Πρόβλημα;

Εχω καταλήξει ότι πια έχω μπει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Θα γεράσω (αν ζήσω) μόνος μου, δεν θα ξανακάνω ποτέ σχέση. Εκτός του ότι δεν έχω πια ευκαιρίες να γνωρίσω άτομα ή αν γνωρίσω φοβάμαι να εκτεθώ, φοβάμαι πια να μπω στον κόπο να κυνηγήσω και να αφεθώ σε κάτι καινούργιο γιατί σκέφτομαι πως αν οδηγηθεί σε ακόμα ένα φιάσκο ή σε ακόμα μια πολύχρονη συναισθηματική ταλαιπωρία όπου εγώ τα δίνω και αποστραγγίζομαι από κάθε συναίσθημα, τότε τι ωφελεί;
Νομίζω ότι θα είμαι για πάντα ερωτευμένος με μια κοπέλα από το παρελθόν και συγκρίνω τα πάντα με αυτό. Όλα τα άλλα ξεθωριάζουν και δεν έχουν καμία σημασία.

Επιπλέον, όλοι γύρω μου παντρεύονται και κάνουν παιδιά. Μια πρώην μου που έλεγε πως θα είμαστε για πάντα μαζί έκανε πρόσφατα παιδί. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να λένε επιπολαιότητες και να μην ντρέπονται που δεν τηρούν ποτέ το λόγο τους; Πώς μπορούν να είναι τόσο επιλήσμονες και να ντροπιάζουν τα παρελθοντικά τους θέλω; Πώς μπορούν να είναι τόσο ψεύτικοι;
Δεν είχα ποτέ την επιθυμία ούτε να παντρευτώ ούτε να κάνω παιδιά, αλλά σκέφτομαι ότι σε είκοσι χρόνια από τώρα, εγώ θα είμαι μόνος και αυτοί θα έχουν μεγάλες οικογένειες. Απευθείας αυτό σε καθιστά κατώτερο στα μάτια τους, παρότι στην πραγματικότητα περιφρονώ την μιαρότητα της αναπαραγωγής και το κοινωνικό ζευγάρωμα. Αλλά γίνονται μεμιάς μέρος του κόσμου πιο στιβαρό από εμένα, πατάνε πιο γερά στη ζωή, γίνονται πιο δυνατοί και πιο αδίστακτοι.

Και σε μένα μένει το τίποτα. Ναι, κάποια πράγματα πάνε καλά. Αλλά στην προσωπική μου ζωή νιώθω πως είμαι κάτι που πάει χαμένο. Πως κανείς δεν θα με δει και δεν με είδε όπως ήθελα. Πως καθώς μεγαλώνω δεν ξέρω καν αν θέλω πια να αναλωθώ σε έρωτες που από τη μία επιθυμώ, από την άλλη φοβάμαι πια.

μην κανεις σαν γυναικα που περασε τα 30
εαν θελεις, μπορεις να νυμφευθεις οποτε το αποφασισεις

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

μην κανεις σαν γυναικα που περασε τα 30
εαν θελεις, μπορεις να νυμφευθεις οποτε το αποφασισεις

---

Δεν θέλω, αλλά ο κοινωνικός περιγυρος το εκλαμβανει αυτό ως αποτυχια. Επιπλεον το προβλημα δεν είναι ο γάμος αν και προφανως δεν μπορω να νυμφευθω οποτε το αποφασισω εκτός κι αν κάνω προταση γάμου σε καποια άγνωστη και για καποιο λογο δεχτεί.
Το προβλημα είναι γενικά η μοναχική ζωή στην οποια έχω οδηγήσει τον εαυτό μου.

Ζησε την ζωη σου στο φουλ, ερωτευσου χωρισε αγαπα πεσε στα πατωματα και ξανασηκωσου και καθε φορα θα εισαι πιο δυνατος, ο φοβος μονο την ζωη μας κλεβει, οι στιγμες ειναι αυτες που μας την δινουν πισω.

Quote:

---

Originally Posted by worryfree

Ζησε την ζωη σου στο φουλ, ερωτευσου χωρισε αγαπα πεσε στα πατωματα και ξανασηκωσου και καθε φορα θα εισαι πιο δυνατος, ο φοβος μονο την ζωη μας κλεβει, οι στιγμες ειναι αυτες που μας την δινουν πισω.

---

Αυτό το σκεπτικο με έχει φέρει σε πολυ δύσκολη θέση στο παρελθον.

Quote:

---

Originally Posted by Skiouros8

Μια πρώην μου που έλεγε πως θα είμαστε για πάντα μαζί έκανε πρόσφατα παιδί. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να λένε επιπολαιότητες και να μην ντρέπονται που δεν τηρούν ποτέ το λόγο τους; Πώς μπορούν να είναι τόσο επιλήσμονες και να ντροπιάζουν τα παρελθοντικά τους θέλω; Πώς μπορούν να είναι τόσο ψεύτικοι;

---

Νοσηρός όλος αυτός ο τρόπος σκέψης. Οι άνθρωποι αλλάζουν και εξελίσσονται. Αλλάζουν συμπεριφορές, απόψεις, γούστα, επιθυμίες. Οι εμπειρίες διαμορφώνουν νέες οπτικές και νέες ανάγκες. Μόνο αν ζεις μέσα σε ένα να κουτί δε μπορείς να αντιληφθείς ότι έτσι ακριβώς δομείται η ανθρώπινη ανάπτυξη. Μέσω της αλλαγής. Και αυτή η αλλαγή περιλαμβάνει κ τα παρελθοντικά θέλω στα οποία αναφέρεσαι.
Δε νοείται να περιμένεις από την Ελενίτσα που σε φίλησε στο γυμνάσιο να σε περιμένει με νυφικό μέχρι να πάρεις απόφαση να κάνεις το επόμενο βήμα.

Ζήσε λίγο... Ετσι για να καταλάβεις κάποια πράγματα.

Δεν μιλάω για γυμνάσιο, μιλάω για πιο ώριμες σχέσεις που είχαν υπάρξει σχέδια. Δεν καταλαβαίνω γιατί να είναι νοσηρός ο δικός μου τρόπος σκέψης και να μην είναι απλώς αυτοί υποκριτές και άτομα που έχουν ευκαιριακά συναισθήματα και δρουν υπό το φόβο του κοινωνικού περίγυρου. Γιατι η συγκεκριμένη δεν ήθελε παιδιά μέχρι πριν μία πενταετία, την χτύπησε η κρίση των τριάντα, έκανε παρέα με ζευγάρια που είχαν παιδιά και έτσι έκανε και εκεί.

