χωρισμός ... τρόμος και πόνος....

Γειά σας και από εμένα.. είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι το site και το forum αλλά η ανάγκη μου να μιλήσω και να ακούσω είναι μεγάλη... Ξεκινώ χωρίς πολλά πολλά να εξηγήσω τους λόγους που ένιωσα την ανάγκη να γράψω εδώ. Είμαι μια γυναίκα 33 ετών παντρεμένη εδώ και περίπου 3 χρόνια, και συνολικά με τον άντρα μου είμαστε μαζί 5 μιση χρόνια.Παιδιά δεν έχουμε... Τον άντρα μου τον γνώρισα ένα χρόνο μετά από μία σχέση μεγάλης καταπίεσης και άσχημων καταστάσεων. Γενικά είμαι άνθρωπος του πάθους και των δυνατών συναισθημάτων αλλά μετά από εκείνη την καταπιέστικη σχέση είχα πειστεί ότι πλέον θέλω ήσυχα πράγματα στην ζωή μου.. Οχι τρελούς έρωτες πια, όχι εντάσεις και πάθη. Και έτσι ο άντρας μου ήταν ο καταλληλότερος. Οχι ιδιαίτερα ρομαντικός, δεν αποτελούσα ποτέ το κέντρο του κόσμου του. Και έτσι ξεκινήσαμε. Στους 6 μήνες της σχέσης μας αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί... Όσο περνούσε ο καιρός έβλεπα ότι δεν μου πολύ αρέσει τελικά αυτή η ησυχία, αυτή η έλλεθιψη ρομαντισμού και πάθους.. Κι όμως τον παντρεύτηκα... Να σημειώσω εδώ ότι ο αντρας μου δουλεύει πάντα νύχτα και τα καλοκαίρια χωρίς άδειες και ρεπό.. Εμένα μετά τον γάμο μου ήρθε πολύ έντονα η επιθυμία να κάνουμε ενα παιδί... Αλλά πάνω που ήρθαν τα καλά νέα δυστηχώς απέβαλλα.. Μετά εκείνος έδειχνε να μην συμμερίζεται πολύ την επιθυμία μου αυτή... Αρχισαν καβγάδες και προστριβές για το θέμα... Και οσο περνούσε ο καιρός, και μέσα σε όλη αυτή την μοναξιά που εκ των πραγμάτων βιώνω μέσα σε αυτή την σχέση, (κάθα βράδυ μόνη μου, τα Σαββατοκύριακα μόνη μου) παντού μόνη μου, άρχισε σιγα σιγά να μου τελειώνει... Επίσης να πω ότι ποτέ δεν ταιράζαμε ιδιαίτερα και πλέον είμαι σίγουρη ότι η πιο σημαντική μας διαφορά είναι ο τρόπος που βλέπουμε την ζωή.... Από πέρσι το καλοκαίρι άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο χωρισμού... Επίσης να πω ότι ο άντρας μου τον ελεύθερο χρόνο του πάντα τον αξιοποιούσε παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, παρόλους τους καβγάδες μας και τις αντιρρήσεις μου πάνω σε αυτό το θέμα... Φέτος πλέον είμαι σίγουρη ότι μου έχει τελειώσει οριστικά αυτή η σχέση... Και θέλω να χωρίσω... Τρομάζω όμως και πονάω τόσο πολύ.... Του έχω μιλήσει, όχι εντελώς ανοιχτά αλλά του έχω πει ότι τείνω προς τον χωρισμό.. Τον βλέπω που στενοχωριέται και αυτό με σκοτώνει.. Σκέφτομαι επίσης πόσο θα στενοχωρηθουν οι γονείς του και με πληγώνει και αυτό πολύ... Με πιάνει ένας απίστευτός τρόμος, ένα πνίξιμο και μια στενοχώρια που δεν μπορώ να εξηγήσω.... Γιατί?? γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό? Αφού ξέρω καλά μέσα μου πως δεν μπορώ να είμαι άλλο μαζί του... δεν ζω τίποτα καλό, δεν είμαι καλά.... αυτό δεν φτάνει?? τρέμω για την ημέρα που θα του το ανακοινώσω επίσημα και θα πρέπει να μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω.... Τον αγαπώ πολύ σαν άνθρωπο αλλά όχι ερωτικά... όχι για να ζούμε άλλο μαζί.... Ειναι και πολλά ακόμα τα συναισθήματα που νιώθω όταν σκέφτομαι το φευγιό μου που ούτε καν μπορώ να περιγράψω....
αυτά........

Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; εαν δεν τον βλέπεις ερωτικά και τον αγαπάς αδελφικά για μένα που κοιμάμαι μια ζωή μόνη μου λόγω του επαγγέλματος του άνδρα μου δεν ειναι και το καλύτερο.Ο κόμπος μπορεί για μένα να υποδηλώνει συνήθεια,ανασφάλεια ή δεν είσαι σίγουρη για τα αισθήματά σου.Μήπως θα πρέπει να απευθυνθείτε σε σύμβουλο γάμου;

Καλως ηλθες.Το μηνυμα σου δειχνει μεγαλη αγωνια αλλα πιστευω οτι ξερεις ποια ειναι η λυση.Ειναι ανωφελο να αναλωνεσαι σε μια σχεση που δεν εχει να σου προσφερει τιποτα πια.Εισαι πολυ νεα ,η ζωη ειναι μπροστα σου.Μου φαινεται παραξενο ομως οτι παρολη την αδιαφορια που σου εδειξε τοσα χρονια στενοχωριεται για τον χωρισμο σας.Στενοχωριεται για σενα η για τον εαυτο του?

