Είναι όντως ο πονος ψυχοσωματικος?

Printable View

09-01-2022, 23:48
Jo1997

Είναι όντως ο πονος ψυχοσωματικος?

Καλησπέρα παιδιά χρόνια πολλά και καλή χρονιά! Θέλω να σας πω την ιστορία μου αν και μεγάλη θα προσπαθήσω να την συνοψίσω. Το 2018 τον Μάιο ξεκίνησα να παθαίνω κρίσης πανικού με τρομερό άγχος με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βγω από το σπίτι. Σιγά σιγά το ξεπέρασα και συνέχισα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όμως το καλοκαίρι κατά την διάρκεια με είχε πιάσει μια εμμονή οτι κατι εχω κολλήσει από τον πρώην σύντροφο μου με αποκορύφωμα το AIDS. Είχα αγχωθεί τοσο πολυ που πήγα για εξετάσεις και ολα καθαρά. Έπειτα άρχισα να εχω τσουξιματα στην ουρηθρα μου νομίζοντας οτι εχω ουρολοιμωξη και πάλι τα παντα όλες εξετάσεις πεντακάθαρες. Το τσουξιμο στην ουρηθρα μεταφέρθηκε στον κολπο με αποτέλεσμα να παω σε 5-6 γυναικολογους θεραπείες για μυκητιασεις κρέμες από εδω κρέμες από εκει και εν τέλη πάλι καθαρή. Προς το τέλος του καλοκαιριού το τσούξιμο επεκτάθηκε σε όλη την περιοχή εξωτερικά στο αιδοιο απίστευτα έντονο τσούξιμο. Ξανα γυναικολογους δερματολο μέχρι και σε νευρολόγο πήγα όλοι μου έλεγαν ότι δεν βρίσκουν κατι και ειναι ψυχοσωματικο. Έμπαινα στο google προσπαθώντας να βρω τι είναι τα συμπτώματα μου μέχρι που επεσα πάνω στην βουλβοδυνια ένα χρόνιο πονο στο αιδοίο όπως λέει που δεν ξέρουν από τι προέρχεται και πως φεύγει....μπορεί και να το έχεις και χρόνια. Με έπιασε πανικός είχα καταρρεύσει κλάματα από άγχος από τον πόνο υπέφερα είχα πέσει σε βαριά κατάθλιψη και σκέψεις αυτοκτονικες μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018 να καταλήξω στον ψυχίατρο με αγωγή. Για να βεβαιωθεί και η ψυχίατρος οτι δεν έχω κάτι με έστειλε και σε έναν δικό της γυναικολο και πάλι όλα καλά. Ξεκίνησα αγωγή με ζολοφτ το οποίο το φτάσαμε στο 200 και Lyrica 100. Με παρότρυνε να βγαίνω είχα γνωρίσει κιολας τότε καινούργιο σύντροφο και ξαφνικά ο