lypamai pou yparxw

geia se ollous,,, den kserw pws vrika to kouragio na mpw edw mesa,,,,,, akomh kai twra den eimai sigourh oti tha vgei sto kalo auto pou kanw,,, niwthw oti pali tha thn faw thn aporipsh, akomh kai se auto to site,,,,, anyway,,,,, elpizw na yparxei kapoios edw mesa pou mporei na me akoush,,,,, giati sta alithia,,,, den exw kanenan,,,, eimai 30 xrwnwn, pantreutika sthn Ellada prin apo 6 xronia, xwrisa prin apo 1 mhna kai gyrisa stous gonis mou se mia allh xwra,,,,,,,, akomh den kserw pou kai pws vrika to kouragio na vgw apo autwn twn gamo,,,,,, zousa mono gia auton, ekana oti hthele autos, monh sto spith, xwris filous, xwris kanenan, mono na ton euxaristisw,,, na einai autos kala,,, den edina katholou simasia sto eauto mou,,,, elpizontas oti tha ta ektimisei auta pou ekana,,,,,, kai omws, pali eftega egw gia olla,,,,, gia olla,,,,, pantreutika apo agaph kai eixa tosa polla onira gia to mellon mas,,,,, sto spiti den eixame tipota otan pantreutikame,,, alla den me eniaze, pisteua oti me thn agaph kai sklirh doulia olla tha ta ftiaksoume,,,, prospathisa polh kai ta katafera,,, omws, pali eftega egw,,,, eftega pou den hksera ti einai auta pou skeftetai gia na ta kanw prin ta zhthsei,,,,,,,,,,,, esthanomouna ksenh sto idio mou to spiti,,,,, esthanomouna oti den exw tipota kalo na pw,,,, oti sth parea einai kalitera na exw to stoma mou klisto giati allos olloi kai mazi tou tha gelousan me auta pou tha pw,,,,, den kserw oute kai egw pos anteksa toso kairo,,,,,, kserw oti den aksiza na ta zw kathimerina olla auta, kai omws akomh kai shmera aisthanomai pws pali egw ftew,,,,, eimai toso mperdemenh,,,, niwthw oti ola ta onira mou, elpides mou, olla einai xamena,,,,,, oti den yparxei logos na kanw ksana onoira,,,, oti den yparxei periptosh na dosw thn empistosinh mou ksana se kanenan,,,,,, oti den tha afisw kanenan na me plisiasei ksana,,,,,,,, oti den tha kanw oute oikogeneia oute paidia, auta pou panta hthela,,, mia iremh zwh,,,,, kai den kserw na milisw se anthropo!!! me pianei ena anxos kathe fora pou kapios prospathei na mou milisei,,,,,,,,, den kserw ti einai auta pou egw thelw,,,,,,, niwthw pos mesa mou den yparxei synesthima,,,,,, niwthw pos eimai petra,,,,,, ta vlepw olla maura,,,,, den kserw pws tha vgw apo auto to skotadh, kai den kserw an thelw na vgw,,,,,,,,,, zw tora me thn oikogeneia mou se ena mikro meros kai einai "pallewn apopsewn" olloi edw,,, an phgena se psixologo den kserw pos tha antexan th "droph" kai xwrismenh kai "trelh",,, den mporw na tous pligosw etsi,,,,, alla kai ti na kanw???????? :( mono na elpizw na aniksei h gh na me katapiei kai na eksafanistw,,,,,, giati ilikrina lypamai pou zw kai yparxw,,,,,,,,,,, :(

Καλως ηρθες.Ειναι ευκολο να το ξαναγραψεις Ελληνικα,ειναι πολυ δυσκολο να διαβαστει ετσι

