω δραστηριότητες μήπως ξεχαστώ, αλλά δε με βοηθάει ιδιαίτερα..
Λυπάμαι γιατί καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι τύψεις. Δεν ξέρω αν θα σε βοηθούσε να το συζητήσεις με τους ανθρώπους σου και να τους εξηγήσεις. Προσωπικά έχω εξηγήσει στα παιδιά μου πως κάποιες μέρες απλά δεν έχω την ίδια υπομονή με άλλες και όταν μου συμβαίνει να είμαι χάλια τους λέω πως αυτή είναι μια τέτοια μέρα κι αν κάνω κάτι που τα στεναχωρεί μόλις ηρεμήσω τους μιλάω για να μην το παίρνουν προσωπικά. Δεν ξέρω αν κάνω καλά ή όχι. Προσπαθώ απλώς για το καλύτερο...Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Αν ο γιατρός θεωρεί ότι θα σε βοηθήσει να τον ακούσεις. Ήμουν αρνητική στο να πάρω αγωγή και τελικά απλά ταλαιπωρήθηκα τόσα χρόνια. Χαίρομαι που τελικά άκουσα το γιατρό μου, γιατί είχα φτάσει να νιώθω τελείως άχρηστη και ανίκανη να διαχειριστώ καταστασεις και επομένως τη ζωή μου. Εύχομαι να βοηθηθεις κάπως.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Το έχω συζητήσει και δεν υπάρχει θέμα, δείχνουν κατανόηση, δεν έχω παιδιά έτσι κι αλλιώς. Απλά ορισμένες φορές σκέφτομαι πως θα αισθανόμουν εγώ αν για παράδειγμα ο αδερφός μου είχε το ξέσπασμα που είχα εγώ προς τον εαυτό μου. Σίγουρα είναι κάτι που δεν διαγράφεται από την μνήμη. Βέβαια από το επεισόδιο αυτό τις προάλλες και μετά έχασα την διάθεσή μου για φαι, αλλά είναι καλύτερα από πέρυσι που το έντονο άγχος με έκανε να θέλω να κάνω εμετό με το φαγητό. Έχω ψυχοθεραπεία τον Σεπτέμβρη, αλλά δυστυχώς κάποιες ιδεοληψίες που έχω σχετίζονται και με τη συνεδρία, πχ. πιστεύει η ψυχολόγος πως λέω δικαιολογίες. Δεν τις αναπτύσσω, αλλά υπάρχουν και με ενοχλούν. Δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο της ψυχολόγου, αλλά για κάθε τρίτο πιστεύω αυτό αρκετές φορές. Είναι σαν να έχω ένα μαύρο συννεφάκι.
Σου εύχομαι ολόψυχα να μπορέσεις να το διώξεις αυτό το συννεφάκι, όπως όλοι μας. Το έχουμε ανάγκη.Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Ευχαριστώ για την ευχή και ανταποδίδω. Νιώθω καλύτερα αυτές τις ημέρες.
Χαίρομαι πολύ.Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Αυτα δυστυχώς τα έχει η ιδψ.Εγω ειμαι έγκυος 6 μηνών κ εδώ κ δύο εβδομάδες με έχει πιάσει ξανά.Εχω ανοίξει κ τοπικ αν θέλετε μιλάμε.
