Ο συντροφος μου πασχει απο καταθλιψη και με εγκατελειψε

Καλησπερα.
Θελω να μοιραστω μαζι σας ενα θεμα πολυ σοβαρο καθως δεν ξερω πώς να το διαχειριστω. Ημουν σε μια σχεση 10 μηνες, αυτος ετων 40 κ εγω 35. Λογω της καραντινας, μειναμε μαζι πολυ σύντομα, με αποτελεσμα η σχεση μας να εξελιχθει με γρηγορους ρυθμους. Τα πηγαιναμε πολυ καλα, δεν τσακωνομασταν σχεδον ποτε, κ οι 2 βλεπαμε σοβαρα τη σχεση, γνωρισε ο ενας την οικογένεια του αλλου κ ολα εδειχναν να προχωρανε πολυ όμορφα. Τον Ιουλιο άρχισε να μου εκφραζει πως εχει αγχος για τη δουλεια και τα οικονομικα του, τον στηριξα, ημουν συνεχεια διπλα του. Δεν μπορουσα καν να υποψιαστω οτι εχει κατάθλιψη.. Ηταν πολυ τρυφερος απεναντι μου, μου ειπε πως θελει να βαλουμε μπρος για παιδακι μετα τις διακοπες κ να προχωρησουμε τη σχεση μας. Ημουν τρισευτυσμενη..
Στα τελη ιουλιου πηγαμε στο μερος απο οπου καταγεται για διακοπές κ μεναμε στους γονεις του. Τις πρωτες μερες ηταν πολυ καλα, εδειχνε χαρουμενος.. Μου ζητησε να εχουμε ελευθερες επαφες για να κανουμε μωρακι κ συμφωνησα καθως ημασταν πολυ ευτυχισμενοι. Τις επομενες μερες άρχισα να καταλαβαινω οτι δεν ηταν πολυ καλα. Ηθελε να κοιμαται πολύ, στην παραλια καθομασταν 2 ωρες γιατι κουραζοταν, έπινε αρκετο αλκοολ, δεν ηθελε να βγαινουμε βολτα. 2-3 μερες μετά μου αποκαλυψε οτι εχει καταθλιψη απο μικρος κ παιρνει φαρμακα. Σοκαριστηκα! Δεν ηξερα πως να το διαχειριστώ. Δεν ειχα κανενα δειγμα τοσους μηνες! Τον αγαπαω πολυ, ήθελα να τον στηριξω κ να τον βοηθησω.. Εκεινος ηταν πολυ εκδηλωτικος μαζι μου, ελεγε πως πρωτη φορα του δειχνουν τοση αγαπη κ πως ημουν η ζωη του κ αλλα τετοια.. Θα γυρνουσαμε Αθηνα μια βδομαδα μετά. Κανονισε με τη δουλεια του να δουλεψει σε γραφειο συνεργαζομενης με τη δικη του εταιριας κ μια μερα πριν αναχωρησουμε μου αποκαλυψε πως θα μεινει εκει κ θα δουλευει απο κει. Δεν μου ζητησε τιποτα, ουτε να ειμαστε μαζι απο αποσταση ουτε να τον περιμενω να νιωσει καλυτερα.. Τιποτα. Απλα με αφησε να φυγω μονη.. Ειπε πως νιωθει ασφαλεια εκει κ θα μεινει.
Την επομενη μερα γυρισα σπιτι κ εκανα τεστ εγκυμοσυνης. Ηθελα να ξερω αν εχω ακομα εκκρεμοτητες μαζι του. Το τεστ βγηκε θετικο. Του ειπα πως ειμαι εγκυος κ δεν θέλει ουτε να με ξερει. Ειπε πως δεν με αγαπάει, δεν θα ξαναειναι ποτε μαζι μου κ δεν θελει καμια αναμειξη με το παιδι. Επειδη τις πρωτες μερες δεν με πιστευε για την εγκυμοσυνη, επικοινωνησα με την οικογενεια του κ τους εστειλα εξεταση. Δεν ενδιαφερθηκε κανεις τους.
Αυτη τη στιγμη είμαι μονη, εγκυος κ δεν ξερω τι να κανω.. Σταματησαμε καθε επικοινωνια εδω κ αρκετες μερες.
Θα ηθελα την αποψη σας. Πιστευετε οτι μπορει να ξεπερασει το καταθλιπτικο επεισόδιο κ να ξαναγυρισει? Η να το παρω αποφαση κ να προχωρησω μονη μου? Το παιδι θα το κρατησω..

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Καλησπερα.
Θελω να μοιραστω μαζι σας ενα θεμα πολυ σοβαρο καθως δεν ξερω πώς να το διαχειριστω. Ημουν σε μια σχεση 10 μηνες, αυτος ετων 40 κ εγω 35. Λογω της καραντινας, μειναμε μαζι πολυ σύντομα, με αποτελεσμα η σχεση μας να εξελιχθει με γρηγορους ρυθμους. Τα πηγαιναμε πολυ καλα, δεν τσακωνομασταν σχεδον ποτε, κ οι 2 βλεπαμε σοβαρα τη σχεση, γνωρισε ο ενας την οικογένεια του αλλου κ ολα εδειχναν να προχωρανε πολυ όμορφα. Τον Ιουλιο άρχισε να μου εκφραζει πως εχει αγχος για τη δουλεια και τα οικονομικα του, τον στηριξα, ημουν συνεχεια διπλα του. Δεν μπορουσα καν να υποψιαστω οτι εχει κατάθλιψη.. Ηταν πολυ τρυφερος απεναντι μου, μου ειπε πως θελει να βαλουμε μπρος για παιδακι μετα τις διακοπες κ να προχωρησουμε τη σχεση μας. Ημουν τρισευτυσμενη..
Στα τελη ιουλιου πηγαμε στο μερος απο οπου καταγεται για διακοπές κ μεναμε στους γονεις του. Τις πρωτες μερες ηταν πολυ καλα, εδειχνε χαρουμενος.. Μου ζητησε να εχουμε ελευθερες επαφες για να κανουμε μωρακι κ συμφωνησα καθως ημασταν πολυ ευτυχισμενοι. Τις επομενες μερες άρχισα να καταλαβαινω οτι δεν ηταν πολυ καλα. Ηθελε να κοιμαται πολύ, στην παραλια καθομασταν 2 ωρες γιατι κουραζοταν, έπινε αρκετο αλκοολ, δεν ηθελε να βγαινουμε βολτα. 2-3 μερες μετά μου αποκαλυψε οτι εχει καταθλιψη απο μικρος κ παιρνει φαρμακα. Σοκαριστηκα! Δεν ηξερα πως να το διαχειριστώ. Δεν ειχα κανενα δειγμα τοσους μηνες! Τον αγαπαω πολυ, ήθελα να τον στηριξω κ να τον βοηθησω.. Εκεινος ηταν πολυ εκδηλωτικος μαζι μου, ελεγε πως πρωτη φορα του δειχνουν τοση αγαπη κ πως ημουν η ζωη του κ αλλα τετοια.. Θα γυρνουσαμε Αθηνα μια βδομαδα μετά. Κανονισε με τη δουλεια του να δουλεψει σε γραφειο συνεργαζομενης με τη δικη του εταιριας κ μια μερα πριν αναχωρησουμε μου αποκαλυψε πως θα μεινει εκει κ θα δουλευει απο κει. Δεν μου ζητησε τιποτα, ουτε να ειμαστε μαζι απο αποσταση ουτε να τον περιμενω να νιωσει καλυτερα.. Τιποτα. Απλα με αφησε να φυγω μονη.. Ειπε πως νιωθει ασφαλεια εκει κ θα μεινει.
Την επομενη μερα γυρισα σπιτι κ εκανα τεστ εγκυμοσυνης. Ηθελα να ξερω αν εχω ακομα εκκρεμοτητες μαζι του. Το τεστ βγηκε θετικο. Του ειπα πως ειμαι εγκυος κ δεν θέλει ουτε να με ξερει. Ειπε πως δεν με αγαπάει, δεν θα ξαναειναι ποτε μαζι μου κ δεν θελει καμια αναμειξη με το παιδι. Επειδη τις πρωτες μερες δεν με πιστευε για την εγκυμοσυνη, επικοινωνησα με την οικογενεια του κ τους εστειλα εξεταση. Δεν ενδιαφερθηκε κανεις τους.
Αυτη τη στιγμη είμαι μονη, εγκυος κ δεν ξερω τι να κανω.. Σταματησαμε καθε επικοινωνια εδω κ αρκετες μερες.
Θα ηθελα την αποψη σας. Πιστευετε οτι μπορει να ξεπερασει το καταθλιπτικο επεισόδιο κ να ξαναγυρισει? Η να το παρω αποφαση κ να προχωρησω μονη μου? Το παιδι θα το κρατησω..

