Originally Posted by
Karmacoma
Καλησπέρα σε όλους και όλες.
Είμαι νέο μέλος, μόλις πριν μερικά λεπτά έκανα εγγραφή.
Ο λόγος είναι ότι, ψάχνοντας key-words στο google σε σχέση με "παύσεις καρδιάς", "έκτακτες συστολές" κ.τ.λ, βρήκα το παρόν φόρουμ.
Η μικρή μου ιστορία είναι ότι από το 2017 περίπου, είχα επεισόδια σαν αυτά που περιγράφει η Nefelie στο αρχικό της μήνυμα.
Στο παρελθόν, αποτέλεσε λόγο για να αφήσω τη δουλειά μου επί τόπου, να τρέξω στο νοσοκομείο, όπου φυσικά, μετά από ενδελεχότατη εξέταση, όλα βρέθηκαν ΟΚ στον οργανισμό μου.
Τον Οκτώβρη του '23 μου συνέβη αυτή η "παύση" ενώ ήμουν όρθια σε ένα κατάστημα με ρούχα.
Πανικοβλήθηκα τόσο που παράτησα τα ρούχα στο ράφι και έτρεξα προς την έξοδο καθώς δεν είχα συνειδητοποιήσει τι μου συνέβη εκείνη τη στιγμή.
Έφτασα στο αμάξι μου, κάθισα και προσπάθησα να καταλάβω τι μου συνέβη.
Φυσικά ήμουν τόσο φοβισμένη που με έλουσε ιδρώτας, έτρεμα σαν το ψάρι έξω από το νερό και είχα ταχυκαρδία.
Από τότε, δυστυχώς, έχω μπει σε μια απελπιστική λούπα-φαύλο κύκλο πανικού-έκτακτων συστολών-ξανά πανικού-νοσοκομείων-ιδιωτών καρδιολόγων-έκτακτων συστολών κ.ο.κ, χωρίς τέλος.
Έχω βάλει χόλτερ μία φορά, δεν βρέθηκε κάτι.
Μετά από πολλή ταλαιπωρία, είχα φτάσει στο σημείο να αισθάνομαι τρόμο μέχρι και για το να βγαίνω έξω, μήπως και με πιάσει κάτι κακό, απεύφευγα κοινωνικά settings και ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι μου.
Έφτασα σε σημείο να κάθομαι σπίτι μου ήρεμα και χαλαρά και να βαράω πανικούς χωρίς προφανή αιτία.
Να φοβάμαι, γενικά, κάτι απροσδιόριστο, χωρίς λόγο. Να φοβάμαι το φόβο, όπως πολύ εύστοχα έχω ακούσει.
Μετά το καλοκαίρι του '23, νιώθω ότι επιτέλους παίρνω τα πάνω μου αργά και σταθερά.
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τις ρημάδες έκτακτες συστολές (για ένα διάστημα είχα κάθε μέρα, σχεδόν κάθε 2-3-5 λεπτά) και ξεκίνησα κολύμβηση εδώ και ένα μήνα. Έκτοτε, νιώθω αλλαγή. Δε με πιάνουν τόσο συχνα. Σχεδόν εξαφανίστηκαν.
Παρόλα αυτά, ακόμα και στο παρόν (και είναι και ο λόγος που έκανα εγγραφή εδώ), κατά τη διάρκεια της δουλειάς (ενώ κάθομαι, στο άκυρο), νιώθω παύση στην καρδιά μου. Ξεκινάει πρώτα ένα φτερούγισμα, μετά νιώθω παύση (την οποία αντιλαμβάνομαι ως αιωνιότητα), νιώθω κενή, ταυτόχρονα νιώθω κάτι σαν θολούρα, σα να ... αποκόβομαι από την πραγματικότητα (το ίδιο ακριβώς αίσθημα που ένιωσα τότε, στο μαγαζί που ανέφερα πιο πάνω), σα να πηγαίνει να μου κοπεί η αναπνοή και μετά τσουπ!-επαναφορά. Φυσικά, μετά με πιάνει τρελή ταχυκαρδία. Λογικά από τον τρόμο.
Να πω εδώ πως όλοι οι γιατροί μού είπαν ότι είναι θέμα άγχους.
Ένας μου είπε ότι και ο κύκλος μου παίζει ρόλο στις έκτακτες. Δεν υπάρχει εύρημα άλλο. Δεν καπνίζω, δεν πίνω, ασκούμαι όσο μπορώ.
Έχω όμως πολυκυστικές-χασιμότο-μεταβολικό σύνδρομο. Αυτά τα 3 πιστεύω ότι συνεισφέρουν στο πρόβλημα.
Παρόλα αυτά, έχω καταμπερδευτεί. Έχω κουραστεί να φοβάμαι, νιώθω ότι γίνομαι γραφική, κουραστική, δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω δηλαδή μια σίγουρη απάντηση στο γιατί έχω έκτακτες και γιατί νιώθω αυτές τις παύσεις.
Ένας γιατρός μου εξήγησε πως οι έκτακτες οφείλονται και στο πολύ φαί, και στο στρες, και στο τρακ-αγωνία, κάποιες φορές.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, θα ήθελα παρακαλω να μου απαντήσει το μέλος @ZME, τι εννοούσε πιο πάνω όταν έγραφε πως ο γιατρός τ@ έχει εξηγήσει γιατί συμβαίνουν αυτές οι παύσεις.
P.S.: Nefelie ταυτίζομαι 101% με την κατάσταση που περιγράφεις. Είναι λες και τα έχω γράψει όλα εγώ.
P.S. 2: Σας ευχαριστώ αν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το ... παραλήρημά μου. :P
Το εκτιμώ βαθύτατα.
