...αν συναντουσατε καποιον και σας ελεγε οτι πασχει απο σχιζοφρενεια?
Βεβαια το ειλικρινα ειναι μεγαλη υποθεση...λεμε τωρα.
Printable View
...αν συναντουσατε καποιον και σας ελεγε οτι πασχει απο σχιζοφρενεια?
Βεβαια το ειλικρινα ειναι μεγαλη υποθεση...λεμε τωρα.
Άραγε ποια είναι τα συμπτώματα του?Που επηρεάζει τη ζωή του?
Προσωπικά θα προσπαθούσα να τον πλησάσω κ να μάθω περισσότερα για τη ζωή του κ την ασθένεια.
Δεν ξέρω αλλά βλέπω με ιδιαίτερη συμπάθεια άτομα με σχιζοφρένεια...άγνωστο το γιατί.
Γιατι εχεις γνωρισει το Vince και μενα ισως μεσω του φορουμ...χωρις να ξεχναμε τους υπολοιπους απλως ειμαστε αυτοι που γραφουμε περισσοτερο και ειμαστε \"καλα\" παιδια:)
Προσωπικα θα τον αντιμετωπιζα απο μηδενικη βαση δηλαδη οτι \"βλεπω\" οπως σε ολους τους αλλους.
Εχω γνωρισει καποιους τυπους με ψυχολογικα real life ποτε δεν τους ρωτησα απο τι ακριβως πασχουν αλλα αλλοι μου ειναι συμπαθεις αλλοι οχι,αλλα ειναι ολοι μια χαρα τυποι.
Αλλοι ανιαροι,αλλοι ενδιαφεροντες,αλλα κανενας \"επικινδυνος\" ή \"παλιοχαρακτηρας\" γενικα.Ισως και να ειμαι τυχερος γιατι γενικα δεν συνανταω παλιοχαρακτηρες ή απλως πιστευω πολυ στην καλοσυνη του κοσμου και ειμαι λιγο αφελης.
Αλλα συνηθως αυτο που δινεις στους αλλους αυτο παιρνεις.
Πρεπει να πατησεις μερικους καλους για να δεις τον πραγματικο χαρκατηρα τον αλλον ή να βρεθεις σε αναγκη και εμενα δεν μου εχει χρειαστει τιποτα απο τα δυο,εχω τη δουλεια μου σε ενα πολιτισμενο περιβαλλον και η ζωη μου κυλαει μια χαρα περα απο την βαριεμαρα και την μοναχικοτητα που νοιωθω πολλες φορες.
Αλλα ξεφυγα εκτος θεματος,για να επανερθω θα επαναλαβω οτι τους αντιμετωπιζω ολους απο μηδενικη βαση και η μηδενικη βαση για μενα ειναι πρωτιστα σεβασμος με αυτον που μιλαω.
Οχι δεν σκοπευω να πω σε καποιον απο τι πασχω,αυτο θα ηταν πιστευω μεγαλο σφαλμα απο μερους μου αλλωστε εχω εσας για να μιλαω για αυτην την ασθενεια:)
Το θέμα νομίζω keep είναι να εξετάσεις την ερώτηση σου και από άλλη οπτική. Σε απασχολεί τι θα σκεφτεί κάποιος που θα γνωρίσει έναν \"σχιζοφρενή\" ή σε απασχολεί τι θα πει κάποιος που θα γνωρίσει τον keep_walking? Σε επέκταση της ερώτησης σου συλλογίζομαι. Τι θα σκεφτεί ο οποιοσδήποτε αν γνωρίσει έναν ψυχικά ασθενή < έναν ψυχικά κουρασμένο < έναν άνθρωπο με προβληματισμούς < έναν άλλο οποιονδήποτε άνθρωπο?
Αρκετές φορές έχω αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να κάνουμε σκέψεις για τον τάδε, να λέμε για παράδειγμα ότι είναι ανέλπιστος, να κατανοούμε την έννοια της απελπισίας αλλά να μην την έχουμε γνωρίσει και εμείς οι ίδιοι ως πιο συχνό ή λιγότερο συχνό στοιχείο της ψυχής μας. Νομίζω πως ένας άνθρωπος κατανοεί καλύτερα κάτι που το έχει βιώσει και ο ίδιος ασχέτως αν το έχει βιώσει με διαφορετική μορφή..
Σκέψου το εξής παράδειγμα. Σε έναν πόλεμο υπάρχουν δέκα τραυματίες πολέμου. Τι θα σκεφτείς? Πώς ήταν/ είναι σαν άνθρωποι αυτοί οι δέκα τραυματίες? Ή μήπως το ότι είναι τραυματίες πολέμου αναιρεί τα υπόλοιπα?
Κηπ...ειλικρινά, πριν αρχίσω να μπαίνω στο φόρουμ και να γνωρίζω από \"κοντά\" ανθρώπους που πάσχουν από διάφορες ψυχολογικές ασθένειες θα σκεφτόμουν: \"δηλαδή ο τύπος είναι τρελλός?\", \"μπορεί κάποια στιγμή εκεί που μιλάμε να μου κάνει κακό?\".
Αυτά πριν.
Μετά την εμπειρία μου εδώ, ανακάλυψα πως τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από κάποια ασθένεια τέτοιου είδους, είναι βαθιά σκεπτόμενα, ταλαιπωρημένα και ευαίσθητα άτομα.
Τώρα πλέον \"φοβάμαι\" αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχουν τίποτα. Και το λέω με κάθε ειλικρίνεια.....
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Κηπ...ειλικρινά, πριν αρχίσω να μπαίνω στο φόρουμ και να γνωρίζω από \"κοντά\" ανθρώπους που πάσχουν από διάφορες ψυχολογικές ασθένειες θα σκεφτόμουν: \"δηλαδή ο τύπος είναι τρελλός?\", \"μπορεί κάποια στιγμή εκεί που μιλάμε να μου κάνει κακό?\".
Αυτά πριν.
Μετά την εμπειρία μου εδώ, ανακάλυψα πως τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από κάποια ασθένεια τέτοιου είδους, είναι βαθιά σκεπτόμενα, ταλαιπωρημένα και ευαίσθητα άτομα.
Τώρα πλέον \"φοβάμαι\" αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχουν τίποτα. Και το λέω με κάθε ειλικρίνεια.....
συνφωνω και εγω.μετα π γνωρισα εσενα αλλαξα γνωμη.αν και δυκτιακα εχω καταλαβει πολλα.
Κανείς \"τρελλός\" δεν θα σου κάνει κακό. Μόνο οι \"λογικοί\" και οι \"σώφρονες\". Από μικρό παιδί γνώρισα πολλά και είδα πολλά. Θα δινα και το τελευταίο μου ρούχο για μερικούς ανθρώπους, και έδωσα πάρα πολλά, και πράγματα που δεν μπορούσα να δώσω και μόνο από αγάπη. Το αντάλγμα κάθε φορά και ένας κλονισμός. Οχι του νευρικού μου συστήματος μόνο, αλλά κλονισμός της πεποίθησης που είχα έως τότε τι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν είναι ακόμα, ΘΑ γίνει μια μέρα ΕΑΝ γίνει. Δεν έχω πειράξει μύγα στη ζωή μου, τουναντίον τάιζα μύγες (και σφήκες και ποντίκια και φίδια). Ολα ήταν δική μου ευθύνη. Τώρα είναι αργά. Κι εγώ αυτούς φοβάμαι που λένε ότι δεν έχουν τίποτα, γιατί αυτοί είχαν, μπόρεσα και το είδα νωρίς κι όμως έμενα μαζί τους γιατί τους αγαπούσα όπως ένα παιδί.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Κηπ...ειλικρινά, πριν αρχίσω να μπαίνω στο φόρουμ και να γνωρίζω από \"κοντά\" ανθρώπους που πάσχουν από διάφορες ψυχολογικές ασθένειες θα σκεφτόμουν: \"δηλαδή ο τύπος είναι τρελλός?\", \"μπορεί κάποια στιγμή εκεί που μιλάμε να μου κάνει κακό?\".
