Τα έκανα χάλια παλι

Καλησπέρα..δεν αντέχω άλλο ρε γαμωτο.πριν από δύο μήνες έχασα την μανούλα μου από καρκίνο έπειτα από ενάμιση χρόνο σκληρής μάχης.ηταν το μοναδικό στήριγμα μου μιας και υπόλοιπη οικογένεια μου είναι κατεστραμμένη.νιωθω ότι βρίσκομαι στο κενό.παρακολουθουσα πρόγραμμα για το αλκοόλ και την Δευτέρα ήταν να νοσηλευτώ για απεξάρτηση και τελικά δεν πήγα.ο λόγος που δεν πήγα ήταν αφενός ότι δεν πολυεμπιστευτηκα ούτε την ψυχολόγο ούτε τον ψυχίατρο του προγράμματος και αφετέρου φοβήθηκα και την συνύπαρξη με άλλους εκτός της ασφάλειας του πατρικού μου σπιτιού.επισης εκεί χάνεις ένα κομμάτι της αυτονομίας σου καθώς δεν επιτρέπεται να έχεις κινητό για επαφη με το εξωτερικό περιβάλλον.τον ψυχίατρο δεν τον εμπιστεύτηκα γιατί του λέω σε κάποια φάση έτσι όπως το πάτε σε λίγο θα μου πείτε να βγάλω και το επίδομα αναπηρίας.και μου λέει ότι άμα θέλεις μπορούμε να κάνουμε έναν εισηγητικό φάκελο και να περάσεις από επιτροπή.τι λες ρε φίλε ;; υποτίθεται ότι έρχομαι για να γίνω καλύτερα και να σταθώ στα πόδια μου και να με εμψυχωσετε όχι να πάω να βγάλω επιδομα η έστω να μου το αφήνετε ανοιχτό σαν ενδεχόμενο.και μου λέγανε ότι άμα εσύ πιστεύεις για τον εαυτό σου ότι δεν μπορείς να δουλέψεις μπορούμε να κάνουμε έναν εισηγητικό φάκελο.χαιρω πολύ ρε φίλε εγώ στην φάση που είμαι τα χειρότερα θα πιστεύω για μένα ότι δεν μπορώ να κάνω τπτ κατάθλιψη έχω,εγώ πίστευα και για τον εαυτό μου ότι έχω σχιζοφρένεια και ότι είχα δημιουργήσει ανεπανόρθωτη βλάβη από το ποτό.και παλαιότερα πίστευα ότι έχω πρόβλημα με την καρδιά μου και ότι θα πάθω ανακοπή.και πήγα έκανα εξετάσεις και δεν είχα κάτι και τώρα μπορεί να πιστεύω τα χειρότερα για μένα έρχεσαι εσύ και μου τα επιβεβαιώνεις αντί να με εμψυχωσες;;;τα πήρα στο κρανίο και δεν ξαναπήγα.και ενώ από είχα ετοιμάσει τα πάντα την βαλίτσα μου δεν πήγα.και δεν ξέρω αν έπραξα σωστά.ειχα πάει πριν 3 μέρες και έκανα τεστ κοβιντ γιατί ήταν προϋπόθεση για να μπω μέσα και ένιωσα ένα μαγκωμα σαν να μην μπορώ να κάνω τπτ μια φουλ αντιδραστικότητα δεν ξέρω.και ενώ δεν πήγα τώρα νιώθω άσχημα που δεν πήγα γενικά είμαι πολύ μπερδεμένη βοήθεια από το περιβάλλον μου δεν έχω αλλά και εκείνους δεν τους εμπιστεύομαι.

