Τι θα κανατε στη θεση μου??

Γεια σας και παλι.
δεν με παιρνει και παλι με τιποτα ο υπνος και αυτο γιατι σκεφτομαι κατι ολη την ωρα και θα ηθελα την πολυτιμη βοηθεια σας!
Την παρασκευη ειναι να φυγω.......πρεπει να παω διακοπες.
ειναι ο χειροτερος μου εφιαλτης πια.εχω διαταραχη πανικου με αγοραφοβια και πλεον δεν μπορω ουτε να ξεμυτησω!
ειμαι σε διλλημα λοιπον.....
αν δεν παω θα στεναχωρησω τις φιλες μου και εκτος αυτου δεν μου ειναι και ευκολο να δεχτω την αγοραφοβια ως δικαιολογια εγω ποτε δεν ημουν ετσι...
απ'την αλλη αν τελικα παω ,τρομαζω και μονο στην ιδεα ,
και μου συμβει κατι μετα θα ενισχυσω ακομα περισσοτερο το αισθημα της αγοραφοβιας μου.
δεν αντεχω το πλοιο τωρα πια με τιποτα νιωθω αβοηθητη εκει μεσα....
μα τι να κανω?και τελοσπαντων διακοπες παω γιατι θα πρεπει πρωτα να βρω που βρισκεται το πλησιεστερο νοσοκομειο?
τι θα κανατε στην θεση μου , η τι μου προτεινετε να κανω??

εχω βρεθει στην θεση σου και το μετανοιωσα που μπηκα σε πλοιο αλλα δεν σε συμβουλευω να μην μπεις!σε συμβουλευω να κανεις αυτο που νομιζεις πως ειναι καλυτερο για σενα!αν νοιωθεις πως ειναι μεγαλο βημα και πως δεν εισαι ετοιμη να το κανεις μην το κανεις...και ασε τις φιλες σου να στενοχωριθουν,τι να κανουμε τωρα?δεν ειμαστε παντα εμεις υπευθυνοι για την διαθεση των αλλων!με μικρα μικρα βηματα θα εισαι οπως πριν και ακομα καλυτερα!επισης παρατηρησα το πρεπει στην προταση \"πρεπει να παω διακοπες\" δεν χαθηκε κι ο κοσμος αν δεν πας διακοπες!το θεμα ειναι να γινεις καλα και να απολαμβανεις την καθε στιγμη και ασε διακοπες θα ερθουν πολλες!

Είμαι της άποψης πως αν δεν \"πιάσεις τον ταύρο απ\' τα κέρατα\", είτε μικρό είτε μεγάλο το βήμα, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ αν θέλεις να γλυτώσεις μια και καλή απ\' τη παγίδα που σ\' έχει ρίξει το ίδιο σου το μυαλό...

Ένα θετικό είναι πως ξέρεις τι έχεις, άρα δεν χρειάζεται να ψάχνεις για νοσοκομείο γιατί ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ο,τιδήποτε παθολογικό .
Χαλάρωσε κι απόλαυσε τις διακοπές...
Ξεκίνα από το να αντιμετωπίσεις το ταξίδι με το πλοίο σαν κάτι που θα σε γεμίσει με χαρά και αυτοπεποίθηση - αυτοπεποίθηση γιατί θα νοιώθεις τη δύναμη σου να σε πλημμυρίζει.
Ήλιος, θαλασσινή αρμύρα, δροσερό αεράκι και γλάροι που ακολουθούν...Φωτογραφίες στο κατάστρωμα, πλάκες με τις φίλες, φλέρτ....
Δεν χάνονται αυτά, γιατί όσα δεν ζούμε με επιλογή μας, είναι κι εκείνα που θα μας στοιχειώνουν στο τέλος...

Φαντάζομαι πως είναι δύσκολο να συνδέσεις συνειρμικά το μυαλό σου με ό,τι θετικό συνεπάγονται οι διακοπές, αλλά είναι και μια ευκαιρία να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου.
Και όταν τελειώσουν οι διακοπές κι επιστρέψεις, κάνε την αποτίμηση σου.

Είμαι σίγουρος πως θα έχεις καταγράψει μια νίκη στο ενεργητικό σου...

Καλά να περάσεις :)

vincent,sabb αρχικα να σας ευχαριστισω θερμα για τις απαντησεις...νομιζα κανενας δεν θα με επαιρνε στα σοβαρα.

