Καλησπέρα παιδιά.
Ανοίγω άλλο θέμα γιατί ανακάλυψα κ διάβασα εντελώς τυχαία μια ανάρτηση που έλεγε πως οι ναρκισσιστικες μητέρες είναι διαχειριστικές προς τα παιδιά τους, απαιτεί προσοχή, τα υποτιμάει κ Πολύ συχνά η μητέρα αυτή ελέγχει πλήρως την οικογένεια. Και θεωρεί πως πρέπει να ελέγχει πλήρως τη ζωή του παιδιού/ενήλικα, και να γνωρίζει τα πάντα για αυτό. Με αποτέλεσμα το παιδί να νιώθει τύψεις και ενοχές όταν δεν εκπληρώνει τις επιθυμίες της.
Όλα αυτά που περιγράφει τα βίωσα και μου έχει μείνει η θλίψη, ο κόμπος στο στομάχι κ ο φόβος όταν μου στελνει μήνυμα η όταν με παίρνει τηλ. Χθες παράδειγμα το βράδυ μιλήσαμε και απαίτησε να πάμε εκεί σήμερα για να πιούμε καφέ, ενώ την είπα πως δεν είμαι κ πολύ στα καλύτερα μου γιατί έχασα τον πατέρα πρόσφατα. Το μόνο που την νοιάζει είναι να περνάει καλά, να πίνει καφέ κ να μοιράζεται με τον φίλο της τις όμορφες στιγμές. Ανακάλυψα πως έχει φίλο ενώ ζούσε ακόμη ο πατέρας μου. Τέλος πάντων αυτό δεν θέλω να το συζητήσω. Το μόνο που θέλω να πω, είναι ότι σήμερα ανακάλυψα ότι η μάνα μου πάσχει από ναρκισσισμό κ πως όλη αυτή η θλίψη δεν προέρχεται από την απώλεια του πατέρα μου γιατί ξέρω πως δεν είχε ποτέ παράπονο από εμένα κ έφυγε ευτυχισμένος (ήταν χρόνια άρρωστος). Αντίθετα έχω κ έναν αδερφό, τον οποίο τον συμπεριφέρεται άψογα, μόνο με μένα έχει το πρόβλημα.
Μπείτε στη διαδικασία να αφιερώσετε χρόνο 2 λεπτά κ να διαβάσετε για αυτό το θέμα. Εσείς πως θα το αντιμετωπίζατε;