\'\'λυπαμε που υπάρχω



γεια σε όλους,,, δεν ξέρω πως βρήκα το κουράγιο να μπω εδώ μέσα,,,,,, ακόμη και τώρα δεν είμαι σίγουρη ότι θα βγει στο καλο αυτό που κάνω,,, νιώθω ότι πάλι θα την φάω την απόρριψη, ακόμη και σε αυτό το site,,,,, anyway,,,,, ελπίζω να υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που μπορεί να με ακούσει,,,,, γιατί στα αλήθεια,,,, δεν έχω κανέναν,,,, είμαι 30 χρονων, παντρεύτηκα στην Ελλάδα πριν από 6 χρονια, χώρισα πριν από 1 μηνα και γύρισα στους γονείς μου σε μια άλλη χωρα,,,,,,,, ακόμη δεν ξέρω που και πως βρήκα το κουράγιο να βγω από αυτών των γάμο,,,,,, ζούσα μονο για αυτόν, έκανα ότι ήθελε αυτός, μονη στο σπίτι, χωρίς φίλους, χωρίς κανέναν, μονο να τον ευχαριστήσω,,, να είναι αυτός καλά,,, δεν έδινα καθόλου σημασία στο εαυτό μου,,,, ελπίζοντας ότι θα τα εκτιμήσει αυτά που έκανα,,,,,, και όμως, πάλι έφταιγα εγώ για olla,,,,, για olla,,,,, παντρεύτηκα από αγάπη και είχα τόσα πολλά όνειρα για το μέλλον μας,,,,, στο σπίτι δεν είχαμε τίποτα όταν παντρευτήκαμε,,, αλλα δεν με ένοιαζε, πίστευα ότι με την αγάπη και σκληρή δουλειά olla θα τα φτιάξουμε,,,, προσπάθησα πόλη και τα κατάφερα,,, όμως, πάλι έφταιγα εγώ,,,, έφταιγα που δεν ήξερα τι είναι αυτά που σκέφτεται για να τα κάνω πριν τα ζητήσει,,,,,,,,,,,, αισθανόμουνα ξένη στο ίδιο μου το σπίτι,,,,, αισθανόμουνα ότι δεν έχω τίποτα καλο να πω,,,, ότι στη παρέα είναι καλύτερα να έχω το στόμα μου κλειστό γιατί άλλος όλοι και μαζί του θα γελούσαν με αυτά που θα πω,,,,, δεν ξέρω ούτε και εγώ πως άντεξα τόσο καιρό,,,,,, ξέρω ότι δεν άξιζα να τα ζω καθημερινά olla αυτά, και όμως ακόμη και σήμερα αισθάνομαι πως πάλι εγώ φταίω,,,,, είμαι τόσο μπερδεμένη,,,, νιώθω ότι όλα τα όνειρα μου, ελπίδες μου, olla είναι χαμένα,,,,,, ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνω ξανά όνειρα,,,, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δώσω την εμπιστοσύνη μου ξανά σε κανέναν,,,,,, ότι δεν θα αφήσω κανέναν να με πλησιάσει ξανά,,,,,,,, ότι δεν θα κάνω ούτε οικογένεια ούτε παιδιά, αυτά που πάντα ήθελα,,, μια ήρεμη ζωή,,,,, και δεν ξέρω να μιλήσω σε άνθρωπο!!! με πιάνει ένα άγχος κάθε φορα που κάποιος προσπαθεί να μου μιλήσει,,,,,,,,, δεν ξέρω τι είναι αυτά που εγώ θέλω,,,,,,, νιώθω πως μέσα μου δεν υπάρχει συναίσθημα,,,,,, νιώθω πως είμαι πετρα,,,,,, τα βλέπω olla maura,,,,, δεν ξέρω πως θα βγω από αυτό το σκοτάδι, και δεν ξέρω αν θέλω να βγω,,,,,,,,,, ζω τώρα με την οικογένεια μου σε ένα μικρό μέρος και είναι \"παλαιών απόψεων\" όλοι εδώ,,, αν πήγαινα σε ψυχολόγο δεν ξέρω πως θα άντεξαν τη \"ντροπή\" και χωρισμένη και \"τρελή\",,, δεν μπορώ να τους πληγώσω έτσι,,,,, αλλα και τι να κάνω???????? :( μονο να ελπίζω να ανοίξει η γη να με καταπιεί και να εξαφανιστώ,,,,,, γιατί ειλικρινά λυπάμαι που ζω και υπάρχω,,,,,,,,,,, :( \'\'

Μπραβο Ελενα;)
Phoenix ειναι φυσικο να τα βλεπεις ολα μαυρα ,να εισαι τοσο απελπισμενη κ τοσο αρνητικη.Ειναι πολυ προσφατος ο χωρισμος σου.Ζεις ενα πενθος τωρα,χρειαζεται τον χρονο του για να ξεπεραστει.
Ενας ψυχολογος θα σε βοηθουσε παρα πολυ κ δεν ειναι ντροπη να ζητησεις βοηθεια.Δεν εισαι τρελλη ουτε ειναι οποιος απευθυνεται σε ειδικο.
Μια τελευταια ερωτηση μοναχα.Ποτε θα ζησεις για τον εαυτο σου?

Σ`ευχαριστώ Ηελενα που το ξαναγραψεις στα Ελληνικα :) θα προσπαθήσω να γράφω στα ελληνικά από δω και πέρα :) και σας ευχαριστώ που μου απαντήσατε,,,, ξέρω ότι δεν είναι ούτε ντροπή και ούτε είναι τρελοί όσοι πάνε σε ψυχολόγο,,, και εγώ έχω την ανάγκη από έναν ειδικο τώρα,,,,, όμως, όπως είπα όλοι εδώ που μένω και οι γονείς μου επίσης, το έχουν ταμπου αυτό το θέμα και πιστεύσω ότι θα πλήγωνα τους γονείς μου αν πήγαινα σε έναν ειδικό,,,,,
καμιά φορά μου έρχεται στο μυαλό αυτό, ποτέ μην λες ποτέ και ότι θα σταθώ στα πόδια μου ξανά, και θα ζω τη ζωή μου για τον εαυτό μου,,,, όμως είναι για λίγα μόνο λεπτά,,,,,,,, γιατί μετά πάλι αυτή μαυρίλα παντού,,,,, και δεν έχω κανέναν να μιλήσω, τουλάχιστον να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου,,,,,,,,,,, και δεν ξέρω από που να αρχίσω να χτίζω τον εαυτό μου και την ζωή μου,,,,, δεν ξέρω ουτε αν το θέλω αυτο,,,,,,,,:(

