Δουλειά σε σουπερ μαρκετ

Γεια σας.Λέγομαι Μυρτώ και έχω διαταραχή ελλειματικής προσοχής και γενικευμένη κοινωνική φοβία και άγχος. Έχω χρόνια τώρα θέμα με την εργασία γενικά, έχω αλλάξει δουλειές αρκετές φορές αν και αυτό ξέρω ότι συμβαίνει συχνά σε πολλούς της ηλικίας μου. Ωστόσο με τις συνθήκες τις οικονομικές που επικρατούν αυτή τη στιγμή και στη κλειστή κοινωνία που ζω, οι δουλειές είναι πολύ δύσκολες. Πρόσφατα, πριν ένα μήνα πήγα σε μια δουλειά που υπο πιο νορμαλ συνθήκες δεν θα πήγαινα ποτέ. Σε σουπερ μαρκετ. Δεν θα πήγαινα όχι γιατί φοβάμαι τη κούραση τη σωματική αλλά γιατί λόγω του προβλήματος μου, επαγγέλματα που απαιτούν και περιέχουν αναρίθμητες πληροφορίες και είναι τόσο ΄ταχυκίνητα' είναι πραγματικά σκέτος εφιάλτης για μένα. Και φυσικά κάνοντας τέτοιες δουλειές ούτε το πρόβλημα μου 'θεραπεύεται΄ως δια μαγείας 'οπως ακούω συχνά να αμπελοφιλοσοφούν κάποιοι για δήθεν παρηγοριά, ούτε φυσικά γίνομαι εγώ πιο ΄γρήγορα' γενικά. Μπορεί εν ώρα εργασίας και μόνο να πιέζομαι να είμαι πιο γρήγορη αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα.

Η ουσία είναι ότι εδώ και ένα μήνα κοντεύω να αρρωστήσω από το άγχος και την πίεση. Όχι μόνο είμαι η μόνη καινούργια εκεί άρα και η μόνη που κάνει συνέχεια λάθη, όχι μόνο η εκπαίδευση είναι στη καλύτερη περίπτωση ελλιπής (+ του ότι είμαι πολύ λίγοι άρα κάνουμε όλοι δουλειά για 3 άτομα), αλλά και παρόλο που στα λόγια όλοι λένε ότι καταλαβαίνουν και δεν περιμένουν τελειότητες από εμένα που είμαι καινούργια, στην πράξη το κλίμα είναι τουλάχιστον τοξικό. Καθημερινά 'όλοι μας βγάζουμε δουλειά για 3 άτομα σε μία βάρδια, ενώ ανά βάρδια είμαστε μόνο 2 κοπέλες. Κάθε φορά που κάνω κάτι που μου λένε και φροντίζω να είμαι συνεπής, μετά βρίσκουν να με κατσαδιάζουν για μια άλλη 'λεπτομέρεια΄' που δεν σκέφτηκα ή δεν ήξερα να κάνω. Δεν έχει καμία σημασία αν δεν έχουμε επαρκή χρόνο, ή αν είμαι εγώ καινούργια και άσχετη, για τους άλλους το μόνο που μετράει είναι να ναι το μαγαζί στη τελειότητα. Είχα πει στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω να κάτσω όσο αντέχω αλλά πλέον δεν ξέρω καν αν θα βγάλω 2ο μήνα. Η πίεση αφόρητη, το κλίμα απαίσιο και παθητικά και ενεργητικά επιθετικό ειδικά προς εμένα ως πιο 'ξένη' σε σχέση με τους άλλους, τα λεφτά πενιχρά για τη δουλειά που κάνουμε και τους κινδύνους της (έχω συμπτώματα αρχής καρπιαίου σωλήνα λόγω υψηλής πίεσης του χεριού μου στη μηχανή κοπής τυριών και αλλαντικών), η επικοινωνία κι η συνεργασία σχεδόν ανύπαρκτες και γενικά μια κατάσταση μεσαιωνική. Λυπάμαι για τη γενιά μας που 'κληρονόμησε' τέτοιες τοξικές συνθήκες εργασίας και κυρίως που σαν πολίτες δεν έχουμε κάνει τίποτα ουσιαστικό για να αλλάξουμε όλα αυτά. Και για άτομα σαν εμένα λυπάμαι αλλά και για όλους όσους αναγκάζονται να εργάζονται σε αυτά τα 'κολαστήρια'.

Γεια σου! Κι εγώ έχω θέμα με τις δουλειές, βαριέμαι εύκολα και είμαι θεωρητικός τύπος, οπότε δυσκολεύομαι να κάνω πρακτικά πράγματα. Σε ένα εργοστάσιο με μηχανές που είχα δουλέψει κάποιους μήνες δεν την πάλευα άλλο και έφυγα, έχοντας βρει άμισθη πρακτική σε κάτι που με ενδιέφερε πιο πολύ. Τώρα, με μεγαλύτερη εμπειρία από τη ζωή, έχω καταλάβει ότι αν δεν είσαι άνθρωπος των έντονων ρυθμών και δε βρεις εδώ δουλειά σε Δημόσιο, το καλύτερο είναι το εξωτερικό. Για αυτό τώρα κάνω μάστερ στο εξωτερικό και θα ψάξω για δουλειά από το καλοκαίρι. Κάνε κουράγιο όσο μπορείς, όταν πεις ότι δεν πάει άλλο παραιτήσου, αλλά να έχεις σχέδιο τι θα κάνεις μετά.