Αυτά πριν.
Μετά την εμπειρία μου εδώ, ανακάλυψα πως τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από κάποια ασθένεια τέτοιου είδους, είναι βαθιά σκεπτόμενα, ταλαιπωρημένα και ευαίσθητα άτομα.
Τώρα πλέον \"φοβάμαι\" αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχουν τίποτα. Και το λέω με κάθε ειλικρίνεια.....
Πόσο σε συμμερίζομαι σε αυτό που λες...Quote:
Originally posted by keep_walking
Οχι δεν σκοπευω να πω σε καποιον απο τι πασχω,αυτο θα ηταν πιστευω μεγαλο σφαλμα απο μερους μου αλλωστε εχω εσας για να μιλαω για αυτην την ασθενεια:)
Και εγώ κάπως έτσι σκέφτομαι. Γνωρίζω το πρόβλημα μου και όμως πέραν του οικογενειακού μου κύκλου (οπού ακόμα και εκεί δεν μιλάω με ορολογίες) δεν έχω καθίσει να μιλήσω με συγκεκριμένες λέξεις σε φίλους, σχέση, γνωστούς. Τίποτα περί σχιζοφρένειας η ψύχωσης. Μπορεί οι άνθρωποι εδώ στο φορουμ να έχουν μια οικειότητα με τον όρο ψύχωση, ακόμα και σε δημόσιες συζητήσεις να χρησιμοποιούνται οι συγκεκριμένες ορολογίες, όμως το να πει ένας άνθρωπος στην κοπέλα του, ή στον φίλο του ότι πάσχει από ψυχώσεις είναι κάτι που μπορεί να κοστίσει. Το κοινωνικό στίγμα υπάρχει φίλε μου keep. Υπάρχει γενικά για τις ψυχασθένειες αλλά για τις ψυχώσεις νομίζω πως υπάρχει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.
Έλεγα που λες σε έναν φίλο μου τις προάλλες, πίνοντας καφέ μαζί του, ότι ο τάδε πάσχει από κατάθλιψη. Ξέρεις η απάντηση του ήταν...\"αφού είναι μόνο κατάθλιψη όλα καλά, εδώ υπάρχουν άλλοι που πάσχουν από χειρότερα\". Βλέπεις οι λέξεις είναι πολύ δυνατές. Μπορούν να κυριαρχούν μέσα μας αλλά και στην κοινωνία γενικότερα πολύ αποτελεσματικά....ακόμα και από τους ίδιους τους ανθρώπους.
Πόσο συχνά έχεις ακούσει στην τηλεόραση την λέξη ψύχωση? Ακόμα και μια πρόταση με χιούμορ μπορεί να εμπεριέχει την λέξη ψύχωση. Βέβαια αυτό ίσως να είναι και θετικό. Να δίνει μια πιο ευχάριστη διάσταση στην ορολογία της ψύχωσης.
Με ανθρώπους που ζούμε στην καθημερινότητα μας το θέμα αλλάζει. Όσον αφορά εμένα...μπορεί να παρουσιάζω μια εικόνα πότε ανάλαφρη και αποδεκτή, πότε διαφορετική και πνευματώδης, όμως δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να ρισκάρω και να μπω στο παιχνίδι της ορολογίας.
Αυτό που τελικά λέω στον εαυτό μου είναι ότι οι άνθρωποι που με ξέρουν, ξέρουν και τα \"καλά\" μου και τα \"κακά\" μου, και δεν έχουν ανάγκη από μια δύο ορολογίες για να αντικαταστήσουν τον ρόλο του φίλου/της κοπέλας με τον ρόλο του ψυχιάτρου ή στην χειρότερη περίπτωση να ανατρέψουν παντελώς την εικόνα που έχουν για τον άνθρωπο που έχουν γνωρίσει μέσα από τις πράξεις του και όχι μέσα από τα λόγια και τις ορολογίες.
ότι είναι ένας από μας και θα προσπαθούσα να τον πλησιάσω περισσότερο.
πλέον έτσι όπως είναι η ζωή όλοι έχουμε σοβαρές διαταραχές ακόμη και αυτοί που λένε ότι δεν έχουν τίποτα!
Αυτό είναι αλήθεια keep.Γνωρίζοντας εσένα κ τον vince μπορεί να μου έχει δημιουργηθεί αυτή η συμπάθεια...Quote:
Originally posted by keep_walking
Γιατι εχεις γνωρισει το Vince και μενα ισως μεσω του φορουμ...χωρις να ξεχναμε τους υπολοιπους απλως ειμαστε αυτοι που γραφουμε περισσοτερο και ειμαστε \"καλα\" παιδια:)
Προσωπικα θα τον αντιμετωπιζα απο μηδενικη βαση δηλαδη οτι \"βλεπω\" οπως σε ολους τους αλλους.
Εχω γνωρισει καποιους τυπους με ψυχολογικα real life ποτε δεν τους ρωτησα απο τι ακριβως πασχουν αλλα αλλοι μου ειναι συμπαθεις αλλοι οχι,αλλα ειναι ολοι μια χαρα τυποι.
Αλλοι ανιαροι,αλλοι ενδιαφεροντες,αλλα κανενας \"επικινδυνος\" ή \"παλιοχαρακτηρας\" γενικα.Ισως και να ειμαι τυχερος γιατι γενικα δεν συνανταω παλιοχαρακτηρες ή απλως πιστευω πολυ στην καλοσυνη του κοσμου και ειμαι λιγο αφελης.
Αλλα συνηθως αυτο που δινεις στους αλλους αυτο παιρνεις.
Πρεπει να πατησεις μερικους καλους για να δεις τον πραγματικο χαρκατηρα τον αλλον ή να βρεθεις σε αναγκη και εμενα δεν μου εχει χρειαστει τιποτα απο τα δυο,εχω τη δουλεια μου σε ενα πολιτισμενο περιβαλλον και η ζωη μου κυλαει μια χαρα περα απο την βαριεμαρα και την μοναχικοτητα που νοιωθω πολλες φορες.
Αλλα ξεφυγα εκτος θεματος,για να επανερθω θα επαναλαβω οτι τους αντιμετωπιζω ολους απο μηδενικη βαση και η μηδενικη βαση για μενα ειναι πρωτιστα σεβασμος με αυτον που μιλαω.
Οχι δεν σκοπευω να πω σε καποιον απο τι πασχω,αυτο θα ηταν πιστευω μεγαλο σφαλμα απο μερους μου αλλωστε εχω εσας για να μιλαω για αυτην την ασθενεια:)
Μάλιστα έχει κεντριστεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον μου για τη σχιζοφρένεια γιατί πριν δεν ήξερα σχεδόν τπτ(τότε ήταν που θα αντιμετώπιζα κάποιον που θα γνώριζα κ θα μου το έλεγε από μηδενική βάση,σαν να μην τρέχει τπτ),τώρα όμως διαβάζοντας διάφορα κ διακρίνοντας κ κάποια πολύ εντονα ωραία χαρακτηριστικά ναι κάπως νιώθω την ανάγκη ανακάλυψης του άλλου κ μάλιστα όχι μόνο κάποιου που πάσχει από σχιζοφρένεια αλλά από οποιαδήποτε ασθένεια.