Και εγω αν έγραφα αυτά που νιώθω θα έγραφα όλα όσα έγραψες. Και αν έβαζα έναν τίτλο...ακριβώς τον ίδιο.
Είμαι λίγα χρόνια νεότερή σου...αλλά στην ίδια ψυχολογική κατάσταση. Ίσως να μην έχει νόημα να αρχίζω να σου δίνω συμβουλές...ή να σου λέω ότι θα νοιώσεις καλύτερα με τον χρόνο... Για ένα πράγμα είμαι σιγουρη και μόνο αυτό μπορώ να σου πω...
Όλα όσα πέρασες και όλα όσα νιώθεις οφείλονται σε κάτι πολύ μεγαλύτερο...σε κάτι πολύ βαθύτερο. Σε πράγματα και καταστάσεις του παρελθόντος. Και ειμαι σιγουρη ότι δεν τα έχεις ψάξει ποτέ...δεν τα εχεις δει. Ζήτησε βοήθεια από κάποιον ειδικό.Κάποιον που θα σε βοηθήσει να μιλήσεις με τον εαυτό σου για πράγματα που ποτέ δεν συζήτησες. Και μην σε απασχολεί τι θα πουν όλοι οι υπόλοιποι... Ξεκίνησε να κάνεις κάτι για σένα...Κάτι για την δική σου ζωή... Γιατί στο κάτω κάτω είναι δική σου. Εσύ υποφέρεις. Εσύ δυσκολεύεσαι. Και κανείς που δεν το περνάει δεν μπορεί να καταλάβει πως πραγματικά είναι.
Ζήτησε βοήθεια και με τον καιρό θα δεις οτι θα αρχισεις να ανακαλυπτεις τον εαυτο σου. Θα αρχίσεις να βλέπεις τι πραγματικά θέλεις εσυ. Τι κανει εσενα χαρουμενη.
Πιστεψέ με σε αυτό. Το ιδιο εκανα και δεν το μετανοιωνω.

Aretiva εχεις απολυτο δικιο.
phoenix υποψιαζομαι οτι ολα τα ταμπου των γονιων σου εχουν συντελεσει στη δημιουργια της καταστασης που ζεις τωρα.Εχεις την ανεση κ την οικονομικη δυνατοτητα να πας μονη σου σε ψυχολογο?Αν μπορεις καντο.
Αν αυτη η λυση δεν ειναι εφικτη,πηγαινε κ ας το μαθουν.Μην σκεφτεσαι τι θα πουν κ αν θα στενοχωρηθουν.Δεν θελω να σκεφτομαι οτι προτιμουν να σε βλεπουν ετσι.Η ζωη ειναι δικη σου κ εχεις καθε δικαιωμα να την ζησεις κ να την χαρεις.

μπορει καποιος μανιοκαταθληπτικος να σταματησει την αγωγη καποια στιγμη στη ζωη του και να ζησει το υπολοιπο της ζωης του χωρις χαπια?

σήμερα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν να μπω σιτε,,, μάλλον επειδή το νιώθω ως μοναδική μου στήριξη,,, δεν ξέρω,,, και όταν είδα ότι κάποιος ξεχώρισε από το χρόνο του λίγα λεπτά για να μου γράψει έμενα, μια ξένη,,,, δεν φαντάζεστε την ανακούφιση και τη χαρά που ένιωθα μέσα μου,,,,, τελικά δεν την έφαγα την απόρριψη,,,, έχω βαθιά μέσα στο μυαλό μου τη σκέψη ότι επειδή είμαι ξένη, είμαι μόνο ένα πράγμα για πέταμα,,,, πριν παντρευτώ δεν υπήρχε στο μυαλό μου αυτή η λέξη \"ξένος\" πάντα πίστευα ότι όλοι είμαστε πρώτα απ όλα άνθρωποι, ολλη ίδιοι και στη ίδια στιγμή ολλη διαφορετικοί, και από εκεί στην ουσία βγαίνει και η ομορφιά μας,,,, όμως μετά δεν ξέρω πως άλλαξα τη γνώμη μου,,,
αν ξέρατε τι έχω ζήσει στο σπίτι,,,, πάλι καλά που είμαι έτσι όπως είμαι, και δεν είμαι χειρότερα,,,,, να κατηγορήσω τους γονείς μου? να τους συγχωρέσω επειδή δεν ήξεραν καλλίτερα? και πως να το αφήσω το παρελθόν, αφού ακόμη και σήμερα τα ίδια συμβαίνουν???,,,, τι να κάνω????? οικονομική δυνατότητα δεν έχω για να πάω σε ειδικό,,, από το σπίτι που ζούσα βγήκα με μια βαλίτσα και χωρίς ένα ευρώ,,, τώρα στους γονείς μου, κάθε μέρα βλέπω τον πατέρα μου να αναποδογυρίζει τα μάτια επειδή δεν φέρνω εισόδημα στο σπίτι,,,,, είμαι απολύτως σίγουρη πως δεν υπάρχει περίπτωση να με βοηθήσουν οικονομικά οι γονείς μου για να πάω σε ειδικό,,,,, μήπως υπάρχουν κάποιοι τρόποι να προσπαθήσω μόνη μου να ψάχνω το φως???? και πως αληθινά να πιστέψω ότι θέλω να το κάνω και ότι μπορώ να το κάνω????