Φίλη σαν ...καταρχήν καλως ήρθες!
Είσαι μόλις 33 χρονών. Ξέρεις τι σημαίνεις αυτό? Πως όταν κάποτε σκεφτείς πόσο σου πήρε για να αποφασίσεις να φύγεις ήταν χαμένος χρόνος. Μπορείς να μείνεις για πάντα εκεί? Όχι φυσικά. Απ\' τη στιγμή που σου έχει τελειώσει και είσαι συνειδητοποιημένη, μόνο πολύτιμο χρόνο απ\' τη ζωή σου χάνεις.
Για καλή σου τύχη δεν κάνατε παιδί, οπότε δεν έχεις δέσμευση πέρα απ\' τις τύψεις που ενδεχομένως σου δημιουργεί η απόφαση πως φεύγεις πριν του τελειώσει και εκείνου. Για φαντάσου να περάσεις άλλη μια πενταετία μέχρι να ξεμπερδέψεις....Φρίκη.

sanoneiro καλως ήρθες:)

διαβαζοντας αυτο το συνεχομενο \"γιατι\", εγω το καταλαβαινω σαν \"γιατι\" απελπισιας ή απογοητευσης....

Μπορω να σκεφτω πώς ενα τετοιο γιατι μπορει να ερχεται απο απογοητευση, στεναχωρια που τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν ισως οπως περιμενες ή ήθελες. Βρισκω ανθρωπινο ενα τελος ακομα κ αν η πορεια μεχρι αυτο το τελος δεν ηταν ευχαριστη, να περιεχει πονο, θυμο. Ειναι κ ενα χτυπημα για τον εγωισμο μας ισως. \"δεν τα καταφερα\" ισως να λες...Το να ματαιωνονται οι προσδοκιες μας, βρισκω πώς ειναι ενας παρα πολυ καλος λογος για να νιωθουμε τοσο ασχημα. Περιμενουμε συνηθως τα πραγματα να ερχονται με τον τροπο που τα σκεφτομαστε. Ομως τί κανουμε για να φτασουμε μεχρι το επιθυμητο αποτελεσμα?

Πιστεύω πώς βλεποντας οχι μονο το αποτελεσμα δλδ τον χωρισμο, αλλα κ το πώς εφτασες εσυ μεχρι εκει εχει αξια. Εχει σημασια να δεις δλδ τη διαδρομη.

Τελος να πω πώς καθε τελος σηματοδοτει μια αρχη, αγνωστη ισως...αυτο επισης μπορει να προκαλει κ ενα αγχος κ εναν επιπροσθετο φοβο.

Πρώτα από όλα να σας ευχαριστήσω όλους για τις άμεσες απαντήσεις και τη στήριξη... giota μου για τα οικονομικα πιστεύω ότι θα τα καταφέρω... δουλεύω , ξέρω βέβαια ότι θα είναι πιο δύσκολα αλλά είμαι έτοιμη για αυτό.. τώρα όσο για το σύμβουλο γάμου δε υπάρχει για μένα κάτι άλλο μεσα μου για να το προσπαθήσω.. mariafound το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ, γιατί δείχνει ότι στενοχωριέται... χτες σε μια κουβέντα που κάναμε μου έλεγε ότι τα τελευταία ΄2 χρόνια ήταν μια κακιά στιγμή για αυτόν και ότι θέλει πλέον να προσπαθήσει για αυτή την σχέση... εγώ όμως δεν θέλω πια... δεν τον καταλαβαίνω πάντως και εγώ πολύ... Θεοφανία μου πόσο δίκιο έχεις.... έτσι είναι... αλλά και οι τύψεις και οι ενοχές που εχω είναι όντως πολλές... με αυτές παλεύω και θα παλέψω αλλά ελπίζω όχι για πολύ ακόμα.... Sofia μου μου έδωσε πολύ δύναμη αυτό που μου έγραψες... κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή.... αυτό θα προσπαθώ να το σκέφτομαι πολύ γιατί το βλέπω μόνο από την θετική του πλευρά...
Απλά δε μπορω και εγώ να καταλάβω γιατί το σκέφτομαι τόσο τραγικό όλο αυτό, γιατί τόσο πολύ με νοιάζει ο πόνος που πιθανόν να προκαλέσει αυτός ο χωρισμός στον άντρα μου και στην οικογένεια του..... σίγουρα τον αγαπώ σαν άνθρωπο, τόσα χρόνια είμαστε μαζί αλλά αυτό είναι κάτι που με πάει μόνο πίσω και θέλω να το βγάλω από μέσα μου.....
επιτέλους....