Ας μπω όμως τώρα στο θέμα που με βασανίζει απο χθες: έχει έρθει εδώ που είμαι η κοπέλα απο το φόρουμ που μιλούσαμε παλιά, αυτο που είχα γράψει ότι είχε γίνει ένα θέμα πριν δυο χρόνια και μου ασκούσαν μπούλινγκ λόγω των θεμάτων υγείας, ψυχικής και σωματικής, που αντιμετώπιζα τότε, και εκείνη δεν με είχε υπερασπιστεί, παρόλο που μιλούσαμε 10+χρόνια και είχαμε γνωριστεί και από κοντά, αντιθέτως μου είχε επιτεθεί αργότερα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το διάστημα μεσολάβησε μια κανονική σχέση (λέω κανονική γιατί με την κοπέλα του φόρουμ δεν είχαμε κάτι ποτέ, απλώς ήμουν συναισθηματικά δεμένος μαζί της, αποτελούσε μάλλον μια διαχρονική μου φαντασίωση) και κάπως είχα καταφέρει να ξεκολλήσω, αλλά κατα καιρούς της έχω στείλει μέιλ, στα οποία δεν απάντησε (και δεν τα έστειλα και για να απαντήσει, τα έστειλα όταν ήμουν πιεσμένος και ένιωθα να με πνίγει το δίκιο, το ξέρω ότι δεν ήταν σωστό και πως εντέλει απλώς πέφτω στα μάτια της) και χθες την είδα σε μια παραλία με έναν που θα μπορούσε να είναι γκόμενός της, να έχει έρθει εδώ, όταν τόσες φορές την είχα παρακαλέσει να το κάνει για να τη φιλοξενήσω, όταν κάποιες φορές μάλιστα το σχεδιάζαμε, στα αστεία ή στα ψιλοσοβαρά, για όσο διάστημα με συμπαθούσε. Και μου το είχε πει ότι με συμπαθεί και νιώθω, πως παρόλο που ξέρω πως δεν είναι 100% δικό μου το φταίξιμο, πως εγώ φταίω που δεν με συμπαθεί πια. Το ξέρω ότι η ζωή προχωράει, μπλα μπλα μπλα, αλλά για ποιο λόγο πάντοτε η σκέψη μου επιστρέφει σε αυτήν παρόλο που έχω χίλια δυο άλλα στο κεφάλι μου; Μπορεί κάποιος να μου δώσει μια λογική εξήγηση;
Της έστειλα σημερα ένα ποιήμα που έγραψα, αρκετά καλό, φυσικά δεν απάντησε και δεν περίμενα να απαντήσει, το έγραψα με αφορμή την επίσκεψή της, το πόσο με πόνεσε που ήρθε τελικά υπό αυτές τις συνθήκες. Το θετικό είναι ότι έπρεπε να γράψω ένα ποιήμα για μια ανθολογία που θα συμμετάσχω άρα με βοηθήσε, γιατί θα στείλω αυτό. Αλλά νιώθω τοσο περίεργα, χθες κοιμήθηκα ελάχιστα, να βασανίζομαι από σκέψεις, από αυτοκατηγορίες και για ποιο λόγο; Αφού το ξέρω ότι δεν σημαίνω κάτι για αυτή, παρόλη την επικοινωνία μας, παρόλα τα δώρα που της είχα πάρει, παρόλα τα γράμματα και τις τρέλες που έκανα και που της άρεσαν ως ένα σημείο. Πιστεύω ότι η γνώμη της για μένα επηρεάστηκε από όλη εκείνη την κατάσταση, που δεν θα μπω πάλι στη διαδικασία να αναλύσω, ποιος ξέρει μπορεί και να διαβάζουν όσα γράφω εδώ, μου είχαν κάνει νύξεις κάποτε, πρόκειται για παρασιτικά άτομα που κάθονται και στοκάρουν κόσμο και ύστερα τους θάβουν μεταξύ τους.
Αναρωτιέμαι, υπάρχει καθόλου αλήθεια σε αυτό που νιώθω για εκείνη άραγε; Ή είναι όλα ένα λογοτεχνικό παιχνίδι στο μυαλό μου;
Είχα μιλήσει στην ψυχολόγο μου παλαιότερα για το θέμα, όταν ακόμα ήταν όλα εντάξει τα πράγματα μεταξύ μας και με είχε ρωτήσει η ψυχολόγος αν μπορώ να αποδεχτώ ότι μάλλον δεν θα γίνει ποτέ κάτι μεταξύ μας, και απάντησα ότι πρέπει να το σκεφτώ. Αλλά φοβάμαι πως δεν το έχω αποδεχτεί, πως κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να ονειροπολεί, να φαντάζεται κάποια μεγάλη ρομαντική χειρονομία από μεριάς της, να έρθει να με βρει αναπάντεχα και να επιλυθεί όλο αυτό με ένα ιδανικό ευτυχισμένο τέλος, σχεδόν κινηματογραφικό. Και φυσικά με διαψεύδω. Μου θυμίζω την κατάσταση, ζω έτσι κι αλλιώς μια πολυάσχολη ζωή, ειδικά αυτό το διάστημα, φυσικά μπορώ να ξεχάσω, αλλά κάποιες φορές μου μπαίνουν υπόνοιες πως δεν θέλω να ξεχάσω, πως όλο αυτό είναι κάτι πολύτιμο για μένα, πως το χρειάζομαι. Και ίσως με ενοχλεί τόσο πολύ που την είδα γιατί δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να έρχεται σαν να μην έχει υπάρξει αυτός ένας τόπος μεταξύ μας στιχομυθιών, ένας τόπος που μεγάλωσα και περπάτησα και πλέον θα πρέπει να αποδεχτώ το ότι ήρθε τελικά, αλλά δεν ήρθε για μένα, ότι ήρθε απλώς για διακοπές με έναν γελοίο σφίχτη που κάθεται και τον φωτογραφίζει όλη τη μέρα. Ήρθε και διαψεύδει όλες αυτές τις φαντασιώσεις που υποπέφτω κάποιες φορές τις μικρές ώρες, κάποιες νύχτες που δεν με παίρνει ο ύπνος: αν ήταν να κάνει κάποια ρομαντική χειρονομία θα την έκανε τώρα, εφόσον βρίσκεται εδώ. Αλλά δεν θα το κάνει. Δεν θα συμβεί ποτέ.

Είναι νοσηρός διότι δε μπορείς να αποδεχτεις ότι οι άνθρωποι αλλάζουν ποικιλοτρόπως. Για σένα το μαύρο, πρέπει να παραμείνει μαύρο για μια ζωή, ειδάλλως μιλάμε για υποκρισία!!! Δε πάει έτσι. Αν δε σου φαίνεται λογικό το ότι κάποιο άτομο σε μια φάση της ζωής του δε θέλει παιδιά και περνώντας τα χρόνια αρχίζει να το βλέπει αλλιώς ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ, τότε δεν έχει αυτό το άτομο το θέμα.

Quote:

---

Originally Posted by Nikolaus

Είναι νοσηρός διότι δε μπορείς να αποδεχτεις ότι οι άνθρωποι αλλάζουν ποικιλοτρόπως. Για σένα το μαύρο, πρέπει να παραμείνει μαύρο για μια ζωή, ειδάλλως μιλάμε για υποκρισία!!! Δε πάει έτσι. Αν δε σου φαίνεται λογικό το ότι κάποιο άτομο σε μια φάση της ζωής του δε θέλει παιδιά και περνώντας τα χρόνια αρχίζει να το βλέπει αλλιώς ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ, τότε δεν έχει αυτό το άτομο το θέμα.

---

μην κολλήσεις τόσο στο παράδειγμα με τα παιδιά. Αλλά ναι, επειδή είχα κάνει εκτενώς τη συζήτηση αυτή μαζί της φαινόταν κατασταλαγμένη και είχαμε δώσει και οι δύο λόγους για τους οποίους δεν θέλαμε. Από τότε που χωρίσαμε, επειδή διατηρούσαμε φιλικές σχέσεις περίπου, παρατηρούσα στα σόσιαλ ότι κάνει παρέα με πολλά ζευγάρια που έχουν ήδη παιδιά, μου το έλεγε άλλωστε, ότι όλοι γύρω της κάνουν παιδιά, ε πιέστηκε και έκανε και εκείνη, όπως το 80% των ανθρώπων που κάνουν παιδιά, το κάνουν για κοινωνικούς λόγους και φυσικά το να μην πατάς γερά στα πόδια σου και στις απόψεις σου και στην ακεραιότητα του χαρακτήρα σου μαρτυρά επιπολαιότητα και κλοουνισμό, αλλά δεν θέλω να μπω σε αυτή τη συζήτηση τώρα, άλλο είναι το βασικό πρόβλημα όπως ανέπτυξα στο προηγούμενο σχόλιο.

