Ανάγκη για αποδοχή και αδυναμία οριοθέτησης

Το λέει ο τίτλος. Ένα παράδειγμα θα δώσω που με απασχολεί αυτόν τον καιρό και δείχνει την τεράστια ανάγκη μου για αποδοχή αναγνώριση και τα λοιπά. Δεν έχω αυτοπεποίθηση και δεν πιστεύω στον εαυτό μου. Νιώθω ότι όλο κάτι λείπει ότι πρέπει να πετύχω και κάτι παραπάνω, δεν είναι ευτυχισμένη.
Γνώρισα έναν τύπο ονλαιν, μου μιλούσε άσχημα και έκοψα επικοινωνία μαζί του. Νιώθω λες και έχασα ένα τεράστιο στήριγμα ενώ στην ουσία δε μου προσέφερε κανένα στήριγμα. Αυτή είναι η ανάγκη για αποδοχή που έχω που νομίζω ότι κάποιος άκυρος μου την καλύπτει αλλά δεν ισχύει αυτό και το βλέπω καθαρά. Αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω. Δηλαδή σταμάτησα να του μιλάω και νιώθω σαν να κάνω απεξάρτηση μετράω τις μέρες κτλ
Τον έχω μπλοκάρει και παρόλα αυτά η ανάγκη μου για αποδοχή είναι τόσο μεγάλη και ο εγωισμός μου φυσικά, που κάπως κάπου και κατά κάποιο τρόπο ελπίζω να με κυνηγήσει. Ενώ ξέρω γω ο άνθρωπος δεν έχει λόγο να το κάνει. Αφού δε με θέλει και μου το είπε. Ήταν ξεκάθαρος. Έδειξε βέβαια και συμπεριφορά μια έτσι μια αλλιώς, μάλλον δεν ήταν σίγουρος τι νιώθει αν με θέλει ή όχι, αλλά μάλλον προς το όχι είναι. Εν πάση περιπτώσει εγώ νιώθω ότι η σημασία που μου δίνει ο άλλος είναι αυτή που θα με κάνει χαρούμενη. Το ξέρω ότι ζω σε μια πλάνη και ότι αυτό δεν είναι αλήθεια γιαυτό και απομακρυνθηκα.

Τώρα θα σας πω και την άλλη πλευρά του νομίσματος και θα δείτε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι περνάω. Ένας άλλος τύπος πριν από αυτόν, ήθελε να κάνουμε σχέση. Δεν ήταν ο τέλειος φυσικά για μένα αλλά δεν υπάρχει τέλειος. Έτσι λοιπόν μου είχε πει να βρεθούμε κτλ και μόλις στενεψε ο κλοιός και ήταν να βρεθούμε έκανα πίσω και έτρεξα μακριά. Άρχισα να βρίσκω ελαττώματα από το πουθενά, ναι μεν υπήρχαν κάποια άλλα εγώ τα έκανα να φαίνονται μεγαλύτερα ώστε να βρω δικαιολογία και να κόψω επικοινωνία. Θα μπορούσα να κάτσω και να το δουλέψω μαζί του αλλά με φόβισε η αποδοχή που μου έδειχνε, ένιωσα ότι δεν την αξίζω και έφυγα. Δε μιλάμε. Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον. Και μάλιστα ήθελα πιο πολύ τον πάνω τύπο. Αυτόν δηλαδή που δε με θέλει.

Εγώ παρατηρώ κλασική έλλειψη αυτοεκτίμησης. Σαμποτάρω τον εαυτό μου με αυτόν που με θέλει και θέλει κάτι σοβαρό φοβάμαι και φεύγω. Ο άλλος που δε με θέλει θέλω να με θέλει και μόλις μου δείξει ότι με θέλει χάνω το πολύ ενδιαφέρον κι αρχίζω και φοβάμαι και φεύγω πάλι όπως έκανα με αυτόν που με ήθελε.

Οπότε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δεν μπορώ να απεξαρτηθώ από τη σημασία που μου δίνουν οι άλλοι. Δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου καθαρά, τον βλέπω μόνο μέσω των άλλων και μάλιστα τους έχω ανάγκη να μου δείξουν το ποια είμαι το τι αξίζω μέσα από τη σημασία που θα μου δώσουν το χρόνο που θα διαθέσουν για μένα το πόσα κομπλιμεντα θα μου κάνουν. Δηλαδή είμαι τελείως εξαρτημένη από το πώς θα μου φερθούν. Οπότε γενικά δεν έχω κανένα στήριγμα. Όσο μου δίνουν σημασία νιώθω τέλεια έχω ενέργεια νιώθω δυνατή και έχω όρεξη να θέσω στόχους που πριν ούτε καν θα άγγιζα, δηλαδή πέρα από τις καθημερινές ασχολίες. Όταν δε μου δίνουν σημασία αυτά τα άτομα που με ενδιαφέρουν νιώθω άσχημα νιώθω ότι εγώ φταίω που δε μου δίνουν σημασία γιατί δεν αξίζω γιατί κάτι έκανα λάθος γιατί δε θα βρω κανέναν να με θέλει. Ενώ δεν ισχύει αυτό. Βρέθηκαν άτομα που με ήθελαν και εγώ έφυγα. Ακόμα και αυτός που δε με ήθελε, ήθελε να κρατήσουμε επικοινωνία. Δεν έχω κάποια λύση γιατί πχ βλέπετε τωρα που απομακρυνθηκα από τον τύπο επειδή ήθελα κάτι παραπάνω από αυτόν ενώ ο τύπος δεν ήθελε και το σεβάστηκα. Αλλά και ο άλλος που με ήθελε γιατί έφυγα; Με αυτόν που δε με ήθελε νιώθω οτι κάτι μου λείπει επειδή δε μιλάμε πια. Και δε μου λείπει τα άκυρα που λέγαμε. Μου λείπει συγκεκριμένα το ενδιαφέρον που έδειχνε για μένα κι όχι τόσο αυτός.

Ελπίζω να μη με κρίνετε κι αν έχετε περάσει κάτι παρόμοιο να μου δώσετε καμία λύση ή καμιά τροφή για σκέψη.

Κάποιος καμία γνώμη;
Καλοδεχουμενη χαχχα

Μάλλον θα γράψω στον εαυτό μου

Κοπέλα μου, η ψυχανάλυση θα σε βοηθούσε να βρεις τις αιτίες που φέρεσαι έτσι.

Πάντως νομίζω ότι στην πραγματικότητα δεν θέλεις σχέση, τουλάχιστον όχι ακόμα

Το ξέρω αλλά ακόμη δεν μπορώ να πάω λόγω οικονομικών θεμάτων.

Ακόμα και αυτή η αναβολή συνδράμει να μην έχεις σχέση, πράγμα που πραγματικά επιθυμείς

Και τι να κάνω;