Κάνε αυτό που θέλεις πραγματικά.Τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω,κι έχεις τα περιθώρια να ξαναφτιάξεις την ζωή σου.Απο ένα χωρισμό όποι λιγο πολύ θα πληγωθούν γιατί όλοι πιστεύουμε ότι όταν παντρευόμαστε θα είμαστε μαζί όλη μας την ζωή.Ευτυχώς να λες που δεν υπάρχουν παιδιά.Είσαι νέα και μπορείς να ξαναφτιάξεις την ζωή σου.Δυστυχώς εκπτώσεις στον γάμο δεν γίνονται στο λέω εκ πείρας.Ασε τον να παίζει με τα ηλεκτρονικά και κοίταξε τον εαυτό σου δεν βλέπεις εδώ τι γίνεται; το αντικαταθλιπτικό πάει σύννεφο

Πριν προχωρησεις σε μια τοσο σοβαρη αποφαση θα πρεπει να εισαι σιγουρη οτι το θελεις πραγματικα.Αλλιως θα φυγεις ,αυτος θα σε παρακαλεσει να γυρισεις πισω,εσυ θα γυρισεις κ οι ενοχες κ οι τυψεις θα πολλαπλασιαστουν.
Τι εννοει λεγοντας κακια στιγμη?Οτι ειχε μια κακια στιγμη στην δουλεια του[ενα παραδειγμα λεω]κ την ξεπερασε παιζοντας ηλεκτρονικα η μετανιωσε που τοσα χρονια δεν ασχοληθηκε μαζι σου?
Εμενα με προβληματιζει γιατι νιωθεις τυψεις κ ενοχες.Νιωθεις οτι δεν προσπαθησες αρκετα?Μηπως πηρες ολη την ευθυνη για την επιτυχια αυτου του γαμου πανω σου? Μηπως νιωθεις ενοχη για την χαρα που νιωθεις σκεπτομενη την ωρα που θα φυγεις?Εσυ ξερεις τις απαντησεις,αν θελεις τις
μοιραζεσαι μαζι μας.

δεν ξέρω ούτε κι εγώ γιατί νιώθω τόσο έντονα αυτές τις τύψεις και τις ενοχές... ένας λόγος σίγουρα είναι πως ακόμα και πριν από το γάμο έβλεπα ότι δεν είμαστε καλά με αυτόν τον άνθρωπο, ότι δεν ταιριάζουμε και όμως τον παντρεύτηκα... και αυτό το έχω πάρει όλο πάνω μου... Από την άλλη όμως αισθάνομαι ότι προσπάθησα για αυτόν τον γάμο, για αυτή την σχέση όπως προσπάθησα για αυτόν τον άνθρωπο... να του δείξω πως η ζωή δεν είναι ηλεκτρονικά παιχνίδια και απομόνωση αλλά καλές στιγμές... Ναι εκείνος υποστηρίζει πως λόγω προβλημάτων στην δουλειά του η μόνη του διέξοδοδος ήταν να περνάει έτσι τον χρόνο του, και να είναι απόμακρος και αδιάφορος... αλλα κράτησε πολύ.. όσον αφορά το θέμα αν είμαι σίγουρη πιστεύω πως είμαι πολύ σίγουρη... ότι δεν θέλω πλέον να βρίσκομαι σε αυτή τη σχέση... αδύναμη αισθάνομαι να αντιμετωπίσω το κόστος των αποφάσεων μου σε συναισθηματικό επίπεδο γιατί είμαι έτσι φτιαγμένη σαν άνθρωπος και υποφέρω πολύ όταν κάποιος πονάει, και ακόμα περισσότερο αν έστω και άθελα μου του έχω προκαλέσει εγώ πόνο......................

sanoneiro ειναι σιγουρο πώς δεν μπορουμε να κανουμε κατι για οσα εγιναν. Το να δουμε ομως το μεριδιο ευθυνης μας, ειναι καλο αλλα για δικη μας συνειδητοποιηση (οχι αυτομαστιγωμα).

οι προσπάθειες για να δει ο ανθρωπος σου καποια πραγματα αλλιως, κ ισως κ εσενα αλλιως κ φυσικα κ μαζι αλλιως μπορει να μην καρποφορησαν. κ σιγουρα υπηρχαν λογοι κ απο τις δυο πλευρες γι αυτο. 2, δύο πλευρες ομως:) οχι μια...

αυτο το τονιζω γιατι μοιαζει σαν το τελος αυτης της σχεσης να το χρεωνεσαι μονο εσυ. αν εσυ προσπάθησες ήταν κι αυτος εκει κ ειχε επιλογες: να προσπαθησει ή οχι. κ ειναι φυσικα δικαιωμα του. οπως κ δικο σου δικαιωμα να φυγεις απο τη σχεση.

Η αποφαση σου εχει κοστος οπως βλεπεις. Αλλα καθε αποφαση εχει ενα τιμημα, δεν συμφωνεις?

Sofia διαβάζω τα λόγια της ψυχοθεραπεύτριας σε αυτά που γράφεις.Εχεις κάνει πολλή καλή δουλειά.

Sanoneiro Θα ηθελα να μας πεις ποτε τον εκανες κ πονεσε?πριν του το πεις η μετα ?Μπορεις να αιτιολογησεις την γνωμη σου αυτη?