το θεμα ειναι sabb οτι απο τοτε που επαθα για πρωτη φορα κρ.πανικου εχω ξαναταξιδεψει αλλα ηταν γενικα πολυ εποδυνη εμπειρια εκτος αυτου ημουν ολη την ωρα σαν να ειχα παρει βαρια ναρκωτικα και ειχα bad trip.
δεν ξερω αν εχει νοημα.ασε που οι συνθηκες τωρα πια με τρομαζουν,ελυθερο camping η τουαλετα στη φυση κλπ κλπ...(μεχρι περσυ μου αρεσε)

Δεν χάνονται αυτά, γιατί όσα δεν ζούμε με επιλογή μας, είναι κι εκείνα που θα μας στοιχειώνουν στο τέλος...

ποσο δικιο εχεις!το μοτο μου γενικα ειναι carpe diem και το κανω δεν θελω να χανω ουτε λεπτο θελω να εκμεταλευομαι τα παντα και να αποκτω οσες περισσοτερες εμπειριες και γνωσεις γινεται.ομως τωρα......αν παω θα τα καταφερω,ειμαι δυνατη και τωρα πια ξερω,
ομως θα ειμαι απουσα ουσιαστικα παλι και ναι θα εξασθενισει η αγοραφοβια μου σιγα σιγα
αλλα.......μα τι γραφω,δεν ξερω....ισως φταιει το τοι ειναι πρωι.τι να πω...

σημερα εχω συνεδρια με τον ψυχολογο μου αλλα ειναι τοσο τυπικος και επαγγελματιας πια που αμα τον ρωτησω τη γνωμη του και να μου δωσει καποια συμβουλη θα μου απαντησει κλασικα οτι δεν ειναι αυτη η δουλεια του και μπλα μπλα

Καλημέρα melene.

Μπορεί να είναι η ιδέα μου αλλά νιώθω μια θλίψη μέσα σε όσα γράφεις. Μιλάς για έναν εαυτό που ρουφούσε αχόρταγα τη ζωή, έναν εαυτό που φαίνεται να σου έχει κρυφτεί αυτή την περίοδο της ζωής σου.
Σκέφτεσαι να πας διακοπές....μάλιστα γράφεις οτι ΠΡΕΠΕΙ να πας διακοπές...Αλλά ξέρεις οτι ακόμα κι αν το σώμα σου πάει, εσύ δεν θα είσαι εκεί.
Θα θελες μια συμβουλή, μια απάντηση του τι να κάνεις, αλλά αυτή την απάντηση μοιάζει να μην μπορείς να την πάρεις απο πουθενά.

φοιβη καλημερα και σε εσενα και ευχαριστω πολυ για την ανταποκριση!

το προβλημα με τις διακοπες σας το συζητω επειδη πρεπει αμεσα να δω τι θα κανω,στενευουν τα περιθωρια.οι απαντησεις παλι ακολουθουν τη ροη της σκεψης μου \"να παω αλλα,ναι ομως αν δεν παω...\"καπως ετσι...
πια αμφιβαλλω με τα παντα με τα ρουχα που φοραω,δεν φοραω τιποτα απο αυτα που φορουσα μερικους μηνες πριν,δεν μου αρεσουν και να δεχτω οτι οριμαζω και αλλαζω αλλα ουτε στην εφηβεια δεν ειχα τετοια , να την περναω τωρα?δεν ξερω.........

αυτο της υποθεσης το πιο εκνευριστικο ειναι οτι με συγκρινω με τους αλλους.
και λεω λοιπον ααυτος γιατι γελαει?περναει καλα,ενω εγω οχι..ειναι διακοπες ενω εγω οχι με δοκιμαζω,δοκιμαζω τα ορια μου.

Σαν να ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου...την ταυτότητά σου, όπως κάναμε στην εφηβεία. Αλλάζεις τρόπο ντυσίματος, πειραματίζεσαι με τα ρούχα, να δεις ποιά σου ταιριάζουν και σε εκφράζουν. Και συγκρίνεσαι με τους άλλους, σαν να τους χρησιμοποιείς σαν μια σταθερά γύρω απο την οποία θα πλάσεις τη δικιά σου ταυτότητα? Είναι έτσι ή κάνω λάθος?
Πάντως, θέλω να σου πω οτι κατα τη γνώμη μου ένας άνθρωπος μπορεί να περάσει πάρα πολλές εφηβείες στη ζωή του! Αυτή τη στιγμή εγώ, στα 30 μου, περνάω τη δεύτερη!

