ΠΑΛΙ ΠΑΛΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

Printable View

Show 40 post(s) from this thread on one page

08-09-2021, 20:18
Insomnia96

ΠΑΛΙ ΠΑΛΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

Ζω έναν φαύλο κύκλο. Πριν κάποιες ώρες ένιωθα πως είχα όρεξη να κάνω πράγματα, ήμουν ευδιάθετη και τώρα κατέληξα πάλι να κλαίω. Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, απλά αυτό γινεται συνέχεια. Νιώθω πάλι μια βαθιά μελαγχολία, με διαπερνά η θλίψη και νιώθω αυτό το βάρος μέσα μου. Νιώθω το σώμα μου νεκρό. Δεν ξέρω αν θέλω να ζω ή όχι. Νιώθω πως κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει, καμιά ψυχολόγος, καμιά ψυχίατρος. Καμιά φορά νιώθεις τόσο αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και όλα τα βλέπεις τόσο απαισιόδοξα. Σκέφτομαι πως όλα τα χρόνια μου θα περάσουν έτσι και πάντα θα νιώθω μια ενοχλητική μοναξιά. Ακόμη και όταν βγαίνω και γελώ όταν γυρνώ στο σπίτι μου, αφήνομαι πάλι σε αυτή τη θλίψη και τα δάκρυα πέφτουν σαν να μην πέρασα ποτέ καλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι ετσι. Τόσο αδύναμη, τόσο ηττοπαθής. Περιμένω απλά να περάσει αυτό το κύμα λύπης. Ξέρω πως σε λίγες ώρες θα αλλάξει πάλι η διάθεση μου, αλλά είναι τόσο ενοχλητικό. Γιατί να έχω τοοοσο μίζερη ψυχη;;;
08-09-2021, 20:23
Niels

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Ζω έναν φαύλο κύκλο. Πριν κάποιες ώρες ένιωθα πως είχα όρεξη να κάνω πράγματα, ήμουν ευδιάθετη και τώρα κατέληξα πάλι να κλαίω. Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, απλά αυτό γινεται συνέχεια. Νιώθω πάλι μια βαθιά μελαγχολία, με διαπερνά η θλίψη και νιώθω αυτό το βάρος μέσα μου. Νιώθω το σώμα μου νεκρό. Δεν ξέρω αν θέλω να ζω ή όχι. Νιώθω πως κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει, καμιά ψυχολόγος, καμιά ψυχίατρος. Καμιά φορά νιώθεις τόσο αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και όλα τα βλέπεις τόσο απαισιόδοξα. Σκέφτομαι πως όλα τα χρόνια μου θα περάσουν έτσι και πάντα θα νιώθω μια ενοχλητική μοναξιά. Ακόμη και όταν βγαίνω και γελώ όταν γυρνώ στο σπίτι μου, αφήνομαι πάλι σε αυτή τη θλίψη και τα δάκρυα πέφτουν σαν να μην πέρασα ποτέ καλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι ετσι. Τόσο αδύναμη, τόσο ηττοπαθής. Περιμένω απλά να περάσει αυτό το κύμα λύπης. Ξέρω πως σε λίγες ώρες θα αλλάξει πάλι η διάθεση μου, αλλά είναι τόσο ενοχλητικό. Γιατί να έχω τοοοσο μίζερη ψυχη;;;

Καλησπέρα. Μωρέ δεν είναι μίζερες οι ψυχές μας, άλλο φταίει. Παίρνεις κάποια αγωγή; Πηγαίνεις σε ψυχολόγο;
08-09-2021, 20:27
Insomnia96

Καλησπέρα. Ναι, παίρνω ζολοφτ εδώ και κάποιους μήνες. Είπα στη ψυχίατρο πως έχω εναλλαγές στη διάθεση και κάποιες φορές μελαγχολώ χωρίς λόγο και απλά κλαίω και νιώθω σκατά. Μετά μου περνάει. Αυτή μου είπε να περιμένω να δράσει κι αλλο η αγωγή μήπως ελαττωθούν και τα σκαμπανεβάσματα. Με την ψυχολόγο έχω διακόψει εδώ και κανα μήνα.
08-09-2021, 20:49
Niels

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Καλησπέρα. Ναι, παίρνω ζολοφτ εδώ και κάποιους μήνες. Είπα στη ψυχίατρο πως έχω εναλλαγές στη διάθεση και κάποιες φορές μελαγχολώ χωρίς λόγο και απλά κλαίω και νιώθω σκατά. Μετά μου περνάει. Αυτή μου είπε να περιμένω να δράσει κι αλλο η αγωγή μήπως ελαττωθούν και τα σκαμπανεβάσματα. Με την ψυχολόγο έχω διακόψει εδώ και κανα μήνα.

