Αντε παλι απο την αρχη...

Οχι οτι ειχαν περασει ποτε αλλα τουλαχιστον προσπαθουσα και τα ηλεγχα . Ισως το θεμα δεν θεωρηθει τοσο σχετικο με την καταθλιψη μου αλλα επειδη ειναι ποικιλομορφη η κατασταση μου αλλα τελικα σε καταθλιψη καταληγει για αυτο επελεξα αυτη την κατηγορια . Οπως εχω πει υποφερω απο οριακη και διπολικη τυπου β εδω και χρονια και χρονακια . Ενω καποια πραγματα πηγαιναν καλυτερα και ειχα καταφερει κατα πολυ να ελεχξω συναισθηματα αλλα και συμπεριφορες , φετος το καλοκαιρι , σταδιακα μπηκα ξανα σε εναν κυκεωνα που δεν μπορω να βγω απο αυτον . Βεβαια σταματησα για 1μιση μηνα τις συνεδριες με τον ψυχολογο μου επειδη ελειπε αλλα και επειδη χρειαζομουν ενα διαλλειμα ωστε να χαλαρωσω . Ειναι κουραστικο καθε βδομαδα να ειμαι εσω ετοιμη για μια ακομα θεραπεια . Ομως ενο οψη του εμβολιου το οποιο θελω πολυ να κανω λογω κοινωνικης ευθυνης κυριως καθως τον κορονοιο δεν τον φοβαμαι ουτε στο ελαχιστο , ανοιξε ενα νεο κυκλο σοριας προβληματων και δεν μπορω να ξεπερασω . Βεβαια δεν ειναι μονο το εμβολιο , υπαρχουν και καποια αλλα αγχη στη ζωη μας , οικονομικης φυσεως τα οποια ομως θα λυθουν και αυτο ειναι το μονο σιγουρο , απλα χρειαζεται λιγος χρονος , οποτε δεν θα επρεπε να παιρνω και τοσο σοβαρα . Περιττο να πω πως ξεκινησαν και παλι τα ψυχοσωματικα μου , οι σκατοαρρυθμιες ενω ειχα περασει ενα μεγαλο διαστημα σχεδον απουσιας τους σε σημειο που ελεγα οτι οκ , ισως απαλλαχτηκα . Επειτα , μια εντονη προσοχη στο σωμα μου. Εβγαλα μια μελανια στο ποδι , Θεε μου τι περασα για εκεινη τη μελανια που στην τελικη επειτα θυμηθηκα πως χτυπησα καποια στιγμη και δεν εδωσα καν σημασια , ηπια , αυτοτραυματιστηκα , κλειστηκα στον εαυτο μου , ξεσπασα κτλ κτλ κτλ . Ολο πονανε τα ποδαρια μου , ταχα μου . Εχω φυσικα επισκευτει και ειδικο γιατρο και εξετασεις εχω κανει αιματολογικες σχετικα με πηκτικοτητα κτλ , ειναι ολα παραπανω απο καλες . Επειτα ποναει η πλατη μου ,αν και αυτο δεν το δινω μεγαλη σημασια . Γενικοτερα ειμαι σε μια τρελη εγρηγορση χωρις να μπορω να ηρεμησω . Καθοτι συγγραφεας , κλεινομαι στο δικο μου κοσμο και γραφω συνεχεια , συνεχεια , συνεχεια , εχω τελειωσει δυο μεγαλα βιβλια μεσα σε 2 μηνες διοτι μου αρεσει να δημιουργω ενα δικο μου κοσμο και να κλεινομαι εκει μεσα χωρις να σκεφτομαι την πραγματικοτητα . Ειναι φορες που νοιωθω οτι οι ηρωες μου ειναι αληθινοι και μπαινω σε ρολους σκεπτομενη ωστε να μπορω να τους αποδωσω στο γραψιμο ακομα καλυτερα . Οι αυτοτραυματισμοι μου εχουν ενταθει και εχουν γινει αρκετα σοβαροι , φτανουν το σημειο ακρωτηριασμου κατα μια εννοια , καθως προσπαθω ολοενα και περισσοτερο να μπιξω το μαχαιρι μεσα στο χερι μου . Με δυσκολια βγαινω εξω , ισως μονο για τρεξιμο η περπατημα , ιδιαιτερα που ελειπαν τα παιδια μου 2 βδομαδες στο χωριο , δεν κουνουσα απο το σπιτι . Τα γενεθλια μου τα περασα κλεισμενη σπιτι , τη γιορτη του συντροφου μου επισης και εκεινος δειχνει καταβεβλημενος που με βλεπει ετσι , οχι , ποτε δεν θα ξεσπαγα πανω του , προσπαθω να κανω αστεια και να τον κανω να γελασει με βλακειες αλλα ειναι δυσκολο . Εχουμε πανω απο 3 μηνες να κανουμε ερωτα καθως δεν θελω , οχι δεν με πιεζει φυσικα , ειναι υπεροχος και του το λεω συχνα . Δημιουργω μεγαλους ερωτες και αγαπες στα βιβλια μου και νοιωθω οτι για μενα δεν αφηνω ουτε μια σταλα να νοιωσω . Ο ψυχολογος μου το λεει , παγωμενη σταση ολο αυτο , ομως ευτυχως δεν βγαινει στα παιδια μου , εκει ειμαι φυσιολογικη , ειναι ο μονος ρολος στη ζωη μου που νοιωθω φυσιολογικη χωρις οριακες και διπολικες αναταραξεις . Εφτασα τα 46 και ακομα ταλαιπωρουμαι με κατι ποθ δεν νομιζω οτι θα περασει ποτε . Σκεφτηκα πολλες φορες να δωσω ενα τελος εντονα , αλλα κοτευω , εφτασα κοντα αλλα παντα σταματουσα , οπως και χθες , οπως και πριν απο λιγο καιρο . Ομως κουραστηκα , δεν αντεχω αλλο .Πλεον δεν μπορω καν να κλαψω , αστεια κανω . Προχθες σε μια απο τις ελαχιστες εξοδους μου , πηγα τα παιδια μου θεατρο στο Χαρη Ρωμα που αγαπαμε ολοι , και λεει ο μεγαλος μου γιος "πωωω ρε μαμα ωραια τα αστεια που ακουγαμε , σαν αυτα που λες και κανεις και εσυ" , και σκεφτομαι πως ειναι δυνατον με τετοιο ψυχισμο να κανω πλακα αντι να καθησω να συζητησω σοβαρα το τι θα κανω διοτι σιγουρα καποια στιγμη θα παω χαμενη και το ξερω . Ισως για αυτο δεν φοβηθηκα ποτε τον κορονοιο , επειδη πραγματικα χεστηκα , ενω προσεχω τους διπλα μου , κραταω φυσικα τα μετρα αλλα για μενα τιποτα , δεν πλενω καν τα χερια , δεν βαζω αντισηπτικο κτλ . Αυτα .... με λιγα λογια απολυτη ταλαιπωρια και απολυτη θλιψη και απογνωση , μεχρι ποτε ομως ?? ?

Καλημερα!

Βικτωρια εχουμε συζητησει τα εχουμε πει πραγματικα εγω δεν μπορω να πω τιποτε αλλο μπροστα σε ολο αυτο που ζεις μονο να μην σταματας την επαγγελαμτικη βοηθεια η οποια μπορει να σε κουραζει αλλα βλεπω οτι σε κραταει σε ενα σημειο ..

Ειναι πολυ σοβαρο αυτο που λες με τους αυτοτραυματισμους και σε ποιο σημειο εχεις φτασει ...
Με την αγωγη σου πως εισαι ?Μηπως αλλαξες κατι και σε συνδιασμο με ολα αυτα ηρθε και μια ακομη πιο ασχημη υποτροπη ?

Πραγματικα μακαρι να μπορουσα να σε κανω μια πολυ μεγαλη αγκαλια και τιποιτε αλλο γιατι πλεον πονας εκτος απο ψυχικα και σωματικα και πραγματικα ειναι ανατριχιαστικος ο τροπος που το περιγραφεις ολο αυτο .
Ο ιος δεν σε τρομαζει γιατι πολυ απλα δεν φοβασαι τον πονο και τον θανατο με ολα αυτα που εχεις κανει στον ευατο σου ...

Περαν ολων αυτων θα ηθελα παρα πολυ να διαβασω ενα απο τα βιβλια σου.
Ισως μπορουσα να σε καταλαβω ακομα περισσοτερο μιας που αυτα που σκεφτομαστε ή ονειρευομαστε και ταυτιζομαστε απολυτα δειχνουν πολλα περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο ...

Θέλω να σου γράψω αλλά δεν ξέρω τι. Σίγουρα αυτά που περιγράφεις δεν έχουν σχέση με την απλή κατάθλιψη. Είναι η οριακή που σε κάνει να νιώθεις έτσι.
Για το εμβόλιο, έπρεπε ήδη να το έχεις κάνει, εφόσον έχεις 3 ανήλικα παιδιά. Ισως δεν καταλαβαίνεις ότι όσο δεν εμβολιάζεσαι τα εκθέτεις κι εκείνα σε κίνδυνο. Ισως σε ταρακουνήσει αυτό που γράφω και πας να το κάνεις για χάρη τους.
Για τα υπόλοιπα, θα συμφωνήσω με την Μαριλού ότι μόνο η ψυχίατρός σου μπορεί να σε βοηθήσει. Ελπίζω να άρχισες πάλι τις συνεδρίες.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημερα!

Βικτωρια εχουμε συζητησει τα εχουμε πει πραγματικα εγω δεν μπορω να πω τιποτε αλλο μπροστα σε ολο αυτο που ζεις μονο να μην σταματας την επαγγελαμτικη βοηθεια η οποια μπορει να σε κουραζει αλλα βλεπω οτι σε κραταει σε ενα σημειο ..

Ειναι πολυ σοβαρο αυτο που λες με τους αυτοτραυματισμους και σε ποιο σημειο εχεις φτασει ...
Με την αγωγη σου πως εισαι ?Μηπως αλλαξες κατι και σε συνδιασμο με ολα αυτα ηρθε και μια ακομη πιο ασχημη υποτροπη ?

Πραγματικα μακαρι να μπορουσα να σε κανω μια πολυ μεγαλη αγκαλια και τιποιτε αλλο γιατι πλεον πονας εκτος απο ψυχικα και σωματικα και πραγματικα ειναι ανατριχιαστικος ο τροπος που το περιγραφεις ολο αυτο .
Ο ιος δεν σε τρομαζει γιατι πολυ απλα δεν φοβασαι τον πονο και τον θανατο με ολα αυτα που εχεις κανει στον ευατο σου ...

