Printable View
Εκει που προσπαθω να αποκτησω λιγο αυτοπεποιθηση/αυτοεκτιμηση,με ριχνουν κατω οι προσωπικες ανασφαλειες της μειονεξιας,της ανεπαρκειας,του φοβου αποτυχιας,απορριψης,του αγνωστου,του αν θα τα καταφερω η αν δεν τα καταφερω,πως θα διαχειριστω την χ,ψ αποτυχια που μπορει να μου ερθει.Δεν μπορω να δημιουργησω ψυχολογικες αμυνες εναντια σε αυτα τα αισθηματα.
Δυστυχώς, παρόμοια θέματα έχω κι εγώ. Το βασικότερο είναι η συνειδητοποίηση ότι είμαστε διαφορετικοί από την "πλειοψηφία" που μας οδηγεί στο να έχουμε κόμπλεξ με τον εαυτό μας. Είναι όμως και κάτι άλλο, μια έμφυτη ευαισθησία στην κριτική και στη γνώμη των άλλων. Κι άλλοι είναι διαφορετικοί, κάποιοι είναι και χάλιες, αλλά δε νοιάζονται για την κακή γνώμη των άλλων, είναι πιο σκληρόπετσοι
Εχω βαρεθει να ακουω,"βρες τα με τον εαυτο σου","εσυ εισαι το προβλημα οχι οι αλλοι","βρες κατι να ασχολεισαι" κλπ,πφφ.
Το πρόβλημα δεν είσαι εσύ, μπορεί να είναι οι άλλοι, αλλά εσύ περνάς δύσκολα οπότε πρέπει να βρεις τρόπο να βελτιώσεις την κατάσταση που ζειςQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Καλησπέρα, αν έχεις διαθεση ψαξε σχετικα με την αυτο-αποδοχη, αγαπη και κατανοηση προς τον εαυτο μας δηλαδη, πανω εκει στηριζονται αρκετοι τροποι ψυχοθεραπειας, ισως σε βοηθησει. Και η ψυχοθεραπεια δεν ειναι παρα ενας τροπος αλλαγης λανθασμενων πεποιθησεων πρακτικα.
Το καλο ειναι οτι καταφερα και ξεπερασα το γενικευμενο αγχος και διαταραχη που ειχα πριν 1-1,5 χρονο και το οποιο ειχε προκληθει απο την καταπιεση στον χωρο εργασιας,μαζι με την επιπτωση των κορονομετρων που με επηρεασαν ως ενα βαθμο στο να καταρρευσω απο την ψυχολογικη πιεση,τις ανασφαλειες που ειχα για το πως πρεπει να κινηθω και τι αποφασεις να παρω στο εργασιακο,ηδη μειωσαμε τη δοση της βενλαφαξινης με τον ψυχιατρο στο μισο και τον ιουνιο θα σταματησω απο τα αντικαταθληπτικα,δυστυχως περασα αρκετα δυσκολα μεχρι να μπορεσω να κανω recovery,μετα το 8μηνο ενιωσα βοηθεια και εξισορρόπηση της ψυχολογιας μου και των αρνητικων συναισθηματων.
Η αυτοαποδοχη του εαυτου,η αγαπη του εαυτου μας ειναι δυσκολο κομματι,δεν το εχω καταφερει για πολλα χρονια να το βελτιωσω,υποφερω απο χαμηλη αυτοεκτιμηση και αυτοπεποιθηση,μειονεξια απεναντι στους αλλους και διαφορα αλλα.Προς το παρον εχω σταματησει καθε ειδους ψυχοθεραπεια,για να δωσω λιγο χρονο στον εαυτο μου να επεξεργαστει καποια πραγματα,αλλα και γιατι δεν μπορουσα πλεον να σηκωσω το οικονομικο βαρος που απαιτει αυτη,ποσο μαλλον οταν προκειται για long term treatment που χρειαζεται το λιγοτερο 3 επισκεψεις το μηνα.
Καλησπερα, η αυτο-αποδοχη ειναι κατι διαφορετικο απο την αυτοεκτιμιση η οποια στηριζετε σε συγκρισιμα με τους αλλους πραγματα, π.χ. εχω καταφερει αυτο, εκεινο κλπ, ενω αυτο-αποδοχη σημαινει να αποδεχομαστε τον ευατο μας ΠΑΡΑ τις αδυναμιες μας και μονο ακομα με την αξια της υπαρξης μας. Τα παραπανω υποτιθετε οτι ειναι η βαση της ψυχοθεραπειας και δεν τα εμαθα απο ψυχολογο, ουτε απο κανενα ψυχιατρο φυσικα.
