κατι να τραβηξει την προσοχη αλλα δεν ξερω τι!

Printable View

11-07-2009, 18:43
melene

κατι να τραβηξει την προσοχη αλλα δεν ξερω τι!

Εχθες λοιπον το βραδυ ξαπλωσα για να κοιμηθω.δυστυχως ομως δεν ηταν ενα συνηθησμενο βραδυ...
μετα απο καιρο αντιμετωπισα παλι τον εφιαλτη των κρισεων και με εχει παρει πολυ απο κατω..δεν ηταν κατι τραγικο να πω την αληθεια ομως με εβαλε σε σκεψεις...
σκεφτομαι αν οι κρ.πανικου ειναι απλα μια αγχωδης διαταραχη η ο προδοδρομος καποιας αλλης διαταραχης οπως ψυχωση η δεν ξερω και εγω τι...
μπορει να ειναι αστειο αυτο που λεω ομως δεν ξερω στην συγκεκριμενη περιπτωση αν μιλαει η λογικη μου η η διαταραχη μου.

εχει ερθει καλοκαιρι. δεν εχω καμια υποχρεωση. θα ημουν αχαριστη αν δεν παραδεχομουν οτι ολα πανε μια χαρα.....
ομως , νιωθω τοση πιεση , τοσο αγχος , τοσο μεγαλη δυσφορια που ειμαι ετοιμη να σκασω..
πειτε μου καποιος σας παρακαλω ετσι θα ναι απο εδω και μπρος?
και δεν αναφερομαι στις κρισεις,αν ειναι να απολαμβανω την καθημερινοτητα τα 10-20 λεπτα δυσφοριας δεν ειναι τιποτα αυτο θα το αντεξω αυτο ομως που δεν αντεχω με τιποτα ειναι αυτη η συνεχης αναμονη για κατι το οποιο δεν ξερω...
δεν εχω καταθλιψη καθολου μαλιστα και ειμαι αισιοδοξη γενικα
απλα δεν αντεχω αλλο αυτο το βαρος στο στηθος μου.
τι μπορω να κανω για να το απαλυνω?
11-07-2009, 18:52
Παστελι

οι κρησεις πανικου εναι κρησεις πανικου,και ετσι θα παραμεινουνε.
11-07-2009, 18:58
melene

αυτο το ξερω και το αποδεχομαι δεν με ενοχλει....αντιθετα σκεφτομαι οτι καταφερνω να μαστουρωσω μονη μου ενω αλλοι και πληρωνουν τα κερατα τους και κανουν κακο στον εαυτο τους.
αλλο ειναι που με προβληματιζει...οι ωρες αυτες οπως και τωρα που ενω δεν εχω κριση δεν ξερω τι μου συμβαινει..στις κρισεις τουλαχιστον λεω α!ειναι αυτο!!και τελειωσε η υποθεση....
τωρα το θεμα ειναι το τι κανω!!
βγαινω εξω πχ και βαριεμαι αφορητα ανεξαρτητα την παρεα , νσυνεχης ανησυχια , σαν να εξεταζομαι και αγχος!πολυ αγχος!υπερμετρο αγχος!!!!!!εμα δεν μπορω αλλα πια,τα νευρα μου εχουν σπασει.
δεν επιλεγω να νιωθω ετσι δεν μπορω να το κουμανταρω ομως ετσι μπαινω και στο τρυπακι του να σκεφτω τι συνεπειες θα εχει τελικα ολο αυτο στην υγεια μου καθως και στην ποιοτητα ζωης μου.
11-07-2009, 19:02
Παστελι

ξερεις ετσι ειναι με αυτην την διαταραχχη,
θα ειναι μερες π νιωθεις υπεροχα και μρες που θα νιωθεις απαισια.
ειμαι πολυ καιρο σε αυτην την φαση και ξερω οτι θα ειναι ετσι.,
το σιγουρο ειναι οτι δεν θα τρελλαθουμε ποτε ουτε θα πεθανουμε.
μην φοβασε.απλα να κοιτας να χερεσαι τις καλες μερες και στις κακες κανε ιπομονη,
11-07-2009, 19:06
melene