Περαν ολων αυτων θα ηθελα παρα πολυ να διαβασω ενα απο τα βιβλια σου.
Ισως μπορουσα να σε καταλαβω ακομα περισσοτερο μιας που αυτα που σκεφτομαστε ή ονειρευομαστε και ταυτιζομαστε απολυτα δειχνουν πολλα περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο ...

---

Καλημερα Μαριλου μου και σε ευχαριστω για την απαντηση σου . Ομολογω πως δεν παιρνω την αγωγη μου , γενικοτερα εδω και πολλα χρονια υποφερω και απο φαρμακοφοβια σε βαθμο κακουργηματος δηλαδη ,οποτε εχω εναποθεσει τις ελπιδες μου μοναχα στην ψυχοθεραπεια . Γενικοτερα ηταν ενα αρκετα πιεσμενο καλοκαιρι , χωρις να μπορω να το χαρακτηρισω ασχημο η κακο . Δεχτηκα , αλλα και την εκοψα κιολας , αδυσωπητη καταπιεση σε σχεση με τα θρησκευτικα , το εκκλησιαστικο σωμα αλλα και την πιστη στο Θεο σε βαθμο που εχασα εγω τη δικη μου , μονο και μονο επειδη δηλωσα οτι θα κανω το εμβολιο και πως ο συντροφος μου εχει ολοκληρωσει και τις δυο δοσεις του . Η πιεση αυτη προηλθε απο δυο φιλες , φανατισμενες , τοσο πολυ που δεν τους το ειχα ολα αυτα τα χρονια , με τη μια σχεδον αναγκαστικα να παψω να μιλαω για να σταματησει ολο αυτον τον κυκεωνα πιστης . Εφτασε σε σημειο να μου δηλωνει πως ο θεος καλα εκανε και τιμωρει τους ανθρωπους με τις φωτιες και αλλα διαφορα τετοια . Ομως δεν μπορω να κατηγορησω καμια απο αυτες για τους αυτοτραυματισμους μου καθως πηγαζουν γενικοτερα απο πιεση . Ομως εφτασε σε ενα πλεον οριακο σημειο καθως νοιωθω οτι θελω να κανω περισσοτερο και περισσοτερο "κακο" στον εαυτο μου.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θέλω να σου γράψω αλλά δεν ξέρω τι. Σίγουρα αυτά που περιγράφεις δεν έχουν σχέση με την απλή κατάθλιψη. Είναι η οριακή που σε κάνει να νιώθεις έτσι.
Για το εμβόλιο, έπρεπε ήδη να το έχεις κάνει, εφόσον έχεις 3 ανήλικα παιδιά. Ισως δεν καταλαβαίνεις ότι όσο δεν εμβολιάζεσαι τα εκθέτεις κι εκείνα σε κίνδυνο. Ισως σε ταρακουνήσει αυτό που γράφω και πας να το κάνεις για χάρη τους.
Για τα υπόλοιπα, θα συμφωνήσω με την Μαριλού ότι μόνο η ψυχίατρός σου μπορεί να σε βοηθήσει. Ελπίζω να άρχισες πάλι τις συνεδρίες.

---

Ελα Εψιλον σε ευχαριστω και σενα για την απαντηση, εχεις δικιο , πηγαζουν απο οριακη , πηγαζουν απο διπολικη , πηγαζουν ολα απο τις ανοησιες που μου συμβαινουν . Ελεγα και στη Μαριλου πως δεν παιρνω την αγωγη μου , γενικοτερα υποφερω απο φαρμακοφοβια καθως δεν μπορω να λαβω καμια ειδους αγωγη , εχω βγαλει δοντι με αποστημα επειδη δεν μπορεσα να παρω την αντιβιωση , εκανα γυναικολογικης φυσεως επεμβαση και ανεβασα πυρετο επειδη δεν πηρα το φαρμακα μου και αυτος ειναι και ο λογος που δειλιαζω μπροστα στο εμβολιο , το οποιο αξιζει να σημειωθει πως δεν το φοβαμαι καθολου σαν εμβολιο , ειναι ο παραλογισμος που με πιανει δημιουργοντας ουσιαστικα συμπτωματα στον εαυτο μου χωρις να υπαρχουν . Ναι ξεκιναω με τον γιατρο απο σημερα και παλι , δεν αντεχω αλλο αλλα πρεπει και το ξερω

Καλημερα !

Quote:

---

Καλημερα Μαριλου μου και σε ευχαριστω για την απαντηση σου . Ομολογω πως δεν παιρνω την αγωγη μου , γενικοτερα εδω και πολλα χρονια υποφερω και απο φαρμακοφοβια σε βαθμο κακουργηματος δηλαδη ,οποτε εχω εναποθεσει τις ελπιδες μου μοναχα στην ψυχοθεραπεια .

---

Αντιλαμβανεσαι ομως οτι ειναι επιτακτικη αναγκη πλεον να την ξεκινησεις ?
Οσο ψυχοθεραπεια και να κανεις απο μονη της δεν θα βοηθηθεις και στο λεω πλεον με σιγουρια και κατω απο αλλες διαπιστωσεις .

Quote:

---

Γενικοτερα ηταν ενα αρκετα πιεσμενο καλοκαιρι , χωρις να μπορω να το χαρακτηρισω ασχημο η κακο . Δεχτηκα , αλλα και την εκοψα κιολας , αδυσωπητη καταπιεση σε σχεση με τα θρησκευτικα , το εκκλησιαστικο σωμα αλλα και την πιστη στο Θεο σε βαθμο που εχασα εγω τη δικη μου , μονο και μονο επειδη δηλωσα οτι θα κανω το εμβολιο και πως ο συντροφος μου εχει ολοκληρωσει και τις δυο δοσεις του . Η πιεση αυτη προηλθε απο δυο φιλες , φανατισμενες , τοσο πολυ που δεν τους το ειχα ολα αυτα τα χρονια , με τη μια σχεδον αναγκαστικα να παψω να μιλαω για να σταματησει ολο αυτον τον κυκεωνα πιστης . Εφτασε σε σημειο να μου δηλωνει πως ο θεος καλα εκανε και τιμωρει τους ανθρωπους με τις φωτιες και αλλα διαφορα τετοια . Ομως δεν μπορω να κατηγορησω καμια απο αυτες για τους αυτοτραυματισμους μου καθως πηγαζουν γενικοτερα απο πιεση . Ομως εφτασε σε ενα πλεον οριακο σημειο καθως νοιωθω οτι θελω να κανω περισσοτερο και περισσοτερο "κακο" στον εαυτο μου.

---

Βικτωρια μετα απο τοσες συζητησεις εδω μεσα γιατι επετρεψες κατι τετοιο να συμβει .
Αυτες οι ¨κυριες ¨ειναι η πηγη ολων αυτων των ανθρωπων που εχουν μια λαθος αποψη για την εκκλησία και ειναι και η αιτια να απομακρυνονται απο αυτη .

Τι σχεση εχει η αγωγη σου και το εμβολιο με αυτες και την εκκλησια ?
Ενα θα σου πω οτι η εκκλησια ειναι υπερ του εμβολιου και μην παρασύρεσαι με ολο αυτο που προβάλλεται στην τηλεοραση για να κουκουλωσουν καταστάσεις και να θρεφουν ενα κλιμα μισους και αλληλοσπαραγμου ωστε να απροσονατολιζεται η αποτυχια ολου αυτου .

Για να καταλαβω καλυτερα ,περαν απο το εμβολιο δεχθηκες κριτική και για την αγωγη σου ?

Οσο για τις κυριες εγω θα τις χαρακτηριζα ηθικους αυτουργους για τους τραυματισμους σου .Εχουν βαλει και αυτες το χερακι τους .
Οχι δεν δεχομαι οτι ενας τριτος δεν ευθυνεται οταν παει και χωνεται στην ζωη ενος αλλου ατομου το οποιο παλευει με ολο αυτο .
Ποιος του δινει το δικαιωμα οταν δεν ξερει ο αλλος πως θα αντιδραση ?

Ειναι ενα θεμα πολυ λεπτο και επειδη θίγεται συνεχεια ,για εμνα ενας τρτος δεν εχει κανεναν λογο να παρει θεση στην ζωη ενος ψυχικα ασθενη γιατι τα αποτελεσμα τα βλεπουμε και παντα ειναι δυσαρεστα ...

Ξερουμε τι ανθρωπος εισαι και τι αυτογνωσια εχεις αλλα παντα εχεις ενα ερεθισμα για ολα αυτα ...


[/QUOTE]

Την αγωγη σου Βικτωρια και την παραλληλη ψυχοθερπαεια .Ειναι επιτακτικη αναγκη κοριτσι μου .
Μην προκαλεις τετοιο πονο στον ευατο σου .Σκεψου οτι εχεις ενα παιδι που ταλαιπωρειται και εκεινο ψυχικα απο οτι θυμαμαι .Μονο και μονο γι αυτο πρεπει να παλευεις και να του δειχνεις ποση δυναμη κρυβει ενας ανθρωπος οταν το θελει και μπορει να καταφερει πολλα !

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θέλω να σου γράψω αλλά δεν ξέρω τι. Σίγουρα αυτά που περιγράφεις δεν έχουν σχέση με την απλή κατάθλιψη. Είναι η οριακή που σε κάνει να νιώθεις έτσι.
Για το εμβόλιο, έπρεπε ήδη να το έχεις κάνει, εφόσον έχεις 3 ανήλικα παιδιά. Ισως δεν καταλαβαίνεις ότι όσο δεν εμβολιάζεσαι τα εκθέτεις κι εκείνα σε κίνδυνο. Ισως σε ταρακουνήσει αυτό που γράφω και πας να το κάνεις για χάρη τους.
Για τα υπόλοιπα, θα συμφωνήσω με την Μαριλού ότι μόνο η ψυχίατρός σου μπορεί να σε βοηθήσει. Ελπίζω να άρχισες πάλι τις συνεδρίες.

---

Epsilon μπηκα και διαβασα το θεμα σας ..
Δεν ηθελα να γραψω εκει για τους ευνοητους λογους ..

Πλεον καταλαβα πολλα περισσοτερα για εσενα και για ολα αυτα που ¨συζητουσαμε ¨παλιοτερα ..

Ολα εχουν τον χρονο τους και τον τροπο τους σιγουρα ομως μετραει η προθεση ..

Οσο διαβαζω το θεμα σας λοιπον (γιατι πραγματικα ειναι σαν βιβλιο,εχω ακομα πολλες σελιδες ) αντιλαμβανομαι πολλα περισσοτερα και σιγουρα οποιος το διαβαζει οι συζητησεις μαζι σας πλεον τοποθετουνται σε αλλο επιπεδο ,πιο κατανοητο και συζητησημο νομιζω ..