---

Καλησπερα και απο μενα . Πραγματικα λυπαμαι βρε κοριτσι μου για την εξελιξη που ειχε η σχεση αυτη . Δεν ξερω πραγματικα αμα φταιει αμιγως η καταθλιψη απο την οποια υποφερει ο συντροφος σου το μονο σιγουρο ειναι πως θα στεκοταν δυσκολο εως αδυνατον να εμπιστευτεις ξανα μια τετοια προσωπικοτητα . Φοβαμαι πως και να επιστρεψει θα το ξανακανει . Χεστους ολους τους , δεν αξιζαν , ομως παραυτα απεκτησες το πιο ομορφο δωρο . Πολυ χαιρομαι που αποφασισες να κρατησεις το παιδι ,εισαι σε μια ιδανικη ηλικια και θα ειναι υπεροχα .
Για 40 χρονων ο τυπος παραηταν ανωριμος και δεν νομιζω οτι μπορει να φταιει η καταθλιψη για αυτο . Και εγω υποφερω απο καταθλιψη , κυκλικη καταθλιψη απορροια απο διπολικη και οριακη διαταραχη , ομως δεν εγκατελειψα ποτε κανεναν οπου αγαπαω . Πιστευεις πως οι γονεις του επαιξαν καποιο ρολο σε αυτη την αποφαση του ? αλλα και να επαιξαν θα μπουν καποια στιγμη αναμεσα σας ετσι και αλλιως αρα καλυτερα να ξερεις απο τωρα πως εισαι εσυ και το καπελο σου παρα να εχεις ενα σοι να τρεχει απο πισω σας .

Quote:

---

Originally Posted by VictoriaSkG

Καλησπερα και απο μενα . Πραγματικα λυπαμαι βρε κοριτσι μου για την εξελιξη που ειχε η σχεση αυτη . Δεν ξερω πραγματικα αμα φταιει αμιγως η καταθλιψη απο την οποια υποφερει ο συντροφος σου το μονο σιγουρο ειναι πως θα στεκοταν δυσκολο εως αδυνατον να εμπιστευτεις ξανα μια τετοια προσωπικοτητα . Φοβαμαι πως και να επιστρεψει θα το ξανακανει . Χεστους ολους τους , δεν αξιζαν , ομως παραυτα απεκτησες το πιο ομορφο δωρο . Πολυ χαιρομαι που αποφασισες να κρατησεις το παιδι ,εισαι σε μια ιδανικη ηλικια και θα ειναι υπεροχα .
Για 40 χρονων ο τυπος παραηταν ανωριμος και δεν νομιζω οτι μπορει να φταιει η καταθλιψη για αυτο . Και εγω υποφερω απο καταθλιψη , κυκλικη καταθλιψη απορροια απο διπολικη και οριακη διαταραχη , ομως δεν εγκατελειψα ποτε κανεναν οπου αγαπαω . Πιστευεις πως οι γονεις του επαιξαν καποιο ρολο σε αυτη την αποφαση του ? αλλα και να επαιξαν θα μπουν καποια στιγμη αναμεσα σας ετσι και αλλιως αρα καλυτερα να ξερεις απο τωρα πως εισαι εσυ και το καπελο σου παρα να εχεις ενα σοι να τρεχει απο πισω σας .

---

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου. Πραγματικα ηθελα να ξερω αν φταιει η καταθλιψη ή ο κακος του χαρακτηρας που εκρυβε τοσο καιρο.. Ποιος ανδρας ταζει σε μια γυναίκα γαμο κ της λεει να βαλουν μπρος για μωρο και την εγκαταλειπει οταν μενει εγκυος? Δειχνει ανηθικοτητα κ ανωριμοτητα. Εννοειται πως τον επηρεασαν οι δικοι του. Ηδη απο το χειμωνα του έλεγαν στο τηλεφωνο να γυρισει μονιμα κ οταν τον ρωτουσα αν θα παει, ελεγε πως η ζωή του ειναι στην Αθήνα κ δεν θελει να φυγει. Κ οταν πηρα τον πατερα του να του πω για την εγκυμοσυνη, τα έβαλε μαζι μου κ ειπε πως ηθελα να τον παρω με το ζορι στην Αθηνα. Πραγμα που δεν ίσχυε γιατι ειχαμε συζητήσει το ενδεχομενο να κανουμε οικογένεια στην επαρχια και δεν το ειχα αρνηθει... Οποτε καταλαβαινω πως η κατάθλιψη ηταν απλα δικαιολογια, η πραγματικότητα είναι πως με την πρωτη ευκαιρια γυρισε στον τοπο καταγωγης του κ μενα απλα με πεταξε...

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου. Πραγματικα ηθελα να ξερω αν φταιει η καταθλιψη ή ο κακος του χαρακτηρας που εκρυβε τοσο καιρο.. Ποιος ανδρας ταζει σε μια γυναίκα γαμο κ της λεει να βαλουν μπρος για μωρο και την εγκαταλειπει οταν μενει εγκυος? Δειχνει ανηθικοτητα κ ανωριμοτητα. Εννοειται πως τον επηρεασαν οι δικοι του. Ηδη απο το χειμωνα του έλεγαν στο τηλεφωνο να γυρισει μονιμα κ οταν τον ρωτουσα αν θα παει, ελεγε πως η ζωή του ειναι στην Αθήνα κ δεν θελει να φυγει. Κ οταν πηρα τον πατερα του να του πω για την εγκυμοσυνη, τα έβαλε μαζι μου κ ειπε πως ηθελα να τον παρω με το ζορι στην Αθηνα. Πραγμα που δεν ίσχυε γιατι ειχαμε συζητήσει το ενδεχομενο να κανουμε οικογένεια στην επαρχια και δεν το ειχα αρνηθει... Οποτε καταλαβαινω πως η κατάθλιψη ηταν απλα δικαιολογια, η πραγματικότητα είναι πως με την πρωτη ευκαιρια γυρισε στον τοπο καταγωγης του κ μενα απλα με πεταξε...

---

σιγουρα θα αισθανεσαι πολυ πληγωμενη και εξαπατημενη και θα εχεις μεσα σου πικρια και οργη . Ειναι απολυτα φυσιολογικο να τα νοιωθεις ολα αυτα . Ομως πραγματικα ο ανθρωπος πρεπει να ειναι πολυ ανωριμος για να φερεται τοσο ανεντιμα. Ακομα και για το γαμο να εχει αλλαξει γνωμη ειχε ηθικη υποχρεωση να σε στηριξει στο θεμα του παιδιου και να βρισκεται διπλα σου εστω και απλα ως ο πατερας του παιδιου σας αν του ειχε περασει ο αλαφιασμενος ερωτας που ελεγε πως νοιωθει . Καλυτερα ομως που εγινε τωρα για να ξερεις με τι ανθρωπο εχεις να κανεις .Το σιγουρο ειναι παντως οτι ειναι καλο υποχειριο των χειριστικων γονιων του και αυτο μονο καλο δεν ειναι . Ειμαι σιγουρη οτι το παιδι σου δεν εχει αναγκη εναν τετοιο τυπο για πατερα του .

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Θα ηθελα την αποψη σας. Πιστευετε οτι μπορει να ξεπερασει το καταθλιπτικο επεισόδιο κ να ξαναγυρισει? Η να το παρω αποφαση κ να προχωρησω μονη μου? Το παιδι θα το κρατησω..