Όχι νεαρέ... Και αυτό είναι ένα μεγάλο σου πρόβλημα το οποίο απλά εστιάζει σε κάτι συγκεκριμένο. Βαφτίζεις έλλειψη ακεραιότητας, επιπολαιότητα και άλλα τέτοια ωραία το γεγονός ότι σε ένα άτομο που ζει τη ζωή του δημιουργήθηκε μια νέα ανάγκη που ενδεχομένως ακόμη και να τη χλεύαζε σε προγενέστερο χρόνο. Δε λέω ότι δεν υπάρχει ο κόσμος που θα κάνει παιδιά λόγω κοινωνικών επιταγών αλλά εδώ έχουμε ένα κλασσικό παράδειγμα που παρουσιάζει τα πράγματα από την δική του οπτική. Οπτική που τον κάνει αυτόν να νιώθει καλύτερα, μειώνοντας τον άλλο.
Έχεις να λύσεις πολλά θέματα με τον εαυτό σου τα οποια κρύβεις πίσω από θέματα που θεωρείς ότι έχουν οι άλλοι.
Βάλε ένα φρένο στις σκέψεις σου, ζήτα την ανάλογη βοήθεια και δούλεψε το.

Quote:

---

Originally Posted by Nikolaus

Όχι νεαρέ... Και αυτό είναι ένα μεγάλο σου πρόβλημα το οποίο απλά εστιάζει σε κάτι συγκεκριμένο. Βαφτίζεις έλλειψη ακεραιότητας, επιπολαιότητα και άλλα τέτοια ωραία το γεγονός ότι σε ένα άτομο που ζει τη ζωή του δημιουργήθηκε μια νέα ανάγκη που ενδεχομένως ακόμη και να τη χλεύαζε σε προγενέστερο χρόνο. Δε λέω ότι δεν υπάρχει ο κόσμος που θα κάνει παιδιά λόγω κοινωνικών επιταγών αλλά εδώ έχουμε ένα κλασσικό παράδειγμα που παρουσιάζει τα πράγματα από την δική του οπτική. Οπτική που τον κάνει αυτόν να νιώθει καλύτερα, μειώνοντας τον άλλο.
Έχεις να λύσεις πολλά θέματα με τον εαυτό σου τα οποια κρύβεις πίσω από θέματα που θεωρείς ότι έχουν οι άλλοι.
Βάλε ένα φρένο στις σκέψεις σου, ζήτα την ανάλογη βοήθεια και δούλεψε το.

---

Είναι ανόητο να θεωρείς ότι έχεις δίκιο εσύ για ένα άτομο που δεν γνωρίζεις απλώς επειδή έτσι σου καρφώθηκε. Όλοι έχουν θέματα, εγώ το αναγνωρίζω, όλοι αυτοί οι "φυσιολογικοί" εκεί έξω που καλύπτουν τα θέματά τους με γάμους και παιδιά και μετά σκοτώνονται μεταξύ τους να δούμε πότε θα το αποδεχτούν. Αν δεν κατέληγαν πλειοψηφικά οι περισσότεροι γάμοι σε διαζύγιο θα έλεγα ότι έχεις δίκιο, αλλά κάνε ένα ριάλιτι τσεκ και δες σε τι κόσμο ζούμε.
Σε κάθε περίπτωση διαφωνώ και δεν θέλω να αναλύσω περαιτέρω το θέμα. Άλλο θέμα με καίει αυτή τη στιγμή.

Και από χθες ειμαι σε συνεχή υπερπάνταση, έχω κοιμηθεί ελάχιστα, πήρα και μισό ζάναξ χθες βράδυ, είμαι σε μια κατάσταση υπνηλίας και υπερέντασης και φοβάμαι μην πάθω και τίποτα στο τέλος.

Τώρα ξαφνικά το θέμα σου είναι το κοινωνικό φαινόμενο των διαζυγίων και όχι το γεγονός ότι δε θέλεις να αποδεχτείς τις επιλογές κάποιου ατόμου στολίζοντας το με όποια ωραία λέξη μπορούσες να σκεφτείς απλά επειδή δε σκέφτεται όπως εσύ! Η αυτογνωσία στα καλύτερα της!

Quote:

---

Originally Posted by Nikolaus

Τώρα ξαφνικά το θέμα σου είναι το κοινωνικό φαινόμενο των διαζυγίων και όχι το γεγονός ότι δε θέλεις να αποδεχτείς τις επιλογές κάποιου ατόμου στολίζοντας το με όποια ωραία λέξη μπορούσες να σκεφτείς απλά επειδή δε σκέφτεται όπως εσύ! Η αυτογνωσία στα καλύτερα της!

---

Mάλλον έχεις θέμα με την ανάγνωση κειμένου, το θέμα μου είναι η κοπέλα από το φόρουμ που περιγράφω στο σεντόνι από πάνω, όχι η πρώην μου για την οποία επιμένεις να με πρήζεις. Τα διαζύγια ήταν επιχείρημα υπέρ της θέσης μου, αντιθέτως εσύ δεν έχεις δώσει κανένα επιχειρήμα υπέρ της δικής σου πέρα από το ότι τα πάντα ρέουν. Εντάξει, σε ευχαριστώ για το πολύτιμο σόφισμα, θα το έχω υπόψη.

Είναι δύσκολο να έχεις υπόψην σου κάτι το οποίο ισχύει αλλά δεν εξυπηρετεί τους κανονες του "κουτιού" της απομόνωσης και της ψυχοκοινωνικής στασιμοτητας μέσα στο οποίο ζεις.

Τι εννοείς δεν έχω δώσει κανένα επιχείρημα; Η συνθήκη της αλλαγής θέλει πολλή σάλτσα για να την κατανοήσεις; Θέλεις να σου παραθέσω αναπτυξιακές θεωρίες που υποδεικνύουν ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά και ανάπτυξη είναι δυναμικές και η εξακολουθούν να τροποποιούνται καθόλη τη διάρκεια της ζωής!

Βγες λίγο από τον κινηματογραφικό και ποιητικό σου κόσμο!

Δεν είπα ουδέποτε ότι οι ανθρωποι δεν δύναται να εξελίσσονται. Το να προδιδουν τις αξίες τους όμως ειναι ένα άλλο θέμα. Επιπλεον το να παλινωδουν ανάμεσα σε απόψεις ανάλογα του κοινωνικού τους κύκλου,είναι επίσης κάτι διαφορετικό. Η εξέλιξη και η αλλαγή θελει προσπαθεια, γινομαστε καλύτεροι ανθρωποι σκεπτομενοι και όχι ακολουθώντας τις πεπατημενες και τους ασφαλείς δρόμους.
Εφόσον εμμέσως και η ίδια παραδέχτηκε ότι νιώθει πιεσμενη που όλοι γύρω της έχουν παιδια,δεν καταλαβαινω γιατί επιμενεις και που το στηριζεις. Στις κοινωνικές αυταπατες της αγέλης;

Ξέρω και αλλα άτομα που επραξαν το ίδιο με πανομοιοτυπο σκεπτικο. Καλωσηρθες στην ανθρωποτητα. Σε κάθε περιπτωση δεν με νοιάζει τι κάνουν , με νοιαζει πώς κρινουν τις δικες μου επιλογες, γιατι για μενα δεν ειναι η πατρις/θρησκεία/οικογένεια το τριπτυχο με το οποιο ζω, αντιθέτως διαβλεπω την φαυλοτητα και τις ψευδαισθήσεις και των τριών. Και μονο το ότι μιλάς για στασιμότητα προς όσους δεν συμμερίζονται την αξία της αγίας οικογένειας,επιβεβαιωνεις τα λόγια μου: η απέναντι πλευρα κοιτάει τους σκεπτικιστες με μια αναιτιολογητη μεγαλομανια και λυσσαει για την αναγνώριση της υποτιθεμενης ηθικής και κοινωνικής της ανωτερότητας ενώ στην πραγματικότητα εχει υποκυψει απλως σε έναν εξευγενισμενο πρωτογονισμο.