Quote:

---

Originally Posted by Μυρτώ21

. Λυπάμαι για τη γενιά μας που 'κληρονόμησε' τέτοιες τοξικές συνθήκες εργασίας και κυρίως που σαν πολίτες δεν έχουμε κάνει τίποτα ουσιαστικό για να αλλάξουμε όλα αυτά. Και για άτομα σαν εμένα λυπάμαι αλλά και για όλους όσους αναγκάζονται να εργάζονται σε αυτά τα 'κολαστήρια'.

---

τυπισα δεν υπαρχει κανενα προβλημα.
μπορεις να ανοιξεις ενα σουπερ μαρκετ δικο σου η αν δεν εχεις λεφτα, ενα περιπτερο η εστω εναν παγκο στην λαικη και να δουλευεις οπως θελεις.

εκει να δεις αγχος και πιεση,
εκει να δεις κολαστηριο που ειναι.
ασε που δεν θα βγαζεις πενιχρα λεφτα αλλα πολλα περισσοτερα

Quote:

---

Originally Posted by Μυρτώ21

Γεια σας.Λέγομαι Μυρτώ και έχω διαταραχή ελλειματικής προσοχής και γενικευμένη κοινωνική φοβία και άγχος. Έχω χρόνια τώρα θέμα με την εργασία γενικά, έχω αλλάξει δουλειές αρκετές φορές αν και αυτό ξέρω ότι συμβαίνει συχνά σε πολλούς της ηλικίας μου. Ωστόσο με τις συνθήκες τις οικονομικές που επικρατούν αυτή τη στιγμή και στη κλειστή κοινωνία που ζω, οι δουλειές είναι πολύ δύσκολες. Πρόσφατα, πριν ένα μήνα πήγα σε μια δουλειά που υπο πιο νορμαλ συνθήκες δεν θα πήγαινα ποτέ. Σε σουπερ μαρκετ. Δεν θα πήγαινα όχι γιατί φοβάμαι τη κούραση τη σωματική αλλά γιατί λόγω του προβλήματος μου, επαγγέλματα που απαιτούν και περιέχουν αναρίθμητες πληροφορίες και είναι τόσο ΄ταχυκίνητα' είναι πραγματικά σκέτος εφιάλτης για μένα. Και φυσικά κάνοντας τέτοιες δουλειές ούτε το πρόβλημα μου 'θεραπεύεται΄ως δια μαγείας 'οπως ακούω συχνά να αμπελοφιλοσοφούν κάποιοι για δήθεν παρηγοριά, ούτε φυσικά γίνομαι εγώ πιο ΄γρήγορα' γενικά. Μπορεί εν ώρα εργασίας και μόνο να πιέζομαι να είμαι πιο γρήγορη αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα.

Η ουσία είναι ότι εδώ και ένα μήνα κοντεύω να αρρωστήσω από το άγχος και την πίεση. Όχι μόνο είμαι η μόνη καινούργια εκεί άρα και η μόνη που κάνει συνέχεια λάθη, όχι μόνο η εκπαίδευση είναι στη καλύτερη περίπτωση ελλιπής (+ του ότι είμαι πολύ λίγοι άρα κάνουμε όλοι δουλειά για 3 άτομα), αλλά και παρόλο που στα λόγια όλοι λένε ότι καταλαβαίνουν και δεν περιμένουν τελειότητες από εμένα που είμαι καινούργια, στην πράξη το κλίμα είναι τουλάχιστον τοξικό. Καθημερινά 'όλοι μας βγάζουμε δουλειά για 3 άτομα σε μία βάρδια, ενώ ανά βάρδια είμαστε μόνο 2 κοπέλες. Κάθε φορά που κάνω κάτι που μου λένε και φροντίζω να είμαι συνεπής, μετά βρίσκουν να με κατσαδιάζουν για μια άλλη 'λεπτομέρεια΄' που δεν σκέφτηκα ή δεν ήξερα να κάνω. Δεν έχει καμία σημασία αν δεν έχουμε επαρκή χρόνο, ή αν είμαι εγώ καινούργια και άσχετη, για τους άλλους το μόνο που μετράει είναι να ναι το μαγαζί στη τελειότητα. Είχα πει στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω να κάτσω όσο αντέχω αλλά πλέον δεν ξέρω καν αν θα βγάλω 2ο μήνα. Η πίεση αφόρητη, το κλίμα απαίσιο και παθητικά και ενεργητικά επιθετικό ειδικά προς εμένα ως πιο 'ξένη' σε σχέση με τους άλλους, τα λεφτά πενιχρά για τη δουλειά που κάνουμε και τους κινδύνους της (έχω συμπτώματα αρχής καρπιαίου σωλήνα λόγω υψηλής πίεσης του χεριού μου στη μηχανή κοπής τυριών και αλλαντικών), η επικοινωνία κι η συνεργασία σχεδόν ανύπαρκτες και γενικά μια κατάσταση μεσαιωνική. Λυπάμαι για τη γενιά μας που 'κληρονόμησε' τέτοιες τοξικές συνθήκες εργασίας και κυρίως που σαν πολίτες δεν έχουμε κάνει τίποτα ουσιαστικό για να αλλάξουμε όλα αυτά. Και για άτομα σαν εμένα λυπάμαι αλλά και για όλους όσους αναγκάζονται να εργάζονται σε αυτά τα 'κολαστήρια'.