Μόνη σου το λες... \"Αν ξέρατε τι έχω ζήσει στο σπίτι\"... Είναι εμφανές ότι από εκεί προέρχονται όλα...
Θα κάνω μια προσπάθεια να μπω στο μυαλό σου... Ήσουν η παρίσακτη της οικογένειας, έκανες πάντα ότι ήθελαν όλοι οι άλλοι γιατί έτσι ένοιωθες καλύτερα, ποτέ δεν είπες τα θέλω σου, τις επιθυμίες σου, τι σε ενοχλούσε, τι ένοιωθες. Τα κρατούσες όλα μέσα σου και τα καταπίεζες...Για να μην δείξεις στους άλλους ότι δεν είσαι καλά. Νοιώθεις ότι μέχρι τωρα δεν έχεις καταφέρει κάτι... Ότι δεν θες να δεις το μέλλον γιατί φοβάσε ότι θα είναι το ίδιο άσχημο μέχρι τώρα... Νοιώθεις οτι δεν εχεις κανεναν πλαι σου, ενα στηριγμα...
Και εγω τα ιδια νοιωθω...και εγω τα ιδια σκεφτομαι...Πιστεψε με οτι το πιο δυσκολο πραγμα ειναι να αρχισουμε να ζουμε για εμας. Να αρχισουμε να λεμε και κανενα οχι. Να αρχισουμε να απαιτουμε πραγματα που για αλλους θεωρουνται αυτονοητα. Αλλα πριν απο ολα αυτα θα πρεπει να αρχισουμε να αγαπαμε εμεις τον εαυτο μας. Να πιστεψουμε σε εμας. Στις δυναμεις μας. Αν το κανουμε θα ειναι πολυ απλο να το δεχτουν και ολοι οι υπολοιποι.
Με στεναχωρει ιδιαιτερα το γεγονος ότι δεν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα να δεις καποιον ειδικο. Γιατι τουλάχιστον εγω μεσα στην ατυχία μου, μπορεσα να το κανω ανεξαρτητα απο τους δικους μου. Δεν ξερω αν η περιοχη σου εχει καποιο κεντρο ψυχικης υγειας. Ψαξε το λιγο περισσοτερο.
Για οτι θελησεις...απλα γράψε το...γιατι και εμενα η πρωτη μου δουλεια όταν σηκωθω το πρωι ειναι να ανοιξω τον υπολογιστη και να ψαξω να δω αν υπαρχει κανεις εκει εξω.

Αν πραγματι θελεις να βγεις απο το τουνελ θα βρεις την λυση.Υπαρχουν κεντρα ψυχικης υγειας στην περιοχη σου?Θα μπορουσες να επισκεφτεις ενα.
Εχεις δουλεψει ποτε?Θα μπορουσες να βρεις μια δουλεια εκει που εισαι?Η οικονομικη ανεξαρτησια θα σου ελυνε τα χερια.
Θα ηθελες να μιλησεις σε μας?Ειναι μια αρχη

φον...καταρχήν καλώς ήρθες ....

Μπορεί να ακουστώ, (μάλλον να διαβαστώ), σκληρή, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Ένας άντρας και ένας γάμος δεν έχουν ανάγκη από ένα αιώνιο θύμα που θα προλαβαίνει τις επιθυμίες του θυσιάζοντας το εγώ του. Οι ισοροπίες αλλάζουν και κανείς πίστεψε με δεν ονειρεύεται μια τέτοια γυναίκα παρά μόνο αν ζει στο Τιμπουκτού του 1800.
Σίγουρα όλα αυτά έχουν προέλθει απ\' τα παιδικά σου χρόνια, τις σχέσεις με τους γονείς σου και το γεγονός πως νιώθεις \"ξένη\".
Όσο σκέφτεσαι και αντιδράς έτσι, όμως, θα παραπονιέσαι μέχρι να πεθάνεις πως όλοι σε εκμεταλεύονται και κανείς δεν αναγνωρίζει τις θυσίες που δεν σου ζήτησε αλλά τις προσφέρεις απλόχερα περιμένοντας αντάλλαγμα. Η ζωή είναι ΄΄ενα συνεχές πάρε-δώσε. Όταν είναι μόνο δώσε γίνεσαι απλά δυστυχισμένος....

Δεν νομιζω οτι περιμενει ανταλλαγμα για οτι κανει. Ειναι κατι το οποιο σου βγαινει υποσυνειδητα. Ετσι σου το μαθαινουν... Ετσι σου δινουν να σκεφτεσαι και να λειτουργεις. Και σιγουρα ο γάμος της και ολα οσα εζησε σε αυτον δεν ειναι η αιτια. Ειναι απλα η αφορμη...Η σταγονα που ξεχειλιζει το ποτηρι και την κανει να δει οτι δεν εκανε τιποτα για τον εαυτο της... Και νομιζω οτι γι\'αυτο νοιωθει οτι νοιωθει. Οχι για το ανταλλαγμα αλλα για την δικη της ζωη.
Ετσι το βλεπω εγω. Μπορει και να κανω λαθος.

αρετιβα....αυτά είναι τα λόγια της φίλης μας. Βλέπεις τίποτε διαφορετικό απ\' αυτό που λέω?

\"\"\"\"\"\"\"\"\"ζούσα μονο για αυτόν, έκανα ότι ήθελε αυτός, μονη στο σπίτι, χωρίς φίλους, χωρίς κανέναν, μονο να τον ευχαριστήσω,,, να είναι αυτός καλά,,, δεν έδινα καθόλου σημασία στο εαυτό μου,,,, ελπίζοντας ότι θα τα εκτιμήσει αυτά που έκανα\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"

Ναι, εχεις δικιο... Απλα εγω το φανταστικα οτι δεν ζηταει κατι πισω...Αλλα να την εκτιμησουν σαν ανθρωπο... Μπορει και αυτο να ειναι ενα ειδος ανταλλαγματος που δεν το ειχα σκεφτει.

Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και νιώθουν πως δεν αξίζουν για τους άλλους, καταπατούν ακόμη περισσότερο το εγώ τους προκειμένου να αναγνωριστεί η θυσία τους και να νιώσει ο άλλος υποχρεωμένος απέναντι τους ώστε να τους θεωρεί απαραίτητους στη ζωή του.
Αυτό συμβαίνει και στη φιλία και στις σχέσεις. Στη φιλία ένας τέτοιου είδους άνθρωπος αντιμετωπίζεται σαν κακομοίρης που τον κάνουμε παρέα από λύπηση και στις σχέσεις εξαφανίζεται εντελώς το ερωτικό στοιχείο που δένει το ζευγάρι.
Τώρα μιλάω γενικά δεν αναφέρομαι στη φίλη μας....