Έκανες καιρό ψυχοθεραπεία; Πόσους μήνες δηλαδή παίρνεις ζολοφτ; Δεν είδες βελτίωση καμία; Ίσως να χρειάζεται αλλαγή δόσης ή φαρμάκου. Επίπεδα βιταμινών d, b12, φυλλικό οξύ και σιδήρου έχεις ελέγξει; Θυρεοειδή;
08-09-2021, 21:48
Yoco Choco

Συνήθως νοιώθουμε χάλια,είτε επειδή μας λείπει κάτι,είτε λόγω φόβου για κάτι...
Νομίζω εμπίπτεις στην πρώτη κατηγορία,όπως και εγώ...
Χρειάζόμαστε νοηματοδότηση...Αλλαγή οπτικής και προοπτικής..
Υπάρχει κάτι έστω και ως όνειρο που να σε γεμίζει?
08-09-2021, 23:03
Noctis

Mε τι ασχολείσαι;
09-09-2021, 13:01
Kopel

Βιώνω ακριβώς το ίδιο επειδη μου συνέβη κάτι αρνητικό ,ψάξε κάποιον άλλο ψυχολόγο ίσως σε βοηθήσει περισσότερο .Καμία αγωγή δεν βοηθάει δυστυχώς ή ευτυχώς ,προσπάθησε να απασχολείς το μυαλό σου όσο περισσότερο γίνεται ,δες κάποια σειρά ,διάβασε τα ζώδια έστω να ξεχνιέσαι λίγο . Ξέρω από πρώτο χέρι ποσό δύσκολο είναι ,κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου μην αυτοκτονήσεις .
09-09-2021, 15:13
user

κι εγώ τα ίδια μέσες άκρες.
όντως η ψυχοθεραπεία και η εις βάθους ανάλυση της καθημερινότητάς σου και των συναισθημάτων σου πιστεύω θα σε βοηθήσει να το ξεδιαλύνεις.
να ξέρεις ότι κανένας ψυχολόγος και κανένας ψυχιατρος δεν είναι μάγος. οπότε, ορθά πιστεύεις ότι αλλού είναι το πρόβλημα.
09-09-2021, 18:02
Niels

Quote:

Originally Posted by Kopel

Βιώνω ακριβώς το ίδιο επειδη μου συνέβη κάτι αρνητικό ,ψάξε κάποιον άλλο ψυχολόγο ίσως σε βοηθήσει περισσότερο .Καμία αγωγή δεν βοηθάει δυστυχώς ή ευτυχώς ,προσπάθησε να απασχολείς το μυαλό σου όσο περισσότερο γίνεται ,δες κάποια σειρά ,διάβασε τα ζώδια έστω να ξεχνιέσαι λίγο . Ξέρω από πρώτο χέρι ποσό δύσκολο είναι ,κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου μην αυτοκτονήσεις .

Εγώ ο,τι έχω πάρει σαν αγωγή με έχει βοηθήσει. Τι έχεις δοκιμάσει;
10-09-2021, 01:18
eleni77

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Ζω έναν φαύλο κύκλο. Πριν κάποιες ώρες ένιωθα πως είχα όρεξη να κάνω πράγματα, ήμουν ευδιάθετη και τώρα κατέληξα πάλι να κλαίω. Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, απλά αυτό γινεται συνέχεια. Νιώθω πάλι μια βαθιά μελαγχολία, με διαπερνά η θλίψη και νιώθω αυτό το βάρος μέσα μου. Νιώθω το σώμα μου νεκρό. Δεν ξέρω αν θέλω να ζω ή όχι. Νιώθω πως κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει, καμιά ψυχολόγος, καμιά ψυχίατρος. Καμιά φορά νιώθεις τόσο αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και όλα τα βλέπεις τόσο απαισιόδοξα. Σκέφτομαι πως όλα τα χρόνια μου θα περάσουν έτσι και πάντα θα νιώθω μια ενοχλητική μοναξιά. Ακόμη και όταν βγαίνω και γελώ όταν γυρνώ στο σπίτι μου, αφήνομαι πάλι σε αυτή τη θλίψη και τα δάκρυα πέφτουν σαν να μην πέρασα ποτέ καλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι ετσι. Τόσο αδύναμη, τόσο ηττοπαθής. Περιμένω απλά να περάσει αυτό το κύμα λύπης. Ξέρω πως σε λίγες ώρες θα αλλάξει πάλι η διάθεση μου, αλλά είναι τόσο ενοχλητικό. Γιατί να έχω τοοοσο μίζερη ψυχη;;;

Καλησπέρα και από εμένα. Δεν είναι ότι έχεις μίζερη ψυχή. Οι ψυχές μας βασανίζονται από το άγχος και την κατάθλιψη που τους προκαλεί η αναθεματισμένη η καθημερινότητα. Κι εγώ μια από τα ίδια περνάω. Άλλες μέρες είμαι μουδιασμένη ή λίγο καλά και άλλες μαύρα χάλια. Βγαίνω έξω με φίλες και γελάω χωρίς να νιώθω χαρά. Και μετά νιώθω πως το σπίτι με πλακώνει. Σκέφτομαι ώρες ώρες πόσο ωραίο θα ταν να πλακωθω στα ηρεμιστικά για να πάψω να σκέφτομαι τόσο πολύ, αλλά μετά λέω κι αυτό δεν είναι λύση. Δυσκολεύομαι να το πάρω απόφαση ότι έτσι θα είναι από δω και πέρα και θα πρέπει να ζήσω στη θλίψη και με τα σκαμπανεβάσματα.
10-09-2021, 14:06
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Niels