---

δεν φταιει η καταθλιψη του.
ο τυπος ειναι εξαιρετικα ανευθυνος και αυτος και οι γονεις του και δυστυχως το καταλαβες με ασχημο τροπο.
ομως ποτε δεν ειναι αργα.
κατσε μακρια του και αν μελλοντικα αποφασισει να ξανασχοληθει μαζι σου που θα το κανει,αγνοησε τον.
αν τελικα αποφασισεις να κρατησεις το παιδι, αυτο και εσυ πρεπει να εχει ολα τα δικαιωματα που προβλεπονται απο την σχετικη νομοθεσια.
αυτο σημαινει οτι ξεκινας απο τωρα να μπλεκεις με δικηγορους. να ξερεις οτι ειναι πολυ πιθανον οταν καταλαβει τις οικονομικες υποχρεωσεις που εχει απεναντι στο παιδι και στην μητερα του να αποφασισει να σε προσεγγισει ξανα για να φτιαξετε την σχεση σας.
μην τον εμπιστευτεις ποτε σου.θα πρεπει να συνεχισεις μονη σου η με καποιον αλλον που ειναι αρκετα δυσκολο. ομως να ξερεις οτι το κρατος τουλαχιστον οσον αφορα το οικονομικο βοηθα αρκετα τις μονογονεικες οικογενειες οσον αφορα την εργασια κτλ

Λυπάμαι που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Και είναι πολύ περίεργο να ήθελε αυτός παιδί και όταν έμεινες έγκυος να απομακρύνθηκε. Να είναι ψυχολογικοί οι λόγοι; Να φταίει η αγωγή; Να είναι απλώς μαλάκας; Να θέλει στήριξη κάπως; Γιατί όταν έχεις ένα ψυχικό νόσημα φαντάζομαι τα πράγματα που για μας φαίνοται λογικά για εκείνον που πάσχει μπορεί να μην είναι. Πόσο μηνών είσαι; Με την οικογένεια του και τη δική σου το έχεις συζητήσει; Επίσης επαφές με αλκόολ είναι πολύ κακή ιδέα αν θέλεις να κάνεις παιδί. Πόσο μηνών είσαι; Θέλεις να το κρατήσεις ασχέτως του αν θα είναι δίπλα σου;

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Καλησπερα.
Θελω να μοιραστω μαζι σας ενα θεμα πολυ σοβαρο καθως δεν ξερω πώς να το διαχειριστω. Ημουν σε μια σχεση 10 μηνες, αυτος ετων 40 κ εγω 35. Λογω της καραντινας, μειναμε μαζι πολυ σύντομα, με αποτελεσμα η σχεση μας να εξελιχθει με γρηγορους ρυθμους. Τα πηγαιναμε πολυ καλα, δεν τσακωνομασταν σχεδον ποτε, κ οι 2 βλεπαμε σοβαρα τη σχεση, γνωρισε ο ενας την οικογένεια του αλλου κ ολα εδειχναν να προχωρανε πολυ όμορφα. Τον Ιουλιο άρχισε να μου εκφραζει πως εχει αγχος για τη δουλεια και τα οικονομικα του, τον στηριξα, ημουν συνεχεια διπλα του. Δεν μπορουσα καν να υποψιαστω οτι εχει κατάθλιψη.. Ηταν πολυ τρυφερος απεναντι μου, μου ειπε πως θελει να βαλουμε μπρος για παιδακι μετα τις διακοπες κ να προχωρησουμε τη σχεση μας. Ημουν τρισευτυσμενη..
Στα τελη ιουλιου πηγαμε στο μερος απο οπου καταγεται για διακοπές κ μεναμε στους γονεις του. Τις πρωτες μερες ηταν πολυ καλα, εδειχνε χαρουμενος.. Μου ζητησε να εχουμε ελευθερες επαφες για να κανουμε μωρακι κ συμφωνησα καθως ημασταν πολυ ευτυχισμενοι. Τις επομενες μερες άρχισα να καταλαβαινω οτι δεν ηταν πολυ καλα. Ηθελε να κοιμαται πολύ, στην παραλια καθομασταν 2 ωρες γιατι κουραζοταν, έπινε αρκετο αλκοολ, δεν ηθελε να βγαινουμε βολτα. 2-3 μερες μετά μου αποκαλυψε οτι εχει καταθλιψη απο μικρος κ παιρνει φαρμακα. Σοκαριστηκα! Δεν ηξερα πως να το διαχειριστώ. Δεν ειχα κανενα δειγμα τοσους μηνες! Τον αγαπαω πολυ, ήθελα να τον στηριξω κ να τον βοηθησω.. Εκεινος ηταν πολυ εκδηλωτικος μαζι μου, ελεγε πως πρωτη φορα του δειχνουν τοση αγαπη κ πως ημουν η ζωη του κ αλλα τετοια.. Θα γυρνουσαμε Αθηνα μια βδομαδα μετά. Κανονισε με τη δουλεια του να δουλεψει σε γραφειο συνεργαζομενης με τη δικη του εταιριας κ μια μερα πριν αναχωρησουμε μου αποκαλυψε πως θα μεινει εκει κ θα δουλευει απο κει. Δεν μου ζητησε τιποτα, ουτε να ειμαστε μαζι απο αποσταση ουτε να τον περιμενω να νιωσει καλυτερα.. Τιποτα. Απλα με αφησε να φυγω μονη.. Ειπε πως νιωθει ασφαλεια εκει κ θα μεινει.
Την επομενη μερα γυρισα σπιτι κ εκανα τεστ εγκυμοσυνης. Ηθελα να ξερω αν εχω ακομα εκκρεμοτητες μαζι του. Το τεστ βγηκε θετικο. Του ειπα πως ειμαι εγκυος κ δεν θέλει ουτε να με ξερει. Ειπε πως δεν με αγαπάει, δεν θα ξαναειναι ποτε μαζι μου κ δεν θελει καμια αναμειξη με το παιδι. Επειδη τις πρωτες μερες δεν με πιστευε για την εγκυμοσυνη, επικοινωνησα με την οικογενεια του κ τους εστειλα εξεταση. Δεν ενδιαφερθηκε κανεις τους.
Αυτη τη στιγμη είμαι μονη, εγκυος κ δεν ξερω τι να κανω.. Σταματησαμε καθε επικοινωνια εδω κ αρκετες μερες.
Θα ηθελα την αποψη σας. Πιστευετε οτι μπορει να ξεπερασει το καταθλιπτικο επεισόδιο κ να ξαναγυρισει? Η να το παρω αποφαση κ να προχωρησω μονη μου? Το παιδι θα το κρατησω..

---

Καλησπέρα και από μένα. Λυπάμαι πραγματικά που εξελίχθηκε τόσο απρόσμενα το πράγμα.. Και ακόμα περισσότερο επειδή λες ότι ήσασταν καλά οι δυο σας...
Είναι αλήθεια πως η κατάθλιψη είναι πολύ μεγάλος πόνος, μιλώντας από προσωπική εμπειρία, και δε ξέρεις πότε θα σε χτυπήσει ένα καταθλιπτικό για να προετοιμαστείς
Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν τον δικαιολογώ. Από τη στιγμή που λες ότι έπερνε και φάρμακα, έπρεπε να είναι ειλικρινής μαζί σου και να σου μιλήσει γι αυτό. Δηλαδή τι περιμενε , να παντρευτείτε να κάνετε παιδί και μετά να σου το αποκαλύψει?
Είναι σημαντικό που πήρες την απόφαση σχετικά με το μωρό και συμφωνώ κι εγώ με αυτή. Τώρα σχετικά με αυτόν τι να σου πω... Αν σου είχε ζητήσει απλώς να του δώσεις λίγο χρόνο θα σου έλεγα πως ίσως αξίζει μια ευκαιρία.. αλλά έτσι όπως λες πως σε άφησε νομίζω πως δεν αξίζει να χάνεις το χρόνο σου...