Αυτο-αποδοχη οχι δεν εχω,γιατι τοσα χρονια συγκρουονται τα εσωτερικα μου συναισθηματα με το πως θα ηθελα να ειμαι σε καποια πραγματα,τα οποια δεν μου αρεσουν στον εαυτο μου,δεν μιλαω απαραιτητα για εμφανιση,αλλα δυσκολευομαι τοσο να τα αλλαξω,ωστε ερχεται σε συντομο διαστημα απλα η παραιτηση και η απογοητευση ξανα και ξανα.
1.Aυτο-αποδοχη,αγαπη για τον εαυτο με τα μειονεκτηματα του(εκεινα που δεν επιδεχονται βελτιωσης η αλλαγης)
2.Αυτοπεποιθηση-Αυτοεκτιμηση
3.Δυναμισμος-Πρωτοβουλιες επιλυσης προβληματων
Ειναι πραγματα που θελω να τα βελτιωσω οσο μπορω,γιατι με ριχνουν ψυχολογικα και δεν μπορω να αντιμετωπισω μετα τις οποιες δυσκολιες συνανταω μπροστα μου.
Βαλανε τα απαραιτητα για δουλεια στον καφε κ τα τσιγαρα καρελια ασπροσ καπνοσ ετσι νομιζω δοκιμαστε
Δεν καταλαβα το μηνυμα ακριβως.:rolleyes:Quote:
Originally Posted by elis
εγω σκευτωμοθν ισως θα ηταν καλυτερα και αυτο σε οσους το κανουν να παρουμε το ενδιαφερον μας απο εναν τροποωζωης που τυχον μπορει να εχουμε στο μυαλο μας σαν αποθημενο που μπορει πολυ απλα να μην κανουμε για εκει, οσο ωραιο και φαντακτερο και αν μας φενεται αυτο
Απο ολα αυτα που ειπωθηκαν μονο η αυτοαποδοχη βοηθαει και παει καπωσ ετσι ειμαι καλοσ; δεν ειμαι ο καλυτεροσ δεν ειμαι ο χειροτεροσ
τα καταφερνω γενικα δεν ειμαι κουλοσ δεν ειμαι χερασ τι θελω να καταφερω ποσα καταφερνω τα μισα ξερω εγω αρα ειμαι μετριοσ αρα ειμαι οπωσ ολοι καποια καταφερνω καποια οχι οταν λεμε καταφερνω ενοουμε δουλειεσ σχεσεισ αγαθα απολαυσεισ ολα
Εχω ανασφαλεια για την εικονα μου και πως με βλεπουν οι γυρω μου,συνηθως με χαρακτηριζουν περιεργο,χοντρο επειδη εβαλα αποτομα κιλα,με κοροιδευουν καποιες φορες για τον τονο της φωνης μου κλπ.Ολα αυτα με πληγωνουν βαθυτατα,προσπαθω να μην τα παιρνω παντα στα σοβαρα,αλλα δεν γινεται παντα αυτο,δυσκολευομαι να βαζω ορια στους αλλους υπο τον φοβο της απορριψης,της δημιουργιας αντιπαραθεσης κλπ.
Κάτι άλλο που δεν μπορω να αντιμετωπίσω είναι ότι δεν μπορώ να σβήσω το παρελθόν και να κάνω νέα ξεκινήματα,πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού με πληγώνουν
οι σκέψεις για την ζωή που δεν έζησα,για τον χρόνο που σπαταλήθηκε χωρίς να έχω εξέλιξη σαν ατομο,είναι αυτά που ήθελα να κάνω και δεν έκανα,αυτά που ήθελα να πω σε κάποιες περιπτώσεις και δεν είπα γιατί δείλιασα η φοβήθηκα την αρνητική έκβαση των πραγματων,οι στιγμές που ένιωσα ότι με άδικουν,με υποτιμούν και έσκυψα το κεφάλι,τα όνειρα που δεν κυνήγησα γιατί ένιωθα πως δεν θα τα καταφέρω.
Είχα δύο επιλογές,η να προχωρήσω μπροστά και να διεκδικήσω αυτά που θα μου έδιναν μια ικανοποίηση με το κόστος να αποτύχω σε ορισμένα από αυτά και να απογοητευτω/πληγωθώ,η να μείνω εκεί που βρίσκομαι στάσιμος,όπως και έγινε,να μην εξελιχθω,να μην αποκτήσω εμπειρίες,να εγκλωβιστω στους προσωπικούς φόβους και ανασφάλειες.
Όταν αποδεχόμαστε μια κατάσταση που δεν μας ικανοποιεί,είτε αυτό είναι μια μέτρια δουλειά,είτε μια προβληματική φιλια για παράδειγμα,τότε κάποια στιγμή συμβιβαζόμαστε με το μετριο,γιατί φοβόμαστε να αναλάβουμε δράση,να πάρουμε αποφάσεις που μπορεί να έχουν συναισθηματικό πόνο τον οποίο δεν θα ξέρουμε να διαχειριστούμε.