Καμια φορα το να συζητας με ατομα που βιωνουν εμπειρικα ενα θεμα ειναι καλυτερο και απο ενα ψυχολογο ...

Αυτα ...Ηθελα να στα πω για να ειμαι ξεκαθαρη και να καταλαβαινουμε ποιες οι προθεσεις του καθενος εδω μεσα ..

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Ελα Εψιλον σε ευχαριστω και σενα για την απαντηση, εχεις δικιο , πηγαζουν απο οριακη , πηγαζουν απο διπολικη , πηγαζουν ολα απο τις ανοησιες που μου συμβαινουν . Ελεγα και στη Μαριλου πως δεν παιρνω την αγωγη μου , γενικοτερα υποφερω απο φαρμακοφοβια καθως δεν μπορω να λαβω καμια ειδους αγωγη , εχω βγαλει δοντι με αποστημα επειδη δεν μπορεσα να παρω την αντιβιωση , εκανα γυναικολογικης φυσεως επεμβαση και ανεβασα πυρετο επειδη δεν πηρα το φαρμακα μου και αυτος ειναι και ο λογος που δειλιαζω μπροστα στο εμβολιο , το οποιο αξιζει να σημειωθει πως δεν το φοβαμαι καθολου σαν εμβολιο , ειναι ο παραλογισμος που με πιανει δημιουργοντας ουσιαστικα συμπτωματα στον εαυτο μου χωρις να υπαρχουν . Ναι ξεκιναω με τον γιατρο απο σημερα και παλι , δεν αντεχω αλλο αλλα πρεπει και το ξερω

---

Εχουμε σχεδόν την ίδια ηλικία. Εκανα και τις δυο δόσεις αμέσως μόλις άνοιξε η πλατφόρμα για την ηλικία μας και δεν επαθα τίποτα (λίγο πυρετό για μισή μέρα). Δεν θέλω όμως να σε αποπάρω για τον φόβο σου. Έχω κι εγώ διάφορους φόβους, όχι με τα φάρμακα όμως. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να ξεπεραστεί μια φοβία. Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις άμεσα συνεδρίες για να δεις από που σου προέκυψε αυτός ο φόβος για τα φάρμακα και να τον αντιμετωπίσεις. Το είχες από παλιά ή τωρα κοντά εμφανίστηκε;

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Epsilon μπηκα και διαβασα το θεμα σας ..
Δεν ηθελα να γραψω εκει για τους ευνοητους λογους ..

Πλεον καταλαβα πολλα περισσοτερα για εσενα και για ολα αυτα που ¨συζητουσαμε ¨παλιοτερα ..

Ολα εχουν τον χρονο τους και τον τροπο τους σιγουρα ομως μετραει η προθεση ..

Οσο διαβαζω το θεμα σας λοιπον (γιατι πραγματικα ειναι σαν βιβλιο,εχω ακομα πολλες σελιδες ) αντιλαμβανομαι πολλα περισσοτερα και σιγουρα οποιος το διαβαζει οι συζητησεις μαζι σας πλεον τοποθετουνται σε αλλο επιπεδο ,πιο κατανοητο και συζητησημο νομιζω ..

Καμια φορα το να συζητας με ατομα που βιωνουν εμπειρικα ενα θεμα ειναι καλυτερο και απο ενα ψυχολογο ...

Αυτα ...Ηθελα να στα πω για να ειμαι ξεκαθαρη και να καταλαβαινουμε ποιες οι προθεσεις του καθενος εδω μεσα ..

---

Γειά σου Μαριλού. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι "ευνόητοι" λογοι για να μην γράψεις στη συζήτηση περί οριακών, αφού δεν εισαι οριακή η ιδια. Καταλαβαίνω οτι οι οριακοί θυμώνουν με όσα διαβάζουν. Κι όμως, δεν θα έπρεπε. Γιατί εμείς, ως σύντροφοί τους, είμαστε αυτοι που προσπαθούμε παρα πολύ να τους καταλάβουμε.

Παντως σε αυτό το θέμα μια χαρά απαντάς στη Βικτώρια και συμφωνώ μαζί σου και με όσα λες για τις κυρίες της εκκλησίας.

Αυτό που είπες ότι οι οριακοι θυμώνουν πολυ εύκολα και όχι μόνο αυτοί υπάρχουν και άλλες κατηγορίες και πλέον αποφεύγω τέτοια θέματα εδώ μέσα γιατί δεν θέλουν και πολλοί κάποιοι να ανάψουν ,μυρίζει μπαρούτι που λένε ;)
Και από σεβασμό πως πάρουν τα λεγόμενά μου που μπορεί όντως να τους προσβάλουν ..

Απλά νομίζω ότι εσείς που έχετε άμεση σχέση με οριακό και έχω αντιληφθεί ποιος λόγος που ενώ αναγνωρίζεις όλο αυτό σε κρατά πλέον μαζί του ,ότι έχετε να πείτε πολλά περισσότερα ..
Στην αρχή νόμιζα ότι όλοι σχεδόν έχετε περάσει και ζείτε σε μια σχέση υποτίμησης να το πω και εκεί ήταν που κολλούσα ..
Γιατί να δέχεται ένας φυσιολογικός να το πω απλα να παραμένει σε μια τέτοια σχέση ...

Γνωρίζω οριακό αλλά το ερωτικό είναι ένα άλλο κομμάτι και πραγματικα η θέση της φιλίας σου δίνει άλλο βήμα στο να συνυπάρχεις με ένα τέτοιο άνθρωπο ...

Τελοσπαντων είναι από τα θέματα που προτιμώ να διαβάζω γιατί με ενδιαφέρουν από άλλη σκοπιά πλέον και ίσως καμιά φορά καλό είναι να μην έχουμε άποψη για όλα αν δεν είμαστε ειδικοί ή αν δεν έχουμε άμεση επαφή ώστε τα λεγόμενα μας να είναι καθαρά εμπειρικά ,να έχουν μια σταθερή βάση που λέμε...

Το θέμα της Βικτώριας νομίζω είναι λίγο από όλα για αυτό ίσως και μπορώ να μιλήσω μαζί της ...
Ξέρεις είναι ένα θέμα χωρίς ξεκάθαρη ταμπέλα και καθαρά πλέον ανθρώπινα γίνεται αυτή η συζήτηση.. .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Αυτό που είπες ότι οι οριακοι θυμώνουν πολυ εύκολα και όχι μόνο αυτοί υπάρχουν και άλλες κατηγορίες και πλέον αποφεύγω τέτοια θέματα εδώ μέσα γιατί δεν θέλουν και πολλοί κάποιοι να ανάψουν ,μυρίζει μπαρούτι που λένε ;)
Και από σεβασμό πως πάρουν τα λεγόμενά μου που μπορεί όντως να τους προσβάλουν ..

Απλά νομίζω ότι εσείς που έχετε άμεση σχέση με οριακό και έχω αντιληφθεί ποιος λόγος που ενώ αναγνωρίζεις όλο αυτό σε κρατά πλέον μαζί του ,ότι έχετε να πείτε πολλά περισσότερα ..
Στην αρχή νόμιζα ότι όλοι σχεδόν έχετε περάσει και ζείτε σε μια σχέση υποτίμησης να το πω και εκεί ήταν που κολλούσα ..
Γιατί να δέχεται ένας φυσιολογικός να το πω απλα να παραμένει σε μια τέτοια σχέση ...

Γνωρίζω οριακό αλλά το ερωτικό είναι ένα άλλο κομμάτι και πραγματικα η θέση της φιλίας σου δίνει άλλο βήμα στο να συνυπάρχεις με ένα τέτοιο άνθρωπο ...

Τελοσπαντων είναι από τα θέματα που προτιμώ να διαβάζω γιατί με ενδιαφέρουν από άλλη σκοπιά πλέον και ίσως καμιά φορά καλό είναι να μην έχουμε άποψη για όλα αν δεν είμαστε ειδικοί ή αν δεν έχουμε άμεση επαφή ώστε τα λεγόμενα μας να είναι καθαρά εμπειρικά ,να έχουν μια σταθερή βάση που λέμε...

Το θέμα της Βικτώριας νομίζω είναι λίγο από όλα για αυτό ίσως και μπορώ να μιλήσω μαζί της ...
Ξέρεις είναι ένα θέμα χωρίς ξεκάθαρη ταμπέλα και καθαρά πλέον ανθρώπινα γίνεται αυτή η συζήτηση.. .

---

Μα δεν είπα ποτέ ότι είμαστε "φυσιολογικοί". Προφανώς έχουμε τα θέματά μας, όσοι σχετιζόμαστε με οριακούς. Εγώ πχ, ενώ αναγνωρίζω ότι έχω θέματα, κυρίως τάση για κατάθλιψη, πριν από αυτόν δεν μπορούσα να τα λύσω. Αυτός ήρθε κι έδεσε, με αλλοπρόσαλλο τρόπο βέβαια, στη ζωή μου και από τότε σαν να πέρασαν με μαγικό τρόπο οι καταθλίψεις και οι φοβίες.