---

Πέστα κοπέλα μου, έτσι είναι στις δουλειές, έχω τραβήξει και εγώ παρόμοια από συμπεριφορές! Ήθελα να ρωτήσω διαταραχή ελλειμματικής προσοχής τι ακριβώς είναι, κάτι κατάλαβα αλλά δεν είμαι βέβαιος, πιθανόν το ίδιο πρόβλημα να έχω και εγώ, όπως έχω κοινωνική φοβία και άγχος. Έχω κάνει 3 δουλειές που δεν μπορούσα να αποδώσω και μου την έλεγαν, με ειρωνευόταν, από το άγχος δεν μπορούσα να κάνω σωστά της εργασίες μου, είχα αφηρημαδα και δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου έλεγε το αφεντικό, τώρα εδώ και 3 χρόνια δεν δουλεύω πουθενά έχει ησυχάσει το κεφάλι μου, αλλά από οικονομικά είναι δύσκολα τα πράγματα, όπως είναι λογικό. Σε μια δουλειά που μπορούσα να ανταπεξέλθω και μαρεσε ήταν όταν δεν είχα άλλον πάνω από το κεφάλι μου.

@nikos2-
Προφανώς αναφέρεστε σε διαφορετικό κόσμο απ' αυτόν στον οποίο αναφέρομαι εγώ. Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα εδώ και χρόνια. Κι εννοείται δεν χρειάζεται ούτε πρέπει κάποιος να ανοίξει δική του επιχείρηση για να καταλάβει πίεση και άγχος. Επίσης σε δική σου επιχείρηση που δεν είσαι υπάλληλος κανενός οι συνθήκες εργασίας προφανώς και δεν έχουν καμιά σχέση με τις εργασιακές σχέσεις που βιώνεις ως υπάλληλος.

@andreas86

Διαταραχή ελλειματικής προσοχής είναι πολλά πράγματα αλλά το 'σύνθημα' είναι η λεγόμενη 'διάσπαση' της προσοχής με 'ολα όσα επηρεάζει. Δηλαδή, αδυναμία συγκέντρωσης σε συγκεκριμένα πράγματα, αδυναμία εκτέλεσης πολλών εντολών μαζί ή αδυναμία απομνημόνευσης άνω των 2 εντολών κάθε φορά. Πολύ άσχημη βραχυπρόθεσμη μνήμη (σου λένε κάτι και δυσκολεύεσαι να το θυμηθείς ή να συγκεντρωθείς με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις πολλές φορές ή να νομίζεις ότι ο,τι σου είπαν έπεσε σε μια 'μαύρη τρύπα΄'. Δυσκολία με ακουστικές εντολές και ερεθίσματα. Δεν έχεις θέμα ακουστικό αλλά λόγω της διάσπασης πολλές φορές δεν λαμβάνεις ούτε τις απλές ακουστικές πληροφορίες σωστά. Ή τις λαμβάνεις 'αργά' με ανάγκη από συχνές επαναλήψεις και οδηγίες..γι'αυτό και δίνεται η εντύπωση ότι μπορεί να είναι κάποιος 'αργός'/ αργόστροφος. Όχι λόγω αντίληψης αλλά λόγω αδυναμίας σε αυτούς κυρίως τους τομείς, δηλαδή συγκέντρωση, μνήμη (βραχυπρόθεσμη) και κατανόηση εντολών. Ψαξ΄το αν υποψιάζεσαι ότι το έχεις, κι εγώ έτσι το ανακάλυψα..τυχαία πρώτα και μετά με προσωπική εξονυχιστική αναζήτηση και μετά επίσημα. Μην το αφήσεις να σε 'τρώει'. Κι ό,τι χρειαστείς να με ρωτήσεις.
Λυπάμαι για τις εμπειρίες που είχες και δυστυχώς μοιάζουν πολύ με τις δικές μου. Κι εγώ σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι τώρα. Κι από ειρωνείες και 'ψου ψου' πίσω από τη πλάτη άλλο τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Μυρτώ21