Νιώθω μοναξιά νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς και παρόλο που έχω τόσο αξιόλογα άτομα δίπλα μου μιλάω για φίλους που μου έχουν συμπαρασταθεί νιώθω ότι ή μάλλον πιστεύω ότι δεν μπορεί κανείς να με καταλάβει στο γεγονός ότι μπορείς να ενθουσιαστείς μπορείς να ερωτευτείς μπορείς να κολλήσεις και γενικά μπορείς όλα αυτά να τα νιώσεις για ένα άτομο που είναι μέσω internet και δεν το έχεις γνωρίσει ποτέ πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να καταλάβει κάποιος αυτό το πράγμα πρέπει δηλαδή να έχεις δει κάποιον από κοντά για να νιώσεις πράγματα και να θέλεις να είσαι μαζί του πόσο δύσκολο δηλαδή μπορεί να ναι; πραγματικά δηλαδή αν κάποιος μου έλεγε την ιστορία που περιγράφω εγώ θα τον καταλάβαινα μπορεί να μην μπορούσα να δώσω λύσεις αλλά θα έδειχνα κατανόηση. Εμένα όμως δεν με καταλαβαίνουν γιατί όλοι θεωρούν τα προβλήματά μου ασήμαντα και εγώ έτσι τα θεωρώ αλλά τα νιώθω και δεν μπορώ να ξεφύγω αυτό νιώθω οπότε από τη μία ναι μεν είναι ασήμαντα γιατί ο κόσμος έχει πολύ πιο έχει πολύ πιο σημαντικά προβλήματα να λύσει αλλά για τον καθένα τα προβλήματα είναι υποκειμενικά και όσο πιο πολλη σημασία δίνεις σε ένα πρόβλημα τόσο πιο πολύ μεγαλώνει και του δίνεις αξία χωρίς να το αξίζει. Εγώ αυτό κάνω και το παραδέχομαι σκέφτομαι πάρα πολύ και υπεραναλύω σε σημείο παράλυσης νοητικής το μυαλό μου θολώνει και δεν σκέφτομαι καθαρά χάνω τον έλεγχο δρω παρορμητικά και γενικότερα χάνω τον εαυτό μου δεν ζω στο παρόν ζω πάρα πολύ μέσα τις σκέψεις οι οποίες σκέψεις αφορούν καταστάσεις τις οποίες δεν έχω ζήσει από κοντά δηλαδή δεν είναι βιωματικές εμπειρίες είναι δεν μέσω internet διότι η ζωή μου τα τελευταία χρόνια εφόσον δεν δουλεύω κάθομαι όλη μέρα σπίτι άρα η ζωή μου είναι ένα ίντερνετ. Δεν έχω πολλές κοινωνικές επαφές τα άτομα με τα οποία βγαίνω είναι το πολύ 2 ή 3 είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι έχω βαρεθεί δεν έχω ενδιαφέροντα προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου καλύτερη αλλά νιώθω ότι κάτι λείπει και νιώθω μοναξιά ότι κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει και ότι είναι μάταια κάποια πράγματα. Το 2012 είχα ανοίξει ένα νήμα σε ένα forum που τώρα έχει κλείσει και έλεγα στον τίτλο νιώθω ότι είμαι μόνη μου και μέσα έλεγα πράγματα που λέω και τώρα ελπίζω αυτή τη φορά να μην επιστρέφει η κατάθλιψη γιατί δεν θέλω να το ζήσω ξανά.

Αγαπητή θεματόθετρια,

αρχικά δεν υπάρχουν ασήμαντα και σημαντικά προβλήματα. Υπάρχουν καταστάσεις που ο άνθρωπος θα τις αξιολογήσει ως σημαντικά ή ασήμαντα προβλήματα. Άμα λοιπόν κάτι σε προβληματίζει αρκετό καιρό και σε δυσφορεί φυσικά και είναι σημαντικό γιατί είναι σημαντικό για σένα. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται και από τους άλλους, ως ένα θέμα άξιο συζήτησης εφόσον σε απασχολεί αρκετά.

Γενικά περιγράφεις ένα μοτίβο ότι επιβεβαιώνω την αξία μου μέσα από το ερωτικό ενδιαφέρον του άλλου. Επομένως, όταν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά δεν έχει να μου προσφέρει κάτι άλλο, εφόσον αυτό που επιζητούσα (την επιβεβαίωση) την έχω ήδη πάρει. Εάν δεν ενδιαφέρεται, προσπαθώ να ενδιαφερθεί, δείχνοντας ίσως την καλύτερη μου εικόνα, προκειμένου να με αποδεχτεί και αυτός. Όταν όμως αρχίσει και αυτός να ενδιαφέρεται, θα έχω πάρει αυτό που θέλω και θα πάω στον επόμενο.

Μάλλον έχεις συνδέσει το ερωτικό ενδιαφέρον των άλλων με την αξία σου σαν άνθρωπος. Εάν κανείς δεν ενδιαφέρεται για εσένα ερωτικά για κάποια περίοδο τότε δεν είσαι άξια και αρκετή, ενώ εάν όλοι όσοι γνωριζες μια άλλη περίοδο ενδιαφέρονταν για εσένα, τότε θα άξιζες πολύ. Έτσι είναι όμως πράγματι;
Δες ανθρώπους που εκτιμάς ή θαυμάζεις. Εάν απορριφθούν από κάποιον / κάποιους σημαίνει ότι δεν αξίζουν όπως πριν;
Ότι μειώθηκε η αξία τους επειδή κάποιος δεν τους ήθελε ή ανέβηκε η αξία τους επειδή κάποιος του ήθελε;

Κατά την γνώμη μου έχεις κάνει λάθος σύνδεση "αξίας και ερωτικής αποδοχής". Το ένα δεν σχετίζεται με το άλλο. Η αξία σου είναι αδιαμφισβήτητη και η αξία σου καθορίζεται από εσένα. Το ερωτικό ενδιαφέρεται όπως βλέπεις έρχεται και παρέρχεται. Όταν κάποιος ενδιαφέρεται για εσένα πολύ το πιο πιθανό είναι ότι είναι σε φάση για μια σχέση, να δεθεί, και όταν κάποιος φλερταρει από εδώ και από εκεί χωρίς να εμβαθύνει, το πιο πιθανό είναι να μην είναι σε φάση για σχέση.
Το ενδιαφέρον ή αδιαφορία που σου δείχνει κάποιος δεν έχει σχέση 100% με εσένα αλλά και με τις προσωπικές του ανάγκες και σε τι φάση ζωής βρίσκεται.
Μάταιος ο φαύλος κύκλος που έχεις μπει γιατί η ουσία της ερωτικής σχέσης είναι η "σχέση" που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ατόμων. Το θέλω δεν θέλω είναι η αρχή για τη δημιουργία της σχέσης. Εσύ ανοίγεις πόρτες και φεύγεις και δεν κάθεσαι να χαρείς την ουσία. Την σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε σένα και ένα άλλο άτομο. Σκέψου για παράδειγμα εάν το έκανες αυτό στα φιλικά.
Θα έλεγες θες να γινουμε φίλοι; Αν ο άλλος απαντούσε ναι, θα έφευγες, εάν απαντούσε όχι θα έμενες, μέχρι που θα απαντούσε ναι και θα έφευγες. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Να μην έχεις φίλους και να μένεις μόνη. Και να μην νιώθεις καλά με τον εαυτό σου γιατί παρότι κάποιοι θελαν να γίνουν φίλοι σου εσύ εστιάζεις σε αυτούς που σε απέρριψαν, αρα δεν αξίζεις, άρα πρέπει να αλλάξεις.

Ένα βασικό πρόβλημά σου είναι η υπερανάλυση. Είναι καταστροφική. Βγες και ζήσε. Αυτά θα θυμάσαι. Τις στιγμές που ζεις. Αυτές έχουν αξία. Κανε πράγματα.

Γεια σου και σε ευχαριστώ έχω σκεφτεί όλα αυτά που μου έχεις πει και κατάλαβες φυσικά ότι αναλύω πάρα πολύ.από αυτή την τεράστια ανάγκη για αποδοχή; είναι ακριβώς έτσι όπως το λες δηλαδή αν κάποιοι με θέλει σταματάω να ενδιαφέρομαι αλλά δεν το λέω και με απόλυτη σιγουριά γιατί δεν μου έχουν τύχει άτομα πού να τα θέλω τόσο πολύ και να ενδιαφέρονται και αυτή για μένα. Μπορεί αν μου τύχει κάτι καλό να το κρατήσω και να μη φοβηθώ και να μην φύγω από αυτό το άτομο.ξέρω όμως στα σίγουρα ότι έχω ανάγκη την επιβεβαίωση των άλλων και όχι μόνο το ερωτικό ενδιαφέρον τους αλλά να θέλουν να κάνουν σχέση μαζί μου ή να είναι στη ζωή μου με κάποιο τρόπο είτε φιλικό είτε ερωτικό γενικά να μου δείχνουν μία συμπάθεια στο χαρακτήρα κυρίως και στην αξία μου ως ανθρώπου δεν μου φτάνει δηλαδή το ερωτικό ενδιαφέρον. το ερωτικό ενδιαφέρον σε φάση σεξ το έχω λάβει και είναι κάτι το οποίο δεν με συγκινεί εγώ θέλω ο άλλος να ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω τότε νιώθω ότι μου δίνει την αξία που χρειάζομαι να έχω. Είναι άδικο για τους άλλους ανθρώπους και για μένα γιατί δεν είμαι υποχρεωμένη να αρέσω σε όλους. οπότε το παιχνίδι είναι άδικο και από τις δύο πλευρές και για τις δύο πλευρές δηλαδή μου φέρονται άσχημα επειδή δεν μπορώ να αποδεχτώ το ότι δεν με αποδέχονται οπότε τους παίρνω με κακό μάτι κάπως σαν να προσπαθώ να χειριστώ τη συμπεριφορά τους στο να με θέλουν. Δεν κάθομαι δηλαδή να τους πιέσω ή να χρησιμοποιήσω διάφορες τεχνικές για να τους πείσω και γενικά να ξεφτιλιστώ ή οτιδήποτε τέτοιο απλά στεναχωριέμαι και εγκαταλείπω το στρατόπεδο όλα αυτά δηλαδή τα εσωτερικεύω. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να υπάρχει ένα άτομο το οποίο δεν θα με αποδεχτεί δεν μπορώ να το χωνέψω και ειδικότερα με πειράζει όταν θέλω αυτό το άτομο γιατί όταν δεν το θέλω δεν με νοιάζει το ξεπερνάω πάρα πολύ γρήγορα πάλι με πειράζει αλλά πολύ λιγότερο. δεν ήταν καν άτομο που με ενδιέφερε κιόλας. Οπότε η ανάγκη για αποδοχή είναι τεράστια ένα άτομο που γούσταρα και αυτό στο πρόσφατο παρελθόν μου δεν με ήθελε συναισθηματικά με ήθελε μόνο ερωτικά ναι μεν είναι ένα κοπλιμέντο να σε θέλω ερωτικά αλλά δεν αρκεί για μένα το ερωτικό μπορείς να το βρεις παντού με τον οποιονδήποτε και να περάσεις καλά. ονειροπολώ ώρες μέσα στην ημέρα ζω μέσα στο μυαλό μου δεν ζω ότι πραγματική ζωή δεν δουλεύω και αυτό παίζει τεράστιο ρόλο στο να απσχολω το μυαλό μου. Θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να απαλλαγώ από αυτό το πρόβλημα δεν μου αρέσει καθόλου να το βιώνω θέλω η ζωή να είναι πιο ανάλαφρη και όχι έτσι όπως είναι τώρα με ψυχολογικό βάρος που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Θέλω πάρα πολύ να απαλλαγώ αλλά δεν ξέρω τον τρόπο το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απασχολώ το μυαλό μου και ξέρω ότι μπορώ να το κάνω με διάφορες ασχολίες από κει και πέρα όμωςνα προχωρήσω στη ζωή μου εκεί τι θα κάνω;