Καλημερα κοριτσια και απο μενα . Λοιπον μιας και δεν πολυκοιμηθηκα το βραδυ , λεω να παραδεχτω καποια πραγματα ως ενα αντιπροσωπευτικο δειγμα οριακου ανθρωπου με αρκετα απο τα συμπτωματα . Οκ ναι ειμαστε δυσκολοι ανθρωποι , ειμαστε ανθρωποι που δυσκολα εγω θα μπορουσα να κανω μαζι τους . Δεν ξερω αμα θα μπορουσα να αφησω να με ταλανιζει μια τετοια προσωπικοτητα η οποια ναι μεν δεν το κανει φυσικα και λογικα επιτηδες αλλα ειναι απορροια μιας κακοποιητικης συμπεριφορας που βιωσε στο παρελθον η ακομα και στυγνης κακοποιησης , ομως τελικα ειναι αυτο αλλοθι που θελουμε να κρυβομαστε πισω απο αυτο ? ?? ? δεν ξερω ειλικρινα . Και το λεω εγω αυτο . Ναι διαβαζω το ποσταρισμα με την οριακη συντροφου του ανθρωπου που εχει αυτη την αποκλεινουσα συμπεριφορα και θελει να τον απατησει κτλ κλτ κτλ ομως δεν απαντω κυριως διοτι δεν ξερω τι μπορω να συμβουλεψω εγω . Σιγουρα δεν συμβαινει σε ολους με τον ιδιο ακριβως ρυθμο ή ενταση και σιγουρα εχει να κανει με τη βοηθεια που δεχεται ο καθενας να λαβει η να δεχτει . Δεν μπορει ενας ανθρωπος που αρνειται τα παντα και επιμενει πως ολα βαινουν ορθα και καλα με τον ευατο του ενω εκγειται μεσα σε μια τετοια κατηγορια borderline να εχει ιδια προγνωση με καποιον που το παλευει . Η ακομα και καποια σαν εμενα που ενω οκ το παλευω δεν δεχομαι να λαβω την φαρμακευτικη μου αγωγη η οποια γνωριζω οτι τουλαχιστον θα με σταθεροποιησει σε σχεση με τη διπολικοτητα και τις αποτομες αλλαγες διαθεσης οι οποιες ειναι απροβλεπτες και το βιωνω . Ναι μπορει να μην μιλαω ασχημα στο συντροφο μου οπως πολλοι οριακοι κανουν , να μην γινομαι λεκτικα κακοποιητικη ομως στον αντιποδα ειμαι παγερη και πολλες φορες αποστασιοποιημενη απεναντι του . ΠΟτε δεν ημασταν το ερωτευμενο ζευγαρακι , οκ ? αυτο το χασαμε , μας το στερησαν , το φορτωθηκαμε λογω κυριως δικης μου αδυναμιας να στηριξω πολλα απο εκεινα που επρεπε στο παρελθον αλλα και της τοξικοτητας που ειχε η σχεση με τη μανα μου η οποια γινοταν κακοποιητικη , βαναυση . Πιεστηκα να παντρευτω ενω εκεινη τη χρονικη στιγμη δεν το ηθελα , δεν το ενοιωθα , εζησα μια ζωη ουσιαστικα δεν την ηθελα και ναι το παραδεχομαι οτι δεν φταιει ο ανθρωπος μου σε αυτο , ομως αυτο δεν αλλαζει . Ολα εγιναν λαθος . Στην σχεση μας δεν θυμαμαι να ειμασταν ποτε τοσο πολυ ερωτευμενοι που να μην αντεχουμε μακρια ο ενας απο τον αλλο , εκεινος σιγουρα με αγαπαει πολυ περισσοτερο απο οσο εγω , το νοιωθω , δεν ξερω βεβαια αμα ηταν ποτε ερωτευμενος η απλα ταιριαξε μαζι μου για να κανει οικογενεια , δεν μπορω να γνωριζω . Ποτε δεν ειχαμε μια φυσιολογικη σεξουαλικη ζωη , ημασταν η του υψους η του βαθους , η που θα καναμε συνεχεια η καθολου . Γενικοτερα τον αγαπαω παρα πολυ , δεν μπορω να νοιωσω οτι θα τον πληγωσω σε κατι , ειναι οικογενεια μου ομως μαλλον εως εκει παει το πραμα . Κλεινομαι με τις ωρες στο γραφειο μου και γραφω , εχουμε ποσο καιρο να δουμε μια ταινια μαζι , να μαγειρεψουμε μαζι η ακομα να φαμε και μαζι . Ναι ειναι και αυτα τα οικονομικα που μας εχουνε κατακεραυνωσει τους τελευταιους μηνες , ομως αυτα θα λυθουν και το ξερουμε . Δεν θελω ομως να χωρισω , ουτε και να τον απατησω , ομως στον αντιποδα συνειδητοποιησα με την ψυχοθεραπεια οτι εζησα μια ζωη που δεν την ηθελα , μονο τις εγκυμοσυνες μου ηθελα , ολα τα αλλα πιεστηκα να τα κανω και αυτο ισως ειναι που μου βγαζει και την ψυχραμαρα αλλα και τα ψυχοσωματικα εως και τους αυτοτραυματισμους εν μερη . Με τον Παναγιωτη (ετσι τον λενε) ειμαστε δια μετρου αντιθετοι σε σχεδον ολες τις αντιληψεις μας . Εγω επαναστατρια , φεμινιστρια , αντιρατσιστρια , σχεδον αθεη . Εκεινος εχει υπαρξει ρατσιστης ( πραγμα που το διορθωσε και μπραβο του ) , πιστευει σε εκκλησιες κτλ , συντηρητικος (πραγμα που επισης εχει αλλαξει και επισης μπραβο του) . Παλια του εχω φερθει ασχημα αλλα εχει φερθει και εκεινος σε μενα . Εχουμε βριστει , εχουμε σκυλοβριστει δηλαδη αλλα ηταν αμφιδρομο , και εκεινος δεν μπορουσε να με καταλαβει , και εκεινος πιστευε οτι ειμαι ενα μαλακισμενο που απλα θελω να γινεται το δικο μου , και εκεινος νομιζε οτι με το να μενει αποστασιοποιημενος σε σχεση με την τοξικοτητα που αναβλυζε η μανα μου εναντιον μου θα γλυτωσει τον εαυτο του απο μια κακια σχεση μαζι της με αποτελεσμα εγω να μενω χωρις προστασια που αποζητουσα απο εκεινον , και εκεινος με κατηγορουσε οταν γεννησα τον μεγαλο μας γιο οτι δεν ειμαι πολυ καλη μανα επειδη τα ειχα παιξει . Εχουμε περασει απο τετοια φασεις . Εχει σπασει απο τα νευρα του ενα ψυγειο , ενα κινητο μου , ενα παιδικο φορτηγακι , μια καρεκλα . Οχι δεν εχουμε αγγιξει ο ενας τον αλλο αμφοτεροι ποτε . Ομως περασαμε απο δυσκολες καταστασεις και ενω εγω ως οριακη ισως χαρακτηριζομουν ως ενα συγκεκριμενο προβλεπομενο μοτιβο , ηταν και εκεινος ακριβως στο ιδιο τρυπακι ενω εκεινος λ.χ επεμενε να παντρευτουμε ενω εγω του ελεγα αστο ρε παιδακι μου δεν πειραζει , να γεννησω πρωτα και βλεπουμε διοτι ηξερα πως θα πιεστω εκ των πραγματων , γνωριζα τον εαυτο μου . Δεν ηθελε λεει να τρεχει σε συμβολαιογραφους για πραξη αναγνωρισης τεκνου , σιγα τα ωα δηλαδη , μαλακιες τουμπανα , ο πηγαιος συντηρητισμος του που ευτυχως απεταξε απο πανω του . Και στη μανα μου θα μπορουσαμε να πουμε ψεμματα οτι ταχα παντευτηκαμε με πολιτικο και αστην να τσιριζει και να μαλακιζεται ,ομως τοτε ημουνα σχεδον αβουλο ον σε σχεση με ολα αυτα , φοβισμενη για καποιο λογο , η μαλλον ηξερα το λογο . Εκεινη με κατηγορησε οτι εμεινα εγκυος πριν το γαμο , ενω ηξερε καλα πως εχω ενεργοτατη σεξουαλικη ζωη απο τα 19 μου , ποτε δεν κρυφτηκα . Δηλαδη τα λεω ολα αυτα για να δειξω οτι μπορει και ενα λανθασμενο μοτιβο στη σχεση μας με εκεινον να δημιουργησε περαιτερω οριακες διαταραχες και πως μπορει οι οριακοι να ειμαστε πολυ δυσκολοι ανθρωποι ομως στη δικη μου περιπτωση και εκιενος ειχε ακραια ξεσπασματα και συμπεριφορες σε σημειο να μην μπορει να με νοιωσει και να με καταλαβει , οποτε και καπου εκει χαθηκε η μαγεια και μειναμε τωρα σχεδον 50αρηδες να μην ξερουμε πως θα παμε παρακατω τη σχεση μας ενω δεν θελουμε να παρουμε διαζυγιο διοτι αγαπιομαστε , ομως δεν ξερω αμα αυτη η αγαπη ειναι ερωτικη . Ισως πλεον η αγαπη μου ειναι τοσο μεγαλη για αυτο και δεν μπορω να τον βρισω η να του φωναξω και εκεινος εμενα . Ερωτα δεν κανουμε , δεν μπορω να κανω μαζι του διοτι ντρεπομαι , τον νοιωθω σαν συγγενη μου , δεν μπορω να λειτουργησω ερωτικα , οχι οτι οδηγηθηκα και ποτε σε ερωτικη εκσταση ομως παιρναμε ικανοποιηση ο ενας απο τον αλλο . Αυτα !!!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημερα !



Αντιλαμβανεσαι ομως οτι ειναι επιτακτικη αναγκη πλεον να την ξεκινησεις ?
Οσο ψυχοθεραπεια και να κανεις απο μονη της δεν θα βοηθηθεις και στο λεω πλεον με σιγουρια και κατω απο αλλες διαπιστωσεις .



Βικτωρια μετα απο τοσες συζητησεις εδω μεσα γιατι επετρεψες κατι τετοιο να συμβει .
Αυτες οι ¨κυριες ¨ειναι η πηγη ολων αυτων των ανθρωπων που εχουν μια λαθος αποψη για την εκκλησία και ειναι και η αιτια να απομακρυνονται απο αυτη .

Τι σχεση εχει η αγωγη σου και το εμβολιο με αυτες και την εκκλησια ?
Ενα θα σου πω οτι η εκκλησια ειναι υπερ του εμβολιου και μην παρασύρεσαι με ολο αυτο που προβάλλεται στην τηλεοραση για να κουκουλωσουν καταστάσεις και να θρεφουν ενα κλιμα μισους και αλληλοσπαραγμου ωστε να απροσονατολιζεται η αποτυχια ολου αυτου .

Για να καταλαβω καλυτερα ,περαν απο το εμβολιο δεχθηκες κριτική και για την αγωγη σου ?

Οσο για τις κυριες εγω θα τις χαρακτηριζα ηθικους αυτουργους για τους τραυματισμους σου .Εχουν βαλει και αυτες το χερακι τους .
Οχι δεν δεχομαι οτι ενας τριτος δεν ευθυνεται οταν παει και χωνεται στην ζωη ενος αλλου ατομου το οποιο παλευει με ολο αυτο .
Ποιος του δινει το δικαιωμα οταν δεν ξερει ο αλλος πως θα αντιδραση ?

Ειναι ενα θεμα πολυ λεπτο και επειδη θίγεται συνεχεια ,για εμνα ενας τρτος δεν εχει κανεναν λογο να παρει θεση στην ζωη ενος ψυχικα ασθενη γιατι τα αποτελεσμα τα βλεπουμε και παντα ειναι δυσαρεστα ...

Ξερουμε τι ανθρωπος εισαι και τι αυτογνωσια εχεις αλλα παντα εχεις ενα ερεθισμα για ολα αυτα ...

