Printable View
Εχουμε πολυ καλη σχεση. Ειναι 28 ειμαι 24. Ζουμε μονοι μας απο τα 18 μου (πρωτα εφυγε αυτος και μετα πηγα εγω σπιτι του σαν φοιτητης). Εχουμε και οι 2 σχεση. Εδω και καμποσο καιρο νιωθω οτι με ενοχλει που ειναι κοντα με την δικοα του. Νιωθω οτι τον χανω και θυμωνω. Ειμαι δυναμικος μαρεσει να φαινομαι ανεξαρτητος αλλα μαζι του μαρεσει να δεχομαι την φροντιδα του ας το πουμε ετσι. Και δε θελω να τον χασω. Με ποναει αυτο.
Κανεις ρε παιδια;
Εσύ με τη δική σου σχέση πως είσαι; ικανοποιημένος;Quote:
Originally Posted by 99Silent
Γιατί να ζηλεύεις, εφοσον άλλο πράγμα η σύντροφος και άλλο η αδελφική αγάπη.
Δεν καταλαβαίνω γιατί τα συγχέεις αυτά τα δύο; είναι τελείως διαφορετικά πράγματα, τη κοπέλα του τη βλεπει ερωτικά, αναπτυσσει εντελώς αλλο δεσμό μαζί της και εσένα σε αγαπάει σαν αδερφό του. Έχετε έναν αρρηκτο δεσμο , έναν δεσμό αίματος που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιον άλλον.
Ούτε η αδελφική αγάπη,μπορεί να αντικαταστησει την αναγκη για ερωτικη αγάπη, για έρωτα , για καψούρα και σεξ.
Εσύ και η κοπέλα του μπορείτε να συνυπάρχετε στη ζωή του ως δύο αγαπημένα πρόσωπα χωρίς να κινδυνεύετε ο ένας από τον άλλον γιατί καλύπτεται εντελώς διαφορετικες ανάγκες.
Ναι ειμαι ικανοποιημενος. Περναω ομορφα μαζι της και ελπιζω και αυτη μαζι μου (ελπιζω).
Δεν εχω εντοπισει την πηγη της ζηλειας μου. Ισως και η ζηλεια να μην ειναι η σωστη λεξη. Τον θελω για μενα, χωρις να εννοω οτι θελω κατι ερωτικο. Μαρεσει να ασχολειται μαζι μου. Δεν μαρεσει που το σκεφτομαι εγωιστικα. Απο παιδι ηταν κατι που το σκεφτομουν. Οτι απλα θα κανουμε οικογενειες και ο αδερφος μου θα γινει καποιος που θα μιλαμε μια φορα το μηνα και θα λεμε για τα παιδια τις γυναικες και τις δουλειες μας και θα σταματησει βα υπαρχει το μεταξυ μας. Κοιμαται σπιτι μας και υπαρχουν μερες που απλα δεν μπορω να τον εχω εστω και για λιγο να μαστε οι δυο μας. Το μονο που κανουμε ακομα ειναι να παμε γυνναστηριο μαζι.
Ουσιαστικά φοβάσαι τη στιγμή εκείνη που θα ζήσετε χωριστά και όχι στο ίδιο σπίτι.Quote:
Originally Posted by 99Silent
Γιατί όμως το σκέφτεσαι από τωρα; εκείνη τη στιγμή που θα γίνει αυτό μπορεί εσύ εφόσον είσαι και μεγαλύτερος, να φύγεις πρώτος να κάνεις οικογένεια. Να έχεις παιδιά, να έρθεις κοντά με άλλους ανθρώπους. Με τη νέα σου οικογένεια δηλαδή. Και αυτός το ίδιο.οποτε να είστε χαρούμενοι και ευχαριστημένοι οι δύο σας με τις νέες σας οικογένειες. Εξάλλου εφόσον έχετε στενό δέσιμο μεταξύ σας ,δεν θα φθαρεί. Πάντα θα υπάρχει η επικοινωνία και το νοιαξιμο.
Εξάλλου κάθε αλλαγή που γίνεται, γίνεται σταδιακά. Τόσο η δική σου ζωη όσο και η δική του όταν αποφασίσετε να ζήσετε με τις οικογένειές σας ,θα έχει εξελιχθεί, θα έχετε διαφορετικές ανάγκες. Μπορεί εσύ ο ίδιος, να είσαι αρκετά ικανοποιημένος τότε και να μη σε πειράζει που θα βλέπεις τον αδερφό σου πιο αραιά.