πονος πέρασε και για 2 χρονιά μέχρι τον Ιούνιο που μας πέρασε δεν ξανα πονεσα. Εκτός από κάποιες φορές που μπορεί να κρατούσε 1-2 μέρες αλλά σπάνια. Τον Απρίλιο αποφάσισα μονη μου (τεράστια βλακεια) να κόψω τα φάρμακα. Ήμουν καλά μέχρι τον Ιούνιο και ξαφνικά άρχισε πάλι ο πόνος άγχος θλίψη όλα. Ξεκίνησε πρώτα τι τσούξιμο εσωτερικά και μετα εξωτερικά. Ξεκίνησα και την πρακτική μου στο νοσοκομείο όπου εκεί επιδεινώθηκε ακόμα πιο πολύ με αποτέλεσμα να φύγω τρέχοντας σπίτι και κλαίγοντας από τον πόνο. Να συμπληρώσω εδω οτι έπαιρνα ladose ολο το καλοκαίρι λόγο του ότι είχα βάλει βάρος και πίστευα ότι έφταιγε το ζολοφτ χωρίς αποτέλεσμα ( εννοείται με συνεννόηση γιατρου) έπαιρνα και Lyrica 200 τίποτα. Αποφάσισα να πάω ξανα στην ψυχίατρο που πήγα και το 2018 γιατι ο πονος είναι αφόρητος δεν μπορω να παω στην πρακτική μου δεν έχω διάθεση να κανω τίποτα δεν έχω όρεξη να φαω να κάμω μπάνιο και αγχώνομαι και μου ξανα μπαίνει πάλι στο μυαλο οτι εχω βουλβοδυνια ενώ η γιατρός μου διαβεβαίωσε οτι είναι καθαρά ψυχοσωματικο γιατι την πρώτη φορά με την αγωγή έφυγε. Εγω ομως φοβαμαι παρα πολυ και σκέφτομαι συνέχεια μήπως και μήπως...πάλι πήγα σε γυναικολόγο εκανα εξετάσεις όλα καθαρά. Παίρνω αγωγή εδω και 2 εβδομάδες περίπου ξανα ζολφτ τον 100 που μπορεί να τι αυξήσουμε πάλι σταδιακά και lyrica τον 200. Δεν βλέπω καμία διαφορά και πραγματικά έχω πέσει στα πατώματα. Δεν έχω ζωη δεν αντεχω αλλο να ποναω να μην μπορώ να έχω καθημερινότητα να μένω πίσω με την σχολή μου ειμαι προς το τέλος για πτυχίο.....αφού πολλές φορές σκέφτομαι ότι αν ειναι να ζω ετσι καλύτερα να μην ζω καθόλου μέχρι εκεί έχω φτάσει! Δεν αντεχω να το περάσω και δεύτερη φορά γιατί πέρασα βασανιστηκες μέρες που δεν ήθελα να τις ξανα ζησω. Πείτε μου αν κάποια γνωρίζει είναι δυνατόν να χτυπάει το ψυχοσωματικο εκεί κάτω? Γιατί εγώ αρνούμαι να το πιστέψω και δεν ξερω πως να το ξεφορτωθώ. Μόνο όταν κοιμάμαι δεν πονάω.
10-01-2022, 09:22
Kate9090