---

Την αγωγη σου Βικτωρια και την παραλληλη ψυχοθερπαεια .Ειναι επιτακτικη αναγκη κοριτσι μου .
Μην προκαλεις τετοιο πονο στον ευατο σου .Σκεψου οτι εχεις ενα παιδι που ταλαιπωρειται και εκεινο ψυχικα απο οτι θυμαμαι .Μονο και μονο γι αυτο πρεπει να παλευεις και να του δειχνεις ποση δυναμη κρυβει ενας ανθρωπος οταν το θελει και μπορει να καταφερει πολλα ![/QUOTE]

Ο μεγαλος μας γιος ανηκει στο φασμα του αυτισμου , δηλαδη αυτισμος μεσαιου τυπου χωρις νοητικη υστερηση . Περασαμε ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσκολα και εκεινος κυριως με τα εντονα ξεσπασματα που δεν μπορουσε να ελεγχει εννοειτε αφου ειναι χαρακτηριστικο . Τοσα συναισθηματα που δεν μπορουσε να ξερει γιατι τα νοιωθει και δεν μπορουσε με τιποτα να διαχειριστει . Με εντονη και αρκετη ψυχοθεραπεια , πολυ δικη του προσπαθεια πλεον ειμαστε σε εναν παρα πολυ καλο δρομο . Εμαθε μεχρι και να δειχνει τα δικα του συναισθηματα και να μπορει να τα προσδιορισει . Ειναι αριστος μαθητης και παρα πολυ επιμελης , θεωρει τον ευατο του weirdo ομως εγω του λεω οτι ειναι ενας υπεροχος και ιδιαιτερος ανθρωπος που λατρευουμε . Δεν εχει φιλους ομως και αυτο δεν μπορει να δουλεψει ακομα τοσο πολυ καλα . Σημασια μεγαλη εχει πλεον οτι δεν εχουμε ξεσπασματα ακραια θυμου σε σημειο να φοβαμαι για ψυχασθενειες κτλ .
Ο μικρος μας γιος εχει ενα σπανιο συνδρομο αλλα ειναι μυοσκελετικο , δεν εχει καποια διαταραχη δηλαδη
Και η κορη ειναι φεμινιστρια , επαναστατρια , πανεξυπνη , διαβασμενη , τσαμπουκαλου και και και και
15 ο μεγαλος , 13 η μεσαια , 9 το μωρο

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Μα δεν είπα ποτέ ότι είμαστε "φυσιολογικοί". Προφανώς έχουμε τα θέματά μας, όσοι σχετιζόμαστε με οριακούς. Εγώ πχ, ενώ αναγνωρίζω ότι έχω θέματα, κυρίως τάση για κατάθλιψη, πριν από αυτόν δεν μπορούσα να τα λύσω. Αυτός ήρθε κι έδεσε, με αλλοπρόσαλλο τρόπο βέβαια, στη ζωή μου και από τότε σαν να πέρασαν με μαγικό τρόπο οι καταθλίψεις και οι φοβίες.

---

Τι εννοείς με μαγικό τρόπο ?
Πως μπορουν να περάσουν αυτές οι φοβίες με τον τρόπο που λες ?
Ει άι δυνατόν μέσα από μια τέτοια σχέση να βγει ένα άνθρωπος αλώβητος?

Τώρα αν γνωρίζεις ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουν τάση για να παρουσιάζουν κατάθλιψη ή έχουν παρουσιάσει, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα ,οπότε μπορείς να το λες και φυσιολογικό όλο αυτό πλέον ;)

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Την αγωγη σου Βικτωρια και την παραλληλη ψυχοθερπαεια .Ειναι επιτακτικη αναγκη κοριτσι μου .
Μην προκαλεις τετοιο πονο στον ευατο σου .Σκεψου οτι εχεις ενα παιδι που ταλαιπωρειται και εκεινο ψυχικα απο οτι θυμαμαι .Μονο και μονο γι αυτο πρεπει να παλευεις και να του δειχνεις ποση δυναμη κρυβει ενας ανθρωπος οταν το θελει και μπορει να καταφερει πολλα !

---

Ο μεγαλος μας γιος ανηκει στο φασμα του αυτισμου , δηλαδη αυτισμος μεσαιου τυπου χωρις νοητικη υστερηση . Περασαμε ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσκολα και εκεινος κυριως με τα εντονα ξεσπασματα που δεν μπορουσε να ελεγχει εννοειτε αφου ειναι χαρακτηριστικο . Τοσα συναισθηματα που δεν μπορουσε να ξερει γιατι τα νοιωθει και δεν μπορουσε με τιποτα να διαχειριστει . Με εντονη και αρκετη ψυχοθεραπεια , πολυ δικη του προσπαθεια πλεον ειμαστε σε εναν παρα πολυ καλο δρομο . Εμαθε μεχρι και να δειχνει τα δικα του συναισθηματα και να μπορει να τα προσδιορισει . Ειναι αριστος μαθητης και παρα πολυ επιμελης , θεωρει τον ευατο του weirdo ομως εγω του λεω οτι ειναι ενας υπεροχος και ιδιαιτερος ανθρωπος που λατρευουμε . Δεν εχει φιλους ομως και αυτο δεν μπορει να δουλεψει ακομα τοσο πολυ καλα . Σημασια μεγαλη εχει πλεον οτι δεν εχουμε ξεσπασματα ακραια θυμου σε σημειο να φοβαμαι για ψυχασθενειες κτλ .
Ο μικρος μας γιος εχει ενα σπανιο συνδρομο αλλα ειναι μυοσκελετικο , δεν εχει καποια διαταραχη δηλαδη
Και η κορη ειναι φεμινιστρια , επαναστατρια , πανεξυπνη , διαβασμενη , τσαμπουκαλου και και και και
15 ο μεγαλος , 13 η μεσαια , 9 το μωρο[/QUOTE]

Βικτωρία έχεις αγώνα μπροστά σου .
Τα παιδιά εξελίσσονται και παρουσιάζουν διαφορετικές συμπεριφορές σχεδόν καθημερινά με τις οποίες πρέπει να δίνεις μάχη καμία φορά .
Ένα περισσότερο εσύ ...
Έχεις τρία παιδιά που τα δύο είναι μέσα στην τρελλα της εφηβείας και το το τρίτο στα πρόθυρα .

Πρέπει άμεσα να κάνεις πράγματα ώστε να είσαι σε θέση να είσαι δίπλα τους.
Λυπάμαι που το λέω αλλά το σεξουαλικό και γενικά όλο αυτό με τον άντρα σου πως θα λυθεί όταν προηγούνται αλλά ζητήματα που φυσικά δεν σου δίνουν και το χρονικό περιθώριο να ασχοληθείς και με αυτά .

Γνωρίζεις ότι οι ρυθμοί των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες είναι τρελλοί και λίγο να εκτροχιαστεί πάει ,έχεις χάσει την μπάλα .
Δεν είναι να χάνεις την μπάλα σε παιδιά που είναι μέσα στην εφηβεία όσο καλά μεγαλωμένα και να τα έχεις ...

Πολλά μέτωπα Βικτώρια και σίγουρα η απόφαση σου για αποχή από την αγωγή δεν ήρθε την κατάλληλη στιγμή .
Ζεις σε ένα άκρως απαιτητικό περιβάλλον και πρέπει κάπως να βρεις τον τρόπο που θα γίνει αυτή η αποσυμπίεση ώστε να μην οδηγείται στους αυτοτραυματισμός υς σου και σε ολή αυτή την πολύ άσχημη κατάσταση .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Ο μεγαλος μας γιος ανηκει στο φασμα του αυτισμου , δηλαδη αυτισμος μεσαιου τυπου χωρις νοητικη υστερηση . Περασαμε ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσκολα και εκεινος κυριως με τα εντονα ξεσπασματα που δεν μπορουσε να ελεγχει εννοειτε αφου ειναι χαρακτηριστικο . Τοσα συναισθηματα που δεν μπορουσε να ξερει γιατι τα νοιωθει και δεν μπορουσε με τιποτα να διαχειριστει . Με εντονη και αρκετη ψυχοθεραπεια , πολυ δικη του προσπαθεια πλεον ειμαστε σε εναν παρα πολυ καλο δρομο . Εμαθε μεχρι και να δειχνει τα δικα του συναισθηματα και να μπορει να τα προσδιορισει . Ειναι αριστος μαθητης και παρα πολυ επιμελης , θεωρει τον ευατο του weirdo ομως εγω του λεω οτι ειναι ενας υπεροχος και ιδιαιτερος ανθρωπος που λατρευουμε . Δεν εχει φιλους ομως και αυτο δεν μπορει να δουλεψει ακομα τοσο πολυ καλα . Σημασια μεγαλη εχει πλεον οτι δεν εχουμε ξεσπασματα ακραια θυμου σε σημειο να φοβαμαι για ψυχασθενειες κτλ .
Ο μικρος μας γιος εχει ενα σπανιο συνδρομο αλλα ειναι μυοσκελετικο , δεν εχει καποια διαταραχη δηλαδη
Και η κορη ειναι φεμινιστρια , επαναστατρια , πανεξυπνη , διαβασμενη , τσαμπουκαλου και και και και
15 ο μεγαλος , 13 η μεσαια , 9 το μωρο

---

Βικτωρία έχεις αγώνα μπροστά σου .
Τα παιδιά εξελίσσονται και παρουσιάζουν διαφορετικές συμπεριφορές σχεδόν καθημερινά με τις οποίες πρέπει να δίνεις μάχη καμία φορά .
Ένα περισσότερο εσύ ...
Έχεις τρία παιδιά που τα δύο είναι μέσα στην τρελλα της εφηβείας και το το τρίτο στα πρόθυρα .

Πρέπει άμεσα να κάνεις πράγματα ώστε να είσαι σε θέση να είσαι δίπλα τους.
Λυπάμαι που το λέω αλλά το σεξουαλικό και γενικά όλο αυτό με τον άντρα σου πως θα λυθεί όταν προηγούνται αλλά ζητήματα που φυσικά δεν σου δίνουν και το χρονικό περιθώριο να ασχοληθείς και με αυτά .

Γνωρίζεις ότι οι ρυθμοί των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες είναι τρελλοί και λίγο να εκτροχιαστεί πάει ,έχεις χάσει την μπάλα .
Δεν είναι να χάνεις την μπάλα σε παιδιά που είναι μέσα στην εφηβεία όσο καλά μεγαλωμένα και να τα έχεις ...