Όπως και να έχει το βλέπεις λάθος. Και βιαζεσαι πολύ. Άσε τον ήσυχο με τη σχέση του και εσύ ζήσε τη δική σου σχέση. Και άφησε τα υπόλοιπα στην άκρη, για οπότε και αν έρθουν.
Καλησπέρα! Έχω την εντύπωση ότι ο αδελφός σου είναι ταυτόχρονα και ο "κολλητός" σου φίλος.
Είναι έτσι; Γιατί τότε δικαιολογείται κάπως το άγχος σου ότι μπορεί η σχέση του με την κοπέλα του να σας αποξενώσει. Μάλλον υπάρχει κάποια ψυχολογική εξάρτηση, κάτι που δεν είναι καλό και που πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί πριν κάνετε οικογένειες.
Πρέπει να επέλθει ισορροπία. Η εξάρτηση δεν είναι πραγματική αγάπη, είναι εγωιστική ανάγκη.
Αν αγαπάς τον αδελφό σου πραγματικά θα πρέπει να θέλεις να προχωρήσει στην ζωή του, να έχει σχέση, να κάνει οικογένεια αργότερα.
Προσπάθησε να περνάς περισσότερο χρόνο με φίλους σου, με την σχέση σου και να απαγκιστρωθείς λίγο-λίγο. Θα κάνει καλό και στην δική σου ζωή.
Ναι αυτο φοβαμαι. Δεν ξερω ποτε θα γινει, μπορει να γινει και σε μερικους μηνες, ποιος ξερει; Παντα με ενοχλουσε οτι οσο καλη σχεση και να χαμε η πορεια ειναι προδιαγεγραμμενη. Θα αγαπαει τη γυναικα του και τα παιδια του και μετα ολους τους αλλους. Εγω θα ειμαι το παρελθον. Εγω αν/οταν παντρευτω δεν ξερω πως θα το χειριζομουν. Δεν θα τον ειχα σε δευτερη μοιρα. Δεν κανω κατι για ολο αυτο απλα στεναχωριεμαι. Πολλες φορες ερχεται οταν ειμαστε οι δυο μας και καθεται διπλα μου στον καναπε η ξαπλωνει πανω μου και βλεπει τηλεοραση. Το κανει και με την δικια του. Ενιωσα καπως προδωμενος. Ηθελα κατι μονο για μενα, μονο με μενα.
Κολλητος, μεγαλος αδερφος κατι τετοιο. Ισως πιο πολυ αδερφος. Στον κολλητο μου δεν με νοιαζουν καποια πραγματα. Στον αδερφο μου εχω λιγο παραπανω σεβασμο ισως; Δεν θα τοθ πω οτι μαλακια εχω κανει. Θελω να ναι περηφανος για μενα και παντα προσπαθω να το πετυχαινω. Βασικα δενναχω πει τιποτα για ολο αυτο. Ξερω οτι δεν μπορω να του οω κατι, δεν εχω δικαιωμα. Απλα ποναω.
Να μην πονάς, να χαίρεσαι! Θα σου πω να κάνεις ένα πείραμα: Φτιάξε με το μυαλό σου το εξής φανταστικό σενάριο και προσπάθησε να βάλεις και τα συναισθήματά σου μέσα σε αυτό, να το ζήσεις κάπως, δηλαδή. Φαντάσου ένα μέλλον με τον αδελφό σου να μην προχωράει την σχέση του αλλά να μένει μόνο μαζί σου και να έχει μόνο ευκαιριακές σχέσεις και να γεράσει έτσι, χωρίς να παντρευτεί η να κάνει οικογένεια και να είναι δεμένος μαζί σου. Πώς θα αισθανόσουν με αυτήν την κατάσταση; Θα το ήθελες αυτό για τον αδελφό σου. Και αν συνέβαινε αυτό, η δική σου θέση ποιά θα ήταν; Θα έμενες κι εσύ για πάντα μαζί του; Θα έκανες οικογένεια και θα τον είχες μαζί; Θα πήγαινες να τον βλέπεις που θα ήταν μόνος του; Θα έμενες κι εσύ έτσι; Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σας με την δική σου θέληση για αυτό;
Δεν ξερω αν μπορω να χαρω. Αυτο που κανω ειναι να ειμαι διπλα του και να μην τον εμποδισω σε κατι. Αν θελει να κανει οικογενεια θα τον βοηθησω οπως μπορω. Αυτο που λες το εχω σκεφτει. Για αυτο στεναχωριεμαι. Νιωθω δεν υπαρχει τροπος να μαστε μαζι. Θα εχουμε απλα χαρουμενα παιδικα χρονια. Δεν ξερω τι θα με εκανε χαρουμενο. Δεν τον εχω χορτασει. Θελω και αλλο χρονο μαζι του. Περσι καναμε δυο δουλειες ο καθενας γιατι ειχαμε καποια οικονομικα θεματα και χασαμε και γονιο και ενιωθα οτι ειχα μονο αυτον καοναυτος μονο εμενα.