Τι ψυχοθεραπεία 'εκανες? Γνωστική συμπεριφορική που βοηθάει πολύ σ αυτό το πρόβλημα με τη μέθοδο της εσωτερικής παρατήρησης?Quote:
Originally Posted by Stress28580
Εγώ με Ιδψ σοβαρή δεν βοηθήθηκα από γνωστική συμπεριφοριστικη ….Quote:
Originally Posted by ioannis2
Σήμερα ξύπνησα από το χάραμα με σκέψεις.το κεφάλι μου θα σπάσει. Ελπίζω να ηρεμήσω μέσα στη μέρα. Με το καλό το μωράκι σας.Quote:
Originally Posted by Chocorelo
Γνωστική συμπεριφορική έκανα και κάνω. Ξεκίνησα με κρίσεις άγχους και πανικού. Κυριολεκτικά κατέρρευσα μια μέρα. Στην πορεία με τη ψυχοθεραπεία βοηθήθηκα πολύ, όμως κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις δεν σταμάτησαν ποτέ. Οι ίδιες κάθε φορά και συνοδεύονται από το αίσθημα πως αν δεν τις κάνω θα συμβεί κάτι πολύ κακό. Έτσι μου πρότεινε ο ψυχολόγος να μιλήσω και με ψυχίατρο μήπως πρέπει να μπω σε αγωγή και ξεκίνησα ελπίζοντας ότι θα το ξεπεράσω. Σήμερα δυστυχώς ξημέρωσε μια δυσκολη μέρα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ξεκίνησα την ψυχοθεραπεία όταν κατέρρευσα λόγο του άγχους μου. Έπαθα κρίση άγχους και πανικού σε τραγικό βαθμό. Σε αυτό το κομμάτι είδα βελτίωση αλλά στην ιδψ ακόμα όχι. Ελπίζω μελλοντικά. Η αγωγή νιώθω πως ίσως βοηθάει. Από την άποψη ότι οι σκέψεις μπορεί να με απασχολήσουν λιγότερο σε σχέση με πριν όμως υπάρχουν. Σήμερα για παράδειγμα ξύπνησα αξημερωτα γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. Επιπλέον φοβάμαι ότι αν δεν τα σκεφτώ τώρα όλα αυτά θα γίνει κάτι πολύ κακό.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Όταν η μέθοδος αυτή (σωστή και αποτελεσματική μεν) δεν βοηθά, βασικά λόγω της κατάστασης του ατόμου, τότε, το επόμενο είναι τα φάρμακα τα οποία όμως θα πρέπει, ειδωμένα από το άτομο, να λειτουργούν υποβοηθητικά στην εφαρμογή της μεθόδου. Άμα κάποιες στιγμές ή ώρες με χτυπάνε έντονα οι σκέψεις και δεν μπορώ να τις αποκρούσω με τη μέθοδο, θα πρέπει οπωσδήποτε εκεί να πάρω φάρμακα για να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα (οργανική πλευρά) που προκαλούνται από τις σκέψεις. Έτσι, θα πάψω να σκέφτομαι έντονα ή απλά θα σκέφτομαι τα ίδια πράγματα χωρίς συναίσθημα κι έτσι σιγά σιγά και με τη βοήθεια της μεθόδου, όταν καταλάγιασε πια το συναίσθημα με τη βοήθεια των φαρμάκων, να φύγουν. Καλύτερα δλδ καλλιέργησε μέσα σου τη μέθοδο σε στιγμές ηρεμίες ώστε να δρα προληπτικά για τέτοιες καταστάσεις.Quote:
Originally Posted by Stress28580
Ευχαριστώ. Θα προσπαθήσω. Θέλω πολύ να ηρεμήσω από όλα αυτά.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Γιατί κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι καλό για τον εαυτό μου πρέπει να ξυπνάνε όλα τα ψυχαναγκαστικά; Εκεί που αισθάνομαι πως συνερχομαι εκεί μου ρίχνω μια και πέφτω πάλι στα ίδια...