@andreas86

Διαταραχή ελλειματικής προσοχής είναι πολλά πράγματα αλλά το 'σύνθημα' είναι η λεγόμενη 'διάσπαση' της προσοχής με 'ολα όσα επηρεάζει. Δηλαδή, αδυναμία συγκέντρωσης σε συγκεκριμένα πράγματα, αδυναμία εκτέλεσης πολλών εντολών μαζί ή αδυναμία απομνημόνευσης άνω των 2 εντολών κάθε φορά. Πολύ άσχημη βραχυπρόθεσμη μνήμη (σου λένε κάτι και δυσκολεύεσαι να το θυμηθείς ή να συγκεντρωθείς με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις πολλές φορές ή να νομίζεις ότι ο,τι σου είπαν έπεσε σε μια 'μαύρη τρύπα΄'. Δυσκολία με ακουστικές εντολές και ερεθίσματα. Δεν έχεις θέμα ακουστικό αλλά λόγω της διάσπασης πολλές φορές δεν λαμβάνεις ούτε τις απλές ακουστικές πληροφορίες σωστά. Ή τις λαμβάνεις 'αργά' με ανάγκη από συχνές επαναλήψεις και οδηγίες..γι'αυτό και δίνεται η εντύπωση ότι μπορεί να είναι κάποιος 'αργός'/ αργόστροφος. Όχι λόγω αντίληψης αλλά λόγω αδυναμίας σε αυτούς κυρίως τους τομείς, δηλαδή συγκέντρωση, μνήμη (βραχυπρόθεσμη) και κατανόηση εντολών. Ψαξ΄το αν υποψιάζεσαι ότι το έχεις, κι εγώ έτσι το ανακάλυψα..τυχαία πρώτα και μετά με προσωπική εξονυχιστική αναζήτηση και μετά επίσημα. Μην το αφήσεις να σε 'τρώει'. Κι ό,τι χρειαστείς να με ρωτήσεις.
Λυπάμαι για τις εμπειρίες που είχες και δυστυχώς μοιάζουν πολύ με τις δικές μου. Κι εγώ σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι τώρα. Κι από ειρωνείες και 'ψου ψου' πίσω από τη πλάτη άλλο τίποτα.

---

Τα έχω αυτά τα πάνω, μέρος αυτών όπως δυσκολία σε ακουστικές εντολές και είμαι σίγουρα αργοστροφος, αυτή την εντύπωση δίνω, όπως τα γράφεις πάνω, ακριβώς στα περισσότερα περιγράφεις εμένα. Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεται αυτό το πράγμα, γιατί κανείς μας δεν θέλει να ζει με τέτοια προβλήματα;;; Στα 36 και χωρίς δουλειά, πέρα από τα χρήματα είναι και ντροπή κοτζαν γάιδαρος σε τέτοια ηλικία να μην ψάχνει για δουλειά!

@andreas86

Σε νιώθω απόλυτα. Όσο για την αντιμετώπιση, δεν φεύγει ποτέ γιατί είναι στο DNA σου αυτό το θέμα. Δεν 'θεραπεύεται'. Αλλά μια αντιμετώπιση υπάρχει αφενός μέσω επίσημης διάγνωσης κι αφετέρου μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Απλά να ξέρεις ότι κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Θέλει πολύ ψάξιμο για το τι φάρμακα θα σε βοηθήσουν (μην έχεις κι άσχημες παρενέργειες δηλαδή), κατά πόσο θα σε βοηθήσουν, κ.λπ. Επίσης να ξέρεις είναι συνήθως ακριβά. Μια καλή αντιμετώπιση στο θέμα αυτό το βιοποριστικό που έχουμε όμως θα ήταν ίσως το να ψάχνουμε δουλειές που είναι όσο γίνεται λιγότερο 'γρήγορες' και πιεστικές. Δηλαδή μακρυά από το εμπόριο σίγουρα. Δεν ξέρω τι σου αρέσει να κάνεις σαν άτομο ή τι δεξιότητες έχεις αλλά ίσως πρέπεις να ψαχτείς μην και μπορείς να κάνεις κάτι δικό σου ή έστω να ψάξεις για δουλειά που να 'μπορείς' να κάνεις με βάση τις δυσκολίες σου. Κι εγώ αυτό ψάχνω γενικά.

Quote:

---

Originally Posted by Μυρτώ21

@andreas86

Σε νιώθω απόλυτα. Όσο για την αντιμετώπιση, δεν φεύγει ποτέ γιατί είναι στο DNA σου αυτό το θέμα. Δεν 'θεραπεύεται'. Αλλά μια αντιμετώπιση υπάρχει αφενός μέσω επίσημης διάγνωσης κι αφετέρου μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Απλά να ξέρεις ότι κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Θέλει πολύ ψάξιμο για το τι φάρμακα θα σε βοηθήσουν (μην έχεις κι άσχημες παρενέργειες δηλαδή), κατά πόσο θα σε βοηθήσουν, κ.λπ. Επίσης να ξέρεις είναι συνήθως ακριβά. Μια καλή αντιμετώπιση στο θέμα αυτό το βιοποριστικό που έχουμε όμως θα ήταν ίσως το να ψάχνουμε δουλειές που είναι όσο γίνεται λιγότερο 'γρήγορες' και πιεστικές. Δηλαδή μακρυά από το εμπόριο σίγουρα. Δεν ξέρω τι σου αρέσει να κάνεις σαν άτομο ή τι δεξιότητες έχεις αλλά ίσως πρέπεις να ψαχτείς μην και μπορείς να κάνεις κάτι δικό σου ή έστω να ψάξεις για δουλειά που να 'μπορείς' να κάνεις με βάση τις δυσκολίες σου. Κι εγώ αυτό ψάχνω γενικά.

---

Κρίμα που δεν υπάρχει αντιμετώπιση, θα είχα κάποια ελπίδα να το πολεμήσω, τώρα δεν ξέρω τι δουλειά μπορώ όλα αυτά τα χρόνια έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θα τα καταφέρω εάν βρω δουλειά, τώρα θα είναι βουνό να πείσθω για το αντίθετο θέλει δουλειά με τον εαυτό μου!!

