Originally Posted by
ioudinthi
Bάρεσα πέντε- έξι γροθιές την κοιλιά μου.
«Γαμημένο μείνε μέσα μου» ψέλλισα μέσα από τα δόντια. Μα σύντομα ακόμα μια μεγάλη γουλιά οινοπνεύματος ξεχύθηκε από τα σπλάχνα μου μέσα στους θάμνους. Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά. Σκούπισα με την παλάμη μου το μέτωπο. Λίγα ξερατά έσταξαν στο πιγούνι. Κόντευε Πανσέληνος.
----------------- ----------------- -----------------
Απόγευμα, 17:09.
-«Δεν πάω» είπα κι έγειρα την πλάτη μου στο κάθισμα της καρέκλας. Σταύρωσα τα γόνατα μου, έγλειψα ερωτικά το μεσαίο δάχτυλο μου και έσυρα το καλσόν. Πρόσεξα πως το είχα ξηλώσει.
-«Θα πας» φώναξε αυστηρά.
-« Με έχεις φάει από το πρωί. Άσε με την μαύρη να ηρεμίσω».
-«Όλη τη μέρα κάθεσαι στο καναπέ και δεν κάνεις τίποτα. Μήτε το σπίτι δεν έχεις καθαρίσει. Ήθελα να ήξερα τι κάνεις όλη μέρα εδώ μέσα!».
-«ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!» ούρλιαξα και χτύπησα το χέρι μου στο τραπέζι. Το τασάκι αναπήδησε. Λίγη στάχτη χύθηκε. Έβγαλα ένα τσιγάρο από πακέτο του και το άναψα. Το γέμισα κραγιόν.
«Ντύσου» πρόσταξε κοφτά.
Δεν απάντησα μα σαν απόκριση σχημάτισα με το στόμα μου κυκλάκια καπνού ξεφυσώντας τα στο πρόσωπο του, που έβραζε από οργή.
-«ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΦΡΑΓΚΟ» ούρλιαξε ενώ σάλια πετάχτηκαν από το στόμα του. Στ’ άκουσμα της τελευταίας φράσης σηκώθηκα σφεντόνα, δίχως περιστροφές.
Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα πως με παρακολουθούσε από την εσοχή της πόρτας να ξεντύνομαι. Έμεινα ολόγυμνη.
«Χές ‘τον τον τρελοντόκτορα κι έμπα μέσα» του είπα κλείνοντας το μάτι.
«Ντύσου» ούρλιαξε κι έκλεισε ορμητικά την πόρτα.
«Μωρέ μπράβο ο Θείος, πυγμή που την έχει!» σκέφτηκα από μέσα μου.
Μετά από λίγο νιαούρισα:
«Daddy δεν έχω καλσόν. Τα έσκισα όλα».
«Βάλε παντελόνι» απάντησε.
«Δεν μου κάνει κανένα. Έχω αδυνατίσει πολύ».
H πόρτα άνοιξε.
«Θα ντυθείς ή θα μου σπάσεις τ’ αρχίδια;».
Το πρόσωπο μου συνοφρυώθηκε ναζιάρικα. Έμπηξα τα κλάματα. Εξ επιτούτου. Οι γυναίκες, για όσους δεν γνωρίζετε, είναι εύκολες στην κλαψα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τα δάκρυα μου έσταξαν από τις σχισμές των ματιών μου. Μούσκεψαν το πάπλωμα. Ο Θείος δεν επέμεινε άλλο. Με πλησίασε χαϊδεύοντας με στην πλάτη.
«Θέλω να φάω κάτι. Πεινάω πολύ» ψιθύρισα μέσα από τους λυγμούς μου.
Εν τω μεταξύ ένα τηλεφώνημα που μεσολάβησε τον έκανε να φύγει σύντομα, μα προτού με αποχαιρετίσει με ένα βαθύ κι υγρό φιλί στο στόμα, άφησε 20 ευρώ στο κρεβάτι για να φάω, λέει κάτι. Μόλις άκουσα την πόρτα να κλείνει σηκώθηκα από το κρεβάτι περιχαρής. Ανασηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου κοιτώντας κάτω από το παράθυρο. Είδα το αμάξι του να ξεμακραίνει. Πλησίασα το 20ευρω στην μύτη μου και το μύρισα. Μύριζε έτσι όπως έπρεπε να μυρίζει. Πάτησα στο youtube «Winter Vivaldi». Το συνέδεσα με τα ηχεία στην διαπασών. Οι τοίχοι έτριξαν. Μεθυστικές νότες πλημμύρισαν το σπίτι. Φόρεσα το τζινάκι μου. Πράγματι δεν μου έκανε. Άρπαξα το καλσόν και το έδεσα σαν ζώνη σφίγγοντας το γύρω από τη μέση μου. Κατέβηκα τα σκαλιά δύο- δύο.
Στο δρόμο έξω καθώς βγήκα κάτι τσιγγανόπουλα με περιτριγύρισαν με τα ποδήλατα.