Βέβαια αυτές είναι οι σκέψεις που θα έκανα(ήμουν όσο πιο ειλικρινής μπορούσα)από κει και πέρα το πιο πιθανό είναι η προσπάθεια για να τον πλησιάσω κ να μάθω πιο πολλά για τη ζωή του μπορεί να ήταν απλά να τον αφήσω να μου μιλήσει μόνος του και αν ήθελε.
Αλλα θα ήθελα να μάθω πιο πολλά κ μάλιστα από άτομο που πάσχει κ όχι από διαστρεβλωμένες απόψεις ατόμων άσχετων που ακούμε κατα καιρούς.
Όσο πιο πολύ διαβάζω το φόρουμ τόσο καταλήγω στην ισορροπία.Κάθε κακή πλευρά έχει κ την καλή.
Θεωρώ πολύ ενδιαφέροντα τα άτομα που έχουν περάσει ή ζουν έναν ψυχολογικό γολγοθά.Ίσως επειδή είμαι ένα από αυτά?Ίσως επειδή αυτό το ταξίδι εκτός της φρίκης προσφέρει κ δώρα?Δεν ξέρω...αλλά βλέπω έναν ιδιαίτερο κ ενδιαφέρον τρόπο σκέψης που με έλκει.
Keep δεν μπορω να βαλω αν, θα σου πώ τί εκανα.
Την πρωτη φορα (στο πρωτο ατομο) που γνωρισα δεν εδωσα μεγαλη σημασια. Στην πορεια μου μιλησε πιο ανοιχτα κ ηρθαμε πιο κοντα.
Στον αλλο ανθρωπο αισθανθηκα πιο ασχημα, γιατι δεν ηταν τοσο ενταγμενο στην κοινωνια οσο το άλλο ατομο που γνωριζα. Λογω της πιο ασχημης καταστασης, ειχα στο μυαλο μου αν ειναι \"εκει\" την ωρα που μιλουσαμε...
Δεν σκεφτομουν τα ιδια πραγματα γιατι μιλαμε για δυο διαφορετικα ατομα, με διαφορετικους χαρακτηρες κ ευαισθησιες. Δεν νομιζω πώς μπορω να αναπτύξω ή να σκεφτω για καποιον τα ιδια πραγματα εχοντας στο νου σαν οδηγο την πάθηση του. Δεν ειναι αυτο η ταυτοτητα του.
σε αυτο διαφωνω. εχω πάρει πολλα απο ανθρωπους που δεν εδωσα τοσα οσα ηθελα ή μπορουσα.Quote:
Originally posted by keep_walking
Αλλα συνηθως αυτο που δινεις στους αλλους αυτο παιρνεις.
κ αντιστροφα, δεν πηρα καποιες φορες το \"ευχαριστω\" με καποιον τροπο απο ανθρωπους που εδωσα πραγματα με αληθεια.
Πολυ πιθανον. Δεν πιστεύεις ομως πώς σ αυτη σου την αντιμετώπιση εχει συντελεσει καταλυτικα ισως το προσωπικο σου βιωμα?Quote:
Originally posted by keep_walking
Προσωπικα θα τον αντιμετωπιζα απο μηδενικη βαση δηλαδη οτι \"βλεπω\" οπως σε ολους τους αλλους.
Εχω θυμωσει πολλες φορές με τις προκαταληψεις που κυριαρχουν με καθε ειδους ταμπέλα. Το θεμα ειναι εμεις πώς στεκομαστε κ αν υιοθετουμε ακριτα ολες αυτες τις προκαταληψεις μεχρι το τελος της ζωης μας. Εχουμε αναρωτηθει ποτε ποιες απο αυτες κουβαλαμε κ πώς τις φερουμε στον τροπο που αντιμετωπιζουμε τον άλλο?
τί αλήθεια σε κανει να προκαταβάλεις απο τώρα τί θα κανεις κ πώς θα συμπεριφερθείς στο μέλλον σε σχέση με κατι τοσο σημαντικο στη ζωη σου?Quote:
Originally posted by keep_walking
Οχι δεν σκοπευω να πω σε καποιον απο τι πασχω,αυτο θα ηταν πιστευω μεγαλο σφαλμα απο μερους μου αλλωστε εχω εσας για να μιλαω για αυτην την ασθενεια:)
απο την μια λες πώς εσυ θα συμπεριφεροσουν σε εναν σχιζοφρενη νορμαλ, ξεκινώντας απο μηδενικη βάση, απο την άλλη ομως δεν δινεις την ευκαιρια σε εναν ανθρωπο να σε συναντησει ή να σε πλησιασει?
εχοντας κ η ιδια περάσει δυσκολα κ εχοντας αφησει ανθρωπους απ εξω, εχω να πώ πώς δινοντας την ευκαιρια στον εαυτο μου να εκτεθω σε πιο αγαπημενα ατομα, ήταν σαν να δινω την ευκαιρια στη σχεση μου να γινεται περισσοτερο στενη κ ολοκληρωμενη....
κιπ δεν ξερω για τους σχιζοφρενεις εσυ παντως και ο vince ειστε ψυχουλες!!!!!
Keep
μου αρέσει πολύ η ερώτησή σου, είναι πολύ ειλικρινής και άμεση.
Προσωπικά, θα μιλήσω με κάθε ειλικρίνεια, όπως εσύ.
Παλαιότερα, ακόμα κι αν είχα και έχω στο οικογενεικό μου περιβάλλον την ψύχωση, δεν ήθελα, δεν άντεχα, φοβόμουν να ακούσω ή να πλησιάσω άτομο με κάθε είδους ψυχολογικό πρόβλημα. Ήταν καθαρά για λόγους ντροπής, ένας τρόπος άμυνας, τελείως ανώριμος. Ένας τρόπος να αρνηθώ το γεγονός της ύπαρξης αυτής της κατάστασης στο περιβάλλον μου, στους άλλους και τελικά στον εαυτό μου! Παρόλο που ήξερα ότι ένας άνθρωπος με ψύχωση μπορεί να αγαπά, να νοιάζεται, να είναι όπως όλοι οι άλλοι, με τα θετικά του και τα ελαττώματά του, και η αντιμετώπιση της ασθένειας να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπικότητά του. Παρόλα αυτά εγώ το έπαιζα καλά το θεατράκι μου.
Μέχρι που άρχισα να υποφέρω από πανικούς. Είδα πόσο λεπτή είναι η κλωστή τελικά ανάμεσα στην ψυχική υγεία και τη διατάραξή της. Εϊδα πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να πονά γιατί φοβάται να μιλήσει στους άλλους με το φόβο ότι θα τον παρεξηγήσουν, θα τον περιθωριοποιήσουν.
Είδα και εδώ στο φόρουμ, άτομα όπως εσύ και ο vince, να μου επαληθεύουν στο μυαλό μου ότι τελικά είναι όλα θέμα προσωπικότητας και όχι ταμπέλας. Όπως σε όλους τους ανθρώπους άλλωστε είναι όλα θέμα προσωπικότητας, το αν θα μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε σχέση μαζί τους, είτε εγώ, είτε εκείνοι με μένα.
Και είδα, μεσα από αποκαλύψεις φίλων μου, άλλοτε μικρές άλλοτε μεγαλύτερες, ότι πολλοί έχουν ευαίσθητο ψυχικό κόσμο, άλλοι πέρασαν ή περνούν ψυχολογικά προβλήματα, κι εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι, όπως κι εκείνοι για μένα το ίδιο. Αλλά και για γνωστούς απλούς που ούτε φανταζόμουν τι περνούν.