@Eagle guy-

Κι εγώ της θεωρητικής είμαι και γενικά στην κατηγορία των ακαδημαικών δεξιοτήτων, της έρευνας, κ.λπ. Αρχαιολόγος ήθελα πάντα να γίνω. Ασ΄τα να πάνε..από τότε που τέλειωσα τη σχολή που τελείωσα (δυστυχώς όχι αρχαιολογία), δεν έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου με κάτι που να έχει σχέση με τις ικανότητες μου. Ένας ασταμάτητος κύκλος δουλειάς σε ο,τιδήποτε εκτός από αυτά που μπορώ εγώ πραγματικά να κάνω. Αυτό προσπαθώ τώρα να κάνω, ψάχνω διέξοδο για να παραιτηθώ αλλά να έχω plan b κιόλας γιατί αλλιώς δεν γίνεται.
Πολύ καλά κάνεις και κάνεις το μαστερ σου, εύχομαι να βρεις αυτό που θες κι εσύ κι εγώ και όλοι μας δηλαδή γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα μας κόβω να καταλήγουμε στο 'κάθε φέτος και χειρότερα'.

@andreas 86

Αντιμετώπιση υπάρχει απλά θέλει πολύ ψάξιμο και προσοχή για μένα. Απο κει και πέρα θα σου πρότεινα να κάνεις ο,τι κι εγώ. Βρες διέξοδο σε επαγγέλματα που είναι κοντά στις δεξιότητες σου ή που δεν έχουν τις απαιτήσεις για πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις. Και μεταξύ μας..ό,τι μπορείς να βρεις για να αυτονομηθείς μακροπρόθεσμα ακόμα καλύτερα. Αν π.χ. είσαι σε επαρχία και έχεις κάποια γη ή σπίτι σε χωριό, να το εκμεταλλευτείς οπωσδήποτε ξεκινώντας δική σου καλλιέργεια σε κάτι που θα μπορεί να σου δίνει έστω και λίγο εισόδημα. Πίστεψε με οι πιο αυτόνομοι άνθρωποι είναι όσοι δουλεύουν τη γη πλέον.

Δεν υπαρχει νομιζω καμμια δουλεια ευκολη. Δεν εχει σημασια εαν ειναι απλο σερβιρισμα ή κοπη αλλαντικων. Ολα θελουν εκμαθηση και το χρονο τους ακομα και εαν εισαι πυρηνικος επιστημονας. Σιγουρα καποιοι τα καταφερνουν καλυτερα στο ζα μαν φου ισως, αλλα οι περισσοτεροι ειναι κενα λογια η ψυχουλα τους το ξερει. Τι να πω, υπομονη και εαν δεις οτι δεν την παλευεις φροντιζε να χτιζεις κατι αλλο, οπως αποκτηση γνωσεων με online μαθηματα και καταθεση βιογραφικων. Τι μπορεις να πεις για τη βιοπαλη?

Να ρωτήσω? 1η φορα πάτε για δουλειά? στο σχολείο πως τα καταφέρνατε? προοδευεται στα καθηκοντα σας ή βλεπεται μόνο τα αρνητικά? και γω ειχα συνδρομο καρπιαιου σωλήνα και ακομα εχω καλλο στο δακτυλο που κραταω το στυλο

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

Να ρωτήσω? 1η φορα πάτε για δουλειά? στο σχολείο πως τα καταφέρνατε? προοδευεται στα καθηκοντα σας ή βλεπεται μόνο τα αρνητικά? και γω ειχα συνδρομο καρπιαιου σωλήνα και ακομα εχω καλλο στο δακτυλο που κραταω το στυλο

---

Το σχόλιο σας μου θυμίζει όσων ακούνε τα προβλήματα κάποιου Κ αυτό που σκέφτονται να πουν είναι φράσεις του τύπου 'που να δεις εγω τι εχω'.Το πώς τα πήγαινα στο σχολειο δεν έχει καμία σχέση και όχι δεν έβλεπα τα αρνητικά. Επίσης δεν είναι η πρώτη μου δουλειά. Το ότι εσείς έχετε καλό στο δάχτυλο και καρπιαιο δεν αλλαζει κατι ουτε σχετιζεται με τη δικη μου εμπειρια..ειδικά εφόσον δεν έχετε ή δεν ξέρετε τι είναι ΔΕΠ. Οπότε με συγχωρείτε αλλά δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε με το σχόλιο σας.

εντελως φιλικα παρεθεσα τι εχω παθει στην δουλεια για να παρετε κουράγιο. Μακαρι ολοι να δουλευαμε σε καποιο υπουργειο να περναγε η ωρα ξεκούραστα, παντου ειναι απαιτητικά και το μονο που εχουμε ειναι να προσαρμοζομαστε ή να βρουμε κατι καλυτερο. Το σχολειο το ανεφερα για να δουμε απο που ξεκιναει η "δυσκολια" σας ,αρνητικες ως τραυματικες εμπειριες που σας προκαλεσαν την ΔΕΠ, φοβία και το άγχος. Εχετε αποτανθεί σε ψυχοθεραπευτή ή εργοθεραπευτή?

