Αντιφατικές διαπιστώσεις για τον εαυτό μου
Κάποιες φορές πιστεύω ότι είμαι πολύ όμορφος, άλλες πιστεύω ότι είμαι άσχημος.
Κάποιες στιγμές νιώθω άσχημα για διάφορα περιστατικά ή έχω μελαγχολική διάθεση και την επόμενη στιγμή, αλλάζει η διάθεσή μου και γίνεται μεμιάς καλύτερη ή και πολύ καλή.
Είμαι επικριτικός με τον εαυτό μου αλλά και με τους γύρω μου.
Είμαι πολύ αυστήρος με τον εαυτό αλλά και με τους γύρω μου, ενώ σε άλλες περιπτώσεις είμαι πολύ ανεκτικός, πολύ αφελής.
Έχω δυσκολία να πιστεψω σε κομπλιμέντα. Μου είπαν κάτι καλό για τη δουλειά μου και σκέφτομαι ότι δεν το εννοούν, ότι ίσως έχουν ιδιοτελείς σκοπούς ή το λένε μονάχα για να με κολακέψουν, όπως κάνουν συνήθως οι άνθρωποι.
Θεωρώ ότι είμαι βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, αλλά από την άλλη, σκέφτομαι μήπως είμαι στην πραγματικότητα επιπόλαιος.
Κάνω σκληρή αυτοκριτική για λάθη μου στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά ύστερα μετανιώνω γιατί βλέπω ότι οι γύρω μου δεν κάνουν το ίδιο, δεν αποτολμούν την αυτοκριτική στον ίδιο βαθμό και δείχνουν να μην έχουν καν διάθεση να παραδεχτούν τα λάθη τους.
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είμαι άνθρωπος της δράσης ή του πνεύματος.
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος.
Κάποιες φορές θεωρώ ότι είμαι πολύ έξυπνος και κάποιες άλλες νιώθω ανεπαρκής.
Και το κυριότερο: είμαι, κάποιες φορές σε κορεστικό βαθμό, πνεύμα αντιλογίας ενώ την ίδια στιγμή έχω ισχυρές γνώμες που υπερασπίζομαι με πάθος.