Άρα, η ταμπέλα αυτή, έστω κι αν δεν την ήξερα, τελικά δεν έπαιξε ρόλο. Γιατί μετρούσε η προσωπικότητά τους.
Εν κατακλέιδι, θα συμφωνήσω ότι δεδομένου ότι είναι πολύ ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο η οποιαδήποτε ταμπέλα, δεν μπορεί να βγαίνει ο καθένας και να τη διαλαλέι. Αλλά θα συμφωνήσω με τη Σοφία, ότι ανοιγόμενος σε ανθρώπους που νιώθεις ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη σου, μόνο να κερδίσεις μπορείς από αυτό. Αν τελικά αποδειχθεί ότι δεν άξιζε, πάλι κερδισμένος θα βγεις. Αν όμως αποδειχθεί ότι άξιζε, η σχέση θα γίνει πολύ πιο δεμένη και αληθινή...Κι εσύ πιο ελέυθερος, πιο ανακουφισμένος.
Αρχικά θα ένιωθα ένα φόβο. Για λίγα δευτερόλεπτα όλα τα κοινωνικά κλισέ θα είχαν περάσει νοητά μπροστά απο το βλέμμα μου. Τα επόμενα δευτερόλεπτα, ο φόβος αυτός θα καταλάγιαζε. Θα επιθυμούσα να μιλήσω με τον άνθρωπο αυτό.Quote:
Originally posted by keep_walking
...αν συναντουσατε καποιον και σας ελεγε οτι πασχει απο σχιζοφρενεια?
Βεβαια το ειλικρινα ειναι μεγαλη υποθεση...λεμε τωρα.
Να γνωρίζω τον κόσμο του.
Με τα θετικά και τα αρνητικά του, στο μέτρο βέβαια που θα μου το επέτρεπε.
Τέλος, θα αναρωτιόμουν, γιατί μου το λέει.
Αν είναι φίλος που ξέρω καιρό, θα το εκτιμήσω σαν μια βαθιά εξομολόγηση που δηλώνει εμπιστοσύνη.
Αν είναι γνωστός, θα αναρωτηθώ κατά πόσο τον αγχώνει η ταμπέλα και πόσο τον έχει απορροφήσει, ώστε να αυτοπροδιορίζεται μέσω αυτής.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ως άνθρωπος που εκτιμώ και σέβομαι οποιασδήποτε μορφής διαφορετικότητα, θα είχα μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσω και να γνωρίσω.
Vince,Quote:
Originally posted by vince
Το θέμα νομίζω keep είναι να εξετάσεις την ερώτηση σου και από άλλη οπτική. Σε απασχολεί τι θα σκεφτεί κάποιος που θα γνωρίσει έναν \"σχιζοφρενή\" ή σε απασχολεί τι θα πει κάποιος που θα γνωρίσει τον keep_walking? Σε επέκταση της ερώτησης σου συλλογίζομαι. Τι θα σκεφτεί ο οποιοσδήποτε αν γνωρίσει έναν ψυχικά ασθενή < έναν ψυχικά κουρασμένο < έναν άνθρωπο με προβληματισμούς < έναν άλλο οποιονδήποτε άνθρωπο?
Αρκετές φορές έχω αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να κάνουμε σκέψεις για τον τάδε, να λέμε για παράδειγμα ότι είναι ανέλπιστος, να κατανοούμε την έννοια της απελπισίας αλλά να μην την έχουμε γνωρίσει και εμείς οι ίδιοι ως πιο συχνό ή λιγότερο συχνό στοιχείο της ψυχής μας. Νομίζω πως ένας άνθρωπος κατανοεί καλύτερα κάτι που το έχει βιώσει και ο ίδιος ασχέτως αν το έχει βιώσει με διαφορετική μορφή..
Σκέψου το εξής παράδειγμα. Σε έναν πόλεμο υπάρχουν δέκα τραυματίες πολέμου. Τι θα σκεφτείς? Πώς ήταν/ είναι σαν άνθρωποι αυτοί οι δέκα τραυματίες? Ή μήπως το ότι είναι τραυματίες πολέμου αναιρεί τα υπόλοιπα?
Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου. Οτι δηλ ο άλλος που δεν πάσχει, δεν μπορεί να κατανοήσει τον δικό σου ψυχικό κόσμο. Μπορεί να κατανοήσει βέβαια σημασιολογικά την λέξη σχιζοφρένεια, αλλά δεν μπορεί να την νιώσει.
Κι όμως, πιστεύω οτι ένας κοντινός άνθρωπος, μπορεί να σχεδόν να νιώσει τον κοσμο σου, όπως κι εσύ τον δικό του, αν επιλέγετε να δίνετε ο ένας στον άλλο με τον ίδιο τρόπο.
Η τελευταία ερώτηση σχετίζεται άμεσα με την λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού. Το τελευταίο, έχει την ανάγκη ταμπελοποίησης - ταξινόμησης των πάσης φύσεως δεδομένων.
Οπότε, στην περίπτωση του σχιζοφρενούς, ανάμεσα σε πολλές άλλες ταμπέλες-επιλογες ( πχ. έξυπνος/μυστήριος/ζηλιάρης/κακόβουλος/εριστικός/ενδιαφέρωνκτλ) θα επιλέξει, την νόσο του.
Είναι το βαραίνον στοιχείο. Κι όλα τα άλλα, αχνοφέγγουν απο πίσω.
Ωστόσο, αυτή η σχεδόν αυτόματη διεργασία, μπορεί να γίνει αντικείμενο επεξεργασιάς.
Δηλ, γνωρίζοντας έναν τέτοιον άνθρωπο, να σε ενδιαφέρει πιότερο ο άνθρωπος σαν ξεχωριστή οντότητα, κι όχι σαν έκφραση μιας ασθένειας...
Τέλος, θα ήθελα να θέσω και σε σένα και στον Keep την εξής ερώτηση.
Μιλάμε εδώ για το πώς θα ένιωθαν οι άλλοι στο άκουσμα του όρου.
Εσάς, ειλικρινά, πώς σας επηρεάζει η ταμπέλα σε σχέση με την αντίληψη του ίδιου σας του εαυτού?
Το μήνυμά σου αυτό με άγγιξε βαθύτατα.. μια εικόνα της ψυχης σου.Quote:
Originally posted by VelvetUnderground
Κανείς \"τρελλός\" δεν θα σου κάνει κακό. Μόνο οι \"λογικοί\" και οι \"σώφρονες\". Από μικρό παιδί γνώρισα πολλά και είδα πολλά. Θα δινα και το τελευταίο μου ρούχο για μερικούς ανθρώπους, και έδωσα πάρα πολλά, και πράγματα που δεν μπορούσα να δώσω και μόνο από αγάπη. Το αντάλγμα κάθε φορά και ένας κλονισμός. Οχι του νευρικού μου συστήματος μόνο, αλλά κλονισμός της πεποίθησης που είχα έως τότε τι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν είναι ακόμα, ΘΑ γίνει μια μέρα ΕΑΝ γίνει. Δεν έχω πειράξει μύγα στη ζωή μου, τουναντίον τάιζα μύγες (και σφήκες και ποντίκια και φίδια). Ολα ήταν δική μου ευθύνη. Τώρα είναι αργά. Κι εγώ αυτούς φοβάμαι που λένε ότι δεν έχουν τίποτα, γιατί αυτοί είχαν, μπόρεσα και το είδα νωρίς κι όμως έμενα μαζί τους γιατί τους αγαπούσα όπως ένα παιδί.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Κηπ...ειλικρινά, πριν αρχίσω να μπαίνω στο φόρουμ και να γνωρίζω από \"κοντά\" ανθρώπους που πάσχουν από διάφορες ψυχολογικές ασθένειες θα σκεφτόμουν: \"δηλαδή ο τύπος είναι τρελλός?\", \"μπορεί κάποια στιγμή εκεί που μιλάμε να μου κάνει κακό?\".