Τι λες ρε κοπέλα τώρα;
Τέτοιο πακέτο σου έσκασε;
Εγώ πιστεύω πως η κατάθλιψη υπάρχει αλλά δεν είναι ο λόγος αυτός σε καμία περίπτωση. Κράξιμο έφαγε από γονείς, και εννοείται πως μιλάμε για παλιό χαρακτήρα.
Το παιδί κράτησε το εάν το θες αλλά το σκέφτηκες καλά;
Είναι σκληρό να το μεγαλώσεις μόνη. Ίσως νιώθεις πως η ευκαιρία να γίνεις μάνα είναι αυτή, αλλά ήταν επιπόλαιη και η δική σου στάση απέναντι σε αυτή τη σχέση. Πώς πας για παιδί με έναν άντρα που δε τον ξέρεις καν ένα χρόνο; Εδώ μενουμε χρόνια με τον άλλον και μετά γίνεται ένα μπαμ και λες "καλά αυτός είναι αυτός που αγάπησα και έζησα?"
Τι να πω. Εγώ θα τον έσκιζα. παντως

Quote:

---

Originally Posted by ioudinthi

Τι λες ρε κοπέλα τώρα;
Τέτοιο πακέτο σου έσκασε;
Εγώ πιστεύω πως η κατάθλιψη υπάρχει αλλά δεν είναι ο λόγος αυτός σε καμία περίπτωση. Κράξιμο έφαγε από γονείς, και εννοείται πως μιλάμε για παλιό χαρακτήρα.
Το παιδί κράτησε το εάν το θες αλλά το σκέφτηκες καλά;
Είναι σκληρό να το μεγαλώσεις μόνη. Ίσως νιώθεις πως η ευκαιρία να γίνεις μάνα είναι αυτή, αλλά ήταν επιπόλαιη και η δική σου στάση απέναντι σε αυτή τη σχέση. Πώς πας για παιδί με έναν άντρα που δε τον ξέρεις καν ένα χρόνο; Εδώ μενουμε χρόνια με τον άλλον και μετά γίνεται ένα μπαμ και λες "καλά αυτός είναι αυτός που αγάπησα και έζησα?"
Τι να πω. Εγώ θα τον έσκιζα. παντως

---

Κοιτα τωρα περα απο την ανεπαρκεια του τυπου και την ανωριμοτητα του η κοπελα βρισκεται σε μια ηλικια και διαθετει τα φοντα , δουλεια κτλ , ωστε να μεγαλωσει μια χαρα το παιδι της εφοσον εχει αποφασισει να κρατησει την εγκυμοσυνη. Τωρα για το αλλο που λες οτι δεν τον γνωριζε πολυ καλα οταν εμεινε εγκυος , ισως να ηταν καπως επιπολαιη η σταση της απεναντι στη σχεση αλλα στηριχτηκε σε δικα του λεγομενα , σε δικες του εκδηλωσεις αγαπης και ερωτα . Στην τελικη και εγω ειχα μεινει εγκυος στους 5 μηνες σχεσεις με το συντροφο μου και ημουνα καπου εκει λιγο μετα τα 30 . Θα μου πεις τι θα γινοταν αμα εφευγε και προδιδε ολα αυτα που ελεγε ?ε θα κρατουσα το παιδι μου και θα το μεγαλωνα χωρις να κολλησω πουθενα . Να τον σκισει δεν νομιζω οτι θα εξυπηρετησει σε τιποτα , θα του δωσει και δικαιωματα σε σχεση με το παιδι , το καλυτερο ειναι να απαγκιστρωθει εντελως απο αυτον ωστε να μην εχει και λογο πανω στο παιδι .

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Λυπάμαι που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Και είναι πολύ περίεργο να ήθελε αυτός παιδί και όταν έμεινες έγκυος να απομακρύνθηκε. Να είναι ψυχολογικοί οι λόγοι; Να φταίει η αγωγή; Να είναι απλώς μαλάκας; Να θέλει στήριξη κάπως; Γιατί όταν έχεις ένα ψυχικό νόσημα φαντάζομαι τα πράγματα που για μας φαίνοται λογικά για εκείνον που πάσχει μπορεί να μην είναι. Πόσο μηνών είσαι; Με την οικογένεια του και τη δική σου το έχεις συζητήσει; Επίσης επαφές με αλκόολ είναι πολύ κακή ιδέα αν θέλεις να κάνεις παιδί. Πόσο μηνών είσαι; Θέλεις να το κρατήσεις ασχέτως του αν θα είναι δίπλα σου;

---

Επαιρνε φαρμακα οταν ειχαμε ελευθερη επαφη, εγω ωστοσο δεν το γνωριζα. Μου το είπε μετα, αλλα ηταν πολυ αργα. Δεν μπορουσα να παρω το χαπι της επομενης μερας. Για να ειμαι ειλικρινης, δεν το σκεφτηκα καν.. Ημασταν τοσο ευτυχισμενοι, μου ελεγε συνεχεια πως με αγαπαει, πως δεν θελει να με χασει.. Δεν φανταζομουν τετοια εξελιξη. Το αλκοολ κ η αγωγη στον ανδρα δεν επιδρα στο σπερμα, σίγουρα μπορουν να δημιουργησουν υπογονιμοτητα αλλα οχι στην περιπτωση του οπως φανηκε...
Η δικη του οικογενεια το γνωριζει κ ειναι αμετοχη. Δεν τους ενδιαφερει αν ειμαι εγκυος κ τι θα κανω με το παιδι. Ο ιδιος για πολλες μερες με επαιρνε κ ελεγε παιρνω χαπια κ δεν κανει να γεννηθεί αυτο το παιδι κ ελεγε πως τα σ'αγαπω του ηταν επιπολαια κ δεν τα πιστευε. Ρωτουσε διαρκως τι αποφασισες? Θα το κρατησεις? Ωσπου βαρεθηκα κ τον μπλοκαρα κ σταματησε να με ενοχλει.
Η δικη μου οικογενεια θα με στηριξει. Φοβούνται βεβαια μην τυχον γυρισει στο μελλον κ διεκδικησει την επικοινωνια με το παιδι κ ερθω αντιμετωπη με δικαστήρια κ ψυχοφθορες διαδικασιες.
Απο την αλλη δεν θελω να σκοτωσω αυτη τη ψυχουλα επειδή αυτος αποδειχθηκε ανεντιμος, ανηθικος κ ψευτης κ με παρατησε. Δεν πιστευω ουτε εγω πως φταιει η καταθλιψη του. 10 μηνες ημασταν μαζι καθε μερα κ ηταν μια χαρα.. Το θεμα τελικα ηταν ο χαρακτηρας του, οτι ελεγε ψεματα πως με αγαπαει κ νοιαστηκε μονο για την παρτη του.
Το παιδι ομως ηρθε με κοινη αποφαση, εκεινη τη στιγμη το θέλαμε κ οι δυο. Ανεξαρτητως τι εγινε στη συνεχεια.. Εχω μεγαλη αγαπη να του δωσω κ να το μεγαλωσω σωστα, κι ας του λειπει το προτυπο του πατερα. Ισως καλυτερα για κεινο να μεγαλωσει μονο με τη μαμα του παρα με εναν τετοιο πατερα.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Λυπάμαι που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Και είναι πολύ περίεργο να ήθελε αυτός παιδί και όταν έμεινες έγκυος να απομακρύνθηκε. Να είναι ψυχολογικοί οι λόγοι; Να φταίει η αγωγή; Να είναι απλώς μαλάκας; Να θέλει στήριξη κάπως; Γιατί όταν έχεις ένα ψυχικό νόσημα φαντάζομαι τα πράγματα που για μας φαίνοται λογικά για εκείνον που πάσχει μπορεί να μην είναι. Πόσο μηνών είσαι; Με την οικογένεια του και τη δική σου το έχεις συζητήσει; Επίσης επαφές με αλκόολ είναι πολύ κακή ιδέα αν θέλεις να κάνεις παιδί. Πόσο μηνών είσαι; Θέλεις να το κρατήσεις ασχέτως του αν θα είναι δίπλα σου;

---

Quote:

---

Originally Posted by ioudinthi

Τι λες ρε κοπέλα τώρα;
Τέτοιο πακέτο σου έσκασε;
Εγώ πιστεύω πως η κατάθλιψη υπάρχει αλλά δεν είναι ο λόγος αυτός σε καμία περίπτωση. Κράξιμο έφαγε από γονείς, και εννοείται πως μιλάμε για παλιό χαρακτήρα.
Το παιδί κράτησε το εάν το θες αλλά το σκέφτηκες καλά;
Είναι σκληρό να το μεγαλώσεις μόνη. Ίσως νιώθεις πως η ευκαιρία να γίνεις μάνα είναι αυτή, αλλά ήταν επιπόλαιη και η δική σου στάση απέναντι σε αυτή τη σχέση. Πώς πας για παιδί με έναν άντρα που δε τον ξέρεις καν ένα χρόνο; Εδώ μενουμε χρόνια με τον άλλον και μετά γίνεται ένα μπαμ και λες "καλά αυτός είναι αυτός που αγάπησα και έζησα?"
Τι να πω. Εγώ θα τον έσκιζα. παντως