Πολλά μέτωπα Βικτώρια και σίγουρα η απόφαση σου για αποχή από την αγωγή δεν ήρθε την κατάλληλη στιγμή .
Ζεις σε ένα άκρως απαιτητικό περιβάλλον και πρέπει κάπως να βρεις τον τρόπο που θα γίνει αυτή η αποσυμπίεση ώστε να μην οδηγείται στους αυτοτραυματισμός υς σου και σε ολή αυτή την πολύ άσχημη κατάσταση .[/QUOTE]

Γενικοτερα ολοι οι γονεις εχουμε μεγαλο αγωνα μπροστα μας , αντε εγω λιγο παρπαανω διοτι ειναι πιο ιδιαζουσες οι περιπτωσεις . Ευτυχως με τα παιδια μου ειμαι διαφορετικος ανθρωπος , προσπαθω και νομιζω οτι ειμαι διπλα τους , συμαχητης και συμμαχος . Ξεκλειδωσα την κορη μου και απο εκει που ηταν ενα παιδι που δεν μιλουσε εχει ανοιχτει και συζηταμε τα παντα , βλεπουμε τις αγαπημενες της και δικες μου δηλαδη σειρες μαζι , θα ερθει μαζι μου για περπατημα η τρεξιμο . Ομως σεβομαι απολυτα τις επιθυμιες τους , πιστευω οτι φοβουμενη το παραδειγμα της μαμας μου εχω πετυχει να γινω μια μητερα με απολυτη κατανοηση και αμεριστη αποδοχη . Στα παιδια μου δεν νοιωθω οριακη , νοιωθω φυσιολογικη και αυτο ειναι που λατρευω επισης . Γνωριζουν την κατασταση μου , τους εχουμε μιλησει και ξερουν . Ομως δεν ειναι ολα ροδινα , μαζι με την κατασταση γνωριζουν και για τους αυτοτραυματισμους μου , ευτυχως δεν με εχουν πιασει να το κανω ποτε , ομως ξερουν και αυτο ειναι κατι που δεν μπορω να ελεγξω , οι δυο μεγαλυτεροι δηλαδη , ο μικρος ειναι λιγακι μικρος ακομα για να καταλαβει ολα αυτα . Ναι πραγματι απο εδω και περα θα ειναι ο αγωνας μας , ομως συζηταμε πολυ μαζι τους και αυτο θελω να πιστευω οτι ειναι καλο . Παρολη την κατασταση μου δηλαδη , ασχολουμαι εμπρακτα με τα παιδια και χαρηκα που τα ειχα σπιτι με το λοκνταουν , βεβαια για εκεινα δεν χαρικα επειδη ητνα κλεισμενα μεσα σε ενα σπιτι . Ποσο χειροτερη εφηβεια να περασουμε οταν με τον μεγαλο περασαμε ολο αυτο το συρφετο με τα απιστευτα νευρα , αμα δεν το ζησει καποιος δεν μπορει να το καταλαβει . Ηταν φορες που φοβομουν μηπως κανει κακο στα αδελφια του , εβγαζε μια αμεριστη κακια στο προσωπο , εβριζε αισχρα , ειχε μια παρα πολυ μεγαλη ενταση . Και αυτο για πολυ καιρο , οχι συνεχομενα βεβαια , εκανε κυκλους . Το παιδι ταλαιπωρηθηκε πολυ , και εμεις , ενας λογος που εγω επεσα παρα πολυ ηταν και αυτο το μαραζι να τον βλεπω τοσο χαλια και να φοβαμαι απιστευτα μηπως κανει κακο ειτε στον εαυτο του ειτε στα αδελφια του . Ηρθαν πολλα και μαζεμενα , παρα πολλα , μας πηγε απο το ενα στο αλλο συνεχομενα .

Γι αυτο σου είπα ότι εσείς ένα περισσότερο τραβάτε κουπί .
Εδώ ήταν δύσκολη για τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα θέματα αυτη η κατάσταση όχι τώρα παιδιά με ιδιατεροτητες που γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα παιδιά έτσι και τα βγάλεις από την ρουτίνα τους αντιδρούν επιθετικά και αλλοπροσαλα πολλές φορές .

Βικτωρία πως είναι δυνατόν να λες ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει και πολλά και είναι ανεπηρέαστα όταν εσύ κλείνεσαι με τις ώρες στο γραφείο σου ή όταν αυτοτραυματιζεσαι πολύ άσχημα ?

Πως καταφέρνεις να μην γίνονται αντιληπτά όλα αυτά από εκείνα ,που πραγματικά οι κεραίες τους πιάνουν και το παραμικρό..
Εδώ κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρά τα δικά μου είχα κάποιο θέμα και ήμουν περισσότερο σκεπτικη ή στεναχωρημένη και αμέσως ερχόταν τα παιδιά και με ρωτούσαν τι συμβαίνει ?

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο διαχειρίζεσαι αυτή την επιλογή της πολύωρης μοναχικοτητας ή την κάλυψη των τραυμάτων σου .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Τι εννοείς με μαγικό τρόπο ?
Πως μπορουν να περάσουν αυτές οι φοβίες με τον τρόπο που λες ?
Ει άι δυνατόν μέσα από μια τέτοια σχέση να βγει ένα άνθρωπος αλώβητος?

Τώρα αν γνωρίζεις ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουν τάση για να παρουσιάζουν κατάθλιψη ή έχουν παρουσιάσει, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα ,οπότε μπορείς να το λες και φυσιολογικό όλο αυτό πλέον ;)

---

Θα σου πω. Επειδή ασχολούμαι όλη μερα με τα δικά του, σταμάτησα να ασχολούμαι με τα δικά μου. Νομίζω αυτός είναι ο "μαγικός τρόπος". Ακόμα και ο κορονοίος δεν με φόβισε ιδιαίτερα (έκανα βέβαια το εμβόλιο, αλλά ως εκεί). Γιατί κάθε μέρα, όλη μέρα, εδώ και δυο χρόνια σχεδόν σκέφτομαι αυτόν. Τι έχει αυτός, πως θα τον βοηθήσω, α να διαβάσω για την οριακή, α τι μου είπε, α τι εννοούσε οταν είπε αυτο κι εκείνο και πάει λέγοντας.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Γι αυτο σου είπα ότι εσείς ένα περισσότερο τραβάτε κουπί .
Εδώ ήταν δύσκολη για τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα θέματα αυτη η κατάσταση όχι τώρα παιδιά με ιδιατεροτητες που γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα παιδιά έτσι και τα βγάλεις από την ρουτίνα τους αντιδρούν επιθετικά και αλλοπροσαλα πολλές φορές .

Βικτωρία πως είναι δυνατόν να λες ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει και πολλά και είναι ανεπηρέαστα όταν εσύ κλείνεσαι με τις ώρες στο γραφείο σου ή όταν αυτοτραυματιζεσαι πολύ άσχημα ?

Πως καταφέρνεις να μην γίνονται αντιληπτά όλα αυτά από εκείνα ,που πραγματικά οι κεραίες τους πιάνουν και το παραμικρό..
Εδώ κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρά τα δικά μου είχα κάποιο θέμα και ήμουν περισσότερο σκεπτικη ή στεναχωρημένη και αμέσως ερχόταν τα παιδιά και με ρωτούσαν τι συμβαίνει ?

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο διαχειρίζεσαι αυτή την επιλογή της πολύωρης μοναχικοτητας ή την κάλυψη των τραυμάτων σου .

---

Συντάσσομαι με τη Μαριλού και όσα λέει, έχει δίκιο σε όλα.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θα σου πω. Επειδή ασχολούμαι όλη μερα με τα δικά του, σταμάτησα να ασχολούμαι με τα δικά μου. Νομίζω αυτός είναι ο "μαγικός τρόπος". Ακόμα και ο κορονοίος δεν με φόβισε ιδιαίτερα (έκανα βέβαια το εμβόλιο, αλλά ως εκεί). Γιατί κάθε μέρα, όλη μέρα, εδώ και δυο χρόνια σχεδόν σκέφτομαι αυτόν. Τι έχει αυτός, πως θα τον βοηθήσω, α να διαβάσω για την οριακή, α τι μου είπε, α τι εννοούσε οταν είπε αυτο κι εκείνο και πάει λέγοντας.

---

προφανως τον αγαπας πραγματικα πολυ και αυτο ισως ειναι υπεροχο , Απο εκει και περα ξεκιναν οι δυσκολιες της οριακης , εσυ γνωριζεις πως το αντιμετωπιζεις συναισθηματικα κυριως

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Γι αυτο σου είπα ότι εσείς ένα περισσότερο τραβάτε κουπί .
Εδώ ήταν δύσκολη για τα παιδιά που δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα θέματα αυτη η κατάσταση όχι τώρα παιδιά με ιδιατεροτητες που γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα παιδιά έτσι και τα βγάλεις από την ρουτίνα τους αντιδρούν επιθετικά και αλλοπροσαλα πολλές φορές .

Βικτωρία πως είναι δυνατόν να λες ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει και πολλά και είναι ανεπηρέαστα όταν εσύ κλείνεσαι με τις ώρες στο γραφείο σου ή όταν αυτοτραυματιζεσαι πολύ άσχημα ?

Πως καταφέρνεις να μην γίνονται αντιληπτά όλα αυτά από εκείνα ,που πραγματικά οι κεραίες τους πιάνουν και το παραμικρό..
Εδώ κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρά τα δικά μου είχα κάποιο θέμα και ήμουν περισσότερο σκεπτικη ή στεναχωρημένη και αμέσως ερχόταν τα παιδιά και με ρωτούσαν τι συμβαίνει ?

Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο διαχειρίζεσαι αυτή την επιλογή της πολύωρης μοναχικοτητας ή την κάλυψη των τραυμάτων σου .

---

Μαριλου αλλα και εψηλον , τα δυο μεγαλυτερα παιδια γνωριζουν την κατασταση μου , εχω μιλησει και εχουμε αναλυσει πως λεγεται και τι δημιουργει η ψυχολογικη "παθηση" που με ταλαιπωρει . Ο μικρος μου ειπα οτι ειναι πολυ μικρος για να καταλαβει ακομα τι ακριβως συμβαινει . Οσο αφορα τους αυτοτραυματισμους , γνωριζουν , το ειπα εξαλλου , δεν με εχουν δει παραυταα να το κανω ή υπολειματα εκει που δεν πρεπει . Ξερουν ομως και επισης εχουμε μιλησει για αυτο . Ποτε δεν ειπα οτι ειναι σωστη αντιμετωπιση , ποτε δεν ειπα οτι ειμαστε φυσιολογικη οικογενεια , ομως μεσα σε αυτα τα πλαισια θεωρω οτι εχουμε ανοιξει αρκετα τις καρδιες μας , ιδιαιτερα σε σχεση με τα παιδια οπου θεωρω οτι εχουν δικαιωμα να γνωριζουν . Οσο αφορα τα φαρμακα ? φυσικα και πρεπει να τα ξεκινησω . Αχ δεν ξερω , ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη . Ναι κλεινομαι στο γραφειο μου και γραφω , πολλες φορες καλυπτω αυτη την αναγκη το ξημερωμα και στερουμαι τον υπνο μου . Πολλες φορες εχω και την κορη μου μαζι ωστε να συζηταμε εντωμεταξυ . Προσπαθω , παρα πολυ προσπαθω .