Έκανες καιρό ψυχοθεραπεία; Πόσους μήνες δηλαδή παίρνεις ζολοφτ; Δεν είδες βελτίωση καμία; Ίσως να χρειάζεται αλλαγή δόσης ή φαρμάκου. Επίπεδα βιταμινών d, b12, φυλλικό οξύ και σιδήρου έχεις ελέγξει; Θυρεοειδή;

Όχι, δεν έχω ελέγξει τα επίπεδα βιταμινών, ούτε τον θυροειδή, αλλά το έχω στο πρόγραμμα. Έκανα ψυχοθεραπεία (CBT) για ΙΨΔ σχεδόν ένα χρόνο. Παίρνω ζολοφτ περίπου 5 μήνες. Η αλήθεια είναι πως έχω δει κάποια βελτίωση στο κομμάτι των ιδεοληψιών (έχουν μικρότερη ένταση κ' διάρκεια), αλλά συνεχίζω να έχω στιγμές θλίψης και είμαι κυκλοθυμική. Το συζήτησα με την ψυχίατρο και μου είπε να περιμένω να δράσει κι άλλο το ζολοφτ μήπως μου σταθεροποιήσει κ' τη διάθεση
10-09-2021, 14:13
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Yoco Choco

Συνήθως νοιώθουμε χάλια,είτε επειδή μας λείπει κάτι,είτε λόγω φόβου για κάτι...
Νομίζω εμπίπτεις στην πρώτη κατηγορία,όπως και εγώ...
Χρειάζόμαστε νοηματοδότηση...Αλλαγή οπτικής και προοπτικής..
Υπάρχει κάτι έστω και ως όνειρο που να σε γεμίζει?

Έχεις μεγάλο δίκιο σε αυτό που λες. Σίγουρα το ότι δεν νιώθουμε καλά συνεπάγεται της έλλειψης νοήματος, νιώθουμε αποπροσανατολισμένοι κ' απαθείς. Έχω όνειρα και αυτό είναι κάτι που με κάνει να ξεφεύγω πολλές φορές, υπάρχουν όμως στιγμές που νιώθω ανίκανη να τα πραγματοποιήσω, πως τίποτα δεν έχει νόημα και άλλες που νιώθω πως έχω την ενέργεια να τα ικανοποιήσω. Αυτό είναι συνεχώς κάτι που αλλάζει μέρα παρα μέρα. Όταν όμως νιώθεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου, σε αμφισβητείς και μένεις κολλημένη στο παρελθόν τι κάνεις;;;
10-09-2021, 14:17
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Noctis

Mε τι ασχολείσαι;

Αυτό που κολλάει;;;
10-09-2021, 14:20
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Kopel

Βιώνω ακριβώς το ίδιο επειδη μου συνέβη κάτι αρνητικό ,ψάξε κάποιον άλλο ψυχολόγο ίσως σε βοηθήσει περισσότερο .Καμία αγωγή δεν βοηθάει δυστυχώς ή ευτυχώς ,προσπάθησε να απασχολείς το μυαλό σου όσο περισσότερο γίνεται ,δες κάποια σειρά ,διάβασε τα ζώδια έστω να ξεχνιέσαι λίγο . Ξέρω από πρώτο χέρι ποσό δύσκολο είναι ,κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου μην αυτοκτονήσεις .

Λυπάμαι πολύ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις. Κι εγώ πιστεύω πως το κλειδί είναι η ψυχοθεραπεία και η αγάπη προς τον εαυτό μας. Το χω σκεφτεί κι αυτό με τις δραστηριότητες για να ξεχνιέμαι αλλά το θέμα είναι πως είναι άλλος ένας τρόπος αποφυγής (σαν να σκεπάζω το πρόβλημα κάτω απ'το χαλάκι). Όλα αυτά η αλήθεια είναι βοηθούν για λίγο, γιατί όταν μένω μόνη και σκέφτομαι πάλι νιώθω σκατά.
10-09-2021, 14:42
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by user

κι εγώ τα ίδια μέσες άκρες.
όντως η ψυχοθεραπεία και η εις βάθους ανάλυση της καθημερινότητάς σου και των συναισθημάτων σου πιστεύω θα σε βοηθήσει να το ξεδιαλύνεις.
να ξέρεις ότι κανένας ψυχολόγος και κανένας ψυχιατρος δεν είναι μάγος. οπότε, ορθά πιστεύεις ότι αλλού είναι το πρόβλημα.

Σίγουρα! Μα έτσι κι αλλιώς οι ψυχολόγοι κ' οι ψυχοθεραπευτές δεν σου λύνουν τα προβλήματα, απλά σου δείχνουν τον τρόπο, σε βοηθούν να στηριχτείς. Εσύ έχεις βρει την αιτία που νιώθεις έτσι;
10-09-2021, 14:51
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by eleni77

Καλησπέρα και από εμένα. Δεν είναι ότι έχεις μίζερη ψυχή. Οι ψυχές μας βασανίζονται από το άγχος και την κατάθλιψη που τους προκαλεί η αναθεματισμένη η καθημερινότητα. Κι εγώ μια από τα ίδια περνάω. Άλλες μέρες είμαι μουδιασμένη ή λίγο καλά και άλλες μαύρα χάλια. Βγαίνω έξω με φίλες και γελάω χωρίς να νιώθω χαρά. Και μετά νιώθω πως το σπίτι με πλακώνει. Σκέφτομαι ώρες ώρες πόσο ωραίο θα ταν να πλακωθω στα ηρεμιστικά για να πάψω να σκέφτομαι τόσο πολύ, αλλά μετά λέω κι αυτό δεν είναι λύση. Δυσκολεύομαι να το πάρω απόφαση ότι έτσι θα είναι από δω και πέρα και θα πρέπει να ζήσω στη θλίψη και με τα σκαμπανεβάσματα.