Φυσικά και θα πονέσει...
φυσικά και θα πονέσεις κι εσύ...
Φυσικά και πονάς τώρα,και έχεις ακόμα δρόμο να διανύσεις(οι διαδικασίες μέχρι το οριστικό διαζύγιο είναι χρονοβόρες και επίπονες)
Αλλά το ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλη λύση.
Επίσης, σκέψου πόσο περισσότερο θα πονέσετε κι οι δύο σας αν μέινεις στο γάμο, για να μην τον πληγώσεις...ούτε σ αυτόν αξίζει, ούτε σε σένα
Δεν έχει και πολλή σημασία το ποιός τελικά έφταιξε, αλλά η ήδη διαμορφωθείσα συναισθηματική σου κατάσταση
Και ήδη έκανες θυσίες με το να τον παντρευτείς χωρίς να ταιριάζετε

Υπομονή, θα περάσει...μπορεί τώρα να μη το βλέπεις, αλλά θα περάσει!

Sofia ακριβώς αυτό... κάθε απόφαση έχει το τίμημα της αυτό νιώθω αδύναμη να αντιμετωπίσω, αλλά δεν έχω και άλλους δρόμους πια... mariafound πιστεύω ότι τον πονάει να βλέπει ότι τελειώνει η σχέση μας, και στη κουβέντα που κάναμε περι χωρισμού αυτό ένιωσα... αυτό εννοώ για τον πόνο... και σίγουρα όταν θα φεύγω θα πονέσει και αυτός... όπως ακριβώς λέει και η efi και οι 2 θα πονέσουμε... αλλά εμένα με απασχολεί τόσο πολύ και ο δικός του πόνος, αλλά και πάλι όντως δεν μπορώ να μείνω με έναν άνθρωπο που δεν θέλω πια να είμαι μαζι του μόνο και μόνο για να μην τον πληγώσω...

εννουσα πώς ακομα κ αν μεινεις υπάρχει κ πάλι ενα τιμημα. εσυ θα κρινεις ή μαλλον εσυ νιωθεις πιο θελεις να πληρώσεις.

κάτι ακομα που ήθελα να πω:καμια φορα (εγω ας πουμε το κανω πολυ συχνα αυτο) κρινω απο τον εαυτο μου τί κοστος θα εχει μια αποφαση μου κ για τον αλλο. Δλδ σκεφτομαι ποσο πληγωνομαι εγω, κ βαζω στη θεση μου κ τον άλλο. Ειναι ομως ετσι? Ο άλλος ειναι ενας ανθρωπος με την δικη του προσωπικοτητα κ τα δικα του αισθηματα. Μ ολα αυτα θελω να πω πώς ο καθενας μας βιωνει διαφορετικα μια κοινη εμπειρια, οπως ενας χωρισμος.

Γιατί αισθάνομαι ότι με ψυχαναλύουν σήμερα;Το ίδιο κάνω και εγώ Σοφία αλλά δεν είναι έτσι.Προφυλάσσεις τον άλλον και αφήνεις τον εαυτό σου.Και για τον άλλον μπορεί να μην είναι τόσο επώδυνος ο χωρισμός ενώ για σένα είναι παραίτηση απο την ζωή το να μείνεις.

Και εγώ το κάνω αυτό.... να μπαίνω στην θέση του άλλου τόσο πολύ... και μάλλον για αυτό φτάνω στο σημείο να νιώθω τόσο άσχημα που θέλω να χωρίσω γιατί σκέφτομαι και εγώ πως θα ένιωθα αν ήθελε να χωρίσουμε ένας άνθρωπος που αγαπώ... Αλλά με αγάπησε κιόλας ? δεν το ξέρω.... η αγάπη μου φαίνεται είναι κάτι άλλο από ότι μου έδειξε αυτά τα χρόνια εκείνος....

Εννοιες οπως αγαπη, ελευθερια, συμπαθεια, ανεξαρτησια μπορει να μοιαζουν απλες ή κοινες για ολους μας, ομως δεν μεταφραζονται με τον ιδιο τροπο μεσα μας. Ουτε φυσικα εκφραζονται κ στη ζωη μας απο τον καθενα μας με κοινο τροπο....Αυτο ειναι ομορφο, αλλα καποιες φορες κ δυσαρεστο ή ασχημο.

Ετσι μπορει να λεμε ολοι \"σ αγαπω\" αλλα τί σημαινει για τον καθενα μας ξεχωριστα? Κ τί αλήθεια για τον σύντροφο μας? Κ το κυριοτερο, αυτο που λεμε, αυτο που υποστηριζουμε, το φέρουμε στην συμπεριφορα μας?Ποσο δλδ αληθινοι κ ειλικρινεις ειμαστε καταρχην με τον ιδιο μας τον εαυτο? Κ ποσο μπορουμε να δουμε αν κ ο συντροφος μας ειναι με τον εαυτο του κ εμας?