Εμενα με στειρωσανε αντι για το εμβολιο

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Θα σου πω. Επειδή ασχολούμαι όλη μερα με τα δικά του, σταμάτησα να ασχολούμαι με τα δικά μου. Νομίζω αυτός είναι ο "μαγικός τρόπος". Ακόμα και ο κορονοίος δεν με φόβισε ιδιαίτερα (έκανα βέβαια το εμβόλιο, αλλά ως εκεί). Γιατί κάθε μέρα, όλη μέρα, εδώ και δυο χρόνια σχεδόν σκέφτομαι αυτόν. Τι έχει αυτός, πως θα τον βοηθήσω, α να διαβάσω για την οριακή, α τι μου είπε, α τι εννοούσε οταν είπε αυτο κι εκείνο και πάει λέγοντας.

---

Καλημέρα !

Άρα ουσιαστικά έβαλες στην άκρη τα δικά σου θέματα για χάρη του ?
Αυτό όμως δεν σου δημιούργησε επιπλέον θέματα ?

Παραμερίζοντας κάποια πράγματα στην ζωή σου δεν φοβάσαι μήπως κάποια στιγμή τα βρεις μπροστά σου ακόμα πιο έντονα ή δεν σε νοιάζει γιατί όλο αυτό που ζεις τώρα σου αρέσει τόσο πολύ !

Ουσιαστικά είναι σαν να ζεις μέσα από την δική του ζωή έτσι ?
Η δική σου πλέον έχει μπει στον πάγο .

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Μαριλου αλλα και εψηλον , τα δυο μεγαλυτερα παιδια γνωριζουν την κατασταση μου , εχω μιλησει και εχουμε αναλυσει πως λεγεται και τι δημιουργει η ψυχολογικη "παθηση" που με ταλαιπωρει . Ο μικρος μου ειπα οτι ειναι πολυ μικρος για να καταλαβει ακομα τι ακριβως συμβαινει . Οσο αφορα τους αυτοτραυματισμους , γνωριζουν , το ειπα εξαλλου , δεν με εχουν δει παραυταα να το κανω ή υπολειματα εκει που δεν πρεπει . Ξερουν ομως και επισης εχουμε μιλησει για αυτο . Ποτε δεν ειπα οτι ειναι σωστη αντιμετωπιση , ποτε δεν ειπα οτι ειμαστε φυσιολογικη οικογενεια , ομως μεσα σε αυτα τα πλαισια θεωρω οτι εχουμε ανοιξει αρκετα τις καρδιες μας , ιδιαιτερα σε σχεση με τα παιδια οπου θεωρω οτι εχουν δικαιωμα να γνωριζουν . Οσο αφορα τα φαρμακα ? φυσικα και πρεπει να τα ξεκινησω . Αχ δεν ξερω , ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη . Ναι κλεινομαι στο γραφειο μου και γραφω , πολλες φορες καλυπτω αυτη την αναγκη το ξημερωμα και στερουμαι τον υπνο μου . Πολλες φορες εχω και την κορη μου μαζι ωστε να συζηταμε εντωμεταξυ . Προσπαθω , παρα πολυ προσπαθω .

---

Βικτωρία μέσα από τα μυθιστορήματα σου μήπως ζεις την ζωή που θα ήθελες πραγματικά ?

Θέλω κάποια στιγμή να μου πεις αν έχεις συζήτηση με τον θεραπευτή σου το θέμα ότι τα παιδιά γνωρίζουν το θέμα σου με τους αυτοτραυματισμους και πως μπορούν να το διαχειριστούν όλο αυτό σε μια τέτοια ηλικία η και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την μετέπειτα πορεία τους .

Αν σε πιέζω με τις ερωτήσεις θέλω να μου το πεις :D

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα !

Άρα ουσιαστικά έβαλες στην άκρη τα δικά σου θέματα για χάρη του ?
Αυτό όμως δεν σου δημιούργησε επιπλέον θέματα ?

Παραμερίζοντας κάποια πράγματα στην ζωή σου δεν φοβάσαι μήπως κάποια στιγμή τα βρεις μπροστά σου ακόμα πιο έντονα ή δεν σε νοιάζει γιατί όλο αυτό που ζεις τώρα σου αρέσει τόσο πολύ !

Ουσιαστικά είναι σαν να ζεις μέσα από την δική του ζωή έτσι ?
Η δική σου πλέον έχει μπει στον πάγο .

---

Καλημέρα. Καταλαβαίνω ότι έτσι ακούστηκε, αλλά όχι. Τυχαίνει να κάνουμε την ίδια δουλειά, οπότε με το να ασχολούμαι με τα δικά του είναι σαν να λύνω και τα δικά μου μαζί. Εχει πχ αυτός ένα πρόβλημα στη δουλειά. Το συζητάμε, του λέω τη γνώμη μου και μετά είναι σαν να έδωσα συμβουλή και στον εαυτό μου για ένα δικό μου επαγγελματικό θέμα. Την ίδια συμβουλή όμως δεν μπορούσα να τη βρω μόνη μου. Ενώ με το να μιλάω με αυτόν, αμέσως μου έρχεται.

Αλλά εκτός από τα επαγγελματικά, και στα προσωπικά μας ζούμε παρόμοιες ζωές, οπότε πάλι συμβουλεύοντας εκείνον λύνω και τα δικά μου. Δεν ξέρω αν το εξήγησα πολύ καλά, αλλά κάπως έτσι συμβαίνει. Σαν να προχωράμε παράλληλα.

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Μαριλου αλλα και εψηλον , τα δυο μεγαλυτερα παιδια γνωριζουν την κατασταση μου , εχω μιλησει και εχουμε αναλυσει πως λεγεται και τι δημιουργει η ψυχολογικη "παθηση" που με ταλαιπωρει . Ο μικρος μου ειπα οτι ειναι πολυ μικρος για να καταλαβει ακομα τι ακριβως συμβαινει . Οσο αφορα τους αυτοτραυματισμους , γνωριζουν , το ειπα εξαλλου , δεν με εχουν δει παραυταα να το κανω ή υπολειματα εκει που δεν πρεπει . Ξερουν ομως και επισης εχουμε μιλησει για αυτο . Ποτε δεν ειπα οτι ειναι σωστη αντιμετωπιση , ποτε δεν ειπα οτι ειμαστε φυσιολογικη οικογενεια , ομως μεσα σε αυτα τα πλαισια θεωρω οτι εχουμε ανοιξει αρκετα τις καρδιες μας , ιδιαιτερα σε σχεση με τα παιδια οπου θεωρω οτι εχουν δικαιωμα να γνωριζουν . Οσο αφορα τα φαρμακα ? φυσικα και πρεπει να τα ξεκινησω . Αχ δεν ξερω , ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη . Ναι κλεινομαι στο γραφειο μου και γραφω , πολλες φορες καλυπτω αυτη την αναγκη το ξημερωμα και στερουμαι τον υπνο μου . Πολλες φορες εχω και την κορη μου μαζι ωστε να συζηταμε εντωμεταξυ . Προσπαθω , παρα πολυ προσπαθω .

---

Καλημέρα Βικτωρία. Εδώ που τα λέμε, καμία οικογένεια δεν είναι "φυσιολογική" όπως τις δείχνουν στην τηλεόραση. Ολες έχουν τα θέματά τους, απλά δεν τα ξέρουμε συνήθως. Οπως τα γράφεις, πιο πολύ σε βοηθάει η κουβέντα με την κόρη, παρά όλα τα άλλα. Ισως ούτε τα φάρμακα να μην βοηθάνε όσο η κουβέντα. Το ότι γράφεις είναι καλό πιστεύω, γιατί ανακουφίζεσαι. Για τον αυτοτραυματισμό έχω διαβάσει ότι τον έχετε ανάγκη για να ανακουφιστείτε από την ένταση. Βέβαια με το μυαλό σου καταλαβαίνεις ότι δεν είναι σωστό να πληγώνεις το χέρι σου, αλλά δυσκολεύεσαι να σταματήσεις να το κάνεις, επειδή αυτό σε ανακουφίζει. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ανακουφίζεσαι διαφορετικά; Πχ αντί να πληγώσεις το χέρι σου, να καθίσεις να γράψεις μια ιστορία για μια γυναίκα που αυτοτραυματιζόταν;

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα. Καταλαβαίνω ότι έτσι ακούστηκε, αλλά όχι. Τυχαίνει να κάνουμε την ίδια δουλειά, οπότε με το να ασχολούμαι με τα δικά του είναι σαν να λύνω και τα δικά μου μαζί. Εχει πχ αυτός ένα πρόβλημα στη δουλειά. Το συζητάμε, του λέω τη γνώμη μου και μετά είναι σαν να έδωσα συμβουλή και στον εαυτό μου για ένα δικό μου επαγγελματικό θέμα. Την ίδια συμβουλή όμως δεν μπορούσα να τη βρω μόνη μου. Ενώ με το να μιλάω με αυτόν, αμέσως μου έρχεται.

Αλλά εκτός από τα επαγγελματικά, και στα προσωπικά μας ζούμε παρόμοιες ζωές, οπότε πάλι συμβουλεύοντας εκείνον λύνω και τα δικά μου. Δεν ξέρω αν το εξήγησα πολύ καλά, αλλά κάπως έτσι συμβαίνει. Σαν να προχωράμε παράλληλα.

---

Καλημερα !
Ναι τωρα οντως δεν εχει καμια σχεση αυτο που μου εξηγησες με αυτο που καταλαβα .
Αρα ουσιαστικα βρηκες τον ανθρωπο σου ετσι ?
Εναν ανθρωπο που αν δεν επαιζει το θεμα της οριακης θα ηταν και οτι πιο ιδανικο για εσενα !

Οκ!
Τωρα εξηγουνται ακομα πιο πολλα στο κομματι γιατι ενας ανθρωπος μενει σε μια τετοια σχεση και παλευει γι αυτη !

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Βικτωρία μέσα από τα μυθιστορήματα σου μήπως ζεις την ζωή που θα ήθελες πραγματικά ?

Θέλω κάποια στιγμή να μου πεις αν έχεις συζήτηση με τον θεραπευτή σου το θέμα ότι τα παιδιά γνωρίζουν το θέμα σου με τους αυτοτραυματισμους και πως μπορούν να το διαχειριστούν όλο αυτό σε μια τέτοια ηλικία η και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την μετέπειτα πορεία τους .