Μα θα τον έχεις, δεν θα τον χάσεις. Ίσα-ίσα που θα διευρυνθεί η οικογένειά σας. Και όταν με το καλό αποκτήσεις ανήψια να δεις τί όμορφα θα νιώσεις . Και αν τύχει και τα παιδιά σας είναι σε κοντινές ηλικίες θα κάνουν παρέα και θα είσαστε μια μεγάλη οικογένεια. Μην το βλέπεις σαν απώλεια, δεν υπάρχει απώλεια, υπάρχει αλλαγή που την επιβάλλει η ζωή και ο χρόνος.
Τίποτα δεν μένει στάσιμο αγαπητέ μου, αυτό είναι νόμος! Και αν προσπαθήσεις να διατηρήσεις τις ίδιες συνθήκες ενώ ο χρόνος επιβάλλει τις αλλαγές, αυτό θα είναι η χειρότερη επιλογή, να ξέρεις, διότι θα είναι η πλέον αφύσικη.
Τώρα βλέπεις αρνητικά την όλη εξέλιξη διότι την βλέπεις μονόπλευρα και απαισιόδοξα. Είναι επειδή δεν γνωρίζεις τις χαρές που επιφυλάσσει η εξέλιξη και η πορεία του αδελφού σου προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας οικογένειας. Αν η κοπέλα είναι καλή και σε συμπαθεί, θα αποκτήσεις και μια αδελφή.
Εγώ με τον αδελφό μου ήμασταν πολύ δεμένοι μεταξύ μας και είχαμε κοινές παρέες και βγαίναμε και μόνοι μας. Όταν παντρεύτηκε στην αρχή, όπως ήταν φυσικό, ήταν περισσότερο με την γυναίκα του. Όμως σιγά-σιγά "δεθήκαμε" όλοι μαζί και με την νύφη μου και τα ανήψια μου και τώρα η νύφη μου είναι σαν αδελφή μου και με τον αδελφό μου βγαίνουμε και έρχεται και στο σπίτι μου και βρισκόμαστε και μόνοι μας και βγαίνουμε πολλές φορές μόνοι μας, χωρίς συζύγους. Αλήθεια, μην φοβάσαι, θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά και πιο όμορφα απ' ό,τι τώρα.
Σ εμάς δεν έχει αλλάξει τίποτα στην αδελφική μας σχέση και ας παντρευτήκαμε. .
Μην φοβάσαι την ζωή που προχωράει. Προχώρησε κι εσύ μαζί της.
Το γεγονός της απώλειας του γονιού σίγουρα έπαιξε ρόλο, σε επιβάρυνε ψυχολογικά και σε έκανε να νιώθεις ανασφάλεια και φόβο ότι θα μείνεις μόνος σου. Καταλαβαίνω.
Οταν εγινε για αρκετες μερες κοιμομασταν μαζι και κλαιγαμε. Και το μονο που με ενοιαζε για αρκετους μηνες ειναι να τελειωσει η μερες για να κοιμηθω μαζι του. Φοβομουν να κοιμηθω μονος. Βασικα οχι φοβομουν, δεν ενιωθα καλα.Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
σιγουρα, αυτο που σου συμβαινει, δεν ειναι φυσιολογικο για ενηλικα αδερφια. θα επρεπε να μπορεις στην ηλικια που εισαι να ζεις αυτονομα χωρις τοσο μεγαλη συναισθηματικη εξαρτηση απο τον αδερφο σου.
επισης, η σχεση που λες οτι εχεις με την κοπελα, δεν δειχνει να εχει στην ζωη σου την θεση μιας ουσιαστικης σχεσης.. δειχνει να μην υπαρχει καν..