μα δεν υπαρχουν καλες και ξεγνιαστες μερες καθολου,τιποτα!
οι καλες στιγμες για εμενα ειναι οπως το να μου λενε ενα ανεκδοτο λιγο πριν το κρεμασμα,
θα γελασω μεν αλλα ξερω μετα τι με περιμενει,δεν φευγει ποτε!
11-07-2009, 19:11
Παστελι

κανεις καπια θεραπειαμε φαρμακα?ποσο καιρο?
11-07-2009, 19:11
Sofia

Quote:

Originally posted by melene
εχει ερθει καλοκαιρι. δεν εχω καμια υποχρεωση. θα ημουν αχαριστη αν δεν παραδεχομουν οτι ολα πανε μια χαρα.....
ομως , νιωθω τοση πιεση , τοσο αγχος , τοσο μεγαλη δυσφορια που ειμαι ετοιμη να σκασω..
πειτε μου καποιος σας παρακαλω ετσι θα ναι απο εδω και μπρος?
και δεν αναφερομαι στις κρισεις,αν ειναι να απολαμβανω την καθημερινοτητα τα 10-20 λεπτα δυσφοριας δεν ειναι τιποτα αυτο θα το αντεξω αυτο ομως που δεν αντεχω με τιποτα ειναι αυτη η συνεχης αναμονη για κατι το οποιο δεν ξερω...
δεν εχω καταθλιψη καθολου μαλιστα και ειμαι αισιοδοξη γενικα
απλα δεν αντεχω αλλο αυτο το βαρος στο στηθος μου.
τι μπορω να κανω για να το απαλυνω?

melene, βρηκα πολυ ενδιαφερον το μνμ σου. Να σου πω πώς διαβαζοντας καπου την ηλικια σου εντυπωσιαστηκα...εισαι μολις 19? μου φαινεσαι πολυ ωριμη για την ηλικια σου....

λοιπον, πιστεύω πώς πολλες φορες, πειθουμε τον εαυτο μας (ασυνειδητα) πώς ολα ειναι ενταξει. Ετσι μπορει να βλεπεις πώς ολα ειναι νορμαλ, αλλα να μην ειναι κ τοσο τελικα...κι οταν λέω νορμαλ, εννοω καλα για σενα...οχι για ολους. Δλδ αλλο τί συμβαινει υποκειμενικα για σενα κ αλλο αντικειμενικα.

Το σωμα σου, κ οι κρισεις βεβαια, δεν στελνουν αυτα τα σηματα τυχαια. Δεν πιστεύω πώς οι κρισεις ειναι προάγγελοι άλλων ασθενειων, αλλα ενας συναγερμος που συμβαινει για να σου επισημανει πώς δεν εισαι καλα. Τώρα, οχι αυριο....Καμια φορα, αδυνατουμε να παραδεχτουμε κατι τετοιο...κι ετσι ψαχνουμε για κατι πιο σοβαρο, οταν το ήδη πολυ σοβαρο ειναι εδω!

Γι αυτο πιστεύω πώς ενας τροπος για να αισθανθουμε καλυτερα, ειναι να δουμε τί γινεται με εμας.Να μας \"μελετησουμε\" δλδ.
11-07-2009, 19:38
melene

Quote:

Originally posted by Sofia

melene, βρηκα πολυ ενδιαφερον το μνμ σου. Να σου πω πώς διαβαζοντας καπου την ηλικια σου εντυπωσιαστηκα...εισαι μολις 19? μου φαινεσαι πολυ ωριμη για την ηλικια σου....

-Ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια καθως και για την απαντηση!
τωρα ειμαι 20.

λοιπον, πιστεύω πώς πολλες φορες, πειθουμε τον εαυτο μας (ασυνειδητα) πώς ολα ειναι ενταξει. Ετσι μπορει να βλεπεις πώς ολα ειναι νορμαλ, αλλα να μην ειναι κ τοσο τελικα...κι οταν λέω νορμαλ, εννοω καλα για σενα...οχι για ολους. Δλδ αλλο τί συμβαινει υποκειμενικα για σενα κ αλλο αντικειμενικα.