«Πως σε λένε εσένα;» ρώτησα τον έναν πλησιάζοντας τον.
«Flori».
Καβάλησα τη σέλα του με μιας.
«Πάμε Flori»
«Που;» ρώτησε το τσιγγανόπουλο γεμάτος έκπληξη.
« Στου Παναγιώτη με τέρμα τα γκάζια!»
Άρχισε το πεταλ να παίρνει φωτιά. Ξοπίσω ακολούθησαν κι άλλα έξι ποδήλατα. Ο δρόμος γέμισε με γέλια. Τα τσιγγανόπουλα σφύριζαν, έκαναν σούζες σταματώντας την κίνηση στους δρόμους. Μες την οχλαγωγία της πόλης και τα διάφορα κορναρίσματα εγώ έγερνα το κεφάλι μου γελώντας βροντερά. Έφτασα σύντομα με την κομπανία μου έξω από την κάβα. Πήδηξα από το ποδήλατο και μπούκαρα μέσα. Ο Παναγιώτης μόνο που δεν υποκλίθηκε αντικρίζοντας με.
«Πιάσε ένα ουισκάκι σε προσφορά κι ένα Άσσος για τα παιδιά που ναι έξω!» Άρπαξα την σακούλα μου. Έδωσα το μπλε. Ξανά καβάλησα την σέλα. Χτύπησα τον Flori στη πλάτη φωνάζοντας « Πάμε μάγκες!». Ξεχυθήκαμε για ακόμη μια φορά στους δρόμους.
Σταματήσαμε λίγο πιο κάτω από την πολυκατοικία. Πέταξα το πακέτο στον αέρα. Το έπιασε ο πιο μικρός. Σε εκείνη τη στιγμή, μια μικρή τσιγγανοπούλα με ένα μικρούλη στο βυζί της βγήκε έξω από ένα χαμόσπιτο. Μόλις μας είδε έτρεξε μέσα κι άφησε το μωρό «Φέρε ποτήρια» φώναξα ξοπίσω της ακολουθώντας την. Δυνάμωσε την μουσική και βγήκε έξω με ένα ντέφι στο χέρι. Άνοιξα το μπουκάλι και έχυσα μέσα στα πλαστικά ποτήρια. Όλοι τσουγκρίσαμε και πριν το καταλάβω, η μικρούλα πήδηξε στην μάντρα, σκαρφάλωσε ξυπόλητη σε ένα υπερυψωμένο βάραθρο και βάλθηκε να χτυπά το ντέφι σε ράθυμους ανατολίτικους ρυθμούς, λικνίζοντας εξαίσια την μέση της. Σύντομα κι άλλοι πλησίασαν μέσα από το σπίτι. Αναμοχλεύτηκα ανάμεσα στους τσιγγάνους. Τα ποτά έδιναν και έπαιρναν. Όπως και οι χοροί. Κάποια στιγμή μέσα στη ζαλούρα μου, κατάλαβα πως με επευφημούσαν ζητωκραυγάζοντας το όνομα μου.
«Σμαρά, Σμαρά, Σμαρά!!!» με εκείνη τη χαρακτηριστική προσωδία που χαρακτηρίζει ετούτο το λαό. Με περικύκλωσαν. Άρχισα να χορεύω και εκείνοι να γουστάρουν! Το ουίσκι είχε κάνει τη δουλεία του. Φαινόμουν εύχαρης.
Όμως όπως συμβαίνει συχνά, βαρέθηκα το γλεντοκόπι γρήγορα και χώθηκα πίσω από τους θάμνους του κήπου τους, που σας προανέφερα, χύνοντας ένα κάρο ξερατά κάτω από την ημισέληνο.
Πολύ αργότερα και δίχως να με πάρει πρέφα κανείς, τρύπωσα από την πίσω πόρτα της πολυκατοικίας μου και ανέβηκα κάνοντας οχταράκια στην σκάλα. Άνοιξα την πόρτα. «Πολύ πλούτος!» είπα στον εαυτό μου. « Ίσως να μην σου πηγαίνει» ανταπάντησα. Χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα. Κοίταξα από την μπαλκονόπορτα. Μόνο ένα μέρος από το βουνό μπορούσα να αντικρίσω πασπαλισμένο με ελαφρύ χιόνι. «Χιόνισε ρε διάολε» είπα στον εαυτό μου. Μα σαν απόκριση της διαπίστωσης μου, άκουσα το νιαούρισμα της γάτας μου, η οποία σκαρφαλώνοντας στο κρεβάτι με πλησίασε νωχελικά γλείφοντας με στο πρόσωπο. Μέσα στην γλύκα του λήθαργου μου, άκουγα ακόμη τον απόηχο από τις τσιγγάνικες μελωδίες να παίζουν, ασταμάτητα.
Βυθιζόμενη στον ύπνο ολοένα και πιο πολύ οι μελωδίες ξεμάκραιναν, γίνονταν μακρόσυρτες έως ότου σβήστηκαν από την δική μου, τουλάχιστον αντίληψη.