Είχα αναπτύξει τέτοιες φοβίες από μικρή ηλικία για την απόρριψη,η ότι δεν θα γίνω αποδεκτός από τους γύρω,που απλά ήμουν απόμακρος,ολιγομιλητος,δεν ανοίγομουν καθόλου για τον εαυτό μου,οπότε οι άλλοι έλεγαν ααα καλό παιδί αλλά περίεργος,πολύ σοβαρός,πολύ ήσυχος,ντροπαλός κλπ.
Η ανεπάρκεια και η μειονεξια που νιώθω είναι μερικές φορές ανεξήγητη.
Το αίσθημα ανεπάρκειας και μειονεξιας μου δημιουργεί ατολμία και φόβο ότι δεν θα τα καταφέρω σε γενικό πλαίσιο.
συμπάσχω κι εγω !!!
Ο ενας συμπασχει στον αλλον,αλλα αποτελεσμα μηδεν στο πηλικο.:(Quote:
Originally Posted by asperger39
Κάποιες φορές αισθάνομαι τέτοια ανεπάρκεια και μειονεξια που σκαλωνω,ενώ είναι κάτι απλοϊκό να κάνω,στρεσαρομαι και δεν μπορώ να επιβληθω όταν πρέπει.
ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΚΙ ΕΓΩ ΑΥΤΑ ΒΙΩΝΩ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΜΑ Η ΜΟΝΑΧΙΚΌΤΗΤΑ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΥΤΩΝ ΜΑ ΤΡΟΠΟς ΖΩΗς ΑΝΑΓΚΑΙΟς ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΕΞΗΓΉΣΕΙς ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ ΛΑΘΟς ΣΥΝΕΝΝΌΗΣΗ ΚΑΚΙΕς ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕς ΣΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ . ΜΕ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΕΝΑς ΑΝΘΡΩΠΟς ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΝΑ ΛΎΣΕΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΥΤΕ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΦΆΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΝ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ . Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ .ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΖΕΙς ΜΟΝΙΜΑ ΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟς Ως ΤΙ ΘΑ ΠΩ ΤΩΡΑ ΚΙ ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΉΣΟΥΝ ?? ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΜΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΩ ΑΘΕΛΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ?? ΤΩΡΑ ΑΝ ΤΟ ΠΩ ΑΥΤΟ Ο ΑΛΛΟς ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΦΑΕΙ ?? ΑΥΤΑ ΔΕ ΤΑ ΕΧΕΙς ΟΣΟ ΔΕ ΕΧΕΙς ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΣΜΟ . ΔΙΧΩς ΘΥΜΟ ΜΙΣΟς Η ΕΧΘΡΑ ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΜΑ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ.
Δεν ειμαι μοναχικος απο επιλογη,θελω την συντροφικοτητα και την φιλια,απλως κανεις δεν μου δινει σχεδον σημασια,με αποφευγουν,αδιαφορουν η δεν ξερω και γω τι αλλο,επειδη δηλαδη ειμαι ντροπαλος,εσωστρεφης και ενδεχομενως καπως κλειστος ως χαρακτηρας,πιστευουν οτι εγω δεν θελω να εχω διαπροσωπικες επαφες η φιλιες η συνεργασιες,λαθος,δεν ισχυει αυτο.Αλλα αισθανομαι τοσα χρονια οτι δεν με πλησιαζει κανενας η καμια για να συνδεθει μαζι μου,πρεπει παντα εγω να κανω το πρωτο βημα και αυτο παλι χωρις να εχει επιτυχια τις περισσοτερες φορες.
Ναι,πραγματι,ειναι καλυτερα καποιες φορες να απομονωνεσαι για λιγο,να μενεις μακρυα απο ατομα που μπορει να θελουν να σε βλαψουν,επηρεασουν με αρνητικο τροπο,ομως αν αυτο γινει μια συνηθεια,τοτε εισαι απλα μονος στο συμπαν αυτο και πληττεις.