-Υποκειμενικα τοτε μιλωντας , δεν μπορω να εντοπισω κατι.
Αν ηξερα οτι φταιει αυτο το ο,τιδηποτε, θα το παλευα και αν οχι τουλαχιστον θα ειχα την ελπιδα οτι αν λυσω αυτο θα διωξω και το αγχος μου και αυτο θα με καθησυχαζε καπως.
Δεν ξερω με τι εχω να κανω!

Το σωμα σου, κ οι κρισεις βεβαια, δεν στελνουν αυτα τα σηματα τυχαια. Δεν πιστεύω πώς οι κρισεις ειναι προάγγελοι άλλων ασθενειων, αλλα ενας συναγερμος που συμβαινει για να σου επισημανει πώς δεν εισαι καλα. Τώρα, οχι αυριο....Καμια φορα, αδυνατουμε να παραδεχτουμε κατι τετοιο...κι ετσι ψαχνουμε για κατι πιο σοβαρο, οταν το ήδη πολυ σοβαρο ειναι εδω!

-Εχω κανει τον 1χρονο τωρα αλλαγες σε ο,τι μπορω.
Υπαρχουν πραγματα ομως στα οποια δεν μπορω να επεμβω.
Ακομη και σε αυτα ομως προσπαθω να αλλαξω τις αντιδρασεις μου. Εχω πελαγωσει. Με ευχαριστω τελικα που επαθα τις κρισεις και με θεωρω τυχερη γιατι με αφορμη αυτο αλλαζω,οριμαζω και μαθαινω να επιλεγω ΕΓΩ για εμενα.
Ομως , κουραστηκα. Πρεπει να αλλαξω και αλλο αλλα τι?
Αυτο πως θα το μαθω? Εχω ολη την καλη διαθεση να το παλεψω αλλα δεν ξερω που να στραφω....

Γι αυτο πιστεύω πώς ενας τροπος για να αισθανθουμε καλυτερα, ειναι να δουμε τί γινεται με εμας.Να μας \"μελετησουμε\" δλδ.

-Ειναι θεμα τελικα μελετης η ερμηνειας?
Μελεταω,συνδεω,εκλογικευω και κατανοω.
Ομως στην ερμηνεια.....

Πανικουλα παιρνω dumyrox 100mg/μερα εδω και ενα χρονο(στην αρχη βεβαια seroxat).
ειναι γενικα ελαφρα αντικαταθλ. τι τα παιρνω τι οχι νομιζω το ιδιο και το αυτο!
επισης κανω ψυχοθεραπεια
11-07-2009, 20:13
Sofia

Quote:

Originally posted by melene
-Εχω κανει τον 1χρονο τωρα αλλαγες σε ο,τι μπορω.
Υπαρχουν πραγματα ομως στα οποια δεν μπορω να επεμβω.
Ακομη και σε αυτα ομως προσπαθω να αλλαξω τις αντιδρασεις μου. Εχω πελαγωσει. Με ευχαριστω τελικα που επαθα τις κρισεις και με θεωρω τυχερη γιατι με αφορμη αυτο αλλαζω,οριμαζω και μαθαινω να επιλεγω ΕΓΩ για εμενα.
Ομως , κουραστηκα. Πρεπει να αλλαξω και αλλο αλλα τι?
Αυτο πως θα το μαθω? Εχω ολη την καλη διαθεση να το παλεψω αλλα δεν ξερω που να στραφω....

Γι αυτο πιστεύω πώς ενας τροπος για να αισθανθουμε καλυτερα, ειναι να δουμε τί γινεται με εμας.Να μας \"μελετησουμε\" δλδ.

-Ειναι θεμα τελικα μελετης η ερμηνειας?
Μελεταω,συνδεω,εκλογικευω και κατανοω.
Ομως στην ερμηνεια.....

ειμαι σιγουρη πώς δεν μπορουμε να επεμβουμε στα παντα. καποιες φορες ευτυχως....