Quote:

Originally Posted by Jo1997

Καλησπέρα παιδιά χρόνια πολλά και καλή χρονιά! Θέλω να σας πω την ιστορία μου αν και μεγάλη θα προσπαθήσω να την συνοψίσω. Το 2018 τον Μάιο ξεκίνησα να παθαίνω κρίσης πανικού με τρομερό άγχος με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βγω από το σπίτι. Σιγά σιγά το ξεπέρασα και συνέχισα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όμως το καλοκαίρι κατά την διάρκεια με είχε πιάσει μια εμμονή οτι κατι εχω κολλήσει από τον πρώην σύντροφο μου με αποκορύφωμα το AIDS. Είχα αγχωθεί τοσο πολυ που πήγα για εξετάσεις και ολα καθαρά. Έπειτα άρχισα να εχω τσουξιματα στην ουρηθρα μου νομίζοντας οτι εχω ουρολοιμωξη και πάλι τα παντα όλες εξετάσεις πεντακάθαρες. Το τσουξιμο στην ουρηθρα μεταφέρθηκε στον κολπο με αποτέλεσμα να παω σε 5-6 γυναικολογους θεραπείες για μυκητιασεις κρέμες από εδω κρέμες από εκει και εν τέλη πάλι καθαρή. Προς το τέλος του καλοκαιριού το τσούξιμο επεκτάθηκε σε όλη την περιοχή εξωτερικά στο αιδοιο απίστευτα έντονο τσούξιμο. Ξανα γυναικολογους δερματολο μέχρι και σε νευρολόγο πήγα όλοι μου έλεγαν ότι δεν βρίσκουν κατι και ειναι ψυχοσωματικο. Έμπαινα στο google προσπαθώντας να βρω τι είναι τα συμπτώματα μου μέχρι που επεσα πάνω στην βουλβοδυνια ένα χρόνιο πονο στο αιδοίο όπως λέει που δεν ξέρουν από τι προέρχεται και πως φεύγει....μπορεί και να το έχεις και χρόνια. Με έπιασε πανικός είχα καταρρεύσει κλάματα από άγχος από τον πόνο υπέφερα είχα πέσει σε βαριά κατάθλιψη και σκέψεις αυτοκτονικες μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018 να καταλήξω στον ψυχίατρο με αγωγή. Για να βεβαιωθεί και η ψυχίατρος οτι δεν έχω κάτι με έστειλε και σε έναν δικό της γυναικολο και πάλι όλα καλά. Ξεκίνησα αγωγή με ζολοφτ το οποίο το φτάσαμε στο 200 και Lyrica 100. Με παρότρυνε να βγαίνω είχα γνωρίσει κιολας τότε καινούργιο σύντροφο και ξαφνικά ο πονος πέρασε και για 2 χρονιά μέχρι τον Ιούνιο που μας πέρασε δεν ξανα πονεσα. Εκτός από κάποιες φορές που μπορεί να κρατούσε 1-2 μέρες αλλά σπάνια. Τον Απρίλιο αποφάσισα μονη μου (τεράστια βλακεια) να κόψω τα φάρμακα. Ήμουν καλά μέχρι τον Ιούνιο και ξαφνικά άρχισε πάλι ο πόνος άγχος θλίψη όλα. Ξεκίνησε πρώτα τι τσούξιμο εσωτερικά και μετα εξωτερικά. Ξεκίνησα και την πρακτική μου στο νοσοκομείο όπου εκεί επιδεινώθηκε ακόμα πιο πολύ με αποτέλεσμα να φύγω τρέχοντας σπίτι και κλαίγοντας από τον πόνο. Να συμπληρώσω εδω οτι έπαιρνα ladose ολο το καλοκαίρι λόγο του ότι είχα βάλει βάρος και πίστευα ότι έφταιγε το ζολοφτ χωρίς αποτέλεσμα ( εννοείται με συνεννόηση γιατρου) έπαιρνα και Lyrica 200 τίποτα. Αποφάσισα να πάω ξανα στην ψυχίατρο που πήγα και το 2018 γιατι ο πονος είναι αφόρητος δεν μπορω να παω στην πρακτική μου δεν έχω διάθεση να κανω τίποτα δεν έχω όρεξη να φαω να κάμω μπάνιο και αγχώνομαι και μου ξανα μπαίνει πάλι στο μυαλο οτι εχω βουλβοδυνια ενώ η γιατρός μου διαβεβαίωσε οτι είναι καθαρά ψυχοσωματικο γιατι την πρώτη φορά με την αγωγή έφυγε. Εγω ομως φοβαμαι παρα πολυ και σκέφτομαι συνέχεια μήπως και μήπως...πάλι πήγα σε γυναικολόγο εκανα εξετάσεις όλα καθαρά. Παίρνω αγωγή εδω και 2 εβδομάδες περίπου ξανα ζολφτ τον 100 που μπορεί να τι αυξήσουμε πάλι σταδιακά και lyrica τον 200. Δεν βλέπω καμία διαφορά και πραγματικά έχω πέσει στα πατώματα. Δεν έχω ζωη δεν αντεχω αλλο να ποναω να μην μπορώ να έχω καθημερινότητα να μένω πίσω με την σχολή μου ειμαι προς το τέλος για πτυχίο.....αφού πολλές φορές σκέφτομαι ότι αν ειναι να ζω ετσι καλύτερα να μην ζω καθόλου μέχρι εκεί έχω φτάσει! Δεν αντεχω να το περάσω και δεύτερη φορά γιατί πέρασα βασανιστηκες μέρες που δεν ήθελα να τις ξανα ζησω. Πείτε μου αν κάποια γνωρίζει είναι δυνατόν να χτυπάει το ψυχοσωματικο εκεί κάτω? Γιατί εγώ αρνούμαι να το πιστέψω και δεν ξερω πως να το ξεφορτωθώ. Μόνο όταν κοιμάμαι δεν πονάω.