Είσαι μόνο ένα μήνα κι απ ότι κατάλαβα σε ένα πόστο νευραλγικό, λογικο είναι να χανεσαι και να ξεχνάς πράγματα ,έχεις δεν έχεις δεπυ. Ειδικά όταν δεν ξέρεις τα προϊόντα κωδικούς να υπολογίζεις γραμμάρια κλπ κλπ
Έχω κάνει κι εγώ την ίδια δουλειά και μετά από χρόνια τη συνήθισα και ήταν παιχνιδάκι.
Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου αν έχεις ανάγκη τη δουλειά. Μάθε τη δουλειά γτ ζητάνε σε σούπερ μάρκετ άτομα που έχουν εμπειρία σε κοπή αλλαντικών τυριών . Θα βρεις μετά άλλου καλύτερα.
Κι όσον αφορά για τις μηχανές που βάζεις δύναμη πες στους μαλακες εκεί πέρα ότι οι μηχανες πρέπει να λαδωθούν για να μη κολλάνε όταν κόβουν.

παντως εχει δικιο η Μυρτω, οταν πηγαινω Σ.Μ. στα τυρια η αλλαντικα , οι πελατες ειναι αγενεστατοι, δεν λενε ουτε σας παρακαλω ...........δεν ξερω η εργοδοσια τι κανει .......συνηθως τιποτα , δεν πανε καλα κι αυτοι με την επικρατουσα κατασταση .....κατσε κει ψαχνοντας για κατι καλυτερο, μικρη εισαι , ολο και κατι θα βρεις .......βεβαια ευκολο να το λες .......η βρες αλλο ποστο, πετυχες το χειροτερο σε Σ.Μ. ..........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

παντως εχει δικιο η Μυρτω, οταν πηγαινω Σ.Μ. στα τυρια η αλλαντικα , οι πελατες ειναι αγενεστατοι, δεν λενε ουτε σας παρακαλω ...........δεν ξερω η εργοδοσια τι κανει .......συνηθως τιποτα , δεν πανε καλα κι αυτοι με την επικρατουσα κατασταση .....κατσε κει ψαχνοντας για κατι καλυτερο, μικρη εισαι , ολο και κατι θα βρεις .......βεβαια ευκολο να το λες .......η βρες αλλο ποστο, πετυχες το χειροτερο σε Σ.Μ. ..........

---

και ταμειο να κατσει θέλει γερό στομάχι και προσοχή γιατι εκει εχεις να κάνεις με λεφτά! μου ειπε μια μανα οτι ο γιος της μεσω γνωριμιας επιασε δουλεια σε Σ.Μ , για 400 ευρώ μισθό. Που φτασαμε!

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

και ταμειο να κατσει θέλει γερό στομάχι και προσοχή γιατι εκει εχεις να κάνεις με λεφτά! μου ειπε μια μανα οτι ο γιος της μεσω γνωριμιας επιασε δουλεια σε Σ.Μ , για 400 ευρώ μισθό. Που φτασαμε!

---

ετσι ειναι το σωστο. 400 ευρω και πολλα ειναι για μια τετοια δουλεια.
με τα υπολοιπα που θα επερνε πρεπει να πληρωθουν οι ΔΥ αυτου του κρατους

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

ετσι ειναι το σωστο. 400 ευρω και πολλα ειναι για μια τετοια δουλεια.
με τα υπολοιπα που θα επερνε πρεπει να πληρωθουν οι ΔΥ αυτου του κρατους

---

Βασικά ούτε τα 400 ευρώ δουλειά και μαστίγιο βρε.

Εγώ δούλευα σε σούπερ μάρκετ μέσω σεμιναρίου, εκεί οι υπάλληλοι δεν πληρώνονταν, έλεγε το αφεντικό αντί για λεφτά να παιρνουν τα ψώνια τους από εκεί δωρεάν, τώρα δεν ξέρω εάν έπαιρναν κάποιο ποσό και τα υπόλοιπα σε ψώνια θα σας γελάσω, αλλά έκλεισε αυτό το σούπερ μετά λίγο καιρό όταν τελείωσα από εκεί την πρακτική μου!!

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

ετσι ειναι το σωστο. 400 ευρω και πολλα ειναι για μια τετοια δουλεια.
με τα υπολοιπα που θα επερνε πρεπει να πληρωθουν οι ΔΥ αυτου του κρατους

---

είναι αστείο ή το πιστεύεις γιατί δεν πάει έτσι. Τα σουπερ μαρκετ μεσα στην πανδημία ειχαν τεράστια κέρδοφορία. Εκκρεμεί η αποφαση του ΣτΕ που εχει κάνει εφεση ο συνδεσμος Βιομηχάνων για να εμποδίσει το ξεπάγωμα των 3ετιων στον ιδιωτικό τομέα. Ιδιωτικος τομεας γδαρμενος, δημοσιο βολεμενος... εχει παθογένεια η χώρα

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

και ταμειο να κατσει θέλει γερό στομάχι και προσοχή γιατι εκει εχεις να κάνεις με λεφτά! μου ειπε μια μανα οτι ο γιος της μεσω γνωριμιας επιασε δουλεια σε Σ.Μ , για 400 ευρώ μισθό. Που φτασαμε!

---

εχεις δικιο στα γραφομενα σου , ισως οι ντελιβεραδες εχουν πιο σκληρη κι επικινδυνη δουλεια , γιατι οδηγω απο μικρος μηχανακι, και ξερω τον τωρινο επικρατουντα κινδυνο απο τετρατροχα , και τι σημαινει με κρυο-ζεστη να πρεπει να παραδωσεις εγκαιρως αγαθα , κι ολα αυτα για κανα 500αρικο.......