Melene
νιώθω το δίλλημά σου. Αρκετές φορές το έχω νιώσει κι εγώ.
Από τη μία αν πας:
δε θα κρυφτέις από την αγοραφοβία, θα έρθεις αντιμέτωπη μαζί της, κι ακόμα κι αν αυτό σε κάνει κουρέλι, θα την νικήσεις για άλλη μια φορά.
Από την άλλη αν δεν πας:
θα περιμένεις όταν θα είσαι πιο έτοιμη, με περισσότερη αυτοπεποίθηση, να κάνεις αυτό το βήμα.

Άρα θα πρέπει να ζυγίσεις αυτά τα δύο, ποιο από τα δύο έχει μεγαλύτερο βάρος για σένα αυτή τη δεδομένη στιγμή.
Να σε ρωτήσω κάτι άλλο: η σχέση σου με τις φίλες αυτές πως είναι; Τους έχεις πει για τον προβληματισμό σου; Νιώθεις οικεία και υποστηρικτικά κοντά τους; Νιώθεις όμορφα όταν είσαι στην παρέα τους;

Φοίβη μου κι εγώ!:):) 2η εφηβεία:)

ετσι ακριβως ειναι δυστυχως εχω αλλαξει τοσο πολυ πια που ξεχασα ποια ημουν και

ξαναφτιαχνω τα παζλ δυστυχως με αλλα μη αποδεκτα κομματια και αυτο γιατι αν η αλλαγη μου

ηταν ενα φυσικο επακολουθο δεν θα ειχα προβλημα ενω τωρα βεβιασμενα και εξαιτιας της

κυριας κρισης αλλαζω ολο μου το ειναι μαλλον στην προσπαθεια ως τελειομανης να μην αφησω

ουτε υπολειμμα απο αυτα που με οδηγησαν εδω.
αυτο ειναι!ατο δεν το ειχα σκεφτει ετσι εξηγειται...

Φαίνεται να έκανες μια σημαντική ανακάλυψη για σένα και χαίρομαι πολύ!
Η κρίση σε αναγκάζει να αλλάξεις όλο σου το είναι και εσύ θέλεις να καθαρίσεις κάθε σπιθαμή του μέσα σου απο τα παλιά, απο όλα αυτά που σε οδήγησαν εδώ.
Πολύ διστακτικά θα σου πω κάτι κι αν δεν το θέλεις πέτα το, οκ?
Είναι έτσι ακριβώς όπως το γράφεις : Όλα αυτά, που τώρα θες να πετάξεις, σε έφεραν ως εδώ. Χάρη σε αυτά είσαι εδώ που είσαι σήμερα. Χάρη σε αυτά είσαι ζωντανή. Πρίν τα ρουφήξεις με μια ηλεκτρική σκούπα, στάσου, αν θέλεις, μια στιγμή και ρίξε τους μια ματιά. Ίσως ανακαλύψεις μέσα τους κρυμμένα πολύτιμα πετράδια που ως τώρα αγνοούσες.

Quote:

---

Originally posted by melene

αυτο της υποθεσης το πιο εκνευριστικο ειναι οτι με συγκρινω με τους αλλους.
και λεω λοιπον ααυτος γιατι γελαει?περναει καλα,ενω εγω οχι..ειναι διακοπες ενω εγω οχι με δοκιμαζω,δοκιμαζω τα ορια μου.

---

Αν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους και με το πως περνάνε ενώ εσύ είσαι αναγκασμένη να δοκιμάζεις όρια και αντοχές σε μια περίοδο που υποτίθεται πως όλος ο κόσμος διασκεδάζει και περνάει χαλαρά - όπως τη περίοδο των διακοπών - αυτόματα θα πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου και με εκείνους που από παράγοντες ανεξάρτητα από τη θέληση τους δεν μπορούν να πάνε ΚΑΝ διακοπές .

Και μη ξεχνάς πως το να δοκιμάζεις τα όρια σου, άλλοι πληρώνουν για να το κάνουν - φαντάσου τον εαυτό σου να κρέμεται σ\' ένα σχοινί αναρρίχησης σ\' ένα βράχο στο Γκραν Κάνιον , 800 μέτρα από το έδαφος κι η αδρεναλίνη να κόβει βόλτες πάνω κάτω ....

Μια κρίση πανικού έρχεται και τζάμπα κι έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα - έκρηξη αδρεναλίνης.
Αν τα δεις θετικά, όλα αλλάζουν όψη στα μάτια σου - είναι λίγο ακραίο το παράδειγμα, αλλά όχι εκτός πραγματικότητας.