Καλημέρα,

Είσαι μικρό κορίτσι, έχεις όλη την ζωή μπροστά σου, απόλαυσε το.... Εγώ θα σου πω ότι το άγχος μου με χτυπάει σε ουρολοιμωξη πολλές φορές... Εφόσον την πρώτη φορά πέρασε με την αγωγή ήταν καθαρά ψυχοσωματικο... Τώρα θα κάνεις υπομονή είναι στην 2η εβδομάδα ακόμα και μετά την 3η εβδομάδα θα δεις διαφορά κι σε καμία περίπτωση δεν θα τα σταματήσεις πάλι χωρίς την συνεννόηση με τον γιατρό σου...
10-01-2022, 09:22
nicolina

https://www.askitis-cy.com/services/...B1%CE%BD%CE%B1
10-01-2022, 22:17
Jo1997

Και εγω ακριβώς αυτό είχα διαβάσει και εχω την ίδια συμπτωματολογια και φοβαμαι παρα μα πάρα πολυ....δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι είναι βουλβοδυνια?
10-01-2022, 22:19
Jo1997

Το ξερω και αυτο ειναι που με στεναχωρεί οτι μπορει να μην είναι ψυχοσωματικο και τρέμω δεν θελω να ζω το υπόλοιπο της ζωής μου με τον πόνο
11-01-2022, 08:37
nicolina

Καλημερα.Απο τη στιγμη που παιρνοντας αντικαταθλιπτικα ο πονος περναει θεωρω οτι ειναι ψωχοσωματικο.Αν ηταν κατι αλλο δεν θα περναγε ετσι δεν εινα?Η βουλδοδνια μπορει να οφειλεται σε ψυχολογικους παραγονατες .Γιατι σε αγχωνει αυτο?
11-01-2022, 13:01
Jo1997

Καλημέρα. Με αγχώνει γιατι μέσα μου νιωθω οτι δεν ειναι ψυχοσωματικο και επειδη εχω βασανιστει παρα πολυ καιρο με απίστευτους πόνους θελω να περάσει γρήγορα. Και αν ειναι ψυχοσωματικο όπως μου λένε όλοι μου φαίνεται πάρα πολύ περίεργο να με χτυπάει σε εκείνη την περιοχή. Πέρασε με τα αντικαταθλιπτικα αλλα, αλλά σαιτ γράφουν ότι όπως εμφανίστηκε ετσι μπορεί και να εξαφανιστεί και να επανέλθει. Οπότε σκέφτομαι μήπως η χορήγηση αντικαταθλιπτικων με το ότι πέρασε ήταν απλως τυχαίο γεγονος. Γενικά παρα πολυ άγχος και το κεφαλι μου γυρνάει συνεχεια στο ότι θα μεινω ετσι και δεν θα περάσει ποτέ!
11-01-2022, 13:16
nicolina

Αποκλείεται να ήταν τυχαίο ρε συ.Τα ψυχωσωματικα όπου και να χτυπάνε περίεργα είναι.Μην αγχώνεσαι.Βρες διεξόδους κάτι να περνάς όμορφα και προσπάθησε να το αγνοήσεις.Ξανακανε μια κουβέντα με τον ψυχολόγο ψυχίατρο δεν ξέρω ποιος σου εγραψεετα αντικαταθλιπτικά μήπως τα αρχίσεις πάλι για λίγο να ηρεμήσεις.Αλλα πρέπει να αλλάξεις κι εσύ τρόπο σκέψης.Μη το σκέφτεσαι και κάνε πράγματα είναι ο μόνος τρόπος να φύγει για μένα.Κι εγώ κατά εποχές έχω διάφορα Κούλα..λέω αποκλείεται να είναι ψυχοσωματικό αλλά όταν ηρεμήσω φεύγουν.
11-01-2022, 19:13
Jo1997

Από την μια θελω μα είμαι αισιοδοξη και να ειναι αυτο και από την άλλη τρέμω οτι δεν θα φύγει ποτε. Προσπαθώ κανω πράγματα αλλά αυτός εκεί επιμένει και με τρώει μεραμε τη μέρα. Έχω μιλήσει με την ψυχίατρο μου πιστεύει και αυτη οτι ειναι καθαρά ψυχοσωματικο εχω ξεκινήσει αγωγή με ζολοφτ 100 και μάλλον θα το πάμε πάλι 200. Αυτή είναι η τρίτη εβδομάδα που τα παίρνω και δεν βλέπω έστω και την παραμικρή διαφορά. Όλο το καλοκαίρι έπαιρνα ladose που δεν μου έκανε τίποτα και τζάμπα εφαγα τον χρόνο μου.
11-01-2022, 19:25
Niels