μην το γελάς υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε ότι τα σημαντικά προβλήματα δεν είναι αυτά που περνάω εγώ και τους καταλαβαίνω και συμφωνώ μαζί τους αλλά από την άλλη δεν μπορούν να καταλάβουν ότι για μένα είναι πραγματικά προβλήματα αυτά. Δεν το κάνω επίτηδες δηλαδή να είμαι δυσάρεστη και ούτε είμαι, αυτό πιστεύω. Χρειάζομαι στήριξη και ο εαυτός μου δεν μου την παρέχει.

Quote:

---

Originally Posted by kopela93

Εγώ παρατηρώ κλασική έλλειψη αυτοεκτίμησης. Σαμποτάρω τον εαυτό μου με αυτόν που με θέλει και θέλει κάτι σοβαρό φοβάμαι και φεύγω. Ο άλλος που δε με θέλει θέλω να με θέλει και μόλις μου δείξει ότι με θέλει χάνω το πολύ ενδιαφέρον κι αρχίζω και φοβάμαι και φεύγω πάλι όπως έκανα με αυτόν που με ήθελε.

---

Η έλλειψη αυτοεκτίμισης μπορεί να παίζει ρόλο σε αυτό δημιουργώντας φαύλο κύκλο. Έλλειψη αυτοεκτίμησης σημαίνει ότι η εστία αξιολόγησης της αξίας σου δεν είναι εσωτερική αλλά κυρίως εξωτερική. Με άλλα λόγια οι άλλοι θα σου πουν αν αξίζεις ή όχι. Όταν λοιπόν κάποιος σε επιθυμεί ερωτικά αυτό εκλαμβάνεται από εσένα ως στιγμιαία αίσθηση αύξησης της αξίας σου και είναι κάτι που το θέλεις. Όμως, επειδή σε βαθύτερο επίπεδο θεωρείς ότι εσύ ως άτομο δεν έχεις αξία, τότε όταν κάποιος σε επιθυμεί χάνει κι αυτός την αξία του στα μάτια σου. Συνεπώς η παρουσία αυτού του ατόμου παύει σύντομα να τρέφει την ανάγκη σου για μείωση της αίσθησης ασημαντότητας, και πας στον επόμενο.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Η έλλειψη αυτοεκτίμισης μπορεί να παίζει ρόλο σε αυτό δημιουργώντας φαύλο κύκλο. Έλλειψη αυτοεκτίμησης σημαίνει ότι η εστία αξιολόγησης της αξίας σου δεν είναι εσωτερική αλλά κυρίως εξωτερική. Με άλλα λόγια οι άλλοι θα σου πουν αν αξίζεις ή όχι. Όταν λοιπόν κάποιος σε επιθυμεί ερωτικά αυτό εκλαμβάνεται από εσένα ως στιγμιαία αίσθηση αύξησης της αξίας σου και είναι κάτι που το θέλεις. Όμως, επειδή σε βαθύτερο επίπεδο θεωρείς ότι εσύ ως άτομο δεν έχεις αξία, τότε όταν κάποιος σε επιθυμεί χάνει κι αυτός την αξία του στα μάτια σου. Συνεπώς η παρουσία αυτού του ατόμου παύει σύντομα να τρέφει την ανάγκη σου για μείωση της αίσθησης ασημαντότητας, και πας στον επόμενο.

---

Ομιτζιιιιιιιιιιιι
Σοκ
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι χάνει την αξία του αυτός που μου δείχνει ενδιαφέρον
Ή μήπως το είχα σκεφτεί; Δεν ξέρω
Ναι αλλά κανονικά θα έπρεπε να εκτιμάω πιο πολύ αυτόν που με θέλει πάρα αυτόν που δε με θέλει. Γιατί είναι τόσο μπερδεμένο;

Μέρα με τη μέρα είναι καλύτερα.αποδεχομαι κάποια πράγματα και ηρεμώ.
Είναι η νέα πραγματικότητα. Όταν αποδέχεσαι απελευθερωνεσαι

Έχω καταλάβει όμως κάτι. Αυτό που μας λέγανε να πιστεύεις στον εαυτό σου δε μας το έδιναν να το καταλάβουμε.
Όταν λες κάτι στον εαυτό σου, ακούει και το αναπαράγει. Όταν λες κάτι στους άλλους ενδέχεται να μην το πιστέψουν αρχικά αλλά μετά από λίγο όταν θα δουν ότι δεν υπάρχει άλλη εξήγηση,θα αρχίσουν να σκέφτονται αυτό που τους είπες. Αν τους πεις πχ δεν έχω αυτοπεποίθηση, αρχικά θα πουν έχεις! (Αν δε σε ξέρουν καλά ή αν θέλουν να σε ανεβάζουν με ψέματα ) αλλά μετά αν το πεις πολλές φορές θα το πιστέψουν αυτό για σένα. Γι'αυτό πρέπει να προσέχουμε τι λέμε στους άλλους.. διότι οκει αν εμείς θέλουμε να αλλάξουμε μια πεποίθηση που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας τότε οκει θα το παλέψουμε μέσα μας και με θέληση θα το καταφέρουμε. Τους άλλους όμως δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε. Οπότε πρέπει να προσέχουμε τι τους λέμε για μας. Δεν αλλάζουν όλοι γνώμη εύκολα οπότε θα αναπαράγουν αυτό που εμείς προσπαθούμε ήδη να αλλάξουμε μέσα μας . Και σε αυτό το δύσκολο έργο δε θέλουμε εμπόδια. Οι άλλοι θα αλλάξουν γνώμη μόνο όταν τους το αποδείξουμε με πράξεις,αλλιώς θα συνεχίσουν να πιστεύουν αυτό που πίστευαν τελευταία.
Γενικά βλέπετε; Είναι πιο περίπλοκο. Κανονικά δεν πρέπει καν να ασχολούμαστε με τις απόψεις των άλλων για μας αλλά είναι κι αυτοί στο κοινωνικό σύνολο. Πώς να τους αγνοήσουμε; Πώς να σταματήσουμε να δίνουμε βάση στα λόγια τους;;;