---

Σε αυτες τις ηλικιες (35 κ 40 ετων) ολα γίνονται πιο γρηγορα. Ιδιως μαλιστα οταν λογω καραντινας απο τον πρωτο μηνα σχέσης, εμενα στο σπιτι του. Ημασταν καθε μερα μαζι. Στους 10 μηνες που μου είπε να προχωρήσουμε κ να κανουμε παιδι, ομολογω δεν μου φανηκε νωρις. Ενιωθα σαν να τον ξέρω 2 χρονια.. Το θεμα ειναι πως αυτος επηρεαστηκε απο την οικογενεια του, ολα αλλαξαν οταν πηγε εκει. Οσο ηταν στην Αθηνα ηταν αψογος απέναντι μου. Ελεγε θα μου κανει προταση, ελεγε πως ο γαμος μαζι μου δεν τον φοβιζει, μετρουσε σε ποσους μηνες θα γεννηθει το παιδί αν ειχα μεινει εγκυος.. Κ δυστυχως εμεινα με την πρωτη προσπαθεια. Επεσα σε παλιοοικογενεια, τον επηρεασαν κ αυτος δεν ενδιαφερεται πλεον, δεν ηρθε καν Αθηνα να με δει να συζητησουμε. Απλα με εγκατελειψε... Ειναι ο,τι χειροτερο μπορεί να συμβει σε γυναικα, ποσο μαλλον οταν αυτη η εγκυμοσυνη δεν ηρθε απο ατυχημα, ηταν σχεδιασμενη, καναμε ονειρα μαζι..

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Καλησπερα.
Θελω να μοιραστω μαζι σας ενα θεμα πολυ σοβαρο καθως δεν ξερω πώς να το διαχειριστω. Ημουν σε μια σχεση 10 μηνες, αυτος ετων 40 κ εγω 35. Λογω της καραντινας, μειναμε μαζι πολυ σύντομα, με αποτελεσμα η σχεση μας να εξελιχθει με γρηγορους ρυθμους. Τα πηγαιναμε πολυ καλα, δεν τσακωνομασταν σχεδον ποτε, κ οι 2 βλεπαμε σοβαρα τη σχεση, γνωρισε ο ενας την οικογένεια του αλλου κ ολα εδειχναν να προχωρανε πολυ όμορφα. Τον Ιουλιο άρχισε να μου εκφραζει πως εχει αγχος για τη δουλεια και τα οικονομικα του, τον στηριξα, ημουν συνεχεια διπλα του. Δεν μπορουσα καν να υποψιαστω οτι εχει κατάθλιψη.. Ηταν πολυ τρυφερος απεναντι μου, μου ειπε πως θελει να βαλουμε μπρος για παιδακι μετα τις διακοπες κ να προχωρησουμε τη σχεση μας. Ημουν τρισευτυσμενη..
Στα τελη ιουλιου πηγαμε στο μερος απο οπου καταγεται για διακοπές κ μεναμε στους γονεις του. Τις πρωτες μερες ηταν πολυ καλα, εδειχνε χαρουμενος.. Μου ζητησε να εχουμε ελευθερες επαφες για να κανουμε μωρακι κ συμφωνησα καθως ημασταν πολυ ευτυχισμενοι. Τις επομενες μερες άρχισα να καταλαβαινω οτι δεν ηταν πολυ καλα. Ηθελε να κοιμαται πολύ, στην παραλια καθομασταν 2 ωρες γιατι κουραζοταν, έπινε αρκετο αλκοολ, δεν ηθελε να βγαινουμε βολτα. 2-3 μερες μετά μου αποκαλυψε οτι εχει καταθλιψη απο μικρος κ παιρνει φαρμακα. Σοκαριστηκα! Δεν ηξερα πως να το διαχειριστώ. Δεν ειχα κανενα δειγμα τοσους μηνες! Τον αγαπαω πολυ, ήθελα να τον στηριξω κ να τον βοηθησω.. Εκεινος ηταν πολυ εκδηλωτικος μαζι μου, ελεγε πως πρωτη φορα του δειχνουν τοση αγαπη κ πως ημουν η ζωη του κ αλλα τετοια.. Θα γυρνουσαμε Αθηνα μια βδομαδα μετά. Κανονισε με τη δουλεια του να δουλεψει σε γραφειο συνεργαζομενης με τη δικη του εταιριας κ μια μερα πριν αναχωρησουμε μου αποκαλυψε πως θα μεινει εκει κ θα δουλευει απο κει. Δεν μου ζητησε τιποτα, ουτε να ειμαστε μαζι απο αποσταση ουτε να τον περιμενω να νιωσει καλυτερα.. Τιποτα. Απλα με αφησε να φυγω μονη.. Ειπε πως νιωθει ασφαλεια εκει κ θα μεινει.
Την επομενη μερα γυρισα σπιτι κ εκανα τεστ εγκυμοσυνης. Ηθελα να ξερω αν εχω ακομα εκκρεμοτητες μαζι του. Το τεστ βγηκε θετικο. Του ειπα πως ειμαι εγκυος κ δεν θέλει ουτε να με ξερει. Ειπε πως δεν με αγαπάει, δεν θα ξαναειναι ποτε μαζι μου κ δεν θελει καμια αναμειξη με το παιδι. Επειδη τις πρωτες μερες δεν με πιστευε για την εγκυμοσυνη, επικοινωνησα με την οικογενεια του κ τους εστειλα εξεταση. Δεν ενδιαφερθηκε κανεις τους.
Αυτη τη στιγμη είμαι μονη, εγκυος κ δεν ξερω τι να κανω.. Σταματησαμε καθε επικοινωνια εδω κ αρκετες μερες.
Θα ηθελα την αποψη σας. Πιστευετε οτι μπορει να ξεπερασει το καταθλιπτικο επεισόδιο κ να ξαναγυρισει? Η να το παρω αποφαση κ να προχωρησω μονη μου? Το παιδι θα το κρατησω..

---

καλησπερα.
δεν πιστευω οτι αυτο που εχει ειναι καταθλιψη. πιστευω οτι εχει κατι ακομα πιο βαρυ.
δεν μπορει επειδη εχει καταθλιψη να σου λεει να κανετε αμεσα παιδι, να ζηταει να μην παρετε μετρα αντισυλληψης και μολις εμεινες εγκυος να κανει οτι δεν σε ξερει.
ειναι πολυ ασταθης, κι αυτο κατα την γνωμη μου δεν ειναι θεμα χαρακτηρα, αλλα καποιων παθησεων...
και να ξαναγυρισει, τι να τον κανεις;
του εχεις εμπιστοσυνη οτι δεν θα στα ξαναγυρισει;

κατα την γνωμη μου, πρεπει να αποφασισεις οριστικα, αν θα εκανες αυτο το παιδι ακομα και εντελως μονη, και ετσι να προχωρησεις.
αν θα το κανεις, να του στειλεις εξωδικα για να εχει το παιδι οικονομικη στηριξη απο τον βιολογικο του πατερα. οχι για σενα, αλλα για να στηριξεις το δικαιωμα του παιδιου. οσο για το προσωπικο, να μην του ζητησεις απολυτως τπτ για σενα. να μην καταδεχτεις,
αν εχει αντιρρησεις, ας κανει dna. πλεον, υποχρεωνουν τους αδιαφορους πατεραδες και αναλαμβανουν θελουν δε θελουν, αυτα που τους αναλογουν.

@MrsD για μενα, αφού αυτός είναι αμέτοχος σε όλο αυτό, η απόφαση για το παιδί είναι δική σου. Και αυτός, ως πατέρας του παιδιού θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Τι να πω; Είναι τόσο δύσκολη η ψυχική του κατάσταση; Δεν μπορώ να το ξέρω. Το θέμα με τα χάπια και το αλκοόλ να το συζητήσεις οπωσδήποτε με τον γυναικολόγο σου και άμεσα πάντως. Η οικογένεια του απλώς αχαρακτήριστη. Πάλι καλά που έχεις τους δικούς σου να σε στηρίζουν.