Αυτά πριν.
Μετά την εμπειρία μου εδώ, ανακάλυψα πως τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από κάποια ασθένεια τέτοιου είδους, είναι βαθιά σκεπτόμενα, ταλαιπωρημένα και ευαίσθητα άτομα.
Τώρα πλέον \"φοβάμαι\" αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχουν τίποτα. Και το λέω με κάθε ειλικρίνεια.....
Δείχνει τόσο μεγάλη ευαισθησία....
Ανθρωπος είναι.
Υπάρχει η ανθρωπιά, κάπου χωμένη μέσα στον βούρκο της ανθρωπίλας.
Καλως όρισες φίλε μου :)
Quote:
Originally posted by vince
Πόσο σε συμμερίζομαι σε αυτό που λες...Quote:
Originally posted by keep_walking
Οχι δεν σκοπευω να πω σε καποιον απο τι πασχω,αυτο θα ηταν πιστευω μεγαλο σφαλμα απο μερους μου αλλωστε εχω εσας για να μιλαω για αυτην την ασθενεια:)
Και εγώ κάπως έτσι σκέφτομαι. Γνωρίζω το πρόβλημα μου και όμως πέραν του οικογενειακού μου κύκλου (οπού ακόμα και εκεί δεν μιλάω με ορολογίες) δεν έχω καθίσει να μιλήσω με συγκεκριμένες λέξεις σε φίλους, σχέση, γνωστούς. Τίποτα περί σχιζοφρένειας η ψύχωσης. Μπορεί οι άνθρωποι εδώ στο φορουμ να έχουν μια οικειότητα με τον όρο ψύχωση, ακόμα και σε δημόσιες συζητήσεις να χρησιμοποιούνται οι συγκεκριμένες ορολογίες, όμως το να πει ένας άνθρωπος στην κοπέλα του, ή στον φίλο του ότι πάσχει από ψυχώσεις είναι κάτι που μπορεί να κοστίσει. Το κοινωνικό στίγμα υπάρχει φίλε μου keep. Υπάρχει γενικά για τις ψυχασθένειες αλλά για τις ψυχώσεις νομίζω πως υπάρχει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.
Έλεγα που λες σε έναν φίλο μου τις προάλλες, πίνοντας καφέ μαζί του, ότι ο τάδε πάσχει από κατάθλιψη. Ξέρεις η απάντηση του ήταν...\"αφού είναι μόνο κατάθλιψη όλα καλά, εδώ υπάρχουν άλλοι που πάσχουν από χειρότερα\". Βλέπεις οι λέξεις είναι πολύ δυνατές. Μπορούν να κυριαρχούν μέσα μας αλλά και στην κοινωνία γενικότερα πολύ αποτελεσματικά....ακόμα και από τους ίδιους τους ανθρώπους.
Πόσο συχνά έχεις ακούσει στην τηλεόραση την λέξη ψύχωση? Ακόμα και μια πρόταση με χιούμορ μπορεί να εμπεριέχει την λέξη ψύχωση. Βέβαια αυτό ίσως να είναι και θετικό. Να δίνει μια πιο ευχάριστη διάσταση στην ορολογία της ψύχωσης.
Με ανθρώπους που ζούμε στην καθημερινότητα μας το θέμα αλλάζει. Όσον αφορά εμένα...μπορεί να παρουσιάζω μια εικόνα πότε ανάλαφρη και αποδεκτή, πότε διαφορετική και πνευματώδης, όμως δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να ρισκάρω και να μπω στο παιχνίδι της ορολογίας.
Αυτό που τελικά λέω στον εαυτό μου είναι ότι οι άνθρωποι που με ξέρουν, ξέρουν και τα \"καλά\" μου και τα \"κακά\" μου, και δεν έχουν ανάγκη από μια δύο ορολογίες για να αντικαταστήσουν τον ρόλο του φίλου/της κοπέλας με τον ρόλο του ψυχιάτρου ή στην χειρότερη περίπτωση να ανατρέψουν παντελώς την εικόνα που έχουν για τον άνθρωπο που έχουν γνωρίσει μέσα από τις πράξεις του και όχι μέσα από τα λόγια και τις ορολογίες.
Το να το πει στην κοπέλα ή τον φίλο του είναι κάτι που μπορεί να κοστίσει. Αλλά και το να μην το πει, είναι κάτι που επίσης κοστίζει. Αυτό πιστεύω.
Το κοινωνικό στίγμα, είναι η αντίληψη της κοινής γνώμης ή καλύτερα, του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Όταν ακόμα και τους πιο στενούς μας ανθρώπους, τους φοβόμαστε σας εκπροσώπους αυτού του στίγματος, αυτό δεν δείχνει μια αφάνταστη μοναξιά? Και παραπέρα, δεν δείχνει κάτι για την ποιότητα των δεσμών μας, των μη ανεκτικών σε τέτοιες ορολογίες?
Και πέραν τούτου, δεν δείχνει και μια ψυχική απομόνωση την οποία, αφήνουμε την ταμπέλα και τον φόβο που προκαλεί, να μας επιβάλλει?
Ναι, οι λέξεις είναι δυνατές.
Μα σε ένα επιφανειακό επίπεδο μένει κανείς στην ταμπέλα για να κατανοεί το νόημα, την ουσία.
Οι λέξεις είναι και βαριές και πολυσήμαντες και απλά ενδεικτικές αλλά δεν κάθονται όλοι να τις εξερευνήσουν σε βάθος. Πολλές φορές οι λέξεις τους «γλυτώνουν» από την επαφή τους με τις έννοιες.
Η αντίδραση του φίλου σου είναι τυπική.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που θα είχαν πολύ διαφορετικές αντιδράσεις, τόσο στο θέμα της κατάθλιψης, όσο και σε εκείνο της ψύχωσης.
Και πίστεψε, οι άνθρωποι για τους οποίους μιλώ, δεν είναι απαραίτητα οι καταθλιπτικοί ή οι ψυχωτικοί. ( Είναι ίσως, οι άνθρωποι οι εκλεπτυσμένοι στα θέματα αντίληψης και ευαισθησίας.) Στο γράφω αυτό γιατί έχω την αμυδρή αίσθηση ότι στο μυαλό σου υφίσταται ένας διαχωρισμός των όντων σε φυσιολογικά και μη, ανάλογα με το ψυχολογικό τους υπόβαθρο.
Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τους κοντινούς μας σαν την κοινωνία. Άλλο οι δικοί μας άνθρωποι, κι άλλο η κοινωνία.
Η, για να το πώ διαφορετικά, οι δικοί μας, είναι κοντύτερα σε εμάς από ότι η κοινωνία, και μπορεί να μας κατανοήσουν βαθύτερα, από ότι «η κοινωνία»( που παραπέμπει στο στίγμα).
Γράφεις, όσον αφορά την καθημερινότητα « μπορεί να παρουσιάζω μια εικόνα….πότε έτσι και πότε αλλιώς».. Μένεις στην εικόνα και αποφεύγεις την ορολογία. Τελικά καταλήγω στο ότι περισσότερο εσύ ο ίδιος φοβάσαι να σε φαντάζεσαι υπό το πρίσμα της ορολογίας.
