Δεν υπάρχει κάτι που να μην με αγχωνει. Οτιδήποτε κανω με τρομάζει. Περπατάω πολύ κάθε μέρα αλλά από που διάβασα ότι οι καρδιοπαθεις κουράζονται περισσότερο όταν περπατάνε, ε κουράζομαι και εγώ (δεν λαχανιαζω ούτε έχω δύσπνοια ούτε πρησμενα πόδια). Νιωθω συνέχεια μια κούραση, φοβάμαι πως οτιδήποτε κανω θα με κουράσει. Μέχρι και το μαγείρεμα με αναστατώνει. Γύρω στο μεσημέρι έχω παλμούς 95-100 οι οποίοι ηρεμούν στο 70 μετά τις 5 το απόγευμα. Όταν ξυπνάω είμαι ήρεμος, αλλά μόλις αρχίσει να λειτουργεί το μυαλό αμέσως με πιάνει νευρικότητα, άγχος, φόβος ότι θα πάθω κάτι. Σφουγγαριζω και νιώθω λες και σκαρφάλωσα στον Όλυμπο.
Χθες το μεσημέρι καθώς μαγείρευα ένιωσα μια έντονη ζαλάδα, όλα γύριζαν γύρω μου. Χωρίς να νιώσω κάτι στην καρδιά μου. Δεν καθησα, ήπια αμέσως νερό, περασε μετά από 10 δευτερόλεπτα και συνέχισα κανονικά τις δουλειές μου. Ε από τότε είμαι στην τσίτα. Είχα 3 χρόνια να ζαλιστώ. Οι γενικές/βιοχημικές που έκανα πρόσφατα δεν έδειξαν κάτι πέρα από οριακά υψηλή χοληστερίνη. Τί ήθελα σήμερα να ζητήσω το πιεσόμετρο απο τη γειτόνισσα? Η πίεση ανεβοκατέβαινει 70/140 με 95/170. Τρέλα. Έκλεισα ραντεβού με καρδιολόγο για την τρίτη και βλέπουμε. Μπορεί να είναι ΓΑΔ, μπορεί πλέον και να μην είναι
