Printable View
εδώ και πολλά χρονια πάνω από μια δεκαετία έχω νεκρώσει συναισθηματικά δεν αντιλαμβάνομαι κανένα σκαμπανέβασμα στην ψυχολογία μου.to μονο συναίσθημα που νιώθω είναι συγκίνηση καθώς βουρκώνω κατά καιρούς εύκολα.Δεν μπορώ να το καταλάβω κατά καιρούς που πάω σε ψυχολόγους μου έχουν πει ότι δεν είναι κατάθλιψη και ότι υποσυνείδητα πνιγώ ολα τα συναισθηματα μου.έχει κανεις σας την ίδια εμπειρία;έχω αρκετές φορες την επιθυμία να κοιμηθώ και μακάρι να μην ξύπναγα ποτε...βασανίζομαι
Κάνε ένα ημερολόγιο,κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς γράψε ότι σε προβληματίζει οτι σε βασάνισε μέσα Στην μέρα σου και δείνε τα στην ψυχολογο να σου τα διαβάζει και να βγάλετε ένα συμπέρασμαQuote:
Originally Posted by Tekton
Εεεε εμένα μου ακούγεται για κατάθλιψη πάντως.. μήπως δεν είσαι ειλικρινής μαζί τούς κ δεν λες αυτά που έγραψες?? Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να σου έλεγαν ότι δεν είναι κατάθλιψη αυτό.
Δυσθυμία ίσως, μια μορφή κατάθλιψης που σου "τρώει" αργά και βασανιστικά την ψυχή γιατί είναι χρόνια και επιμένει σε αντίθεση με ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο.
Κάτι βίωσες και ο οργανισμός σου αντέδρασε έτσι.
Ίσως να είχες και προδιάθεση.
Εγώ είμαι δυσθυμικος και κάθε μέρα είναι με εσωτερική μάχη
Ναι, συμφωνώ, ομοιοπαθης εδώ. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να τον βοηθήσει. Το αντικαταθλιπτικό, άσχετα με το ότι μπορεί να μην είναι μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο, επίσης θα τον βοηθήσει. Έτσι πιστεύω. Αλλά αυτό είναι θέμα προσωπικό του και του γιατρού του.Quote:
Originally Posted by Iwsif95
και γω το ιδιο βιωνω καθε μερα...ειναι σαν ενας συνεχης θανατος...δεν ξερω αν περασει ποτε
είναι δύσκολο να ζούμε με την κατάθλιψη αλλά πρέπει να την παλέψουμε!
Quote:
Originally Posted by adrfinance1
ειχα κτθλψη επι 18 χρονια , δεν παλευοταν με τιποτα , ουτε με φαρμακα , ουτε με ψυχοθεραπεια ( η ψυχοθεραπεια ειναι για αυτους που ταχουν τελειως χαμενα ) , συνηλθα μονος μου, χωρις φανερη αιτια , κατα 50% , και αυτη η ιστορια με την γυμναστικη ειναι σαχλαμαρες , καθως την επαθα κανοντας γυμναστικη απο το 1986 ......
πως κατάφερες να το ξεπεράσεις? τι έκανες?
τιποτα απολυτως , θυμαμαι οτι ενας ψυχιατρος μουχε πει οτι καμμια φορα πρεπει η κτθλψη πρεπει να κανει τον κυκλο της , να που βγηκε αληθινος .......
Δυστυχως νομιζω πως κανει τους κυκλους της και οχι απλα εναν κυκλο..
σεμενα εκανε εναν κυκλο, αλλα γερό.......και συνεχως χειροτερευε.....
και τι έκανες για αυτό?Quote:
Originally Posted by Macgyver
πηγαινα σε εναν ψυχιατρο/ψυχοθεραπευτη , ειχα δοκιμασει πολλα αντικαταθλιπτικα , βαρεθηκα , και απο τον 6/19 απλα ηλπιζα .....ειχα πληρη κοινωνικη αποσυρση, ανηδονια , αδυναμια συγκεντρωσης , εβλεπα στην TV ολο τα ιδια εργα , και ολα τα συνεπακολουθα ......ημουν μη λειτουργικος ......Quote:
Originally Posted by adrfinance1
και απλά το ξεπέρασες έτσι μόνος σου?Quote:
Originally Posted by Macgyver
ναι, δεν εκανα τιποτα ......εχω να μπω στην θαλασσα που λατρευα απο το 2002 ........ελπιζω φετος να μπω ....Quote:
Originally Posted by adrfinance1
δεν έμπαινες στη θάλασσα λόγω της κατάθλιψης?Quote:
Originally Posted by Macgyver
Quote:
Originally Posted by andreas_psychology2
ναι , δεν ειχα διαθεση για τιποτα απολυτως ......
και απλά πέρασε μόνο του? χωρίς φάρμακα? χωρίς ψυχίατρο/ψυχολόγο? πόσο καιρό σου πήρε?Quote:
Originally Posted by Macgyver
μου πηρε 18 χρονια , τα 12 σοβαρουτσικη .......δεν περιμενα να περασει ......κι ομως ....η ψυχοθεραπεια απεδειχθη ανημπορη να βοηθησει την κτθλψη .....τωρα αισθανομαι αλλοκοτα , εχω ξεχασει πως ειναι χωρις κτθλψη ......
Κι εγώ έχω μια ελαφριάς μορφής κατάθλιψη που την έχω απο πολύ μικρή, μόνο όταν ήμουν παιδάκι ήμουν χαρούμενη κι έχω μάθει να ζω με αυτό. Το πρόβλημα είναι όταν οι άλλοι άνθρωποι σε πιέζουν με το ζόρι να είσαι χαρούμενος και νομίζω ενας από τους λόγους που τόσοι άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη στην εποχή μας είναι γιατί δεν εκφράζουν τα συναισθήματα τους τα πνίγουν όπως σου είπαν οι ψυχολόγοι.
η κοινωνία και η καθημερινότητα είναι πολύ δύσκολη ειδικά αν κάποιος είναι εσωστρεφής όπως είμαι εγώ!Quote:
Originally Posted by garfield
Κι εγώ δυσκολεύομαι αλλά δεν πιέζω τον εαυτό μου να ειμαι χαρούμενη με το ζόρι για να μη φαίνομαι περίεργη. Πλέον λέω αν δεν μου βγαίνει δεν πειράζει.
Είναι τόσο ζόρικο να είμαστε ή να φαινόμαστε χαρούμενοι ώρες ώρες!Quote:
Originally Posted by garfield
στα αρ@ιδια μου τι λενε οι αλλοι, μενδιαφερει εγω πως αισθανομαι, σιγα μην κανω και τον χαρουμενο ......βεβαια ουδεποτε εχω κλαφτει, ειναι πολυ ασχημο να μεταφερεις τα προβληματα σου στους αλλους ....δεν ειμαι μεμψιμοιρος , παντα υπαρχουν και χειροτερα .....αυτο σκεφτομαι και με παρηγορει .....η ελπιδα παντα πεθαινει τελευταια , ισως γι αυτο συνηλθα ( μερικως ) ανευ φαρμακων και ψυχοτετοιων ....
ετσι πρεπει , μπραβο σου ......Quote:
Originally Posted by garfield