Δεν θα ελεγα ότι έχω αποκλειστικα ποιητικη θεαση των πραγμάτων,ειναι ολα μια μίξη μέσα μου, ορθολογισμός, ποιηση, κυνισμος, ευαισθησία.
Κουτακια εχει η κοινωνία ,οχι εγώ.

Σε κάθε περιπτωση, αν θες άνοιξε άλλο θέμα για να αναλύσουμε τα διαζύγια και τους λόγους για τους οποιους καποιοι κάνουν παιδια, εδώ θέλω να μιλήσουμε για αυτό που ανέφερα παραπανω,αν θες να τοποθετηθεις επ αυτου,ευχαριστως να σε διαβασω.

Δεν ανήκω καθόλου στην άλλη πλευρά σε ότι αφορά το σκεπτικό των παιδιών. Δε θέλω να κάνω παιδιά.
Εδώ μάλλον εσύ είσαι που έχεις θέματα κατανόησης. Υποστήριξα την αλλαγή απόψεων, στάσεων, επιθυμιών, κτλ. Όχι την αλλαγή προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Εσύ ανέφερες το θέμα παιδιά κ γι'αυτό το χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα.
Ως στασιμότητα νοείται το να κρίνουν τις δικές σου επιλογές αρνητικά επειδή δεν είναι ίδιες με τις δικές τους. Αυτό ακριβώς που κάνεις κι εσύ τώρα.
Ως στασιμότητα νοείται επίσης το να σε νοιάζει πως κρίνουν τις δικές σου επιλογές. Όχι, δεν είναι εύκολο να το πετάξουμε από πάνω μας αυτό, ειδικά άτομα που έχουν μεγαλώσει σε επαρχία. Γι'αυτό πρέπει να το δουλέψουμε. Και το αποτέλεσμα αυτού λέγεται ελευθερία.

Το δικό μου ποστ, στα πλαισια του φόρουμ φυσικά και όχι του κουτσπολιου που κάνει η αντίθετη πλευρα επωνυμα και στοχοποιωντας συγκεκριμένα άτομα, ειναι άμυνα απεναντι στις δικές τους δηλωμενες αντιλήψεις. Επισης αν σου ασκείται κοινωνική πιεση,μπορεις φυσικά να κάνεις ψυχοθεραπεια και να παρεις ψυχοφαρμακα για να μην σε μοιάζει, μπορεις όμως παράλληλα να επισημανεις τον παραλογισμο της κοινωνίας και να συμβαλλεις σε τυχόν αλλαγές.

Πριν μπηκα για λιγο στο γραφείο πισω απο την υποδοχη να ξαπλωσω για πεντε λεπτακια γιατί είμαι πολυ κουρασμένος και ενώ είχα κλείσει τα μάτια, φανταστηκα πως θα ακούσω το κουδουνακι της ρεσεψιον, θα ανοιξω τα μάτια και θα τη δω απο τις κάμερες να με περιμένει έξω. Και αυτό το πραγμα με σκοτώνει,το ότι κατά βάθος το προσδοκω και το επιθυμω αλλά ξέρω πως δεν θα συμβεί.

Ο παραλογισμός της κοινωνίας υφίσταται σε πληθώρα θεμάτων και η επισήμανση τους σε ένα φόρουμ δεν είναι ούτε πρακτικός ούτε εφικτός τρόπος να επέλθει κοινωνική αλλαγή.

Στην εφηβεία μου φανταζομουν κι εγώ διάφορα και έκανα σενάρια με θετική έκβαση μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Ευτυχώς πλέον είμαι στην κατεύθυνση του να αποδέχομαι μια κατάσταση όταν είναι ξεκάθαρα μη αναστρέψιμη. Προχώρα στη ζωή σου.

Ναι, η επισημανση στο φόρουμ είναι η κοινωνική αλλαγή που προτεινω, το βρηκες.
Προσωπικα γράφω και σκοπευω να συνεχισω να γράφω βιβλια,δεν ξέρω απο πού συμπαιρανες ότι ένα θέμα που θέλω να παρω υποστηριξη για όσα με απασχολουν αποτελει επανασταση

Δεν είμαι στην εφηβεία. Είμαι 32 και νομίζω οτι είμαι βαθιά ερωτευμενος με μια φαντασιωση.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης

Quote:

---

Originally Posted by Nikolaus

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

---

Δεν ήξερα ότι είσαι η πύλη απο οπου λαμβανουμε άδεια για το πόσα θέματα να ανοιξουμε, σε ευχαριστώ για την επισημανση. Oι ad hominem επιθεσεις δεν ενισχύουν τη θέση σου.
Ξέρω πολυ καλά τι ειναι ο όρος ναρκισσισμος και δυστυχώς είναι η μάστιγα της εποχης μας. Εχω μιλήσει στο παρελθον με τη ψυχολόγο μου για το κατά πόσο θα μπορουσα να πασχω, οπως επίσης και απο κοινωνικοπαθεια, αλλά το απερριψε. Εγώ θεωρώ ότι έχω καποια στοιχεία και δεν μου είναι ξεκάθαρο αν όλα αυτά είναι απορροια του ΙΔΨ ή αν πασχω και απο καποιο σύνδρομο προσωπικοτητας, παντως και πολλοι ανθρωποι γύρω μας εχουν τέτοια στοιχεία, δυστυχώς όμως συνήθως καταλήγουν διαγνωσμενοι και στιγματισμενοι μονο οσοι έχουν αυτογνωσία.

Αρκετά με το σπαμ σου όμως.

Δεν αναφέρθηκα στον αριθμό των θεμάτων αλλά στο περιεχόμενο τους, αλλά μιας που το περιεχόμενο μας χαρακτηρίζει προφανώς και απεφυγες να αναφερθεις σε αυτό κάνοντας κουβέντα για των αριθμό των θεμάτων.
Και μιας που γνωρίζεις τον όρο σπαμ, ίσως θα έπρεπε να έχεις τη στοιχειώδη αυτογνωσία να αναγνωρίσεις ότι κάνεις αυτό ακριβώς εδώ μέσα. Σπαμαρεις. Ξέρεις... ο αριθμός των θεμάτων στον οποίο αναφέρθηκες. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί!

Quote:

---

Originally Posted by Nikolaus

Δεν αναφέρθηκα στον αριθμό των θεμάτων αλλά στο περιεχόμενο τους, αλλά μιας που το περιεχόμενο μας χαρακτηρίζει προφανώς και απεφυγες να αναφερθεις σε αυτό κάνοντας κουβέντα για των αριθμό των θεμάτων.
Και μιας που γνωρίζεις τον όρο σπαμ, ίσως θα έπρεπε να έχεις τη στοιχειώδη αυτογνωσία να αναγνωρίσεις ότι κάνεις αυτό ακριβώς εδώ μέσα. Σπαμαρεις. Ξέρεις... ο αριθμός των θεμάτων στον οποίο αναφέρθηκες. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί!

---

Εχεις αρχισει να ξεφευγεις με τις ασυναρτησιες και τις αντιφάσεις σου. Προσωπικα τηρω τους κανόνες του φόρουμ. Αν έχεις θέμα με τις αγχωδεις διαταραχές δεν ξέρω γιατί μετεχεις εδώ. Δεν υπαρχει κανενα όριο στο πόσα θέματα (διαφορετικά κάθε φορά) μπορουν να ανοίξουν οι χρήστες. Επιπλεον, εθιξες ξεκάθαρα το πόσα είναι άρα μην υπεκφευγεις τώρα.
Σπαμ είναι να ξεφεύγεις απο τη θεματολογία του τοπικ κάτι που κάνεις εσύ κατ'εξακολούθηση. Με κουρασε η ανουσια επανάληψη σου άρα θα σε παρακαλουσα να αποχωρησεις απο το θέμα μιας και δεν με έχεις βοηθήσει καπου ως τώρα.