μάλλον θα χρησιμοποιήσω αυτό το νήμα για να γράφω διαφορά που νιώθω αυτό τον τελευταίο καιρό ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα από τη διαχείριση αλλά δεν νομίζω να υπάρχει γιατί πολύς κόσμος γράφει
Ένα πράγμα που με ενοχλεί πάρα πάρα πολύ είναι μία ιδέα που έχω στο μυαλό μου μία πεποίθηση την οποία δεν μπορώ να την αποδεχτώ σε καμία περίπτωση νιώθω λες και δεν μπορώ να ξεφύγω και είναι πολύ περίεργο γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που με ενοχλεί
Θα προσπαθήσω να το περιγράψω. Νιώθω ότι ο καθένας είναι μόνος του γεννιέται και πεθαίνει μόνος του και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό έτσι για να το ακούσει κάποιος αλλά τι γίνεται πρέπει να έχεις τόσο μεγάλη ψυχική δύναμη μέσα σου για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλες τις δυσκολίες που θα σου εμφανιστούν στη ζωή σου οι οποίες για τον καθένα είναι διαφορετικές και γενικότερα νιώθω εγώ προσωπικά του δεν έχω κανένα στήριγμα δηλαδή ο καθένας χαράσσει τη δική του πορεία και εγώ νιώθω ότι δεν μπορώ να χαράξω τη δική μου πορεία για κάποιο λόγο και για αυτό νιώθω μοναξιά και για αυτό είναι νιώθω ότι δεν υπάρχει στήριγμα
Δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένω ποιον περιμένω να με στηρίξει και τι ακριβώς στήριξη θέλω να είναι αυτή δεν έχω καταλάβει δεν το έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου απλά νιώθω ότι είμαι αβοήθητη μπροστά στη ζωή δηλαδή μία φοβία ότι αν μου συμβεί οτιδήποτε δεν ξέρω αν μπορώ να το αντιμετωπίσω δηλαδή σαν να μην πιστεύω στις δυνάμεις μου και νιώθω ότι όταν κάποιος να εγκαταλείψει είτε είναι φίλος είτε είναι σχέση είτε είναι η οικογένεια εγώ θα χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου δεν θα μπορώ να δράσω ως ατομικότητα και γενικά αυτό με φοβίζει πάρα πολύ. για κάποιο λόγο νιώθω ότι η οικογένειά μου παρέχει μία ασφάλεια δηλαδή προστασία στο σπίτι για παράδειγμα από εξωτερικούς παράγοντες από την άλλη οι φίλοι μου παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη η σχέση μου παρέχει συναισθηματική πληρότητα ή οτιδήποτε δεν έχω σχέση αυτή τη στιγμή ερωτική αλλά το έχω ζήσει και γενικά νιώθω ότι ο εαυτός μου δεν μπορεί να μου δώσει τίποτα και ότι μόνο αν έχω δίπλα μου κάποια άτομα νιώθω ότι βαδίζω προς κάποια κατεύθυνση αλλιώς νιώθω ότι είμαι χαμένη στο διάστημα.
Νιώθω ανασφάλεια δηλαδή αβεβαιότητα άγχος και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.αυτές είναι κάποιες από τις σκέψεις μου που νιώθω τώρα τελευταία πάντα τα ένιωθα αλλά τώρα μου βγήκανε πολύ έντονα

Αυτές τις μέρες πέρασα τεράστια κατάθλιψη ήμουνα κλεισμένη μες στο σπίτι όπως πάντα αλλά με μία διαφορά δεν ήθελα να κάνω τίποτα ούτε να προσέξω την προσωπική μου υγιεινή ούτε να κάνω πράγματα που μου αρέσουν ούτε να μιλήσω με άτομα που έχουν χιούμορ και θα με κάνουν να περάσω καλύτερα ήθελα απλά να ζήσω βουτηγμένη μέσα στη θλίψη.
Και το παρατηρώ ότι είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου γιατί πριν έγραψα πάνω ότι κλεισμένη μέσα στο σπίτι όπως πάντα δεν είμαι δεν ισχύει αυτό αλλά ο αρνητισμός έχει περάσει τόσο πολύ μέσα στις πεποιθήσεις μου που μου ξεφεύγουν αυτά τα λόγια.
Με πήρε πολύ από κάτω ένα γεγονός που συνέβη που δεν ήτανε πολύ σημαντικό για κάποιους ανθρώπους αλλά για μένα ήτανε πήρε μαθήματα από αυτό.
Νιώθω σαν να πέρασε η καταιγίδα και μπορεί να μην έφυγε τελείως αλλά δεν είμαι εκείνο το μαύρο χάλι που ήμουνα.
Αυτό δεν ξέρω γιατί συνέβη απλά πέρασε η μπόρα χωρίς να κάνω κάτι δηλαδή δεν προσπάθησα να κάνω τον αυτόν να νιώσεις καλύτερα έκανα ότι έκανα και πριν απλά τη ζωή μου.
Μου έπεσαν πολλά μαζί και απλά δεν είχα όρεξη να βγω από το σπίτι καθόλου αλλά έπρεπε να βγω για μία υποχρέωση και εκεί πέρα είδα κόσμο άνοιξε το μάτι μου με χτύπησε και λίγο ο αέρας και ήμουν καλά ενώ ήθελα να βγω από το σπίτι για να μείνω μόνη μου και να κλαίω τη μοίρα μου με το που πήγα εκεί πέρα και είδα κόσμο κατευθείαν ανέβηκε η ενέργειά μου χωρίς να μιλήσω και σε κανέναν.
Εν τέλει τώρα το πρόβλημα μου το βλέπω πιο θετικά νιώθω ότι έχω αποστασιοποιηθεί από αυτό σε ένα μικρό βαθμό και νομίζω ότι έκανα υπομονή με τον εαυτό μου και το από δω και πέρα τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
Πολλές φορές πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας με την καλή την έννοια δηλαδή αν βλέπουμε ότι η κατρακύλα με στο λάκκο πρέπει να το καταλάβουμε και να πούμε ότι ξέρεις γίνομαι χειρότερα πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να κάνει κάτι που του αρέσει.
Τελικά μάλλον η αυτοπεποίθησή έχει να κάνει με το πόσα πράγματα προσπαθείς να κάνεις πόσο γενικά το παλεύεις ανεξαρτήτως του τι πετυχαίνεις και τι όχι φυσικά βέβαια βοηθάει πάρα πολύ αν καταπιάνεσαι με διάφορα πράγματα να τα πετυχαίνεις σε περίπτωση όμως που δεν το πετύχεις πάλι νιώθεις μία νίκη είναι πάλι νιώθεις ότι προσπάθησες και ότι δοκίμασες κάτι καινούργιο και όταν θα κάνεις μία ανασκόπηση και ενδοσκόπηση στον εαυτό σου θα βλέπεις ότι δοκίμασες και αυτό προσπάθησες και αυτό και θα νιώθεις ότι δεν είσαι στάσιμος.
Είχα πάντα χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω των γονιών μου επειδή έτσι με μεγάλωσαν επειδή ούτε αυτοί έχουνε αλλά από κει και πέρα νομίζω ότι η κατρακύλα Με πήρε από τη στιγμή που κάθομαι μες στο σπίτι εδώ και αρκετά χρόνια δεν κάνω κάτι που μου αρέσει και έτσι πολύ λογικό είναι να νιώθω άσχημα το μυαλό η ψυχική υγεία θέλει προσπάθεια για να είσαι καλά θέλει προσπάθεια δεν μπορείς απλά να κάθεσαι και να περιμένεις να είσαι καλά πρέπει με κάποιο τρόπο να κάνεις τον εαυτό σου να νιώσεις καλά.
με μαγικό τρόπο πώς θα γίνει πάρε παράδειγμα ένα παιδάκι αν φροντίζεις ένα παιδάκι για να είναι χαρούμενο πρέπει να του δώσεις να παίξει παιχνίδια να του βάλεις μία ταινία να δει ένα παιδικό τέλος πάντων να το πας μία βόλτα αλλιώς θα πλήττει και θα νιώθει αδράνεια βαρεμάρα και θα αρχίσει να γκρινιάζει.
Οπότε τον εαυτό μας πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε σαν ένα μικρό παιδί να του δίνουμε πράγματα που χρειάζεται είτε αυτό αφορά τη διατροφή να τρεφόμαστε σωστά να γυμναζόμαστε να βγαίνουμε έξω να μας χτυπάει ο ήλιος ο αέρας να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε.
Όταν δεν τα κάνουμε λογικό είναι να νιώθουμε άσχημα γιατί στερούμε από τον εαυτό μας αυτά τα πράγματα που θα το κάνει χαρούμενο.
Απλά το πράγμα περιπλέκεται όταν είσαι ενήλικας.
Γιατί μπαίνουν αρνητικές σκέψεις ενώ το παιδί δεν έχει τόσο την αίσθηση της ευθύνης της ανάγκης και όλα αυτά και γενικά ικανοποιούν άλλοι τις ανάγκες του παιδιού οπότε το παιδί παίρνει έτοιμα κάποια πράγματα που εμείς οι ενήλικες πρέπει να παλέψουμε για αυτά ακόμη και για τα πιο δεδομένα την υγεία την υγιεινή την ευχαρίστηση τις παρέες για όλα πρέπει να παλέψουμε για το μέλλον μας για να βρούμε έναν άνθρωπο αξιόλογο τη στέγη πάνω από το κεφάλι μας για τα πάντα.
Ας προσπαθήσουμε να είμαστε καλοί με τους εαυτούς μας δεν έχω κάτι άλλο να πω.