Όλα ξεκινάνε από ένα λάθος τρόπο σκέψης ο οποίος αφορά την αντίκριση του κόσμου και της ζωής και κατ' επέκταση τη συμπεριφορά του ατόμου προς τους άλλους και τις προκλήσεις της ζωής ο οποίος άρχισε να διαμορφώνεται σε πολύ πρώιμη ηλικία. Αυτός ο λάθος τρόπος σκέψης έχει το ανάλογο αντίκρισμα, θα πάρει το ανάλογο δηλαδή αντίτιμο το οποίο είναι συμπεριφορές που δεν θα ήθελε ή απρόβλεπτα απ αυτόν αποτελέσματα. Αυτά προκαλούν στη σκέψη του τραυματικές εμπειρίες κι έπειτα το άτομο διαμορφώνει τη σκέψη του και τις πράξεις του κατά τρόπον ώστε να αποφεύγει τις τραυματικές εμπειρίες. Ο τρόπος όμως αυτός είναι διαστρεβλωμένος, ήτοι μη αντικειμενικός, προκατειλημμένη, παράλογη, λάθος αντίκριση της πραγματικότητας. Το θέμα συνεχίζει όσο το άτομο παραμένει εγκλωβισμένο σ αυτο τον λαβύρινθο σκέψης. Έτσι πιστεύω γεννάται και ριζώνει η ιψδ.
Κι όταν κάποτε αντιληφθεί το λάθος τρόπο σκέψης, ήδη καταλαβαίνει τα λάθη που έκανε και τις ευκαιρίες που έχασε στη ζωή του, στο τώρα μπλοκάρει ή αντιδρά λάθος ή δεν ξέρει τι να κάνει μπρος σε κάθε πρόκληση. Μπορεί να χει γίνει στο μεταξύ επιστήμονας, αθλητής ή επαγγελματίας. Ακόμα κι εκεί θα έχει θέματα στον τρόπο σκέψης πχ λάθος εκτίμησης ευκαιριών κι έτσι να χάνει καλές ευκαιρίες ή να μην ξέρει να χειριστεί κάτι στο χώρο εργασίας του. Ακόμα, παρεξηγείται εύκολα με άτομα που γενικά του φέρονται εντάξει και κάποτε η παρεξήγηση είναι αποτέλεσμα δικού του λάθους στο χειρισμό πραγμάτων στο χώρο εργασίας του λόγω αυτού του λάθος τρόπου σκέψης.
Νομίζω πως με την ψυχοθεραπεία έχω εντοπίσει τι φταίει. Ποιες σκέψεις με οδηγούν σε ιδεοληψίες. Προσπαθώ να δουλέψω πάνω σε αυτά αλλά είναι κυρίως ανασφάλειες και όσο εύκολα ριζωθηκαν τόσο δύσκολα θα μπορέσω να τις αποβάλλω. Τα φάρμακα με έχουν βοηθήσει πολύ. Το έντονο άγχος που βίωνα με τις ιδεοληψίες βλέπω πως έχει αρχίσει να υποχωρεί και γίνεται πιο εύκολο να ξεφύγω από μία σκέψη που πριν με απασχολούσε μέρες. Όμως κάθε φορά που θα σκεφτώ κάτι καλό για μένα και θα πω καλά τα κατάφερες, έρχεται μια ιδεοληψία. Και γενικά φοβάμαι ότι αν δεν έχω τέτοιες σκέψεις κάτι θα μου συμβεί. Κάτι κακό. Έτσι ενώ από τη μια νιώθω καλύτερα την ίδια στιγμή δεν είμαι. Δεν ξέρω αν μπορώ να τα εξηγήσω καλύτερα.