Δεν είσαι αυτό που είσαι λόγω της ασθένειάς σου.
Το είναι σου δεν είναι ένα φυτό που αναπτύσσεται μέσα στην γλάστρα της ψύχωσης.
Το είναι σου, είναι το φυτό, το έδαφος είναι οι ρίζες σου και η ψύχωση είναι απλά ένα άνθος πάνω σου λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Συνήθως βέβαια η αντίληψη των ανθρώπων είναι τόσο στενή σαν γλάστρα, αλλά εκκινεί εκεί το θέμα, με ποιους ανθρώπους επιλέγουμε να συμπορευόμαστε ο καθείς.
Στις τελευταίες γραμμές διαφαίνεται καθαρά το ενδότερο στοιχείο του φόβου σου ως προς την ορολογία.
Φοβάσαι ότι θα σου φέρονται σαν να ήταν ψυχίατροι, ότι θα σου έδιναν δηλ διαφορετική αντιμετώπιση.
Φοβάσαι τέλος, ότι θα ανατραπεί η εικόνα που έχουν για σένα, και μια ορολογία θα αναιρέσει τις ίδιες σου τις πράξεις και τις συμπεριφορές ( ή θα τις επανερμηνεύσει?).
Ωστόσο έχω να παρατηρήσω ότι αν κάποιος ευθύς εξαρχής σε γνωρίσει και εσένα και την νόσο σου, μια τέτοια ανατροπή δεν έχει λόγο ύπαρξης. ( Αλλά και στην αντίθετη περίπτωση, και πάλι εξαρτάται απο την στενότητα ή την ευρύτητα της αντίληψης του άλλου, το πώς θα σε αντιμετωπίσει).
Και τέλος, ότι αν ψύχωση θεωρηθεί στην χειρότερή της εκδοχή σαν κουσούρι ( που σε καμιά περίπτωση δεν το βλέπω έτσι), προτιμότερο είναι τους δικούς μας ανθρώπους να τους ξέρουμε και να τους αγαπάμε και με τα κουσούρια τους.
Κι αν υιοθετούμε άκριτα αυτές τις προκαταλήψεις μέχρι το τέλος της ζωής μας....Quote:
Originally posted by Sofia
Πολυ πιθανον. Δεν πιστεύεις ομως πώς σ αυτη σου την αντιμετώπιση εχει συντελεσει καταλυτικα ισως το προσωπικο σου βιωμα?
Εχω θυμωσει πολλες φορές με τις προκαταληψεις που κυριαρχουν με καθε ειδους ταμπέλα. Το θεμα ειναι εμεις πώς στεκομαστε κ αν υιοθετουμε ακριτα ολες αυτες τις προκαταληψεις μεχρι το τελος της ζωης μας. Εχουμε αναρωτηθει ποτε ποιες απο αυτες κουβαλαμε κ πώς τις φερουμε στον τροπο που αντιμετωπιζουμε τον άλλο?
Φοβερή φράση Σοφία.
Αυτό ακριβώς αναρωτήθηκα κι εγώ.Quote:
Originally posted by Sofia
τί αλήθεια σε κανει να προκαταβάλεις απο τώρα τί θα κανεις κ πώς θα συμπεριφερθείς στο μέλλον σε σχέση με κατι τοσο σημαντικο στη ζωη σου?Quote:
Originally posted by keep_walking
Οχι δεν σκοπευω να πω σε καποιον απο τι πασχω,αυτο θα ηταν πιστευω μεγαλο σφαλμα απο μερους μου αλλωστε εχω εσας για να μιλαω για αυτην την ασθενεια:)
απο την μια λες πώς εσυ θα συμπεριφεροσουν σε εναν σχιζοφρενη νορμαλ, ξεκινώντας απο μηδενικη βάση, απο την άλλη ομως δεν δινεις την ευκαιρια σε εναν ανθρωπο να σε συναντησει ή να σε πλησιασει?
εχοντας κ η ιδια περάσει δυσκολα κ εχοντας αφησει ανθρωπους απ εξω, εχω να πώ πώς δινοντας την ευκαιρια στον εαυτο μου να εκτεθω σε πιο αγαπημενα ατομα, ήταν σαν να δινω την ευκαιρια στη σχεση μου να γινεται περισσοτερο στενη κ ολοκληρωμενη....
Μήπως τελικά υποβόσκει η αντίληψη, οτι \" μόνο ένας σχιζοφρενής θα με αντιμετώπιζε απο μηδενικής βάσης?\"
Όσο για την στενή και ολοκληρωμένη σχέση, συμφωνώ απόλυτα.
Κατανοώ τον φόβο της ταμπέλας που περιορίζει μέσα στα πλαίσια προκαταλήψεων.
¨ομως η ταμπέλα, έχει την χρήση που ο καθένας επιλέγει.
Ετσι, μια ταμπέλα, μπορεί να αποκαλύτπει κατι προσδιοριστικό. Ενα στοιχέιο του άλλου κι όχι το όλον του.
Και σε μια σχέση στενή, αυτό το στοιχείο που έρχεται στην επιφάνεια, δένει σε ακόμα μεγαλύτερο δεσμό τα άτομα.
Μα αν δεν αποκαλυφθούμε σε αυτους που αγαπάμε, αξίζει?
Κατά την άποψή μου... αξίζει λιγότερο.
Και μάλλον εμείς οι ίδιοι φορέσαμε στον λαιμό μας την αλυσίδα του στίγματος, παρά οι άλλοι.
ειναι ξεκαθαρο: κρατώντας ως επτασφραγιστο μυστικο κατι, ειναι πρωτα εμεις που νιωθουμε ασχημα γι αυτο, ντροπη ισως παρα ο οποιος αλλος. στον αλλο, καθρεφτιζουμε την δικη μας σταση. την δικη του ομως? μπορουμε να τη δουμε καθαρα?Quote:
Originally posted by weird
Και μάλλον εμείς οι ίδιοι φορέσαμε στον λαιμό μας την αλυσίδα του στίγματος, παρά οι άλλοι.
Ακριβώς γλυκιά μου. Αυτός είναι ο πυρήνας του προβληματισμού μου.Quote:
Originally posted by Sofia
ειναι ξεκαθαρο: κρατώντας ως επτασφραγιστο μυστικο κατι, ειναι πρωτα εμεις που νιωθουμε ασχημα γι αυτο, ντροπη ισως παρα ο οποιος αλλος. στον αλλο, καθρεφτιζουμε την δικη μας σταση. την δικη του ομως? μπορουμε να τη δουμε καθαρα?Quote:
Originally posted by weird
Και μάλλον εμείς οι ίδιοι φορέσαμε στον λαιμό μας την αλυσίδα του στίγματος, παρά οι άλλοι.
Τελικά, όταν κάποιος συντηρεί έναν τέτοιο απομονωτισμό απο τον κοντινό του περίγυρο, ενός κομματιού του εαυτού του, τότε, πιστεύω, αυτός είναι που κυρίως ντρέπεται. Αυτός είναι που ο ίδιος θα έχει πρόβλημα να ξέρουν οι άλλοι.
Αυτός είναι που προτιμά οι άλλοι να μην ξέρουν, ασχέτως του οτι μπορεί και να αποδεχόντουσαν την γνώση αυτή.
Ο ίδιος δεν την αποδέχεται.
Κοίτα σύμπτωση με αυτά που λέτε πατάτε στο ευαίσθητο σημείο της ψυχής μου.Γυρίζει το μυαλό μου πίσω και έχω συγκινηθεί να πω την αλήθεια κλαίω.