Μη σου κάνει εντύπωση, φυσικά και μπορεί να είναι ψυχοσωματικό. Και πόνοι στη μέση, δερματολογικά προβλήματα, ινομυαλγία, ίλιγγοι αντιμετωπίζονται με αντικαταθλιπτικά. Δεν το λέω θεωρητικά, έχω προσωπική εμπειρία. Αν μπορείς πέρα από την αγωγή κάνε και ψυχοθεραπεία.
11-01-2022, 19:27
elis

Εχεισ ουρικο ανεβασμενο η λυση ειναι χαπι για το ουρικο με ασπιρινη παρε κ θα δεισ πρωτον εχω 3 κορεσ κ ξερω 2 πραγματα κ δευτερον νομιζω οτι ενοχλουμαι οταν ακουω τετοιεσ περιγραφεσ για γυναικεια θεματα οποτε την επομενη φορα που θα γραψεισ γραψε τα πιο ομορφα γτ δεν μπορω να τα διαβασω
11-01-2022, 20:31
Jo1997

Δεν ξερω με τι σχετίζεται το ουρικο με τον τσουξιμο στον κόλπο και εξωτερικά. Δεν έχω θέμα με την ουρηθρα μου. Και όταν λέτε να τα γράψω καλύτερα τι εννοείται? Ότι δεν καταλαβαίνετε τι γράφω, ο τρόπος που τα εκφράζω η το περιεχόμενο?
11-01-2022, 20:41
Jo1997

Το ξερω και πραγματικά εύχομαι να με πιάσουν και αυτη τη φορά τα ζολοφτ και να απαλλαγώ πάλι από τον πόνο. Κανω και ψυχοθεραπεία ταυτόχρονα. Αν επιτρέπεται τι πρόβλημα αντιμετωπισες και το ξεπεράσει με τα αντικαταθλιπτικα?
11-01-2022, 22:58
Niels

Ιλίγγους, αϋπνία, τάση να πλάθω σενάρια στο μυαλό μου, δερματολογικό στα γεννητικά όργανα, εμμονές, μυοσκελετικοι πόνοι...ο χρόνιος πόνος αποσυντονιζει το νευρικό σύστημα...ο εγκέφαλος αναγνωρίζει ως πόνο το παραμικρό και είναι φαύλος κύκλος γιατί σκεφτόμαστε συνεχώς τον πόνο.
11-01-2022, 23:31
Jo1997

Και ολα αυτα τα ξεπερεσες με τα αντικαταθλιπτικα? Ναι γιατι χωρίς να το θελω η σκέψη μου πηγαίνει αυτόματα εκεί στον πόνο αμα με πιάσει ποσο έντονος θα είναι αν θα μπορώ να βγάλω εις πέρας τις υποχρεώσειςμου την δουλειά μου...δηλαδή δίνω τροφή στον πόνο μου και ο εγκέφαλος μου το αναγνωρίζει αυτος ως κάτι επικίνδυνο και λαμβάνει σήματα πόνου χωρίς να υπάρχει αιτία. Απλως δεν ξερω πως να βγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο.
12-01-2022, 12:30
nicolina

Για μενα ο μονος τροπος να γλιτωσω απο τις σκεψεις μου που αυτες μου δημιουργουν ολες τις φοβιες ειναι να μην εχω χρονο να σκεφτομαι.Γραψου,γυμναστηρ ιο,χωρο,whatever γεμισε το προγραμμα σου να απασχολειται το μυαλο να μην εχει χρονο να σκεφτει.Σιγα σιγα θα φυγουν και οι σκεψεις και οι πονοι και ολα.Οσο καθεσαι και σκεφτεσαι κανεις κακο στον εαυτο σου.το προβλημα δεν ειναι ο πονος αλλα σκεψεις.Ειναι λαθος σκεψεις,προβληματικες.
12-01-2022, 20:14
Niels

Quote:

Originally Posted by Jo1997

Και ολα αυτα τα ξεπερεσες με τα αντικαταθλιπτικα? Ναι γιατι χωρίς να το θελω η σκέψη μου πηγαίνει αυτόματα εκεί στον πόνο αμα με πιάσει ποσο έντονος θα είναι αν θα μπορώ να βγάλω εις πέρας τις υποχρεώσειςμου την δουλειά μου...δηλαδή δίνω τροφή στον πόνο μου και ο εγκέφαλος μου το αναγνωρίζει αυτος ως κάτι επικίνδυνο και λαμβάνει σήματα πόνου χωρίς να υπάρχει αιτία. Απλως δεν ξερω πως να βγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο.

Ναι, εννοείται οι σκέψεις μας δημιουργούν πραγματικότητα, δεν πρέπει να τις υποτιμούμε. Πιστεύω με την ψυχοθεραπεία σιγά σιγά, την αγωγή, αλλά και εστιάζοντας έξω από σένα, σε ανθρώπους, σε χόμπι, στην άσκηση, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που μπορούν να σε βοηθήσουν εφόσον αρχίσεις να είσαι ανοιχτή σε αυτά. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, για πολύ μεγάλο διάστημα οι πόνοι μου αποτελούσαν θέμα συζήτησης ακόμη και της ψυχοθεραπείας ενώ είχα κάνει και ένα σωρό εξετάσεις και δοκιμάσει ένα σωρό θεραπείες. Όλα βοήθησαν, άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο. Ναι με τα αντικαταθλιπτικά είμαι καλύτερα, έχει να κάνει και με τη δοσολογία κι ανάλογα το φάρμακο, δηλαδή από κάποια δοσολογία και πάνω στο cipralex εξαφανίζεται το δερματολογικό μου, από κάποια δοσολογία και πάνω στο ρεμερον σταματούν τα σενάρια, όταν φτιάχνει ο ύπνος σπάνια με πιάνει ίλιγγος κλπ οπότε έχει να κάνει με το τι επιλέγει ο καθένας από πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα (παρενέργειες) και καταλήγει στο φάρμακο που τον βολεύει. Αλλά με βοηθάει κι η ψυχοθεραπεία πολύ.
06-06-2022, 07:03
Theodoa

Καλημερα σου για αρχή! Θέλω να σου γράψω ότι αυτά που έχεις τα έχω και εγώ. Λέγεται όντως βουλβοδυνία και όντως υπάρχει. Έχω ακριβώς τα ίδια με σένα και όλοι θέλουν να με στείλουν σε ψυχίατρο. Εγώ μια βόλτα από εκεί πηγα , τα φάρμακα τα πήρα. Καμιά βελτίωση. Η θεραπεία για τη βουλβοδυνία είναι συγκεκριμένη και για να την κάνεις πρεπει να βρεις γυναικολόγο που να εξειδικευεται. Και εγώ αυτό ψάχνω. Εγώ αυτοκτονικες τάσεις και πολεμαω να πάρω το πτυχίο μου αλλά δεν μπορώ καν από το πονο να κάτσω σε καρέκλα, ποσο μάλλον να βγω εξω και να εργαστώ. ΚΑΙΓΟΜΑΙ 24/7. Μην διαβάζεις σχόλια ότι έχεις ψυχοσωματικά, έτσι μου έλεγαν και εμενα μέχρι που βρήκα ένα γκρουπ στο φβ με γυναίκες παγκοσμιως που έχουν τα ίδια θέματα και έχουν αυτά τα συμπτωματα. Στο εξωτερικό είναι πιο διαδεδομένη η βουλβοδυνία από ότι εδώ. Κάποιες μέχρι να βρουν το σωστό γυναικολόγο τις βγάζουν τρελές και τις στέλνουν σε ψυχίατρο. Όσες το έψαξαν παραπανω την βρήκαν την άκρη τους. Η βουλβοδυνία ανήκει στο χρόνιο πονο και έχει τα ίδια ποσοστα αυτοκτονίας με κάποιον που έχει σοβαρους χρόνιους πόνους. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟ. Αν βρεις γυναικολόγο που εξειδικευεται γράψε ένα σχόλιο. Αν παλι βρω κάτι εγώ, θα γραψω εδώ. Ψάξε το καλυτερα και μην βλέπεις σχόλια που σου λένε για ψυχοσωματικά. Δεν θα μας βγάλουν τρελές επειδή ποναμε. Όσο για το ότι "έπιασαν" τα φάρμακα στην αρχή, ήταν τυχαίο. Βοηθάνε στα νευρικό συστημα και ίσως και η "χαρά " που σου έδωσαν να σε βοήθησε αλλά θεωρώ ήταν τυχαίο. Αν θελεις απάντησε μου, στο αν έβγαλες κάποια άκρη γιατί έχουν περάσει και κάποιοι μήνες από τότε. Επίσης είδα πως έχεις κάνει και άλλη ανάρτηση και ένας σε αποκάλεσε "τρολ", ελπίζω να μην είσαι.
19-12-2022, 23:09
mwv