εχεις δοκιμασει να κανεις ψυχοθεραπεια;
Με την κοπελα μου περναμε ωραια. Με φροντιζει την φροντιζω, κανουμε καλο σεξ, βγαινουμε. Την ξερω ενα χρονο. Δεν εχω ανοιχτει τελειως συναισθηματικα γιατι θελω και αλλο χρονο. Γενικα δεν ανοιγοναι ευκολα και προσπαθω να το ξεπερασω αυτο. Κοιμομαστε και μαζι αλλα για την ωρα δε θελω κατι παραπανω.Quote:
Originally Posted by Remedy
Τωρα για τον αδερφο μου, ειναι μια εξαρτηση. Νιωθω τον χρειαζομαι. Το ξερει οτι τον χρειαζομαι. Δεν ξερω αν αυτο ειναι αμφιδρομο.
Αγαπητέ θεματοθέτη,
νομίζω ήρθε ο καιρός σιγά σιγά να ανοίξεις και εσύ τα δικά σου φτερά και να ανεξαρτοποιηθείς συναισθηματικά από τον αδερφό σου, ο οποίος είναι αδερφός, φροντιστής, πατρική φιγούρα, κολλητός, για σένα και να έρθετε σε ένα πιο ενήλικο και ανεξάρτητο επίπεδο όπου θα κάνετε παρέα σαν αδέρφια - φίλοι (ισότιμα). Αυτό μπορεί να επιτευχθεί κάνοντας κάποιες κοινές δραστηριότητες μέσα στην εβδομάδα. Το ότι μπορεί να παντρευτείτε δεν εχει καμία σχέση με το εάν θα κάνετε παρέα. Εννοειται πως μπορείτε να κάνετε παρέα και ας έχετε ο καθένας τη δική του οικογένεια. Ομως αυτό που θα αλλάξει είναι ο τρόπος που θα κάνετε παρέα - σαν ισότιμοι φίλοι που μοιράζονται τα θέματά του ς και κάνουν πράγματα. Ο αδερφός θα πάψει να είναι φροντιστής γιατί ούτως ή άλλως έχετε και οι δύο μεγαλώσει.
Ισχυουν αυτα που λες. Ειναι πατρικη φιγουρα, ισως περισσοτερο απο τον πατερα μας. Ο ρολος αυτος του αρεσε, παντα θεωρουσα οτι του αρεσε να νιωθει κηδεμονας μου. Ισοτιμος δεν ξερω. Ορισμενες φορες τον ντρεπομαι λιγο, τον αφηνω να εχει καπως το πανω χερι σε αυτη την επαφη που εχουμε. Περσι στα γενεθλια του, μετα απο μια χρονια κολαση και για τους δυο μας, του εκανα ενα παρτυ εκπληξη, του πηρα και τουρτα και στο τελος οταν μειναμε οι δυο μας εκλαψε και μου ειπε οτι ηταν οτι πιο ωραιο του εχουν κανει ποτε. Τωρα κυριως περναμε χρονο στο σπιτι, τρωμε μαζι και παμε προπονηση μαζι.
Αα εσύ είσαι ο μικρότερος και εκείνος μεγαλύτερος. Τώρα καταλαβα. Τον νιώθεις σαν κηδεμόνα σου ίσως επειδη εκείνος σε βλέπει εκτός από τον μικρό του αδερφό, και σαν παιδί του, κατά κάποιο τρόπο. Και αυτό στο περνάει.
Αυτά τα συναισθηματα είναι λογικό να υπάρχουν μεταξύ αδερφών που έχουν διαφορά ηλικίας και ένα ισχυρό δέσιμο μεταξύ τους.
Μη φοβάσαι. Για να σε κάνει να νιώθεις έτσι σαν το κηδεμόνα του, πάει να πει πως σε αγαπάει και νιώθει προστατευτικά μαζί σου. Η σχέση σας θα είναι πολύ δύσκολο να χαλάσει, όσα χρόνια και αν περάσουν ακόμα και αν δεν ζείτε μαζί.
Στο λέω από εμπειρία
Και εγω πιστευω οτι του αρεσει. Και το ξεκινησε απο μικρος πριν το καταλαβω. Ειναι πολυ προστατευτικος και καντα μαρεσε. Θελω βεβαια και να τον προσεχω και εγω.Quote:
Originally Posted by Black_Opium
Απλα νιωθω μια πιεση οτι ολο αυτο πρεπει να σταματησει γιατι πια μεγαλωσαμε και να βρουμε σχεδεις και να παντρευτουμε. Δεν ειναι ετοιμος για ολο αυτο. Θελω χρονο μαζι του.
