Ερώτηση για Κοινωνική φοβία

Γεια σε όλους θέλω να κάνω μια ερώτηση γίνεται να αποκτήσω κοινωνική φοβία έτσι στα καλά καθούμενα? Έχω κάποιο είδος ντροπαλότητας χωρις να περάσω κάποιο bullying στην ζωή μου είχα πάντα θάρρος και αυτοπεποίθηση, ήμουν πάντα κοινωνικός, αυθόρμητος και ότι είχα να πω το έλεγα και τώρα πλέον φοβάμαι να κοιτάξω τους άλλους στα μάτια και έχω γίνει λίγο φοβιτσιαρης, πώς εξηγείται αυτό? Μήπως ειναι όλα είναι στο μυαλό μου και έχω κολλήσει? Να σημειώσω ότι έχω περάσει περίεργες φάσεις με άγχος μέχρι και λίγες κρίσεις πανικού αλλά πλέον τα έχω μειώσει αρκετά μπορώ να πω αυτά. Και είμαι 18 ευχαριστώ σε όποιον μπει στον κόπο να απαντήσει

μήπως φταίει η εποχή που είναι λίγο κλειστοφοβική;
γενικότερα είναι μικρή η ηλικία σου και ίσως να βγει η κοινωνική φοβία αργότερα, δεν ξέρω.
παίζει ρόλο πόσο αποδοχή είχες απο τους γονείς, και ίσως να είναι άγχος από μόνο του.
μια κουβέντα με έναν ειδικό θα σε βοηθήσει καλύτερα.
εγώ πχ κατάλαβα ότι μου συμβαίνει αυτό όταν έμαθα ότι συμβαίνει, ότι έχει όνομα και το λένε κοινωνική φοβία,
https://www.bridgestorecovery.com/so...ocial-anxiety/
ίσως αυτό σε βοηθήσει.

Μπορεί από τις κρίσεις πανικού και άγχους να σου έμεινε σαν φοβία. Η ψυχοθεραπεία ίσως βοηθήσει αν δεις ότι δυσκολεύεσαι και επιμένει. Καλύτερα τώρα που είσαι μικρότερος να το κοιτάξεις για να χτίσεις τη ζωή σου σε υγιείς βάσεις

Αν παιρνεισ διαφορα παρε μαγνησιο κ βιταμινη ντε αν μπορεισ να φασ κρεασ παρε κ πρωτεινεσ αντι να κανεισ διατροφη που χρειαζεται

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Μπορεί από τις κρίσεις πανικού και άγχους να σου έμεινε σαν φοβία. Η ψυχοθεραπεία ίσως βοηθήσει αν δεις ότι δυσκολεύεσαι και επιμένει. Καλύτερα τώρα που είσαι μικρότερος να το κοιτάξεις για να χτίσεις τη ζωή σου σε υγιείς βάσεις

---

Καλημέρα, Η κρίσεις πανικού με είχαν φοβίσει και επηρεάσει στην αρχή η αλήθεια είναι και τότε είχα άρχισει συνεδρίες με ψυχολόγο και μέσα σε μια εβδομάδα με την βοήθεια του ψυχολόγου και της προσπάθειας μου ένιωσα καλύτερα και τις αντιμετώπιζα και από εκεί και μετά δεν με απασχολουσαν καθόλου... Τώρα πλέον δεν με κοιτάει κάποιος ψυχολόγος σταμάτησα εγώ επειδή υπήρχαν στη μέση και οικονομικά θέματα αλλά νόμιζω και εγώ ότι όλα από εκεί πρέπει να άρχισαν και κολλήσα και εγώ και άντε να δω τώρα πως θα ξεκολλήσω...

Quote:

---

Originally Posted by elis

Αν παιρνεισ διαφορα παρε μαγνησιο κ βιταμινη ντε αν μπορεισ να φασ κρεασ παρε κ πρωτεινεσ αντι να κανεισ διατροφη που χρειαζεται

---

Πίνω βιταμίνες αλλά από διατροφή είμαι άστα να πάνε,δεν προσέχω... Σε ευχαριστώ για την συμβουλή

Quote:

---

Originally Posted by user

μήπως φταίει η εποχή που είναι λίγο κλειστοφοβική;
γενικότερα είναι μικρή η ηλικία σου και ίσως να βγει η κοινωνική φοβία αργότερα, δεν ξέρω.
παίζει ρόλο πόσο αποδοχή είχες απο τους γονείς, και ίσως να είναι άγχος από μόνο του.
μια κουβέντα με έναν ειδικό θα σε βοηθήσει καλύτερα.
εγώ πχ κατάλαβα ότι μου συμβαίνει αυτό όταν έμαθα ότι συμβαίνει, ότι έχει όνομα και το λένε κοινωνική φοβία,
https://www.bridgestorecovery.com/so...ocial-anxiety/
ίσως αυτό σε βοηθήσει.