Αυτό έχω πάθει φίλε johny και με έχει στεναχώρησει πολύ.μονος λένε ούτε στον παράδεισο απορώ πως αντεχω ώρες ώρες αυτή τη μοναξιά αλλά δεν γίνεται αλλιώς σε όσους ψυχολόγος και να πας όσες τεχνικές και να ακολουθήσεις η λύση είναι μία ΠΡΑΞΕΙΣ που εμείς αποφεύγουμε γιατί φοβόμαστε την αποτυχίαQuote:
Originally Posted by JohnyK33
Δεν είμαι μοναχικός από επιλογή γράφεις και αν το καλοσκεφτείς είναι μοιραία δική σου επιλογή. Είσαι ο εχθρός του εαυτού σου και σε καταλαβαίνω γιατί εδώ και ένα χρόνο μένω κλεισμένος στο σπίτι και χωρίς διάθεση ούτε να ζω. Γράφεις μετά: "απλως κανεις δεν μου δινει σχεδον σημασια,με αποφευγουν,αδιαφορουν η δεν ξερω και γω τι αλλο,επειδη δηλαδη ειμαι ντροπαλος,εσωστρεφης και ενδεχομενως καπως κλειστος ως χαρακτηρας" Το να περιγράφεις τον εαυτό σου με τοξικές λέξεις αυτό που κάνεις είναι να σου γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αξίζεις πολλά, να σκέφτεσαι ή να κοιτάζεσαι στο καθρέφτη και να λες "Είμαι καλός, είμαι ευαίσθητος, ξέρω να αγαπώ και για αυτό αξίζω να αλλάξω την λάθος εικόνα του εαυτού μου με τόλμη και αποφασιστικότητα. Πήγαινε σε μια εθελοντική ομάδα, σε ένα σύλλογο, επικοινώνησε με χαμογελο, γνώρισε συναμθρώπους και θα δεις ότι είσαι σούπερ άτομο που θα το αγαπήσουν οι περισσότεροι. Η απομόνωση μόνο τρέλα και θλίψη φέρνει, τίποτα καλό. Στοπ λοιπόν στο αυτομαστίγωμα και βγες να κατακτήσεις τη θέση που σου αρμόζει.
Δεν μου ειναι ευκολο ουτε να επικοινωνω,ουτε να μιλαω για τον εαυτο μου,ουτε γενικα την εκθεση,δεν ειναι για μενα το ευκολο σημειο αυτο.Περιγραφω χαρακτηριστικα του εαυτου μου που θεωρω πως μου προκαλουν προβλημα και δεν με βοηθουν να ειμαι αποδεκτος απο εμενα αρχικα και απο αλλους εκει εξω,το προβλημα ειναι πως παροτι τις περισσοτερες φορες μπορει να λαμβανω την συμπαθεια των γυρω μου,οχι ολων φυσικα,αυτο δεν ειναι αρκετο για να με θεωρησουν ως εναν φιλο που θα περασουν χρονο μαζι.
Η απομονωση και η μοναξια δεν ειναι επιλογη δικη μου,ισως ας πουμε ειναι μια επιλογη αμυνας και υποχωρησης για κατι που δεν μπορω να το αντιμετωπισω με ευθυτητα,τολμη και αποφασιστικοτητα.Αυτη την περιοδο κανω ομαδικη θεραπεια,στην οποια νιωθω σχετικα ανετα,με αλλα ατομα που εχω γνωρισει και προσπαθω να ανοιχτω και να μιλησω,αυτο δεν συμβαινει ομως οταν βγαινω απο αυτο το ασφαλες περιβαλλον,οπου παλι θα ειμαι κλειστος,ντροπαλος,εσωστρε φης.
Να ρωτήσω αυτή η ομαδική μέσα από ψυχολόγο βρέθηκε η μέσα από κέντρο ψυχικής υγείας; Σε έχει βοηθήσει καθόλου;Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Μέσα από ψυχοθεραπευτή που διευθύνει κέντρο ψυχικής υγείας και προσωπικής ανάπτυξης,είναι αρκετά νωρίς για να πω αν με έχει βοηθήσει,μόλις 2 μήνες κάνω τη θεραπεία,είναι μια slow motion θεραπεία θα έλεγα,όπου κάνω μια φορά την εβδομάδα.Quote:
Originally Posted by Player
Oι φοβοι η φοβιες,οι προσωπικες ανασφαλειες,το τι πιστευουν οι αλλοι για μενα η πως με βλεπουν,τι εικονα εχουν,οι σκεπτομορφες και η υπεραναλυση των παντων,μπλοκαρει και με κραταει πισω στην προσωπικη μου εξελιξη ως ατομο.
Έχεις βρει τι πρέπει να αλλάξεις, θέλει δουλειά με τον εαυτό σου.
Πάντως είναι καλό ότι ξέρεις τι κρατάει την εξέλιξη σου βλως άτομο πίσω.
Eιναι σαν να προσπαθεις να πας κοντρα στα συναισθηματα σου,στον εγωισμο σου και να πολεμησεις τον εαυτο σου.Quote:
Originally Posted by Player
Επειδη δεν ειναι ο εαυτος σου, ειναι αυτο που οι αλλοι ηθελαν να εισαι.