Μιλάς για τον αδερφό σου λες και είναι καμιά πρώην σου.. Μην είσαι παρτάκιας και εγωιστής, εγώ με τον αδερφό μου ειμασταν κολλητόι όταν παντρεύτηκε χαθήκαμε γιατί έκανε παιδί και δουλεύει,με πείραξε που έφυγε από το σπίτι αλλά δεν κάνω έτσι είπαμε.. πρέπει να βασιζόμαστε μόνο στον εαυτό μας κάνεις δεν θα είναι για πάντα δίπλα μας, έτσι είναι η ζωή..
Δεν ειμαι εγωιστης. Γιατι ειναι εγωιστικο να τον θελω μονο για μενα, αλλα δεν κανω τιποτα να τον κρατησω. Θελω να κανει αυτο που τον κανει χαρουμενο. Αν εγω ειμαι λυπημενος μακρια του ειναι δικο μου βασανο.
Αυτο με τη ζωη απο τη μια συμφωνω, απο την αλλη θεωρω οτι ειναι και λιγο στο χερι μας. Κποιοι μενουν μονοι τους στα δυσκολα αλλοι εχουν ανθρωπους. Ειναι τινσου ειναι γραφτο.
μην ανησυχεις. τιποτε δεν σταματαει, οσο υπαρχει αγαπη.Quote:
Originally Posted by 99Silent
οταν θα παντρευτει και αν κανει παιδια, θα βρειτε αλλες ισορροπιες μεταξυ σας. δεν θα σταματησει ουτε να σε αγαπαει, ουτε να σε νοιαζεται. ακομα κι αν δεν θελεις για σενα τετοιον δρομο, του γαμου και της αποκτησης παιδιων, θα σου δωθει η ευκαιρια να παιξεις κι αλλους ρολους απο αυτον του "προστατευομενου" με τα ανιψια σου. θα συνεχισεις να τον αγαπας, βρισκοντας ρολους μεσα στην νεα του κατασταση.
η αγαπη δεν εχει αδιεξοδα. πολλαπλασιαζεται και μετατρεπεται.
κι εγω με την αδερφη μου παιζαμε την μαμα και το παιδακι, κι ημουν το παιδακι. ακομα και τωρα ετσι με βλεπει που ειναι απο χρονια παντρεμενη με παιδια. δεν σταματαει καποιος να σε αγαπαει επειδη κανει δικη του οικογενεια, αλλα κι εσυ, αν τον αγαπας αληθινα, θελεις την ευτυχια του και δεν βολευεσαι ναρκισιστικα σε εναν ρολο προστατευομενου, αγαπας εξισου και την νεα του οικογενεια.
Δεν με πειραζει να παντρευτει προφανως, ουτε θα προσπαθησω να κανω κατι για αυτο φυσικα. Απλα θα ναι αλλιως. Δεν θα ειναστε στο ιδιο σπιτι, δεν θα μπορω να τον παρω οτι ωρα υηλεφωνο θελω, δεν θα μπορω απλα να ερθω στο κρεβατι να δουμε ταινια στο νετφλιξ. Ουυε γυμναστηριο ισως συνεχισουμε να παμε. Περισσοτερο με στεναχωρει γιατι ξερω οτι ετσι ειναι ο τροπος που γινεται. Οπως οταν πεθαινουμε. Ολοι θα πεθανουμε δεν μπορουμε να κανουμε κατι. Απλα στενχωριεμαι που το βλεπω να ρχεται.Quote:
Originally Posted by Remedy
Που το βλεπεις να έρχεται; πρόκειται άμεσα να παντρευτεί ο αδελφός σου και να φύγει; Ή εσύ φοβάσαι και το βλέπεις σαν απειλή...;Quote:
Originally Posted by 99Silent
Μην σε πιάνουν κτητικοτητες, και για χαζομάρες. Όπως σου είπαμε όταν υπάρχει τόσο μεγάλος δεσμός μεταξύ αδερφών δεν θα αλλοιωθει ακόμα και εάν περάσετε σε μια νέα πραγματικότητα.
