Παράλληλες σχεσεις-Γορδιος δεσμός.
Καλησπέρα σε όλους.
Αποφάσισα να γράψω την ιστορία μου γιατί θα ήθελα μια αντικειμενική ματιά από ανθρώπους που βρίσκονται σε προβληματισμούς και σχεσιακα διλήμματα ή που έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο.
Είμαι 43 χρόνων και σε σχέση με τον σύντροφό μου (με σύμφωνο συμβίωσης) εδώ και 20 χρόνια. Έχουμε αποκτήσει ένα παιδί 7 ετών σήμερα. Μετά τη γέννηση του παιδιού η ερωτική μας επαφή τελείωσε εντελώς (περισσότερο εκείνος δεν εκδηλωνε την επιθυμία) και παράλληλα υπήρξε και συναισθηματική απομάκρυνση και πολλές αντιθέσεις.
Ως εκ τούτου πριν από 4 χρόνια γνώρισα ένα παιδί κατά 6 χρόνια νεότερο ο οποίος βρισκόταν και αυτός σε μια σχέση ακριβώς με τις ίδιες συνθήκες. Όχι παντρεμένος, χωρίς παιδιά αλλά με την κοπέλα του είχαν σταματήσει τη σεξουαλική τους σχέση 4 χρόνια επειδή την είχε απατήσει και έκτοτε η σχέση για διάφορους λόγους δεν είχε επανέλθει. Ζούσαν σαν φίλοι ουσιαστικά.
Ο έρωτας που αναπτύχθηκε μεταξύ μας ήταν θυελλώδης ερωτικά και συναισθηματικα. Κάναμε συνεργασία και δουλειά μαζί επίσης και πηγαίνει πολύ καλά...
Τα τελευταία 2 χρόνια εγώ βλεπωντας ότι με τους συντρόφους μας η κατάσταση είναι τελειωμένη (καμία ερωτική επαφή πλέον 8 χρόνια και για εμένα με το σύντροφό μου και για τον άλλο με την κοπέλα του) και του είπα ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να χωρίσουμε τους άλλους προκειμένου να είμαστε μαζί αφού η σχέση μας είναι τόσο δεμένη.
Εγώ το έκανα, είπα στον σύντροφό μου ότι η σχέση μας είναι κατεστραμμένη μετά το παιδί και ότι δε γίνεται να συνεχίσουμε έτσι και ότι μένει πλέον να αποφασίσει να φύγει και τυπικά από το σπίτι και να χωρίσουμε.
Ο αγαπημένος μου όμως παρόλη μου την πίεση να πάρει μια απόφαση...είτε να χωρίσει τη σχέση του είτε εμένα δεν το κάνει και μάλιστα δέχεται πιέσεις από την κοπέλα του για γάμο παρόλο που δεν κάνουν σεξ τα τελευταία 8 χρόνια και που κατα πάσα πιθανότητα εκείνη γνωρίζει ότι και πάλι την απατά μαζί μου.
Παρόλα αυτά θεωρεί ότι πρέπει να την "αποκαταστήσει" και νιώθει τρομερές ενοχές να τη χωρίσει και να την πληγώσει για δεύτερη φορά επιλέγοντας εμένα. Παράλληλα σκέφτεται το κοινωνικό κομμάτι...γονείς, φίλους...
Και το τελευταίο και φαρμακερό...θεωρεί ότι πρέπει να κάνει μια προσπάθεια να δοκιμάσει να κάνει σεξ μαζί της (μήπως τα καταφέρει απλά σωματικά) με σκοπό να δει αν μπορεί για να κάνει ένα γάμο και ένα παιδί τουλάχιστον (!).
Φυσικά γνωρίζοντας ότι αυτό θα σηματοδοτήσει το τέλος της δικής μας σχέσης μιας και εγώ έχω ξεκαθαρίσει ότι αν κάνει σεξ και γάμο μαζί της εμείς θα έχουμε τελειώσει. Βέβαια ακόμα και αν το λέει ότι πρέπει να προσπαθήσει έχει περάσει ένας χρόνος και δεν μπορεί να την πλησιάσει με αποτέλεσμα να παρατείνει μια αρρωστημένη κατάσταση.
Βρίσκεται λοιπόν σε μια δίνη...από τη μια να αφήσει μια σχέση 12 ετών αναγνωρισμένη από κοινωνία αλλά χωρίς καμία έλξη και επιθυμία (με την ελπίδα ίσως να κάνει ένα παιδί μαζί της...αν τα καταφέρει)...επειδή δεν αντέχει να χωρίσει για να μην την πληγώσει ή να χωρίσει και να έρθει μαζί μου με ο,τι αυτό συνεπάγεται (όπως τις τύψεις του που θα αφήσει την άλλη και την κατακραυγή).
Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι το τίμιο είναι να χωρίσουμε και να σταματήσουν όλα αυτά τα ψέματα. Ότι αυτό που κάνει τώρα που δε λέει την αλήθεια και την αφήνει να φαντάζεται γάμους είναι χειρότερο. Οπως βέβαια φοβερό βρίσκω και μια γυναίκα χωρίς καμία σωματική επαφή...ούτε φιλί καν να ζητάει γάμο...έναν λευκό γάμο. Μου φαίνεται αδιανόητο...
Εκείνος πάλι θεωρεί ότι είναι ατιμία να την αφήσει...και το δίλημμα τον έχει φέρει στα όρια του νευρικού κλονισμού. Από τη μια να μη χάσει εμένα από την άλλη δεν μπορεί να τη χωρίσει και λέει πως αν μείνει μαζί της θα κερδίσει απλά μια συμβατική ζωή..αλλά μέσα του θα σαπίζει που με έχασε.
Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω τη γνώμη σας για την κατάσταση. Έχω δίκιο; Έχει δίκιο;
Ποια θεωρείτε τη σωστή κατάληξη;