Και πάλι εστιάζεις στον αριθμό των θεμάτων επειδή προφανώς νιώθεις άσχημα για το περιεχόμενο στο οποίο αναφερθηκα εγω. Η αμυντική θέση από την οποία απαντάς επιθετικά συνεχώς, όχι μόνο σ εμένα αλλά σε πολλά άτομα εδώ μεσα, κάνει έκδηλο πως όταν κάτι χτυπάει ευαίσθητο νεύρο νιώθεις δυσφορία, κούραση και πολλα άλλα. Συνέχισε λοιπόν να μαχεσαι από το πληκτρολόγιο για θέματα κοινωνικής αλλαγής, αντιμετώπισης ποντικών και άλλων ασυναρτησιών που κατά κύριο λόγο ποσταρεις. Κατά τ αλλά πολυάσχολος και με περιορισμένο χρόνο!

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης

Θα σε παρακαλεσω εκ νέου να σταματησεις αυτό το ανουσιο σπαμ στο τοπικ μου.

Ακομή εδώ να σχολιάζεις τις ασυνάρτητες, αντιφατικές, επαναληπτικές, ανούσιες, σπαμ κουβέντες μου!!!!
Μάλλον παραήταν ευαίσθητο το νεύρο που χτύπησα!

*παρεμπιπτόντως, ο μηχάνισμος άμυνας που χρησιμοποιείς είναι η προβολή και δε μου κάνει καμία εντύπωση που τον γνωρίζεις.

Οσο μπολτ και να χρησιμοποιεις δεν αλλάζει το ότι κατηγορεις εμένα για κάτι που πραττεις ο ίδιος με εμμονή στο παρον θέμα απο το οποιο μάλιστα σου ζητησα να αποχωρησεις μιας και όχι μονο δεν με έχεις βοηθησει στο αρχικό μου προβλημα αλλά έχεις εκτρεψει τη συζήτηση σε ένα συνεχές ανουσιο σπαμ προσβολων για την προσωπικοτητα καποιου που δεν γνωρίζεις.
Καλό θα ήταν να ωριμασεις λίγο και για πολλοστη φορά θα σου ζητησω ευγενικά να αποχωρησεις απο το θέμα μου.

Οσο για τις φαντασιώσεις επιβολης ότι μου χτυπας νεύρα, είναι τόσο φαιδρες που μεχρι τώρα δεν τις σχολιασα καν, αλλά το κάνω τώρα για να μην το επαναλαβεις στην επομενη ανουσια επιθεση σου.
Τουλάχιστον γίνε λίγο πιο εφευρετικος αν είναι να συνεχίσεις το σπαμ,μέχρι να επεμβει καποιος διαχειριστής.

1. δε χρησιμοποίησα μπολντ
2. προσβολές χρησιμοποιείς εσύ (μια ακόμη προβολή της στοιχείων της προσωπικότητας σου που δε σου αρέσουν)
3. ωριμότητα (βλέπε 2)
4. καμία φαντασίωση, παραείναι έκδηλο

Eίναι κάτι παραπάνω από έκδηλο ότι παίζεις με τις λέξεις (δεν χρειαζόταν η επισήμανση για το μπολτ εννοώ προφανέστατα το πράσινο χρώμα, είτε έλεγα πρασινίζεις τις λέξεις για να δώσεις μια περιττή έμφαση που δεν μπορείς να δώσεις αλλιώς, το ίδιο νόημα έχει)
Δεν σε προσέβαλλα ουτε μία φορά αντιθέτως εσύ το έκανες, έχεις προβεί σε διαγνώσεις και μιλάς για μένα λες και με ξέρεις είκοσι χρόνια. Είναι το λιγότερο γελοίο αν όχι επικίνδυνο όπως προείπα. Όσο για τις προβολές, το ανέφερα πρώτος μιας και είναι ξεκάθαρο ότι αυτό κάνεις και τώρα τι έκπληξη κάνεις προβολή... την προβολή.
Όσον αφορά το θέμα της ωριμότητας, είναι ένα χαρακτηριστικό και όχι προσβολή. Όταν κάποιος μέσα σε ένα φόρουμ, επιτίθεται χωρίς κανένα λόγο σε έναν άγνωστό του και κάνεις όλες αυτές τις ανεδαφικές υποθέσεις/διαγνώσεις/επιθέσεις, παρόλο που η άλλη πλευρά ζήτησε πάνω από μία φορά την αποχώρηση, τότε προφανώς μιλάμε για έλλειψη ωριμότητας και αδυναμίας υποκοής στους κανόνες της παρούσας κοινότητας, που λέει να αποφεύγονται οι διενέξεις.

Σε τι ωφελεί αυτή η διένεξη; Νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου επισημαίνοντας όσα αρνητικά θεωρείς ότι έχω εγώ; Μου φαίνεται στα αλήθεια ανούσιο όλο αυτό και το μόνο που καταφέρνεις είναι να γεμίζεις σελίδες σπαμ επειδή θες να έχεις ό,τι θεωρείς εσύ ως τελευταία λέξη.

Και για να κάνει κάποιος μπολτ, μιας και έτσι φαίνεται πως θεωρείς ότι ενισχύεις μια θέση:

επιδομητικό ή καλοπροέραιτο όλο αυτό πάντως δεν είναι. Για αυτό κάντο σε ένα δικό σου θέμα, σε παρακαλώ.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης

Για ποιο λόγο να μην είμαι εδώ; Έχω ανοιξει το θέμα περιμένοντας βοήθεια από μέλη. Δεν βρίσκω το λόγο να αγνοήσω την αναιτιολόγητη επίθεσή σου. Αυτό θέλεις προφανώς, να επιβληθεις με επιθέσεις και χυδαιολογίες εις βάρος της προσωπικότητας ενός αγνώστου σου. Αν όλο αυτό το σόου που κάνεις δεν σου χτυπάει το καμπανάκι για τη δική σου προσωπικότητα, τότε συγνώμη, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Και για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει καν η δυσλειτουργία που καταδεικνύεις, αρκεί να σταματήσεις να μου επιτίθεσαι τόσο αναιτιολόγητα και να σπαμάρεις στο θέμα μου παρακωλύοντας τη λειτουργία του φόρουμ.
Δεν έχω πει κανένα ψέμα, οι παραθέσεις σου μιλάνε από μόνες τους, ολοένα και περισσότερες προσβολές και μια βλακώδη εμμονή προς το πρόσωπό μου.


Σε καθε περίπτωση, είπες παραπάνω από μία φορά το ίδιο και το ίδιο πράγμα για μένα, ακόμα και να εξαιρέσουμε το ότι ο λόγος σου είναι βαθιά κακοποιητικός, δεν καταλαβαίνω σε τι ωφελεί να λες το ίδιο και το ίδιο ξανά και ξανά.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης

Δεν με αφορούν οι χυδαίες τακτικές σου. Ακριβώς, τα γραπτά είναι εδώ και μένουν και φαίνεται ποιος επιτίθεται χωρίς κανένα λόγο με πρωτοφανή εμμονή χαρακτηρίζοντας, κάνοντας διαγνώσεις και χρησιμοποιώντας κατηγορητικό και κακοποιητικό λόγο εις βάρος μελους κοινότητας που χαρακτηρίζεται γενικά από ευάλλωτα μέλη. Είναι ξεκαθαρο ότι δεν έχεις καλές προθέσεις και κακώς μπήκα στη διαδικασία να απαντήσω στο πρώτο σου σχόλιο εφόσον εξαρχής είχες επιθετικές διαθέσεις καθώς και εκτός θεματολογίας σπαμ. Φάσκεις και αντιφάσκεις, λες και ξε-λες και όλα αυτά για να προσβάλλεις κάποιον που ούτε ξέρεις προσωπικά.