Μπορεί όταν απομακρυνθείτε όντως λόγω οικογένειας να μην έχεις ούτε και εσύ την αναγκη να δείτε νετφλιξ και να κάνετε αυτά που κάνετε τώρα. Θα αλλάξουν και οι δικές σου προτεραιότητες, κάθε ηλικία έχει τα δικα της. Αργότερα, θα βρείτε αλλά πράγματα να κάνετε μαζί, σε άλλη συχνότητα. Οι άνθρωποι και οι σχέσεις εξελίσσονται.
Εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα σου δεν είναι μόνο η αγάπη του αδελφού σου που αδίκως φοβάσαι μη χάσεις, αλλα ότι είσαι ένα άτομο που δεν γουσταρει καθόλου τις αλλαγές και θέλει ο κόσμος του να παραμένει σταθερός και αναλλοίωτος, γιατι κάθε είδους αλλαγή σε τρομάζει.
Όμως ζωή χωρίς αλλαγές δεν υφίσταται.
Σταματά να ανησυχείς, άσε τον αδερφό σου ελεύθερο να αποκτήσει προσωπική ζωή και εσύ φρόντισε να καλλιεργησεις τον εαυτό σου , τα ενδιαφέροντα σου και τις σχέσεις σου με τους άλλους.
Οι συγγενείς που μας αγαπούν πάντα θα είναι εκεί για εμάς πάρα τις δυσκολίες.
Κοντευει τα 30, εχει σχεση.. εκει παει το πραγμα. Ειναι κατι που σκεφτομουν παντα. Ειναι το τελος της σχεσης οπως ηταν μεχρι τωρα. Ειναι καπως απογοητευτικο. Οσο καλος και μα σαι, οση αγαπη και να υπαρχει, απλα να μηνγινεται αυτο και να ξερεις οτι θα φυγει μακρια.Quote:
Originally Posted by Black_Opium
Ξερω πως θα γινουμε. Θα τηλεφωνιομαστε καθε κυριακη. Δε θελω να μεινω με οτι απεμεινε απο αυτη τη σχεση. Και δεν ξερω αν συναισθηματικα μπορω να γεμισω αυτο το κενο. Ο μπαμπας μου ελεγε οτι υπαρχουν 3 ειδη αγαπης, η γονεικη, η αδερφικη/φιλικη και η ερωτικη. Αν η αγαπη ειναι κρασι και εχω να γεμισω αυτα τα 3 ποτηρια, το ενα ειναι ξεχειλο και τα αα διψανε. Οχι οτι δεν αγαπω φιλους η την κοπελα μου. Απλα δεν συγκρινεται.
Οσο για τις αλλαγες τις σιχαινομαι. Σαφως γνωριζω οτι το μονο σταθερο ειναι η αλλαγη. Δεν μου αρεσει οταν φευγει καποιος, απο τη δουλεια η τη ζωη μου, δεν μαρεσει οταν αλλαζω σπιτι. Δεν μαρεσει να κοιταζω πισω.
Οσο για την προσωπικη μου ζωη; Εχω κοπελα, μου αρεσει πολυ και μαγαπαει. Ειμαι διπλα της. Προσπαθω να ναι χαρουμενη για μενα. Δεν την αγαπαω οσο τον αδερφο μου, δεν φταιει αυτη. Και φιλους εχω. Εχω οτι εχει ο μεσος ανθρωπος. Αλλα τιποτα δεν ειναι τοσο δυνατο οσο αυτο για τον αδερφο μου. Αλλα και ορισμενες φορες που ειμαι μαζι του νιωθω οτι δεν τον χορταινω. Πηγαμε διακοπες μαζι, ημουν τοσο χαρουμενος.
Μόνος σου το λες ότι η αδελφική αγάπη με την ερωτική δε συγκρίνεται. Γιατί μπαίνεις σε συγκρίσεις λοιπόν ;; γιατί να λες "αγαπώ τη κοπέλα μου οχι όμως παραπανω από τον αδερφό μου"Quote:
Originally Posted by 99Silent
είναι ΛΑΘΟΣ και να το λες και να το σκέφτεσαι. Από τη στιγμή που είναι δύο πράγματα διαφορετικά που δεν συγκρίνονται και που ΔΕΝ μπορεί ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ το ένα το άλλο...γιατι να βάζεις μέτρα και σταθμά;
Μιλαμε για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπάει εξίσου στον ίδιο βαθμό δύο ανθρώπους;
Έλα τώρα, μια χαρά μπορεί να χωρεσει η καρδιά σου, και την γυναίκα σου και τα παιδιά σου και τον αδερφό σου και τους γονείς σου.