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

εχεις δικιο στα γραφομενα σου , ισως οι ντελιβεραδες εχουν πιο σκληρη κι επικινδυνη δουλεια , γιατι οδηγω απο μικρος μηχανακι, και ξερω τον τωρινο επικρατουντα κινδυνο απο τετρατροχα , και τι σημαινει με κρυο-ζεστη να πρεπει να παραδωσεις εγκαιρως αγαθα , κι ολα αυτα για κανα 500αρικο.......

---

πίσω στο 1994 ημουν η μονη κοπελα που εκανε ντελιβερυ σε πιτσαρια και 2η δουλεια εξωτ.εργασιες σε γραφεια. 7 χρονια στο μηχανακι αντεξα γιατι ηταν καλα τα λεφτα ημουν νεα και κυκλοφορουσαν λιγοτερα οχηματα σιγουρα!

Quote:

---

Originally Posted by Elenia781

πίσω στο 1994 ημουν η μονη κοπελα που εκανε ντελιβερυ σε πιτσαρια και 2η δουλεια εξωτ.εργασιες σε γραφεια. 7 χρονια στο μηχανακι αντεξα γιατι ηταν καλα τα λεφτα ημουν νεα και κυκλοφορουσαν λιγοτερα οχηματα σιγουρα!

---

πολυ διαφορετικα ηταν το 1994, καμμια σχεση θαλεγα ........ταυτοκινητα ηταν κανα εκατομμυριο λιγοτερα στην Αθηνα ....τοτε πρωτοενεφανισθη το ντελιβερυ φαγητων στην Ελλαδα , το θυμαμαι καλα ........

βρε Μυρτω21 , ειχα γνωρισει το καλοκαιρι μια κοπελα 35 ετων που δουλευε απο τα 20 της ταμιας στον ΑΒ. , αλλα αυτο δεν την εμποδισε να κανει ονειρα για το μελλον, και να γινει συνθετρια κομματιων , πηγε σε μια συναυλια του Χατζηγιαννη, τον πλησιασε , και τουπε το και το, τουδωσε τα κομματια πουχε γραψει, και περιμενε .......δεν ξερω τι απεγινε, διοτι απο τον Ιουλιο δεν την ξαναδα , αλλα εχεις σκεφτει αλλες εναλλακτικες εργασιας ? δεν λεω να γινεις συνθετρια , κατι αλλο ισως ......ξερω οτι ειναι δυσκολοι καιροι ......

@Elania781

Συγνώμη αν παρεξήγησα το σχόλιο σας τότε. Πάντως ως προς το ΔΕΠ δεν 'προκαλείται'. Είναι γενετική αναπτυξιακή διαταραχή. Το έχεις το ΔΕΠ, δεν το 'αποκτάς' μέσω κακών εμπειριών. 'Οπως είναι ο αυτισμός στο DNA σου έτσι είναι και το ΔΕΠ. Η κατάθλιψη και το άγχος αποκτιούνται και κυρίως λόγω περιβαλλοντικών ερεθισμάτων και εμπειριών.
Το θέμα δεν είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε 'βολικές' εργασίες, ούτε φυσικά με νοιάζει να δούλευα σε κάποια 'ξεκούραστη' δουλειά,. Το θέμα είναι ότι έτσι όπως είναι το σύστημα σε λίγο ο κόσμος θα έχει 2-3 επιλογές για εργασία κι αυτές θα είναι όλες. Προσαρμόζεσαι εκεί που μπορείς αλλιώς ψάχνουμε για κάτι καλύτερο όπως είπατε κι εσείς.

Πάντα ονειρεύομαι να απεμπλακώ όσο γίνεται πιο γρήγορα απ΄οσα δεν μπορώ να κάνω. Δυστυχώς δεν παίρνω φάρμακα για το πρόβλημα μου γιατί δεν έχω τη δυνατότητα αλλά και για 'αλλο λόγο, οπότε δεν έχω καμιά βοήθεια ως προς αυτό που με δυσκολεύει τόσο. Κι όσο περνάει ο καιρός αγχώνομαι ως προς την αυτονομία μου ειδικά έτσι όπως έχει καταντήσει η χώρα. Ακόμα κι όσοι κοπιάζουν να σπουδάσουν κάτι, σε μεγάλο βαθμό το κάνουν τζάμπα αφού στην Ελλάδα το 80% τουλάχιστον κάνει ή άσχετες δουλειές πλέον ή σκ@τοδουλειές της απελπισίας. Κ για να αναφερθώ και στον μισθό, με έχουν με σύμβαση 4ωρη ενώ δουλεύω 6ωρο. Που σημαίνει ότι τα επίσημα μου τα βάζουν λέει στην τράπεζα αλλά τα υπόλοιπα στο χέρι. Πριν λίγες μέρες με πλήρωσαν και ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Μου χουν δώσει γύρω στα 100 λιγότερα. Δεν ξέρω αν έχουν κρατήσει από το μισθό ένα έλλειμμα 50 ευρώ που είχα κάνει στις αρχές από λάθος, αλλά ακόμα κι έτσι πάλι λείπουν λεφτά. Κ το πράγμα χειροτέρεψε γιατί τις τελευταίες μέρες μια άλλη υπάλληλος εκεί μέσα με την οποία είμαστε τα βράδια βάρδια συνήθως άρχισε να μου επιτείθεται επειδή λέει είμαι αργή και την καθυστερώ. Κ ήμουν τόσο πιεσμένη που 1η φορά στη ζωή μου αντιμίλησα ευθέως σε άτομο εν ώρα εργασίας. Το καλό είναι ότι έχω βρει μια διέξοδο για δουλειά κάπου αλλού και μένει να δω πότε ξεκινούν τα σεμινάρια για να ανακοινώσω ότι φεύγω. Αν φύγω είμαι ήσυχη γιατί ξέρω ότι τουλάχιστον προσπάθησα. Αλλά δεν θα αρρωστήσω κιόλας. Μας έχουν κάνει τον κόσμο μας χάλια, δεν θα τους κάνω τη χάρη να με αρρωστήσουν κι από πάνω. Μου φτάνει το πρόβλημα που ήδη έχω και μου δυσκολεύει πολλούς τομείς και ειδικά την εργασία μου.