Καλησπέρα Ελένη! Τι ηλικία έχεις; Δυσκολεύομαι να βρω την αιτία. Δεν είναι η ΙΨΔ η αιτία. Κουράζουν αυτά τα σκαμπανεβάσματα...εμένα μου το χουν επισημάνει και φίλοι μου. Μου λένε πως την μια είμαι πολλή χαρούμενη (και όντως μπορεί να νιώθω μέσα μου χαρά), να μιλάω πολύ, είμαι εξωστρεφής, γελάω, κοινωνική, έχω ενέργεια, αυτοπεποίθηση, είμαι γενικά αεικίνητη και ξαφνικά μπορεί να πέσω. Είναι τότε που απομονώνομαι, νιώθω πως κάτι μου φταιει, νιώθω πως βαριέμαι, πως δεν περνάω καλά, νιώθω μια μοναξιά και μια μελαγχολία, δεν θέλω να μιλάω πολύ. Το θέμα είναι πως αυτό αλλάζει πολλές φορές και μέσα στη μερα, μεσα στις ώρες και δεν μπορώ να το ελέγξω. Μου το λένε οι φίλοι μου και δεν ξέρω τι να πω. Ξέρω μόνο τι νιώθω.
10-09-2021, 15:38
user

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Σίγουρα! Μα έτσι κι αλλιώς οι ψυχολόγοι κ' οι ψυχοθεραπευτές δεν σου λύνουν τα προβλήματα, απλά σου δείχνουν τον τρόπο, σε βοηθούν να στηριχτείς. Εσύ έχεις βρει την αιτία που νιώθεις έτσι;

αν η απάντηση θα δωθεί μεσω της ψυχοθεραπείας, όχι.
αν είμαι φοβερό τυπάκι και έχω αντίληψη και δίκαιο πάντα, ναι.

ωραίο πράγμα να σε καθοδηγεί κάποιος που ξέρει και σέβεται.
10-09-2021, 20:51
End_of_an_era

Κι εγώ αισθάνομαι τελευταία μια αδιόρατη λύπη/μελαγχολία χωρίς κάποιον λόγο συγκεκριμένο. Το συζήτησα με την ψυχολόγο μου, είναι και η αλλαγή εποχής και φάσης που μπορεί να βιώνει ο καθένας, ειδικά ο Σεπτέμβρης έχει περαστεί σαν μήνας για νέα ξεκινήματα υποσυνείδητα.
10-09-2021, 21:23
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by user

αν η απάντηση θα δωθεί μεσω της ψυχοθεραπείας, όχι.
αν είμαι φοβερό τυπάκι και έχω αντίληψη και δίκαιο πάντα, ναι.

ωραίο πράγμα να σε καθοδηγεί κάποιος που ξέρει και σέβεται.

Αν είσαι φοβερό τυπάκι και έχεις αντίληψη και πάντα δίκαιο, γιατί έκανες ψυχοθεραπεία τότε, εφόσον δεν ήταν αυτή που σε βοήθησε να βρεις την λύση;

Ναι, ωραίο πράγμα να σε καθοδηγεί κάποιος που σε καταλαβαίνει και μπορείς να εμπιστευτείς!
10-09-2021, 21:28
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by End_of_an_era

Κι εγώ αισθάνομαι τελευταία μια αδιόρατη λύπη/μελαγχολία χωρίς κάποιον λόγο συγκεκριμένο. Το συζήτησα με την ψυχολόγο μου, είναι και η αλλαγή εποχής και φάσης που μπορεί να βιώνει ο καθένας, ειδικά ο Σεπτέμβρης έχει περαστεί σαν μήνας για νέα ξεκινήματα υποσυνείδητα.

Ο Σεπτέμβρης είναι πάντα ό,τι χειρότερο (εγώ νιώθω πως κάτι τελειώνει, όχι πως κάτι αρχίζει), αλλά δεν θα έλεγα πως νιώθω απλά μελαγχολία. Βιώνω μια κυκλοθυμία. Από τη χαρά πάω στη θλίψη, από την ενέργεια στην βαρεμάρα κοκ και αυτό μπορεί να γίνεται και μέσα στην ίδια μέρα.
10-09-2021, 21:33
End_of_an_era

Χωρίς να γνωρίζω περισσότερα νομίζω πως έχεις κολλήσει σε μια φάση της ζωής σου/χρόνια που ένιωθες αυτό που αποζητάς τώρα και πια σου έχει γίνει ιδεοληψία. Ίσως να πρέπει να επισκεφτείς τον ψυχίατρό σου να συζητήσετε ξανά την αγωγή. Είναι μέσα στην ζωή να αισθανόμαστε ουδέτερα ή μια θλίψη χωρίς λόγο, αλλά δεν πρέπει να το αφήνουμε να μας εμποδίζει από το να κάνουμε αυτά που θέλουμε. Το ζήτημα είναι πόσο σε επηρεάζει και σε απασχολεί αυτή η σκέψη στην καθημερινότητά σου, από εκεί θα καταλάβεις αν είναι ιδεοληψία. Θα πρότεινα και ψυχοθεραπεία για αναζήτηση περισσότερων απαντήσεων.
11-09-2021, 03:24
Merlot