@Remedy συμφωνώ

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Σε αυτες τις ηλικιες (35 κ 40 ετων) ολα γίνονται πιο γρηγορα. Ιδιως μαλιστα οταν λογω καραντινας απο τον πρωτο μηνα σχέσης, εμενα στο σπιτι του. Ημασταν καθε μερα μαζι. Στους 10 μηνες που μου είπε να προχωρήσουμε κ να κανουμε παιδι, ομολογω δεν μου φανηκε νωρις. Ενιωθα σαν να τον ξέρω 2 χρονια.. Το θεμα ειναι πως αυτος επηρεαστηκε απο την οικογενεια του, ολα αλλαξαν οταν πηγε εκει. Οσο ηταν στην Αθηνα ηταν αψογος απέναντι μου. Ελεγε θα μου κανει προταση, ελεγε πως ο γαμος μαζι μου δεν τον φοβιζει, μετρουσε σε ποσους μηνες θα γεννηθει το παιδί αν ειχα μεινει εγκυος.. Κ δυστυχως εμεινα με την πρωτη προσπαθεια. Επεσα σε παλιοοικογενεια, τον επηρεασαν κ αυτος δεν ενδιαφερεται πλεον, δεν ηρθε καν Αθηνα να με δει να συζητησουμε. Απλα με εγκατελειψε... Ειναι ο,τι χειροτερο μπορεί να συμβει σε γυναικα, ποσο μαλλον οταν αυτη η εγκυμοσυνη δεν ηρθε απο ατυχημα, ηταν σχεδιασμενη, καναμε ονειρα μαζι..

---

ποια οικογενεια του, καλη μου;
ειναι δυνατον, για 40 χρονων ανθρωπο, να ριχνεις την ευθυνη στην οικογενεια, αν ελεγε και εκανε ο,τι ναναι;;
εαν επετρεψε να τον επηρεασει η οικογενεια του, εκεινος εχει την ευθυνη.
η οικογενεια, μπορει να ειχε οποιαδηποτε αποψη για σενα ή για την σχεση σας. εκεινος οφειλε να κανει αυτα πουε λεγε, οχι αυτα που του υπαγορευει οποιοσδηποτε.

υπαρχει περιπτωση ομως, η κατασταση της ψυχικης του υγειας να ειναι σοβαρη, και η οικογενεια να εχει την επιμελεια του.. μονο ετσι μπορει να εξηγηθει τετοια αντιδραση.
για το θεμα με τα χαπια και την εγκυμοσυνη, ζητα του τις ακριβεις συνταγες των φαρμακων του, και ρωτα τον γυναικολογο σου, αν υπαρχει καποια περιπτωση να επιδρουν τα χαπια του στην εγκυμοσυνη.

Εμένα αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως δέκα μήνες που ζούσατε μαζί δεν είδες συμπτώματα κατάθλιψης;δεν είδες κάτι στη συμπεριφορά του που να σου κινήσει υποψίες. Για αυτό πιστεύω πως έπαιξε ρόλο η οικογένεια.

Σχεδόν έναν χρόνο μαζί, δεν είχε χτυπήσει κανένα καμπανάκι και έγιναν όλα σε μια εβδομάδα στις διακοπές?

Δυστυχως για μενα δεν ειχα καμια ενδειξη οτι μπορεί να εχει καποιο ψυχικο νόσημα ή οτι παίρνει φάρμακα. Ηταν ενας άνθρωπος κοινωνικος, με χαμογελο, δραστηριος, βγαιναμε βολτες, καναμε σεξ κανονικα.. Ουτε εδειχνε να θελει να γυρίσει στο πατρικο του ή να επηρεαζεται απο γονεις κλπ. Εγω γνωρισα εναν ανθρωπο ανεξαρτητο, εργενη, δυναμικο. Κ αποδείχθηκε υποχειριο αλλων, επαιρνε φαρμακα κ ειχε καταθλιψη. Οσο περιεργο κ αν ακουγεται, μεσα σε 1 βδομαδα αποφασισε να με αφησει για να μεινει στην επαρχία.

Μου φαίνεται πως δεν ήθελε τη σχέση, γι αυτό έφυγε. Αν τον ενθουσίαζε αληθινά η σχέση πολύ πιθανόν να βελτιωνόταν η ψυχολογία του και πρόσθετα, μάλλον δεν θα φευγε, διότι κάποιος έστω με βαριά ψυχολογικά που εντούτοις ελέγχει τον εαυτό του άμα βρει την σχέση που πραγματικά θέλει και τον ενθουσιάζει δεν φεύγει.
Η κατάθλιψη συνήθως θέλει συντροφικότητα εκτός κι αν είναι βαριάς μορφής ή κάτι τον βασανίζει μέσα του έντονα σε τέτοιο βαθμό που δεν θα θελε να προχωρήσει με γάμο και οικογένεια αλλά θέλει να μείνει μόνος με τον πόνο του, νοουμένου ότι αυτός ο πόνος (πρόβλημα ή τραύμα) του είναι πολύ έντονο.
Τώρα το ότι γνώρισε τους δικούς σου δεν λέει και τίποτα, μπορεί να τους γνώρισε κατά βάθος πιέζοντας τον εαυτό του. Αν σου είπε πως δεν θέλει το παιδί, είτε έντονο ψυχολογικό όπως προείπα είτε που όχι απλά δεν ήθελε τη σχέση αλλά θέλει να ξεκόψει από κάθε πιθανή δέσμευση που αφορά σ' αυτή. Σημειώνεται πως ένας άντρας δεν χαλιέται να εγκαταλείψει μια σύζυγο εγκυμονούσα, αλλά κατα κανόνα θα κρατήσει γρήγορα ή αργά δεσμούς με το παιδί.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μου φαίνεται πως δεν ήθελε τη σχέση, γι αυτό έφυγε. Αν τον ενθουσίαζε αληθινά η σχέση πολύ πιθανόν να βελτιωνόταν η ψυχολογία του και πρόσθετα, μάλλον δεν θα φευγε, διότι κάποιος έστω με βαριά ψυχολογικά που εντούτοις ελέγχει τον εαυτό του άμα βρει την σχέση που πραγματικά θέλει και τον ενθουσιάζει δεν φεύγει.
Η κατάθλιψη συνήθως θέλει συντροφικότητα εκτός κι αν είναι βαριάς μορφής ή κάτι τον βασανίζει μέσα του έντονα σε τέτοιο βαθμό που δεν θα θελε να προχωρήσει με γάμο και οικογένεια αλλά θέλει να μείνει μόνος με τον πόνο του, νοουμένου ότι αυτός ο πόνος (πρόβλημα ή τραύμα) του είναι πολύ έντονο.
Τώρα το ότι γνώρισε τους δικούς σου δεν λέει και τίποτα, μπορεί να τους γνώρισε κατά βάθος πιέζοντας τον εαυτό του. Αν σου είπε πως δεν θέλει το παιδί, είτε έντονο ψυχολογικό όπως προείπα είτε που όχι απλά δεν ήθελε τη σχέση αλλά θέλει να ξεκόψει από κάθε πιθανή δέσμευση που αφορά σ' αυτή. Σημειώνεται πως ένας άντρας δεν χαλιέται να εγκαταλείψει μια σύζυγο εγκυμονούσα, αλλά κατα κανόνα θα κρατήσει γρήγορα ή αργά δεσμούς με το παιδί.

---

Δηλαδη, υπαρχει περιπτωση λες εσυ, καποιος που ειναι καλα στα μυαλα του, πρωτα να αποφασίσει οτι θέλει παιδι, να ψήσει κσι την αλλη, να κοψουν την αντισυλληψη με δικη του προτροπη, να γινει και η συλληψη και ΜΕΤΑ να αποφασίσει αν θελει την σχεση η οχι; σου φαινεται νορμαλ αυτο;

Δεν υπαρχει τιποτα νορμάλ στη συμπεριφορά του. Δεν δικαιολογειται, δεν μπορει ανθρώπινος νους να διανοηθει για ποιο λογο φέρθηκε ετσι οταν 2 μερες πριν ελεγε πως ειμαι η ζωη του. Απλά δεχομαι πως ειναι αναξιοπιστος κ κακος άνθρωπος κ συνεχιζω τη ζωη μου ευχομενη να μην διεκδικησει ποτε ουτε την αναγνώριση του παιδιου ουτε επικοινωνία μαζι του.

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

ευχομενη να μην διεκδικησει ποτε ουτε την αναγνώριση του παιδιου ουτε επικοινωνία μαζι του.