Ας πουμε οτι σε αγαπαει κ οτι εκφραζει την αγαπη του με εναν ιδαιτερο τροπο την στιγμη του χωρισμου μονο οταν το ποτηρι εχει ξεχειλισει.Σε καλυπτει αυτο το ειδος της αγαπης?Να περιμενεις μεχρι να αποφασισει να σου δωσει σημασια?
Η αποφαση ειναι δικια σου.Το μονο που μπορω να σου πω κ μιλαω απο προσωπικη πειρα φροντιζε κ αγαπα τον εαυτο σου.Μονο ετσι θα εισαι εσυ καλα κ στη συνεχεια οι αλλοι γυρω σου.

Ετσι είναι.... συμφωνώ πολύ με αυτά που μου λέτε... το σίγουρο είναι ότι για εμένα έχει τελειώσει μέσα μου... δεν μπορώ καν να το διαπραγματευτώ με τον εαυτό μου να μείνω σε αυτή την σχέση.... απλά μένει να δυναμώσω, να πάψω να τρομάζω με όλα αυτά τα συναισθήματα, να νικήσω τις τύψεις και τις ενοχές που με πιάνουν και όντως να αγαπάω εμένα λίγο περισσότερο....... αλλά φαντάζουν ολα αυτά τόσο δύσκολα... αυτό που θα ήταν ιδανικό να συμβεί αλλά και δειλό από μεριά μου, θα ήταν να μπορούσα να άφηνα ένα γράμμα πίσω μου και να εξαφανιζόμουν... αλλά αυτό δεν είναι εφικτό... υπάρχουν πολλά διαδικαστικά και πρακτικά θέματα τα οποία δεν μπορώ να αφήσω έτσι..... και ξέρω πως αυτό δεν είναι η λύση, πρέπει επιτέλους να μάθω να αντιμετωπίζω και τα συναισθήματα μου και τους φόβους μου........

Εγω θα σου προτεινα να το σηζητησετε καλα το θεμα με τον αντρα σου πριν χωρισετε,δεν ειναι ευκολος ενας χωρισμος και αφινει μεγαλες πληγες.το ξερω απο πρωτο χερι.να το σκευτεις πολυ καλα πριν παρεις τετια αποφαση γιατι συνηθως εμεις οι παθιασμενες δεν περναμε καλα με δυναμικους και εγωιστες αντρες.μηπως θα ηταν καλυτερα να ζησεις μεσα σε ενα ειρινικο και υσιχο περιβαλον π ειδη γνωριζεις πριν το αφισεις πισω σου?σου αρεσει ο αντρας σου ερωτικα η σου φενετε ασχημος.δεν εχω καταλαβει τι δεν σαρεσει πανω το εκτος οτι ειναι μαλλον κλειστος τυπος κλπ.για να στεναχωριεται ομως παει να πει οτι σε αγαπαει κ δεν θελει να σε χασει,πηπως να συνεχισεται να προσπαθησετε για αλλο παιδι?συνηθως ενα παιδι δενει το ζευγαρι.....

Ο δολοφόνος φορούσε μέϊκ απ... Συγνώμη αλλά έτσι είναι. Επειδή εσύ αγαπητή φίλη, αποφάσισες μέσα στη ΛΟΓΙΚΗ και στη ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΣΟΥ, ότι θέλεις μια ησυχη σχέση, το ότι βρέθηκε αυτός ο άντρας στο δρόμο σου και πίστεψε στην αγάπη σου, τον καθιστά αυτομάτως ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ; Δηλαδή τον κρατάμε και όταν η ... θεωρία μας ξεφτίσει, τον πετάμε σαν στιμμένο πορτοκάλι;

Αν το κάνεις αυτό, θα έχεις παίξει πολυ άσχημα με μια ψυχή... Ακόμα κι άν έκανες λάθος που προτίμησες την \"ησυχη σχέση\" απο το θυελλώδη έρωτα, ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙΣ ΤΩΡΑ και θα κάτσεις εκεί που είσαι. Ο καημένος άνθρωπος ΠΟΥ ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΕ δε φταίει σε τίποτα να γίνει η ζωή του κομμάτια... επειδή εσύ άλλαξες θεωρία. Να το σκεφτόσουνα πιό πρίν. Να μην παντρευόσουνα. Απο τη στιγμή που είναι εντάξει απέναντί σου, εσύ έχεις το λάθος που τρώγεσαι με τα ρούχα σου, με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κλπ κλπ.

Είναι ο άντρας σου. Τελεία. Ασχολήσου με τα επιμέρους και άσε τις θεωρίες για τρελλούς έρωτες κλπ. Ο γάμος δέν είναι για δοκιμή, η σχέση είναι για δοκιμή. Σου τονιζω ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ την ΕΥΘΥΝΗ ΣΟΥ απέναντι στη ζωή, στην καρδιά, στην ΕΥΤΥΧΙΑ ενός άλλου ανθρώπου, του άντρα σου, και μη ψάχνεις για αφορμές για να χωρίσεις. Να ψάχνεις τρόπους να τον αγαπήσεις πιό πολύ. Διότι είσαι λίγο εγωκεντρική, ή μου φαίνεται; (δε σε κρίνω, σε βοηθάω).