Πώς μεγάλωσες; Νιώθεις ότι αγαπήθηκες; Ότι σε αγαπάνε κάποιοι άνθρωποι γύρω σου; Νιώθεις σημαντική ή ασήμαντη; Το δεν υπάρχει σημαντικός λόγος τώρα. Δεν είναι σημαντικό ότι όταν μένεις μόνη νιώθεις μοναξιά; Μένω μόνη δε θα έπρεπε αυτόματα να σημαίνει μοναξιά. Γιατί σημαίνει; Λίγες σκέψεις.
11-09-2021, 11:09
Kopel

Quote:

Originally Posted by Niels

Εγώ ο,τι έχω πάρει σαν αγωγή με έχει βοηθήσει. Τι έχεις δοκιμάσει;

Ζολοτριν και ζαναξ ,δεν βλέπω κάποια βελτίωση με τα αντικαταθλιπτικά αν και τα παίρνω μικρό χρονικό διάστημα σχετικά (1 μήνα ) τα ζαναξ με βοηθούν να ηρεμώ αλλά μέχρι εκεί .Ούτε κοιμάται ούτε τίποτα άλλο .
11-09-2021, 11:13
Kopel

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Λυπάμαι πολύ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις. Κι εγώ πιστεύω πως το κλειδί είναι η ψυχοθεραπεία και η αγάπη προς τον εαυτό μας. Το χω σκεφτεί κι αυτό με τις δραστηριότητες για να ξεχνιέμαι αλλά το θέμα είναι πως είναι άλλος ένας τρόπος αποφυγής (σαν να σκεπάζω το πρόβλημα κάτω απ'το χαλάκι). Όλα αυτά η αλήθεια είναι βοηθούν για λίγο, γιατί όταν μένω μόνη και σκέφτομαι πάλι νιώθω σκατά.

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες αλλά μέσα σε μια δύσκολη ημέρα ίσως και τα 10 λεπτά που θα ξεχαστείς σε βοηθήσουν ,θα υπάρχουν μέρες που δεν θα έχεις όρεξη πραγματικά για τίποτα και είναι απόλυτα φυσιολογικό ακόμα και αν κάποιοι το κατακρίνουν ,έχεις φίλες που μπορείς να μιλήσεις για όλα αυτά ή δεν ακούνε ;
11-09-2021, 12:43
Niels

Quote:

Originally Posted by Kopel

Ζολοτριν και ζαναξ ,δεν βλέπω κάποια βελτίωση με τα αντικαταθλιπτικά αν και τα παίρνω μικρό χρονικό διάστημα σχετικά (1 μήνα ) τα ζαναξ με βοηθούν να ηρεμώ αλλά μέχρι εκεί .Ούτε κοιμάται ούτε τίποτα άλλο .

Στον ένα μήνα δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα για κανένα αντικαταθλιπτικό. Άλλον ένα μήνα πρέπει να περιμένεις.
11-09-2021, 13:53
Kopel

Quote:

Originally Posted by Niels

Στον ένα μήνα δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα για κανένα αντικαταθλιπτικό. Άλλον ένα μήνα πρέπει να περιμένεις.

Τώρα όμως τα χρειάζομαι πολύ περισσότερο .
11-09-2021, 14:35
Niels

Quote:

Originally Posted by Kopel

Τώρα όμως τα χρειάζομαι πολύ περισσότερο .

Το ξέρω, αυτό είναι το πρόβλημα με τα αντικαταθλιπτικά, ότι αργούν να δράσουν γι'αυτό πειραματίζονται με κάποιες άλλες (ναρκωτικές; δεν είμαι σίγουρος) ουσίες τα τελευταία χρόνια γιατί είδαν ότι έχουν άμεσο αποτέλεσμα.
11-09-2021, 16:26
user

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Αν είσαι φοβερό τυπάκι και έχεις αντίληψη και πάντα δίκαιο, γιατί έκανες ψυχοθεραπεία τότε, εφόσον δεν ήταν αυτή που σε βοήθησε να βρεις την λύση;

Ναι, ωραίο πράγμα να σε καθοδηγεί κάποιος που σε καταλαβαίνει και μπορείς να εμπιστευτείς!

μεταφράζω.
δεν έχω κάνει ψυχοθεραπεία, οπότε δεν έχω βρει την απάντηση.
υποψιάζομαι τί φταίει, όμως μπορεί και να κάνω λάθος.
11-09-2021, 16:59
Insomnia96