Επίσης νιώθω σαν εγκλωβισμένη θέλω να κάνω ένα βήμα μπρος και δεν μπορώ σαν να έχω σκαλωσει.νιωθω σαν να μην ανήκω και να μην χωράω πουθενά συγκρίνομαι συνέχεια και με το χειρότερο και με το καλύτερο και αισθάνομαι ότι πουθενά δεν χωράω τι είναι αυτό δεν ξέρω σαν να μην νιώθω ότι ανήκω κάπου η ότι υπάρχει κάτι για μένα που να μπορει να με κρατήσει στην ζωή και να με βγάλει από την μιζέρια όλοι κάνουν κάτι για τον εαυτό τους και εγώ έχω σκαλωσει.απο την άλλη η ψυχολόγος του προγράμματος μου είπε ότι άμα συνεχίσω να έχω αυτές τις σκέψεις με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθψ στην καταστροφή και ότι είναι στο χέρι μου και ότι άμα συνεχίσω έτσι θα γίνω ανθεκτική στην φαρμακευτική αγωγή.και αντιδραστικά την έκοψα και την αγωγή και εδώ και δύο μέρες από τότε που δεν πήγα στο πρόγραμμα πίνω συνεχώς.και αντί να με ξεαγχωσουν εκεί με αγχωσαν ακόμα περισσότερο με αυτά που μου είπαν.αφου βλέπετε ρε φίλε ότι χρειάζομαι εμψύχωση νιώθω αδύναμη αυτά έχουν να μου πουνε.;;;

Μπορείς να κόψεις το ποτό μόνη σου και να λειτουργείς κανονικά ; Δουλειά έχεις ;; Πόρους για να ζεις ;;

Κάποιοι ειδικοί είναι υπέρ της πιο ρεαλιστικής ή της "σκληρής" αγάπης αν θες να το πω έτσι. Μπορεί να έχουν δει π.χ. ότι με πολύ συζήτηση και πιο ήπια προσέγγιση δεν προχωράς και να θέλουν να σε ταρακουνήσουν. Ή απλά να είναι ειλικρινείς χωρίς να θέλουν να σε θίξουν. Το να σου πει ότι ο οργανισμός θα συνηθίσει τα φάρμακα και δεν θα σε πιάνουν αν το πιστεύει, γιατί να μη στο πει; Να σου πει επαναπαύσου με τα φάρμακα και σε λίγο καιρό να έχεις μεγαλύτερα προβλήματα; Το να σου πει για το επίδομα δεν είναι κακό, είναι ένα βοήθημα και εφόσον αργότερα αισθανθείς καλύτερα, βρίσκεις άλλες εναλλακτικές και μπορεί να το κόψεις ή να το ψάξεις γραφειοκρατικά τι γίνεται αν θες να δουλέψεις.

Ξέρω άνθρωπο με πολύ σοβαρά θέματα (επιπλοκές απο τροχαίο, ναρκωτικά κτλ) που έλεγε δεν είμαι ανάπηρος δεν έτσι δεν γιουβέτσι, αντίδραση στα πάντα, χρόνια πάλευε με τις εξαρτήσεις και δεν τα κατάφερνε και στο τέλος δεν είχε να φάει.Κι όταν σταμάτησαν την όποια χρηματοδότηση οι συγγενείς και έμεινε κυριολεκτικά στον άσο, μέχρι και με κομμένο ρεύμα στο σπίτι, έριξε και τους εγωισμούς και όλα και πήγε τρέχοντας να περάσει από επιτροπή. Μετά από χρόνια άνεργος και άεργος, συντηρούμενος δύσκολα έστω με το επίδομα, εδώ και κάποιο καιρό είναι κάπως καλύτερα. Ελπίζω να μην είναι προσωρινό, έκοψε τα βαριά ναρκωτικά, βρήκε μία δουλειά μαύρα και πήρε και κάπως τα πάνω του γενικότερα. Αν σε πάρει η μπάλα το ένα φέρνει το άλλο.

Δεν είναι ντροπή να σου παρουσιάζει κάποιες επιλογές που έχεις μπροστά σου ένας ειδικός. Και αφού για καιρό μόνη σου και έξω δεν έχεις καταφέρει να κόψεις το αλκοόλ, πρέπει να δοκιμάσεις ένα κλειστό πρόγραμμα που εκ των προτέρων ξέρεις ότι θα ζοριστείς και δεν θα είναι εύκολα. Μπορεί να ακούσεις πράγματα που δεν σου αρέσουν, μπορεί να δυσκολευτείς στην αρχή, αλλά πρέπει να το παλέψεις να δεις πως θα πάει.