Το ότι \"σου πέρασε\" να το θεωρήσεις ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΔΥΝΑΜΙΑ και εγωκεντρικό τρόπο ανώριμης αγάπης. Αγάπη σημαίνει θυσία. Θυσιάσε λοιπόν το θέλημά σου να ... επαναστατήσεις και να χωρίσεις, και ΗΔΗ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ στη Θυσιαστική Αγάπη για το γάμο σου. Το άλλο είδος (αυτό που ... σου τέλειωσε) είναι η εγωκεντρική αγάπη, για την οποία, ο άλλος είναι ένα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Στο γάμο εξελισσόμαστε πρός μεγαλύτερες μορφές αγάπης...

Quote:

---

Originally posted by alexandergreek


Ο καημένος άνθρωπος ΠΟΥ ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΕ δε φταίει σε τίποτα να γίνει η ζωή του κομμάτια... επειδή εσύ άλλαξες θεωρία. Να το σκεφτόσουνα πιό πρίν. Να μην παντρευόσουνα.

Είναι ο άντρας σου. Τελεία. Ασχολήσου με τα επιμέρους και άσε τις θεωρίες για τρελλούς έρωτες κλπ. Ο γάμος δέν είναι για δοκιμή, η σχέση είναι για δοκιμή. Σου τονιζω ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ την ΕΥΘΥΝΗ ΣΟΥ απέναντι στη ζωή, στην καρδιά, στην ΕΥΤΥΧΙΑ ενός άλλου ανθρώπου, του άντρα σου, και μη ψάχνεις για αφορμές για να χωρίσεις. Να ψάχνεις τρόπους να τον αγαπήσεις πιό πολύ. Διότι είσαι λίγο εγωκεντρική, ή μου φαίνεται; (δε σε κρίνω, σε βοηθάω).

---

Ξερεις Αλεξανδρε, διαβαζω ενα μηνυμα φουλ στην κριτικη κ μαλλον στην επικριση...Μηπώς ειναι λιγο αυταρχικο το μνμ σου?

Σοφάκι μου, θέλουμε να τη βοηθήσουμε την κοπέλα, ή να της λέμε \"εχεις δίκιο, είσαι καλό παιδί, πονάς πολύ που θές να το ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ τον καημένο τον άντρα σου, σωπα εμεις ειμαστε εδώ για σενα\"... και να ενισχύουμε τον ακραίο εγωκεντρισμό της; Εγώ είμαι χειρότερος όλων και ΔΕΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ, εγώ έχω πιό πολλά ελαττώματα, όμως θέλω να είμαι ξεκαθαρος, ότι ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ να χωρίσει (για τέτοιους λογους) και θα ΣΚΟΤΩΣΕΙ μια ψυχή...

Δηλαδή ό\'τι λέω, το λέω με αγάπη αλλά χωρίς να μασαω τα λόγια μου.

συγγνωμη εγω δεν βλεπω πουθενα ακραιο εγωκεντρισμο, μιλαει για χωρισμο κ πονο.

δεν ειπα πώς εισαι ο χειροτερος ολων, ουτε μετραω ελαττωματα....επισης δεν γνωριζουμε, δεν μπορουμε να γνωριζουμε ποσο θα του στοιχισει. εσυ πώς ξερεις οτι θα τον σκοτωσει....μηπως κρινεις απο τον εαυτο σου κ πώς θα σουν εσυ σε μια σχεση?

λαθος κ εγκλημα ειναι για σενα, οχι για τον αντρα της που δεν ξερουμε. επισης οταν ο ενας απο τους δυο δεν αισθανεται καλα σε μια σχεση που νιωθει πώς δεν μπορει να μεινει αλλο, θεωρεις πώς πρεπει να μεινει για να μην πληγωσει το άλλο μελος? προσωπικα δεν θα θελα ποτε να μεινει μαζι μου ο αγαπημενος μου χαριστικα. Εσυ θα το θελες?

Σοφια μου, οταν η φίλη μας θέλει να χωρίσει επειδή... της πέρασε, και επειδή... δεν της βγήκε η θεωρία της \"ησυχης σχέσης\", αυτό είναι εγωκεντρισμός και αντιμετώπιση του άλλου ώς αντικείμενο για διασκέδαση. Βαρεθήκαμε το παιχνιδάκι μας, τώρα θέλουμε ποδηλατάκι, τον παρατάμε και φεύγουμε.

ΔΕΣΜΕΥΣΗ. Αυτό είναι ο γάμος. Ναι, να μείνει μαζί του, ακόμα και αν της πέρασε, επειδή αυτός ο κακομοίρης νομίζει ότι είναι παντρεμένος... Αν έκανε λάθος, \"δικό της πρόβλημα\", ο άντρας της την ΠΙΣΤΕΨΕ, την αγάπησε και την παντρεύτηκε, έχουμε κάνει πιά το γάμο \"δοκιμαστικό θεσμό\" ενώ δεν είναι έτσι.