Πάλι νιώθω άσχημα έκανα ένα μπάνιο προσπάθησε να χαλαρώσω ζωγράφισα μία ζωγραφιά αλλά δεν την τελείωσα γιατί άρχισα να εκνευρίζομαι πάλι όλη μέρα μέσα κάνει πολύ κρύο όλη μέρα ξαπλώνω σκεπάζομαι και γενικά είναι μία πάρα πάρα πολύ μίζερα.
Ανυπομονώ να ξεκινήσουν τα μαθήματα για να έχω να πηγαίνω κάπου και να βλέπω κόσμο.
Αν θέλω να κάνω πράγματα μπορώ να κάνω για παράδειγμα σήμερα ζωγράφισα αλλά θα μπορούσα να κάνω και άλλα πράγματα αυτό δεν είναι τίποτα χάνω πάρα πολλές μέρες από τη ζωή μου με το να μην κάνω τίποτα απολύτως θα μπορούσα να κάνω δουλειές μες στο σπίτι θα μπορούσα χίλια δυο πράγματα να κάνω αλλά εγώ προτιμώ να κάθομαι και να μιζεριάζω και να σκέφτομαι αρνητικά είμαι πάρα πολύ αδρανής.
Δεν με νοιάζει και να με κρίνετε δεν με νοιάζει όποιος και να το διαβάσει αυτό δεν με ενδιαφέρει αν με κρίνει. Ναι νιώθω άσχημα για βλακείες ναι ok το παραδέχομαι και ποιος θα μου πει κάτι; Οποιοσδήποτε μου πει ότι θέλει εγώ αυτό νιώθω νιώθω άσχημα.
Θα προσπαθήσω να αφήσω πίσω μόνο τα προβλήματά θα προσπαθήσω να δω ότι πραγματικά
Δεν είμαι τα προβλήματά μου τα προβλήματά μου δεν καθορίζουν δεν είμαι εγώ τα προβλήματά μόνο και μόνο που το λέω νιώθω λίγο καλύτερα.
Μπορούμε να έχουμε 100 χιλιάδες προβλήματα στη ζωή όλοι έχουν προβλήματα τι θα κάνουμε θα κάτσουμε να σκάσουμε;
Δεν αντέχω το ποσό ευάλωτη με το πόσο υπερευαίσθητοι είμαι θα μπορούσα να είμαι πιο σκληρή θα μπορούσα να βλέπω τα πράγματα πιο χαλαρά τα προβλήματα να τα βλέπω σαν ευκαιρίες και όχι σαν προβλήματα.
Ταυτίζομαι τόσο πολύ με τα προβλήματα λες και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου εν τω μεταξύ τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εγώ είναι όντως ασήμαντα αλλά παρόλα αυτά με καταβάλουν ψυχολογικά τόσο πολύ που σταματάω να κάνω το οτιδήποτε και είμαι φουλ αδρανής.
Κάνω λες και χάθηκε η ζωή λες και δεν αξίζει να προσπαθήσω λες και τελείωσαν οι μέρες λες και δεν υπάρχει ελπίδα για τίποτα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί φέρομαι έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί με επηρεάζει τόσο πολύ σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Θέλω να αποστασιοποιηθώ από τα προβλήματα θέλω να νιώσω ωραία να νιώσω ήρεμη να νιώσω Γαλήνη να μπορώ να εκτιμήσω τον καιρό που έχει έξω και να μην γκρινιάζω επειδή βρέχει και κάνει κρύο θέλω να μπορώ να είμαι ευχαριστημένη με αυτά που έχω να είμαι χαρούμενη με μικρά πράγματα.
θέλω αυτά που βλέπω γύρω μου ακούω και αισθάνομαι να με κάνουν χαρούμενη και να χαμογελάω και όχι να κλαίω όχι να νευριάζω όχι να στεναχωριέμαι όχι να αγχώνομαι και όχι να νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου πάρα πολύ άσχημα νιώθω.

Αν κάποιος διαβάζει αυτά τα μηνύματα χρησιμοποιώ φωνητικό πληκτρολόγιο για αυτό υπάρχουν κάποια ορθογραφικά λάθη δεν υπάρχουν σημεία στίξης και γενικά γίνεται ένας χαμός αλλά βαριέμαι να γράφω για αυτό έβαλα φωνητική πληκτρολόγηση καλό βράδυ

Κάποιες φορές τα θέματα μας είναι σαν μία ομπρέλα.
Λύνοντας 1-2, λύνονται αυτόματα και κάποια άλλα παρεμφερή.

Η υπεράναλυση σαν πράξη δείχνει φόβο, άγχος, αδράνεια, παθητικότητα.
Αντί να ενεργήσεις κάθεσαι και εξετάζεις στο σπίτι όλες τις παραμέτρους ξανά και ξανά. Υπεραναλύεις τα θετικά και τα αρνητικά σου, τα λάθη σου, ποιοι σε θέλουν ή όχι, τι σημαίνει κλπ.
Όμως, δεν πιστεύω πως καθόμενη σπίτι και μέσα στις φαντασιώσεις μπορείς να βρεις τις λύσεις που ψάχνεις, ούτε την αυτοεκτίμηση.
Την αυτοεκτίμηση την χτίζεις πολλές φορές μέσα από την εμπειρία. Όταν δηλαδή έρχεσαι αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις και όμως τις αντιμετωπίζεις και τις διαχειρίζεσαι. Αυτή η εμπειρία σου δίνει μία αίσθηση ότι τα κατάφερες και μπορείς να τα ξανακαταφέρεις.
Καθόμενη στο σπίτι ανακυκλώνεις τα ίδια και τα ίδια.
Οι φαντασιώσεις μπορεί να είναι μία αποφυγή. Να φαντασιώνεσαι αυτό που θες να σου συμβεί αλλά να μην βγαίνεις έξω να το κυνηγήσεις. Η φαντασιωση μπορεί να σε ανακουφίζει προσωρινά. Όμως στην πραγματικότητα μένεις στα ίδια. Μπορεί αυτό που θα κατακτήσεις στην πραγματικότητα να μην είναι τόσο ιδανικό όπως στη φαντασίωση αλλά είναι αληθινό.

Γράφεις πως πρέπει να είσαι προσεκτική σε αυτά που λες στους άλλους. Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί στους άλλους πρέπει να αυτοχαρακτηρίζεσαι διαρκώς. Στους άλλους μπορείς να λες τις απόψεις σου, τα ενδιαφέροντά σου, την καθημερινότητά σου, τα λάθη σου, τα μυστικά σου. Το αν ο άλλος σε κρίνει με αυτοπεποίθηση ή χωρίς είναι δικό του θέμα. Δεν πας στον άλλον να του πεις λοιπόν εγώ είμαι πολύ έξυπνη, και δραστηρια, αυτό ο άλλος θα το δει ή δεν θα το δει περνώντας χρόνο μαζί σου.

Όσο για το ότι αυτοπροσδιορίζεσαι μέσα από τους άλλους, αυτό που μπορεί να βοηθήσει είναι να έχεις και μία προσωπική πυξίδα ζωής. Για παράδειγμα αν αγαπάς μια ιδέα, μία αξία, μπορείς να ακολουθήσεις έναν δρόμο είτε αυτό λέγεται ταξίδι αυτογνωσίας, είτε λέγεται ο δρόμος της τέχνης είτε οτιδήποτε. Μια πυξίδα δική σου, που δεν αφορά τους άλλους.