Quote:

Originally Posted by Jo1997

Καλησπέρα παιδιά χρόνια πολλά και καλή χρονιά! Θέλω να σας πω την ιστορία μου αν και μεγάλη θα προσπαθήσω να την συνοψίσω. Το 2018 τον Μάιο ξεκίνησα να παθαίνω κρίσης πανικού με τρομερό άγχος με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βγω από το σπίτι. Σιγά σιγά το ξεπέρασα και συνέχισα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όμως το καλοκαίρι κατά την διάρκεια με είχε πιάσει μια εμμονή οτι κατι εχω κολλήσει από τον πρώην σύντροφο μου με αποκορύφωμα το AIDS. Είχα αγχωθεί τοσο πολυ που πήγα για εξετάσεις και ολα καθαρά. Έπειτα άρχισα να εχω τσουξιματα στην ουρηθρα μου νομίζοντας οτι εχω ουρολοιμωξη και πάλι τα παντα όλες εξετάσεις πεντακάθαρες. Το τσουξιμο στην ουρηθρα μεταφέρθηκε στον κολπο με αποτέλεσμα να παω σε 5-6 γυναικολογους θεραπείες για μυκητιασεις κρέμες από εδω κρέμες από εκει και εν τέλη πάλι καθαρή. Προς το τέλος του καλοκαιριού το τσούξιμο επεκτάθηκε σε όλη την περιοχή εξωτερικά στο αιδοιο απίστευτα έντονο τσούξιμο. Ξανα γυναικολογους δερματολο μέχρι και σε νευρολόγο πήγα όλοι μου έλεγαν ότι δεν βρίσκουν κατι και ειναι ψυχοσωματικο. Έμπαινα στο google προσπαθώντας να βρω τι είναι τα συμπτώματα μου μέχρι που επεσα πάνω στην βουλβοδυνια ένα χρόνιο πονο στο αιδοίο όπως λέει που δεν ξέρουν από τι προέρχεται και πως φεύγει....μπορεί και να το έχεις και χρόνια. Με έπιασε πανικός είχα καταρρεύσει κλάματα από άγχος από τον πόνο υπέφερα είχα πέσει σε βαριά κατάθλιψη και σκέψεις αυτοκτονικες μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018 να καταλήξω στον ψυχίατρο με αγωγή. Για να βεβαιωθεί και η ψυχίατρος οτι δεν έχω κάτι με έστειλε και σε έναν δικό της γυναικολο και πάλι όλα καλά. Ξεκίνησα αγωγή με ζολοφτ το οποίο το φτάσαμε στο 200 και Lyrica 100. Με παρότρυνε να βγαίνω είχα γνωρίσει κιολας τότε καινούργιο σύντροφο και ξαφνικά ο πονος πέρασε και για 2 χρονιά μέχρι τον Ιούνιο που μας πέρασε δεν ξανα πονεσα. Εκτός από κάποιες φορές που μπορεί να κρατούσε 1-2 μέρες αλλά σπάνια. Τον Απρίλιο αποφάσισα μονη μου (τεράστια βλακεια) να κόψω τα φάρμακα. Ήμουν καλά μέχρι τον Ιούνιο και ξαφνικά άρχισε πάλι ο πόνος άγχος θλίψη όλα. Ξεκίνησε πρώτα τι τσούξιμο εσωτερικά και μετα εξωτερικά. Ξεκίνησα και την πρακτική μου στο νοσοκομείο όπου εκεί επιδεινώθηκε ακόμα πιο πολύ με αποτέλεσμα να φύγω τρέχοντας σπίτι και κλαίγοντας από τον πόνο. Να συμπληρώσω εδω οτι έπαιρνα ladose ολο το καλοκαίρι λόγο του ότι είχα βάλει βάρος και πίστευα ότι έφταιγε το ζολοφτ χωρίς αποτέλεσμα ( εννοείται με συνεννόηση γιατρου) έπαιρνα και Lyrica 200 τίποτα. Αποφάσισα να πάω ξανα στην ψυχίατρο που πήγα και το 2018 γιατι ο πονος είναι αφόρητος δεν μπορω να παω στην πρακτική μου δεν έχω διάθεση να κανω τίποτα δεν έχω όρεξη να φαω να κάμω μπάνιο και αγχώνομαι και μου ξανα μπαίνει πάλι στο μυαλο οτι εχω βουλβοδυνια ενώ η γιατρός μου διαβεβαίωσε οτι είναι καθαρά ψυχοσωματικο γιατι την πρώτη φορά με την αγωγή έφυγε. Εγω ομως φοβαμαι παρα πολυ και σκέφτομαι συνέχεια μήπως και μήπως...πάλι πήγα σε γυναικολόγο εκανα εξετάσεις όλα καθαρά. Παίρνω αγωγή εδω και 2 εβδομάδες περίπου ξανα ζολφτ τον 100 που μπορεί να τι αυξήσουμε πάλι σταδιακά και lyrica τον 200. Δεν βλέπω καμία διαφορά και πραγματικά έχω πέσει στα πατώματα. Δεν έχω ζωη δεν αντεχω αλλο να ποναω να μην μπορώ να έχω καθημερινότητα να μένω πίσω με την σχολή μου ειμαι προς το τέλος για πτυχίο.....αφού πολλές φορές σκέφτομαι ότι αν ειναι να ζω ετσι καλύτερα να μην ζω καθόλου μέχρι εκεί έχω φτάσει! Δεν αντεχω να το περάσω και δεύτερη φορά γιατί πέρασα βασανιστηκες μέρες που δεν ήθελα να τις ξανα ζησω. Πείτε μου αν κάποια γνωρίζει είναι δυνατόν να χτυπάει το ψυχοσωματικο εκεί κάτω? Γιατί εγώ αρνούμαι να το πιστέψω και δεν ξερω πως να το ξεφορτωθώ. Μόνο όταν κοιμάμαι δεν πονάω.