Μελινα...πολυσκεφτεσαι τα πραγμτα και αναλωνεσαι με τις σκεψεις σου.Σταματα να αναλυει και να φιλοσοφεις και πραξε.Στις ασχημες περιοδους πολλοι αισθανομασυτε οτι δε χωραμε ποθενα ,οτι διαφερουμε κλπ.Μενεις ομως εκει και δεν κανεις το ενα βημα παρακατω.Οκ δεν μπηκες μεσα...λαθος σωστ δεν γνωριζω εγω νασου πω.Ομως αντι να κατσεις να δεις τι θα κανεις καθεσαι συνεχως και πινεις.Το ν αψαχνεις να ριξεις ευθυνες στο προγραμμα,στους ψυχολογους στο τι σου ειπε ο ψυχιατρος ...αυτα δε λυνουν το προβλημα...αυατ απλα αποτελουν δικαιολογιες δικες σου για το ποτο.Ασε τη θεωρια και περνα στην πραξη.Οτι και ν αλεμε το προβλημα ειναι ενα και ειναι το ποτο...αυτο ειναι που δε σε αφηνει να πας παρακατω.Αλλα προγραμματα απεξαρτησης απο το ποτο που να μη μενεις μεσα δεν υπαρχουν?Ολα ετσι λειτουργουν?

Ναι είμαι 33 χρόνων μορφωμένη έχω τελειώσει αεί.το γεγονός ότι έχουν συμβεί κάποια απανωτά γεγονότα η ασθένεια του αδερφού μου η ασθένεια και ο θάνατος της μαμάς σε συνδυασμό με κάποιες προσωπικές μου αποτυχίες τα οποία σταδιακά με οδήγησαν στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό δεν με καθιστούν ανάπηρη.δοξα τω θεώ δεν έχω κάποια σωματική αναπηρία το γεγονός ότι έχω κατάθλιψη είναι από τη φύση της νόσου να θεωρείς τον εαυτό σου ανάξιο και ανίκανο για εργασία.οι ειδικοί αν είναι ειδικοί θα πρέπει να σου αντιστρέψουν αυτη την αντίληψη όχι να στην επιβεβαιώσουν γιατί με αυτόν τρόπο συντηρείται η κατάθλιψη.εγω παλιότερα πίστευα ότι θα πάθω ανεύρυσμα και ανακοπή να πήγαινα δλδ σε καρδιολόγο να του πω τα συμπτώματα και να μου κάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς;;; Δεν ξέρουν τι τους γίνεται οι ειδικοί ούτε πως να βοηθήσουν και το επίδομα αναπηρίας δεν μου το πρότειναν αυτοί εγώ τους είπα ότι άμα μπω στον δρόμο τον δικό σας σε λίγο θα με βγάλετε ανάπηρη.δεν είδα και καμιά διαφορά με τα λαντοζ που ήπια για αυτό τα έκοψα.χωρια που μιλώντας με τον γιατρό του λέω εγώ έφυγα χειρότερα από ότι ήρθα και μου λέει ναι αλλά Μ αυτές τις σκέψεις ήρθες.χαορω πολύ ρε φίλε υποτίθεται ότι ήρθα για να φύγω καλύτερα όχι χειρότερα είναι σαν να μου λες ότι υποχρέωση μου σαν γιατρός είναι να σε παραδώσω όπως σε παρέλαβα.δεν είναι έτσι φίλε μου.

Για να σε βοηθήσει όμως κάποιος ειδικός πρέπει ένα διάστημα να τον εμπιστευτείς και να ακολουθείς τις συμβουλές του και να δουλεύεις μέσα σου αυτά που σου λέει, αν είσαι αντιδραστική σε όλα και ξέρεις εσύ καλύτερα ή αν περιμένεις ότι έχουν το μαγικό κουμπί, τι περιμένεις να αλλάξει;
Αφού οι άλλοι δεν σε βοηθάνε, εσύ πως βοηθάς τον εαυτό σου; Τι σκέφτεσαι να κάνεις;