Αν σε πιέζω με τις ερωτήσεις θέλω να μου το πεις :D

---

Καλησπερα Μαριλου , οχι παιδακι μου δεν με πιεζεις , μην ανησυχεις . Εχω συζητησει με τον ψυχολογο για τους αυτοτραυματισμους και το τι αντικτυπο εχουν στα παιδια . Δεν ειναι οτι καλυτερο φυσικα αλλα μεχρι να το σταματησω σημασια εει να τους μιλαω και να διευκρυνιζω οτι δεν θα παθω τιποτα , να τα καθησυχαζω . Προσπαθω , στο ειπα.
Παντως εχεις απολυτο δικιο πτι μεσα απο τους κοσμους που σκαρωνω ζω αυτο που θα ηθελα πραγματικα , κυριως σε σχεση με τα ερωτικα μου . Εχω σκεφτει μηπως ειναι και καποια υπονοια ελαφρων ψυχωσικων επεισοδιων αλλα ο ψυχολογος λεει οχι .

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα Βικτωρία. Εδώ που τα λέμε, καμία οικογένεια δεν είναι "φυσιολογική" όπως τις δείχνουν στην τηλεόραση. Ολες έχουν τα θέματά τους, απλά δεν τα ξέρουμε συνήθως. Οπως τα γράφεις, πιο πολύ σε βοηθάει η κουβέντα με την κόρη, παρά όλα τα άλλα. Ισως ούτε τα φάρμακα να μην βοηθάνε όσο η κουβέντα. Το ότι γράφεις είναι καλό πιστεύω, γιατί ανακουφίζεσαι. Για τον αυτοτραυματισμό έχω διαβάσει ότι τον έχετε ανάγκη για να ανακουφιστείτε από την ένταση. Βέβαια με το μυαλό σου καταλαβαίνεις ότι δεν είναι σωστό να πληγώνεις το χέρι σου, αλλά δυσκολεύεσαι να σταματήσεις να το κάνεις, επειδή αυτό σε ανακουφίζει. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να ανακουφίζεσαι διαφορετικά; Πχ αντί να πληγώσεις το χέρι σου, να καθίσεις να γράψεις μια ιστορία για μια γυναίκα που αυτοτραυματιζόταν;

---

Γεια σου Εψιλον . Καλα σιγουρα η καθε οικογενεια εχει τις δικες της δυσλειτουργιες , τα δικα της προβληματα και ποτε δεν ειναι τα πραγματα οπως στις διαφημισεις ... απορω που βρισκουν αυτοι χρονο να παιρνουν μαζι πρωινο , εδω εγω τους τραβαω ολους απο το ποδι και τρεοχυμε σαν τρελοι το πρωι :) . Λατρευω τα αγορια μου , ειλικρινα παρα πολυ , ομως με την κορη μου εχουμε εναν διαφορετικο κωδικα επικοινωνιας . Με νοιωθει και τη νοιωθω , ξερει οτι θα εχει την αμεριστη αποδοχη μου και εγω τη δικη της . Συζηταμε απο τους χαρακτηρες στις αγαπημενες της σειρες αναλυοντας τις συμπεριφορες τους μεχρι για αστρικους γαλαξιες καθοτι το παιδι μου εναι λιγακι "τρελη επιστημων" θαυμαζοντας τον στεφεν χογινκγ , τον Νασ , τη Μαρια Κιουρι κ.α αλλους επιστημονες , αλλα και φεμιστριες που αγωνιστηκαν για τα γυναικεια και ανθρωπινα δικαιωματα .
Μου εδωσες ιδεα για βιβλιο , αν και εχω στα σκαρια κατι με διπολισμο και οριακη συμπεριφορα ως αποτελεσμα κακοποιητικων συμπεριφορων .

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Καλησπερα Μαριλου , οχι παιδακι μου δεν με πιεζεις , μην ανησυχεις . Εχω συζητησει με τον ψυχολογο για τους αυτοτραυματισμους και το τι αντικτυπο εχουν στα παιδια . Δεν ειναι οτι καλυτερο φυσικα αλλα μεχρι να το σταματησω σημασια εει να τους μιλαω και να διευκρυνιζω οτι δεν θα παθω τιποτα , να τα καθησυχαζω . Προσπαθω , στο ειπα.
Παντως εχεις απολυτο δικιο πτι μεσα απο τους κοσμους που σκαρωνω ζω αυτο που θα ηθελα πραγματικα , κυριως σε σχεση με τα ερωτικα μου . Εχω σκεφτει μηπως ειναι και καποια υπονοια ελαφρων ψυχωσικων επεισοδιων αλλα ο ψυχολογος λεει οχι .

---

Ωραία χαίρομαι γιατί δεν θέλω το παραμικρό να σου πυροδοτήσει το οτιδήποτε !

Σε αυτό αναφέρομαι κυρίως ,στα ερωτικά σου .
Αλήθεια πλέον νομίζεις ότι αυτό που σε κρατά μαζί με τον άντρα σου είναι όλα αυτά που περάσατε μαζί και ουσιαστικά είναι μια υποχρέωση προς αυτόν από εσένα ?
Σαν να του χρωστάς που Παρ ολα τα θέματα σου εκείνος είναι εκεί και σε αγαπάει ?

Αν ήταν πραγματικός έρωτας δεν θα αισθανθούν την ανάγκη για ερωτική επαφή ?
Τρεις μήνες είναι τεράστιο διάστημα για ένα ζευγάρι που μένει μαζί και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ πως καταπολεμας όλη αυτή την έλξη όταν κοιμάται μαζί σου .

Το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι ότι πλέον δεν υπάρχει κάτι τέτοιο .
Δεν είναι εύκολο και κοιμασε με τον άνθρωπο σου και να μην σου ξυπνάει όλο αυτό το ερωτικό όσα χρόνια και να περάσουν .
Μήπως έχει σβήσει και ουσιαστικά είσαι μέσα σε ένα γάμο που ο έρωτας έχει χαθεί και έχει μείνει μόνο αδελφική αγάπη .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Ωραία χαίρομαι γιατί δεν θέλω το παραμικρό να σου πυροδοτήσει το οτιδήποτε !

Σε αυτό αναφέρομαι κυρίως ,στα ερωτικά σου .
Αλήθεια πλέον νομίζεις ότι αυτό που σε κρατά μαζί με τον άντρα σου είναι όλα αυτά που περάσατε μαζί και ουσιαστικά είναι μια υποχρέωση προς αυτόν από εσένα ?
Σαν να του χρωστάς που Παρ ολα τα θέματα σου εκείνος είναι εκεί και σε αγαπάει ?

Αν ήταν πραγματικός έρωτας δεν θα αισθανθούν την ανάγκη για ερωτική επαφή ?
Τρεις μήνες είναι τεράστιο διάστημα για ένα ζευγάρι που μένει μαζί και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ πως καταπολεμας όλη αυτή την έλξη όταν κοιμάται μαζί σου .

Το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι ότι πλέον δεν υπάρχει κάτι τέτοιο .
Δεν είναι εύκολο και κοιμασε με τον άνθρωπο σου και να μην σου ξυπνάει όλο αυτό το ερωτικό όσα χρόνια και να περάσουν .
Μήπως έχει σβήσει και ουσιαστικά είσαι μέσα σε ένα γάμο που ο έρωτας έχει χαθεί και έχει μείνει μόνο αδελφική αγάπη .

---

Δεν θα μπορουσες να εισαι ποιο πολυ μεσα στο μυαλο μου Μαριλου . Ναι ναι ναι . Χθες το παραδεχτηκαμε ο ενας στον αλλο . Δεν ειμαστε ερωτευμενοι . Δεν θελω να κανω ερωτα μαζι του , δεν μπορω καν ναμε αντικρυσει γυμνη καθοτι ντρεπομαι οπως θα ντρεπομουν με τον αδελφο μου αμα ειχα . Τον αγαπαω ομως , και εκεινος εμενα , παρα πολυ , ομως σαν συγγενη μου , ως τον πιο κοντινο μου ανθρωπο , ως κολλητο μου . Ειναι οικογενεια μου και αυτο δεν θα αλλαξει ποτε και δεν θελω να αλλαξει , παντα θα τον αγαπω . Βαλαμε τις βασεις ωστε καποια στιγμη να φτασουμε σε ενα διαζυγιο , οταν θα ειναι καταλληλες και οι συνθηκες με τα παιδια . Αυτο ειπαμε . Εχω μεγαλη στεναχωρια αλλα νοιωθω ανακουφισμενη

Είναι μεγάλο βήμα αυτό που καταφέρατε πραγματικά γιατί δεν γίνεται αλλιώς .
Όσο και να θέλουμε να κρατάμε τις οικογένειες μας ,ειδικά αυτές που έχουν μικρά παιδιά όταν τελειώνει το ερωτικό είναι προτιμότερο όλο αυτό πριν φτάσει σε άλλο επίπεδο η σχέση να λήγει.

Κακά τα ψέματα είσαι ακόμα πολύ μικρή για να παραιτηθείς από το ερωτικό κομμάτι .
Το έχεις ανάγκη όλο αυτό και αντιλαμβάνεσαι ότι σε επηρεάζει και ψυχολογικά πλέον .
Ουσιαστικά αυτή η ανάγκη σου για απομόνωση είναι η διέξοδος σου για να ζήσεις μια ζωή που πραγματικά λαχταρας !
Πόσο εικονική ζωή μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος όμως για να μπορέσει να αντέξει την κανονική ?
Αλλωστε δεν αξίζει κάτι τέτοιο στον σύντροφό σου που και εκείνος με την σειρά του είναι άντρας και έχει τις ίδιες ανάγκες .

Ει άι δύσκολο το αντιλαμβάνομαι γιατί έχετε να παλέψετε με πολλα μέτωπα κυρίως στο θέμα συνήθειας και παιδιων αλλά αφού υπάρχει θέληση όλα θα γίνουν ομαλά για εκείνα !

Ει άι πολύ σημαντικό ότι θα έχετε μια κοινή πορεία!

Δύναμη Βικτωρία ,ακόμα πιο πολύ θέλει τώρα αλλά να ξέρεις ότι όλα γίνονται για καλό .
Ίσως μεσα από αυτή την τεράστια αλλαγή μετά από τόσα χρόνια μπορέσεις να δεις λιγάκι περισσότερο και άλλα κομμάτια που έχεις ανάγκη πλέον σαν γυναίκα .
Η αγάπη δεν φεύγει με έναν άνθρωπο που έχετε ζήσει τόσα πολλά και το κυριότερο σας δένουν τρία παιδιά .
Και με αυτή την κίνηση σας θα διατηρηθεί και ο σεβασμός .