Θέλω να πω, πως αν βλέπεις τα καλά των άλλων σαν δική σου αδυναμία να τα πετύχεις, το ίδιο θα πρέπει να βλέπεις και την αδυναμία των άλλων να κάνουν αυτά που μπορείς εσύ....

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Φοίβη μου κι εγώ!:):) 2η εφηβεία:)

---

Χα χα χα χα!!!!!Να φτιάξουμε μια ομάδα-κλαμπ 2ης εφηβείας????

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Φοίβη μου κι εγώ!:):) 2η εφηβεία:)

---

Χα χα χα χα!!!!!Να φτιάξουμε μια ομάδα-κλαμπ 2ης εφηβείας????

---

Εγώ που περνάω τρίτη , χωράω στην ομάδα ?

Σάββα δηλαδή στα 45 είναι η 3η ε;
Άρα πάει κάθε 15;
1η στα 15, 2η στα 30, 3η στα 45; Αριθμητική πρόοδος; Χαχα!

Στο club που πρότεινε η Φοίβη νομίζω 1000+ ...έφηβοι χωράνε:):)

Quote:

---

Originally posted by sabb
Εγώ που περνάω τρίτη , χωράω στην ομάδα ?

---

Χωράς χωράς!!!!!Όλοι οι \"καλοί\" έφηβοι χωράνε!!!!Και οι \"κακοί\" επίσης!!!!!Και οι \"άσχημοι\" φυσικά!!!

melene θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου έγραψε η Φοίβη...
Και να προσθέσω...
Αυτό που ήσουν πριν δεν είχε τις κρίσεις πανικού έτσι;
Οπότε γυρνώντας πίσω ακριβώς σε αυτό που ήσουν δε θα υπάρχουν οι κρίσεις;
Εσύ τι λες γι\'αυτό;

μα εχω μπερδευτει τοσο πολυ πια που ολα μου φταινε.
δεν ξεχωριζω καλο απο κακο ολα ειναι ενοχα μες στο μυαλο μου.
ξερω πως δεν ειναι ετσι,πως δεν ειναι δυνατον να φταινε ολα αλλα ειμαι σε πληρη συγχηση ακομα 1 χρονο μετα...
πρεπει να τα τακτοποιησω και να τα αξιολογησω αλλα δεν εχω τη διαυγεια που χρειαζεται για κατι τετοιο.
το θεμα σε αυτην την υποθεση ειναι να περασει οσο πιο στωικα γινεται αλλα ακομη και αυτο με αγχωνει,σκεφτομαι οτι ειμαι μολις 20 και χανω εμπειριες εξ-αιτιας μου και θυμωνω μαζι μου η απογοητευομαι με το πως αφησα να φτασουν τα πραγματα εως εδω..
ποσα λαθη εκανα(και τελικα ποια στο καλο ειναι αυτα) και γιατι εγω που παντα ειχα τον ελεγχο του εαυτου μου και την αυτοπειθαρχια εφτασα ως εδω και τι μου λεει το σωμα μου να αλλαξω?
μου λεει φτανει!ως εδω!με υπερεκτιμα μαλλον γιατι δεν μου λεει κιολας τι φταιει μονο οτι κατι φταιει.αλλα τι?
γιατι μυαλο μου δεν με βοηθας?γιατι αντιθετως με τιμωρεις?τι σου εκανα που τωρα μου λες βγαλε τα περα μονη σου και με εγκαταλειπεις.
παντα υπηρχε θριαμβος της λογικης στην κοντρα με το συναισθημα και τωρα η λογικη δεν υπαρχει καν η μαλλον υπαρχει μονο για να μου λεει ναι-οχι-ισως...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
melene θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου έγραψε η Φοίβη...
Και να προσθέσω...
Αυτό που ήσουν πριν δεν είχε τις κρίσεις πανικού έτσι;
Οπότε γυρνώντας πίσω ακριβώς σε αυτό που ήσουν δε θα υπάρχουν οι κρίσεις;
Εσύ τι λες γι\'αυτό;

---

και πως γυρναω πισω!?θα το ηθελα αλλα δεν γινεται ειμαι φορτωμενη με μια εμπειρια ακομα αυτη που ζω τωρα

να γυρισω πισω μακαρι,να αλλαξω,τοτε ηξερα τι μου εφταιγε ηξερα με τι να παλεψω και που να στραφω τωρα ομως οχι.
η μανα μου...αχ αυτη η γυναικα...αν δεν περναγε ενας χρονος με συνεχεις κρισεις δεν θα με πηγαινε στον ψυχολογο.γιατι με αφησε ννα φτασω ως εδω?