Ναι να είναι και ο ειδικός άξιος εμπιστοσύνης όμως.εκναι και δημόσιο δομή εκεί δεν ξέρω κατά πόσο κάθονται να ασχοληθούν με τους ασθενείς.σου λένε από την μια να μας εμπιστευτείς και από την άλλη σου πετάνε το μπαλάκι της ευθύνης.σε εμπιστεύομαι για να γίνω καλά και να ανταπεξέλθω στν ζωή μου είμαι 33 και δεν έχω κανένα γύρω μου από την οικογένεια μου να με υποστήριξει. Νιώθω αδύναμη γιατί περνάω μια κρίση με την πρόσφατη απώλεια της μαμάς σαν ειδικοί έπρεπε να τα αντιληφθούν αυτά.και δεν τα ξέρω όλα αλλά δεν μπορώ να ακούω και μαλακίες.

Άρα αφού αυτοί λένε μαλακίες και δεν σε βοηθάει αυτή η επιλογή, τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;

Σκέφτομαι να πηγαίνω για τρέξιμο η να γραφτώ γυμναστήριο να συνεχίσω να με παρακολουθεί η ψυχολόγος που με παρακολουθεί σε εξωτερική βάση..και δεν ξέρω ίσως να βρω και μια δουλειά να πιεστω.αν μπορέσω να ανταποκριθώ σε όλα αυτά βέβαια.οσον αφορά το αλκοόλ να παρακολουθήσω πρόγραμμα σε ανοιχτή βάση.αν και η γνώμη της ψυχολόγου ήταν να νοσηλευτώ στο κλειστό δεδομένου ότι ο πατέρας μου με τον οποίο συγκατοίκων είναι αλκοολικός.φοβηθηκα την έκθεση δεδομένου ότι είμαι αδύναμη τώρα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και την αγωγή που θα μπορούσε να μου δοθεί.και ο αδερφός μου που πάσχει από σχιζοφρένεια και είναι χρονιά σε δομή οικοτροφείο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο όλο και του αυξάνουν την αγωγή και καλά δεν γίνεται.πλεον είναι με καθετήρα το παιδί και σκέφτονται να του κάνουν και ηλεκτροσόκ.αρα τι να εμπιστευτώ τώρα εγώ να μπω μόνη μου σε τέτοια λούπα;;;

Αφού το είχες αποφασίσει, σίγουρα κάτι σε έκανε να σκεφτείς ότι θα βοηθηθείς εκεί, δεν μπορεί να μην τα στάθμισες τα πράγματα και να πήρες αβίαστα αυτή την απόφαση. Μάλλον τελευταία στιγμή έκανες πίσω με αφορμή τα λόγια των ειδικών, ίσως δεν ήσουν τόσο αποφασισμένη. Τελοσπάντων, εσύ ξέρεις όλα τα δεδομένα. Έτσι κι αλλιώς πάνω από όλα από εσένα εξαρτάται, όποιον τρόπο κι αν επιλέξεις.
Μακάρι να τα καταφέρεις με τον τρόπο που λες.

Και είναι και θράσος να σου λένε εμπιστευσου μας και μετά να σου πετάνε το μπαλάκι της ευθύνης.πηγα τους είπα τα συμπτώματα μου και μετά μου λένε ότι άμα συνεχίσω να έχω αυτές τις σκέψεις οι προβλέψεις για το μέλλον μου είναι δυσοίωνες.ερχομαι ρε φίλε επειδή δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις μου για να με βοηθήσεις αν μπορούσα να τις ελέγξω θα καθόμουν σπίτι μου και θα έκανα την ζωή μου.και μου λένε με αυτές τις σκέψεις ήρθες άρα μην μας ρίχνεις ευθύνες που έφυγες με τις ίδιες.υποτιθεται ότι έρχομαι για να φύγω καλύτερα όχι χειρότερα.