Σίγουρα ο πιό αρμόδιος να μιλήσει για το πόσο είναι ΕΓΚΛΗΜΑ Η ΟΧΙ να τον χωρίσει... είναι ο ίδιος ο αντρας της. Πάντως, για να νιώθει τύψεις απο τώρα η κοπέλα, πάει να πεί ότι εκείνος την ΑΓΑΠΑΕΙ και εκείνη... τον αγαπάει σαν το παιχνίδι, που βαρέθηκε.... δεν είναι αυτό εγωκεντρική αγάπη;

Αγαπητή φίλη, δεν τσακώνομαι μαζί σου. Αλλά σου θυμίζω ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ.. Και αφού παντρεύτηκες, ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, και να θεωρήσεις δική σου αδυναμία να αγαπήσεις πραγματικά, το ότι \"σου πέρασε\". Ή ότι τον παντρεύτηκε χωρις να τον αγαπάς, απο την αρχή, και πάλι όμως ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ και αφού αυτός ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΕ και πλέον σε αγαπάει, πρέπει να κάτσεις εκεί ήσυχα ήσυχα...

μαλιστα Αλεξανδρε, νομιζω πώς δεν μιλας με την φιλη μας ή με εμενα αλλα με αλλα ατομα εκτος φορουμ.

Αναφέρεσαι στον άντρα της; Ε, κάποιος πρέπει να μιλήσει και για εκείνον, Σοφία μου, αφού αυτός θα είναι το ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΥΜΑ... Απο ένα τέτοιο λάθος προσπαθώ να αποτρέψω τη φίλη μας, με βάση τη δική μου οπτική γωνία... Φυσικά δε λέω ότι είμαι αλάνθαστος, κάθε σχέση είναι τόσο μα τόσο ιδιαίτερη περίπτωση...

Αλλωστε και η φιλη μας ομολογεί ότι ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ (το πόσο θα πονέσει ο άντρας της όταν του μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά...)

Aλεξανδρε γεια σου.Εισαι πολυ αυστηρος κ πολυ απολυτος στις θεωριες σου κ με μεγαλη ειδικοτητα να δημιουργεις ενοχες.Επειδη πιστευω οτι η γνωμη που εχουμε για τους αλλους ειναι παντα προβολες της δικης μας ζωης νομιζω οτι θα ηταν καλυτερα για σενα να αναθεωρησεις ωρισμενες αποψεις περι αιωνιας δεσμευσης κ τιμωριας.

Quote:

---

Originally posted by alexandergreek
Αναφέρεσαι στον άντρα της;

---

Aναφερομαι σε σενα. πώς δλδ ειναι σαν να μιλας σε προσωπα της ζωης σου.

Quote:

---

Originally posted by mariafound82
Aλεξανδρε γεια σου.Εισαι πολυ αυστηρος κ πολυ απολυτος στις θεωριες σου κ με μεγαλη ειδικοτητα να δημιουργεις ενοχες.Επειδη πιστευω οτι η γνωμη που εχουμε για τους αλλους ειναι παντα προβολες της δικης μας ζωης νομιζω οτι θα ηταν καλυτερα για σενα να αναθεωρησεις ωρισμενες αποψεις περι αιωνιας δεσμευσης κ τιμωριας.

---

Γειά σου Μαρία! Ε, τα λέω καθαρά για να μή νομίζει η φίλη μας ότι είναι \"παίξε γέλασε\" αυτο που πάει να κάνει... να ΣΚΟΤΩΣΕΙ μια ψυχη. Γνώμη μου είναι ότι μιλάμε για ΕΓΚΛΗΜΑ με εγωκεντρική καθαρά αφετηρία, και το θύμα θα είναι ο άντρας της, που την πίστεψε και την αγάπησε... Φυσικά, αν θές, πές μας τη δική σου γνώμη, αλλωστε δεν ειμαι παντογνώστης ούτε τα ξέρω όλα... :)

Quote:

---

Originally posted by alexandergreek


τον καημένο τον άντρα σου, σωπα εμεις ειμαστε εδώ για σενα\"... και να ενισχύουμε τον ακραίο εγωκεντρισμό της; Εγώ είμαι χειρότερος όλων και ΔΕΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ, εγώ έχω πιό πολλά ελαττώματα, όμως θέλω να είμαι ξεκαθαρος, ότι ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ να χωρίσει (για τέτοιους λογους) και θα ΣΚΟΤΩΣΕΙ μια ψυχή...

Δηλαδή ό\'τι λέω, το λέω με αγάπη αλλά χωρίς να μασαω τα λόγια μου.

---

καημενος??
εγωκεντρισμος?


Τεσπα,
αλεξ,
βλεπεις κατι καλυτερο απο το να συζητησουν ειλικρινα τι ενοχλει τον καθενα και αν αυτα που τους ενοχλουν μπορουν να τα αντεξουν επισης?

Τελικα μερικες φορες οι σχεσεις καταντουν εκβιασμος.....

Σιγουρα κ εγω πιστευω οτι ο γαμος δεν ειναι κατι αστειο .πρεπει οι δυο συντροφοι να ειναι ειλικρινεις μεταξυ τους με αμοιβαιο σεβασμο κ ενδιαφερον.Η ειλικρινεια δεν σκοτωσε ποτε καμμια ψυχη,τα αισθηματα μπορει να αλλαξουν κ απο τους δυο η μονο απο τον ενα,αλλα σιγουρα ευθυνονται κ οι δυο.Η αγαπη Αλεξανδρε ειναι ζωντανος οργανισμος ,θελέι πολλη φροντιδα για να συνεχισει να ζει κ απο τους δυο ,οχι μονο απο τον ενα.Οταν πεθανει δεν ξαναζωντανευει.

