Printable View
Σήμερα είπα στη μάνατζερ μου ότι θα σταματήσω τη δουλειά. Μετά εμθα κάποια άσχημα νέα και αγχωθηκα και έπαθα αναγουλες και κρίση αγχους. Τώρα γράφω με πολυ άγχος.
Και τις έστειλα μήνυμα ότι δεν θα φύγω τελικά. Δεν έχω τη ψυχολογία να το κανω. Είμαι σε άσχημη συναισθηματική κατάσταση. Μόνο εκεί νιώθω ηρεμια
Από τότε που ήμουν πιο μικρη δεν έχω βρει
Ησυχία πάντα κάτι συμβαίνει να με "τραυματισει" ψυχολογικά. Δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα μέχρι που αρχίσαμε να έχουμε διαφορές με τον γείτονα. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες μόνο ότι το δικαστηριο μας δικαίωσε. Κράτησε αρκετά χρόνια και αυτός ερχόταν μόνο καλοκαίρι.
Εγώ τότε είχα αρχίσει να έχω θέματα από το άγχος καθώς αυτή η ιστορία νε επηρέασε (τσακωμοί κάθε μέρα για 1-2 χρονια)
Εντωμεταξύ εγώ σπούδαζα τότε και έμενα στο σπιτι μου αφου αποφασισα να σπουδασω στην πόλη μου. Μεγάλο λάθος. Μακάρι να πήγαινα άλλου. Ήμουν μέσα στα γεγονότα, δεν μπορούσα να ησυχάσω. . Μου έχει μείνει τραύμα. Κάθε καλοκαίρι τον αυγουστο είχα φόβο μήπως τσακωθούμε.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια και μετά από την άλλη πλευρά του σπιτιού απέναντι μετακομίζει ο μπεκρουλιακας που ξαναγράεγραψα (άλλο αυτος). Μουσικη φσσαρια κτλ. Δεν μπορουσα να υσηχασω. Μετά από επίσκεψη μας στη ιδιοκτήτρια τον έδιωξαν. Αυτό ηταν για 4 μήνες και με επηρέασε βαθύτατα. Τώρα ήρθε και μένει κάποιος αλλος, όλα οκ ομως Μου έμεινε φόβος για μουσική, ομιλίες δυνατά, φασαρία στη γειτονιά κτλ κάθε φορά αρρωσταίνω.
Το άγχος κτυπά κόκκινο.
Επίσης ένα άλλο γεγονός που με έκανε ετσι ειναι που πηγα σε μια δουλεια και με εδιωξαν κακην κακως. Μου εγραψαν και ασχημη επιστολη. Ενω εγω απλα δεν μπορουσα να διαχειριστω αυτη την αλλαγη και ειμουν κάπως , και οι συναδελφοι τοτε πηγαν στο διευθυντη για να με διωξει. Τέλος πάντων έκανα όλο το φταίξιμο εγώ.
Ένα χρόνο αμφεβαλα για τον εαυτό μου δεν μπορούσα να ξυπνήσω το πρωί.
Είμαι πολύ ευαίσθητη.
Επίσης τραβώ την κακή ενέργεια.
Και άτυχη.
Φέτος τον Ιούλιο έπαθε ατύχημα ο μπαμπάς μου. Έπεσε από σχεδόν 2 μέτρα. Και κτύπησε λίγο. Έκατσε 10 μέρες νοσοκομείο, και μετά τον προσεχαμε κανένα μήνα να μην οδηγήσει κτλ. Νόμιζα ότι θα πάθω τίποτα από το άγχος. Ευτυχώς όλα καλά.
Σήμερα μαθαίνω ότι ο γείτονας που τσακωνόμαστε θα νοικιάσει το σπίτι δίπλα. Φοβάμαι για το τι είδους άτομα θα μετακομίσουν αν κάνουν φασαρία πίνουν μέθανε τι θα κάνω. Δεν έχουμε καλές σχέσεις . Φοβάμαι. Ήδη έπαθα άγχος και αναγούλα.
Σήμερα Επίσης είπα στη μάνατζερ μου ότι σκέφτομαι να,σταματήσω από τη δουλειά.