---

γινεσαι παραλογη.
εαν δεν αναγνωριστει το παιδι και απο αυτον, τοτε αυτο θα στερηθει οικονομικους πορους λογω του παραλογισμου σου τους οποιους δικαιουται καθε παιδι και απο τον πατερα του.

εκτος εαν δεν εχεις οικονομικο προβλημα οποτε ολα ενταξει εχεις και περισστευμα.
αλλα και παλι για φαντασου να του κατσει ενας μεγαλος λαχνος και το παιδι να μην παρει τιποτα....

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

γινεσαι παραλογη.
εαν δεν αναγνωριστει το παιδι και απο αυτον, τοτε αυτο θα στερηθει οικονομικους πορους λογω του παραλογισμου σου τους οποιους δικαιουται καθε παιδι και απο τον πατερα του.

εκτος εαν δεν εχεις οικονομικο προβλημα οποτε ολα ενταξει εχεις και περισστευμα.
αλλα και παλι για φαντασου να του κατσει ενας μεγαλος λαχνος και το παιδι να μην παρει τιποτα....

---

Αυτη τη στιγμη, αν και πολύ νωρις ακομα, προτιμω μια ηρεμη ζωη με το παιδάκι μου κ χωρις τη διατροφη του. Καλυτερο απο δικαστικες διαμάχες κ να εχω κ αυτον να ερχεται να το παιρνει καθε λιγο.. Αλλα φυσικά ολα αυτα αλλαζουν. Μπορει οταν γεννηθει το παιδι να αλλαξω γνωμη κ να διεκδικησω εγω διατροφη. Αυτη την περιοδο θέλω να ειμαι ηρεμη κ δεν σκεφτομαι τίποτα αλλο.

Η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη. Ουσιαστικά σε βάση σε συζήτηση να κάνετε παιδί και να προχωρήσετε, πετυχαίνει αυτό και τώρα τα παίρνει πίσω. Αν το είπε έτσι για να πει μεγάλα λόγια, θα έπρεπε να φροντίσει να στο τρενάρει, αφού μέσα του αυτός ξέρει την αλήθεια αν ήθελε παιδί.

Λαθος η κινηση του, λαθος και η δικη σου εκτιμηση. Ειμαι παντα της αποψης αμα δεν σε θελει εκεινος μια δεν τον θελεις εσυ δεκα. Αλλα εισαι νεα ακομα εισαι σιγουρη πως θελεις να μεγαλωσεις ενα παιδι μονη σου? Και δεν μιλαω για την οικονομικη βοηθεια , αυτη ειναι ευκολο να την εχεις μ εναν καλο δικηγορο. Δυστυχως η καραντινα μας οδηγησε σε γρηγορες και βιαστικες αποφασεις και καποιες τελικα λανθασμενες. Σκεψου καλα σε βαθος 15ετιας τι θελεις .

Το παιδάκι καλά θα κάνεις να το κρατήσεις. Διότι δεν είσαι και μικρή και τα περιθώρια στενεύουν ηλικιακά. Μπορεί να κάνεις άλλη σχέση σε δύο-τρία ή πέντε χρόνια. Μέχρι να αποφασίσετε με την επόμενη σχέση σου για παιδί μπορεί να φτάσεις 42. Και τότε θα είναι πολύ δύσκολο.
Έχω μια φίλη που έμεινε έγκυος στα 38, σε παρόμοια περίπτωση με την δική σου, μόνο που ο σύντροφός της επέμενε να το ρίξει. Τελικά έκανε έκτρωση και μετά από 3-4 χρόνια χώρισαν. Αυτός παντρεύτηκε άλλη, έκανε οικογένεια και αυτή τώρα είναι 52, χωρίς σχέση, χωρίς παιδιά και με κατάθλιψη εξ αιτίας αυτής της απόφασης που είχε πάρει τότε.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Το παιδάκι καλά θα κάνεις να το κρατήσεις. Διότι δεν είσαι και μικρή και τα περιθώρια στενεύουν ηλικιακά. Μπορεί να κάνεις άλλη σχέση σε δύο-τρία ή πέντε χρόνια. Μέχρι να αποφασίσετε με την επόμενη σχέση σου για παιδί μπορεί να φτάσεις 42. .

---

ενταξει ρε κοριτσια μην τα γραφετε τοσο ωμα!!
ειπαμε η ζωη του παιδιου εχει λιγοτερη αξια και απο αυτη ενος κουνελιου και μπορειτε οποτε θελετε να το στειλετε στα ταρταρα γιατι η πολιτεια σας εδωσε αυτο το δικαιωμα αλλα και τοσος ψυχρος υπολογισμος! τουλαχιστον διατηρειστε τα προσχηματα!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

Δηλαδη, υπαρχει περιπτωση λες εσυ, καποιος που ειναι καλα στα μυαλα του, πρωτα να αποφασίσει οτι θέλει παιδι, να ψήσει κσι την αλλη, να κοψουν την αντισυλληψη με δικη του προτροπη, να γινει και η συλληψη και ΜΕΤΑ να αποφασίσει αν θελει την σχεση η οχι; σου φαινεται νορμαλ αυτο;

---

Δεν είναι νορμάλ, αλλά επιπόλαιος σεξουαλικός ενθουσιασμός ο οποίος δεν συνοδεύεται από ενδόμυχη πρόθεση μόνιμης συμβίωσης με τα όσα τη συναποτελούν. Ανέφερα ως εξαίρεση να τον βασάνιζε έντονα ένα ψυχολογικό σε βαθμό που καμιά σχέση δεν μπορούσε να τον βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

...
Έχω μια φίλη που έμεινε έγκυος στα 38, σε παρόμοια περίπτωση με την δική σου, μόνο που ο σύντροφός της επέμενε να το ρίξει. Τελικά έκανε έκτρωση και μετά από 3-4 χρόνια χώρισαν. Αυτός παντρεύτηκε άλλη, έκανε οικογένεια και αυτή τώρα είναι 52, χωρίς σχέση, χωρίς παιδιά και με κατάθλιψη εξ αιτίας αυτής της απόφασης που είχε πάρει τότε.

---

Δεν την ήθελε πραγματικά τη φίλη σου, γι αυτό της επέμενε να ρίξει το παιδί και αναμενόμενο ήταν να την χωρίσει, αφού εκ προοιμίου η φίλη σου δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε για μόνιμη συμβίωση αλλά η κοπέλα την οποία έπειτα παντρεύτηκε.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δεν είναι νορμάλ, αλλά επιπόλαιος σεξουαλικός ενθουσιασμός ο οποίος δεν συνοδεύεται από ενδόμυχη πρόθεση μόνιμης συμβίωσης με τα όσα τη συναποτελούν. Ανέφερα ως εξαίρεση να τον βασάνιζε έντονα ένα ψυχολογικό σε βαθμό που καμιά σχέση δεν μπορούσε να τον βοηθήσει.

---

για τον σεξουαλικο ενθουσιασμο, κανεις σεξ, ιωαννη. δεν κανεις παιδια....
αν ηταν σε φαση να την παροτρυνει να μην κανουν αντισυλληψη και τωρα κανει τον κινεζο, ειναι με πολλα ψυχολογικα προβληματα, οχι με ενα...
για αυτο και ειτε το ριξει ειτε το κρατησει, καλυτερα να απομακρυνθει απο τον τυπο, ακομα κι αν αυτος επιστρεψει...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

για τον σεξουαλικο ενθουσιασμο, κανεις σεξ, ιωαννη. δεν κανεις παιδια....
αν ηταν σε φαση να την παροτρυνει να μην κανουν αντισυλληψη και τωρα κανει τον κινεζο, ειναι με πολλα ψυχολογικα προβληματα, οχι με ενα...
για αυτο και ειτε το ριξει ειτε το κρατησει, καλυτερα να απομακρυνθει απο τον τυπο, ακομα κι αν αυτος επιστρεψει...