Quote:

---

Originally posted by mariafound82
Σιγουρα κ εγω πιστευω οτι ο γαμος δεν ειναι κατι αστειο .πρεπει οι δυο συντροφοι να ειναι ειλικρινεις μεταξυ τους με αμοιβαιο σεβασμο κ ενδιαφερον.Η ειλικρινεια δεν σκοτωσε ποτε καμμια ψυχη,τα αισθηματα μπορει να αλλαξουν κ απο τους δυο η μονο απο τον ενα,αλλα σιγουρα ευθυνονται κ οι δυο.Η αγαπη Αλεξανδρε ειναι ζωντανος οργανισμος ,θελέι πολλη φροντιδα για να συνεχισει να ζει κ απο τους δυο ,οχι μονο απο τον ενα.Οταν πεθανει δεν ξαναζωντανευει.

---

Γνωρίζω περιπτώσεις, Μαρία μου, που χωρίσαν και μετά απο 3 χρόνια τα ξαναβρήκανε, και τώρα έχουν μια ωραία οικογένεια... Πάντως θα συμφωνήσω ότι τα αισθηματικά είναι μυστηριο, γενικώς...

Τα ξαναβρηκαν Αλεξανδρε γιατι αυτο που τους ενωσε αρχικα ηταν ζωντανο.

Που να ξέρω ο δόλιος; Γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, στο θέμα της αγάπης...

Παντως εδώ μιλάμε για γάμο, οπότε υπάρχει και το στοιχείο της ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ, ειδικά αφού ο άντρας της την αγαπάει και δεν της εκανε κάτι ώστε να φταίει αυτός...

Κοιτα στην συγκεκριμενη περιπτωση αν περνουν μια δυσκολη στιγμη[σε ολα τα ζευγαρια συμβαινει]θα τα ξαναβρουν εστω κ αν χωρισουν .
Εγω ειμαι αντιθετη σε οποιαδηποτε δεσμευση του γαμου κ συζυγικο καθηκον.Μιλαμε για ανθρωπους με αισθηματα κ οχι για ρομποτ.Μιλας για δεσμευση κ κατα συνεπεια για συμβολαιο κ ορους συμβολαιου.Ενα συμβολαιο παντα λυνεται οταν δεν υπαρχει αμοιβαια τηρηση των ορων που το απαρτιζουν.Αλλα ας το αφησουμε αυτο καλυτερα ειναι πολυ ψυχρο κ υπολογιστικο.

Μαρια μου, συμβόλαιο δεν είναι, σωστα το λες, αλλά η φίλη μας ξεκίνησε κάπως \"με το μυαλο\": \"να βρώ ενα παιδι για μια ηρεμη σχεση κλπ κλπ. \". Είδες που οδηγηθηκε ομως; Ειμαι ΠΟΛΥ ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΟΣ οταν καποιος ξεκιναει \"με το μυαλό\" μια σχεση (κριτηρια, προδιαγραφες κλπ ).

Εγώ είμαι υπέρ της ΚΑΡΔΙΑΣ: Κι εδώ μπορεί να την πατήσεις, αλλά ΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΠΛΗΞΗ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ...

Τελος παντων, το θεμα ειναι οτι καλως η κακως το παιδί ΠΙΣΤΕΨΕ οτι η φιλη μας τον αγαπαει, και τωρα θα εισπραξει μια ΚΑΤΡΑΠΑΚΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ, και ολα αυτα επειδη η φιλη μας πήγε \"με το μυαλό\";

Καποιος να σκεφτεί και ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΩΟ ΘΥΜΑ... Που πίστεψε οτι παντρευτηκε \"για μια ζωη\"

Τοση ωρα μιλαω εγω.Πες μας εσυ πως θεωρεις τον γαμο κ βασικα τι εννοεις οτι ξεκιναει μια σχεση απο την καρδια?Μηπως εννοεις να πεφτεις με τα μουτρα σε μια σχεση ανεξαρτητα απο τα θελω σου κ τα πίστευω σου?Εγω πιστευω οτι η καρδια δεν σκεφτεται ,η καημενη απλως χτυπαει ακουραστα.

Αλέξανδρε...πρέπει να έχεις καεί από χωρισμό έτσι?

Έλεος δηλαδή που φταίει η άλλη γιατί αποφάσισε να χωρίσει στα 32 της για τον οποιονδήποτε λόγο και δεν κάθεται μεχρι να γεράσει με έναν άνθρωπο που δεν θέλει πια!

Σου είπε κάτι η Σοφία παραπάνω αλλά δεν απάντησες ποτέ. Όλα αυτά κάνει μπαμ πως τα απευθύνεις σε δικό σου θέμα και όχι σε αυτό της θεματοθέτριας.

Σε ένα χωρισμό δεν φταίει ποτέ ένας και με ενοχές, κορώνες και συναισθηματικούς/ηθικούς εκβιασμούς δεν κάθεται ούτε ο σκύλος σου αν θέλει να φύγει.....