---

Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει, με τους γονείς μου είμαι μια χαρά, πριν 3 χρόνια που άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα άγχους με είχε ρίξει λίγο βαριόμουν να κάνω το οτιδήποτε είχα αρχίσει να βαριέμαι να βγαινω και έξω όσο να ναι έβγαινα ομως, και έκανα περίεργες περίεργες σκέψεις μέχρι και πώς μπορώ να πάθω κρίση πανικού και που έπαθα είναι το αστείο, μετά από 1 χρόνο τα ξεπέρασα όλα και το έντονο άγχος που είχα ελαττώθηκε, μετά από λίγους μήνες πάλι άρχισαν λίγες κρίσεις πανικού και με βοήθεια ψυχολόγου κατάλαβα από πού πηγάζει και τις ξεπέρασα και τώρα εδώ και μήνες έχω κοινωνική φοβία και έχω αλλάξει εντελώς από η ψυχή της παρέας έχω γίνει ο πιο βαρετός και δεν ευχαριεστιεμαι τίποτα γελάω ψεύτικα δεν μου βγαίνει αυθόρμητα και ότι κάνω γίνεται μηχανικά αν το λέω σωστά χωρίς να βγαίνει αυθόρμητα, αλλά γενικά είναι κάποια βιντεάκια που παρακολουθώ στο YouTube με άτομα που έχουν περάσει από αυτό και δίνουν συμβουλές και με έχουν βοηθήσει και όλο και προσπαθήσω κάθε μέρα... Εσύ τι είδους μορφής κοινωνικής φοβίας έχεις η είχες? Ευχαριστώ και για το άρθρο θα το κοιτάξω

Και τώρα έρχεται και ο στρατός και με έχει κατα αγχωσει και αυτό λόγω του προβλήματος που έχω και νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω, παλιά που το φανταζομουν έλεγα θέλω να πάω θα ήταν καλή φάση, και τώρα έχω αυτό...

εγώ λοιπόν και τί δεν έχω.
βασικά δεν μπορώ να είμαι κέντρο της προσοχής, σε σημείο να μην κάνω τίποτα και όλη μου η μέρα να πηγαίνει στράφει πολλές φορές.
φίλους φυσικά ούτε λόγος πια, όσοι είχα ήταν ήσυχοι -ή φιλήσυχοι- όπως εγώ γιατί δεν μπορώ να μέρη με πολύ κόσμο, εκτός αν είναι ανοιχτοσιά.
δεν μπορώ να μιλάω στο τηλέφωνο, ειδικά με αγνώστους, τύπου φίλους συγγενών που τηλεφωνούν κλπ.
στα μμμ μένω κοντά στην πόρτα για να μην χρειαστεί να περάσω από άλλους ανθρώπους για να κατέβω.
και άλλα πολλά.
αντιμετωπίζεται όμως ή τουλάχιστον το φτάνεις σε ένα σημείο που να μην σε ενοχλεί πια.

η κοινωνικη φοβια ειναι πολυ συνηθης φοβια σιγουρα το bullying το φερνει στην επιφανεια αλλα δεν ειναι μονο αυτο συνηθως γενιεται καποιος με αυτη την ροπη και εκδηλωνεται καποια στιγμη συνηθως σε νεαρη ηλικια αλλα μπορεις να το πολεμησεις αν εκτιθεσαι σε αυτη την φοβια και δεν δινεις σημασια στις αντιδρασεις των αλλων.συνηθως οι φοβιες καταπολεμουνται καλυτερα οταν εκτιθεσαι ηθελημενα σε αυτες ειδαλλως αν αποφευγεις αυτες τις καταστασεις αυτες συνηθως συντηρειται η φοβια

όντως μπορεί να οδηγήσει και στην απομόνωση.
πρόσφατα διάβασα ότι βοηθάει το να ασχολείσαι με πράγματα που δεν έχουν ως επίκεντρο τον εαυτό σου, να φεύγει η προσοχή από τον εαυτό ως κέντρο δηλαδή της προσοχής σου. πχ κάποιο χόμπι.

Ίσως κάποιο περιστατικό έστω και ασημαντο που ομως σε επηρέασε να το ενεργοποίησε..Εγώ θυμαμαι ενώ ήμουν σαν μαθήτρια ενεργή και συμμετείχα φουλ στο μάθημα μια μέρα ξαφνικά ενώ διάβαζα ένα κείμενο άρχισε να τρέμει η φωνή μου ν με πιάνει ταχυκαρδία και να μην μπορει να βγει η φωνη από τότε δεν μπορώ να διαβάσω κείμενο μπροστά σε άλλους σκέφτομαι ότι θα μου συμβεί πάλι αυτό και όσο τ σκέφτομαι συμβαίνει..Η ξαφνικά στα 20 μου αρχισα να κοκκινιζω που μικρότερη δεν μου συνέβαινε..αυτό που θα σε συμβούλευα είναι τώρα που είσαι μικρός να τ αντιμετωπίσεις γιατί όσο κάτι τ αφήνεις το συνήθιζεις και μετά δύσκολα το αποβαλλεις ..το ότι το αναγνωρίζεις και σε προβληματίζει είναι θετικό..είναι πολύ νωρίς να βρεις τη ρίζα του και να το ξεπεράσεις και να μην το αφήσεις να γίνει κτήμα σου.