αρετινα, μπήκες στο μυαλό μου και με περιέγραψες λες και ήσουνα μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια.. έχεις απόλυτο δίκαιο με αυτά που είπες.. και εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία.. όμως τώρα που τα λες, αρχίζω να τα βλέπω ποιο ξεκάθαρα τα πράγματα.. μήπως πρώτα από εκεί πρέπει να βγάλω άκρη.. όμως πως να το κάνω αυτό? από που να αρχίσω? αφού στην οικογένειά μου δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και πιστεύω ότι ποτέ δεν θα υπάρχει ούτε το ρίμα \"νοιώθω\" ούτε το \"αγαπώ\"... οι γονείς μου ποτέ δεν μου έχουν πει ότι με αγαπούν.. ούτε με έχουν ρωτήσει πως νοιώθω.. μόνο ένα κρύο \"τι έχεις?\" όταν ήμουνα στεναχωρημένη.. και όχι μόνο αυτό, άλλα κάθε φορά που προσπαθούσα να εκφράζω, και να τους πω τι είναι αυτό που θέλω εγώ, και ήταν το θέλω μου αντίθετο από το δικό τους, ο πατέρας μου, πάντα μου έλεγε, αμέτρητες φορές, ότι ποτέ κανίς δεν θα με αγαπήσει... και η μητέρα μου ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα... και δεν είχα ποτέ παράλογα ζητήματα.. απλά καμία φορά ήθελα να αντιδράσω όταν έβλεπα κάτι που δεν ήταν σωστό.... μήπως για αυτό έκανα απλά αυτό που ήθελαν και καταπίεζα αυτά που ήθελα εγώ.. μέχρι τώρα... που τα έχω ξεχάσει τα δικά μου θέλω.. πάντα ένοιωθα ότι αν δεν τα κάνω αυτά που θέλουν αυτοί, θα τους απογοητεύσω.. και ίσως ότι δεν θα με αγαπούν... ειλικρινά πιστεύω ότι κανείς δεν με αγαπάει και ούτε θα με αγαπήσει... ποτέ!!! δεν ξέρω σε πόσους ειδικούς και να πάω, αυτή η σκέψη μου δεν θα αλλάξει ποτέ!!!
άλλο που σκέφτομαι, για ποιο λόγο να προσπαθήσω για το μέλλον εφόσον τα έδωσα όλα τα καλά μου μέχρι τώρα και είμαι εδώ που είμαι.. δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω ξανά.. μάλλον πάλι τα ίδια θα γίνουν.. καμία φορά σκέφτομαι ότι είναι καλλίτερα να εξαφανιστώ από όλα και από όλους.. γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω την μητέρα μου να κλαίει κάθε μέρα και ο πατέρας μου να μην μιλάει σε κανέναν... να πάω κάπου μακριά, και να κάνω μια νέα αρχή... αλλά πάλι μου έρχεται αυτή η σκέψη ότι όπου και να πάω, δεν μπορώ να καταφέρω να κάνω τίποτα.........
σε ευχαριστώ που με υποστηρίζεις να συνεχίζω να γράφω... μήπως με αυτών τον τρόπο θα τα δω καλλίτερα και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.... παντός, ένα πράγμα κατάλαβα... ότι δεν είμαι μόνη................
όσον αφορά το γάμο μου.... από αυτόν περίμενα μόνο την αγάπη του.... την αγάπη που μου έλεγε πως την έχει για μένα... όπου υπάρχει αγάπη νόμιζα πως υπάρχει και εκτίμηση.... η μήπως έκανα λάθος....... μαλλον......
και οι άντρες οποίοι ζητάνε από τις γυναίκες τους να κάνουν θυσίες, δεν ζουν μόνο στο Τιμπουκτού, του 1800....... αλλά και σήμερα..... σε έναν τέτοιο ήμουν παντρεμένη........

\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"και οι άντρες οποίοι ζητάνε από τις γυναίκες τους να κάνουν θυσίες, δεν ζουν μόνο στο Τιμπουκτού, του 1800....... αλλά και σήμερα..... σε έναν τέτοιο ήμουν παντρεμένη........ \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"

Αν ήσουν παντρεμένη με έναν τέτοιο δεν θα χώριζες γιατί θα είχε αυτό που έψαχνε και θα σε έκανε ευτυχισμένη για να μη το χάσει...

ναι, αυτός είχε αυτό που έψαχνε όμως δεν με έκανε ευτυχισμένη για να μη το χάσει... και τώρα που έφυγα, λέει ότι θέλει να γυρίσω πίσω......

Θεοφανια κ εγω ημουν παντρεμενη με εναν παρομοιο αντρα ,σε διαβεβαιωνω πως υπαρχουν κ σημερα.Κ δεν προσπαθουν να σε κανουν ευτυχισμενη αλλα να σε προσβαλλουν κ να σε εξευτελισουν οσο περισσοτερο μπορουν .Συνηθως οι ιδιοι ανθρωποι στο εξωτερικο τους περιβαλλον κ στις υπολοιπες σχεσεις τους δινουν μια τελειως διαφορετικη εικονα.
Phoenix ζητιανευαμε για λιγη αγαπη μονο που κανεις δεν υπολογιζει κ δεν εκτιμα τον ζητιανο,του δινει λιγα ψιχουλα κ φευγει γρηγορα.
Μπορεις πιστεψε το,μπορεις κ το αξιζεις

Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα ήταν ένας αποτυχημένος γάμος. Ήταν η αφορμή όπως ξαναείπα και πιο πάνω. Απλά ήταν ένα ηφαίστιο με όλα αυτά που κρατούσε μέσα της και εξεράγει τότε. Θα μπορούσε να γίνει και οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Σε οποιαδήποτε άλλη σχέση... Αλλά σε μία σχέση η οποία θα της έδινε κάτι...συναισθηματικά κυρίως...σε μία σχέση η οποία θα της έδινε λίγη σημασία, λίγη αγάπη, λίγη προσοχή. Όλα όσα δεν πήρε ποτέ. Απλά όταν αυτή η σχέση τελειώσει νοιωθει χαμενη, οτι χανει το στηριγμα της... Γιατι αυτό το στηριγμα της γέμισε τα συναισθηματικά κενά... Αλλά όταν φεύγει αυτά τα κενα ειναι πολυ μεγαλυτερα.
Σημασία εχει να γεμιζουμε μονοι μας τα κενά μας. Και να μην έχουμε την ανάγκη κανενός. Μα πάνω απ\'όλα πρεπει να αγαπησουμε εμεις τον εαυτό μας. Γιατι αν δεν το κάνουμε εμείς δεν μπορουμε να το ζητήσουμε από κανέναν αλλον.

Πως να γεμίσω μόνη μου τα κενά που έχω και να μην έχω την ανάγκη κανενός??? Πως να το κάνω αυτό??? Πως να αγαπήσω τον εαυτό μου??? :(

Μακαρι να μπορούσα να σου το πω... Μακάρι να μπορούσα να το κάνω και σε εμένα... Γι\'αυτον τον λογο χρειάζεται ο ειδικός... Για να σου δείξει τον τρόπο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Για να δεις τι εφταιξε, ποιος εφταιξε.
Και δεν νομιζω οτι εχει νοημα να μενουμε στο παρελθον μας και στα λαθη. Ειτε στα λαθη που εκαναν οι αλλοι και μας επηρεασαν, είτε στα δικά μας λάθη. Πρέπει να βρουμε ξανα το νοημα στη ζωη μας. Και ειμαι σιγουρη οτι υπαρχει.

Quote:

---

Originally posted by mariafound82

Phoenix ζητιανευαμε για λιγη αγαπη μονο που κανεις δεν υπολογιζει κ δεν εκτιμα τον ζητιανο,του δινει λιγα ψιχουλα κ φευγει γρηγορα.
Μπορεις πιστεψε το,μπορεις κ το αξιζεις

---

Μπράβο! Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία και αυτό που ήθελα να πω.
Την αγάπη δεν τη ζητιανεύουμε, την \"απαιτούμε\" μέσα απ\' τη συμπεριφορά και την προσωπικότητα μας...

άλλη μια απορία που έχω... κάποιες φορές χωρίς να υπάρχει λόγος, αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενη?!?!?! ναι!!! έχω μια διάθεση συνέχεια να τραγουδάω, να χορεύω, να κάνω αστεία, να χαμογελάω... ότι μπορώ να κάνω οτιδήποτε.... μια κατάσταση hay.... λες και είμαι άλλος άνθρωπος.... και μετά από λίγο η διάθεσή μου αλλάζει πάρα πολύ απότομα.... αναρωτιέμαι αν αυτό είναι σημάδι ότι υπάρχει ελπίδα να γίνω καλά η μήπως ότι είμαι χειρότερα από ότι νομίζω...????? μήπως μπορεί κάποιος να μου απαντήσει????

Πιστευεις οτι μπορει καποιος απο εδω μεσα να σου πει αν έχεις όντως προβλημα ή οχι? Αν είναι σοβαρό ή όχι? Απλά ο καθένας εκφράζει την άποψη του. Κανένας δεν είναι ειδικός.
Γι\'αυτο και απο το πρωτο μου μηνυμα σου προτεινα να δεις εναν ειδικο. Είναι ο μονος που μπορει να σε βοηθησει. Και θα το κανει με σωστο τροπο.
Απλα εδω μέσα εκφραζουμε αποψεις, συναισθηματα, αγχη, φοβιες... Δεν μπορουμε να κανουμε διαγνωση και σε καμια περιπτωση θεραπεια.

Γιατι να υπαρχω επρεπε να ειναι η ερωτηση.:mad:

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
φον...καταρχήν καλώς ήρθες ....

....... Ένας άντρας και ένας γάμος δεν έχουν ανάγκη από ένα αιώνιο θύμα που θα προλαβαίνει τις επιθυμίες του θυσιάζοντας το εγώ του. Οι ισοροπίες αλλάζουν και κανείς πίστεψε με δεν ονειρεύεται μια τέτοια γυναίκα παρά μόνο αν ζει στο Τιμπουκτού του 1800..........

---

Δεν θα συμφωνήσω. Εχω δει πολλούς τέτοιους και στην Αθήνα του 2009....
Να είναι δίπλα τους η βρύση και να λένε: Γυναίκα, νερό!

παλι καλα που ξεφυγες απο το γαμο που δεν σου προσφερε τιποτα ..θα σε βοηθουσε να πας σε ψυχολογο γιατι οπως ειπες ολα ξεκινανε απο την οικογενεια και απο τους αλλους..

Quote:

---

Originally posted by nature

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
φον...καταρχήν καλώς ήρθες ....

....... Ένας άντρας και ένας γάμος δεν έχουν ανάγκη από ένα αιώνιο θύμα που θα προλαβαίνει τις επιθυμίες του θυσιάζοντας το εγώ του. Οι ισοροπίες αλλάζουν και κανείς πίστεψε με δεν ονειρεύεται μια τέτοια γυναίκα παρά μόνο αν ζει στο Τιμπουκτού του 1800..........