---

Εχω ηδη απομακρυνθεί, το θεμα ειναι πως δεν θα γυρίσει. Μου κανει τρομερό ψυχολογικο πόλεμο, μου ειπε πως βρηκε άλλη κ συνεχιζει τη ζωη του κ εγω θα μείνω στο ραφι κ θα κανω το μεγαλύτερο λαθος της ζωης μου να το κρατησω. Με αποκαλει ζητιάνα επειδη σε καποια φαση του ειπα πως θα κληθει να πληρωνει διατροφη, αν κ πλεον του λεω πως δεν θέλω τιποτα απο αυτον κ να με αφησει ήσυχη. Αποδιδει τις ελευθερες επαφες στο καταθλιπτικο επεισοδιο κ υποστηριζει οτι ποτε του δεν με ηθελε. Κι ας ελεγε σε όλους πως θα παντρευτουμε, έλεγε στα ανιψια του θα γινω θεια τους κ αλλα τετοια.. Εχει κανει στροφη 180° μεσα σε ενα μηνα. Δεν πειραζει, αν συνεχισει να ενοχλεί κ να πιεζει για εκτρωση θα κινηθω δικαστικά. Εγω δεν θα ξανασχοληθω μαζι του, για μενα πεθανε. Ας τον αναλαβει το καρμα απο δω κ περα γιατι σίγουρα θα το βρει απο αλλού αυτο που μου έκανε.

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Εχω ηδη απομακρυνθεί, το θεμα ειναι πως δεν θα γυρίσει. Μου κανει τρομερό ψυχολογικο πόλεμο, μου ειπε πως βρηκε άλλη κ συνεχιζει τη ζωη του κ εγω θα μείνω στο ραφι κ θα κανω το μεγαλύτερο λαθος της ζωης μου να το κρατησω. Με αποκαλει ζητιάνα επειδη σε καποια φαση του ειπα πως θα κληθει να πληρωνει διατροφη, αν κ πλεον του λεω πως δεν θέλω τιποτα απο αυτον κ να με αφησει ήσυχη. Αποδιδει τις ελευθερες επαφες στο καταθλιπτικο επεισοδιο κ υποστηριζει οτι ποτε του δεν με ηθελε. Κι ας ελεγε σε όλους πως θα παντρευτουμε, έλεγε στα ανιψια του θα γινω θεια τους κ αλλα τετοια.. Εχει κανει στροφη 180° μεσα σε ενα μηνα. Δεν πειραζει, αν συνεχισει να ενοχλεί κ να πιεζει για εκτρωση θα κινηθω δικαστικά. Εγω δεν θα ξανασχοληθω μαζι του, για μενα πεθανε. Ας τον αναλαβει το καρμα απο δω κ περα γιατι σίγουρα θα το βρει απο αλλού αυτο που μου έκανε.

---

κοιτα... αυτοι που εχουν καταθλιψη, δεν κανουν ελευθερες επαφες και γενικως, ανεξελεγκτες πραξεις.
εχει πολυ πιο βαρια διαγνωση και τον γιατροπορευουν οι γονεις του, να εισαι βεβαιη γι αυτο. γι αυτο και "νοιωθει ασφαλεια" εκει..
να κινηθεις δικαστικα ετσι κι αλλιως, και για τον εκφοβισμο και για να παρεις διατροφη για το παιδι. ζητιανος ειναι αυτος, που σε παρακαλουσε να παντρευτειτε να κανετε παιδια και τωρα σε βριζει....
δικιαωμα σου να κρατησεις το παιδι. δεν τον αφορα πλεον.
στο @$@$^ σου αν δεν σε ηθελε, οπως λεει. πες του αν δεν σε ηθελε και σε παρακαλουσε ετσι, πρεπει να ειναι παλαβος . και με αλλη να ειναι, τα ιδια θα της κανει, οποτε εσυ γλυτωσες. ας ελπισουμε να ειναι ψεματα και να μην τον φορτωθει καποια ανιδεη...

Η κατάθλιψη δεν σε κάνει μισάνθρωπο. Κάτι άλλο πρέπει να παίζει με εκείνον.

Καλά θα κάνεις να ζητήσεις διατροφή, προϋπόθεση γι’αυτό είναι να αναγνωρίσει την πατρότητα. Αν δε θέλει αυτός, θα πρέπει να το επιδιώξεις εσύ δικαστικά. Σε αυτήν την περίπτωση να ξέρεις ότι θα ασκείς μόνη σου τη γονική μέριμνα, αν αυτό σε ανησυχεί, ο ίδιος δε θα έχει λόγο στην ανατροφή του παιδιού.

Πήγαινε "εχθές" και μίλα με δικηγόρο να σε κατευθύνει

Quote:

---

Originally Posted by Lacan

Καλά θα κάνεις να ζητήσεις διατροφή, προϋπόθεση γι’αυτό είναι να αναγνωρίσει την πατρότητα. Αν δε θέλει αυτός, θα πρέπει να το επιδιώξεις εσύ δικαστικά. Σε αυτήν την περίπτωση να ξέρεις ότι θα ασκείς μόνη σου τη γονική μέριμνα, αν αυτό σε ανησυχεί, ο ίδιος δε θα έχει λόγο στην ανατροφή του παιδιού.

---

η θεματοθετρια με περισση αφελεια εχει δηλωσει οτι δεν εχει οικονομικες απαιτησεις.
υπολογιζω οτι ειναι πλουσια....

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

η θεματοθετρια με περισση αφελεια εχει δηλωσει οτι δεν εχει οικονομικες απαιτησεις.
υπολογιζω οτι ειναι πλουσια....

---

Δεν ειμαι πλουσια ουτε αφελης. Γνωριζω πολυ καλα οτι αν ζητησω αναγνωριση κ διατροφη θα ερθω αντιμετωπη με ψυχοφθορες καταστασεις, αντιδικιες κ φυσικα θα εχει δικαιωμα να βλεπει το παιδι, να το παιρνει διακοπες με την οικογενεια του με ο,τι αυτο συνεπαγεται. Προτιμω να στερηθω εγω τα 300 (?) -500(?) € της διατροφής παρα να μεγαλωσει το παιδι μου με τετοιους "ανθρωπους"..

Quote:

---

Originally Posted by MrsD

Δεν ειμαι πλουσια ουτε αφελης. Γνωριζω πολυ καλα οτι αν ζητησω αναγνωριση κ διατροφη θα ερθω αντιμετωπη με ψυχοφθορες καταστασεις, αντιδικιες κ φυσικα θα εχει δικαιωμα να βλεπει το παιδι, να το παιρνει διακοπες με την οικογενεια του με ο,τι αυτο συνεπαγεται. Προτιμω να στερηθω εγω τα 300 (?) -500(?) € της διατροφής παρα να μεγαλωσει το παιδι μου με τετοιους "ανθρωπους"..

---

ενταξει συγγνωμη!!
μπορει να εχεις και δικιο αν και θεωρω οτι ακομα και τα 500*12*18 τουλαχιστον χρονια ειναι παροχες που δικαιουται το παιδι συν οτι αλλο προκυψει

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

ενταξει συγγνωμη!!
μπορει να εχεις και δικιο αν και θεωρω οτι ακομα και τα 500*12*18 τουλαχιστον χρονια ειναι παροχες που δικαιουται το παιδι συν οτι αλλο προκυψει

---

Δεν το εχω αποκλείσει, αλλα είναι πολυ νωρις για να το σκεφτομαι. Η μητερα έχει προθεσμια μεχρι 5 ετη απο τον τοκετο κ το τεκνο μεχρι να κλεισει τα 19 να ζητησουν δικαστικη αναγνωριση. Μου εχει φερθει τοσο ασχημα, με παρατησε ξαφνικα ενω εταζε γαμο, το παιδι ηρθε με δικη του επιθυμια (εγω του ειχα πει να ξεκινησουμε προσπάθειες μετα απο γαμο) κ αφου εμεινα εγκυος με βριζει κ πιεζει για εκτρωση. Απο οσο εψαξα, δεν πασχει απο καταθλιψη. Πασχει απο ναρκισσιστικη διαταραχη προσωπικότητας κ απο αυτην πηγαζει η παραλογη συμπεριφορα του. Στην παρουσα φαση, δεν θελω καμια επαφη μαζι του, ποσω μαλλον να ερχεται να βλεπει το παιδι.

Βρε τον μαλακα και όχι ότι είναι απλως μαλακας είναι κάτι πολύ χειρότερο, σίγουρα έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και όχι με την ασθένεια.
Επειδη βλεπω οτι έχουν περάσει μήνες από τότε εύχομαι να είσαι καλά και με το καλό να γεννήσεις το αγγελούδι σου.