Υποθέτω πώς οι αλλαγες που εκανες, ήταν επειδη ετσι ενιωθες. Στο τί αλλο πρεπει να αλλαξεις κ πάλι μονη σου θα το βρεις. Τουλάχιστον σε μενα, το τί επρεπε να αλλαξει στη ζωη μου ηταν μπροστά μου, αλλα εγω αδυνατουσα να το δω. Μπορει τωρα να μην το υποψιάζεσαι καν....Αλλα ειμαι σιγουρη πώς ψαχνοντας, θα βρεις την ακρη.

Μια μελετη ειλικρινα δεν ξέρω πώς ειναι πιο αποτελεσματικη....Εγω διαβαζα καποτε, ακουγα πολυ, παρατηρουσα πολυ, μετα ειδα πως αυτο δεν εφτανε...κατι ελειπε. Στην πορεια ανακαλυψα, μεσα απο άλλες επωδυνες διαδικασιες κ εναν ακομα τροπο αυτογνωσιας: την ψυχοθεραπεια, οπου ηρθε κ η ωρα να μιλησω πολυ-για το πιο δυσκολο θεμα (για μενα): εμενα. Και να αφεθω στο να αισθανθω.Οχι μονο ακουω, σκεφτομαι, συμπεραινω.Αλλα ΚΑΙ αισθανομαι.Δλδ παρατηρω το συναισθημα.

Γραφεις επισης πώς κουράστηκες: λογικο δεν ειναι?τοσες αλλαγες, ε...καποια στιγμη ερχεται κ η κουραση. Ξεκουράσου λοιπον κ συνεχιζεις...ελπιζω να αναγνωριζεις στον εαυτο σου αυτο το δικαιωμα:)
11-07-2009, 20:30
melene

Quote:

Originally posted by Sofia

Quote:

Originally posted by melene
-Εχω κανει τον 1χρονο τωρα αλλαγες σε ο,τι μπορω.
Υπαρχουν πραγματα ομως στα οποια δεν μπορω να επεμβω.
Ακομη και σε αυτα ομως προσπαθω να αλλαξω τις αντιδρασεις μου. Εχω πελαγωσει. Με ευχαριστω τελικα που επαθα τις κρισεις και με θεωρω τυχερη γιατι με αφορμη αυτο αλλαζω,οριμαζω και μαθαινω να επιλεγω ΕΓΩ για εμενα.
Ομως , κουραστηκα. Πρεπει να αλλαξω και αλλο αλλα τι?
Αυτο πως θα το μαθω? Εχω ολη την καλη διαθεση να το παλεψω αλλα δεν ξερω που να στραφω....

Γι αυτο πιστεύω πώς ενας τροπος για να αισθανθουμε καλυτερα, ειναι να δουμε τί γινεται με εμας.Να μας \"μελετησουμε\" δλδ.

-Ειναι θεμα τελικα μελετης η ερμηνειας?
Μελεταω,συνδεω,εκλογικευω και κατανοω.
Ομως στην ερμηνεια.....

ειμαι σιγουρη πώς δεν μπορουμε να επεμβουμε στα παντα. καποιες φορες ευτυχως....

Υποθέτω πώς οι αλλαγες που εκανες, ήταν επειδη ετσι ενιωθες. Στο τί αλλο πρεπει να αλλαξεις κ πάλι μονη σου θα το βρεις. Τουλάχιστον σε μενα, το τί επρεπε να αλλαξει στη ζωη μου ηταν μπροστά μου, αλλα εγω αδυνατουσα να το δω. Μπορει τωρα να μην το υποψιάζεσαι καν....Αλλα ειμαι σιγουρη πώς ψαχνοντας, θα βρεις την ακρη.

Μια μελετη ειλικρινα δεν ξέρω πώς ειναι πιο αποτελεσματικη....Εγω διαβαζα καποτε, ακουγα πολυ, παρατηρουσα πολυ, μετα ειδα πως αυτο δεν εφτανε...κατι ελειπε. Στην πορεια ανακαλυψα, μεσα απο άλλες επωδυνες διαδικασιες κ εναν ακομα τροπο αυτογνωσιας: την ψυχοθεραπεια, οπου ηρθε κ η ωρα να μιλησω πολυ-για το πιο δυσκολο θεμα (για μενα): εμενα. Και να αφεθω στο να αισθανθω.Οχι μονο ακουω, σκεφτομαι, συμπεραινω.Αλλα ΚΑΙ αισθανομαι.Δλδ παρατηρω το συναισθημα.