---

Δεν θα συμφωνήσω. Εχω δει πολλούς τέτοιους και στην Αθήνα του 2009....
Να είναι δίπλα τους η βρύση και να λένε: Γυναίκα, νερό!

---

νατ ...δεν μιλώ για τη γαιδουριά των αντρών που τη βλέπουμε κάθε μέρα στο σπίτι μας και όλες λίγο-πολύ τη ζούμε, αλλά για πιο ουσιαστικά πράγματα....


\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\",,,,,, ζούσα μονο για αυτόν, έκανα ότι ήθελε αυτός, μονη στο σπίτι, χωρίς φίλους, χωρίς κανέναν, μονο να τον ευχαριστήσω,,, να είναι αυτός καλά,,, δεν έδινα καθόλου σημασία στο εαυτό μου,,,, ,,,,,, και όμως, πάλι έφταιγα εγώ για olla,,,,, για olla,,,,, \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\",,,,, στο σπίτι δεν είχαμε τίποτα όταν παντρευτήκαμε,,, αλλα δεν με ένοιαζε, πίστευα ότι με την αγάπη και σκληρή δουλειά olla θα τα φτιάξουμε,,,, προσπάθησα πόλη και τα κατάφερα,,, όμως, πάλι έφταιγα εγώ,,,, έφταιγα που δεν ήξερα τι είναι αυτά που σκέφτεται για να τα κάνω πριν τα ζητήσει,,,,,,,,,,,,\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\" \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\" αισθανόμουνα ξένη στο ίδιο μου το σπίτι,,,,, αισθανόμουνα ότι δεν έχω τίποτα καλο να πω,,,, ότι στη παρέα είναι καλύτερα να έχω το στόμα μου κλειστό γιατί άλλος όλοι και μαζί του θα γελούσαν με αυτά που θα πω,,,,, δεν ξέρω ούτε και εγώ πως άντεξα τόσο καιρό,,,,,, ξέρω ότι δεν άξιζα να τα ζω καθημερινά olla αυτά, και όμως ακόμη και σήμερα αισθάνομαι πως πάλι εγώ φταίω,,,,, είμαι τόσο μπερδεμένη,,,, νιώθω ότι όλα τα όνειρα μου, ελπίδες μου, olla είναι χαμένα,,,,,, ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνω ξανά όνειρα,,,, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δώσω την εμπιστοσύνη μου ξανά σε κανέναν,,,,,, \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"


Αυτά ας πούμε σου φαίνονται καθημερινότητα πολλών γυναικών στη γενιά μας?

Phoenix δεν θέλεις να μας πεις τι σκέφτεσαι? Αν πήγες σε κάποιον ειδικό? Πως το αντιμετωπίζεις? Είμαστε όλοι εδω για να σε ακούσουμε.

Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου Αρετινα..... ακόμη είμαι εδώ που ήμουνα και πριν... παλεύω με το εαυτό μου... δυστυχώς η ευτυχώς μόνη μου... ακόμη δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πάω σε ειδικό, οπότε έβαλα μπρος να ψάξω να βρω και να διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ για αυτά που μου συμβαίνουν... να καταλάβω για ποιο λόγο αισθάνομαι έτσι... έχω βυθιστεί στις σκέψεις μου και προσπαθώ να μιλήσω με τον εαυτό μου.... ήρεμα να τα δω τα πράγματα... για το πως ήταν και πως είναι τώρα... προσπαθώ να βρω τους λόγους που με έκαναν να είμαι έτσι όπως είμαι και εδώ που είμαι, ξεκινώντας από την οικογένειά μου.... κάτι που δεν έκανα ποτέ πριν...... με λίγες λέξεις, σκέφτομαι ένα σορό πράγματα..... ελπίζω να βγει καλό αυτό που κάνω...

μερικές φορές έχω την ανάγκη να μιλήσω για αυτά που σκέφτομαι και να ακούσω διαφορετικές γνώμες, αλλά αμέσως μου έρχεται η σκέψη ότι θα είναι καλλίτερα αν τα κρατήσω για τον εαυτό μου..... μάλλον δεν είμαι ακόμη έτοιμη να ανοίξω την ψυχή μου.... ακόμη και με αυτών των τρόπο...

phoenix_phoenix καταλαβαινω πολυ καλα αυτο που λες κ αυτο που φοβασαι. Ειναι για πολλους απο μας δυσκολο να μιλησουμε για ενα προσωπικο μας προβλημα ή ακομα κ μια σκεψη. Ισως γιατι κανοντας το εισπρατουμε περισσοτερο κριτικη, παρά οτιδηποτε άλλο.

Ελπιζω να μπορεσεις να ανοιχτεις κατω απο τις συνθηκες που κρινεις εσυ κατάλληλες τη δεδομενη στιγμη κ να δωσεις στον εαυτο σου την ευκαιρια να εκφραστει κ να δεις πώς ειναι να σε ακουνε κ να μιλανε σε σενα για σενα:)

Καλη δύναμη ευχομαι:)