Καλημέρα και ευχαριστώ για την απάντηση.
Ναι έχω κάτσει πάρα πολύ μέσα στο σπίτι και αυτή η ανακύκλωση συμβαίνει εδώ και πάρα πολύ καιρό
Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε αυτό το μοτίβο της υπερανάλυσης δεν ήμουνα ποτέ άτομο τέτοιο κι ούτε γουστάρω να κάθομαι μες στο σπίτι γιατί με τρώει και νιώθω απαίσια.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος βαθύτερος φόβος και εν τέλει δεν αξίζει και να το ψάξω.
Σήμερα νιώθω πολύ καλύτερα σε σχέση με πολλές μέρες πριν εδώ και πάρα πολύ καιρό νιώθω απαίσια. Χθες ένιωσα λίγο καλύτερα αλλά σήμερα νιώθω ακόμα καλύτερα σε σημείο που δεν το περίμενα να έρθει τώρα γιατί πίστευα ότι θα μου πάρει καιρό να νιώσω έτσι και δεν νιώθω τέλεια απλά νιώθω αρκετά καλά. Super wow θέλω ούτως ή άλλως να νιώθω δεν είναι ο σκοπός μου εκεί πέρα.
Την αυτοπεποίθησή μου θα τη χτισω σιγά-σιγά με τον κάνει πράγματα που ευχαριστούν και να πετυχαίνω διάφορους στόχους.
Το πρόβλημα όμως με τους άλλους ανθρώπους τόπος με βλέπουν και πώς βλέπω εγώ τον εαυτό μου δεν ξέρω αν θα λυθεί.
Ναι μεν μπορώ να κάνω πράγματα για να βελτιώσω τον εαυτό μου και να νιώσω ικανή και ότι κατάφερα πολλά πράγματα αλλά ο κόσμος θα συνεχίσει να με βλέπει με ένα μάτι που εμένα πολλές φορές δεν θα μου αρέσει και πάλι θα συνεχίσουν να προσπαθώ να ελέγξω τη γνώμη του κόσμου στο πως με βλέπει.
Αυτό δεν ξέρω αν θα αλλάξει αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι θα προσπαθήσω για τον εαυτό μου.

Quote:

---

Originally Posted by kopela93

Το λέει ο τίτλος. Ένα παράδειγμα θα δώσω που με απασχολεί αυτόν τον καιρό και δείχνει την τεράστια ανάγκη μου για αποδοχή αναγνώριση και τα λοιπά. Δεν έχω αυτοπεποίθηση και δεν πιστεύω στον εαυτό μου. Νιώθω ότι όλο κάτι λείπει ότι πρέπει να πετύχω και κάτι παραπάνω, δεν είναι ευτυχισμένη.
Γνώρισα έναν τύπο ονλαιν, μου μιλούσε άσχημα και έκοψα επικοινωνία μαζί του. Νιώθω λες και έχασα ένα τεράστιο στήριγμα ενώ στην ουσία δε μου προσέφερε κανένα στήριγμα. Αυτή είναι η ανάγκη για αποδοχή που έχω που νομίζω ότι κάποιος άκυρος μου την καλύπτει αλλά δεν ισχύει αυτό και το βλέπω καθαρά. Αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω. Δηλαδή σταμάτησα να του μιλάω και νιώθω σαν να κάνω απεξάρτηση μετράω τις μέρες κτλ
Τον έχω μπλοκάρει και παρόλα αυτά η ανάγκη μου για αποδοχή είναι τόσο μεγάλη και ο εγωισμός μου φυσικά, που κάπως κάπου και κατά κάποιο τρόπο ελπίζω να με κυνηγήσει. Ενώ ξέρω γω ο άνθρωπος δεν έχει λόγο να το κάνει. Αφού δε με θέλει και μου το είπε. Ήταν ξεκάθαρος. Έδειξε βέβαια και συμπεριφορά μια έτσι μια αλλιώς, μάλλον δεν ήταν σίγουρος τι νιώθει αν με θέλει ή όχι, αλλά μάλλον προς το όχι είναι. Εν πάση περιπτώσει εγώ νιώθω ότι η σημασία που μου δίνει ο άλλος είναι αυτή που θα με κάνει χαρούμενη. Το ξέρω ότι ζω σε μια πλάνη και ότι αυτό δεν είναι αλήθεια γιαυτό και απομακρυνθηκα.

Τώρα θα σας πω και την άλλη πλευρά του νομίσματος και θα δείτε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι περνάω. Ένας άλλος τύπος πριν από αυτόν, ήθελε να κάνουμε σχέση. Δεν ήταν ο τέλειος φυσικά για μένα αλλά δεν υπάρχει τέλειος. Έτσι λοιπόν μου είχε πει να βρεθούμε κτλ και μόλις στενεψε ο κλοιός και ήταν να βρεθούμε έκανα πίσω και έτρεξα μακριά. Άρχισα να βρίσκω ελαττώματα από το πουθενά, ναι μεν υπήρχαν κάποια άλλα εγώ τα έκανα να φαίνονται μεγαλύτερα ώστε να βρω δικαιολογία και να κόψω επικοινωνία. Θα μπορούσα να κάτσω και να το δουλέψω μαζί του αλλά με φόβισε η αποδοχή που μου έδειχνε, ένιωσα ότι δεν την αξίζω και έφυγα. Δε μιλάμε. Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον. Και μάλιστα ήθελα πιο πολύ τον πάνω τύπο. Αυτόν δηλαδή που δε με θέλει.

Εγώ παρατηρώ κλασική έλλειψη αυτοεκτίμησης. Σαμποτάρω τον εαυτό μου με αυτόν που με θέλει και θέλει κάτι σοβαρό φοβάμαι και φεύγω. Ο άλλος που δε με θέλει θέλω να με θέλει και μόλις μου δείξει ότι με θέλει χάνω το πολύ ενδιαφέρον κι αρχίζω και φοβάμαι και φεύγω πάλι όπως έκανα με αυτόν που με ήθελε.

Οπότε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δεν μπορώ να απεξαρτηθώ από τη σημασία που μου δίνουν οι άλλοι. Δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου καθαρά, τον βλέπω μόνο μέσω των άλλων και μάλιστα τους έχω ανάγκη να μου δείξουν το ποια είμαι το τι αξίζω μέσα από τη σημασία που θα μου δώσουν το χρόνο που θα διαθέσουν για μένα το πόσα κομπλιμεντα θα μου κάνουν. Δηλαδή είμαι τελείως εξαρτημένη από το πώς θα μου φερθούν. Οπότε γενικά δεν έχω κανένα στήριγμα. Όσο μου δίνουν σημασία νιώθω τέλεια έχω ενέργεια νιώθω δυνατή και έχω όρεξη να θέσω στόχους που πριν ούτε καν θα άγγιζα, δηλαδή πέρα από τις καθημερινές ασχολίες. Όταν δε μου δίνουν σημασία αυτά τα άτομα που με ενδιαφέρουν νιώθω άσχημα νιώθω ότι εγώ φταίω που δε μου δίνουν σημασία γιατί δεν αξίζω γιατί κάτι έκανα λάθος γιατί δε θα βρω κανέναν να με θέλει. Ενώ δεν ισχύει αυτό. Βρέθηκαν άτομα που με ήθελαν και εγώ έφυγα. Ακόμα και αυτός που δε με ήθελε, ήθελε να κρατήσουμε επικοινωνία. Δεν έχω κάποια λύση γιατί πχ βλέπετε τωρα που απομακρυνθηκα από τον τύπο επειδή ήθελα κάτι παραπάνω από αυτόν ενώ ο τύπος δεν ήθελε και το σεβάστηκα. Αλλά και ο άλλος που με ήθελε γιατί έφυγα; Με αυτόν που δε με ήθελε νιώθω οτι κάτι μου λείπει επειδή δε μιλάμε πια. Και δε μου λείπει τα άκυρα που λέγαμε. Μου λείπει συγκεκριμένα το ενδιαφέρον που έδειχνε για μένα κι όχι τόσο αυτός.

Ελπίζω να μη με κρίνετε κι αν έχετε περάσει κάτι παρόμοιο να μου δώσετε καμία λύση ή καμιά τροφή για σκέψη.