Ωραία τέλεια. Μόλις με έπιασε πάλι μια έντονη θλίψη, ενοχές, μια αυτοκαταστροφική διάθεση όπου όλα μου έμοιαζαν ανούσια και ένιωθα σαν να μην ζω, έκλαιγα επί 40 λεπτά περίπου και για να ανακουφιστώ από τον ψυχικό πόνο αυτοτραυματίστηκα. Ήθελα να μου κάνω κακό, όχι να με σκοτώσω, αλλά να με κάνω να πονέσω, να εστιάσω κάπου αλλού. Έπιασε. Σταμάτησα να κλαίω, δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερο τώρα, αλλά ψιλοπονάνε οι πληγές που άνοιξα στο χέρι μου με το κοπίδι. Υποφέρεται όμως ο πόνος. Το θέμα είναι πως μετανιώνω που αυτοτραυματίζομαι και δεν ξέρω γιατί κλαίω και νιώθω τόσο σκατά κάποιες φορές που θέλω να με κάνω να πονέσω με οποιονδήποτε τρόπο, Δεν το έκανα αυτό παλιότερα. Είναι συνήθεια;; Γιατί το κάνω;; Μήπως δεν θέλω να είμαι χαρούμενη;;
11-09-2021, 17:03
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by user

μεταφράζω.
δεν έχω κάνει ψυχοθεραπεία, οπότε δεν έχω βρει την απάντηση.
υποψιάζομαι τί φταίει, όμως μπορεί και να κάνω λάθος.

έτσι όπως το έγραψες παραπάνω, νόμιζα πως είχες δοκιμάσει και ψυχοθεραπεία αλλά δεν δούλεψε και πως βρήκες μόνος σου την λύση, αλλά τώρα που το διευκρίνισες έγινες κατανοητός.
11-09-2021, 17:10
Kopel

Quote:

Originally Posted by Niels

Το ξέρω, αυτό είναι το πρόβλημα με τα αντικαταθλιπτικά, ότι αργούν να δράσουν γι'αυτό πειραματίζονται με κάποιες άλλες (ναρκωτικές; δεν είμαι σίγουρος) ουσίες τα τελευταία χρόνια γιατί είδαν ότι έχουν άμεσο αποτέλεσμα.

Μηπως υπάρχει κάποιο ηρεμιστικό που δεν χρειάζεται συνταγή γιατρού ; Γιατί και τα ζαναξ δεν μου επιτρέπουν να τα παίρνω όλη μέρα.
11-09-2021, 17:13
Kopel

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Ωραία τέλεια. Μόλις με έπιασε πάλι μια έντονη θλίψη, ενοχές, μια αυτοκαταστροφική διάθεση όπου όλα μου έμοιαζαν ανούσια και ένιωθα σαν να μην ζω, έκλαιγα επί 40 λεπτά περίπου και για να ανακουφιστώ από τον ψυχικό πόνο αυτοτραυματίστηκα. Ήθελα να μου κάνω κακό, όχι να με σκοτώσω, αλλά να με κάνω να πονέσω, να εστιάσω κάπου αλλού. Έπιασε. Σταμάτησα να κλαίω, δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερο τώρα, αλλά ψιλοπονάνε οι πληγές που άνοιξα στο χέρι μου με το κοπίδι. Υποφέρεται όμως ο πόνος. Το θέμα είναι πως μετανιώνω που αυτοτραυματίζομαι και δεν ξέρω γιατί κλαίω και νιώθω τόσο σκατά κάποιες φορές που θέλω να με κάνω να πονέσω με οποιονδήποτε τρόπο, Δεν το έκανα αυτό παλιότερα. Είναι συνήθεια;; Γιατί το κάνω;; Μήπως δεν θέλω να είμαι χαρούμενη;;

Κάθε φορά που νιώθεις να σε πιάνει κρίση για να μην φτάσεις να κανείς κακο στον εαυτό σου μιλά σε κάποιον ,όποιον δηποτε έχεις ! Αν θέλεις μέχρι και σε εμένα μπορώ να σου δώσω τα σοσιαλ μου και να σε βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο όσο περισσότερο μπορώ .
13-09-2021, 12:27
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Kopel

Κάθε φορά που νιώθεις να σε πιάνει κρίση για να μην φτάσεις να κανείς κακο στον εαυτό σου μιλά σε κάποιον ,όποιον δηποτε έχεις ! Αν θέλεις μέχρι και σε εμένα μπορώ να σου δώσω τα σοσιαλ μου και να σε βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο όσο περισσότερο μπορώ .

Καταρχάς σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ! Είσαι πολύ καλός!! Ωστόσο, το θέμα είναι πως σε τέτοιες στιγμές απομονώνομαι και νιώθω σαν να μην έχει τίποτα νόημα. Νιώθω δηλαδή πως δεν έχει καν σημασία να ζητήσω βοήθεια από κάποιον, γιατί δεν θα με καταλάβει κανείς και πως κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Ματαιώνω τα πάντα. Σαν να μη με νοιάζει τίποτα
13-09-2021, 12:45
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Merlot

Πώς μεγάλωσες; Νιώθεις ότι αγαπήθηκες; Ότι σε αγαπάνε κάποιοι άνθρωποι γύρω σου; Νιώθεις σημαντική ή ασήμαντη; Το δεν υπάρχει σημαντικός λόγος τώρα. Δεν είναι σημαντικό ότι όταν μένεις μόνη νιώθεις μοναξιά; Μένω μόνη δε θα έπρεπε αυτόματα να σημαίνει μοναξιά. Γιατί σημαίνει; Λίγες σκέψεις.