Μου κάνει εντύπωση αυτού του είδους η εμμονή, ειλικρινά. Σε κάθε περίπτωση θα υποβάλλω τις αντίστοιχες αναφορές αύριο, παρακαλώ τα μέλη που θέλουν να απαντήσουν στο αρχικό θεμα να ανγοήσουν το υπόλοιπο τσίρκο και τις επιθέσεις και ελπίζω με τις αναφορές να επέμβει η διαχείρηση.

Αναρωτιέμαι, υπάρχει περίπτωση να μην με σκέφτηκε ούτε μία φορά; Πώς μπορεί να είναι τόσο ψυχρή;

skioure καταλαβαινω πως ειναι να νοιαζεσαι για καποια και να την θελεις και να μην παιρνεις την αναλογη προσοχη αλλα σκεψου ποσοι 30+ αλλα και 50+ και ουτω καθεξης ειναι ανυπαντροι παιρνεις παραδειγματα απο καποιες που εκαναν οικογενεια αλλα φαντασου τι μπελαδες εχει να ξεκινησεις μια οικογενεια και να κανεις παιδια.τα παιδια ειναι ευθυνη και οπως πρεπει να τα ταιζεις καθε μερα τα τρεχεις και στον γιατρο σε περιπτωση που αρρωστησει.η κοινωνια ειναι νοσηρη για να φερεις παιδια στον κοσμο ποσοι βιασμοι γινονται σε παιδια ακομα και απο προπονητες αθληματων ποσα ναρκωτικα κανουν οι σημερινοι εφηβοι σε συγκριση με το παρελθον εκανα και γω φουντα στο παρελθον και απεκτησα πολλα ψυχικα προβληματα με αποτελεσμα να ειμαι εξαρτημενος απο τους γονεις μου και να φοβαμαι πολυ την απωλεια τους φοβουμενος οτ δεν θα μπορεσω να αντποκριθω στις αναγκες της καθημερνοτητας και ακομα οι γονεις μου με χουν διπλα τους και σε 2 μηνες γινομαι 32 που αλλοι στην ηλικια μας εχουν δουλεια οικογενεια και αλλα.δυστυχω θα μετανιωνω για παντα τις λαθος επιλογες που εκανα στην εφηβεια και εμπλεξα με λαθος παρεες με συνεπεια απο τα 13 μου μεχρι τα 15 ετη που αρρωστησα να κανω χορτο καθημερινα με αποτελεσμα να ειμαι αναπηρος.ειπα και την δικη μου ιστορια για παραδειγμα προς το δικο σου θεμα.

επανερχομαι βιασμοι σε παιδια ενα σωρο πανδημιες κλιματικη κριση μαχαιρωματα σε σχολεια με αποτελεσμα ανεπανορθωτες βλαβες σωματικες αλλα κυριως ψυχικες και απο κει που τα παιδια βγαινουν χαρουμενα και τα λοιπα γινονται σοβαρα ψυχικα αρρωστα με αποτελεσμα να εξαρτωνται απο τους γονεις τους σε ολους τους τομεις βιοποριστικους της καθημερινοτητας και να ζουν τα αρρωστα παιδια μεχρι το θανατο των γονεων τους μαζι και αν δεν παρουντα φαρμακα να τους σκοτωσουν λιγοι ψυχικα ασθενεις που δεν τηρουσαν την αγωγη τους σκοτωσαν την μανα τους η την γιαγια τους ή τον πατερα τους και καποιοι απο αυτους ηταν μεσοκοποι ανθρωποι 45 με 50 ετων και ζουσαν ακομα με τους γονεις τους στο ιδιο σπιτι ρωτας αυτους τους γονεις αν θα προτιμουσαν να ειχαν παιδια απο τον να περνανε αυτο τον εφιαλτη μεχρι τα γεραματα τους και επειδη οι συνθηκες της ζωης εχουν σκληρυνει ολο και περισσοτερα παιδια και λογω ακραιου bullying και λογω βιασμων και λογω χρησης ουσιων( οπως η δικη μου περπτωση)και λογω των γρηγορων γεγονοτων ζωης και αγχους εμφανιζουν πασει φυσεως ψυχολογικα προβληματα με αποτελεσμα να ειναι δυσλειτουργικοι στην καθημερινοτητα τους δυστυχισμενοι και να υποφερουν οι γονεις τους μεχρι που να αφησουν τον ματαιο τουτο κοσμο με την εγνοια τι θα απογινει το παιδι τους οπως ειναι και οι δικοι μου γονεις με μενα.


μην ζηλευεις οσα λιγοτερα βαζεις στο κεφαλι σου τοσο πουλακι κοιμασα το βραδυ.κανοντας παιδια εχεις ευθυνες στεναχωρια απογοητευση τι δρομο θα διαλεξει σπαταλη χρηματων.και πολλοι θα πουν μα τα παιδια ειναι ευλογια.ειναι ευλογια γι αυτους που μπορουν να αντεξουν το φορτιο ως γονεας και φροντιστης του παιδιου και επισης μην ξεχναμε ποσα παιδια στο τελος της ζωης των γονεων τους πετανε στα γηροκομεια για να τους κληρονομησουν την περουσια τους γρηγορα.


οσον αφορα την κοπελα που δεν δινει σημασια μην επενδυεις αλλο συναισθηματικα μαζι της αφου δεν υπαρχει ανταποκριση αλλα κοψτην μαχαιρι αφου δεν θελει ουτε την παρεα σου θα πονεσεις για καποιο καιρο αλλα θα την ξεπερασεις με το χρονο.και να μην δενεσαι τοσο με ανθρωπους να προφυλλασεις τον εαυτο σου απο ενδεχομενες απογοητευσεις οπως και η κοπελα η πρωην σου ελεγε οτι δεν θα παει με αλλον αυτα τα λενε πολλοι με τα λογια χτιζω ανωγεια και κατωγεια οι πραξεις ειναι που μετρανε

Quote:

---

Originally Posted by Skiouros8

Εχω καταλήξει ότι πια έχω μπει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Θα γεράσω (αν ζήσω) μόνος μου, δεν θα ξανακάνω ποτέ σχέση. Εκτός του ότι δεν έχω πια ευκαιρίες να γνωρίσω άτομα ή αν γνωρίσω φοβάμαι να εκτεθώ, φοβάμαι πια να μπω στον κόπο να κυνηγήσω και να αφεθώ σε κάτι καινούργιο γιατί σκέφτομαι πως αν οδηγηθεί σε ακόμα ένα φιάσκο ή σε ακόμα μια πολύχρονη συναισθηματική ταλαιπωρία όπου εγώ τα δίνω και αποστραγγίζομαι από κάθε συναίσθημα, τότε τι ωφελεί;