Γραφεις επισης πώς κουράστηκες: λογικο δεν ειναι?τοσες αλλαγες, ε...καποια στιγμη ερχεται κ η κουραση. Ξεκουράσου λοιπον κ συνεχιζεις...ελπιζω να αναγνωριζεις στον εαυτο σου αυτο το δικαιωμα:)

-Aισθανομαι....
Οσο για αυτο εχεις δικιο, δεν εχω κατσει καθολου να παρατηρησω πως αισθανομαι παρα μονο τους εξωτερικους παραγοντες που μπορει να με επηρεαζουν για αυτο και οι συνεδριες δεν με βοηθουν.Μιλαω παντα για γεγονοτα και τιποτα αλλο....
Καταναλωνω ολη μου την ενεργεια προσπαθοντας να καθορισω το ακοθοριστο δηλαδη τους αλλους η ακομα και το μελλον αλλα δεν εχω φροντισει να κοιταξω σε εμενα...
Θα το δοκιμασω λοιπον,θα προσεγγισω τα αισθηματα μου σαν γεγονοτα..
Και ισως να ναι εκει η λυση,να κατι καινουριο!
Σε ευχαριστω για την βοηθεια και τη νεα προκληση!
11-07-2009, 20:43
Θεοφανία

Να προσθέσω κάτι μελ.....
Μου έκανε ένα κλικ ο τίτλος του θέματος σου και πραγματικά το έχω νιώσει και γω αυτό. Καθόμουν μια εποχή και περίμενα να μου τραβήξει κάτι την προσοχή και δεν γινόταν τίποτα, γιατί όλα αυτά που με περιέβαλλαν θα μπορούσαν να μου την τραβήξουν μια χαρά, απλά εγώ δεν ήμουν έτοιμη να το νιώσω.
Η αλλαγή πρέπει να γίνεται μέσα μας, κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν δίνει διέξοδα παρά η απόφαση να μας μάθουμε και να μας βρούμε........
Εύχομαι καλή ΄δύναμη στην αναζήτηση σου...
11-07-2009, 20:51
melene

Εχεις δικιο. Τουλαχιστον ο,τι μπορουσα να κανω για το εξω το κανα,παει αυτο.
Μαλλον τωρα ειναι η μεγαλη δοκιμασια για να δουμε....
Σ\'ευχαριστω πολυ!
11-07-2009, 20:55
Παστελι

εγω περνω fluoxetine και νομιζω οτι ειναι σαν να μην περνω.οσο αφορα την καταθλυψη τουλαχιστονδεν ,δεν νομιζω να μου εφυγε οσο θα επρεπε.
12-07-2009, 04:37
Illusions

Quote:

Originally posted by melene

απλα δεν αντεχω αλλο αυτο το βαρος στο στηθος μου.
τι μπορω να κανω για να το απαλυνω?

πόσο σε καταλαβαίνω να \'ξερες.... τουλάχιστον όταν κάνουν καιρό να εμφανιστούνε οι ρημάδες μπορούμε να αναπνεύσουμε λίγο πιο ελεύθερα.......όχι ότι ξεχνάμε ποτέ πως είναι αλλά λέμε τώρα...
12-07-2009, 14:52
Sofia

Quote:

Originally posted by melene
-Aισθανομαι....
Οσο για αυτο εχεις δικιο, δεν εχω κατσει καθολου να παρατηρησω πως αισθανομαι παρα μονο τους εξωτερικους παραγοντες που μπορει να με επηρεαζουν για αυτο και οι συνεδριες δεν με βοηθουν.Μιλαω παντα για γεγονοτα και τιποτα αλλο....
Και ισως να ναι εκει η λυση,να κατι καινουριο!
Σε ευχαριστω για την βοηθεια και τη νεα προκληση!