Δεν παίρνω πολλά. 500 ευρώε με ενα ρεπό μέσα στη εβδομαδα. Και ήθελα να ψάξω κάτι άλλο. Μετά από αυτό της είπα ότι αλλάξα γνώμη και δεν θα φύγω. Αυτή η δουλειά μου χαρίζει ψυχικη ηρεμια απλώς βαρέθηκα να δουλεύω κάθε Σαββατοκύριακο.
Η γιαγιά μου έχει να παλιό σπιτάκι σκέφτομαι να το φτιάξω και να φύγω. Όμως χρειάζεται πολλή δουλειά. Δ2ν έχουμε τόσα λεφτά.
Νιωθω ότι δεν είναι έτσι που ήθελα να μεγαλώσω. Δεν ηρεμώ ποτέ, Δεν έπρεπε να γεννηθώ. Ο Θεός μόνο με τιμωρεί.
Πώς θα βρω εγώ άνθρωπο να κάνω οικογένεια. Με το παραμικρο πεφτω τπυ θανατά. Ποιός θα με στηρίξει,; δεν αξίζω ουτε για τέτοιο. Δεν μου αξίζει τίποτα, δεν θέλω τίποτα από τη ζωή μου.
Πριν χρόνια στη 1η μου κρίση που κράτησε πολλούς μήνες είχα πάει σε ένα γιατρό και ζήτησα κάτι χάπια που μου πρότειναν. Η γιατρός τότε θύμωσε και μου είπε . Αν θέλεις χάπια τώρα σε έτσι ηλικία όταν γίνεις 40 και με οικογένεια και με Αλλά άγχη τι θα κανεις; θα αυτοκτονήσεις ;
Αυτό με ταρακούνησε.
Όμως από τότε μόνο τα τελευταία 2 χρόνια το σκέφτηκα αυτό με τα χαπια.
Όμως φοβαμαι
Και εγώ είμαι πολύ ευαίσθητος στο άγχος είναι δύσκολο αυτό που περνάς χρειάζεσαι να αλλάξεις περιβάλλον και να βρεις δουλειά που να μην σε αγχωνει και γενικά να κάνεις πράγματα που να μην σε αγχωνουν εγώ από το γυμνάσιο είχα άγχος και από τότε που έκανα την μαλακια και πήγα ειδικές Δυνάμεις το άγχος μου επιδεινώθηκε πάθαινα κρισεις άγχους και πήγα γιατρό πρέπει να δεις κάποιον ειδικό να σε βοηθήσειQuote:
Originally Posted by Meli-meli
Τα οικονομικά μου είναι ασύμφορα για να επισκεφθώ ειδικό. Και θα χρειαστούν πολλές συνεδρίες. Προς γκρεμός και πίσω Ρέμα δηλ. Θέλω να πηγαίνω 1 φορά τη βδομάδα όχι οπότε έχω κρίσεις.
Η δουλεια που εχω τώρα με ηρεμεί το να πηγαίνω. Είναι ο λόγος που σηκώνομαι το πρωί. Ναι εχει τα προβλήματα της αλλα εχει και τα καλα. Όμως Είναι λίγα λεφτά.
Τελικά της είπα ότι άλλαξα γνώμη. Και η ίδια μου είπε ότι να βρω κάτι άλλο πρώτα και μετα.
Δεν είναι αυτός ο λόγος του άγχους όμως. Όπως έγραψα πιο πάνω είναι πολλά τα γεγονότα. Άφησα και κάτι πίσω. Είναι πολλα αυτά που το ενεργοποιούν.
Εσύ πως είσαι τωρα; πήγες ψυχολογο; τι κάνεις ;
Είναι περίεργο να νιώθω έτσι.