---

Η όλη ιστορία με αυτή την κοπέλα που λες και η αναμάσηση του τι έγινε με την πρώην, είναι ακόμα ένας τρόπος να αποφύγεις την έκθεση, όπως το λες και ο ίδιος.
Ζεις πάρα πολύ μέσα στο κεφάλι σου έχω την εντύπωση, εγώ σαν απέξω θεωρώ πάρα πολύ μεγαλύτερη ψυχική ταλαιπωρία να κάνεις σενάρια και να αναπτύσσεις αισθήματα για κάποια που την έχεις δει μια δυο φορές και επικοινωνείς ιντερνετικά, παρεξηγείσαι ιντερνετικά κτλ, παρά με κάποια γυναίκα που την έχεις ζήσει από κοντά και δεν σας βγήκε τελικά. Είχες αναφέρει παλιότερα το νησί που μένεις, δεν είναι ένα μέρος με 100 κατοίκους. Έχεις ευκαιρίες να γνωρίσεις καινούργιο κόσμο, είτε επισκέπτες είτε κατοίκους, να κάνεις πράγματα και να έρθουν γνωριμίες με κοπέλες που ίσως με κάποια ταιριάξετε. Αυτό όμως προϋποθέτει να είσαι πιο χαλαρός και ανοιχτός. Αν έχεις πολλές ευκαιρίες να γνωρίσεις άτομα με σάρκα και οστά δίπλα σου κι εσύ προτιμάς να εξιδανικεύεις και/ή να κάνεις γνωριμίες μέσα από ιντερνετικά φόρουμ που όσο και να συζητάς πράγματα και να νομίζεις ότι έχεις "γνωρίσει" τον άλλον μπορεί η πραγματικότητα να αποδείξει το αντίθετο, τι περιμένεις να συμβεί; Ο ίδιος παραδέχεσαι ότι την έχεις απωθημένο αυτή την κοπέλα, αλλά παράλληλα μάλλον έχεις μία φανταστική εικόνα για αυτή και την έχεις εξιδανικεύσει κατά κάποιο τρόπο. Αν έρθει κάτι στη ζωή σου που σε καλύπτει, δεν θα κάθεσαι να ασχολείσαι με φανταστικά σενάρια και καταστάσεις. Μπορεί τα αισθήματά σου να είναι αληθινά για εσένα, αλλά οι καταστάσεις είναι φανταστικές! Στην πραγματικότητα πρέπει να επενδύσεις πιο πολύ και να αφήσεις τις πολλές σκέψεις. Από κάποιο σημείο και μετά δεν σε βοηθάνε.

Quote:

---

Originally Posted by xaka10

skioure καταλαβαινω πως ειναι να νοιαζεσαι για καποια και να την θελεις και να μην παιρνεις την αναλογη προσοχη αλλα σκεψου ποσοι 30+ αλλα και 50+ και ουτω καθεξης ειναι ανυπαντροι παιρνεις παραδειγματα απο καποιες που εκαναν οικογενεια αλλα φαντασου τι μπελαδες εχει να ξεκινησεις μια οικογενεια και να κανεις παιδια.τα παιδια ειναι ευθυνη και οπως πρεπει να τα ταιζεις καθε μερα τα τρεχεις και στον γιατρο σε περιπτωση που αρρωστησει.η κοινωνια ειναι νοσηρη για να φερεις παιδια στον κοσμο ποσοι βιασμοι γινονται σε παιδια ακομα και απο προπονητες αθληματων ποσα ναρκωτικα κανουν οι σημερινοι εφηβοι σε συγκριση με το παρελθον εκανα και γω φουντα στο παρελθον και απεκτησα πολλα ψυχικα προβληματα με αποτελεσμα να ειμαι εξαρτημενος απο τους γονεις μου και να φοβαμαι πολυ την απωλεια τους φοβουμενος οτ δεν θα μπορεσω να αντποκριθω στις αναγκες της καθημερνοτητας και ακομα οι γονεις μου με χουν διπλα τους και σε 2 μηνες γινομαι 32 που αλλοι στην ηλικια μας εχουν δουλεια οικογενεια και αλλα.δυστυχω θα μετανιωνω για παντα τις λαθος επιλογες που εκανα στην εφηβεια και εμπλεξα με λαθος παρεες με συνεπεια απο τα 13 μου μεχρι τα 15 ετη που αρρωστησα να κανω χορτο καθημερινα με αποτελεσμα να ειμαι αναπηρος.ειπα και την δικη μου ιστορια για παραδειγμα προς το δικο σου θεμα.

επανερχομαι βιασμοι σε παιδια ενα σωρο πανδημιες κλιματικη κριση μαχαιρωματα σε σχολεια με αποτελεσμα ανεπανορθωτες βλαβες σωματικες αλλα κυριως ψυχικες και απο κει που τα παιδια βγαινουν χαρουμενα και τα λοιπα γινονται σοβαρα ψυχικα αρρωστα με αποτελεσμα να εξαρτωνται απο τους γονεις τους σε ολους τους τομεις βιοποριστικους της καθημερινοτητας και να ζουν τα αρρωστα παιδια μεχρι το θανατο των γονεων τους μαζι και αν δεν παρουντα φαρμακα να τους σκοτωσουν λιγοι ψυχικα ασθενεις που δεν τηρουσαν την αγωγη τους σκοτωσαν την μανα τους η την γιαγια τους ή τον πατερα τους και καποιοι απο αυτους ηταν μεσοκοποι ανθρωποι 45 με 50 ετων και ζουσαν ακομα με τους γονεις τους στο ιδιο σπιτι ρωτας αυτους τους γονεις αν θα προτιμουσαν να ειχαν παιδια απο τον να περνανε αυτο τον εφιαλτη μεχρι τα γεραματα τους και επειδη οι συνθηκες της ζωης εχουν σκληρυνει ολο και περισσοτερα παιδια και λογω ακραιου bullying και λογω βιασμων και λογω χρησης ουσιων( οπως η δικη μου περπτωση)και λογω των γρηγορων γεγονοτων ζωης και αγχους εμφανιζουν πασει φυσεως ψυχολογικα προβληματα με αποτελεσμα να ειναι δυσλειτουργικοι στην καθημερινοτητα τους δυστυχισμενοι και να υποφερουν οι γονεις τους μεχρι που να αφησουν τον ματαιο τουτο κοσμο με την εγνοια τι θα απογινει το παιδι τους οπως ειναι και οι δικοι μου γονεις με μενα.


μην ζηλευεις οσα λιγοτερα βαζεις στο κεφαλι σου τοσο πουλακι κοιμασα το βραδυ.κανοντας παιδια εχεις ευθυνες στεναχωρια απογοητευση τι δρομο θα διαλεξει σπαταλη χρηματων.και πολλοι θα πουν μα τα παιδια ειναι ευλογια.ειναι ευλογια γι αυτους που μπορουν να αντεξουν το φορτιο ως γονεας και φροντιστης του παιδιου και επισης μην ξεχναμε ποσα παιδια στο τελος της ζωης των γονεων τους πετανε στα γηροκομεια για να τους κληρονομησουν την περουσια τους γρηγορα.


οσον αφορα την κοπελα που δεν δινει σημασια μην επενδυεις αλλο συναισθηματικα μαζι της αφου δεν υπαρχει ανταποκριση αλλα κοψτην μαχαιρι αφου δεν θελει ουτε την παρεα σου θα πονεσεις για καποιο καιρο αλλα θα την ξεπερασεις με το χρονο.και να μην δενεσαι τοσο με ανθρωπους να προφυλλασεις τον εαυτο σου απο ενδεχομενες απογοητευσεις οπως και η κοπελα η πρωην σου ελεγε οτι δεν θα παει με αλλον αυτα τα λενε πολλοι με τα λογια χτιζω ανωγεια και κατωγεια οι πραξεις ειναι που μετρανε

---

Ναι, συμφωνω στα περισσότερα, σίγουρα θέλει ευθύνες η οικογένεια και αν κρίνω και από τη δκή μου και τους γύρω μου, όλοι έχουν σοβαρά προβλήματα. Αλλά αυτό με εκνευρίζει κάποιες φορές, ότι πλασάρονται τάχα για ευυπόληπτοι οι οικογενειάρχες ενώ αυτη η πεποίθηση είναι καθαρή μεγαλομανία και ανεδαφική. Οι περισσότερο νοσηροί άνθρωποι κρύβονται σε αυτούς τους "κανονικούς"