Το μυαλό σου ήταν πάντοτε το δυνατό σου κομμάτι ε? Και τώρα η δύναμή σου σε έχει εγκαταλείψει. Κι έχεις μείνει με ένα σώμα που σου φωνάζει ένα μήνυμα που δεν ξέρεις να αποκωδικοποιήσεις και με συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.
Τα χεις βάλει με σένα και τα λάθη που έκανες και με το γεγονός οτι δεν έχεις πια την αυτοπειθαρχία που σε χαρακτήριζε παλιά.
Όλα πάνω σου και μέσα σου είναι ένοχα, συνένοχα σε αυτό που σου συμβαίνει.
Είσαι εσύ απέναντι σε σένα. Ενάντια σε σένα? Και χωρίς να διαθέτεις το πιο δυνατό σου όπλο, τη λογική σου.
Ακούγεται πολύ κουραστική αυτή η μάχη...

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Το μυαλό σου ήταν πάντοτε το δυνατό σου κομμάτι ε? Και τώρα η δύναμή σου σε έχει εγκαταλείψει. Κι έχεις μείνει με ένα σώμα που σου φωνάζει ένα μήνυμα που δεν ξέρεις να αποκωδικοποιήσεις και με συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.
Τα χεις βάλει με σένα και τα λάθη που έκανες και με το γεγονός οτι δεν έχεις πια την αυτοπειθαρχία που σε χαρακτήριζε παλιά.
Όλα πάνω σου και μέσα σου είναι ένοχα, συνένοχα σε αυτό που σου συμβαίνει.
Είσαι εσύ απέναντι σε σένα. Ενάντια σε σένα? Και χωρίς να διαθέτεις το πιο δυνατό σου όπλο, τη λογική σου.
Ακούγεται πολύ κουραστική αυτή η μάχη...

---

ειναι αυτο!ακριβως αυτο!λες με λιγα λογια και με τον πιο
ευστοχο τροπο αυτα που προσπαθω να πω με τοσες λεξεις..
τι να κανω?εσυ,τι θα εκανες??

Quote:

---

Originally posted by melene

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
melene θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου έγραψε η Φοίβη...
Και να προσθέσω...
Αυτό που ήσουν πριν δεν είχε τις κρίσεις πανικού έτσι;
Οπότε γυρνώντας πίσω ακριβώς σε αυτό που ήσουν δε θα υπάρχουν οι κρίσεις;
Εσύ τι λες γι\'αυτό;

---

και πως γυρναω πισω!?θα το ηθελα αλλα δεν γινεται ειμαι φορτωμενη με μια εμπειρια ακομα αυτη που ζω τωρα


Πιστεύεις δηλαδή ότι το να γυρίσεις πίσω και να γίνεις ακριβώς όπως ήσουν θα έλυνε το πρόβλημα;


να γυρισω πισω μακαρι,να αλλαξω,τοτε ηξερα τι μου εφταιγε ηξερα με τι να παλεψω και που να στραφω τωρα ομως οχι.
η μανα μου...αχ αυτη η γυναικα...αν δεν περναγε ενας χρονος με συνεχεις κρισεις δεν θα με πηγαινε στον ψυχολογο.γιατι με αφησε ννα φτασω ως εδω?

---

Melene, τις κρίσεις εσύ τις περνάς καλή μου, όχι η μαμά σου. Όσο και να θέλει να σε βοηθήσει η μαμά σου, ούτε αλάνθαστη είναι ούτε ζει αυτό που ζεις εσύ.
Από εδώ και πέρα ίσως πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Ότι εσύ θα είσαι υπέυθυνη και κύριος του εαυτού σου, και για τα λάθη σου, και για τα σωστά σου, και για τη θεραπεία σου. Τι λες; :)

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Το μυαλό σου ήταν πάντοτε το δυνατό σου κομμάτι ε? Και τώρα η δύναμή σου σε έχει εγκαταλείψει. Κι έχεις μείνει με ένα σώμα που σου φωνάζει ένα μήνυμα που δεν ξέρεις να αποκωδικοποιήσεις και με συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.
Τα χεις βάλει με σένα και τα λάθη που έκανες και με το γεγονός οτι δεν έχεις πια την αυτοπειθαρχία που σε χαρακτήριζε παλιά.
Όλα πάνω σου και μέσα σου είναι ένοχα, συνένοχα σε αυτό που σου συμβαίνει.
Είσαι εσύ απέναντι σε σένα. Ενάντια σε σένα? Και χωρίς να διαθέτεις το πιο δυνατό σου όπλο, τη λογική σου.
Ακούγεται πολύ κουραστική αυτή η μάχη...