Καλησπέρα, έχω και εγώ παρόμοια συμπτώματα με εσάς με την διαφορά ότι στην αρχή είχα κολπίτιδα. Έκανα θεραπεία στην οποία πέρα άλλων φαρμάκων έπρεπε να παίρνω και ενδοκολπικά που διακόπηκαν νωρίς λόγου περιόδου. Όσο έπαιρνα την θεραπεία ήμουν εντάξει μεχρι που τελείωσε και άρχισαν ξανά οι ενοχλήσεις. Θεώρησα ότι δεν έκανα σωστά τγν θεραπεία και ξαναπήγα στον γυναικολόγο για εξετάσεις αλλά μου είπε οτι ήμουν καθαρή πλέον παρόλο που οι ενοχλήσεις είχαν αρχίσει να γίνονται πάλι έντονες. Μου έδωσε κάτι για κολπικές πλύσεις καλού κακού αλλά είναι επίφοβο να το χρησιμοποιείς συνέχεια. Επίσης τις περισσότερες φορές τα ντεπον και αλγκοφρεν δεν με πίανουν. Θεωρείται ότι είναι ψυχοσωματικό; Δεν είμαι σε τόσο χάλια κατάσταση όσο ήμουν αλλά ακόμα σκέφτομαι αν θα βγω ή θα πονάω και έχω να πατήσω στην σχολή 1 μήνα.