Tι ακριβώς αισθάνθηκες Γιώτα μου?
Είναι γλυκιά ή πικρή συγκίνηση?
Δυστυχώς πικρή για ευθύνες άλλων.
Διάβασα με ενδιαφέρον τις απαντήσεις ... Θα ήθελα να γράψω δυο λόγια αλλά κάπως έχω ηρεμήσει αυτές τις μέρες από τους προβληματισμούς μου και δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη να αναπτύξω νέα θέματα. Εν συντομία θα έλεγα πως με συγκινεί η άποψη μερικών ανθρώπων .. πως μια ταμπέλα ψυχικής ασθένειας δεν λέει τίποτα απολύτως για όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ψυχής.
Κατά τα άλλα εύχομαι να είστε όλοι καλά, είτε έχετε κρίσεις πανικού, είτε κατάθλιψη, είτε ψυχώσεις... άλλωστε δεν θα υπήρχε άνοδος αν δεν υπήρχαν εμπόδια στην διαδρομή.
Μην τα παρατάτε :)
λοιπον ειλικρινα επειδη καταλαβατε πιστευω οτι ειμαι παντοτε ειλικρινης.Καταρχας εφοσον θα συνομιλουσα μαζι του και ξαφνικα μου το πεταγε,πρωτον θα φοβομουν πολυ γιατι δε ξερω τι μπορει να κανει αν τον πιασει τιποτα αλλα δευτερον ΘΑ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΖΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ που ειναι εξω στη ζωη ,το πολεμαει και θα αισθανομουν :) μπροστα του ενα τιποτα!!Μα το Θεο.....
vince, θελω να σου ζητησω συγγνωμη ειλικρινα μεσα απο τη ψυχη μου.Το μυαλο μου ηταν γεματο ιδεες .Αλλα σε θαυμασα, γιατι με καταλαβες και δε μου απαντησες!!Εκει καταλαβα δεν υπαρχουν παιδια, ταμπελες απλως τι ζορια τραβαει ο ενας απο τον αλλον ειναι η διαφορα.Σου ευχομαι τα καλυτερα.Και ειλικρινα λυπαμαι για τη συμπεριφορα μου .:(
Αφρούλα μου, πολύ σε θαυμάζω όταν μας δείχνεις έτσι απλόχερα την ομορφιά της ψυχής σου :)
Δυσκολη ερωτηση...βασικα ειναι ισως μια μορφη δικαιολογιας οταν τα κανω μανταρα σε διαφορους τομεις,οι αρωστια φταιει δεν φταιω εγω για τυχον ατελειες κατα καποιο τροπο σε διαφορους τομεις οπως η κακη μου μνημη σε ορισμενα θεματα.Quote:
Εσάς, ειλικρινά, πώς σας επηρεάζει η ταμπέλα σε σχέση με την αντίληψη του ίδιου σας του εαυτού?
Περα απο αυτο η αντιληψη μου για τον εαυτο μου ειναι ποδοπατημενη και εννοω οτι αυτη η ασθενεια επηρεαζει σε τοσο μεγαλο βαθμο το γνωθει σ\'αυτον που δεν ξερεις πραγματικα ποιος εισαι...ασχετα με το τι δειχνεις εξωτερικα,δεν αντιλαμβανεσαι τιποτα σχεδον σχετικα με σενα...ναι δεν υπαρχει καθολου αυτογνωσια και ειναι βασανιστικο πολλες φορες να προσπαθεις να παρεις λιγα ψηγματα αυτογνωσιας με την επαφη με αλλους.
Να προσθεσω οτι σιγουρα θα το πω οταν αισθανομαι ενα ατομο πολυ κοντα σε μενα,οταν με το καλο ισως δημιουργησω καποια σχεση της προκοπης...θα δουμε,αλλα προς το παρον δεν το λεω γιατι ειμαι τις αποψεις οτι το ειπες σε δυο-τρια ατομα,παει τελειωσε το εμαθαν ολοι,αλλωστε ειμαι απο επαρχιακη πολη.
Επισης το στιγμα δεν επηρεαζει μονο εμενα αλλα δυναται να επηρεασει και την οικογενεια μου,οποτε ειμαι πολυ φειδωλος.
Και φυσικα ειναι point of no return το ειπες τελειωσε δεν γινεται να το αναιρεσεις ουτε τις συνεπειες που μπορει να εχει αυτο.
βρε παιδια εδω δε τολμουμε να πουμε εχουμε καταθλιψη.Η φανταστειτε υποφερω απο παθολογικο αγχος.Ο κοσμος ολος τα χει αυτα και μπορει χειροτερα να τα νιωθει απλως ακουν τις ταμπελες και μας θεωρουν τρελλους.Βλακειες καλο ειναι πιστευω να το ξερει μονο η οικογενεια μας και κανενας φιλος φιλη της εμπιστοσυνης μας αλλα δεν εχω βρει μεχρι τωρα .Στο αγορι μου σε κανενα χρονο και αν το πω αν σοβαρεψει η κατασταση με μας.Αφηστε τις ταμπελες γιατι ο κοσμος ακουει καταθλιψη,ψυχωση,ocd ,σχιζοφρενεια και φευγει γιατι ακουει τη ΛΕΞΗ ΑΠΛΟ ΕΙΝΑΙ.Να μη πτοουμαστε και ενας γεροντας διορατικος που τον επισκεφτομαι μου ειπε να μη τα λεω πουθενα αυτα.Με αυτο κλεινω.Μη πτοειστε με ταμπελες αυτα ειναι για τους γιατρους.Φιλακια σε ολους.....:)
Εδώ μέσα τουλάχιστον κηπ, η ειλικρίνεια με την οποία γράφεις μου κάνει μεγάλη εντύπωση...Quote:
Originally posted by keep_walking
Δυσκολη ερωτηση...βασικα ειναι ισως μια μορφη δικαιολογιας οταν τα κανω μανταρα σε διαφορους τομεις,οι αρωστια φταιει δεν φταιω εγω για τυχον ατελειες κατα καποιο τροπο σε διαφορους τομεις οπως η κακη μου μνημη σε ορισμενα θεματα.Quote:
Εσάς, ειλικρινά, πώς σας επηρεάζει η ταμπέλα σε σχέση με την αντίληψη του ίδιου σας του εαυτού?
Περα απο αυτο η αντιληψη μου για τον εαυτο μου ειναι ποδοπατημενη και εννοω οτι αυτη η ασθενεια επηρεαζει σε τοσο μεγαλο βαθμο το γνωθει σ\'αυτον που δεν ξερεις πραγματικα ποιος εισαι...ασχετα με το τι δειχνεις εξωτερικα,δεν αντιλαμβανεσαι τιποτα σχεδον σχετικα με σενα...ναι δεν υπαρχει καθολου αυτογνωσια και ειναι βασανιστικο πολλες φορες να προσπαθεις να παρεις λιγα ψηγματα αυτογνωσιας με την επαφη με αλλους.
Να προσθεσω οτι σιγουρα θα το πω οταν αισθανομαι ενα ατομο πολυ κοντα σε μενα,οταν με το καλο ισως δημιουργησω καποια σχεση της προκοπης...θα δουμε,αλλα προς το παρον δεν το λεω γιατι ειμαι τις αποψεις οτι το ειπες σε δυο-τρια ατομα,παει τελειωσε το εμαθαν ολοι,αλλωστε ειμαι απο επαρχιακη πολη.
Επισης το στιγμα δεν επηρεαζει μονο εμενα αλλα δυναται να επηρεασει και την οικογενεια μου,οποτε ειμαι πολυ φειδωλος.