Quote:

---

Originally Posted by Μυρτώ21

Πάντα ονειρεύομαι να απεμπλακώ όσο γίνεται πιο γρήγορα απ΄οσα δεν μπορώ να κάνω. Δυστυχώς δεν παίρνω φάρμακα για το πρόβλημα μου γιατί δεν έχω τη δυνατότητα αλλά και για 'αλλο λόγο, οπότε δεν έχω καμιά βοήθεια ως προς αυτό που με δυσκολεύει τόσο. Κι όσο περνάει ο καιρός αγχώνομαι ως προς την αυτονομία μου ειδικά έτσι όπως έχει καταντήσει η χώρα. Ακόμα κι όσοι κοπιάζουν να σπουδάσουν κάτι, σε μεγάλο βαθμό το κάνουν τζάμπα αφού στην Ελλάδα το 80% τουλάχιστον κάνει ή άσχετες δουλειές πλέον ή σκ@τοδουλειές της απελπισίας. Κ για να αναφερθώ και στον μισθό, με έχουν με σύμβαση 4ωρη ενώ δουλεύω 6ωρο. Που σημαίνει ότι τα επίσημα μου τα βάζουν λέει στην τράπεζα αλλά τα υπόλοιπα στο χέρι. Πριν λίγες μέρες με πλήρωσαν και ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Μου χουν δώσει γύρω στα 100 λιγότερα. Δεν ξέρω αν έχουν κρατήσει από το μισθό ένα έλλειμμα 50 ευρώ που είχα κάνει στις αρχές από λάθος, αλλά ακόμα κι έτσι πάλι λείπουν λεφτά. Κ το πράγμα χειροτέρεψε γιατί τις τελευταίες μέρες μια άλλη υπάλληλος εκεί μέσα με την οποία είμαστε τα βράδια βάρδια συνήθως άρχισε να μου επιτείθεται επειδή λέει είμαι αργή και την καθυστερώ. Κ ήμουν τόσο πιεσμένη που 1η φορά στη ζωή μου αντιμίλησα ευθέως σε άτομο εν ώρα εργασίας. Το καλό είναι ότι έχω βρει μια διέξοδο για δουλειά κάπου αλλού και μένει να δω πότε ξεκινούν τα σεμινάρια για να ανακοινώσω ότι φεύγω. Αν φύγω είμαι ήσυχη γιατί ξέρω ότι τουλάχιστον προσπάθησα. Αλλά δεν θα αρρωστήσω κιόλας. Μας έχουν κάνει τον κόσμο μας χάλια, δεν θα τους κάνω τη χάρη να με αρρωστήσουν κι από πάνω. Μου φτάνει το πρόβλημα που ήδη έχω και μου δυσκολεύει πολλούς τομείς και ειδικά την εργασία μου.

---

Σε νιώθω, πολύ το χάρηκα που της αντιμιλησες, εγώ δεν θα μπορούσα, δεν θα είχα το θάρρος!! Έχω μαζέψει πολλά μέσα μου από το δημοτικό ακόμα που με πείραζαν, αν και αυτά τα ξεπέρασα, δεν κρατάω κακία σε κανέναν και όλα τα άλλα, ότι πέρασα, αντιπάθεια ναι μπορεί να κρατάω για κάποια άτομα, κακία όμως όχι!!

Κακία γενικά ούτε εγώ κρατάω. Κι αν δεν ήταν τόσο επιθετική μαζί μου δεν θα της απαντούσα καν. Αλλά όταν κι ο άλλος συνεχώς ξεσπάει πάνω σου και είσαι ούτως ή άλλως πεισμένος και ψυχολογικά χάλια λόγω της δουλειάς κάποια στιγμή ξεσπας. Ασ'τα να πάνε. Από τη μια φτάιει η πολιτική του μαγαζιού που σε ένα μεγάλο κατάστημα έχουν μόνο 2 ατομα για να μη πληρώσουν έναν μισθό ακόμα κ από την άλλη έχουν κι οι υπάλληλοι μεταξύ τους πολύ τεταμένο κλίμα. Κ τώρα που πρέπει να 'βοηθουν' κι εμένα ακόμα χειρότερα.