---

Φοίβη πολύ γνώριμη αυτή η μάχη λογικής-συναισθήματος... Πολύ εύστοχο...

λεω οτι φοβαμαι,φοβαμαι να αναλλαβω παλι ευθυνες.
στην ηλικια των 14 εχασα τον μπαμπα μου,η μητερα μου ηταν ενα ρακος και η αδερφουλα μου 6 μολις χρονων..
επρεπε να κρατησω την οικογενεια τοτε και το εκανα,τις στηριξα τοτε.ξεγελουσα τον εαυτο μου και του ελεγα οτι ο πονος ειναι σωματικος και οχι ψυχικος και τα καταφερα.μαλιστα τον προκαλουσα κιολας..
τωρα δεν εχω την υπομοονη για αναληψη αλλων ευθυνων.θα θελα να δουλεψω αλλα δεν μπορω..φοβαμαι τις απαιτησεις των αλλων,με αποθουν τοσο πολλοι οι προσδωκιες τους..

Είμαστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι melene, κι έτσι πραγματικά δεν ξέρω να σου απαντήσω τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση σου. Ούτε μπορώ να κρίνω τι είναι καλύτερο για σένα, μιας και το καλύτερο για σένα το ξέρεις μόνο εσύ η ίδια.
Παρόλα αυτά, θα σου πω τι έχω κάνει παλιότερα σε μια δική μου εμπειρία που έμοιαζε κάπως με τη δική σου. Θυμάμαι κι εμένα να παλεύω με τον εαυτό μου. Να έχω στραφεί εγώ ενάντια σε μένα. Με θυμάμαι να μαλλιοτραβιέμαι με μένα, να με φοβάμαι, να με τρομάζω, να με μαστιγώνω, να με κατηγορώ, να κυλιέμαι στο χώμα παλεύοντας. Μέχρι που κάποια στιγμή εξουθενωμένη πια σταμάτησα. Και με κοίταξα κατάματα. Είδα τότε πως ο εχθρός έμοιαζε το ίδιο αδύναμος και πονεμένος όσο εγώ...και τόσο γεμάτος παράπονο. Ήταν ένα μικρό κοριτσάκι, το δικό μου μικρό κοριτσάκι, που όμως το μισούσα και το φοβόμουν τόσο πολύ.
Στάσου λίγο, αν θέλεις, και κοίταξε τον εχθρό σου. Άν θέλεις και αν σου κάνει όλο αυτό που γράφω.

melene
με συγκίνησε τόσο πολύ η ιστορία σου.
Η απώλεια είναι συγκολινιστική κοπέλα μου. Δεν έχω λόγια να το εκφράσω...

Και τότε τα έβγαλες πέρα έτσι; ΞΕΓΕΛΟΥΣΕΣ τον εαυτό σου λες...Και ανταποκρινόσουν στις προσδοκίες των άλλων, να φανείς δυνατή;

Μήπως καλή μου πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δε χρειάζεται πια να τα κάνεις όλα αυτά; Ότι δε χρειάζεται να ξεγελάς πια τον εαυτό σου; Αλλά να τον αγκαλιάσεις και να του πεις ότι όσο δικαίωμα έχει να χαίρεται, έχει δικαίωμα και να πονά και να ζητά και συμπαράσταση;
Ότι στόχος δεν είναι να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες των άλλων αλλά πρωτίστως στις δικές σου;

Όχι άλλες ευθύνες λοιπόν, ευθύνες που σου επιβάλλουν οι άλλοι.
Εσύ, τη μόνη ευθύνη που έχεις να αναλάβεις καλή μου, είναι η ευθύνη της θεραπείας σου και γενικότερα του εαυτού σου.

φοιβη σε ευχαριστω ειλικρινα για οσα μου ειπες.

μπορει να ειμαστε διαφορετικοι ανθρωποι οπως λες ομως με βοηθησες πραγματικα.
και αληθεια με κανεις να συνειδητοποιω πραγματα για πρωτη φορα με τις τοσο ευστοχες παρατηρησεις σου.
φαινεσαι να εισαι ενας πολυ καλος και εξυπνος ανθρωπος.σε ευχαριστω και παλι

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
melene
με συγκίνησε τόσο πολύ η ιστορία σου.
Η απώλεια είναι συγκολινιστική κοπέλα μου. Δεν έχω λόγια να το εκφράσω...