Και φυσικα ειναι point of no return το ειπες τελειωσε δεν γινεται να το αναιρεσεις ουτε τις συνεπειες που μπορει να εχει αυτο.
Η δικαιολογία όταν κάτι πάει στραβά.( φαντάζομαι συχνά ξεχνάς ε?)
Η ρευστή ταυτότητα.. ( φαντάζομαι εννοείς, οτι συχνά αναρωτιέσαι, αν κάποιο στοιχείο/συμπεριφορά είναι κομμάτι της προσωπικότητας ή της ασθένειας? Είναι τόσο σφιχταγκαλιασμένα αυτά τα δύο, που δυσκολεύεσαι να τα οριοθετήσεις και σαν να χρειάζεσαι τα μάτια των άλλων για να καταλάβεις τί είσαι τελικά- βέβαια να σου πω, οτι τέτοια θέματα έχουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν πάσχουν απο σχιζοφρένεια, αλλά φαντάζομαι σε κάποιον πάσχοντα είναι πολύ πιο έντονα)..
Μου αρέσει που θα εμπιστευτείς τον κοντινό σου, τον άνθρωπό σου και σου εύχομαι σύντομα, να κάνεις μια \"σχέση της προκοπής\" :)
Ναι, συμφωνώ οτι στον κύκλο των γνωστών και μη στενών - αδερφικών φίλων θα πρέπει να αποφεύγεται μια τέτοια ανακοίνωση. Ενέχει μεγαλύτερο ρίσκο παρά όφελος. Γιατί κακά τα ψέματα, ζούμε στην Ελλάδα κι όχι αλλού, πόσο μάλλον στην επαρχία...
συμφωνω οτι μπορεις να την πατησεις ασχημα απο τους αλλους αμα πεις το τι εχεις..
ιδιως στον χωρο εργασιας πρεπει να μεινει κρυφο γιατι σιγουρα θα βλαψει την πορεια σου στην εταιρεια.
θα γινεις αντικειμενο σχολιασμου και κοροϊδιας.
ιδιως οι αγνωστοι ειναι παντα πολυ προκατηλημμενοι και θα σου συμπεριφερθουν ρατσιστικα.
επισης στην ελλαδα υπαρχουν πολλοι ρουφιανοι για αυτο τα ματια σας δεκατεσσερα.
παρολο που ενας στους εξι εχει καποιο προβλημα ψυχικης υγιειας η ελλαδα ειναι πολυ οπισθοδρομικη
οποτε μη κανετε τον ηρωα λεγοντας το σε ολους..
και να το πεις βεβαια δε τρεχει τιποτα απλως πρεπει να αντιμετωπισεις τον ρατσισμο.
περισσοτερο επιβαρυνεσαι απο το ρατσισμο ατομων που δε σε ξερουν καλα , και δε ξερουν ποσο καλα λειτουργεις
με τα φαρμακα οπως προειπα..
keep πολυ ειλικρινης κ ξεκαθαρη η απαντηση του. τουλαχιστον εγω ετσι αισθανομαι.Quote:
Originally posted by keep_walking
Δυσκολη ερωτηση...βασικα ειναι ισως μια μορφη δικαιολογιας οταν τα κανω μανταρα σε διαφορους τομεις,οι αρωστια φταιει δεν φταιω εγω για τυχον ατελειες κατα καποιο τροπο σε διαφορους τομεις οπως η κακη μου μνημη σε ορισμενα θεματα.Quote:
Εσάς, ειλικρινά, πώς σας επηρεάζει η ταμπέλα σε σχέση με την αντίληψη του ίδιου σας του εαυτού?
Περα απο αυτο η αντιληψη μου για τον εαυτο μου ειναι ποδοπατημενη και εννοω οτι αυτη η ασθενεια επηρεαζει σε τοσο μεγαλο βαθμο το γνωθει σ\'αυτον που δεν ξερεις πραγματικα ποιος εισαι...ασχετα με το τι δειχνεις εξωτερικα,δεν αντιλαμβανεσαι τιποτα σχεδον σχετικα με σενα...ναι δεν υπαρχει καθολου αυτογνωσια και ειναι βασανιστικο πολλες φορες να προσπαθεις να παρεις λιγα ψηγματα αυτογνωσιας με την επαφη με αλλους.
η ασθενεια ειναι πολυ ευκολο να χρησιμοποιηθει ετσι. κ εγω το χω κανει ειτε συνειδητα ειτε οχι. αλλα κ πολλυς κοσμος ακομα: κοιττα λιγο κ αλλα μελη του φορουμ. δεν ειναι απαραιτητο να πασχεις απο σχιζοφρενεια για να το κανεις αυτο... απο τη στιγμη που το βλεπεις, νομιζω πώς εχεις ηδη κανει ενα βημα πιο κοντα στον εαυτο σου. κ η αυτογνωσια δεν ειναι στο σημειο μηδεν:)
στο ευχομαι πραγματικα:)Quote:
Originally posted by keep_walking
Να προσθεσω οτι σιγουρα θα το πω οταν αισθανομαι ενα ατομο πολυ κοντα σε μενα,οταν με το καλο ισως δημιουργησω καποια σχεση της προκοπης...
ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΠΤΟΟΥΜΑΙ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΦΤΑΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΜΑΘΩΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΩΝ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΚΤΩΝ ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΣΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΜΕΝΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ
Για μένα ήταν κάτι που δεν το ήξερε κανείς μου πήρε χρόνια για να μιλήσω στην αδελφική μου φίλη για πράγματα που με πονούσαν.Ναι ντρεπόμουν.Οταν δεν άντεξα και της είπα την κρυφή πληγή μου(οχι την κατάθλιψη) με ρώτησε τόσα χρόνια γιατί δεν μιλούσες;Μου στάθηκε σε όλες τις δύσκολες στιγμές ποτέ δεν θα ξεχάσω την αγκαλιά της την είχα πολύ ανάγκη και το κατάλαβε.Ξέσπασα έκλαψα σαν παιδί τώρα μετά απο 4 χρόνια που ξέρει τα πάντα η παιδική μου φίλη με θεωρεί και την θεωρώ αδελφή και μέσα απο εδώ θέλω να την ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά.Τώρα το μοιράστηκα τώρα μπορώ να μιλήσω για πράγματα που πονάνε αισθάνομαι ανακούφιση.Το ίδιο αισθάνομαι και με σας που βιώνετε ανάλογες καταστάσεις.Απλά πρέπει να ξέρεις που θα μιλήσεις και εγώ είμαι σίγουρη ότι πάντα θα είναι κοντά μου και εγώ κοντά της σε χαρές και λύπες.Δεν είναι και λίγο 40 χρόνια φιλίας με ένα αξιόλογο άτομο σαν την φίλη-αδελφή μου.
Μακαρι giota μου να γνωρισω και εγω ατομα η σχεση και να τους πω το προβλημα μου!Αλλα μονο στα ονειρα μου μπορει να μου συμβει.Εχω γνωρισει ενα αγορι 3 μηνες τον βλεπω 3 φορες τη βδομαδα σιγα μη του το πω.Εχω γνωρισει μια φιλη αλλα δε με γεμιζει.Μεχρι ομως να σταθω στα ποδια μου τα εχω αναγκη αυτα τα ατομα .ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΒΑΣΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ?Η ΝΑ ΜΕ ΦΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΥΩ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΤΙς ΙΔΕΕΣ?αφηστε το ουτε στον εχθρο μου δε θελω να συμβει.:(:(:(