Τις αλλαγές που δεν μπορείς πρέπει να το κοιτάξεις. Είπαμε μπορεί να μην πηγαίνετε γυμναστήριο και για νετφλιξ με τον αδερφό σου όμως θα φτιάξετε μια νέα καθημερινότητα και θα συνηθίσετε σιγά σιγά τις αλλαγές. Χωρίς να υπάρχουν προβλήματα.
Αν το πρόβλημα σου είναι τόσο μεγάλο εγώ σου προτεινω να το συζητήσεις με τον αδερφό σου για να δεις πως το σκέφτεται και εκείνος. Μπορεί μέσα από μια συζήτηση να λυθεί το θέμα.
Ισως σκεφτομαι οτι η αγαπη ειναι το ιδιο, ακομα
Και αν εκφραζεται σιαφορετικα καινκαπως στραγγιζεις. Δεν ξερω.
Δεν ξερω αν στη νεα καθημερινοτητα θα υπαρχει η μεταξυ μας σχεση.
Και δεν ξερω τι θα μπορουσα να του πω. Δεν θελω να του δημιουργω προβλημα. Οταν ειχα παει φανταρος με αγχωναν πολλα και μου ειχε σταθει. Οικονομικα με βοηθουσε σχεδον μονο αυτος. Μεχρι που μαγειρευε για μενα. Θα θελα μια μερα να του τα δωσω πισω ολα αυτα. I wanna break even που λενε και στο χωριο μας. Να μαστε πατσοι. Τωρα ομως απλα στεναχωριεμαι και θα τον στεναχωρησω αν του τα πω.
Η αγάπη για τα αγαπημένα μας πρόσωπα δεν τελειώνει ούτε στραγγιζει.Quote:
Originally Posted by 99Silent
Όλοι οι καλοι χωράνε. Εγώ λέω να του μιλησεις. Δεν θα δείξεις ομως ούτε ζήλεια προς τη σχέση του ούτε έχθρα ούτε κτητικοτητα. Απλά θα του πεις τις ανησυχίες σου, σε μια ηρεμία κουβέντα.
Πιστεύω πως είναι ο μόνος τρόπος να το λύσεις γιατί θα σου πει σημαντικά πράγματα και νομίζω θα σε καθησυχάσει και θα πάρεις την απάντηση που θες.
mpa, ξεγελας τον εαυτο σου.Quote:
Originally Posted by 99Silent
δεν θελεις να του ανταποδωσεις.
θελεις να τον εχεις για παντα στο ρολο αυτου που σε φροντιζει.
αν ηθελες να ανταποδωσεις, θα χαιροσουν με τις εξελιξεις στην ζωη του και θα τον βοηθουσες σε αυτα που θελει να κανει απο εδω και περα.
δεν θα καθοσουν να κλαις που μεγαλωσατε...
για εμενα , δεν πρεπει να τα πεις στον ιδιο, αλλα να κανεις ψυχοθεραπεια.
αυτο που περιγραφεις το εχει ξεπερασει απο καιρο η ηλικια σας, δεν ειναι θεμα γαμου κλπ.
δλδ το να περιγραφεις να τρεχεις στο κρεβατι του για να δειτε μαζι τηλεοραση η να ξαπλωνσει πανω σου στον καναπε που ελεγες, ειναι σκηνες ειτε παιδιων ειτε ερωτικου ζευγαριου.... οχι ενηλίκων παντως..
νομιζω οτι χρειαζεσαι βοηθεια ειδικου.
Του μιλησα χτες. Του ειπα βασικα οτι φοβαμαι πως μια μερα δεν θα ειμαστε τοσο μαζι οσο τωρα, γιατι θα απομακρυνθουμε. Μου ειπε οτι ειμαι βλακας και οτι ακομα και ο πατερας μας που ειχε τραγικες σχεσεις με τα αδερφια του καθε 3 και λιγο μεστα ποδια μας ηταν. Ποσο μαλλον εμεις που αγαπιομαστε. Του ειπα πτι εχει δικιο αλλα δεν με πιστεψε οτι ημουν τελειως καλα. Μαζι κοιμηθηκαμε και μου ειπε βα μη στεναχψωριεμαι για βλακειες.Quote:
Originally Posted by Black_Opium
Μαρεσει που εγραψες το μπα με greeklish χαχα
Φυσικα και θελω να ανταποδωσω και κανω παντα οτι μπορω. Οταν δουλευε αυτος περισσοτερο απο εμενα, εγω προσπαθουσα να υπαρχει παντα φαγητο στο σπιτι και να κανω δουλειες για να μην σκεφτεται και αυτα. Και σε οτι κανει ειμαι υποστηρηκτικος. Ακομα και με την κοπελα του που φοβαμαι οτι θα μας απομακρυνει δε λεω κατι γιατι πιστευ θα ειναι χαρουμενος με οικογενεια.