ειμαι σιγουρη πώς το να αφουγκραστει κανεις τον εαυτο του, δλδ τα συναισθηματα του ειναι μια προκληση μεγάλη καποιες φορες. κ βοηθαει:)

Να εισαι καλα:)
12-07-2009, 20:12
melene

Quote:

Originally posted by Illusions

Quote:

Originally posted by melene

απλα δεν αντεχω αλλο αυτο το βαρος στο στηθος μου.
τι μπορω να κανω για να το απαλυνω?

πόσο σε καταλαβαίνω να \'ξερες.... τουλάχιστον όταν κάνουν καιρό να εμφανιστούνε οι ρημάδες μπορούμε να αναπνεύσουμε λίγο πιο ελεύθερα.......όχι ότι ξεχνάμε ποτέ πως είναι αλλά λέμε τώρα...

ξερεις τι?πολλες φορες εχω πιασει τον εαυτο μου να λεει
there\'s no way back. δεν ξερω γιατι στα αγγλικα αλλα αυτη την φραση λεω συνεχεια....
μιας και το παθα δεν μπορω να επιστρεψω ποτε στο οπως ημουν πριν..
οπως και να χει μαλλον θα πρεπει να μαθουμε να απολαμβανουμε ετσι και που ξερεις ισως μια μερα πουμε οτι αξιζε....ποτε δεν ξερεις...
12-07-2009, 22:14
antara

ααα! μελενε , σε λενε, εισαι σιγουρα 20 χρονων; θα συμφωνησω με τη σοφια οτι εχεις ενα πολυ ωριμο τροπο σκεψης και αυτο θα σε βοηθησει πιστευω να κατανοησεις γρηγοροτερα τι ακριβως σου συμβαινει..

αυτο το να ξαναγινω οπως \"πριν\" ξερεις το εχω δει πολυ εδω μεσα. τι σημαινει αραγε αυτο το ΠΡΙΝ. οτι πριν τις κρισεις πανικου και αυτο το γενικευμενο αγχος που περιγραφεις χωρις αιτια, ειμασταν ποτε εντελως αναισθητοι, τρεις λαλουν και δυο χορευουν; καποτε το πιστευα..οτι δηλαδη ημουν τελεια και προεκυψαν οι κρισεις πανικου απο το πουθενα να μου χαλασουν τη ζωη.

δεν το πιστευω τωρα. οχι τουλαχιστον για μενα. μπορει η διαταραχη πανικου να μου εμφανιστηκε στα 19 μου, και μπορει να ειχα μια πολυ τρελη εφηβεια, χωρις το συνεχη φοβο και την ανασφαλεια <\'ποτε θα ξαναπαθω; >\" αλλα δε νομιζω οτι υπηρξα ποτε μου απολυτα χαλαρη και απελευθερωμενη, ώστε ο πανικος να ειναι τοσο ξενος με μενα..μπηκε καπως με εναν τροπο και αυτος στην \"εξελικτικη\" μου διαδικασια..και ναι, δε νομιζω να γινω \"οπως πριν\" οχι επειδη θα με καταδιώκει για παντα το αγχος , αλλα γιατι προστέθηκαν μεσα μου τοσες εμπειριες -θετικες και αρνητικες- εξελιχθηκα κι εγω μαζι τους, μεγαλωσα ετσι που θα μοιαζει πια σαν βαζεις μια 30αρα αντι να περπαταει στα αγαπημενα της ψηλοτακουνα, να μπουσουλαει με πανες.

δεν ειναι το ζητουμενο να <\'γινουμε οπως πριν<\' ..μια κουβεντα που ξεστομιζουμε και ευχομαστε πολλες φορες πανω στον ψυχικη κουραση που μας προκαλει το αγχος , αλλα να μετεξελιξουμε τον πανικο, να τον παρουμε και να τον αναλυσουμε , να τον ερμηνευσουμε να τον μπολιασουμε , να βρουμε το ρολο που παιζει στη ζωη μας...και γιατί τελικα εχει γινει -αθελα μας-τοσο απαραιτητος.