Και τότε τα έβγαλες πέρα έτσι; ΞΕΓΕΛΟΥΣΕΣ τον εαυτό σου λες...Και ανταποκρινόσουν στις προσδοκίες των άλλων, να φανείς δυνατή;

Μήπως καλή μου πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δε χρειάζεται πια να τα κάνεις όλα αυτά; Ότι δε χρειάζεται να ξεγελάς πια τον εαυτό σου; Αλλά να τον αγκαλιάσεις και να του πεις ότι όσο δικαίωμα έχει να χαίρεται, έχει δικαίωμα και να πονά και να ζητά και συμπαράσταση;
Ότι στόχος δεν είναι να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες των άλλων αλλά πρωτίστως στις δικές σου;

Όχι άλλες ευθύνες λοιπόν, ευθύνες που σου επιβάλλουν οι άλλοι.
Εσύ, τη μόνη ευθύνη που έχεις να αναλάβεις καλή μου, είναι η ευθύνη της θεραπείας σου και γενικότερα του εαυτού σου.

---

συμπαρασταση.η μονη συμπαρασταση που λαμβανω ειναι η δικη σας...
ξερω εχω πολλα πραγματα να διορθωσω......
ευχαριστω πολυ κσι εσενα σας ευχαριστω τοσο πολυ......

Χαίρομαι ειλικρινά που βοήθησα στις συνειδητοποιήσεις σου.
Να σαι καλά, κορίτσι μου και καλή συνέχεια στη θεραπεία σου.

melene πήγες τελικά διακοπές?ο δικός μου εφιάλτης πλησιάζει!! Μαλλον δεν θα παω ομως!

ολοι πρεπει να πιανουμε το ταυρο απο τα κερατα...ολοι....κι εγω χαλια ημουνα αλλα απο τη στιγμη πο αρχισα να κανω αυτα που φοβαμαι ειμαι πολυ καλυτερα...δεν πηγαινα στη θαλασσα και τωρα παω και κολυμπαω στο πουθενα και στου διαολου τη μανα μονος μου δεν μου εχει συμβει τιποτα....φοβομουνα να απομακρυνθω και τωρα παω παντου με τ αμαξι...φοβομουνα να κουραστω και οταν με νιωσω οτι κατι δεν παει καλα παω για τρεξιμο κανω δουλειες και ετσι η μαχη κερδιζεται σιγα σιγα και παλι αρχιζω και ξαναβρισκω τον παλιο μου εαυτο...μην αναβαλεται τιποτα απ αυτα που θα κανατε αν εισασταν οπως παλια..,.ΚΑΘΕ ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΗΤΤΑ.......πρεπει ολοι να προσπαθουμε εστω με μικρα βηματα καθε μερα πρεπει να κανουμε ενα βηματακι μπροστα καθε μερα ομως.....ολοι μας εχουμε κρυμμενη δυναμη μεσα μας που μας περιμενει να την ανακαλυψουμε...αν δεν προσπαθησουμε πως θα τη βρουμε.......οπτε ψηλα το κεφαλι και ενα μικρο βηματακι καθε μερα...

εγώ εχω άλλου είδους προβλήματα... Εχω εμμονές και ψυχαναγκασμούς... το κύριο ομως πρόβλημα μου είναι η αυπνία. Οταν δεν κοιμάμαι την επομενη μου μπαίνουν ιδέες ασχημες για αγαπημένα μου προσωπα οτι παθαίνουν κακό και νιώθω οτι θέλω να πάθουν κακό αλλά δεν είναι ετσι φυσικά! Νιωθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου οταν κανω αυτες τις σκέψεις. Φαντάζομαι οτι η αλλαγή περιβάλλοντος θα μου προκαλέσει αυπνία και μετα εμμονες και παει λέγοντας!!

Οχι βρε Σοφακι...Η αλλαγη περιββαλλοντος μονο καλο θα σου κανει..Να ξεφυγεις σιγα σιγα....Ως προς την αυπνια ελαφρη φαγητο το βραδυ(ή και καθολου οπως εγω)και να πινεις ενα γαλατακι....Ολα θα πανε καλα..:)

και γιατι δεν παιρνεις μαζι σου ενα ηρεμιστικο? για την διαρκεια των διακοπων?τα ηρεμιστικα χρησιμοποιουνται για μικρο χρονικο διαστημα και η λογικη τους ειναι αυτη ,αν και πολλοι τα πινουν χρονια..μεγαλες δοεσεις η μικρες...καλως η κακως...και εσενα τι κακο θα σου κανει για καποιες μερες?
επομενως εχουμε δυο πραγματακια.