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Η όλη ιστορία με αυτή την κοπέλα που λες και η αναμάσηση του τι έγινε με την πρώην, είναι ακόμα ένας τρόπος να αποφύγεις την έκθεση, όπως το λες και ο ίδιος.
Ζεις πάρα πολύ μέσα στο κεφάλι σου έχω την εντύπωση, εγώ σαν απέξω θεωρώ πάρα πολύ μεγαλύτερη ψυχική ταλαιπωρία να κάνεις σενάρια και να αναπτύσσεις αισθήματα για κάποια που την έχεις δει μια δυο φορές και επικοινωνείς ιντερνετικά, παρεξηγείσαι ιντερνετικά κτλ, παρά με κάποια γυναίκα που την έχεις ζήσει από κοντά και δεν σας βγήκε τελικά. Είχες αναφέρει παλιότερα το νησί που μένεις, δεν είναι ένα μέρος με 100 κατοίκους. Έχεις ευκαιρίες να γνωρίσεις καινούργιο κόσμο, είτε επισκέπτες είτε κατοίκους, να κάνεις πράγματα και να έρθουν γνωριμίες με κοπέλες που ίσως με κάποια ταιριάξετε. Αυτό όμως προϋποθέτει να είσαι πιο χαλαρός και ανοιχτός. Αν έχεις πολλές ευκαιρίες να γνωρίσεις άτομα με σάρκα και οστά δίπλα σου κι εσύ προτιμάς να εξιδανικεύεις και/ή να κάνεις γνωριμίες μέσα από ιντερνετικά φόρουμ που όσο και να συζητάς πράγματα και να νομίζεις ότι έχεις "γνωρίσει" τον άλλον μπορεί η πραγματικότητα να αποδείξει το αντίθετο, τι περιμένεις να συμβεί; Ο ίδιος παραδέχεσαι ότι την έχεις απωθημένο αυτή την κοπέλα, αλλά παράλληλα μάλλον έχεις μία φανταστική εικόνα για αυτή και την έχεις εξιδανικεύσει κατά κάποιο τρόπο. Αν έρθει κάτι στη ζωή σου που σε καλύπτει, δεν θα κάθεσαι να ασχολείσαι με φανταστικά σενάρια και καταστάσεις. Μπορεί τα αισθήματά σου να είναι αληθινά για εσένα, αλλά οι καταστάσεις είναι φανταστικές! Στην πραγματικότητα πρέπει να επενδύσεις πιο πολύ και να αφήσεις τις πολλές σκέψεις. Από κάποιο σημείο και μετά δεν σε βοηθάνε.

---

Είναι σίγουρα μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία από την οποία προσπαθώ ανεπιτυχώς να αναρρώσω τα τελευταία δύο χρόνια. Αλλά να που με το που έμαθα πως ήρθε εδώ η όλη προοδος μου εξανεμίστηκε και κατρακύλησα σε σενάρια. Αυτές τις μέρες, μέχρι να μάθω ότι ξεκουμπήστηκε επιτέλους, δεν πρόκειται να ησυχάσω. Στο δρόμο για τη δουλειά με πιάνει μια αναταραχή, κοιτάω τα αυτοκίνητα περιμένοντας να την διακρίνω κάπου. Κάθε φορά που πάω κάπου κάτω και μετά επιστρέφω στη ρεσεψιον, περιμένω πως θα τη δω να με περιμένει. Βλακωδώς δεν φεύγει αυτό το σενάριο από το μυαλό μου, η πιθανότητα όντως να έρθει να με βρει και να κάνει αυτή τη μεγάλη κινηματογραφική χειρονομία που περιμένω. Εγώ θα το έκανα. Μου έχουν πει πως είμαι κάποιες φορές υπερβολικά θεατρικός. Ένας από τους λόγους που διέκοψε η κοπέλα που είχαμε κάτι πρόσφατα, ήταν αυτός, ότι κατά τη γνώμη της η άποψή μου για τον έρωτα είναι υπερβολικά κινηματογραφική (δεν συμφωνώ προσωπικά, θεωρώ πως είναι αυθεντικά τα συναισθήματά μου, ειδάλλως δεν θα διαρκούσαν τόσο) Αλλά αν υποθέσουμε ότι αντικειμενικά η κοπέλα του φόρουμ δεν υπάρχει, έτσι όπως την έχω πλάσει τόσα χρόνια στο μυαλό μου, ότι δηλαδή ο χαρακτήρας της (που ήδη με απογοήτευσε εφόσον δεν με υπερασπίστηκε) δεν είναι αυτό που περίμενα, γιατί δεν πείθεται ο εαυτός μου ακόμα; Είναι πολύ δύσκολο να τα βάλω με το μυαλό μου και να τον πείσω ότι δεν αξίζει να αναλώνομαι άλλο σε όλη αυτή την κατάσταση. Ακόμα και όταν ήμουν με την άλλη κοπέλα και ήμουν απολυτα πιστός και δεν φανταζόμουν καν σενάρια κλπ, κάποιες φορές έμπαινα στον πειρασμό να κάνω απντέιτς στα σόσιαλ με την ελπίδα να τα δει εκείνη και να νιώσει άσχημα. Επίσης μου είναι πολύ δύσκολο να την μπλοκάρω οριστικά αλλά την ίδια στιγμή φοβάμαι ότι αν δω ποτέ ότι παντρεύτηκε δεν θα το αντέξω.

Επίσης, επειδή ο χαρακτήρας της είναι τέτοιος, μου είχε πει στο παρελθόν ότι δεν κάνει ποτέ το πρώτο βήμα για συμφιλίωση ούτε ζητάει συγνώμη, έτσι αναρωτιέμαι μήπως αυτό θα σήμαινε ότι περιμένει από μένα να το κάνω. Αλλά είναι γελοιο να το λέω αυτό εφόσον δεν μου έχει απαντήσει σε κανένα μέιλ. Αν είχε την παραμικρή διάθεση να μου μιλήσει θα το είχε κάνει ήδη. Κι εγώ το χειρίστηκα λάθος. Πάντα το χειρίζομαι λάθος. Ξεχνάω να μην είμαι απόμακρος, γίνομαι φορτικός. Ίσως οι συνεχείς ενημερώσεις τη ζωή μου να μην της άφησαν καμία απορία για μένα, που θα της δημιουργούσε ίσως νοσταλγία.

Αλλά το πιο αδιανόητο, αυτό που με εξοργίζει εν μέρει και με λυπεί βαθύτατα, είναι που ήρθε εδώ. Το νιώθω σαν μαχαιριά, το ότι δεν ήρθε για μένα. Βέβαια ίσως αυτό το χαστούκι, να μου δώσει επιτέλους να καταλάβω ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα στο θέμα. Να αποκοπώ εντελώς, να βγει από το μυαλό μου αυτή η συνεχής εγγύτητα. Παλιά ένιωθα κάποιες φορές ότι επικοινωνούμε σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Συνέβαινε να είμαι στεναχωρημένος και να μου στέλνει χωρίς να το ξέρει, αισθανόμενη ότι έχω κάτι. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν νιώθω πια αυτή τη σύνδεση, ξέρω πως δεν με σκέφτεται. Όλα αυτά τα χρόνια δηλαδή πήγαν χαμένα. Πέρασα τόσα χρόνια να κυνηγάω και να ελπίζω κάτι ανεδαφικό. Ήμουν οντως τόσο αφελής; Είναι εντελώς τρελό που είχα απαιτήσεις από κάποια που μιλούσαμε τόσα χρόνια;

Ίσως ποτέ και τίποτα να μην φτάσει αυτη την φαντασίωση.