Να προσπαθήσεις να ανοίξεις την ψυχή σου γιατί μαζευεται μεγάλη ενέργεια και έτσι γίνεται ο σεισμός.Εγώ τα κρατούσα όλα όσα με πλήγωναν μέσα μου με αποτέλεσμα να αρρωστήσω.Ζήτησα βοήθεια γιατί δεν γινόταν αλλιώς.Νομίζεις πως δεν μπορείς πήγαινε σε έναν ειδικό να αδειάσει η ψυχή σου να σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Εμένα όχι δεν με ωθούσαν στο να πάω κάπου να μιλήσω αλλά με απέτρεπαν.Οταν άρχισα πριν 23 χρόνια να προσπαθώ να βρώ μια λύση έστω να μιλήσω το θεωρούσαν ντροπή οι δικοί μου.Το έχω πεί και θα το ξαναπώ όταν πήγα στο κέντρο ψυχικής υγείας της περιοχής μου πριν 23 χρόνια γιατί εκτός των άλλων αντιμετώπιζα και οικονομικά προβλήματα το ανέφερα στην μάνα μου και αντί να μου πεί καλά έκανες παιδί μου,μου έδωσε ένα φάσκελο μήπως και μάθει ο κόσμος κάτι πολύ σοβαρό για τους γονείς μου κάτι που ήταν η ντροπή και το μεγάλο μυστικό ξέρεις τι; ένα δερματικό πρόβλημα.Με έκαναν να νιώθω ενοχές τύψεις έκλαιγα όλη μέρα αλλά τι θα πεί ο κόσμος;Πρώτον αυτά που συζητάς είναι απόρρητα και δεύτερον τις αρρώστειες δεν της αγοράζεις.Τώρα είναι καλύτερα που πίνω τα αντικαταθλιπτικά σαν καραμέλες;Εφτασα να τιμωρώ τον εαυτό μου να αισθάνομαι ότι δεν έχω δικαίωμα να αγοράσω κάτι για μένα να μην ζητάω τίποτε αν και μου άρεσαν και το ωραίο ρούχο και να μακιγιάρομαι και γενικά να προσέχω την εμφάνισή μου.Πήγαινε κορίτσι μου να μιλήσεις κάπου είσαι έτοιμη και θα το καταλάβεις όταν αρχίσεις να μιλάς.

Είναι απόλυτα λογικό που δεν μπορείς να μιλήσεις. Γιατί δεν το έχεις κάνει ποτέ μέχρι τώρα. Και εγώ όταν ξεκίνησα να πηγαίνω στον ψυχολόγο δεν μπορούσα να μιλήσω. Ένοιωθα ότι είχα πάρα πολλά πράγματα να πω αλλά δεν μου έβγαιναν. Ακόμα και τώρα έχω μια μικρή δυσκολία. Περίπου 8 μήνες μετά από την πρώτη μου επίσκεψη.
Αλλά όσο τα κρατάς μέσα σου είναι σαν ένα καζάνι που βράζει και κάποια στιγμή θα εκραγεί. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μην εκραγεί.
Πάρε το χρόνο σου και ανοίξου όποτε εσύ το θες. Είναι κάτι που θα σου έρθει όταν θα νοιώσεις έτοιμη. Δεν είναι ανάγκη να πιεστείς και εκεί. Ξεκίνα να παίρνεις το χρόνο που εσύ θες. Για κάτι που εσύ θες...

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Αυτά ας πούμε σου φαίνονται καθημερινότητα πολλών γυναικών στη γενιά μας?

---

Ω ναι...
δυστυχώς...
επειδή είναι λίγο παραδίπλα, επειδή είναι μέσα από την κλειστή πόρτα του σπιτιού και δεν το βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει...
η εικόνα που δείχνουν τα ζευγάρια στο διπλανό τραπέζι της ταβέρνας, δεν είναι σίγουρο ότι είναι η πραγματική...


και υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες όπως η νέα φίλη μας εδώ που κρατιούνται από το πουθενά...
που ψάχνουν να σκαλώσουν κάπου για να φύγουν από την απογοητευτική και δυστυχή οικία των γονέων και που τελικά πέφτουν σε άσχημες καταστάσεις, αλλά κρατιούνται με νύχια και με δόντια γιατί η εναλλακτική είναι εξίσου δυστυχής...
και κάνουν ό,τι μπορούν και ό,τι δεν μπορούν...

έχω γνωρίσει κοπέλλα που ήταν ευχαριστημένη που την έδερνε ο άντρας της γιατί θεωρούσε (είχε πεισει τον εαυτό της ενδεχομένως) ότι το έκανε γιατί την αγαπούσε ...
κι αυτή η κοπέλλα δεν είχε τίποτα άλλο, πουθενά αλλού να στραφεί...
και έμενε στην ψευδή αυτή \"σιγουριά\" που της προσέφερε ένας άντρας σε ένα σπίτι... το σπίτι της... το πιο κοντινό πράγμα που μπορούσε να θεωρήσει δικό της...

ναι, εν έτει 2000κάτι...




phoenix, αναρωτήθηκες μήπως αυτές οι στιγμές που αισθάνεσαι έτσι χαρούμενη είναι πραγματική χαρά γιατί δεν είσαι πια μαζί του και δεν ζεις αυτήν την απαράδεκτη και απαίσια ζωή? Γιατί είσαι με εσένα πάλι?

Quote:

---

Originally posted by TC
και υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες όπως η νέα φίλη μας εδώ που κρατιούνται από το πουθενά...
που ψάχνουν να σκαλώσουν κάπου για να φύγουν από την απογοητευτική και δυστυχή οικία των γονέων και που τελικά πέφτουν σε άσχημες καταστάσεις, αλλά κρατιούνται με νύχια και με δόντια γιατί η εναλλακτική είναι εξίσου δυστυχής...

---

η εναλλακτικη που βλεπουν, οχι οι εναλλακτικες που υπάρχουν. αυτο που βλεπουν ειναι οτι καπου ανηκουν ή πρεπει να ανηκουν.

ναι, αυτό εννοούσα...
σωστή η διευκρίνιση