Σεξουαλική ζωή έχεις ;

Quote:

---

Originally Posted by user

εγώ λοιπόν και τί δεν έχω.
βασικά δεν μπορώ να είμαι κέντρο της προσοχής, σε σημείο να μην κάνω τίποτα και όλη μου η μέρα να πηγαίνει στράφει πολλές φορές.
φίλους φυσικά ούτε λόγος πια, όσοι είχα ήταν ήσυχοι -ή φιλήσυχοι- όπως εγώ γιατί δεν μπορώ να μέρη με πολύ κόσμο, εκτός αν είναι ανοιχτοσιά.
δεν μπορώ να μιλάω στο τηλέφωνο, ειδικά με αγνώστους, τύπου φίλους συγγενών που τηλεφωνούν κλπ.
στα μμμ μένω κοντά στην πόρτα για να μην χρειαστεί να περάσω από άλλους ανθρώπους για να κατέβω.
και άλλα πολλά.
αντιμετωπίζεται όμως ή τουλάχιστον το φτάνεις σε ένα σημείο που να μην σε ενοχλεί πια.

---

Έτσι όπως στα λες νομίζω πως παρομοιάζουν και με τα δικά μου, αλλά έτσι στα καλά καθούμενα το απέκτησα, εσύ είχες κάποιο ιστορικό πριν σου εμφανιστεί αυτή η φοβία?

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Σεξουαλική ζωή έχεις ;

---

Δεν έχω φτάσει εκεί ακόμα.

Quote:

---

Originally Posted by ellik

Ίσως κάποιο περιστατικό έστω και ασημαντο που ομως σε επηρέασε να το ενεργοποίησε..Εγώ θυμαμαι ενώ ήμουν σαν μαθήτρια ενεργή και συμμετείχα φουλ στο μάθημα μια μέρα ξαφνικά ενώ διάβαζα ένα κείμενο άρχισε να τρέμει η φωνή μου ν με πιάνει ταχυκαρδία και να μην μπορει να βγει η φωνη από τότε δεν μπορώ να διαβάσω κείμενο μπροστά σε άλλους σκέφτομαι ότι θα μου συμβεί πάλι αυτό και όσο τ σκέφτομαι συμβαίνει..Η ξαφνικά στα 20 μου αρχισα να κοκκινιζω που μικρότερη δεν μου συνέβαινε..αυτό που θα σε συμβούλευα είναι τώρα που είσαι μικρός να τ αντιμετωπίσεις γιατί όσο κάτι τ αφήνεις το συνήθιζεις και μετά δύσκολα το αποβαλλεις ..το ότι το αναγνωρίζεις και σε προβληματίζει είναι θετικό..είναι πολύ νωρίς να βρεις τη ρίζα του και να το ξεπεράσεις και να μην το αφήσεις να γίνει κτήμα σου.

---

Κάποιο τραύμα στην ζωή μου δεν νομίζω να είχα, ίσως το επίκεντρο όλης αυτής της υπόθεσης να ήταν οι κρίσεις πανικού που με τρόμαξαν αρκετά μπορώ να πω και φοβόμουν να βγω από το σπίτι, αλλά αυτό όσο να ναι το έχω ξεπεράσει κάποιες φορές το σκέφτομαι και αυτό βέβαια αλλά το σημαντικό είναι πλέον ότι και να το σκέφτομαι δεν με τρομάζει και ακόμα και να την πάθω δεν θα με φοβίσει. Σε ευχαριστώ για το θάρρος που μου δίνεις πάντα ήλπιζα στην ελπίδα διότι όπως ξεπέρασα και τις κρίσεις πανικού κάποια στιγμή θα ξεπεράσω και όλο αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Markos

Έτσι όπως στα λες νομίζω πως παρομοιάζουν και με τα δικά μου, αλλά έτσι στα καλά καθούμενα το απέκτησα, εσύ είχες κάποιο ιστορικό πριν σου εμφανιστεί αυτή η φοβία?

---

εχμ ας πούμε όχι, βία.
γενικότερα, ανήκω στην κατηγορία -άνηκα- των παιδιών που κανείς δεν θα έκανε παρέα ή θα κορόιδευαν, σίγουρα, από το εξωτερικό περιβάλλον ήταν ήπια και συγκριτικά με τα άλλα παιδιά το ίδιο πάνω κάτω, νομίζω.
εσωτερικά όμως έχω θέματα με άγχος από παιδί-έφηβη δηλαδή. και η εσωστρέφεια ήταν παρεξηγημένο πράγμα.