---

Είναι σα να περιγράφεις εμένα! Λέξη προς λέξη! Ακριβώς έτσι κι εγώ... Επηρεάζεται η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και η διάθεσή μου για δημιουργία και ζωή, από την αποδοχή ή όχι των άλλων...Τεράστια ανάγκη για αποδοχή,θαυμασμό, φόβος μοναξιάς, απόρριψης και εγκατάλειψης.Υπεραναλύσει� �, σενάρια του τύπου "τι θα γινόταν εάν έλεγα αυτό ή αν έκανα αυτό" κτλ. Ταυτίζομαι και εκεί που λες ότι χάνεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου αν συμβεί κάτι, σα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου.
Νομίζω ότι τα περιγράφεις ακριβώς όπως τα έχω κι εγώ στο μυαλό μου. Σε όλα τα ποστ. Έχεις απευθυνθεί σε ειδικό για όλα αυτά τα θέματα; Έχει περάσει απ'οτι βλέπω ένας χρόνος από τότε που τα έγραψες

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Είναι σα να περιγράφεις εμένα! Λέξη προς λέξη! Ακριβώς έτσι κι εγώ... Επηρεάζεται η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και η διάθεσή μου για δημιουργία και ζωή, από την αποδοχή ή όχι των άλλων...Τεράστια ανάγκη για αποδοχή,θαυμασμό, φόβος μοναξιάς, απόρριψης και εγκατάλειψης.Υπεραναλύσει� �, σενάρια του τύπου "τι θα γινόταν εάν έλεγα αυτό ή αν έκανα αυτό" κτλ. Ταυτίζομαι και εκεί που λες ότι χάνεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου αν συμβεί κάτι, σα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου.
Νομίζω ότι τα περιγράφεις ακριβώς όπως τα έχω κι εγώ στο μυαλό μου. Σε όλα τα ποστ. Έχεις απευθυνθεί σε ειδικό για όλα αυτά τα θέματα; Έχει περάσει απ'οτι βλέπω ένας χρόνος από τότε που τα έγραψες

---

Καλησπέρα. Καλά Χριστούγεννα! Ναι πέρασε ένας χρόνος. Χαίρομαι για την ταύτιση αλλά παράλληλα λυπάμαι γιατί δε θα ήθελα να το περνάει αυτό κάποιος. Ιδιαίτερα η περίοδος Αυγούστου-Οκτωβρίου του εικοσιένα ήταν πολύ δύσκολη για μένα γι'αυτό μάλλον είχα ανοίξει και το θέμα. Τώρα νιώθω καλύτερα αλλά θεμελιώδη θέματα όπως αυτό που ριζώνουν στον ψυχισμό , δεν αλλάζουν έτσι όπως καταλαβαίνεις.

Η ανάγκη για αποδοχή δε σβήνει έτσι απλά, οπότε μη θεωρήσεις ότι άλλαξε κάτι ριζικά, συνεχίζω να ζω με τα ελαττώματά μου.

Για παράδειγμα η ενασχόληση με πράγματα που μού αρέσουν, η βελτίωση στα επαγγελματικά μου και γενικότερη βελτίωση στις επικοινωνιακές μου δεξιότητες (άνοιξα λίγο τον κύκλο γνωριμιών μου με άτομα διαφορετικά σε νοοτροπία/προσανατολισμό/εμπειρίες) βοήθησαν στο να βιώσω κάτι πιο ευχάριστο και να μην εξετάζω ενδελεχώς κάθε μικρή λεπτομέρεια. Όμως, θέλει αρκετή προσπάθεια ακόμη.
Δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Εσύ τι σκοπό έχεις για να το κάνεις πιο βιώσιμο το κομμάτι αυτό; Έχεις κάποιο πλάνο; Τι νομίζεις ότι θα μπορούσε να σε βοηθήσει;
Πόσο είσαι; Κάνεις κάτι που σαρεσει καθημερινά και σού δίνει αυτό το σπάρκ που χρειάζεται ώστε να διώχνει τη μαυρίλα ;

Quote:

---

Originally Posted by kopela93

Καλησπέρα. Καλά Χριστούγεννα! Ναι πέρασε ένας χρόνος. Χαίρομαι για την ταύτιση αλλά παράλληλα λυπάμαι γιατί δε θα ήθελα να το περνάει αυτό κάποιος. Ιδιαίτερα η περίοδος Αυγούστου-Οκτωβρίου του εικοσιένα ήταν πολύ δύσκολη για μένα γι'αυτό μάλλον είχα ανοίξει και το θέμα. Τώρα νιώθω καλύτερα αλλά θεμελιώδη θέματα όπως αυτό που ριζώνουν στον ψυχισμό , δεν αλλάζουν έτσι όπως καταλαβαίνεις.

Η ανάγκη για αποδοχή δε σβήνει έτσι απλά, οπότε μη θεωρήσεις ότι άλλαξε κάτι ριζικά, συνεχίζω να ζω με τα ελαττώματά μου.

Για παράδειγμα η ενασχόληση με πράγματα που μού αρέσουν, η βελτίωση στα επαγγελματικά μου και γενικότερη βελτίωση στις επικοινωνιακές μου δεξιότητες (άνοιξα λίγο τον κύκλο γνωριμιών μου με άτομα διαφορετικά σε νοοτροπία/προσανατολισμό/εμπειρίες) βοήθησαν στο να βιώσω κάτι πιο ευχάριστο και να μην εξετάζω ενδελεχώς κάθε μικρή λεπτομέρεια. Όμως, θέλει αρκετή προσπάθεια ακόμη.
Δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Εσύ τι σκοπό έχεις για να το κάνεις πιο βιώσιμο το κομμάτι αυτό; Έχεις κάποιο πλάνο; Τι νομίζεις ότι θα μπορούσε να σε βοηθήσει;
Πόσο είσαι; Κάνεις κάτι που σαρεσει καθημερινά και σού δίνει αυτό το σπάρκ που χρειάζεται ώστε να διώχνει τη μαυρίλα ;

---

Καλή χρονιά. Πολύ ευχάριστο που έχεις προχωρήσει!
Ξεκινάω την θεραπεία μου σύντομα και ανυπομονώ.
Εθιξες πράγματα που σκέφτομαι κι εγώ και που διαβάζω συνέχεια ότι βοηθάνε. Η ενασχόληση με κάτι που σου αρέσει είναι σίγουρα πολυ βοηθητική. Προσπαθώ να μην είμαι πολύ ώρα μπροστά σε οθόνες. Περπάτημα, γυμναστική, βιβλία, γενικά να τραβάω τον εαυτό μου από τα μαλλιά για να μη σκέφτομαι υπερβολικά και να υπεραναλυω το παρελθόν. Αλλά νομίζω ότι ο νούμερο ένα εχθρός μου, ήταν και είναι η ενοχικοτητα και το αυτόμαστιγωμα. Το ότι δηλαδή δεν συγχωρώ κανένα λάθος στον εαυτό μου.Τί θα γινόταν με αυτή τη σχέση αν δεν έκανα εκείνο, τί θα γινόταν αν δεν έκανα το άλλο κτλ. Αυτό που λένε "αγάπησε και συμπονεσε τον εαυτό σου" ή το άλλο " αποδεξου τον εαυτό σου με τα ελαττώματα του" (ειδικά αυτό), εμένα μου φαίνεται πολύ δύσκολο,αλλά νομίζω ότι είναι η βάση για μια πιο ευτυχισμένη και γαλήνια ζωή. Αυτό προσπαθώ να δουλεύω κάθε μέρα στο μυαλό μου. Παίζει ρόλο όπως είπες να κάνεις και καθημερινά κάτι που σου αρέσει. Άρα να αλλάξω και τρόπο ζωής. ( Δουλειά σπίτι, συνήθειες), γενικά ότι με ρίχνει. Πολλές φορές κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό που είναι και τα ελαττώματα που έχει, που ενώ ξέρω ότι δεν φταίω εγώ που έχω αυτές τις φοβίες λόγω παιδικών χρόνων, με υποτιμάω και νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους, ειδικά αν έχω χαλάσει σχέσεις λόγω ανασφαλειων μου. Και στη τελευταία μου σχέση δε μου συγχωρέθηκε το μοναδικό "λάθος" που έκανα. Στην ουσία απλά εξέφρασα ένα παραπονο- αγωνία για τη συχνότητα που θα βλεπόμασταν και ήθελα απλά να μιλήσουμε για αυτό. Αυτό δεν συγχωρέθηκε γιατί θεωρήθηκε πίεση από την άλλη πλευρά κι εκεί τελείωσε. Άδικο ή όχι, εγώ πήρα όλη την ευθύνη πάνω μου και θα παλεύω για πολυ καιρό ακόμα να μην χτυπάω τον εαυτό μου που έχασα τη σχέση αυτή, άρα και την αποδοχή λοιπόν όπως λεγαμε από τον αυτο τον άνθρωπο, έστω κι αν δεν ηταν και ο κατάλληλος για μένα Αφού δεν είχε καθόλου υπομονή και κατανόηση απέναντι μου.
Κι επισης να προσθέσω, ότι απο τη στιγμή που τελείωσε η σχέση και άρα έχασα και την αποδοχή, η κατάθλιψη μου μεγάλωσε. Έχασα το ενδιαφέρον για τις ασχολίες μου,που ειναι και πολλες, στη δουλειά κανω λαθη και κινδυνεύω να τη χάσω, έχω παρατήσει το σπιτι, κλαίω με το παραμικρο,γενικά ένα δράμα. Τώρα αρχίζω και αναρρωνω, με τη βοήθεια φίλων και δικιας μου προσπάθειας. Το θεμα είναι να βρίσκουμε την αποδοχή από μέσα μας και να μη περιμενουμε από καμμία σχέση να μας αλλάξει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τη διάθεση που έχουμε να κάνουμε πράγματα στη ζωή. Ευκολο στα λόγια, δύσκολο στη πράξη. Εκεί ελπίζω να με βοηθήσει ο ειδικός. Και εκει δηλαδή