Είναι πρόσκαιρα ανακουφιστικό να εκδηλώνεις την αγανάκτηση ή τον θυμό ή την απογοήτευσή σου που έχει να κάνει με τους άλλους. Μακροχρόνια δεν σε βοηθάει όμως. Πες ότι είναι θρασείς και λάθος κτλ. Το θέμα είναι να επικεντρωθείς σε εσένα και τι κάνεις από εδώ και πέρα. Όπως λέει και η Νικολίνα πιο πάνω, βάλε ένα πλάνο και άσε τις πολλές σκέψεις. Δράσε προς μία θετική κατεύθυνση.

Δεν νομιζω καν οτι ειναι ανακουφιστικο στην περιπτωση της Μελινας γαιτι το μονο που κανει ειναι να κανει πιο εντονο το θυμο της και ο θυμος και η απογοητευση της την οδηγουν στο αλκοολ.Πρεπει να ηρεμησεις μεσα σου αυτα τα 2 συναισθηματα γιατι δε σε βοηθανε.Πρεπει να συμβιβαστεις με οτι νιωθεις ,να σταματησεις να παλευεις και να μαζεψεις τις δυναμεις σου για να παλεψεις να κοψεις το αλκοολ.Δεν ειναι ευκολο καθολου και ειδικα οταν μένεις με εναν αλλον αλκοολικο αρα εχεις διαθεσιμο αλκοολ μεσα στο σπιτι.Πολυ δυσκολο.Εφοσον καταλαβαινεις και μονη σου οτι δε μπορεις να ελεγξεις τις σκεψεις σου μαθε να τις αγνοεις .Εσυ οχι μονο δεν τις αγνοεις αλλα υπερασχολησαι μαζι τους .Μη σκεφτεσαι.Οταν αρχιζεις να μονολογεις και να σκεφτεσαι διαφορα πιασε κανε κατι,πηγαινε μια βολτα κατι.Δεν ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινεις απολυτα οτι το προβλημα σου ειναι το αλκοολ.Δεν ειναι ενα απο τα προβληματα σου,ειναι το προβλημα σου αυτη τη στιγμη.

Ναι ασχολούμαι μήπως βγάλω άκρη αλλά εν τέλει δεν βγάζω..δεν ξέρω αν το κύριο πρόβλημα μου είναι το αλκοόλ δεδομένου ότι όλο αυτό το διάστημα έκανα κάποια αποχή είχα να πιω και έναν μηνα και παραπάνω αλλά δεν είδα κάποια διαφορά στην ψυχολογία μου τώρα αρχίζω και μετανιώνω που δεν μπήκα μέσα κάθομαι όλη μέρα σ ένα σπίτι και κλαιω τη μοίρα μου ούτε τηλεόραση δεν έχω όρεξη να δω.σκεφτομαι πόσο αυτοκαταστροφικη είμαι τι να κάνω ρε γαμωτο και τώρα είμαι έτοιμη να πάω να πάρω να πιω. Δεν εμπιστεύομαι ούτε τον εαυτό μου ούτε τις επιλογές μου ούτε τπτ.δδν αντέχω ρε γαμωτο.και ο δικός μου και ο πατέρας μου που μένουμε μαζί είναι χαζεμενοι δεν μπορούν να βοηθήσουν με παρακολουθούν αμέτοχοι να καταστρέφομαι δεν μπορώ ρε γαμωτο.

Όταν λες για αλκοόλ ... πόσο πίνεις ;;;

Δυσκολευομαι να καταλαβω πως γινεται τη μια να λες οτι για ενα μηνα δεν επινες και την αλλη οτι ησουν ετοιμη να μπεις σε κεντρο απεξαρτησης και οτι επινες ολη μερα.Οταν λεω οτι το προβλημα σου ειναι ο αλκοολισμος δεν εννοω οτι αν κοψεις το αλκοολ θα λυθουν ολα τα προβληματα μαγικα.Αλλα θ αμπορει ςμετα να βρεις μια δουλεια,μια ασχολια κατι να σε βοηθησει να προχωρησεις παρακατω.Χρειαζεσαι οπωσδηποτε να ασχοληθεις με πραγματα που να σου αρεσουν για ν αφτιαξει και η ψυχολογια σου.Αν παλι θεωρεις οτι δεν εχεις θεμα με το αλκοολ και μπορεις να δουλεψεις βρες κατι να ασχολησαι.