Τωρα τι εχει ξεπερασει η ηλικοα μας δεν κερω. Κανουμε οτι καναμε παντα. Πια δεν κοιμομαστε μαζι οσο συχνα κοιμομασταν, μονο αν μας παρει ο υπνος. Σειρες βλεπουμε μαζι αρκετα στο κρεβατι ξαπλωμενοι.
ωραια, λοιπον.Quote:
Originally Posted by 99Silent
χαλαρωσε λιγο αυτες τις απιστευτες αμυνες που εχεις σε καθε αλλαγη, και εμπιστευσου την αγαπη πουε χετε ο ενας για τον αλλον και τις διαβεβαιωσεις ακομα και του ιδιου οτι δεν προκειται να χαθειτε οταν ρποχωρησετε στην ενηλικη ζωη σας.
πρεπει να εισαι σουπερ ελεγκτικος στην ζωη σου. αυτο που λεμε control freak. καποτε θα διαπιστωσεις οτι περνανε απο το χερι μας πολυ λιγοτερα απ οσα φαντασιωνομαστε και το κυριοτερο , οτι υπαρχει ΚΑΛΟΣ λογος γι αυτο..
μην πεισμωνεις τοσο στην εξελιξη, απολαυσε την.
ριλαξ...
Ωραία το είδες και μόνος ότι οι δεσμοί αίματος που έχουν ισχυρές σχέσεις δεν διαλύονται τόσο εύκολα, ούτε θα ξυπνήσετε και θα είστε δύο άγνωστοι.
Πάντως καλό είναι να πας να μιλήσεις και σε έναν ειδικό γιατί κοτζαμ άντρες τώρα να θελετε να πιανεστε χερακι χερακι και να κοιμάστε και αγκαλια, καλό δεν είναι. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να ήσασταν έτσι από μικρά αλλα πρέπει λίγο να απεξαρτηθείς από αυτή τη σχέση για να καλλιεργησεις και αλλα κομμάτια του εαυτού σου και των σχέσεων σου.Quote:
Originally Posted by 99Silent
Quote:
Originally Posted by Remedy
Το να μη μαρεσουν οι αλλαγες φανταζομαι ειναι κομματι της ιδιοσυγκρασιας μου. Ελεγκτικος δεν μπορω να πω οτι ειμαι. Τρεχουμε αρκετα με διαφορα θεματα οποτε περαν του οτι δεν ειμαι χειριστικος δεν μπορω εκ των πραγματων. Δεν πεισμωνω απλως φοβαμαι οτι τον χανω. Σκεφτομαι οτι η φυσικη πορεια των πραγματων ειναι να τον χανω. Θα ανηκει εντος εισαγωγικων στη γυναικα του. Οχι επειδη την θελει πιο πολυ αα γτ ετσι παει. Γιατι δεν εχει σημασια ποσο αγαπιεται η ποσο το θελει σημασια εχουν οι ρολοι. Χρειαζεται τη γυναικα του οχι τον αδερφο του.
Δεν ξερω γιατι μου βγαινει τοσο εντονα η αναγκη για επαφη μαζι του. Αγαπουσα πολυ τους γονεις μου αλλα δεν ηθελα τοση επαφη πχ. Χερακι χερακι δεν πιανομαστε αλλα μαλλον το λες μεταφορικα. Ουτε να κοιμαμαι μαζι του τρελαινομαι, βολευομαι καλυτερα μονος. Μαρεσει βεβαια η ιδεα οτι αν απλωσω το χερι μου ειναι εκει, αλλα δεν θα κοιμομουν αγκαλια οπως με την κοπελα μου, ουτε θα ξυπναγα φουντωμενος οπως μαζι της. Ισως μαζι του μπορω να μαι ευαισθητος, αλλα με αλλους οχι. Εννοω εγω πως νιωθω. Θελω να μαι δυνατος.