Εγω αυτο που παθαίνω είναι ότι δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου εύκολα πως ήταν όταν δεν είχα αυτές τις ιδεοληψίες, πως καθόμουν ήρεμη στο σπίτι συγκεντωρνομουν στα πάντα διαβαζα, όταν ζούσα ήρεμα σαν φυσιολογικός άνθρωπος, μετά σκέφτομαι ποιος θα μας τις διώξει και το φάρμακο θέλει χρόνο αλλά πόσο χρόνο? Τη πρώτη φορά που πήρα σεροπραμ δεν θυμάμαι πόσο καιρό έκανε να φύγει κάπως να νιώσω καλύτερα, και τώρα είναι σαν να είναι όλα από την αρχήQuote:
Originally Posted by Nefeli28
ΣΕ έχει βοηθήσει κάτι άλλο? Οι γιατροί επιμένουν ότι τα φάρμακα σε συνδυασμό με τη ψυχοθεραπεία βοηθάνεQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Κ εγώ πολλές φορές σκέφτομαι α μην χαίρεσαι πολύ θα ξαναέρθουν οι άσχημες σκέψεις η πολλές φορές σαν να δοκιμάζω τον εαυτό μου για σκέψου τες λίγο θα σε επηρεάσουν, ότι να ναι πραγματικά.Quote:
Originally Posted by Stress28580
Πόσα χρόνια το έχεις αυτό. Το. Θέμα εμένα μετά από μια πολλή μεγάλη κρίση πανικού πριν από 10 χρόνια περίπου αρχισαν να μου κολλάνε ιδέες ότι κάτι θα πάθω ότι πεθαίνω ότι τι είναι ο θανατος και προσπαθούσα μόνη μου είχα και τους γύρω μου που μου έλεγαν δεν χρειαζεσαι εσύ βοήθεια από φάρμακα ειαια δυνατή και εκεί πάλευα μόνη μου, και έτσι από τότε δεν έχω ξαναβρεί τον εαυτό μου. Έκανα ένα χρόνο ψυχοθεραπεία και φάρμακα παράλληλα εννοώ το σεροπραμ μόνο και όντως βοηθήθηκα αλλά ίσως αυτά πρέπει να ρα παίρνεις σε μεγάλο διάστημα? Τώρα το ξεκίνησα πάλι αλλά ο γιατρός λεει ότι είναι σαν να το παίρνει από την αρχή δεν το θυμάται το σώμα σου. Ουφ θέλει πάλι υπομονή, έχεις κάποιο τιπ που σε βοηθάει εσένα? Εσένα πο σκέψεις σε οδηγούν καμία φορά και σε κρίση πανικού?Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Ακριβώς και εγώ το. Ίδιο αισθάνομαι εκεί που λέω ωραία σήμερα είναι υπό έλεγχο όλα, την επόμενη εκεί αρχίζει και κάνει το παιχνίδι του το μυαλό, πόσο κουραστικό. Βλέπω είχες γράψει πριν ένα χρόνο τώρα πως είσαι?Quote:
Originally Posted by Stress28580
@Data Σε σχέση με όταν είχα γράψει το τότε ποστ, έχω κάνει μεγάλη πρόοδο. Δεν θεραπεύεσαι από την ΙΔΨ, μαθαίνεις να ζεις με αυτό.
Τι είδους ψυχοθεραπεία έκανες?? Την αγωγή την συνεχίζεις? Μετά από πόσο καιρό έκανες να νιώσεις καλά, αν και αυτό είναι στον Ανθρωπο. Αν επιτρέπεται ποιο φάρμακο πήρες?Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Ξεχνώ να παίρνω κάποιες φορές την ημέρα τα φάρμακα. Αν τα έπαιρνα τακτικά θα ήμουν καλύτερα. Νομίζω πως όταν βγαίνεις εκτός του comfort zone σου με την ΙΔΨ, αναγκαστικά αυτά που ήταν μεγάλα στο μυαλό σου γίνονται μικρότερα, και αρχίζουν άλλα να σε αγχώνουν. Βέβαια κι εγώ έχω τα κολλήματά μου όταν φτάνω στο πικ, πχ. αν δεν νιώθω καθαρή να μην μπορώ να φάω, να θέλω να χτενίσω τα μαλλιά μου ή να κάνω κάτι συγκεκριμένο την τάδε στιγμή, αν στεναχωρηθώ να θέλω να κάνω εμετό και να πλυθώ, κ.α. Απλά τουλάχιστον πια ζω με αυτή την παράνοια και κάνω και δύο πράγματα παραπάνω στην ζωή.