Έχεις δίκιο σε αυτά που λες. Μεγάλωσα με αγάπη, αν και κάποιες φορές ένιωθα πως οι δικοί μου δεν καλύπτουν τις συναισθηματικές μου ανάγκες. Ήμουν αρκετά απόμακρη συναισθηματικά και δεν εξέφραζα τα συναισθήματα μου. Γενικά, έμαθα να δείχνω την αγάπη μου, κάνοντας πράγματα. Προσπαθούσα δηλαδή πάντα να αποδείξω την αξία μου και το ότι αξίζω να αγαπηθώ. Ακόμα και στις συναναστροφές μου με τους φίλους μου, αισθάνομαι πως πρέπει να τους κάνω να γελάνε, να νιώθουν άνετα, να τους βοηθάω. Αν δεν τα κάνω αυτά κάτι με τρώει μέσα μου και νιώθω πως δεν αξίζω και πως δεν θα έπρεπε να με κάνουν παρέα. Επίσης, συχνά βίωνα μια ματαίωση κυρίως από τον έναν μου γονιό. Μπορεί να μου έλεγε πως με αγαπάει ή να μου έδειχνε αγάπη την μια στιγμή και την άλλη να με έκανε να νιώθω το αντίθετο. Τέλος, παρατηρώντας τον εαυτό μου μέσα στα χρόνια, από μικρή ηλικία ένιωθα πως οι άλλοι με απέρριπταν, πως δεν με συμπαθούν (χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν βέβαιες αποδείξεις για αυτό που πίστευα). Αυτό το νιώθω ακόμη και σήμερα. Μπορεί και ένα βλέμμα κάποιου φίλου μου να με κάνει να νιώσω απόρριψη. Σπάνια νιώθω 100% αποδεκτή, κυρίως όταν βλέπω πως οι άλλοι περνούν ωραία μαζί μου, όταν τους κάνω να γελούν, όταν είναι άνετοι μαζί μου. Η εικόνα τώρα που έχω για τον εαυτό μου αλλάζει ανά διαστήματα. Μπορεί την μια να νιώθω άνετη, σημαντική και να έχω αυτοπεποίθηση και την άλλη το αντίθετο. Καταβάθος, πιστεύω πως θεωρώ τον εαυτό μου κακό, μιας και επιδίδομαι σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ενώ ακόμη και η ΙΨΔ με την οποία έχω διαγνωσθεί δείχνει ένα μοτίβο αυτοτιμωρίας.
13-09-2021, 23:52
Kopel

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Καταρχάς σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ! Είσαι πολύ καλός!! Ωστόσο, το θέμα είναι πως σε τέτοιες στιγμές απομονώνομαι και νιώθω σαν να μην έχει τίποτα νόημα. Νιώθω δηλαδή πως δεν έχει καν σημασία να ζητήσω βοήθεια από κάποιον, γιατί δεν θα με καταλάβει κανείς και πως κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Ματαιώνω τα πάντα. Σαν να μη με νοιάζει τίποτα

Είναι απόλυτα κατανοητό ,αλλά σκέψου πως αφού μιλάς για αυτό που σου συμβαίνει μέσα σου θες να ξεφύγεις από όλο αυτό και πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις ποσό βοηθάει να έχεις έναν άνθρωπο να τα μοιραστείς ,σίγουρα δεν περνάμε όλοι τα ίδια και εγώ προσωπικά αντιμετωπίζω πολλά και μιλάω όπου νιώθω άνετα να το κάνω ,ούτε θα σε κρίνει κάποιος εδώ ούτε τίποτα τέτοιο ,σίγουρα άνθρωποι που δεν έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση δεν μπορούν μα καταλάβουν τα βλέπουν όλα πολύ εικονικά ενώ δεν είναι έτσι για εμάς που το βιώνουμε ,αλλά πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα καταλάβει έστω τα μισά .
14-09-2021, 02:23
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Kopel

Είναι απόλυτα κατανοητό ,αλλά σκέψου πως αφού μιλάς για αυτό που σου συμβαίνει μέσα σου θες να ξεφύγεις από όλο αυτό και πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις ποσό βοηθάει να έχεις έναν άνθρωπο να τα μοιραστείς ,σίγουρα δεν περνάμε όλοι τα ίδια και εγώ προσωπικά αντιμετωπίζω πολλά και μιλάω όπου νιώθω άνετα να το κάνω ,ούτε θα σε κρίνει κάποιος εδώ ούτε τίποτα τέτοιο ,σίγουρα άνθρωποι που δεν έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση δεν μπορούν μα καταλάβουν τα βλέπουν όλα πολύ εικονικά ενώ δεν είναι έτσι για εμάς που το βιώνουμε ,αλλά πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα καταλάβει έστω τα μισά .