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Καλή χρονιά. Πολύ ευχάριστο που έχεις προχωρήσει!
Ξεκινάω την θεραπεία μου σύντομα και ανυπομονώ.
Εθιξες πράγματα που σκέφτομαι κι εγώ και που διαβάζω συνέχεια ότι βοηθάνε. Η ενασχόληση με κάτι που σου αρέσει είναι σίγουρα πολυ βοηθητική. Προσπαθώ να μην είμαι πολύ ώρα μπροστά σε οθόνες. Περπάτημα, γυμναστική, βιβλία, γενικά να τραβάω τον εαυτό μου από τα μαλλιά για να μη σκέφτομαι υπερβολικά και να υπεραναλυω το παρελθόν. Αλλά νομίζω ότι ο νούμερο ένα εχθρός μου, ήταν και είναι η ενοχικοτητα και το αυτόμαστιγωμα. Το ότι δηλαδή δεν συγχωρώ κανένα λάθος στον εαυτό μου.Τί θα γινόταν με αυτή τη σχέση αν δεν έκανα εκείνο, τί θα γινόταν αν δεν έκανα το άλλο κτλ. Αυτό που λένε "αγάπησε και συμπονεσε τον εαυτό σου" ή το άλλο " αποδεξου τον εαυτό σου με τα ελαττώματα του" (ειδικά αυτό), εμένα μου φαίνεται πολύ δύσκολο,αλλά νομίζω ότι είναι η βάση για μια πιο ευτυχισμένη και γαλήνια ζωή. Αυτό προσπαθώ να δουλεύω κάθε μέρα στο μυαλό μου. Παίζει ρόλο όπως είπες να κάνεις και καθημερινά κάτι που σου αρέσει. Άρα να αλλάξω και τρόπο ζωής. ( Δουλειά σπίτι, συνήθειες), γενικά ότι με ρίχνει. Πολλές φορές κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό που είναι και τα ελαττώματα που έχει, που ενώ ξέρω ότι δεν φταίω εγώ που έχω αυτές τις φοβίες λόγω παιδικών χρόνων, με υποτιμάω και νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους, ειδικά αν έχω χαλάσει σχέσεις λόγω ανασφαλειων μου. Και στη τελευταία μου σχέση δε μου συγχωρέθηκε το μοναδικό "λάθος" που έκανα. Στην ουσία απλά εξέφρασα ένα παραπονο- αγωνία για τη συχνότητα που θα βλεπόμασταν και ήθελα απλά να μιλήσουμε για αυτό. Αυτό δεν συγχωρέθηκε γιατί θεωρήθηκε πίεση από την άλλη πλευρά κι εκεί τελείωσε. Άδικο ή όχι, εγώ πήρα όλη την ευθύνη πάνω μου και θα παλεύω για πολυ καιρό ακόμα να μην χτυπάω τον εαυτό μου που έχασα τη σχέση αυτή, άρα και την αποδοχή λοιπόν όπως λεγαμε από τον αυτο τον άνθρωπο, έστω κι αν δεν ηταν και ο κατάλληλος για μένα Αφού δεν είχε καθόλου υπομονή και κατανόηση απέναντι μου.
Κι επισης να προσθέσω, ότι απο τη στιγμή που τελείωσε η σχέση και άρα έχασα και την αποδοχή, η κατάθλιψη μου μεγάλωσε. Έχασα το ενδιαφέρον για τις ασχολίες μου,που ειναι και πολλες, στη δουλειά κανω λαθη και κινδυνεύω να τη χάσω, έχω παρατήσει το σπιτι, κλαίω με το παραμικρο,γενικά ένα δράμα. Τώρα αρχίζω και αναρρωνω, με τη βοήθεια φίλων και δικιας μου προσπάθειας. Το θεμα είναι να βρίσκουμε την αποδοχή από μέσα μας και να μη περιμενουμε από καμμία σχέση να μας αλλάξει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τη διάθεση που έχουμε να κάνουμε πράγματα στη ζωή. Ευκολο στα λόγια, δύσκολο στη πράξη. Εκεί ελπίζω να με βοηθήσει ο ειδικός. Και εκει δηλαδή

---

Οι σχέσεις μας με τους άλλους δείχνουν και πως την παλεύουμε με τον εαυτό μας. Δηλαδή καθόλου χαχαχα
Αν δηλαδή με τον εαυτό σου υπάρχει δυσκολία στη συγχώρηση έτσι και με τους άλλους κάτι παρόμοιο.
Δεν ξέρω από που πηγάζει όλο αυτό. Κάποια πράγματα ούτως ή άλλως δεν είναι στον έλεγχό μας. Αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Οι επιλογές ως τώρα είναι αυτές, γίνεται να αλλάξουν. Αν αλλάξουν αυτές θα αλλάξει και η αντιμετώπιση προς τον εαυτό και αργότερα προς τους άλλους. Καλή χρονιά και καλή δύναμη!!

Ποποο! Σού αρέσει να γράφεις ατελείωτα, αναρωτιέμαι αν είσαι και εξίσου ομιλητική, όχι γκρινιάρα, ομιλιτικη, οι γυναίκες που τους αρέσει να μιλάνε για διάφορα θέματα και να τα πλατιαζουν δεν είναι ποτέ βαρετές, για μένα τουλάχιστον, τονίζω όχι γκρινιάρα. Λοιπόν πως πάνε τα πράγματα? Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε? Και εγώ έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση οπότε σε νιώθω κάπως.

φιλαρακι σε νιωθω κι εγω το ιδιο πρόβλημα εχω κι δε εχω συμπαράσταση αντιθέτους. έπαψα να πιστεύω στο άνθρωπο εγω που ειχα ολο το κοσμο φιλο μα ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟ !!!!μονον εγω το πίστευα

Quote:

---

Originally Posted by Vaggg

Ποποο! Σού αρέσει να γράφεις ατελείωτα, αναρωτιέμαι αν είσαι και εξίσου ομιλητική, όχι γκρινιάρα, ομιλιτικη, οι γυναίκες που τους αρέσει να μιλάνε για διάφορα θέματα και να τα πλατιαζουν δεν είναι ποτέ βαρετές, για μένα τουλάχιστον, τονίζω όχι γκρινιάρα. Λοιπόν πως πάνε τα πράγματα? Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε? Και εγώ έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση οπότε σε νιώθω κάπως.

---

Λοοοοολ
Ατέλειωτα γράφω και μιλάω όταν πρέπει και το έχω ανάγκη.
Φυσικά και γκρινιάζω ειδικά όταν νιώθω ότι με αδικούν!!!
Ναι η αυτοπεποίθηση σιγουρα είναι καλύτερα τώρα!!!!
Να μην έχεις !!! Βρες τρόπους να την καταπολεμήσεις είναι μεγάλη μαλακια ?!!

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

φιλαρακι σε νιωθω κι εγω το ιδιο πρόβλημα εχω κι δε εχω συμπαράσταση αντιθέτους. έπαψα να πιστεύω στο άνθρωπο εγω που ειχα ολο το κοσμο φιλο μα ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟ !!!!μονον εγω το πίστευα

---

Να πιστεύεις σε ο,τι θέλεις και να αντιστέκεσαι χωρίς να απογοητεύεσαι. Αυτοί είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι!!