παιρνεις ηρεμιστκο όποτε το χρειαζεσαι, ωστε να μπορεις να νιωσεις καλυτερα και γιατι οχι να προσαρμοστεις στις διακοπες...να νιωσεις ωραια με τους αλλους να περασεις καλα οσο μπορεις....να μην τρεμεις, να μην αγχωνεσαι, και να βγεις και νικητρια.
αν γινει αυτο μονο καλο θα εχεις κανει...
η αγοραφοβια δεν λυνεται με την σκεψη και γενικα δεν υπαρχει λυση που θα κανεις εσυ...δεν ειναι κατι που κανεις εσυ λαθος.λυνετε με το να μην σκεφτεσαι επιμονα τις φοβιες...και αυτο γινεται με φαρμακα...και τον χρονο
επομενως αν πας και παιρνεις και καποιο αγχολυτικο βοηθας στην προσαρμογη σου, εκει, και στην αγοραφοβια σου.
εχεις καθε δικαιωμα να το παρεις...και αμα νιωθεις ενοχες μετα τις διακοπες κοφτο αναλογα.οι διακοπες θα ειναι ενα βημα προς την καλυτερευση του πανικου σου.και πιστεψε με το αγχολυτικο αξιζει σε εσενα περισοτερο απο τον καθενα.για αυτες τις περιπτωσεις ειναι...
επομενως η καθεσαι σπιτι , η πας με καποιο αγχολυτικο, προσπαθεις να προσαρμοστεις...εχεις την μεγαλη βοηθεια του αγχολυτικου που στην ουσια σε βοηθαει πολυ.σε φερνει πιο μπρστα ως προς το συναισθημα προσαρμοζεσαι.
εγω αυτο θα εκανα αν ειχα τις γνωσεις που εχω τωρα.βοηθαει πολυ.παλια στις διακοπες με βοηθουσε παρα πολυ...
γιατι δεν σου διωχνει παροδικα το αγχος...αλλα σε κανει να ξεχαστεις...που αυτο ειναι το φαρμακο....οσο περισοτερο ξεχνιεσαι τοσο απομακρυνεσαι απο τον πανικο.
ο πανικος ειναι μια πολυ πολυ κακια συνηθεια....τα χω περασει....και βγηκα νικητης με τον τροπο που σου λεω......το ιδιο μυαλο ειχαμε:) απλα εγω τωρα νιωθω διαφορετικα οχι επειδη το αποφασισα και ειπα πανικοι τελος!!και τους νικησα. αλλα γιατι ενιωσα (με τον χρονο, αυτο που σου λεω τωρα μου τα ελεγαν, αλλα δεν μπορουσα να τα νιωσω ,τωρα τα νιωθω)οτι οι η αντιμετωπιση των πανικων δεν ειναι αποτελεσμα σκεψης και προσπαθειας της στιγμης. νομιζα οτι εγω εφταιγα , αν και ηξερα οτι δεν εφταιγα..........το οτι νομιζεις οτι φταις, δεν ειναι σκεψη. ειναι συναισθημα που ηρθε με τον χρονο, και θελει χρονο να συνιθισεις να νιωθεις οτι δεν φταις και να σκεφτεσαι οτι δεν φταις.για αυτο ειναι και νευρωση.εχεις τη λογικη αλλα το συναισθημα παει κοντρα.και δεν αλλαζει με την λογικη δυστηχως.αλλαζει με την συνηθεια...και αυτο που κανεις τωρα και διαβαζεις συνηθεια ειναι και σου κανει καλο.ειναι μεσα στο προγραμμα.αμα δεν ψαξεις δεν μαθαινεις.
.θα το νιωσεις με τον καιρο.πηγαινε διακοπες....και παρε και κανενα xanax.
ακου τον παλιο...δεν ειμαι πρωταρης.....εχω νιωσει το καθε δεπτερολεπτο οπως εχεις νιωσει και εσυ.και δεν σου λεω σκεψου ετσι. σου λεω παρε ενα xanax οσα θες και χρειαζεσαι και ριξε μια βουτια, αυτο σε παει βηματα μπροστα.....κανε τη βουτια και τα λεμε παλι εδω.οσο για το αγχος το μειωνεις με αγχολυτικο.