Το ξερω και το κατανοώ αυτο που λες, γι αυτο άλλωστε μοιραζομαι πολλους απ'τους προβληματισμους μου σε αυτο το φόρουμ, γιατι ξέρω πως υπάρχουν ατομα που βιωνουν κι αυτα παρομοια θεματα ψυχολογικης φυσης. Δεν ειναι πως δεν θελω να ξεφύγω απο αυτο, ειναι πως εχω κολλησει σε αυτο. Δεν θελω να μιλαω σε κανέναν οταν νιωθω βαρια θλιψη και κλαιω και θελω να μου κάνω κακο και ο λογος ειναι πως δεν εχω καποιον με τον οποιο να νιωθω συναισθηματικά δεμενη, εναν ανθρωπο "δικο μου", στον οποιο να μπορω να δείχνω ευαλωτη και να νιωθω οικεια. Δεν εχω ουσιαστικές επαφες. Οταν γελαω ολοι ειναι εδω και οταν κλαιω κανεις δεν μπορεί να με ακουσει κι όσοι ποτέ με ακουσαν καναν πως δεν ακουσαν
14-09-2021, 13:33
Kopel

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Το ξερω και το κατανοώ αυτο που λες, γι αυτο άλλωστε μοιραζομαι πολλους απ'τους προβληματισμους μου σε αυτο το φόρουμ, γιατι ξέρω πως υπάρχουν ατομα που βιωνουν κι αυτα παρομοια θεματα ψυχολογικης φυσης. Δεν ειναι πως δεν θελω να ξεφύγω απο αυτο, ειναι πως εχω κολλησει σε αυτο. Δεν θελω να μιλαω σε κανέναν οταν νιωθω βαρια θλιψη και κλαιω και θελω να μου κάνω κακο και ο λογος ειναι πως δεν εχω καποιον με τον οποιο να νιωθω συναισθηματικά δεμενη, εναν ανθρωπο "δικο μου", στον οποιο να μπορω να δείχνω ευαλωτη και να νιωθω οικεια. Δεν εχω ουσιαστικές επαφες. Οταν γελαω ολοι ειναι εδω και οταν κλαιω κανεις δεν μπορεί να με ακουσει κι όσοι ποτέ με ακουσαν καναν πως δεν ακουσαν

Χθες είχα ραντεβού με την ψυχίατρο μου και της είπα πως σκέφτομαι να κάνω κακο στον εαυτό μου ενώ δεν είχα για καιρό τέτοιες σκέψεις ,θα σου πω την ερώτηση που μου έκανε ,ήθελες να πεθάνεις ή να πονέσεις τον εαυτό σου σαν τιμωρία και με τον πόνο που θα προκαλούσες θα ξεχνιόσουν ,δεν ήξερα τι να απαντήσω .Έμεινα άφωνη !Αυτο σκέψου ,θέλεις όντως να κανείς κακο στον εαυτό σου ;
14-09-2021, 14:41
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Kopel

Χθες είχα ραντεβού με την ψυχίατρο μου και της είπα πως σκέφτομαι να κάνω κακο στον εαυτό μου ενώ δεν είχα για καιρό τέτοιες σκέψεις ,θα σου πω την ερώτηση που μου έκανε ,ήθελες να πεθάνεις ή να πονέσεις τον εαυτό σου σαν τιμωρία και με τον πόνο που θα προκαλούσες θα ξεχνιόσουν ,δεν ήξερα τι να απαντήσω .Έμεινα άφωνη !Αυτο σκέψου ,θέλεις όντως να κανείς κακο στον εαυτό σου ;

Όχι δεν θέλω να πεθάνω, αν και έχω ιδέες περι αυτοκτονίας και που και που θέλω να μου κάνω κακό, αλλά ξέρω πως δεν θα το έκανα πράξη ποτέ (διστάζω). Αυτοτραυματίζομαι για να τιμωρήσω τον εαυτό μου, για να με κάνω να πονέσω, γιατί δεν με αγαπάω, γιατί θέλω να ανακουφιστώ από τον ψυχικό πόνο κι έτσι εστιάζω την προσοχή μου στον σωματικό πόνο (με βοηθάει να σταματάω να κλαίω πολλές φορές)
15-09-2021, 00:43
Kopel

Quote:

Originally Posted by Insomnia96

Όχι δεν θέλω να πεθάνω, αν και έχω ιδέες περι αυτοκτονίας και που και που θέλω να μου κάνω κακό, αλλά ξέρω πως δεν θα το έκανα πράξη ποτέ (διστάζω). Αυτοτραυματίζομαι για να τιμωρήσω τον εαυτό μου, για να με κάνω να πονέσω, γιατί δεν με αγαπάω, γιατί θέλω να ανακουφιστώ από τον ψυχικό πόνο κι έτσι εστιάζω την προσοχή μου στον σωματικό πόνο (με βοηθάει να σταματάω να κλαίω πολλές φορές)

Τα φάρμακα δεν βοηθούν πουθενά ;
15-09-2021, 13:39
Insomnia96

Quote:

Originally Posted by Kopel

Τα φάρμακα δεν βοηθούν πουθενά ;

Βοηθούν ως προς το κομμάτι των ιδεοληψιών. Δεν έχουν πλεον την ίδια ένταση και διάρκεια. Όμως στο θέμα του άγχους και της διάθεσης δεν κάνουν δουλειά. Η ψυχίατρος μου είπε να περιμένω μήπως σταθεροποιήσουν και την διάθεση μου. Για το άγχος επειδή ξυπνάω κιόλας με έντονο άγχος χωρίς λόγο, μου έγραψε αγχολυτικά αλλά δεν θέλω να τα πάρω

Show 40 post(s) from this thread on one page

All times are GMT +3. The time now is 02:07.

Το περιεχόμενο και οι υπηρεσίες του Psychology.gr διατίθονται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.
Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή τους, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς γραπτή άδεια από το Psychology.gr
Επικοινωνία: [email protected] | [email protected]