Δεν έχω πάει ακόμα ψυχολόγο πέρνω αγωγή το villamos 10 mg το βράδυ πριν κοιμηθώ έχει περάσει 1 χρόνος από τότε που ξεκίνησα και μπορώ να πω ότι είμαι άλλος άνθρωπος , ρώτησα τον γιατρό αν χρειάζομαι ψυχολόγο και μου είπε ότι θα κάνω κάτι τεστ για να δει που είναι το πρόβλημα μου και θα αρχίσω συνεδρίες,από αυτά που διάβασα για σένα πιστεύω πως πρέπει να συνεχίσεις την δουλειά σου αφού σε ηρεμεί και αν δεν την παλεύεις μάζεψε λεφτα να πας σε ειδικό , τι δουλειά κάνεις αν επιτρέπεται;Quote:
Originally Posted by Meli-meli
Τωρα Δουλεύω ταμίας.Quote:
Originally Posted by Johnx24
Μην αφήσεις την εργασία σου εφόσον νιώθεις ότι σε βοηθάει. Δε μπορείς να βρεις ένα τρόπο να "απομονώνεις" τον εαυτό σου όταν σε ενοχλεί η φασαρία κάποιων; Ωτοασπίδες. Μουσική με ακουστικά. Μία ταινία στο p/c με ακουστικά. Μία βόλτα για χαλαρό περπάτημα ή τα ψώνια σου όταν κάτι σε ταράζει;
Και με τις ωτοασπίδες πάλι ακούω. Ειδικά το βράδυ που κοιμάμαι Θέλω απόλυτη ησυχία. Εν μορω ρε παιδι νου ακουω ουτε μουρμουρητα. Είναι ένας από τους λόγους που Θέλω να επισκεφτώ ψυχολόγο. Δεν θα φυγω τελικα. Ήδη άλλαξα γνώμη και της τον είπα.
Αν είχες το χρόνο και διάβασες όλα εκείνα που έγραψα θα δεις ότι πολλά γεγονότα με τραυμάτισαν. Εσύ τι λες; αν τα περνούσες όλα εκείνα δεν θα σου εμέναν στη συνείδηση σου;
Έχω γίνει πολύ ευαίσθητη Στους θορύβους. Και αυτό επηρεάζει τον ύπνο μου. Και συνεπώς και εμένα τη ίδια. Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η ζωή μου. Δεν ειναι έτσι που την ονειρεύτηκα.
Τώρα χρειάζομαι χρήματα άμεσα.
Θελω να μετακομίσω σε ένα χωριό. Χωρις γείτονες χωρίς τίποτα. Σκέφτομαι, ή να νοικιάσω εκεί και ας είναι αρκετά μακριά τα πρωινά στη δουλειά ή να πάρω ένα προκατασκευασμένα σπιτάκι και να το αφήσω σε ένα οικοπεδακι που έχει η μαμά μου. Ομως ειναι πολύ ακριβά.
(Εδώ να προσθέσω ότι δεν κατάλαβα ποτέ αυτούς που αφήνουν το χωριό για την πόλη.)
Μακάρι να μην έφευγα από την πρώτη μου δουλεια. Θα είχα αρκετά χρήματα στην άκρη για αυτό.
Κοίτα, εγώ γενικά τον περισσότερο κόσμο τον έχω γραμμένο. Δεν εννοώ ότι δεν επηρεάζομαι από το περιβάλλον που ζω/ ζούμε, φυσικά, απλά είμαι αντικοινωνική γενικά, δεν έχω πολλούς ανθρώπους που θα σπαταλήσω πολύ φαιά ουσία. Εσύ όμως δεν είσαι εγώ, και σε επηρεάζουν διαφορετικά πράγματα, σε διαφορετικό βαθμό. Αυτοί όλοι, γιατί έχουν τόση σημασία; Ζούμε σε κοινωνίες που δεν είναι στη φύση μας να ζούμε, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να διαχειριστούμε την φασαρία, την αέναη μουρμούρα, την οχλαγωγή, τον ανόητο λόγο, δεν ξέρω, έχεις το δίκιο σου, τι να πω. Αυτό που είπες, για τη μοναξιά, θα έφευγα με τη μία, το ομολογώ, αν γινόταν άμεσα.
Η πεθερά κάποιου συναδέλφου μου είναι 70νχρονων πάνω κάτω και έχει ακόμα άγχος και κρίσεις πανικού. Τον ρώτησα αν έχει κάτι που τη βασανίζει και μου είπε απλά η ζωή. Ότι είναι σαν εμένα. Έχασε βάρος πήγε σε γιατρό και την έστειλε σε διατροφολόγο και ψυχίατρο. Τις έδωσε υπνωτικά σακάκια. Δεν θέλω να είμαι έτσι στα 70 μου.
Να μην είσαι ρε συ. Άγχος για τον κάθε άχρηστο; Ε, εντάξει, δεν πάει. Δε θα τη βγάλεις έτσι. Απευαισθητοποιήσου στις παπαριές του καθένα. Αυτά για τον θεό που σε τιμωρεί, να σου πω λιγάκι, δε φτάνει που έχεις το θέμα σου, να σκέφτεσαι και τον θεό που...σε τιμωρεί; Ξεκόλλα. Φιλικά σου μιλάω, είμαι λίγο χύμα, δεν είμαι πολύ γούτσου γούτσου, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. Οι ενοχές δε σου χρειάζονται, σε βλάπτουν. Δε θες άλλο φορτίο. Τώρα, αυτό με το γιατρό, που σου είπε τι θα κάνεις στα 40, εγώ το θεωρώ μαλακία. Τώρα έχεις το θέμα, για τώρα σε αφορά να πάρεις βοήθεια. Κάποιοι γιατροί είναι για κλωτσιές.
Αυτό το πρόβλημα με τους θορυβους το είχα και εγώ όταν ήμουν Αθήνα φοιτητής ,δυσκολευόμουν να κοιμηθώ και κοιμόμουν πάντα με άγχος γιατί οι αδερφές μου που μέναμε μαζί έφερναν τις φίλες τους και τραγουδούσαν ενώ ήθελα να κοιμηθώ ή πολύ απλά είχαν τις ειδοποιήσεις μηνυμάτων του μεσεντζερ Ντιν Ντιν όλη την ώρα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ βασανιζόμουν οι γείτονες παίζανε μπάσκετ μέσα στο σπίτι και βάζαμε μουσική πραγματικά ήταν μαρτύριο η φοιτητική μου ζωή μόνο με ωτοασπιδες την ψιλοπαλευαQuote:
Originally Posted by Meli-meli
@merlot ναι το ξέρω ότι έχεις δίκαιο. Βλέπεις πόσα θέματα έχω; χρειάζομαι ψυχολόγο νομιζεις;
Να σου πω τι έχω καταλάβει; Τι θέματα έχεις μωρέ; Δεν αντέχεις τους μαλάκες. Αυτό το θεωρείς δικό σου ή δικό τους θέμα;Quote:
Originally Posted by Meli-meli
Εκείνο το διάστημα ήμουν πολύ χάλια. Δεν ξέρω αν θα με βοηθούσαν τα χάπια ή όχι. Δεν θα το Μάθω ποτέ. Μετά από εκείνο προσπάθησα περισσότερο μόνη μου. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα ή απλά έχωσα εκεινο το πρόβλημα Κάτω απο το χαλι.Quote:
Originally Posted by Merlot
Κατά τη γνώμη μου δίνεις μεγάλη σημασία στο τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Αυτό σε οδηγεί στο φόβο να τους εναντιωθείς, στο να "κρατήσεις το έδαφός σου" που λένε, καταλήγοντας να θεωρείς πως πρέπει να είσαι καλούλα έστω κι αν μέσα σου βράζεις. Αν ένας γείτονας είναι ενοχλητικός, και παίρνει το χώρο και τα δικαιώματα των άλλων στην ηρεμία, δε νομίζεις πως αυτός ήταν για ξεχέσιμο και όχι εσύ για ψυχοφάρμακα;
Έλα όμως που κανείς δεν έκανε παράπονο. Μόνο μας έλεγαν πως αντέχουμε με εκείνον. Μακαρι να πηγαιναμε πιο νωρις να καναμε παράπονο. Από την αγανάκτηση βρέθηκα στο νοσοκομείο με κρίση πανικού. Το προβλημα τωρα ειναι οτι Από εκείνο το καιρό όμως μου δημιουργήθηκε το θέμα, και δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Αυτο οτι μου έχει μείνει κατάλοιπο και επηρεάζει τη ζωή μου. Πώς θα το ξεπεράσω.Quote:
Originally Posted by Merlot